Tymczasowe miejsca noclegowe mogą wspomóc gminy w kwaterowaniu obywateli Ukrainy

Takiego typu przepisem jest nowo projektowany art. 12a. Jego założeniem jest okresowe rozwiązanie problemu mieszkaniowego obywateli Ukrainy, ale ukierunkowane na zapewnienie noclegów tym osobom w obiektach budowlanych nie spełniających wymagań przepisów techniczno­­­‑budowlanych, przeciwpożarowych oraz higieniczno­­­­­‑sanitarnych dla tego budynku. I tak, w ust. 1 ww. art. 12 postanowiono, że:

Na potrzeby zamieszkania zbiorowego obywateli Ukrainy, o których mowa w art. 1 ust. 1, dopuszcza się w okresie do dnia 31 sierpnia 2022 r. tymczasowe wykorzystanie obiektu budowlanego innego niż budynek zamieszkania zbiorowego, który nie spełnia wymagań przepisów techniczno­­­­­­‑budowlanych, przeciwpożarowych oraz higieniczno­­­­­­‑sanitarnych dla tego budynku, jeżeli przy takim sposobie jego użytkowania występujące w nim warunki zapewniają spełnienie podstawowych wymagań w zakresie:

1) nośności i stateczności konstrukcji oraz bezpieczeństwa użytkowania;

2) bezpieczeństwa pożarowego;

3) higieny, zdrowia i środowiska.

Jest to więc bardzo ważne rozwiązanie legislacyjne z punktu widzenia praktycznych działań samorządów gmin, które starają się od początku kryzysu w jakimś stopniu zapewnić warunki zamieszkania dla ww. obywateli. Przepis ten umożliwi wykorzystanie obiektów – budynków, które nie spełniają wspomnianych wymogów. Jest to jednak rozwiązanie tymczasowe, bo ograniczone czasowo do 31.8.2022 r.

W ust. 2 ww. art. 12a podano z kolei, że w przypadku, gdy obiekt budowlany, o którym mowa w ust. 1, będzie przeznaczony do zakwaterowania więcej niż 20 osób, spełnienie podstawowych wymagań potwierdza się pozytywną opinią właściwego miejscowo:

1) powiatowego inspektora nadzoru budowlanego – w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1;

2) komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej – w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2;

3) państwowego powiatowego inspektora sanitarnego – w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3.

Co ważne, ww. opinie wydaje się w terminie 3 dni, na wniosek właściciela lub faktycznie władającego obiektem budowlanym. Opinie mogą określać dodatkowe warunki lub ograniczenia niezbędne do zachowania podstawowych wymagań, o których mowa w ust. 1.

Podsumowując, wskazane rozwiązanie legislacyjne może w wydatny sposób wspomóc samorządy w zapewnieniu miejsc noclegowych dla obywateli Ukrainy. Pozwoli to odciążyć lokalne budżety samorządowe, poprzez umożliwienie skorzystania z takich uproszczonych form zakwaterowania.

Zakres kompetencji rady miejskiej przy ustalaniu listy osób oczekujących na najem lokalu

Z kolei, w ust. 3 ustawodawca doprecyzował, że zasady wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy powinny określać w szczególności:

1) wysokość dochodu gospodarstwa domowego uzasadniającą oddanie w najem lub podnajem lokalu na czas nieoznaczony i najem socjalny lokalu oraz wysokość dochodu gospodarstwa domowego uzasadniającą stosowanie obniżek czynszu;

2) warunki zamieszkiwania kwalifikujące wnioskodawcę do ich poprawy;

3) kryteria wyboru osób, którym przysługuje pierwszeństwo zawarcia umowy najmu lokalu na czas nieoznaczony i umowy najmu socjalnego lokalu;

4) warunki dokonywania zamiany lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy oraz zamiany pomiędzy najemcami lokali należących do tego zasobu a osobami zajmującymi lokale w innych zasobach;

5) tryb rozpatrywania i załatwiania wniosków o najem lokali zawierany na czas nieoznaczony i najem socjalny lokali oraz sposób poddania tych spraw kontroli społecznej;

6) zasady postępowania w stosunku do osób, które pozostały w lokalu opuszczonym przez najemcę lub w lokalu, w którego najem nie wstąpiły po śmierci najemcy;

6a) warunki, jakie musi spełniać lokal wskazywany dla osób niepełnosprawnych, z uwzględnieniem rzeczywistych potrzeb wynikających z rodzaju niepełnosprawności;

6b) zasady przeznaczania lokali na realizację zadań, o których mowa w art. 4 ust. 2b.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Podkarpackiego z 25.3.2022 r. (PN-II.4131.2.77.2022; źródło: https://edziennik.rzeszow.uw.gov.pl, które ukazało się w Dzienniku Urzędowym Wojewody Podkarpackiego 28.3.2022 r.). W rozstrzygnięciu tym organ nadzoru zakwestionował zapisy uchwały rady miejskiej, w których przewidziano m.in., że odwołanie od rozstrzygnięć burmistrza rozpatruje rada miejska, a ponadto osobom, które nie zostały ujęte na listach osób oczekujących na przydział najmu lokalu, przysługuje prawo wniesienia odwołania w terminie 14 dni od dnia podania list do publicznej wiadomości. W dalszej analizie organ nadzoru wskazał, że: Stąd w ocenie organu nadzoru Rada nie może być określona w procedurze mającej na celu ustalenie listy osób oczekujących na zawarcie umowy najmu lokalu jako organ odwoławczy od rozstrzygnięć Burmistrza dotyczących zamieszczenia na tej liście. Ponadto, rozpatrywanie odwołań i podejmowanie w wyniku ich rozpatrzenia rozstrzygnięć przez Radę w indywidualnych sprawach z wniosków o zawarcie umowy najmu naruszałoby kompetencje przyznane organowi wykonawczemu gminy przepisem art. 30 ust. 2 pkt 3 SamGminU, zgodnie z którym do zadań wójta (burmistrza) należy gospodarowanie mieniem komunalnym oraz z art. 25 ust. 1 GospNierU, przewidującym, iż gminnym zasobem nieruchomości gospodaruje wójt (burmistrz). Rada gminy ma natomiast przyznane ustawą kompetencje do ustalenia zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy i uchwalenia programu gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy, którym podporządkować się powinien organ wykonawczy.

Podsumowując, rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody jest prawnie uzasadnione. Rada miasta nie może wkraczać w kompetencje burmistrza miasta w zakresie przyznawania lokali z zasobu komunalnego, w tym na etapie ustalania listy osób oczekujących na zawarcie umowy najmu lokalu.

System pomiarowy – nowe rozporządzenie

Zgodnie z art. 11x ust. 1 PrEnerg, system pomiarowy działa w sposób niezawodny, zapewniając użytkownikom systemu elektroenergetycznego prawidłowe rozliczenie za energię elektryczną oraz świadczone usługi, jak również pozyskiwanie, przetwarzanie i udostępnianie danych pomiarowych i innych informacji z zachowaniem zasad bezpieczeństwa tych danych i informacji, w szczególności ich poufności.

Rozporządzenie określa wymagania:

Z rozporządzenia wynika, że standardy komunikacji między licznikiem zdalnego odczytu a systemem zdalnego odczytu spełniają w szczególności następujące wymagania:

1) umożliwiają bezpieczne przekazywanie danych pomiarowych oraz innych informacji rejestrowanych przez licznik zdalnego odczytu między licznikiem zdalnego odczytu a systemem zdalnego odczytu;

2) komunikacja w systemie zdalnego odczytu odbywa się zgodnie z najlepszą praktyką i aktualnym poziomem wiedzy technicznej opisanym w szczególności w odpowiednich Polskich Normach lub normach wydawanych przez krajowe lub międzynarodowe organizacje, zapewniającym interoperacyjność zastosowanego rozwiązania;

3) użyte do komunikacji rozwiązania techniczne i protokoły komunikacyjne zapewniają prawidłową i bezpieczną komunikację.

Rozporządzenie określa również:

Rada gminy w deklaracji na odpady komunalne nie może wprowadzić wymogu podawania danych o symbolu PKD przedsiębiorcy

Ponadto, jak wynika z art. 6m ust. 2 CzystGmU, w przypadku zmiany danych będących podstawą ustalenia wysokości należnej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi lub określonej w deklaracji ilości odpadów komunalnych powstających na danej nieruchomości, właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć nową deklarację w terminie do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła zmiana. Opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi w zmienionej wysokości uiszcza się za miesiąc, w którym nastąpiła zmiana.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w uchwale Kolegium RIO w Lublinie z 29.3.2022 r. (Nr 836.47.2022), w którym zakwestionowano zapis przewidujący wymóg podawania danych w zakresie symbolu PKD. W uzasadnieniu swojego stanowiska organ nadzoru zwrócił uwagę na kilka kwestii:

1) rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej (czyli ww. PKD) nie ma wpływu na ustalenie wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, a w konsekwencji żądanie takich danych nie znajduje uzasadnienia w przepisie delegacyjnym, czyli ww. art. 6n ust. 1 CzystGmU;

2) wymóg podawania symbolu PKD nie wynika również z przepisu art. 6m ust. 1b CzystGmU, wskazującego dane, których podania może wymagać organ stanowiący. Dla przypomnienia z tej ostatniej regulacji wynika, że rada gminy określając wzór deklaracji może wymagać podania następujących danych:

Podsumowując, stanowisko RIO jest prawnie uzasadnione. Nie ma podstaw, aby rada gminy wprowadził wymóg podawania danych w zakresie działalności gospodarczej odnośnie symbolu PKD. Rada gminy mogłaby ewentualnie wprowadzić taką możliwość (podania danych), ale nie jako obowiązek dla przedsiębiorcy.

Po rozwodzie cudzoziemiec może nabyć nieruchomość z majątku wspólnego bez zezwolenia

Stan faktyczny

Pani H. była mieszkającą od kilkunastu lat w Polsce, obywatelką Białorusi. W naszym kraju wyszła za mąż za obywatela Polski. Jej polski mąż w 2007 r. zakupił kilkusetmetrową nieruchomość położoną w miejscowości S. w województwie podlaskim. Pomiędzy małżonkami H. nie było żadnych umów majątkowych, toteż działka weszła do majątku wspólnego obojga małżonków.

W 2009 r. orzeczono prawomocnie rozwód małżonków H. Była żona zatrzymała dla siebie własność nieruchomości i spłaciła całkowicie byłego męża. Kilka lat później działkę gruntu postanowiła sprzedać i tu zaczęły się problemy prawne.

Zgodnie z obowiązującą do dnia dzisiejszego NierCudzU cudzoziemiec, niebędący obywatelem państwa UE, musi zgodnie z art. 1, uzyskać zezwolenie na nabycie nieruchomości w Polsce od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Jeżeli takiego zezwolenia brak, wszelkie transakcje nabycia nieruchomości przez cudzoziemca są z mocy prawa nieważne, zgodnie z art. 6 tej ustawy. W tej sytuacji MSWiA wystąpiło do sądu o stwierdzenie nieważności nabycia nieruchomości przez panią H., jako obywatelkę Białorusi, działającą bez stosownego zezwolenia resortu spraw wewnętrznych.

Stanowisko sądu I instancji

Sąd I instancji przychylił się do argumentów ministra i uznał, że nabycie działki przez panią H., w drodze podziału majątku małżeńskiego było nieważne ze względu na brak zezwolenia MSWiA.

Stanowisko sądu apelacyjnego

Pozwana złożyła apelację. Rozpoznający ją białostocki Sąd Apelacyjny, wobec istotnych rozbieżności w kwestii ważności nabycia nieruchomości przez cudzoziemca w sytuacji takiej jak pani H., zdecydował o przekazaniu do Sądu Najwyższego pytania prawnego: czy przewidziana w art. 6 ust. 1 NierCudzU sankcja nieważności dotyczy nabycia nieruchomości na podstawie postanowienia o podziale majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami?

Stanowisko Sądu Najwyższego

Sąd Najwyższy obradując w składzie 3 sędziów na posiedzeniu niejawnym wydał w odpowiedzi uchwałę, zgodnie z którą przewidziana w art. 6 ust. 1 NierCudzU sankcja nieważności nie ma zastosowania do nabycia nieruchomości na podstawie prawomocnego postanowienia o podziale majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami.

Wnioski z orzeczenia

Sytuacja nabycia własności przez cudzoziemca w drodze podziału małżeńskiego majątku wspólnego po rozwodzie jest specyficznym przypadkiem.

Sąd Najwyższy, orzekając w omawianej sprawie, zaakceptował to stanowisko, a konsekwencją tego jest przyjęcie zasady wyrażonej w wyżej opisanej uchwale, w myśl której cudzoziemka, która była w związku małżeńskim z polskim obywatelem, a w ich małżeńskim majątku wspólnym znajdowała się nieruchomość, nie musi uzyskiwać od MSWiA zezwolenia na nabycie nieruchomości, jeżeli doszło do rozwodu i przyznano jej na własność nieruchomość w wyniku podziału majątku wspólnego.

MRiPS: Bezrobocie w marcu w dół

Ministerstwo Rodziny i Polityki Socjalnej szacuje, że w ubiegłym miesiącu stopa bezrobocia rejestrowanego wyniosła 5,4 %. To oznacza, że była o 0,1 punktu procentowego niższa niż w lutym br.

Najniższy poziom bezrobocia odnotowano – bez niespodzianek – w Wielkopolsce. Stopa bezrobocia wyniosła tam marcu 3,1 %. W żadnym z województw nie nastąpił wzrost bezrobocia.

Blisko 18 tys. bezrobotnych mniej

Pod koniec marca 2022 r. w urzędach pracy zarejestrowanych było niespełna 904 tys. bezrobotnych – wynika ze wstępnych danych MRiPS. To o 17,9 tys. (1,9 %) mniej niż przed miesiącem.

Eurostat potwierdza: rynek pracy w Polsce ma się dobrze

Dobrą kondycję polskiego rynku pracy potwierdza Eurostat. Stopa bezrobocia liczona według przyjętej przez Eurostat metodologii w lutym br. wyniosła 3 %, a Polska znalazła się na 2. miejscu w Unii Europejskiej i znacznie poniżej unijnej średniej (6,2 %).

Źródło:

gov.pl

Powiat nie może zaniechać ustalania i dochodzenia należności z tytułu bezumownego korzystania nieruchomości Skarbu Państwa

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować ustalenia dokonane w wystąpieniu pokontrolnym RIO w Katowicach z 24.3.2022 r. (WK-610/38/4/21/22), które ukazało się 28.3.2022 r. na stronie internetowej ww. Izby: http://www.katowice.rio.gov.pl.

Na kanwie ww. regulacji prawnych we wskazanym dokumencie stwierdzono zaś właśnie, że zaniechano ustalenia i dochodzenia należności z tytułu bezumownego korzystania z nieruchomości Skarbu Państwa o łącznej powierzchni 582.864,00 m² przez pięć podmiotów. Nie podjęto działań mających na celu ustalenie, naliczenie oraz wyegzekwowanie należności z tego tytułu.

Następnie organ kontroli przypomniał regulacje GospNierU, tj. art. 23 ust. 1 pkt 5 oraz art. 11 ust. 1. Z podanych regulacji wynika, że zasobem nieruchomości Skarbu Państwa gospodarują, starostowie, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej, a w szczególności: wykonują czynności związane z naliczaniem należności za nieruchomości udostępniane z zasobu oraz prowadzą windykację tych należności. Organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej.

Organ kontroli za odpowiedzialnego wystąpienia ww. naruszeń, ustalił kierownika referatu gospodarki nieruchomościami. W zaleceniu pokontrolnym organ kontroli nakazał podjąć działania mające na celu naliczenia i wyegzekwowania wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości Skarbu Państwa bez tytułu prawnego (czyli bez podstawy umownej).

W konsekwencji dokonanych ustaleń starosta dokonał pewnych działań naprawczych. Starosta wydał zarządzenie na mocy którego wprowadzono procedurę naliczania wynagrodzenia z tytułu bezumownego korzystania z nieruchomości Skarbu Państwa.

Podsumowując, należy uznać, że zalecenie pokontrolne RIO jest uzasadnione prawnie. Starosta powinien dołożyć wszelkiej staranności w gospodarowaniu mieniem, nie tylko własnym (powiatu), ale również mieniem Skarbu Państwa, którym gospodaruje.

Precyzyjne zasady zwolnienia z opłaty za odpady komunalne w kontekście ich kompostowania

I tak, z art. 6n CzystGmU wynika, że rada gminy, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego obliczenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ułatwienia składania deklaracji, określi, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego:

1) wzór deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi składanej przez właścicieli nieruchomości, z uwzględnieniem art. 6m ust. 1a i 1b, obejmujący objaśnienia dotyczące sposobu jej wypełnienia, (….)

2) warunki i tryb składania deklaracji za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w szczególności:

a) ich format elektroniczny oraz układ informacji i powiązań między nimi zgodnie z przepisami o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne,

b) sposób ich przesyłania za pomocą środków komunikacji elektronicznej,

c) rodzaje podpisu elektronicznego, którym powinny być opatrzone.

Ponadto, jak wynika z art. 6m ust. 2 CzystGmU w przypadku zmiany danych będących podstawą ustalenia wysokości należnej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi lub określonej w deklaracji ilości odpadów komunalnych powstających na danej nieruchomości, właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć nową deklarację w terminie do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła zmiana. Opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi w zmienionej wysokości uiszcza się za miesiąc, w którym nastąpiła zmiana.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w rozstrzygnięciu nadzorczym Kolegium RIOw Gdańsku z 31.3.2022 r. (068/g276/P/22). We wskazanym orzeczeniu zakwestionowano zapisy przewidujące możliwość wprowadzenia zwolnienia z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w zbyt szerokim zakresie. W argumentacji prawnej odwołano się do art. 6k ust. 4a CzystGmU. Z tego przepisu wynika, że rada gminy w drodze uchwały, zwalnia w części z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi kompostujących bioodpady stanowiące odpady komunalne w kompostowniku przydomowym, proporcjonalnie do zmniejszenia kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi z gospodarstw domowych. Organ nadzoru ustalił zaś, że zapisy zawarte w deklaracji na odpady komunalne nie wskazują jednoznacznie, jakim podmiotom przysługuje zwolnienie, o którym mowa w art. 6k ust. 4a CzystGmU. Dalej podkreślono także, że rada gminy zawarła postanowienia i ustalenia w zakresie częściowego zwolnienia z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, nie wskazując jednocześnie wprost podmiotów, których zwolnienie z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi dotyczy, tj. że odnosi się do właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi kompostujących bioodpady stanowiące odpady komunalne w kompostowniku przydomowym. Naruszyła tym samym w sposób przepis art. 6k ust. 4a CzystGmU. Niewskazanie konkretnych, zgodnych z ww. przepisem, podmiotów mogłoby bowiem sugerować, że każdy właściciel nieruchomości posiadający kompostownik może zostać objęty przedmiotowym zwolnieniem.

Podsumowując, należy uznać, że rozstrzygnięcie nadzorcze jest uzasadnione prawnie. W deklaracji na odpady komunalne powinno być w sposób precyzyjny określone zwolnienie w zakresie nieruchomości wyposażonych w kompostownik.

Nowelizacja ustawy o emeryturach pomostowych z podpisem Prezydenta

Zgodnie z nowelizacją zmianie ulegnie kilka elementów związanych z warunkami nabycia prawa do emerytury pomostowej.

Prawo do emerytury pomostowej przed rozwiązaniem stosunku pracy

Najważniejsza modyfikacja, która dotyczy osób ubiegających się o emeryturę pomostową to wykreślenie jednego z warunków jej nabycia (art. 4 pkt 7 ustawy o emeryturach pomostowych), tj. niepozostawanie przez ubezpieczonego w stosunku pracy. Dzięki temu osoba ubiegająca się o przyznanie emerytury pomostowej po spełnieniu pozostałych warunków będzie mogła złożyć wniosek, który będzie procedowany pomimo, że nie rozwiąże stosunku pracy – tak jak musi to zrobić obecnie.

Ponadto wprowadzono zmianę, na podstawie której w postępowaniu o przyznanie emerytury pomostowej będzie stosowany również art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, zgodnie z którym „prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego”. Wskutek takiego rozwiązania osobie, która wystąpi o ustalenie prawa do emerytury pomostowej przed rozwiązaniem stosunku pracy, a spełni pozostałe warunki ustalenia tego prawa, organ rentowy wyda decyzję o przyznaniu emerytury pomostowej.

Należy pamiętać, że świadczenie jakim jest emerytura pomostowa nie będzie wypłacane dopóki trwać będzie stosunek zatrudnienia, ale taka osoba, będzie mogła zawnioskować o emeryturę bez ryzyka, że zostanie pozbawiona prawa do jakiegokolwiek wynagrodzenia, w sytuacji kiedy nie otrzymałaby emerytury i nie znalazła pracy. W uzasadnieniu wskazano, że praktyka stosowania ustawy pokazuje często trudności w zweryfikowaniu posiadanej dokumentacji, np. wynikające z niepotwierdzenia okresów wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze.

Rozszerzenie zakresu kontroli decyzji organu rentowego

Kolejne zmiany obejmują rozszerzenie zakresu kontroli decyzji organu rentowego co do spełniania pozostałych (poza niepozostawaniem w stosunku pracy) warunków ustawowych nabycia prawa do emerytury pomostowej dokonywanej w sądowym postępowaniu odwoławczym.

Poszerzenie zadań PIP o kontrolę wykazu stanowisk pracy

Zmianie ulega również ustawa o Państwowej Inspekcji Pracy. w związku z tym wprowadzono rozwiązania, na podstawie których poszerzono zadania Inspekcji o kontrolę wykazu stanowisk pracy, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, oraz kontrolę ewidencji pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, o których mowa w art. 41 ust. 4 ustawy z 19.12.2008 r. o emeryturach pomostowych.

Ponadto właściwe organy Państwowej Inspekcji Pracy uzyskają uprawnienie do nakazania pracodawcy:

Od kiedy przepisy zaczną obowiązywać

Ustawa wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia opublikowania w Dzienniku Ustaw, czyli może wejść w życie już w kwietniu 2022 r., poza art. 1 pkt 5 i art. 4 (zmiana obejmuje zakres i tryb kontroli kwalifikowania prac jako prac w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze), który wejdzie w życie w 1.1.2023 r.

Rząd pracuje nad doprecyzowaniem przepisów dotyczących wypłacania świadczenia dla osób zapewniających zakwaterowanie ukraińskim uchodźcom

W podanym projekcie przewidziano nowelizację różnych regulacji prawnych PomocUkrainaU. Wśród zmian są i takie, które miałyby dotyczyć świadczenia pieniężnego wypłacanego podmiotom, które zapewniają zakwaterowanie i wyżywienia obywatelom Ukrainy (40 zł). Dla przypomnienia są to zadania z zakresu administracji rządowej zlecone gminie, a środki przeznaczone na ich realizację zapewnia wojewoda.

Według projektu przewiduje się zaś dodanie nowych jednostek redakcyjnych w art. 13 PomocUkrainaU po ust. 1. Ustęp 1 nie ulega zmianie.

Natomiast projekt zakłada dodanie nowych ust. 1a–1d o treści:

1a. W sprawach świadczeń, o których mowa w ust. 1, nie wydaje się decyzji administracyjnych. Nie stosuje się również przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.

1b. W razie sporu dotyczącego świadczeń, o których mowa w ust. 1, podmiot, który złożył wniosek o ich przyznanie, może wystąpić z powództwem o świadczenie przeciwko gminie właściwej do rozpoznania wniosku.

1c. W sprawie o świadczenie, o której mowa w ust. 1b, nie można dochodzić innych roszczeń.

1d. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, nie podlegają zajęciu na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego oraz przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2022 r. poz. 479).

Wskazane regulacje należy ocenić pozytywnie, szczególnie z perspektywy gmin. Projektodawca w sposób jednoznaczny wskazuje, że w sprawie ww. świadczeń nie wydaje się decyzji administracyjnych. Nadto, w razie sporu o to świadczenie, zainteresowany podmiot może pozwać gminę.

Podsumowując, wskazane propozycje legislacyjne należy ocenić pozytywnie. Usuwają one bowiem różne wątpliwości związane z realizacją świadczeń przez gminy. Z drugiej strony są także korzystne dla podmiotów ubiegających się o wypłatę wspomnianych rekompensat, bowiem precyzują ich uprawnienia.

Źródło: https://legislacja.rcl.gov.pl/