Ponad 160 tys. obywateli Ukrainy zatrudnionych na podstawie uproszczonej procedury

Uchodźcy z Ukrainy na polskim rynku pracy

W ostatnich trzech miesiącach do Polski licznie przyjechali obywatele Ukrainy, którzy szukali schronienia przed inwazją Federacji Rosyjskiej na ich kraj. Z danych UdSC dotyczących rejestracji w bazie PESEL wynika, że niemal połowa przybyłych to dzieci i nastolatkowie – niepełnoletni stanowią aż 47% osób ubiegających się o PESEL. 48% to pełnoletnie kobiety, a jedynie niespełna 5% stanowią pełnoletni mężczyźni.

Dysproporcja w liczbie kobiet i mężczyzn ma swoje odzwierciedlenie również w danych dotyczących zatrudnienia. Spośród 160 tys. obywateli Ukrainy zatrudnionych na podstawie uproszczonej procedury, niemal 117 tys. to kobiety.

Liczba wydanych zezwoleń

W latach 2012-2017 wydano ponad 5,3 mln zezwoleń legalizujących pracę cudzoziemca i w większości (ponad 3 mln) dotyczyły one obywateli Ukrainy. Z kolei w latach 2018-2022 wydano ponad 9,7 mln zezwoleń, w tym 8,2 mln dotyczyło obywateli Ukrainy.

Rodzaje podejmowanych prac przez cudzoziemców

Cudzoziemcy najczęściej są zatrudniani do prostych prac, a także w branży usługowej i przemyśle. Zaobserwować można odpływ pracowników wykonujących pracę w rolnictwie – w pierwszych czterech miesiącach tego roku liczba ta była dwukrotnie mniejsza niż w tym samym okresie 2021 r. Natomiast korzystniej wygląda napływ specjalistów do pracy w Polsce – w porównaniu do tego samego okresu 2021 r. odnotowujemy wzrost tej grupy zawodowej o ponad jedną trzecią (główne kierunki napływu specjalistów do Polski w 2022 r. to Ukraina, Białoruś i Indie).

Uproszczona procedura zatrudniania obywateli z Ukrainy

W połowie marca tego roku weszła w życie rządowa specustawa, która znacznie uprościła procedurę zatrudniania obywateli Ukrainy. Obecnie zgodnie w przepisami ustawy mogą oni wykonywać pracę w Polsce bez dodatkowego obowiązku uzyskania zezwolenia na pracę. Wystarczy, że pracodawca w ciągu 14 dni powiadomi urząd pracy o zatrudnieniu takiej osoby.

Źródło:

gov.pl

Termin wdrożenia rozwiązań technicznych umożliwiających wydawanie dowodów rejestracyjnych pojazdów służb mundurowych

W Dz.U. z 2022 r. pod poz. 1002 opublikowano ustawę z 28.4.2022 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z rozwojem publicznych systemów teleinformatycznych.

Zmiany wprowadzono m.in. do DokumentyPublU.

Zgodnie z art. 73 ust. 3 PrDrog, rejestracji pojazdów Sił Zbrojnych RP, Służby Ochrony Państwa, Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Krajowej Administracji Skarbowej wykorzystywanych przez Służbę Celno-Skarbową dokonują właściwe organy tych jednostek. Organy te wydają dowód rejestracyjny i zalegalizowane tablice (tablicę) rejestracyjne oraz nalepkę kontrolną, chyba że dla danego pojazdu tablice (tablica) rejestracyjne lub nalepka kontrolna nie są wymagane, a numer rejestracyjny umieszcza się bezpośrednio na pojeździe.

Jak wynika z nowych przepisów art. 73 ust. 1a i 1b DokumentyPublU, minister informatyzacji ogłasza w Dz.U. komunikat określający termin wdrożenia rozwiązań technicznych umożliwiających wydawanie dowodów rejestracyjnych wymienionych wyżej pojazdów, zgodnie z art. 7 DokumentyPublU, z którego wynika m.in., że dla dokumentów publicznych poszczególnych kategorii ustala się minimalne zabezpieczenia przed fałszerstwem, uwzględniając: kategorie dokumentów publicznych, funkcje dokumentów publicznych, materiały, z których są wykonane dokumenty publiczne, a także możliwość weryfikacji autentyczności dokumentów publicznych.

Regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków a zapisy umów zawieranych z odbiorcami usług

Z punktu widzenia podanej problematyki ważne są przepisy ujęte w ust. 5, gdzie postanowiono, że regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków określa prawa i obowiązki przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego oraz odbiorców usług, w tym:

1) minimalny poziom usług świadczonych przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne w zakresie dostarczania wody i odprowadzania ścieków;

2) warunki i tryb zawierania umów z odbiorcami usług;

3) sposób rozliczeń w oparciu o ceny i stawki opłat ustalone w taryfach;

4) warunki przyłączania do sieci;

5) warunki techniczne określające możliwości dostępu do usług wodociągowo-kanalizacyjnych;

6) sposób dokonywania przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne odbioru wykonanego przyłącza;

7) sposób postępowania w przypadku niedotrzymania ciągłości usług i odpowiednich parametrów dostarczanej wody i wprowadzanych do sieci kanalizacyjnej ścieków;

8) standardy obsługi odbiorców usług, w tym sposoby załatwiania reklamacji oraz wymiany informacji dotyczących w szczególności zakłóceń w dostawie wody i odprowadzaniu ścieków;

9) warunki dostarczania wody na cele przeciwpożarowe.

W kontekście podanej problematyki na szczególną uwagę zasługuje rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z 11.5.2022 r. (Nr PN.4131.235.2022), w którym organ nadzoru zakwestionował m.in. zapisy dotyczące okresu obowiązywania umowy z odbiorcą usług, zgłaszania w gminie wszelkich zmian faktycznych i prawnych skutkujących zmianą treści umowy, czy przewidujące że zmiana okresu rozliczeniowego stanowi zmianę umowy.

Organ nadzoru wskazał m.in., że wspomniane regulacje wykraczają poza delegację wynikająca z ww. art. 19 WodaŚciekU, gdyż stanowią elementy umowy cywilnoprawnej, w związku z tym brak jest podstawy do zaliczenia ich do warunków i trybu zawierania umów.

Regulamin, jak stanowi art. 19 ust. 2 pkt 2 ustawy może określać jedynie szczegółowe warunki i tryb zawierania umów z odbiorcami usług, a nie wskazywać jakie postanowienia w umowach tych powinny bądź mogą się znaleźć, o tym bowiem wprost stanowi art. 6 ust. 3 WodaŚciekU. Z tej zaś regulacji wynika, że:

3. Umowa, o której mowa w ust. 1, zawiera w szczególności postanowienia dotyczące:

1) ilości i jakości świadczonych usług wodociągowych lub kanalizacyjnych oraz warunków ich świadczenia;

2) sposobu i terminów wzajemnych rozliczeń;

3) praw i obowiązków stron umowy;

3a) warunków usuwania awarii przyłączy wodociągowych lub przyłączy kanalizacyjnych będących w posiadaniu odbiorcy usług;

4) procedur i warunków kontroli urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych;

5) ustaleń zawartych w zezwoleniu, o których mowa w art. 18;

6) okresu obowiązywania umowy oraz odpowiedzialności stron za niedotrzymanie warunków umowy, w tym warunków wypowiedzenia.

Podsumowując, wskazane rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody jest prawnie uzasadnione. Rada gminy nie może regulować elementów składowych umowy zawieranej przez odbiorcę usług z przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym.

Źródło: http://edzienniki.olsztyn.uw.gov.pl.

Gmina może skorzystać ze środków rezerwy kryzysowej na edukację dzieci ukraińskich, jeżeli środki ze specustawy nie wystarczą

W kontekście podanej problematyki należy zwrócić uwagę w pierwszej kolejności na art. 14 PomocUkrainaU, w którym przewidziano utworzenie tzw. Funduszu Pomocy. Wskazane środki mogą być przeznaczone na:

1) finansowanie, dofinansowanie lub zwrot wydatków lub kosztów poniesionych na realizację zadań, o których mowa w ust. 6 pkt 1 i 4,

2) finansowanie i zwrot wydatków, o których mowa w ust. 6 pkt 6,

3) finansowanie lub zwrot wydatków lub kosztów poniesionych na realizację zadań, o których mowa w ust. 6a

– również w przypadku, gdy ustawa lub przepisy odrębne przewidują finansowanie tego rodzaju zadań z budżetu państwa, w tym w formie wpłat lub dotacji z budżetu państwa.

Wskazane środki w założeniu mogą być przeznaczone na różne cele, w tym również na wydatki związane z edukacją dzieci ukraińskich w RP. W praktyce okazuje się niekiedy, że są one niewystarczające, podobnie jak środki z rezerwy części oświatowej subwencji ogólnej.

W kontekście powyższej problematyki warto odnotować stanowisko wyrażone w piśmie Regionalnej Izby Obrachunkowej w Kielcach z 12.5.2022 r. (Nr WI.54.26.2022)

W podanym piśmie analizowano dopuszczalność przeznaczenia na ww. cele edukacyjne, środków z rezerwy na zarządzanie kryzysowe utworzonej w ramach budżetu gminy. Wskazano m.in., że pojęcie „zarządzania kryzysowego” określa art. 2 ZarządKryzysU – jako działalność organów administracji publicznej będącą elementem kierowania bezpieczeństwem narodowym, która polega na zapobieganiu sytuacjom kryzysowym, przygotowaniu do przejmowania nad nimi kontroli w drodze zaplanowanych działań, reagowaniu w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych, usuwaniu ich skutków oraz odtwarzaniu zasobów i infrastruktury krytycznej. Dalej podano, że istota rezerwy na zarządzanie kryzysowe jest związana z wydatkami nieprzewidzianymi, nieplanowanymi, które mogą powstać w sytuacji kryzysowej, wpływającej negatywnie na poziom bezpieczeństwa ludzi, mienia w znacznych rozmiarach. Wreszcie podkreślono, że: (…) zapewnienie (…) pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, poprzez realizację dodatkowych zadań oświatowych związanych z kształceniem, wychowaniem i opieką nad dziećmi i uczniami będącymi obywatelami Ukrainy może być potraktowane jako element działań w ramach zarządzania kryzysowego. Skutkiem tego jest możliwość by wydatki wskazane we wniosku, uznać jako podlegające pokryciu z rezerwy celowej na zarządzanie kryzysowe.

Podsumowując, stanowisko regionalnej izby obrachunkowej ma prawne uzasadnienie. Środki z rezerwy celowej na zarządzanie kryzysowe mogą służyć realizacji różnych celów, w tym mogą być przeznaczone na realizację dodatkowych kosztów powstałych w związku z organizacją edukacji jak: media, woda, prąd, gaz, czy zakup środków czystości i materiałów dydaktycznych ponoszonych w celu zapewnienia pomocy obywatelom Ukrainy.

Źródło: RIO w Kielcach

Dotacje celowe na zadania służące ochronie zasobów wodnych bez ograniczeń podmiotowych

Podstawę materialno-prawną do podjęcia przez radę miasta ww. uchwały stanowiły przepisy art. 403 PrOchrŚrod. Dla przypomnienia, z ww. artykułu wynika m.in., że finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej, o którym mowa w ust. 1 i 2, może polegać na udzielaniu dotacji celowej w rozumieniu przepisów FinPubU z budżetu gminy lub budżetu powiatu na finansowanie lub dofinansowanie kosztów inwestycji:

1) podmiotów niezaliczonych do sektora finansów publicznych, w szczególności:

a) osób fizycznych,

b) wspólnot mieszkaniowych,

c) osób prawnych,

d) przedsiębiorców;

2) jednostek sektora finansów publicznych będących gminnymi lub powiatowymi osobami prawnymi.

Zgodnie zaś z ust. 5, zasady udzielania dotacji celowej, o której mowa w ust. 4, obejmujące w szczególności kryteria wyboru inwestycji do finansowania lub dofinansowania oraz tryb postępowania w sprawie udzielania dotacji i sposób jej rozliczania określa odpowiednio rada gminy albo rada powiatu w drodze uchwały.

Na kanwie ww. regulacji prawnych rada miejska przyjęła, że dotacje będą przeznaczone jedynie dla właścicieli, współwłaścicieli nieruchomości mieszkalnych lub najemców posiadających tytuł prawny do dysponowania nieruchomością na terenie gminy. W ocenie organu nadzoru takim zapisem ograniczono jednak krąg podmiotów ubiegających się o dotacje, tylko do ww. grup, a więc pominięto inne podmioty wymienione w art. 403 ust. 4 PrOchrŚrod.

Jak podano: Zawężenie uprawnionych do otrzymania dotacji tylko do właścicieli i współwłaścicieli nieruchomości mieszkalnych oraz do najemców posiadającymi tytuł prawny do dysponowania nieruchomością spowoduje, iż zarówno podmioty niezaliczane do sektora finansów publicznych (osoby fizyczne, osoby prawne, wspólnoty mieszkaniowe, przedsiębiorcy), jak i jednostki sektora finansów publicznych będących gminnymi lub powiatowymi osobami prawnymi takiej dotacji nie mogą otrzymać w przypadku, gdy kryteria określone w § 3 ust. 1 uchwały nie zostaną spełnione. Finalnie organ nadzoru stwierdził, że taki układ uchwały dotacyjnej stanowi naruszenie ww. art. 403 ust. 4 PrOchrŚrod.

Podsumowując, rozstrzygnięcie nadzorcze RIO jest prawnie uzasadnione. Rada gminy (miejska) nie może ograniczać ustawowego katalogu podmiotów uprawnionych do uzyskania dotacji.

Termin wdrożenia rozwiązań technicznych dotyczących elektronicznych doręczeń

W Dz.U. z 2022 r. pod poz. 1002 opublikowano ustawę z 28.4.2022 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z rozwojem publicznych systemów teleinformatycznych.

Zmiany wprowadzono m.in. do DorElektrU. Przede wszystkim do art. 155 DorElektrU dodano ust. 10–12, zgodnie z którymi minister informatyzacji, mając na uwadze uwarunkowania techniczne i organizacyjne niezbędne do doręczania korespondencji z wykorzystaniem publicznej usługi rejestrowanego doręczenia elektronicznego lub publicznej usługi hybrydowej, ogłasza w Dz.U. komunikat określający termin wdrożenia rozwiązań technicznych, umożliwiających wymienionym tam podmiotom powszechne doręczanie i odbieranie korespondencji z wykorzystaniem publicznej usługi rejestrowanego doręczenia elektronicznego lub publicznej usługi hybrydowej.

Zmiany wprowadzono też w art. 155 ust. 1–6 DorElektrU, gdzie nałożono obowiązki w zakresie doręczania korespondencji z wykorzystaniem publicznej usługi rejestrowanego doręczenia elektronicznego lub publicznej usługi hybrydowej. Organy i podmioty publiczne wymienione w tych przepisach będą realizować te obowiązki od dnia określonego we wspomnianym wyżej komunikacie, a chodzi tu o:

Natomiast zgodnie z nowym brzmieniem art. 151 DorElektrU, podmioty niepubliczne wpisane do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (KRS) przed dniem określonym we wspomnianym wyżej komunikacie, obowiązane są do zrealizowania obowiązku z art. 9 DorElektrU (czyli posiadania adresu do doręczeń elektronicznych wpisanego do bazy adresów elektronicznych, powiązanego z publiczną usługą rejestrowanego doręczenia elektronicznego albo kwalifikowaną usługą rejestrowanego doręczenia elektronicznego), w ciągu 3 miesięcy od dnia określonego w tym komunikacie. Jeżeli przed dniem określonym w tym komunikacie do bazy adresów elektronicznych wpisano adresy do doręczeń elektronicznych podmiotów wpisanych do rejestru przedsiębiorców lub do rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, w dniu określonym w tym komunikacie informacja w przedmiocie tych adresów zostanie przekazana automatycznie za pośrednictwem systemu teleinformatycznego z bazy adresów elektronicznych do KRS.

Przed zmianą art. 151 DorElektrU stanowił, że podmioty niepubliczne wpisane do rejestru przedsiębiorców KRS przed 5.7.2022 r. miały obowiązek zrealizowania obowiązku z art. 9 DorElektrU przed 1.10.2022 r. Jeżeli przed 5.7.2022 r. do bazy adresów elektronicznych zostały wpisane adresy do doręczeń elektronicznych podmiotów wpisanych do wspomnianych wyżej rejestrów 5.7.2022 r. informacja w przedmiocie tych adresów zostanie przekazana automatycznie za pośrednictwem systemu teleinformatycznego z bazy adresów elektronicznych do KRS.

Jak więc widać, ujednolicono termin wdrożenia wspomnianych wyżej rozwiązań technicznych uzależniając je od daty wyznaczonej w komunikacie rządowym.

Ważne terminy dla podatnika – 25 maja 2022 r.

Dzień 25 maja 2022 r. to ważny termin dla podatników odnośnie złożenia stosownych deklaracji podatkowych i płatności zobowiązań podatkowych. W tym dniu upływa termin na:

.Źródło: Ministerstwo Finansów

Niedozwolone zapisy w uchwale w sprawie wyznaczania miejsc handlu dla rolników

Z pierwszej regulacji wynika, że na podstawie niniejszej ustawy (SamGminU) organy gminy mogą wydawać akty prawa miejscowego w zakresie zasad i trybu korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. W drugiej grupie przepisów podano zaś, że miejsce do prowadzenia handlu w piątki i soboty przez rolników i ich domowników wyznacza rada gminy w drodze uchwały. Wyznaczając miejsce, o którym mowa w ust. 1, rada gminy bierze pod uwagę w szczególności dogodną komunikację, bliską lokalizację z centrum danej gminy lub miasta lub bliską lokalizację miejsc atrakcyjnych turystycznie. Nadto, rada gminy uchwala regulamin określający zasady prowadzenia handlu w piątki i soboty przez rolników i ich domowników na wyznaczonych miejscach, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Sygnalizowana problematyka była przedmiotem oceny prawnej w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z 9.5.2022 r. (Nr PN.4131.226.2022).

Na mocy ww. rozstrzygnięcia zakwestionowano zapisy przewidujące zakazy m.in.:

– zakaz zaśmiecania i zanieczyszczania terenu targowiska;

– wywieszania reklam bez zgody administratora.

W analizie prawnej organ nadzoru zwrócił uwagę na fakt, że wspomniane zakazy zostały ustalone w przepisach prawnych KW, gdzie postanowiono:

Art. 63a [Nielegalne ogłoszenia]

§ 1. Kto umieszcza w miejscu publicznym do tego nieprzeznaczonym ogłoszenie, plakat, afisz, apel, ulotkę, napis lub rysunek albo wystawia je na widok publiczny w innym miejscu bez zgody zarządzającego tym miejscem, podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny.

Art. 145 [Zaśmiecanie] Kto zanieczyszcza lub zaśmieca miejsca dostępne dla publiczności, a w szczególności drogę, ulicę, plac, ogród, trawnik lub zieleniec, podlega karze grzywny do 500 złotych albo karze nagany.

Nadto, organ nadzoru wskazał, że w orzecznictwie sądowo-administracyjnym utrwalone jest stanowisko, iż powtórzenie regulacji ustawowych, bądź ich modyfikacja oraz uzupełnienie przez przepisy uchwalone przez organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego, jest niezgodne z zasadami legislacji i stanowi wykroczenie poza zakres ustawowego upoważnienia. Uchwała rady gminy nie może regulować bowiem jeszcze raz tego, co jest już zawarte w obowiązującej ustawie.

Podsumowując, stanowisko wojewody jest uzasadnione. W uchwale w sprawie wyznaczenia miejsc targowych do handlu przez rolników (domowników) nie można ujmować zapisów dotyczących różnych zachowań, które są już zakazane i penalizowane na płaszczyźnie wykroczeniowej. Takie praktyki legislacyjne są niezgodne z prawem.

Źródło: http://edzienniki.olsztyn.uw.gov.pl

Niedozwolone zapisy w regulaminie korzystania z gminnego targowiska

W kontekście podanej problematyki należy zwrócić uwagę na regulacje SamGminU, gdzie w art. 40 ust. 2 tej ustawy postanowiono, że na podstawie niniejszej ustawy organy gminy mogą wydawać akty prawa miejscowego w zakresie:

1) wewnętrznego ustroju gminy oraz jednostek pomocniczych;

2) organizacji urzędów i instytucji gminnych;

3) zasad zarządu mieniem gminy;

4) zasad i trybu korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej.

W orzecznictwie nadzorczym wojewodów akcentuje się, że wszelkie uchwały podejmowane przez radę gminy muszą nie tylko mieć umocowanie w obowiązujących przepisach prawa, ale też zapisy zawarte w uchwałach nie mogą przepisów tych naruszać. Ustawodawca, formułując określoną delegację do wydania aktu wykonawczego, przekazuje upoważnienie do uregulowania wyłącznie kwestii nieobjętych dotąd żadną normą o charakterze powszechnie obowiązującym w celu ukształtowania stanu prawnego uwzględniającego m.in. specyfikę, możliwości i potrzeby środowiska, do którego właściwy akt wykonawczy jest skierowany. Z istoty aktu prawa miejscowego wynika zatem niedopuszczalność takiego działania organu realizującego delegację ustawową, które polega na wykraczaniu poza zakres przekazanego upoważnienia oraz powtarzaniu bądź modyfikacji wiążących go norm o charakterze powszechnie obowiązującym

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Śląskiego z 13.5.2022 r. (Nr NPII.4131.1.494.2022); W uchwale rada gminy zawarła m.in. następujące zapisy:

1. 1. Targowisko jest własnością Gminy (….).

2. Targowiskiem zarządza Gmina (…..) z siedzibą w (……………., zwana dalej „zarządzającym”.

3. Nadzór nad prowadzeniem targowiska sprawuje Wójt Gminy (……)

W kontekście ww. zapisów wojewoda wskazał, że powyższe przepisy mają charakter jedynie informacyjny i nie wprowadzają norm o charakterze powszechnie obowiązującym, a to właśnie stanowi istotę aktu prawa miejscowego. Regulacje te nie mieszczą się zatem w upoważnieniu ustawowym zawartym w art. 40 ust. 2 pkt 4 SamGminU. Zdaniem wojewody, treści powyżej wskazanych przepisów regulaminu, nie sposób zaliczyć do „zasad i trybu korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej”. Użycie w art. 40 ust. 2 pkt 4 SamGminU pojęcia „zasady i tryb korzystania” sprawia, że organ gminy uprawniony jest wyłącznie do formułowania w stosunku do terenów i urządzeń użyteczności publicznej norm i zasad prawidłowego postępowania oraz ustalania obowiązujących reguł zachowania się, a nie przepisów informacyjnych. Nadto, żaden inny przepis ustawowy nie zawiera upoważnienia do regulowania tej materii w przedmiotowym akcie. W konsekwencji, w ocenie organu nadzoru ww. zapisy regulaminu należy ocenić, jako podjęte z naruszeniem art. 40 ust. 2 pkt 4 SamGminU w zw. z art. 7 Konst.

Podsumowując, stanowisko RIO ma prawne uzasadnienie. Rada gminy powinna przestrzegać zakresu ustawowego umocowania i ujmować w uchwal jedynie kwestie związane ściśle z zasadami i trybem korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. Do takich nie należą ani kwestie własnościowe, ani zarządzenia czy nadzoru nad targowiskiem.

Źródło: http://dzienniki.slask.eu.

Sejm przyjął sprawozdanie z działalności PIP

W 2020 roku inspektorzy pracy przeprowadzili w sumie ponad 56 tys. kontroli. Część z nich realizowana była w celu zapewnienia osobom pracującym odpowiedniego bezpieczeństwa i higieny pracy w czasie pandemii. W tym zakresie skontrolowano prawie 16 tys. podmiotów. U niemal połowy z nich inspektorzy znaleźli nieprawidłowości. Działania PIP w ograniczaniu skutków SARS-CoV-2 dotyczyły organizacji stanowisk pracy, wyposażenia pracowników w środki ochrony indywidualnej oraz właściwego wprowadzania rozwiązań związanych z wykonywaniem pracy zdalnej.

Źródło:

pip.gov.pl