Stawka opłaty za wydanie decyzji zatwierdzającej taryfę dla przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego na 2023 r.

Taryfa, czyli zestawienie ogłoszonych publicznie cen i stawek opłat za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków oraz warunki ich stosowania, podlega zatwierdzeniu przez organ regulacyjny (dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie), z wyłączeniem taryfy zmienionej w związku ze zmianą stawki VAT. Przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne przekazuje organowi regulacyjnemu wniosek o zatwierdzenie taryfy w ciągu 120 dni przed dniem upływu okresu obowiązywania dotychczasowej taryfy.

Organ regulacyjny, w ciągu 45 dni od dnia otrzymania wniosku ocenia projekt taryfy i dokonuje analiz na podstawie art. 24c ust. 1 WodaŚciekU. Jeżeli wynik oceny, weryfikacji lub analizy jest pozytywny, organ regulacyjny zatwierdza taryfę w drodze decyzji (art. 24c ust. 2 WodaŚciekU).

Za wydanie decyzji przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne ponosi opłatę, z której wpływy z tej opłaty stanowią przychód Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie. Opłatę wpłaca się na rachunek bankowy organu regulacyjnego, w ciągu 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.

Wykaz nieruchomości gminnych przeznaczonych do sprzedaży

Jednocześnie na uwagę zasługują niektóre regulacja GospNierU, w tym art. 34 ust. 1 pkt 3, ust. 6, 6a, art. 37 ust. 2 pkt 1, art. 68 ust. 1 pkt 7. Wspomniane regulacje upoważniają organ stanowiący JST (np. radę gminy) do przyznania w drodze uchwały np. pierwszeństwa w nabywaniu lokali mieszkalnych (budynków mieszkalnych lub użytkowych) ich najemcom lub dzierżawcom, do udzielenia bonifikaty od ceny sprzedaży takich lokali.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z 25.5.2022 r. (Nr 78/2022; opubl. 26.5.2022 r.), w którym organ nadzoru zakwestionował m.in. następujący zapis: „przeznaczony do sprzedaży lokal mieszkalny wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej umieszcza się w wykazie nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży niezwłocznie po ustaleniu jego wartości”.

Na kanwie ww. zapisu organ nadzoru odwołał się do art. 35 ust. 1 GospNierU, z którego m.in. wynika, że właściwy organ (wójt, burmistrz, prezydent miasta art. 4 pkt 9 GospNierU) sporządza i podaje do publicznej wiadomości wykaz nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, do oddania w użytkowanie wieczyste, użytkowanie, najem lub dzierżawę. Ponadto, organ nadzoru zaakcentował, że w związku z powyższym zauważyć należy, że sporządzenie wykazu leży w kompetencji organu wykonawczego, a regulacje dotyczące sporządzenia wykazu nieruchomości oraz jego treści i publikacji uregulowane zostały w akcie rangi ustawowej (art. 35 GospNierU). W konsekwencji, zdaniem organu nadzoru, ww. zapisy wykraczają poza ustawowe upoważnienie dla rady gminy, zawarte w art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a SamGminU i jednocześnie stanowią niedozwolone wkroczenie w kompetencje organu wykonawczego.

Podsumowując, rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody jest prawnie uzasadnione. Rada gminy nie może w uchwale w ramach kompetencji określonych w SamGminU, czy w GospNierU, regulować kwestii proceduralnych związanych ze zbyciem nieruchomości samorządowej, w tym dotyczących wykazów nieruchomości do zbycia.

Źródło: http://edzienniki.bydgoszcz.uw.gov.pl.

Postępowanie w sprawie Vinted zapowiada bliższą i ściślejszą współpracę między organami ochrony dany

Organy nadzorcze z Francji, Holandii, Litwy i Polski badają kwestie związane m.in. z przejrzystym informowaniem, przechowywaniem danych związanych z wypłatą środków czy realizacją praw osób, których dane dotyczą. Praca koncentruje się również na przetwarzaniu danych osobowych w kontekście przetwarzania danych związanego z blokowaniem kont użytkowników.

W związku z otrzymaniem znacznej liczby skarg dotyczących serwisu sprzedażowego ubrań on-line vinted.com, prowadzonego przez litewską spółkę Vinted UAB, organy nadzorcze z Francji, Litwy i Polski podjęły współpracę w celu zbadania zgodności tej strony z przepisami RODO. Po utworzeniu grupy roboczej w jej prace zaangażował się również holenderski organ nadzorczy. Zaangażowanie i ścisła współpraca organów nadzorczych w toczących się postępowaniach w związku z działalnością Vinted UAB, zaowocowały dokumentem roboczym, który jest w trakcie harmonizacji i posłuży do oceny skarg przeciwko Vinted UAB.

Zaangażowanie organów nadzorczych w prace grupy roboczej do spraw Vinted jest przykładem ścisłej współpracy w zakresie egzekwowania prawa – strategicznego priorytetu dla EROD. Członkowie EROD, na spotkaniu, które odbyło się w Wiedniu 27‒28 kwietnia 2022 r., uzgodnili dalsze zacieśnianie współpracy w sprawach strategicznych oraz zróżnicowanie zakresu stosowanych metod współpracy.

Oczekuje się, że praca dedykowanej grupy roboczej do spraw Vinted będzie przykładem bardzo bliskiej współpracy organów nadzorczych, z korzyścią dla osób, których dane dotyczą. Dzięki zaangażowaniu innych organów litewski organ nadzorczy uzyskał wsparcie merytoryczne i zasobami ludzkimi. Organy pracują nieformalnie, aby pomóc litewskiemu organowi nadzorczemu w wydaniu projektów decyzji dotyczącej zarówno zasad, jak i konkretnych przypadków w oficjalnej procedurze One-Stop-Shop. Mając za przykład dedykowaną grupę roboczą do spraw Vinted, EROD zgodziła się na częstsze korzystanie z tej formy współpracy w przyszłości.

Źródło: https://uodo.gov.pl/pl/138/2392

Spójność między regulaminem dofinansowania wymiany urządzeń grzewczych a załącznikami do tego regulaminu

Dla przypomnienia, z ww. artykułu wynika m.in., że finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej, o którym mowa w ust. 1 i 2, może polegać na udzielaniu dotacji celowej w rozumieniu przepisów FinPubU z budżetu gminy lub budżetu powiatu na finansowanie lub dofinansowanie kosztów inwestycji:

1) podmiotów niezaliczonych do sektora finansów publicznych, w szczególności:

a) osób fizycznych,

b) wspólnot mieszkaniowych,

c) osób prawnych,

d) przedsiębiorców;

2) jednostek sektora finansów publicznych będących gminnymi lub powiatowymi osobami prawnymi.

Zgodnie zaś z ust. 5 zasady udzielania dotacji celowej, o której mowa w ust. 4, obejmujące w szczególności kryteria wyboru inwestycji do finansowania lub dofinansowania oraz tryb postępowania w sprawie udzielania dotacji i sposób jej rozliczania określa odpowiednio rada gminy albo rada powiatu w drodze uchwały.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w rozstrzygnięciu nadzorczym RIO w Krakowie z 25.5.2022 r. (NR KI.411.76.2022), w którym organ nadzoru ustalił na kanwie ww. regulacji prawnych, że rada gminy przyjęła program dotacyjny na wymianę źródeł ciepła na nowe ekologiczne: biomasa, gazowe i pompy ciepła. Problem jednak w tym, że poszczególne elementy składowe wspomnianej uchwały są ze sobą niespójne. Przykładowo, w normatywnej treści uchwały jest mowa o wymianie na ogrzewanie gazowe i biomasę, a w załączniku mowa zaś tylko o ogrzewaniu gazowym. W konstrukcji uchwały występują kilka takich rozbieżności. Organ nadzoru w ocenie prawnej wskazał, że w tym kontekście postanowienia uchwały w zakresie przedmiotu inwestycji objętej dotacją są rozbieżne. Zarówno regulamin jak i wskazane załączniki do niego zawierają odmienne regulacje dotyczące nowego źródła ciepła, którego instalacja upoważnia inwestora do ubiegania się o dotację, pochodzącą z budżetu gminy.
Regionalna izba obrachunkowa wskazała, że w demokratycznym państwie prawa intencja określonej regulacji musi jasno wynikać z treści przepisu, nie może rodzić konieczności dokonywania interpretacji, a tym bardziej nie może wprowadzać odmiennych treści w różnych częściach tego samego dokumentu. Dodatkowo, organ nadzoru zaakcentował, że przedstawione wyżej unormowania uchwały dotacyjnej stanowią naruszenie przepisu z art. 403 ust. 5 PrOchrŚrod, a także występują przeciw zasadzie określoności prawa, wynikającej z art. 2 Konst. Dyrektywa konstruowania przepisu w sposób jasny nakłada na radę gminy obowiązek tworzenia przepisów zrozumiałych dla jej adresatów, którzy mają prawo oczekiwać stanowienia norm niebudzących wątpliwości co do nakładanych obowiązków lub przyznawanych praw. Stan określoności przepisu prawa, a więc skonstruowanie go w sposób poprawny, jasny i jak najbardziej precyzyjny, stanowi gwarancję jego poprawnego stosowania.

Podsumowując, stanowisko organu nadzoru ma prawne uzasadnienie. Rada gminy nie może tworzyć przepisów wewnętrznie sprzecznych. Przedmiot dotowania musi zaś być dookreślony jednoznacznie i precyzyjnie, a składowe uchwały muszą być spójne ze sobą.

Źródło: http://bip.krakow.rio.gov.pl.

MRiPS szacuje bezrobocie w maju

W maju 2022 r. stopa bezrobocia rejestrowanego wyniosła 5,1 % – tak wynika z szacunków Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej. W porównaniu z poprzednim miesiącem odnotowano spadek o 0,1 punktu procentowego.

Najniższy poziom bezrobocia w maju 2022 r. odnotowano – tak jak w poprzednich miesiącach – w Wielkopolsce (2,8 %).

Według wstępnych danych w końcu maja 2022 r. w urzędach pracy zarejestrowanych było 852 tys. bezrobotnych, to o 26 tys. mniej niż w końcu kwietnia br.

Zharmonizowana stopa bezrobocia w kwietniu 2022 r., liczona według definicji przyjętej przez Eurostat, wyniosła w Polsce 3 %. Polska zajęła drugie miejsce wśród krajów Unii Europejskiej (po Czechach i ex aequo z Niemcami). Unijna średnia wyniosła 6,2 %.

Źródło:

gov.pl

Konieczność zachowania procedury opiniodawczej organu regulacyjnego (PGW Wody Polskie) przy uchwalaniu nowego regulaminu dostarczania wody

W ust. 1 i 2 art 19 WodaŚciekU postanowiono, po pierwsze, że rada gminy, na podstawie projektów regulaminów dostarczania wody i odprowadzania ścieków opracowanych przez przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne, przygotowuje projekt regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków oraz przekazuje go do zaopiniowania organowi regulacyjnemu, zawiadamiając o tym przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne. Po drugie, organ regulacyjny opiniuje projekt regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków w zakresie zgodności z przepisami ustawy i wydaje, w drodze postanowienia, na które służy zażalenie, opinię nie później niż w terminie miesiąca od dnia doręczenia tego projektu.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Dolnośląskiego z 2.6.2022 r. (NR NK-N.4131.84.3.2022.RB, opubl. w dzienniku urzędowym województwa łódzkiego 6.6.2022 r.), w którym organ nadzoru ustalił m.in., że (..) projekt uchwały nie tylko nie został zaopiniowany przez dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie. Rada Gminy, wbrew art. 19 ust. 1 WodaŚciekU nie przygotowała tego projektu, który powinien był zostać skierowany do w/w organu – nie podjęto stosownej uchwały.

Dalej podano, że przed podjęciem uchwały rada gminy nie dopełniła obowiązków wynikających z art. 19 ust. 1 WodaŚciekU. W ocenie organu nadzoru, ustawodawca wprowadził ściśle określoną procedurę poprzedzającą podjęcie uchwały w sprawie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków. Stąd też każda następna zmiana merytoryczna regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków – czy w całości, czy w części – obliguje radę gminy do przeprowadzenia procedury, określonej w art. 19 ust. 1 WodaŚciekU. Mimo, że opinia organu regulacyjnego nie ma charakteru wiążącego, zwrócenie się o zaopiniowanie jest obligatoryjnym elementem procedury podjęcia badanej uchwały, a jej brak powoduje, że nie został spełniony ten warunek. To samo dotyczy uprzedniego podjęcia uchwały przyjmującej projekt przyszłego regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków. Wskazane czynności są warunkiem sine qua non dalszego, zgodnego z prawem, procedowania przedmiotowej uchwały. Podjęcie uchwały w sprawie projektu regulaminu i uzyskanie opinii organu regulacyjnego dotyczy również sytuacji, gdy po zaopiniowaniu przez organ regulacyjny projektu regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków następuje zmiana merytoryczna tego regulaminu w całości albo w części.

Dalej podkreślono również, że uchwała musi spełniać niezbędne wymagania zarówno w aspekcie materialnym jak i formalnym. Oznacza to, że treść uchwały musi być zgodna z przepisami prawa, a tryb podjęcia uchwały musi odpowiadać określonym procedurom. W ramach katalogu formalnych warunków podjęcia ważnej uchwały wyróżnić można także konieczność przedłożenia projektu aktu prawnego do zaopiniowania. W sytuacji, gdy przepisy prawa przewidują taki obowiązek w stosunku do aktów określonej kategorii, niewykonanie takiego obowiązku równoznaczne jest z istotnym naruszeniem prawa i skutkuje stwierdzeniem nieważności takiego aktu.

Podsumowując, stanowisko organu nadzoru ma prawne uzasadnienie. Rada gminy nie może pominąć etapu opiniodawczego (przed PGW Wody Polskie) przed przyjęciem właściwej uchwały w sprawie przyjęcia regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków obowiązującego na terenie gminy.

Źródło: https://edzienniki.duw.pl

Utrata dokumentu z danymi osobowymi i niezgłoszenie tego zdarzenia przyczyną ukarania administratora

Urząd Ochrony Danych Osobowych został powiadomiony przez Komendanta Powiatowego Policji o potencjalnych nieprawidłowościach związanych z przetwarzaniem danych osobowych przez spółkę. Wobec powyższego, organ nadzorczy wezwał spółkę jako administratora danych do złożenia wyjaśnień w sprawie. W toku czynności wyjaśniających prowadzonych przez Urząd Ochrony Danych Osobowych ujawniony został fakt zagubienia dokumentu z akt osobowych pracownika spółki.

Spółka wskazała w wyjaśnieniach skierowanych do organu nadzorczego, że doszło do naruszenia ochrony danych osobowych polegającego na utracie z winy pracodawcy świadectwa pracy jednego z pracowników. Jednocześnie spółka wyjaśniła, że nie zgłosiła naruszenia do UODO, ponieważ w jej opinii nie wiązało się ono z ryzykiem naruszenia praw lub wolności osoby, której dane dotyczą. Spółka oświadczyła, że zawiadomiła pracownika o utracie jego świadectwa pracy, a on sam nie zgłaszał z tego tytułu roszczeń wobec spółki.

W świadectwie pracy jest wiele ważnych informacji o osobie

Zdaniem UODO uznanie przez spółkę, że incydent nie stanowił naruszenia ochrony danych osobowych, nie miało podstaw faktycznych ani prawnych. Informacje uwzględnione w treści świadectwa pracy stanowią dane osobowe. Oprócz podstawowych danych ,takich jak: imię, nazwisko, miejsce zamieszkania czy data urodzenia, w treści świadectwa pracy podaje się informacje szczególnie istotne z punktu widzenia praw lub wolności osoby, której dane dotyczą. W szczególności za takie dane należy uznać informacje o trybie i podstawie prawnej rozwiązania lub podstawie prawnej wygaśnięcia stosunku pracy, a także o ewentualnym zajęciu egzekucyjnym wynagrodzenia. Takie dane mogą w sposób bezpośredni lub pośredni ujawniać informacje o życiu osobistym tej osoby, o jej problemach natury prawnej oraz statusie majątkowym (np. informacja o zajęciu wynagrodzenia z tytułu postępowania egzekucyjnego) itd.

Obawa nieuprawnionego wykorzystania danych

Należy mieć na uwadze, że jeżeli występuje ryzyko naruszenia praw lub wolności osoby, której dotyczy naruszenie ochrony danych osobowych, administrator powinien zgłosić to naruszenie organowi nadzorczemu.

Nie jest przy tym istotne, czy osoba nieuprawniona faktycznie zapoznała się z danymi osobowymi osoby, której dane znajdują się na zagubionym świadectwie pracy. Istotny jest fakt, że wystąpiło ryzyko takiego zdarzenia, co oznacza że osoba nieuprawniona miała możliwość zapoznania się z tymi danymi. Z uwagi na zakres danych znajdujących się na zagubionym dokumencie, w opinii UODO, wystąpiło ryzyko naruszenia praw lub wolności podmiotu danych. W konsekwencji spółka jako administrator danych powinna dokonać zgłoszenia naruszenia do organu nadzorczego, czego nie uczyniła, nie spełniając tym samym obowiązków wynikających z ogólnego rozporządzenia o ochronie danych osobowych (RODO).

Powody nałożenia administracyjnej kary pieniężnej

W ocenie UODO spółka podjęła świadomą decyzję, by nie zawiadamiać o naruszeniu organu nadzorczego, pomimo kierowanych do niej pism wskazujących na możliwość zaistnienia w tej sprawie ryzyka naruszenia praw lub wolności osób, których dotyczyło zdarzenie. Oznacza to, że spółka nie zrealizowała obowiązku zawiadomienia UODO o zaistniałym naruszeniu.

Należy podkreślić, że zagubiony dokument nie został do dnia wydania decyzji odnaleziony.

Biorąc ww. czynniki pod uwagę, organ nadzorczy skorzystał z przysługujących mu uprawnień i nałożył karę pieniężną w wysokości prawie 16 tys. zł (15 994 złotych).

Ważny jest czas reakcji na zaistniały incydent

Należy przypomnieć, że każdy administrator bez zbędnej zwłoki – w miarę możliwości, nie później niż w terminie 72 godzin po stwierdzeniu naruszenia ochrony danych – zgłasza je organowi nadzorczemu. W przypadku poważnych naruszeń, bardzo ważny jest czas reakcji administratora, bowiem jeżeli okazałoby się , że powinien on powiadomić nie tylko Prezesa UODO, ale także osoby, których dane są przedmiotem naruszenia, a tego wcześniej nie zrobił, wówczas można szybko wskazać mu taką konieczność. Bardzo ważne jest, aby osoby, których dane zostały np. ujawnione, skradzione albo w inny sposób dotknięte naruszeniem, mogły po ww. powiadomieniu jak najszybciej same podjąć działania, które zabezpieczą je przed zagrożeniami związanymi z incydentem.

Źródło: https://uodo.gov.pl/pl/138/2393

Nowe podejście do podziału zwiększonej kwoty podstawowej części rozwojowej subwencji ogólnej

Ustawa nowelizująca (druk sejmowy 2186) wprowadza m.in. w nowe regulacje prawne istotne z punktu widzenia gospodarki finansowej jednostek samorządu terytorialnego wszystkich szczebli. Stanowi w tym zakresie art. 31, z którego wynika:

1. W roku 2023 przysługujące gminom zwiększenie kwoty podstawowej części rozwojowej subwencji ogólnej, o którym mowa w art. 9b ust. 1 ustawy zmienianej w art. 8, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jest dzielone między gminy proporcjonalnie do planowanych na rok 2023 dochodów gmin z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do powiatów i województw.

3. W roku 2023 miastom na prawach powiatu przysługuje kwota zwiększenia kwoty podstawowej części rozwojowej subwencji ogólnej, o którym mowa w art. 9b ust. 1 ustawy zmienianej w art. 8, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, wyliczona zgodnie z ust. 1 i 2 jak dla gmin i powiatów – z każdej z części ustalonej odpowiednio dla gmin i powiatów.

4. W roku 2023 do zwiększenia kwoty podstawowej części rozwojowej subwencji ogólnej, o którym mowa w art. 9b ust. 1 ustawy zmienianej w art. 8, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się ograniczeń, o których mowa w art. 28a ust. 6 i 16 ustawy zmienianej w art. 8.

Wskazana wyżej regulacja prawna ust. 1 nawiązuje do tzw. kwoty podstawowej części rozwojowej subwencji ogólnej. Warto dodać, że ten mechanizm wsparcia dla samorządów wszedł w życie z dniem 1.1.2022 r. – na podstawie art. 28a DochSamTerytU. Z tego artykułu wynika m.in., że część rozwojową subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego ustala się w wysokości części rozwojowej subwencji ogólnej z roku bazowego sprzed dokonania zwiększenia, o którym mowa w ust. 3 i 4, indeksowanej wskaźnikiem, o którym mowa w art. 9b ust. 2 pkt 1 lit. a. Część rozwojowa subwencji ogólnej dla gmin, powiatów lub województw może być zwiększona ponad wysokość wynikającą z ust. 2 i 3, jeżeli jest to uzasadnione potrzebą realizacji zadań istotnych dla rozwoju państwa. Nadto, z kwoty części rozwojowej subwencji ogólnej dla gmin wydziela się, stanowiącą 60%, kwotę podstawową oraz, stanowiące po 20%, premie aktywizującą oraz inwestycyjną. Wspomniana kwota podstawowa przysługuje każdej gminie, a jej podział następuje proporcjonalnie do liczby mieszkańców gmin, z zastrzeżeniem że kwota dla jednej gminy nie może być mniejsza niż 0,01% i większa niż 3,0% kwoty podstawowej ustalonej dla wszystkich gmin.

Właśnie ww. kwoty podstawowej dotyczą nowe przepisy. W nowych przepisach przewidziano bowiem podział wsparcia w roku budżetowym 2023 między JST tytułem zwiększenia ww. środków subwencji poprzez odniesienie się do planowanych na ten rok dochodów gmin z tytułu udziału we wpływach z podatku PIT. Przepis ten znajdzie analogiczne zastosowanie do powiatów i województw.

Podsumowując, nowy mechanizm dzielenia dodatkowej kwoty podstawowej części rozwojowej subwencji wydaje się być rozwiązaniem sprawiedliwym, bowiem zależy od planowanego poziomu dochodów z podatku PIT danej JST w 2023 r.

Komunikat nr 47 dotyczący zasad dokumentowania przez przedsiębiorców prowadzących działalność kantorową wykonania obowiązku przekazywania do GIIF informacji, o których mowa w art. 72 ust. 3 ustawy PPPFT oraz formularza identyfikującego, o którym mowa w art. 77 ustawy PPPFT

W celu realizacji po raz pierwszy ww. obowiązku, przedsiębiorca prowadzący działalność kantorową przekazuje do GIIF formularz identyfikujący tego przedsiębiorcę zgodnie z zasadami określonymi w art. 77 ustawy PPPFT.

Na podstawie art. 130 ust. 2 pkt 1) lit. (a) ustawy PPPFT, Prezes Narodowego Banku Polskiego sprawuje kontrolę wykonywania przez przedsiębiorców prowadzących działalność kantorową obowiązków wynikających z ustawy PPPFT, w tym związanych z przekazywaniem do GIIF informacji o przeprowadzonej transakcji kupna lub sprzedaży wartości dewizowych, której równowartość przekracza 15 000 euro, albo o pośredniczeniu w przeprowadzeniu takiej transakcji oraz przekazania formularza identyfikującego instytucję obowiązaną.

Ustawa z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe (Dz. U. z 2022 r., poz. 309), określa warunki i obowiązki przedsiębiorcy związane z prowadzeniem tej działalności. Jeden z nich, wskazany w art. 32a ustawy – Prawo dewizowe, zobowiązuje przedsiębiorcę wykonującego działalność kantorową do przechowywania, m.in. na potrzeby kontroli wykonywanej przez Prezesa NBP, dokumentów związanych z tą działalnością (w tym dokumenty potwierdzające wykonanie obowiązków wynikających z ustawy PPPFT) przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym wykonywał działalność kantorową.

Instytucje obowiązane, w tym przedsiębiorcy prowadzący działalność kantorową, przekazują informację o przeprowadzonej transakcji kupna lub sprzedaży wartości dewizowych, której równowartość przekracza 15 000 euro, albo o pośredniczeniu w przeprowadzeniu takiej transakcji oraz formularz identyfikujący za pomocą środków komunikacji elektronicznej przy użyciu strony internetowej dostępnej pod adresem https://www.giif.mofnet.gov.pl/.

W sytuacji przekazywania informacji za pośrednictwem ww. strony internetowej, po poprawnym wypełnieniu formularza przez instytucję obowiązaną, system informatyczny przed przekazaniem danych do GIIF wymusza zapisanie na dysku komputera instytucji obowiązanej archiwum plików, w którego skład wchodzą: plik z rozszerzeniem .pdf zawierający dokument wypełnionego formularza w formacie gotowym do wydruku, plik z rozszerzeniem .xml zawierający dane z wypełnionego formularza w języku XML oraz plik z rozszerzeniem .txt zawierający informację o pochodzeniu wygenerowanego archiwum plików i jego przeznaczeniu.

Źródło: GIIF

Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych

W myśl aktualnie obowiązującej zasady odległość, w której mogą być lokalizowane i budowane elektrownia wiatrowa – od budynku mieszkalnego albo budynku o funkcji mieszanej, w skład której wchodzi funkcja mieszkaniowa, oraz budynek mieszkalny albo budynek o funkcji mieszanej, w skład której wchodzi funkcja mieszkaniowa – od elektrowni wiatrowej jest równa lub większa od 10-krotności wysokości elektrowni wiatrowej mierzonej od poziomu gruntu do najwyższego punktu budowli, wliczając elementy techniczne, w szczególności wirnik wraz z łopatami (całkowita wysokość elektrowni wiatrowej). Zasadę tą powszechnie ujmuje się jako zasadę 10H.

Zmiana obecnej InwElektrWiatrU zlikwiduję zasadę 10H, która zakazuje lokalizowania i budowania elektrowni wiatrowych w odległości mniejszej niż 10-krotność wysokości elektrowni wiatrowej od najbliższych zabudowań. Proponuje się, aby o odległości pomiędzy elektrownią wiatrową a budynkami mieszkalnymi oraz obiektami chronionymi akustycznie decydowały organy gminy uwzględniając zasięg akustycznego oddziaływania elektrowni wiatrowej z zachowaniem minimalnej odległości wyznaczonej na 500 metrów. Ponadto nowelizacja zakłada m. in., że lokalizowanie nowych turbin wiatrowych będzie dokonywane tylko w oparciu o miejscowy plan uchwalany w gminie.

W przepisach intertemporalnych dokonuje się zmian w ten sposób, że:

a) studia uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, studia ramowe uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego związku metropolitalnego oraz plany zagospodarowania przestrzennego województwa, uchwalone przed dniem wejścia w życie nowelizacji zachowują ważność;

b) plany miejscowe obowiązujące w dniu wejścia w życie ustawy nowelizującej zachowują moc;

c) przepisy nowelizacji stosuje się do postępowań, prowadzonych w stosunku do elektrowni wiatrowych w sprawie wydania pozwolenia na budowę oraz w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy;

d) pozwolenia na budowę dotyczące budynku mieszkalnego albo budynku o funkcji mieszanej, w skład której wchodzi funkcja mieszkaniowa, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowują moc.