Jak liczyć ekwiwalent dla członka OSP według nowej ustawy?

W kontekście podanej problematyki na uwagę w pierwszej kolejności zasługują zwłaszcza przepisy zgrupowane w art. 15 OSPU. Tamże postanowiono:

1. Strażak ratownik OSP, który uczestniczył w działaniu ratowniczym, akcji ratowniczej, szkoleniu lub ćwiczeniu, otrzymuje, niezależnie od otrzymywanego wynagrodzenia, ekwiwalent pieniężny.

2. Wysokość ekwiwalentu pieniężnego ustala, nie rzadziej niż raz na 2 lata, właściwa rada gminy w drodze uchwały. Wysokość ekwiwalentu pieniężnego nie może przekraczać 1/175 przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego brutto, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 291, z późn. zm.) przed dniem ustalenia ekwiwalentu pieniężnego, naliczanego za każdą rozpoczętą godzinę od zgłoszenia wyjazdu z jednostki ochotniczej straży pożarnej. Ekwiwalent pieniężny jest wypłacany z budżetu właściwej gminy.

3. Za czas nieobecności w pracy z przyczyn określonych w ust. 1 strażacy ratownicy OSP zachowują uprawnienie do innych niż wynagrodzenie świadczeń związanych z pracą, przewidziane w odrębnych przepisach.

W kontekście powyższych regulacji prawnych szczególnie warto odnotować stanowisko zawarte w piśmie Regionalnej Izby Obrachunkowej w Łodzi z 9.6.2022 r. (znak WA 4120-18/2022-w).

W podanym piśmie regionalna izba obrachunkowa analizowała wątpliwości podane przez gminę odnośnie naliczenia ekwiwalentu w przypadku rozpoczęcia przez ratownika udziału w akcji ratowniczej o godzinie 17.50 i jej zakończenia o godzinie 18.20. Rzecz jasna, to tylko przykładowe zestawienie godzin akcji ratowniczej. Gmina uznała, że strażakowi należy się ekwiwalent za 2 godziny udziału w akcji. Natomiast regionalna izba obrachunkowa wskazała, że, użyte przez ustawodawcę w art. 15 ust. 2 ww. ustawy sformułowanie – za każdą rozpoczętą godzinę od zgłoszenia wyjazdu z jednostki ochotniczej straży pożarnej – należy rozumieć jako 60 następujących po sobie kolejno minut. Jak podano: W tej sytuacji, w przypadku wskazanym w piśmie (…) należy przyjąć, że strażak ratownik uczestniczył w akcji ratowniczej 30 minut, a więc przysługuje mu ekwiwalent w wysokości ustalonej za jedną godzinę udziału w działaniu ratowniczym.

Podsumowując, stanowisko RIO ma prawne uzasadnienie w przepisach ww. ustawy. Jest ono zgodne z wykładnią gramatyczną przytoczonego przepisu i uwzględnia kontekst systemowy.

W konsekwencji, gmina powinna respektować powyższe stanowisko, bowiem w przeciwnym razie naruszy zasady wydatkowe wynikające z FinPubU i może narazić się na zarzuty ze strony izby w trakcie kontroli gospodarki finansowej.

Źródło: RIO w Łodzi

Zniesienie stanu epidemii a zmiany w podatkach

Zmiany od 1.6.2022 r. w związku z odwołaniem stanu epidemii

1.Darowizny przekazywane na cele związane z Covid-19

Od czerwca br. nie ma już prawa do odliczenia od dochodu w PIT i CIT darowizn przekazywanych na cele związanych z COVID -19 na rzecz wybranych instytucji/ NGO -sów w wysokości 150 % lub 200 % kwoty darowizny (w zależności od terminu jej przekazania). Nie przysługuje również odliczanie darowizn rzeczowych w formie komputerów przenośnych będących laptopami lub tabletami w wysokości 150 % lub 200 % wartości darowizny (art. 52n i art. 52x ustawy o PIT oraz art. 38g i art. 38p ustawy o CIT).

2. Podatek od przychodów z budynków

Od czerwca br. właściciele nieruchomości komercyjnych o wartości co najmniej 10 mln zł, jeżeli są one wynajmowane, wydzierżawiane lub oddane do używania na podstawie innej umowy o podobnym charakterze są zobowiązani rozliczać podatek od przychodów z budynków (art. 30g i art. 52pa ustawy o PIT oraz art. 24b i art. 38ha ustawy o CIT).

3. Jednorazowa amortyzacja środków trwałych

Od czerwca br. nie ma już możliwości dokonywania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od środków trwałych nabytych w celu produkcji towarów związanych z przeciwdziałaniem COVID-19 (art. 52s ustawy o PIT oraz art. 38k ustawy o CIT).

4. Ulga IP Box dla podatników CIT

Od czerwca br. przy obliczaniu zaliczek na CIT nie ma prawo do stosowania 5 % CIT dla dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wykorzystywanych do przeciwdziałania COVID-19. Zatem dla podatników CIT maj 2022 r. był ostatnim miesiącem, w którym mogli skorzystać z obniżonej stawki CIT. Preferencja ta została utrzymana dla podatników PIT za poszczególne miesiące do końca 2022 r. Przy czym podatnicy CIT będą mogli uwzględnić 5 % stawkę CIT w rozliczeniu (art. 52u ustawy o PIT oraz art. 38m ustawy o CIT).

Preferencje obowiązujące do końca 2022 r. w związku z odwołaniem stanu epidemii

1.Ulga na działalność badawczo – rozwojowa (B+R)

Z końcem 2022 roku nastąpi wygaśnięcie prawa do rozliczania kosztów kwalifikowanych na działalność B+R ponoszonych w celu opracowania produktów niezbędnych do przeciwdziałania COVID-19 (art. 52t ustawy o PIT oraz art. 38l ustawy o CIT); dotyczy to okresu od 2020 do końca 2022 roku. Podatnicy CIT mogą odliczać te wydatki również od dochodu będącego podstawą obliczenia zaliczek, o których mowa w art. 25 ust. 1 lub 1b ustawy o CIT, w trakcie roku podatkowego (innego niż rok podatkowy), który rozpoczął się po dniu 31.12.2019 r., nie później jednak niż w miesiącu, w którym odwołano stan epidemii (w przypadku rozliczania w ulgi w zaliczkach było to możliwe za maj br.).

2.Ulga na złe długi w podatkach dochodowych

Do końca 2022 r. podatnicy PIT/CIT nie muszą zwiększać podstawy opodatkowania w zaliczkach o wartość niezapłaconych zobowiązań i jednocześnie zaliczonych przez nich do kosztów podatkowych (art. 52q i art. 52w ustawy o PIT oraz art. 38i i art. 38o ustawy o CIT).

3. Limity zwolnień z PIT

Do końca roku obowiązują podwyższone limity zwolnień dochodu z PIT na podstawie zwolnień z art. 21 ust. 1 ustawy o PIT dla świadczeń wypłacanych z ZFŚS.

Preferencje obowiązujące w stanie zagrożenia epidemicznego

W stanie zagrożenia epidemicznego nadal obowiązuje:

1.Złagodzenie regulacji dotyczących certyfikatów rezydencji (art. 31ya specustawy COVID-19);

2. Zawieszenie terminów raportowania MDR schematów tzw. krajowych (zgodnie z art. 31y ust. 1 specustawy COVID-19).

3. Dłuższy (14-dniowy) termin do zawiadomienia o zapłacie należności na rachunek spoza tzw. białej listy (art. 15zzn specustawy COVID-19);

4. Wydłużony do 6 miesięcy termin na wydanie interpretacji podatkowych (art. 31g ust. 1 specustawy COVID-19);

5. Brak opłaty prolongacyjnej z tytułu rozłożenia na raty lub odroczenia terminu płatności podatków i zaległości podatkowych (art. 15za specustawy COVID-19).

Wakacje kredytowe od sierpnia. Tarcze antyinflacyjne do 31 października br.

Dnia 9 czerwca br. Sejm uchwalił ustawę o finansowaniu społecznościowym dla przedsięwzięć gospodarczych i pomocy kredytobiorcom zawierającą przepisy o wsparciu kredytobiorców. Do ustawy zostały wprowadzone również zapisy wydłużające działanie tarcz antyinflacyjnych, zgodnie z którymi obowiązywać one będą do 31 października br.

Wakacje kredytowe

To rozwiązanie dla osób posiadających kredyty hipoteczne w złotych polskich, które zaciągnęły kredyt na własny cel mieszkaniowy.

Wakacje kredytowe to nawet 8 miesięcy bez spłaty rat:

Dotyczą one zarówno części kapitałowej, jak i odsetkowej kredytu. Terminy na spłatę rat zostaną przedłużone bez żadnych dodatkowych odsetek. Jedyne opłaty, jakie mogą się w tym czasie pojawić to opłaty ubezpieczeniowe.

Dodatkowe środki na wsparcie kredytobiorców

Przyjęta ustawa zakłada też wzrost środków przeznaczonych na dopłaty z Funduszu Wsparcia Kredytobiorców (FWK). Zgodnie z nią budżet funduszu już w 2022 r. zwiększy się o 1,4 mld zł i wyniesie w sumie ponad 2 mld zł. Dzięki temu będzie mógł zaoferować wsparcie jeszcze większej liczbie kredytobiorców hipotecznych. Dodatkowo złożenie wniosku o wsparcie z funduszu będzie możliwe także online. Z dopłat z FWK mogą już dziś korzystać zarówno kredytobiorcy, którzy zaciągnęli kredyty w walucie polskiej jak i obcej.

Nowy wskaźnik zamiast WIBOR-u

Przyjęta ustawa zakłada również, że banki będą stosowały korzystniejszy wskaźnik oprocentowania kredytów zamiast WIBOR-u, co pozwoli obniżyć wysokość rat kredytowych. Proces wyznaczenia zamiennika za WIBOR zostanie uregulowany ustawowo. Pozwoli na to procedura zainicjowana przez Komisję Nadzoru Finansowego we współpracy z Komitetem Stabilności Finansowej, która doprowadzi do zaproponowania nowego wskaźnika w uzgodnieniu. Finalnie minister właściwy do spraw instytucji finansowych będzie mógł określić zamiennik w drodze rozporządzenia.

Jeżeli w ten sposób nie uda się doprowadzić do zmiany tego wskaźnika, to wówczas ustawodawca przewidział możliwość zastosowania jako zamiennika WIBOR-u stawki POLONIA. Również ten zamiennik będzie mógł zostać określony przez ministra właściwego do spraw instytucji finansowych w drodze rozporządzenia.

Dzięki temu rozwiązaniu w portfelach kredytobiorców zostaną dodatkowe środki – w sumie będzie to ok. 1 mld zł rocznie od 2023 r., bo nowy wskaźnik ma obowiązywać od przyszłego roku.

Tarcze antyinflacyjne do końca października

W ustawie znalazły się również zapisy, które wydłużają działanie tarcz antyinflacyjnych do 31 października br.

W ramach tarcz antyinflacyjnych, które obecnie obowiązują do 31 lipca, stosowana jest niższa stawka podatku VAT na paliwa (8 proc. zamiast 23 proc.), stawka VAT na prąd i ciepło wynosi 5 proc., a na gaz – 0 proc. Zerowa stawka VAT jest też stosowana na podstawowe produkty żywnościowe, na nawozy i wybrane środki produkcji rolniczej.

Do 31 października br. będzie obowiązywała również obniżka akcyzy na prąd, zwolnienie z akcyzy energii elektrycznej dla gospodarstw domowych, obniżka stawek akcyzy na niektóre paliwa silnikowe oraz czasowe wyłączenie z opodatkowania podatkiem handlowym sprzedaży niektórych paliw. Niższa akcyza obowiązuje również na lekki olej opałowy.

Źródło: Ministerstwo Finansów

Uchwała rady gminy w sprawie sposobu i zakresu usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych

Z dalszych przepisów zawarty w art. 6r wynika nadto, że projekt uchwały, o której mowa w ust. 3, podlega zaopiniowaniu przez państwowego powiatowego inspektora sanitarnego w zakresie częstotliwości odbierania odpadów komunalnych. Uchwała, o której mowa w ust. 3, określa także tryb i sposób zgłaszania przez właścicieli nieruchomości przypadków niewłaściwego świadczenia usług przez przedsiębiorcę odbierającego odpady komunalne od właścicieli nieruchomości lub przez prowadzącego punkt selektywnego zbierania odpadów komunalnych.

Na kanwie ww. regulacji prawnych warto odnotować stanowisko zawarte w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z 8.6.2022 r. (Nr PN.4131.264.2022, opubl.13.6.2022 r.).

W ww. rozstrzygnięciu tym organ nadzoru m.in. zakwestionował zapisy w § 2:

– ust. 4 uchwały: transport odpadów do PSZOK oraz ich rozładunek, właściciele nieruchomości zamieszkiwanych zapewniają we własnym zakresie i na własny koszt;

– ust. 6 uchwały: odpady powinny być odbierane i transportowane w sposób zabezpieczający je przed pogorszeniem jakości zbieranej frakcji odpadów dla przyszłych procesów ich przetwarzania.

Na kanwie ww. przepisów organ nadzoru wskazał, że z przepisów CzystGmU, nie wynika kompetencja rady gminy do rozstrzygania w przedmiotowej uchwale o:

Finalnie stwierdzono, że te zapisy zostały przyjęte bez podstawy prawnej, czyli nielegalnie.

Podsumowując, rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody jest prawnie uzasadnione. Rada gminy nie może wykraczać poza przyznane upoważnienie ustawowe w zakresie określenia szczegółowego sposobu i zakresu świadczenia usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów.

Postanowienia regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy a warunki rozmieszczenia pojemników do zbierania odpadów komunalnych na drogach publicznych

I tak, w art. 4 ust. 2 ww. ustawy m.in. postanowiono, że regulamin określa szczegółowe zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące:

1) wymagań w zakresie:

a) selektywnego zbierania i odbierania odpadów komunalnych obejmującego co najmniej: papier, metale, tworzywa sztuczne, szkło, odpady opakowaniowe wielomateriałowe oraz bioodpady,

b) selektywnego zbierania odpadów komunalnych prowadzonego przez punkty selektywnego zbierania odpadów komunalnych w sposób umożliwiający łatwy dostęp dla wszystkich mieszkańców gminy, (…)

c) uprzątania błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z części nieruchomości służących do użytku publicznego,

d) mycia i naprawy pojazdów samochodowych poza myjniami i warsztatami naprawczymi;

2) rodzaju i minimalnej pojemności pojemników lub worków, przeznaczonych do zbierania odpadów komunalnych na terenie nieruchomości, w tym na terenach przeznaczonych do użytku publicznego oraz na drogach publicznych, warunków rozmieszczania tych pojemników i worków oraz utrzymania pojemników w odpowiednim stanie sanitarnym, porządkowym i technicznym, przy uwzględnieniu:

2a) utrzymania w odpowiednim stanie sanitarnym i porządkowym miejsc gromadzenia odpadów;

3) częstotliwości i sposobu pozbywania się odpadów komunalnych i nieczystości ciekłych z terenu nieruchomości oraz z terenów przeznaczonych do użytku publicznego;

(…)

5) innych wymagań wynikających z wojewódzkiego planu gospodarki odpadami;

(…).

Na kanwie ww. regulacji warto odnotować najnowsze stanowisko zawarte w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z 8.6.2022 r. (Nr PN.4131.266.2022, opubl. 13.6.2022 r.), w którym organ nadzoru wskazał m.in., że brak w regulaminie któregoś z wyszczególnionych ustawowo, obowiązkowych elementów, podobnie jak i zamieszczenie postanowień wykraczających poza treść przepisu upoważniającego, stanowi istotne naruszenie prawa, przy czym niewyczerpanie zakresu przedmiotowego, określonego w art. 4 ust. 2 CzystGmU, skutkuje koniecznością stwierdzenia nieważności całej uchwały. Dalej stwierdzono, że regulamin nie zawiera wszystkich, enumeratywnie wymienionych w ustawie zagadnień, a mianowicie wadliwie wypełniono dyspozycję art. 4 ust. 2 pkt 2 CzystGmU, dotyczącego rodzaju i minimalnej pojemności pojemników lub worków, przeznaczonych do użytku publicznego na drogach publicznych, czy warunków rozmieszczenia tych pojemników i worków. Organ nadzoru wskazał, że rada gminy nie uregulowała warunków rozmieszczenia pojemników przeznaczonych do zbierania odpadów komunalnych na drogach publicznych. Podano, że stwierdzenie: „miejsca publiczne takie jak drogi, (…) są wyposażone w kosze uliczne (…)” należy uznać za niewystarczające.

Podsumowując, rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody jest prawnie uzasadnione. Rada gminy musi w pełni wykonać upoważnienie ustawowe i określić w szczególności warunki rozmieszczenia pojemników do zbierania odpadów komunalnych na drogach publicznych.

Źródło: http://edzienniki.olsztyn.uw.gov.pl.

Obowiązek zamieszczania przez JSFP informacji w rejestrze umów od 1.1.2024 r.

Ustawodawca dodał w przywołanej ustawie o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw przepis art. 14a, zgodnie z którym w rejestrze umów, o którym mowa w art. 34a ust. 1 ustawy zmienianej w art. 6 (tj. FinPubU), zamieszcza się informacje o umowach zawartych od dnia wejścia w życie niniejszego przepisu (tj. art. 14a). Co istotne, z nowego brzmienia art. 15 ustawy o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw wynika, że ustawa wchodzi w życie z dniem 1.1.2022 r., z wyjątkiem art. 6 (tj. wprowadzającego zmiany do FinPubU) i ww. art. 14a, które wchodzą w życie z dniem 1.1.2024 r.

Powyższe oznacza to, że regulacje dotyczące rejestru umów oraz zamieszczania w nim informacji o umowach zawartych przez JSFP określone w dodanym art. 34 ust. 1 pkt 12, art. 34a i art. 34b FinPubU wchodzą w życie 1.1.2024 r. W konsekwencji, w związku z dodanym art. 14a do ustawy o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, który wchodzi w życie 1.1.2024 r., także w rejestrze umów zamieszcza się informacje o umowach zawartych dopiero od 1.1.2024 r.

Podkreślenia wymaga, że poza przesunięciem terminu wejścia w życie obowiązku zamieszczania informacji o umowach przez JSFP w rejestrze umów ustawodawca ostatecznie nie zdecydował się na wprowadzenie innych zmian związanych z rejestrem umów. Tym samym w rejestrze umów prowadzonym przez Ministra Finansów będą zamieszczane przez kierowników JSFP informacje o umowach zawartych przez JSFP w formie pisemnej, formie dokumentowej, formie elektronicznej albo innej formie szczególnej, których wartość przedmiotu przekracza 500 zł.

Obowiązki informacyjne związane ze zbywaniem mienia samorządowego

Kluczowe znaczenie w podanym stanie faktycznym będą miały jednak przepisy PrzetargR, które określają sposób i tryb przeprowadzania przetargów oraz przeprowadzania rokowań po drugim przetargu zakończonym wynikiem negatywnym, na zbycie nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub własność jednostek samorządu terytorialnego.

Na szczególną jednak uwagę zasługują przepisy zgrupowane w § 12. Tamże postanowiono, że:

1. W przypadku niezaskarżenia w wyznaczonym terminie czynności związanych z przeprowadzeniem przetargu albo w razie uznania skargi za niezasadną właściwy organ podaje do publicznej wiadomości, zamieszczając w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu go obsługującego oraz wywieszając w swojej siedzibie, na okres co najmniej 7 dni, informację o wyniku przetargu, która zawiera:

1) datę i miejsce oraz rodzaj przeprowadzonego przetargu;

2) oznaczenie nieruchomości będącej przedmiotem przetargu według katastru nieruchomości i księgi wieczystej;

3) liczbę osób dopuszczonych oraz osób niedopuszczonych do uczestniczenia w przetargu;

4) cenę wywoławczą nieruchomości oraz najwyższą cenę osiągniętą w przetargu albo informację o złożonych ofertach lub o niewybraniu żadnej z ofert;

5) imię, nazwisko albo nazwę lub firmę osoby ustalonej jako nabywca nieruchomości.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w wystąpieniu pokontrolnym Regionalnej Izby Obrachunkowej we Wrocławiu z 8.6.2022 r. (znak WK.WR.40.1.2022.P6, opubl. 13.6.2022 r.). We wskazanym dokumencie ustalono m.in., że (…): W pozostałych 7 przypadkach objętych kontrolą nie udokumentowano, że informacje o wynikach przetargów były zamieszczane w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej Starostwa. Powyższe naruszało przepisy § 12 ust. 1 PrzetargR (…).

Podsumowując, stanowisko RIO ma prawne uzasadnienie w przepisach ww. rozporządzenia. Nie udokumentowanie wyniku przetargów na zbycie nieruchomości poprzez podanie danych na BIP starostwa powiatowego, narusza przepisy rozporządzenia.

Źródło: https://bip.wroclaw.rio.gov.pl/

30 kwietnia to ostateczny termin, do którego można uchwalić ryczałtową stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi za rok od domku letniskowego

Szczególnie na uwagę zasługuje przede wszystkim art. 6j ust. 3b, zgodnie z którym w przypadku nieruchomości, na której znajduje się domek letniskowy, lub innej nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe rada gminy uchwala ryczałtową stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi nie wyższą niż 10% przeciętnego miesięcznego dochodu rozporządzalnego na 1 osobę ogółem za rok od domku letniskowego na nieruchomości albo od innej nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe.

Z kolei, z ust. 3bc ww. art. 6j wynika, że uchwała, o której mowa w ust. 3b, może zostać podjęta lub zmieniona do końca kwietnia danego roku.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w uchwale Kolegium RIO w Zielonej Górze z 14.6.2022 r. (Nr 102/2022). We wskazanym orzeczeniu organ nadzoru zwrócił uwagę na fakt, że:

W świetle normy prawnej ujętej w art. 6j ust. 3bc CzystGmU, uchwała, o której mowa w cyt. wyżej art. 6j ust. 3b CzystGmU może zostać podjęta lub zmieniona do końca kwietnia danego roku.

Badana uchwała została przez Radę Gminy (….) podjęta na sesji 26.5.2022 r., a więc w ocenie Kolegium Izby z przekroczeniem ustawowego terminu upoważniającego do jej uchwalenia.

Podsumowując, stanowisko RIO jest prawnie uzasadnione. Rada gminy może podjąć nawet w trakcie roku uchwałę w sprawie opłat za odpady komunalne zbierane z tzw. nieruchomości letniskowych, przy czym, uchwała może zostać podjęta maksymalnie w terminie do dnia 30 kwietnia danego roku. Przyjęcie uchwały po tym terminie z dużym prawdopodobieństwem będzie skutkowało orzeczeniem jej nieważności przez kolegium RIO.

Źródło: https://bip-api.zielonagora.rio.gov.pl.

Zasady publikacji uchwały rady gminy w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji mieszkaniowej

Ponadto, uchwała o ustaleniu lokalizacji inwestycji mieszkaniowej określa:

1) rodzaj inwestycji;

2) granice terenu objętego inwestycją mieszkaniową;

3) minimalną i maksymalną powierzchnię użytkową mieszkań;

4) minimalną i maksymalną liczbę mieszkań;

5) określenie zakresu inwestycji przeznaczonego na działalność handlową lub usługową;

6) zmiany w dotychczasowym sposobie zagospodarowania i uzbrojeniu terenu;

7) powiązanie inwestycji mieszkaniowej z uzbrojeniem terenu;

8) charakterystykę inwestycji mieszkaniowej, obejmującą określenie:

9) wskazanie nieruchomości, według katastru nieruchomości oraz księgi wieczystej, jeżeli została założona, na których mają być zlokalizowane obiekty objęte inwestycją mieszkaniową;

10) wskazanie nieruchomości, według katastru nieruchomości oraz księgi wieczystej, jeżeli została założona, w stosunku do których decyzja o pozwoleniu na budowę inwestycji mieszkaniowej ma wywołać skutek, o którym mowa w art. 35 ust. 1;

11) wskazanie nieruchomości, o których mowa w art. 38 ust. 1, według katastru nieruchomości oraz księgi wieczystej, jeżeli została założona;

12) warunki wynikające z potrzeb ochrony środowiska i ochrony zabytków.

2. Uchwała o ustaleniu lokalizacji podlega publikacji w wojewódzkim dzienniku urzędowym.

W kontekście powyższego warto odnotować stanowisko zawarte w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z 10.6.2022 r. (Nr 85/2022), w którym ustalono, że:

„Uchwała podlega publikacji w Dzienniku Urzędowym Województwa Kujawsko-Pomorskiego”. „Uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od daty jej ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Kujawsko-Pomorskiego”.

W analizie prawnej zwrócono uwagę na kilka kwestii:

1) wskazana uchwała nie stanowi aktu prawa miejscowego;

2) budzi wątpliwość postanowienie przewidujące wejście w życie uchwały po upływie 14 dni od daty jej ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województw. Wprowadzenie takiego zapisu, zdaniem organu nadzoru oznacza, że określono termin wejścia w życie uchwały w sposób przewidziany w art. 4 ust. 1 AktyNormU, tj. w sposób właściwy dla aktów normatywnych zawierających przepisy powszechnie obowiązujące. Przepis ten stanowi, że akty normatywne, zawierające przepisy powszechnie obowiązujące, ogłaszane w dziennikach urzędowych wchodzą w życie po upływie czternastu dni od dnia ich ogłoszenia, chyba, że dany akt normatywny określi termin dłuższy;

3) powyższa regulacja warunkuje zatem możliwość wejścia w życie aktu normatywnego od jego ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym, dodatkowo określając termin 14-dniowy od daty publikacji. Takiego warunku nie można jednak zastosować w przypadku uchwały rady gminy, która nie jest aktem prawa miejscowego, a tym samym nie jest aktem normatywnym.

Finalnie stwierdzono, że unieważnienie ww. zapisu przesądza o uznaniu tej uchwały za akt prawa wewnętrznego.

Podsumowując, stanowisko wojewody jest prawnie uzasadnione. Specjalna uchwała rady gminy w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji mieszkaniowej co prawda, podlega publikacji w dzienniku urzędowym, to jednak posiada status tylko uchwały wewnętrznej, a nie aktu prawa miejscowego.

Źródło: http://edzienniki.bydgoszcz.uw.gov.pl.

Naruszenie zasad przekazywania nieruchomości w trwały zarząd jednostkom organizacyjnym powiatu

Kluczowe znaczenie w podanym stanie faktycznym będą miały jednak przepisy art. 43 i n.GospNierU. W art. 43 postanowiono, że trwały zarząd jest formą prawną władania nieruchomością przez jednostkę organizacyjną. Jednostka organizacyjna ma prawo, z zastrzeżeniem ust. 6, korzystania z nieruchomości oddanej w trwały zarząd, a w szczególności do:

1) korzystania z nieruchomości w celu prowadzenia działalności należącej do zakresu jej działania;

2) wykonywania robót budowlanych, zgodnie z przepisami prawa budowlanego, za zgodą organu nadzorującego;

3) oddania nieruchomości lub jej części w najem, dzierżawę albo użyczenie na czas nie dłuższy niż czas, na który został ustanowiony trwały zarząd, z równoczesnym zawiadomieniem właściwego organu i organu nadzorującego, jeżeli umowa jest zawierana na czas oznaczony do 3 lat, albo za zgodą tych organów, jeżeli umowa jest zawierana na czas oznaczony dłuższy niż 3 lata lub czas nieoznaczony, jednak na okres nie dłuższy niż czas, na który został ustanowiony trwały zarząd; zgoda jest wymagana również w przypadku, gdy po umowie zawartej na czas oznaczony strony zawierają kolejne umowy, których przedmiotem jest ta sama nieruchomość. Z kolei, z art. 45 wynika m.in., że trwały zarząd na rzecz jednostki organizacyjnej ustanawia właściwy organ, w drodze decyzji, z zastrzeżeniem art. 60 ust. 3. Decyzja o ustanowieniu trwałego zarządu powinna zawierać:

1) nazwę i siedzibę jednostki organizacyjnej, na rzecz której jest ustanawiany trwały zarząd;

2) oznaczenie nieruchomości według księgi wieczystej oraz według katastru nieruchomości;

3) powierzchnię oraz opis nieruchomości;

4) przeznaczenie nieruchomości i sposób jej zagospodarowania.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w wystąpieniu pokontrolnym RIO w Katowicach z 10.6.2022 r. (znak WK-610/3/4/22), w którym ustalono m.in., że: Do dnia zakończenia kontroli nie przekazano w trwały zarząd nieruchomości stanowiących mienie Powiatu (…), pozostających we władaniu jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, mając na uwadze art. 43-49a GospNierU. We wniosku pokontrolnym wskazano zaś na powinność zapewnienia trwałego zarządu na rzecz jednostek budżetowych powiatu mając na uwadze m.in. ww. regulacje GospNierU.

Podsumowując, stanowisko RIO ma prawne uzasadnienie w przepisach GospNierU. Jednostki organizacyjne powiatu muszą władać nieruchomościami powiatu na podstawie decyzji o tzw. trwałym zarządzie.

Źródło: https://riokatowice.bip.net.pl/