500 tysięcy funtów kary za ujawnienie adresów zamieszkania celebrytów

Ujawnienie danych było związane z działaniami rządu Wielkiej Brytanii i to wobec niego została nałożona kara. Ujawnienie danych nastąpiło poprzez zamieszczenie w Internecie pliku zawierającego dane ponad 1000 osób, które rząd Wielkiej Brytanii wyróżniał w związku z ich osiągnięciami w dziedzinach, w których działają. Lista jest publikowana przez rząd na początku każdego roku. Tym razem obok nazwiska osób wyróżnionych znajdowały się również dokładne adresy tych osób.

Postępowanie organu było związane z trzema skargami, które do niego wpłynęły w związku z naruszeniem ich praw. Zdaniem organu udostępnienie danych narażało osoby, których nazwisko znalazło się na liście na ryzyko kradzieży tożsamości oraz stanowiło zagrożenie dla ich bezpieczeństwa. Jak wynika z ustaleń organu dane były dostępne przez krótki okres, ale przez ten czas ich dane zostały pobrane 3872 razy. Początkowo, po dowiedzeniu się przez urzędników o naruszeniu został jedynie usunięty link do pliku, ale nadal była możliwość dostępu do danych poprzez wpisanie dokładnego adresu strony internetowej, na której znajdowała się lista.

Rząd brytyjski w związku z ujawnieniem danych podjął od razu kroki, które miały na celu zmniejszenie wpływu wycieku na osoby, których on dotyczył. M.in. zawiadomił brytyjski organ ochrony danych oraz osoby, których dotyczyło naruszenie. Ponadto, dokonał przeglądu wewnętrznych regulacji oraz przeprowadził szkolenia w zakresie odpowiedniego zarządzania danymi.

Brytyjski organ podkreślił w swojej decyzji, że do ujawnienia danych doszło z powodu niezastosowania odpowiednich środków, które zapobiegłyby podobnym naruszeniom danych. Organ również wskazał, że nałożenie kary ma cele odstraszające by inne organizacje pamiętały jak ważne jest bieżące zapewnienie odpowiednich środków ochrony danych i powinno stanowić to ważny element ich działalności. Wydana decyzja może wpisywać się w większy konflikt jaki można dostrzec między brytyjskim organem ochrony danych a brytyjskim rządem.

Źródło: https://www.politico.eu/article/uk-government-fined-500000-for-leaking-celebs-addresses/

Zmiany dotyczące samochodów elektrycznych i wodorowych

Operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego jako operator ogólnodostępnej stacji ładowania

Z dodanych przepisów art. 3a–3c ElektromobPalAltU wynika m.in., że operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego nie może być operatorem ogólnodostępnej stacji ładowania, właścicielem tej stacji lub dostawcą usługi ładowania.

Operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego może pozostać właścicielem ogólnodostępnej stacji ładowania w razie spełnienia łącznie następujących warunków:

  1) w celu sprzedaży ogólnodostępnej stacji ładowania przeprowadził otwarty, przejrzysty i niedyskryminacyjny przetarg:

    a) którego ogólne warunki, na jego wniosek, zostały zatwierdzone przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (Prezes URE), w drodze decyzji,

    b) w wyniku którego nie została zawarta umowa sprzedaży tej stacji, w szczególności z uwagi na brak możliwości zapewnienia świadczenia usług ładowania niezwłocznie po nabyciu tej stacji i po rynkowych cenach;

  2) podejmuje działania w celu zapewnienia, że w ogólnodostępnej stacji ładowania, której jest właścicielem, operator tej stacji realizuje obowiązek, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 10 ElektromobPalAltU (chodzi o zapewnienie dostawcom usług ładowania dostęp do ogólnodostępnej stacji ładowania, na podstawie umowy zawartej na zasadach rynkowych).

Prezes URE opracowuje wytyczne dotyczące przeprowadzenia przetargu zapewniające przeprowadzenie tego przetargu, w sposób przejrzysty i niedyskryminacyjny. Wytyczne Prezes URE publikuje w BIP Urzędu Regulacji Energetyki.

Operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego informuje Prezesa URE o przebiegu i wynikach przetargu oraz o innym przypadku zbycia ogólnodostępnej stacji ładowania.

Ponadto, Prezes URE, przynajmniej raz na 5 lat, przeprowadza konsultacje rynkowe celem ustalenia, czy istnieją podmioty zainteresowane nabyciem ogólnodostępnej stacji ładowania, której właścicielem jest operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego. Konsultacje rynkowe Prezes URE przeprowadza również na wniosek właściciela danej ogólnodostępnej stacji ładowania, z tym że w odniesieniu do danej stacji wniosek można składać nie częściej niż raz na 3 lata i nie wcześniej niż rok po zakończeniu ostatnich konsultacji rynkowych. Przeprowadzenie konsultacji rynkowych na podstawie wniosku nie zwalnia Prezesa URE z przeprowadzenia konsultacji rynkowych przynajmniej raz na 5 lat, o których mowa wyżej.

Prezes URE wyznacza termin na zgłoszenie podmiotów zainteresowanych nie krótszy niż 3 miesiące od dnia ogłoszenia konsultacji rynkowych. Informacje o ogłoszeniu konsultacji rynkowych oraz wynikach tych konsultacji Prezes URE publikuje w BIP Urzędu Regulacji Energetyki.

Ogólnodostępnej stacji ładowania, której właścicielem jest operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego, nie może nabyć inny operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego.

Budynki związane ze stanowiskami postojowymi

Dodano też przepisy art. 12a–12c ElektromobPalAltU, z których wynika m.in., że budynki niemieszkalne, z którymi związanych jest więcej niż 10 stanowisk postojowych, projektuje się i buduje, zapewniając zainstalowanie co najmniej jednego punktu ładowania oraz kanałów na przewody i kable elektryczne umożliwiających zainstalowanie co najmniej jednego punktu ładowania na pięć stanowisk postojowych, jeżeli te stanowiska postojowe: 

Natomiast budynki mieszkalne, z którymi związanych jest więcej niż 10 stanowisk postojowych, projektuje się i buduje, zapewniając zainstalowanie kanałów na przewody i kable elektryczne na wszystkich stanowiskach postojowych, umożliwiających zainstalowanie punktów ładowania na każdym stanowisku postojowym, jeżeli te stanowiska postojowe:

Wymagania te mają również zastosowanie w przypadku budynków poddawanych przebudowie albo remontowi, w ramach których koszt wykonywanych prac związanych z przegrodami zewnętrznymi lub systemami technicznymi budynku wynosi więcej niż 25% wartości budynku, nie wliczając wartości gruntu, na którym usytuowane są budynek i parking, oraz gdy koszty instalacji punktów ładowania i infrastruktury kanałowej nie przekraczają 7% całkowitego kosztu przebudowy albo remontu, jeżeli stanowiska postojowe:

W budynkach mieszkalnych wielorodzinnych, w których liczba samodzielnych lokali mieszkalnych jest większa niż trzy, punkt ładowania instaluje się i eksploatuje po uzyskaniu zgody zarządu wspólnoty lub spółdzielni lub osoby sprawującej zarząd nad daną nieruchomością, wydawanej na wniosek osoby posiadającej tytuł prawny do lokalu w tym budynku i stanowisko postojowe do wyłącznego użytku. W przypadku wspólnoty mieszkaniowej wydanie zgody na instalację i eksploatację punktu ładowania o mocy mniejszej niż 11 kW stanowi czynność zwykłego zarządu.

W ciągu 30 dni od dnia złożenia wniosku zarządca budynku zleca sporządzenie ekspertyzy dopuszczalności instalacji punktów ładowania i niezwłocznie po jej otrzymaniu udostępnia ją wnioskodawcy. Zarządca budynku rozpatruje wniosek w ciągu 30 dni od dnia otrzymania ekspertyzy albo, w przypadku gdy sporządzenie ekspertyzy nie jest wymagane, w ciągu 30 dni od dnia złożenia wniosku.

Zarządca budynku odmawia udzielenia zgody na zainstalowanie i eksploatację punktu ładowania w przypadku gdy:

Przedmiotem ekspertyzy jest ocena instalacji elektrycznej w obrębie budynku objętego wnioskiem oraz ocena stanowisk postojowych znajdujących się wewnątrz tego budynku lub do niego przylegających pod względem dopuszczalności przyłączenia do tej instalacji punktu ładowania objętego tym wnioskiem oraz zasad bezpieczeństwa związanych z jego używaniem. W przypadku gdy wnioski złożyło kilku wnioskodawców, można sporządzić jedną ekspertyzę dotyczącą wszystkich lub wybranych punktów ładowania objętych tymi wnioskami. Ekspertyzę sporządza osoba posiadająca uprawnienia budowlane w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznych do projektowania bez ograniczeń.

Koszty sporządzenia ekspertyzy ponosi wnioskodawca.

Eksploatacja stacji wodoru

Dodano też przepisy art. 29a–29g ElektromobPalAltU, eksploatację stacji wodoru prowadzi się zgodnie z jej przeznaczeniem oraz gdy jej stan techniczny zapewnia bezpieczne korzystanie z tej stacji. Stacje wodoru posiadają dokumenty określające ich właściwości konstrukcyjne, techniczne i eksploatacyjne.

Stacje wodoru są budowane, eksploatowane, naprawiane i modernizowane w sposób zgodny z wymaganiami technicznymi określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 29d ElektromobPalAltU, zapewniającymi:

Przed przystąpieniem do budowy stacji wodoru można wystąpić z wnioskiem do Prezesa Urzędu Dozoru Technicznego (Prezesa UDT), a w przypadku stacji wodoru zainstalowanych na obszarach kolejowych, bocznicach kolejowych, na terenie portów i przystani morskich oraz żeglugi śródlądowej – do Dyrektora Transportowego Dozoru Technicznego, o opinię w zakresie zgodności dokumentacji technicznej projektowanej stacji wodoru z wymaganiami technicznymi. Prezes UDT albo Dyrektor TDT wydaje opinię w ciągu 30 dni od dnia złożenia wniosku. Wydanie opinii podlega opłacie, która stanowi przychód odpowiednio UDT albo TDT.

Stacje wodoru, w zakresie ich bezpiecznej eksploatacji, naprawy i modernizacji, podlegają badaniom technicznym przeprowadzanym na wniosek operatora stacji wodoru przez UDT albo, w przypadku gdy są zainstalowane na obszarach kolejowych, bocznicach kolejowych, na terenie portów i przystani morskich oraz żeglugi śródlądowej, przez TDT. Badanie przeprowadza się:

Prezes UDT albo Dyrektor TDT wydaje decyzję o wstrzymaniu eksploatacji stacji wodoru w przypadku stwierdzenia, na podstawie wyników badań niespełnienia przez stację wodoru przewidzianych przepisami wymagań. Za przeprowadzenie badań pobiera się opłaty, które stanowią przychód odpowiednio UDT albo TDT, ale maksymalna wysokość opłaty wynosi 2000 zł.

Prezes UDT i Dyrektor TDT przeprowadzają kontrole na zasadach określonych w art. 29f i 29g ElektromobPalAltU.

Strefy czystego transportu

Zmieniono treść przepisów art. 39 i 49 ElektromobPalAltU, które w nowym brzmieniu stanowią, że w celu ograniczenia negatywnego oddziaływania emisji zanieczyszczeń z transportu na zdrowie ludzi i środowisko na terenie gminy można ustanowić strefę czystego transportu obejmującą drogi, których zarządcą jest gmina, do której zakazuje się wjazdu pojazdów samochodowych innych niż: elektryczne, napędzane wodorem, napędzane gazem ziemnym, a także wyłączone na podstawie uchwały rady gminy. Granice obszaru strefy czystego transportu gmina oznacza znakami drogowymi.

Od zakazu wjazdu zwolnione są pojazdy:

Zakaz wjazdu nie dotyczy też:

Rada gminy, w uchwale ustanawiającej strefę czystego transportu, może:

Opłata za wjazd do strefy czystego transportu dochód gminy, który może być wykorzystany wyłącznie na potrzeby:

Pojazdy samochodowe nieobjęte zakazem wjazdu do strefy czystego transportu oraz korzystające z wyłączeń na podstawie uchwały rady gminy, uprawnione do wjazdu do strefy czystego transportu, oznacza się nalepką umieszczaną w lewym dolnym rogu przedniej szyby pojazdu. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, wzór nalepki mając na uwadze konieczność łatwej i szybkiej identyfikacji pojazdów uprawnionych do wjazdu do strefy czystego transportu. Jednak, zgodnie z art. 22 nowelizacji, przepis powyższy dotyczący nalepki będzie miał zastosowanie po upływie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie tej delegacji ustawowej.

Oznaczenie nalepką nie jest wymagane, jeżeli pojazd elektryczny lub napędzany wodorem jest oznaczony specjalnymi tablicami lub oznaczony nalepką umieszczoną na przedniej szybie pojazdu, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 76 ust. 1 pkt 1 Prawa o ruchu drogowym.

Zgodnie z nowym brzmieniem art. 40 ElektromobPalAltU, w przypadku gdy rada gminy podejmie decyzję o ustanowieniu strefy czystego transportu, strefę tę ustanawia w drodze uchwały, która określa:

Wójt, burmistrz albo prezydent miasta:

Rada gminy podejmuje uchwałę w ciągu 60 dni od dnia otrzymania projektu, o którym mowa w ust. 4. Nie zmieniono zasady, że omawiana uchwała rady gminy stanowi akt prawa miejscowego.

Indywidualny kod identyfikacyjny – numer EIPA

Z nowego art. 41b ElektromobPalAltU, operator ogólnodostępnej stacji ładowania, dostawca usługi ładowania, operator stacji gazu ziemnego oraz operator stacji wodoru świadczący usługę tankowania wodoru składa do Prezesa UDT wniosek o:

Wniosek składa się przed rozpoczęciem działalności jako operator ogólnodostępnej stacji ładowania, dostawca usługi ładowania, operator stacji gazu ziemnego lub operator stacji wodoru, na której świadczona jest usługa tankowania wodoru, za pośrednictwem rejestru. 

Za nadanie numeru EIPA, uznanie kodu oraz utrzymanie go w systemie teleinformatycznym Prezes UDT pobiera opłatę miesięczną:

Od 1 stycznie 2022 r. ułatwienia w prowadzeniu handlu w piątki i soboty przez rolników i ich domowników

Z motywów, jakimi kierowali się autorzy ustawy wynika, że celem wprowadzenia nowych przepisów było zwiększenia dochodów w gospodarstwach rolnych, upowszechniania produktów lokalnych, skracania i dywersyfikacji kanałów dystrybucji poprzez tworzenie miejsc bezpośredniej sprzedaży dla spożywczych produktów lokalnych. W praktyce ww. ustawa wprowadza ułatwienia w prowadzeniu handlu w piątki i soboty przez rolników i ich domowników na wyznaczonych miejscach.

Ustawa wprowadziła definicję rolnika, odsyłając w tym zakresie do UbRolIndU, oraz domownika, rozumianego jako osoba bliska rolnikowi, która ukończyła 15 lat, pozostaje z rolnikiem we wspólnym gospodarstwie domowym lub zamieszkuje na terenie jego gospodarstwa rolnego albo w bliskim sąsiedztwie oraz stale pracuje w tym gospodarstwie rolnym i nie jest związana z rolnikiem stosunkiem pracy.

Z punktu widzenia gminy, istotne zapisy tej ustawy związane są z obowiązkiem wyznaczenia dla ww. osób miejsc do prowadzenia handlu w piątki i soboty. Ma to nastąpić w formie uchwały rady gminy. Ustawodawca dodatkowo wskazał, że wyznaczając miejsce, o którym mowa w ust. 1, rada gminy bierze pod uwagę w szczególności dogodną komunikację, bliską lokalizację z centrum danej gminy lub miasta lub bliską lokalizację miejsc atrakcyjnych turystycznie (art. 3). Natomiast przedmiotem handlu na wyznaczonych miejscach, o których mowa w art. 3 ust. 1, mogą być tylko produkty rolne lub spożywcze oraz wyroby rękodzieła wytworzone w gospodarstwie rolnym.

Z powyższego wynika więc, że to organ stanowiący zadecyduje m.in. o miejscu prowadzenia handlu przez ww. grupy społeczne. W praktyce będzie to oznaczało konieczność stworzenia pewnych warunków organizacyjnych na terenie gminnym (samorządowym). Warto zauważyć, ze ustawodawca nie stwarza większych ograniczeń w zakresie usytuowania ww. miejsc do handlu. Możliwe więc, że w wielokroć będą to po prostu miejsca dotychczasowych targowisk. W każdym bądź razie, ustawodawca wprost nałożył obowiązek na gminy w tym zakresie, więc będą musiały temu sprostać i udostępnić stosowne nieruchomości na potrzebę jego realizacji. 

Ubocznie warto dodać, że z tego obowiązku gmina nie może się uchylić, a ewentualne zaniechania mogą nawet skutkować interwencją zainteresowanych (rolników/ich rodzin) w formie skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Na uwagę zasługuje w tym zakresie art. 101a SamGminU gdzie podano, że „przepisy art. 101 stosuje się odpowiednio, gdy organ gminy nie wykonuje czynności nakazanych prawem albo przez podejmowane czynności prawne lub faktyczne narusza prawa osób trzecich”. Z przytoczonego art. 101 wynika z kolei, że każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem, podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego.

Podsumowując, nowa ustawa wprowadza znaczne ułatwienia w handlu dla rolników/ich domowników. Realizacja postanowień ustawy wymagać będzie jednak zaangażowania gminy, która będzie musiała znaleźć dla ww. osób miejsce na prowadzenie handlu. Miejsce to będzie z zasady nieruchomością samorządową, a być może nawet dotychczasowym targowiskiem. 

Raport ZUS. W tym roku zawarto ok. 1,2 mln umów o dzieło

ZUS opracował raport, w którym przeanalizował dane z dokumentów ZUS RUD przekazanych od 1 stycznia do 30.9.2021 r.

Od 1.1.2021 r. przepisy Tarczy Antykryzysowej wprowadziły obowiązek informowania ZUS o umowach o dzieło. Zgromadzone w rejestrze informacje maja być wykorzystywane do celów statystyczno-analitycznych oraz do badania kierunków rozwoju przedsiębiorczości.

Z analizy wynika, że od 1 stycznia do 30.9.2021 r. przekazano 796,3 tys. dokumentów ZUS RUD. Dotyczyły one ok. 1,2 mln umów o dzieło. Najwięcej umów zawarto w sierpniu oraz we wrześniu. Z kolei największą grupą wykonawców umów o dzieło to osoby w wieku 30–39 lat.

Od stycznia do września 60,7 tys. podmiotów zgłosiło umowy o dzieło. Największą grupę stanowili płatnicy składek zarejestrowani w ZUS. 58,5 tys. z nich zgłosiło umowy o dzieło od stycznia do września 2021 r. Stanowili więc 96,42 % podmiotów, które to zrobiły. Osób fizycznych, które zgłosiły do ZUS umowę o dzieło, a nie są płatnikami składek było 1209. Jest to 1,99 % ogółu zgłaszających.

Od stycznia do września 2021 r. zgłoszono 267,9 tys. wykonawców umów o dzieło. Więcej wśród nich było mężczyzn niż kobiet. Najwięcej wykonawców umów o dzieło było z województwa mazowieckiego, najmniej z opolskiego.

Najwięcej płatników składek, którzy zgłaszali umowę o dzieło, miało nie więcej niż 9 ubezpieczonych. Najmniejsza grupa płatników składek zgłaszających umowy o dzieło miała więcej niż 250 ubezpieczonych.

W raporcie uwzględniono również wykonawców umów o dzieło według rodzaju działalności płatników składek w klasyfikacji PKD. Najwięcej osób zgłosili płatnicy składek, których działalność to edukacja. Na dalszych miejscach są: działalność organizacji członkowskich oraz działalność twórcza związana z kulturą i rozrywką oraz działalność związana z produkcją filmów, nagrań wideo, programów telewizyjnych, nagrań dźwiękowych i muzycznych.

Źródło:

zus.pl

Komunikat GIIF nr 39 dotyczący zgłaszania do CRBR informacji o beneficjentach rzeczywistych stowarzyszeń po 30 października 2021 r.

W związku z pytaniami kierowanymi do Ministra Finansów zwracamy uwagę, że stowarzyszenie jest podmiotem utworzonym w oparciu o przepisy ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2020 r. poz. 2261).

Art. 8 ust. 1 przywołanej w pkt 2 ustawy stanowi, iż stowarzyszenie podlega obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego, o ile przepis ustawy nie stanowi inaczej. Uproszczoną formą stowarzyszenia jest stowarzyszenie zwykłe, utworzone w oparciu o przepisy ww. ustawy, ale podlegające wpisowi do ewidencji stowarzyszeń zwykłych. Wpis do ewidencji stowarzyszeń zwykłych nie jest tożsamy z wpisem do Krajowego Rejestru Sądowego. Stowarzyszenia zwykłe, jako niepodlegające wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego, nie są objęte obowiązkiem zgłoszenia informacji do CRBR.

Zwracamy również uwagę, że art. 58 pkt 12 ustawy AML, swoim zakresem obejmuje wyłącznie stowarzyszenia podlegające wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego, zatem nie nakłada obowiązku zgłoszenia informacji o beneficjentach rzeczywistych na inne niż stowarzyszenia podmioty podlegające wpisowi do „rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej”, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2021 r. poz. 112).

W szczególności „rejestr stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej” prowadzony przez KRS, choć potocznie bywa nazywany „rejestrem stowarzyszeń” (w tym również w formularzach sprawozdawczych Ministerstwa Sprawiedliwości https://www.gov.pl/web/sprawiedliwosc/SprawozdaniaKRS czy w wynikach w zakładce ‘Dane podmiotu’ w wyszukiwarce KRS https://ekrs.ms.gov.pl/web/wyszukiwarka-krs/strona-glowna/index.html), w rzeczywistości zawiera dane podmiotów o różnych formach prawnych, w szczególności:

z których obowiązkiem zgłaszania informacji do CRBR na podstawie art. 58 pkt 12 ustawy AML objęte są wyłącznie Stowarzyszenia (a także – ale na podstawie art. 58 pkt 13 – Fundacje).

Zwracamy również uwagę, że zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 2014 r. o zmianie ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw „Podmiot wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, któremu nie nadano NIP, składa zgłoszenie identyfikacyjne do właściwego naczelnika urzędu skarbowego.” W związku z tym stowarzyszenie, które nie może zgłosić informacji do CRBR z powodu braku numeru identyfikacji podatkowej NIP, znalazło się w tej sytuacji w wyniku niedopełnienia ustawowego obowiązku polegającego na złożeniu zgłoszenia identyfikacyjnego do właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Informacje o obowiązku i potrzebie uzyskania NIP, są dla organizacji społecznych dostępne nie tylko w formie przepisów ustawy, ale również można je znaleźć w otwartych, dedykowanych źródłach, np. https://poradnik.ngo.pl/nip, gdzie można przeczytać: „Każde stowarzyszenie i fundacja musi mieć Numer Identyfikacji Podatkowej (NIP). Nie ma tu znaczenia czy organizacja prowadzi działalność gospodarczą czy też to, że nie zatrudnia pracowników. NIP służy do identyfikacji podmiotów prowadzących działalność i musimy go mieć nawet, jeżeli dochody organizacji pochodzą tylko ze składek członkowskich lub przez jakiś czas nie mamy żadnych dochodów. Identyfikator podatkowy NIP jest potrzebny organizacji w kontaktach z różnymi urzędami i instytucjami (np. przy zakładaniu konta bankowego, przy wypełnianiu wniosku o dotację, przy podpisywaniu umów z różnymi kontrahentami). Każda nowo zarejestrowana w KRS organizacja otrzymuje numer NIP. Organizacje wpisane do Krajowego Rejestru Sądowego (KRS) uzyskują NIP automatycznie, bezpośrednio po zamieszczeniu w Centralnym Rejestrze Podmiotów – Krajowej Ewidencji Podatników (CRP KEP), danych przekazanych z KRS (…) Samodzielne zgłoszenie numeru NIP do KRS dotyczy organizacji, które zarejestrowały się w KRS przed 1 grudnia 2014 r.”Przypominamy, że stowarzyszenia wpisane do KRS przed dniem 31 października 2021 r. mają obowiązek zgłosić beneficjentów rzeczywistych do CRBR najpóźniej do 31 stycznia 2022 r. – stąd też mają wystarczający czas na wypełnienie obowiązku związanego z uprzednim uzyskaniem NIP. Brak zgłoszenia informacji do CRBR w ww. terminie naraża stowarzyszenie na sankcję administracyjną w postaci kary pieniężnej.

Przypominamy również, że obowiązek zgłoszenia i aktualizacji informacji o beneficjentach rzeczywistych dotyczy wszystkich podmiotów o formie prawnej –  stowarzyszenie, podlegających wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego, bez względu na indywidualne czynniki dotyczące funkcjonowania danego stowarzyszenia – np. to czy stowarzyszenie prowadzi działalność gospodarczą, dokonuje wyłącznie obrotu gotówkowego, faktycznie zawiesiło działalność (ale nie zostało wykreślone z KRS), itp. Brak zgłoszenia informacji do CRBR lub wymaganej aktualizacji danych naraża stowarzyszenie na sankcję administracyjną w postaci kary pieniężnej.

Ponadto, ze względu na kierowane do Ministra Finansów pytania, zwracamy również uwagę, że nie ma podstaw do rozszerzającej wykładni przepisów ustawy AML w zakresie obowiązku przekazywania danych do CRBR w przypadku związków stowarzyszeń. Nie można związku stowarzyszeń utożsamiać ze stowarzyszeniem. Stowarzyszenie jest tworzone na podstawie ww. art. 9 ustawy Prawo o stowarzyszeniach i jest co do zasady związkiem osób fizycznych. Związek stowarzyszeń jest tworzony na podstawie art. 22 ww. ustawy, jako związek osób prawnych (stowarzyszeń, ewentualnie innych osób prawnych). Nie ma podstaw prawnych do dokonania zgłoszenia do CRBR związku stowarzyszeń.

Źródło: Ministerstwo Finansów

Ograniczenie nauki stacjonarnej do 9.1.2022 r. – nowe rozporządzenie już obowiązuje

Nauka zdalna od 20.12.2021 r. do 9.1.2022 r.

Oczywiście najważniejszą kwestią regulowaną przez nowe rozporządzenie MEiN z 13.12.2021 r. w sprawie czasowego ograniczenia funkcjonowania jednostek systemu oświaty w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 (Dz.U. z 2021 r. poz. 2301) jest ograniczenie na obszarze całego kraju, w okresie od 20.12.2021 r. do 9.1.2022 r., funkcjonowania publicznych i niepublicznych:
1) szkół podstawowych;
2) szkół ponadpodstawowych;
3) placówek kształcenia ustawicznego i centrów kształcenia zawodowego;
4) szkół artystycznych realizujących wyłącznie kształcenie artystyczne oraz placówek artystycznych;
5) szkół artystycznych realizujących także kształcenie ogólne w zakresie szkoły podstawowej lub liceum ogólnokształcącego.
Powyższe ograniczenie nie dotyczy jednak:
1) oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych;
2) szkół podstawowych specjalnych oraz szkół ponadpodstawowych specjalnych, funkcjonujących w młodzieżowych ośrodkach wychowawczych i młodzieżowych ośrodkach socjoterapii;
3) internatów i burs;
4) branżowych szkół I stopnia – w odniesieniu do uczniów branżowych szkół I stopnia będących młodocianymi pracownikami w zakresie zajęć praktycznych realizowanych u pracodawców, o ile u pracodawcy nie występują zdarzenia, które ze względu na aktualną sytuację epidemiologiczną mogą zagrozić zdrowiu młodocianego pracownika.

Wyjątek w przypadku nauczania specjalnego i uczniów niepełnosprawnych

Wyjątkowo, w powyższym okresie, w przypadku:
1) szkół podstawowych specjalnych oraz szkół ponadpodstawowych specjalnych,
2) szkół podstawowych specjalnych oraz szkół ponadpodstawowych specjalnych, funkcjonujących w specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych,
3) szkół podstawowych specjalnych oraz szkół ponadpodstawowych specjalnych, zorganizowanych w podmiotach leczniczych i jednostkach pomocy społecznej
– istnieje możliwość, aby zajęcia były prowadzone w szkole (o czym decyduje dyrektor danej szkoły).

Ponadto, w przypadku uczniów:
1) szkół podstawowych;
2) szkół ponadpodstawowych;
3) placówek kształcenia ustawicznego i centrów kształcenia zawodowego;
4) szkół artystycznych realizujących wyłącznie kształcenie artystyczne oraz placówek artystycznych;
5) szkół artystycznych realizujących także kształcenie ogólne w zakresie szkoły podstawowej lub liceum ogólnokształcącego
– którzy z uwagi na rodzaj niepełnosprawności nie będą mogli realizować zajęć z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość w miejscu zamieszkania, dyrektor szkoły będzie miał obowiązek:
1) zorganizować dla tych uczniów zajęcia w szkole lub
2) umożliwić tym uczniom realizację zajęć z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość na terenie szkoły.

Zajęcia wspomagające

Zgodnie z par. 10f SzczegRozwOśwR w okresie do 22.12.2021 r. w publicznych i niepublicznych szkołach mogą być organizowane zajęcia wspomagające uczniów w opanowaniu i utrwalaniu wiadomości i umiejętności z wybranych obowiązkowych zajęć edukacyjnych z zakresu kształcenia ogólnego oraz zajęć z języka mniejszości narodowej, języka mniejszości etnicznej i języka regionalnego. Celem tych zajęć jest nadrobienie zaległości spowodowanych długotrwałym prowadzeniem zajęć w formie zdalnej. Nowe rozporządzenie MEiN z 13.12.2021 r. zakłada, że w dniach 20-22 grudnia 2021 r. zajęcia wspomagające będą organizowane na terenie szkoły zgodnie z przepisami SzczegRozwOśwR.

Zajęcia praktyczne i praktyki zawodowe

Nowe rozporządzenie MEiN z 13.12.2021 r. przewiduje, że w terminie od 20.12.2021 r. do 9.1.2022 r. w przypadku szkół prowadzących kształcenie zawodowe, placówek kształcenia ustawicznego i centrów kształcenia zawodowego dyrektor odpowiednio szkoły, placówki lub centrum będzie mógł zorganizować:
1) zajęcia praktyczne w miejscu ich prowadzenia, w wybranych dniach tygodnia, w wymiarze nieprzekraczającym 16 godzin tygodniowo (zajęcia będzie można tez prowadzić u pracodawców lub w indywidualnych gospodarstwach rolnych, o ile w podmiotach tych nie będą występowały zdarzenia, które ze względu na aktualną sytuację epidemiologiczną mogłyby zagrozić zdrowiu uczniów);
2) praktyki zawodowe w miejscu ich prowadzenia, o ile w podmiocie, w którym są realizowane te praktyki, nie występują zdarzenia, które ze względu na aktualną sytuację epidemiologiczną mogą zagrozić zdrowiu uczniów.

Zajęcia wczesnego wspomagania i rewalidacyjne

Zgodnie z nowym rozporządzeniem MEiN z 13.12.2021 r. w okresie od 20.12.2021 r. do 9.1.2022 r. zajęcia wczesnego wspomagania rozwoju dziecka i zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze będą realizowane w bezpośrednim kontakcie dziecka lub ucznia z osobą prowadzącą te zajęcia na terenie tej jednostki, z uwzględnieniem realizacji odpowiednio opinii o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka lub orzeczenia o potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych.

Zorganizowanie opieki

W okresie zawieszenia zajęć stacjonarnych dyrektor szkoły podstawowej oraz szkoły artystycznej realizującej kształcenie ogólne w zakresie szkoły podstawowej, na wniosek rodziców uczniów uczęszczających do klas I-III szkoły podstawowej lub klas szkoły artystycznej odpowiadającym klasom I-III szkoły podstawowej, którzy nie mogą zapewnić opieki swoim dzieciom w tym okresie, będzie miał obowiązek zorganizowania dla nich opieki w szkole, do której uczęszczają. Jednocześnie uczniom tym dyrektor powinien umożliwić realizację zajęć z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość na terenie szkoły.

Przeprowadzanie konsultacji dla uczniów

W okresie zawieszenia zajęć stacjonarnych, dla uczniów klas:
1) VIII szkoły podstawowej,
2) szkoły artystycznej realizującej kształcenie ogólne odpowiadającej klasie VIII szkoły podstawowej,
3) III liceum ogólnokształcącego,
4) szkoły artystycznej realizującej kształcenie ogólne odpowiadającej klasie III liceum ogólnokształcącego,
5) IV technikum
– dyrektor będzie mógł zapewnić w szkole konsultacje indywidualne lub grupowe z nauczycielem prowadzącym zajęcia edukacyjne z przedmiotów, z których uczeń przystępuje odpowiednio do egzaminu ósmoklasisty lub egzaminu maturalnego.

Konsultacje będzie można również zorganizować z:
1) nauczycielem prowadzącym zajęcia edukacyjne z przedmiotów, z których uczeń przystępuje odpowiednio do egzaminu zawodowego lub egzaminu potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie,
2) nauczycielem prowadzącym zajęcia edukacyjne artystyczne z przedmiotów, z których uczeń przystępuje odpowiednio do egzaminu dyplomowego lub egzaminu końcowego.

Organizacja konkursów i olimpiad

Nowe rozporządzenie zakłada, że w okresie zawieszenia zajęć stacjonarnych dyrektor szkoły będzie mógł udostępnić pomieszczenia w szkole w celu przeprowadzenia poszczególnych stopni konkursów, olimpiad lub turniejów.

Turnusy dokształcania teoretycznego

W rozporządzeniu wskazano również, że turnusy dokształcania teoretycznego młodocianych pracowników, które rozpoczęły się w okresie od 20.12.2021 r. do 9.1.2022 r., będzie można realizować z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 30c PrOśw do czasu ich zakończenia.

Możliwości wszczynania postępowań sądowych przez grupy konsumenckie

W związku z powstałymi wątpliwościami co do możliwości wszczynania postępowań sądowych przez grupy konsumenckie jako, że wdrożeniem przepisów rozporządzenia zajmują się organy ochrony danych. Niemiecki sąd zdecydował się skierować pytania do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Jak wynika z przygotowanej przez rzecznika generalnego opinii stowarzyszenia ochrony konsumentów mogą wszcząć postępowania wobec organizacji, które naruszą gwarancje ochrony danych o ile pozwalają na to przepisy krajowe.

W opinii rzecznik podkreślił, że wprowadzone rozporządzenie miało wzmocnić nadzór nad przestrzeganiem zasad ochrony danych osobowych dlatego nie można wykluczyć możliwości wszczynania postępowania przed sądami krajowymi. Takie ograniczenie skutkowałoby faktycznym zmniejszeniem ochrony danych osobowych.

W opinii powołano się na wyrok w sprawie Fashion ID w której Trybunał przedstawił podobne stanowisko jak to zaprezentowane przez rzecznika generalnego. Wyrok w sprawie Fashion ID dotyczył jednak dyrektywy o ochronie danych, która była poprzedniczą RODO.

Jak wskazują organizacje konsumenckie dzięki potwierdzeniu możliwości wnoszenia pozwów przed sądami krajowymi działania mogą być podejmowane bez względu na to czy faktycznie doszło do naruszenia czyjegoś prawa do ochrony danych.

Pomimo że opinia rzecznika generalnego nie jest wiążąca dla Trybunału, często ostateczny wyrok odzwierciedla przedstawioną przez rzecznika opinię. Już teraz organizacje wskazują, że zaprezentowana opinia i możliwy podobny wyrok Trybunału byłyby zwycięstwem organizacji, a w konsekwencji każdego konsumenta.

Co więcej przedstawiona przez rzecznika generalnego opinia pozwala mocno powiązać ochronę konsumentów oraz prywatności. Ze szczególnym naciskiem na odpowiednie informowanie o zakresie przetwarzania danych osobowych.

Po wydaniu opinii rzecznika pozostaje czekać na wyrok Trybunału, który może potwierdzić przedstawioną opinię lub ją odrzucić i przedstawić własną ocenę na zadane pytania. Niezależnie, w którą stronę podąży Trybunał w swojej decyzji warto śledzić dalszy ciąg tej sprawy, ponieważ może on wpłynąć na działalność organizacji chroniących prawa konsumenckie, ale i administratorów danych.

Źródło: https://www.euractiv.com/section/data-protection/news/consumer-groups-could-sue-facebook-eu-advocate-general-says/

Do 31.3.2022 r. będą wypłacane dofinansowania do wynagrodzeń pracowników

31.3.2022 r. to graniczny termin wypłat wprowadzony od 16.12.2021 r. z mocą wsteczną od 30.6.2021 r. na mocy ustawy zmieniającej z 2.12.2021 r. do ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (dalej: specustawa). Obowiązuje wobec:

Kolejny nowy obszar w specustawie to kontrole pracodawców, którzy otrzymali dofinansowanie na mocy art. 15g lub art. 15gg specustawy. Kontrolerzy z wojewódzkiego urzędu pracy mogą się u nich pojawić albo wezwać ich do urzędu w trakcie pobierania wsparcia na ochronę miejsc pracy oraz 3 lat po zakończeniu tego okresu. 

Zmieniły się ponadto zasady zwrotu pomocy finansowej.

Zasady zwrotu dofinansowania do wynagrodzeń od 16.12.2021 r. 

Zakres zwrotu	Przyczyny zwrotu dofinansowania przyznanego w trybie art. 15gg specustawy	Przyczyny zwrotu dofinansowania przyznanego w trybie art. 15gga specustawy
Całość środków	Pozyskanie dofinansowania wbrew wymaganiom art. 15gg specustawy lub niepodanie się kontroli	Złożenie nawet jednego wymaganego zaświadczenia niezgodnie ze stanem faktycznym, niesporządzenie wykazu pracowników objętych wnioskiem o dofinansowanie na dzień jego złożenia, niepoddanie się kontroli
	Niewykonanie obowiązków związanych z rozliczeniem dofinansowania w dodatkowym terminie 30 dni od otrzymania wezwania w tej sprawie
Proporcjonalna część środków	Złamanie zakazu wypowiadania umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika w okresie pobierania na niego dofinansowania	Złamanie zakazu wypowiadania umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika w okresie pobierania na niego dofinansowania
	Nieprawidłowe wykorzystanie dofinansowania, pobranie go nienależnie lub w zawyżonej wysokości

Zmiany w CEIDG, a Konto Przedsiębiorcy

Ministerstwo Rozwoju i Technologii dokonało połączenia dwóch serwisów internetowych – Biznes.gov.pl i CEIDG.gov.pl – w jeden i stworzyło tzw. Konta Przedsiębiorcy. Na portalu Biznes.gov.pl przedsiębiorca otrzyma jedno miejsce, w którym będzie mógł załatwić wiele spraw urzędowych od początku do końca. Nowy serwis zastąpił dotychczas istniejący rejestr CEIDG.

Co oferuje Konto Przedsiębiorcy

Źródło: Ministerstwo Rozwoju i Technologii

Pożyczka krótkoterminowa dla spółdzielni socjalnej – decyzję podejmuje wójt, a nie rada gminy

W pierwszej kolejności warto przypomnieć o art. 15 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 SpółSocjU:

1. Działalność spółdzielni socjalnej może zostać wsparta ze środków budżetu państwa lub środków budżetu jednostki samorządu terytorialnego, w szczególności poprzez:

2) pożyczki;

(…)

2. Wsparcie, o którym mowa w ust. 1, udzielane jest, w drodze uchwały, przez właściwe organy jednostek samorządu terytorialnego lub w ramach programu ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego określonego w przepisach o pomocy społecznej, na cele związane z rozwojem spółdzielni socjalnych.

Analizując podaną problematykę należy jednak zwrócić uwagę na różne regulacje prawne FinPubU oraz SamGminU.

I tak, z art. 211 ust. 1, 4 i 5 FinPubU wynika, że budżet jednostki samorządu terytorialnego jest rocznym planem dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów tej jednostki, podstawą gospodarki jednostki samorządu terytorialnego w danym roku budżetowym jest uchwała budżetowa, której elementem jest budżet jednostki samorządu. Ponadto, zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 2 FinPubU, wydatki publiczne mogą być ponoszone na cele i w wysokościach ustalonych w uchwale budżetowej jednostki samorządu terytorialnego.

W drugiej z podanych ustaw na uwagę zasługuje art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. i SamGminU, z którego wynika, że do wyłącznej właściwości rady gminy należy podejmowanie uchwał w sprawach majątkowych gminy, przekraczających zakres zwykłego zarządu, dotyczących ustalania maksymalnej wysokości pożyczek i poręczeń udzielanych przez wójta w roku budżetowym.

Regionalna izba obrachunkowa zwróciła także uwagę na kilka istotnych aspektów. 

Po pierwsze podano, że rada gminy posiada jedynie kompetencje do określenia w uchwale budżetowej łącznej kwoty (maksymalnej) pożyczek i poręczeń udzielanych przez organ wykonawczy w roku budżetowym. Po drugie wskazano, że  norma kompetencyjna zawarta w art. 18 ust. 2 pkt 15 SamGminU nie może stanowić podstawy do podjęcia przez radę gminy uchwały w sprawie udzielenia pożyczki krótkoterminowej dla spółdzielni socjalnej. Po trzecie, wspomniano o znaczeniu art.  40 ust. 1 SamGminU, z którego wynika, że na podstawie upoważnień ustawowych, gminie przysługuje prawo stanowienia aktów prawa miejscowego obowiązujących na jej obszarze. Brak upoważnienia ustawowego do stanowienia aktów prawa miejscowego w danej materii oznacza, że nie podlega ono regulacji w tej formie prawnej, przy czym bez znaczenia pozostaje, czy dotyczyłoby ono uprawnień, czy nakładania obowiązków. Po czwarte zaakcentowano, że istotnie naruszony został również art. 7 Konst wyrażający zasadę legalizmu, który stanowi, że organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa.

Finalnie powyższe argumenty prawne skutkowały orzeczeniem nieważności całej uchwały rady gminy w sprawie udzielenia pożyczki krótkoterminowej dla spółdzielni socjalnej, jako podjętej bez podstawy prawnej, w związku z istotnym naruszeniem m.in. art. 7 Konst.

Podsumowując, wskazane rozstrzygnięcie nadzorcze jest prawnie uzasadnione. Rada gminy nie ma możliwości podejmowania uchwały w sprawie udzielenia pożyczki konkretnemu podmiotowi np. spółdzielni socjalnej. Kompetencję w tym zakresie posiada organ wykonawczy, czyli w gminie – wójt gminy. 

Źródło: https://rioolsztyn.bip.net.pl/