W Dz.U. z 2021 r. pod poz. 2269 opublikowano ustawę z 2.12.2021 r. o zmianie ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych oraz niektórych innych ustaw. Zmiany wprowadzono przede wszystkim do ElektromobPalAltU.

Operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego jako operator ogólnodostępnej stacji ładowania

Z dodanych przepisów art. 3a–3c ElektromobPalAltU wynika m.in., że operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego nie może być operatorem ogólnodostępnej stacji ładowania, właścicielem tej stacji lub dostawcą usługi ładowania.

Ważne

Operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego to operator systemu dystrybucyjnego w rozumieniu prawa energetycznego  zajmującego się dystrybucją energii elektrycznej, natomiast operator ogólnodostępnej stacji ładowania to podmiot odpowiedzialny za budowę, zarządzanie, bezpieczeństwo funkcjonowania, eksploatację, konserwację i remonty ogólnodostępnej stacji ładowania.

Operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego może pozostać właścicielem ogólnodostępnej stacji ładowania w razie spełnienia łącznie następujących warunków:

  1) w celu sprzedaży ogólnodostępnej stacji ładowania przeprowadził otwarty, przejrzysty i niedyskryminacyjny przetarg:

    a) którego ogólne warunki, na jego wniosek, zostały zatwierdzone przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (Prezes URE), w drodze decyzji,

    b) w wyniku którego nie została zawarta umowa sprzedaży tej stacji, w szczególności z uwagi na brak możliwości zapewnienia świadczenia usług ładowania niezwłocznie po nabyciu tej stacji i po rynkowych cenach;

  2) podejmuje działania w celu zapewnienia, że w ogólnodostępnej stacji ładowania, której jest właścicielem, operator tej stacji realizuje obowiązek, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 10 ElektromobPalAltU (chodzi o zapewnienie dostawcom usług ładowania dostęp do ogólnodostępnej stacji ładowania, na podstawie umowy zawartej na zasadach rynkowych).

Prezes URE opracowuje wytyczne dotyczące przeprowadzenia przetargu zapewniające przeprowadzenie tego przetargu, w sposób przejrzysty i niedyskryminacyjny. Wytyczne Prezes URE publikuje w BIP Urzędu Regulacji Energetyki.

Operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego informuje Prezesa URE o przebiegu i wynikach przetargu oraz o innym przypadku zbycia ogólnodostępnej stacji ładowania.

Ponadto, Prezes URE, przynajmniej raz na 5 lat, przeprowadza konsultacje rynkowe celem ustalenia, czy istnieją podmioty zainteresowane nabyciem ogólnodostępnej stacji ładowania, której właścicielem jest operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego. Konsultacje rynkowe Prezes URE przeprowadza również na wniosek właściciela danej ogólnodostępnej stacji ładowania, z tym że w odniesieniu do danej stacji wniosek można składać nie częściej niż raz na 3 lata i nie wcześniej niż rok po zakończeniu ostatnich konsultacji rynkowych. Przeprowadzenie konsultacji rynkowych na podstawie wniosku nie zwalnia Prezesa URE z przeprowadzenia konsultacji rynkowych przynajmniej raz na 5 lat, o których mowa wyżej.

Prezes URE wyznacza termin na zgłoszenie podmiotów zainteresowanych nie krótszy niż 3 miesiące od dnia ogłoszenia konsultacji rynkowych. Informacje o ogłoszeniu konsultacji rynkowych oraz wynikach tych konsultacji Prezes URE publikuje w BIP Urzędu Regulacji Energetyki.

Ogólnodostępnej stacji ładowania, której właścicielem jest operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego, nie może nabyć inny operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego.

Ważne

Z art. 24 nowelizacji wynika m.in., że:

  • operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego po raz pierwszy ogłasza przetarg w ciągu 6 miesięcy od 24.12.2021 r., czyli do 24.6.2022 r.;
  • Prezes URE opracowuje wytyczne w ciągu 5 miesięcy od 24.12.2021 r., czyli do 24.5.2022 r.;
  • Prezes URE przeprowadza dla danej ogólnodostępnej stacji ładowania konsultacje rynkowe po raz pierwszy nie później niż w ciągu 5 lat od dnia otrzymania po raz pierwszy informacji o wynikach przetargu.

Budynki związane ze stanowiskami postojowymi

Dodano też przepisy art. 12a–12c ElektromobPalAltU, z których wynika m.in., że budynki niemieszkalne, z którymi związanych jest więcej niż 10 stanowisk postojowych, projektuje się i buduje, zapewniając zainstalowanie co najmniej jednego punktu ładowania oraz kanałów na przewody i kable elektryczne umożliwiających zainstalowanie co najmniej jednego punktu ładowania na pięć stanowisk postojowych, jeżeli te stanowiska postojowe: 

  • znajdują się wewnątrz budynku lub
  • przylegają do budynku.
Ważne

W budynkach niemieszkalnych, z którymi związanych jest więcej niż 20 stanowisk postojowych, właściciel lub zarządca budynku, do 1.1.2025 r., instaluje co najmniej jeden punkt ładowania oraz kanały na przewody i kable elektryczne, aby umożliwić zainstalowanie punktów ładowania na co najmniej 1 na 5 stanowisk postojowych, jeżeli te stanowiska postojowe (art. 26 ust. 1 nowelizacji):

  • znajdują się wewnątrz budynku lub
  • przylegają do budynku.

Natomiast budynki mieszkalne, z którymi związanych jest więcej niż 10 stanowisk postojowych, projektuje się i buduje, zapewniając zainstalowanie kanałów na przewody i kable elektryczne na wszystkich stanowiskach postojowych, umożliwiających zainstalowanie punktów ładowania na każdym stanowisku postojowym, jeżeli te stanowiska postojowe:

  • znajdują się wewnątrz budynku lub
  • przylegają do budynku.
Ważne

Przepisów powyższych w nie stosuje się, w przypadku gdy przed 24.12.2021 r. (art. 27 ust. 1 nowelizacji):

  • został złożony wniosek o pozwolenie na budowę, odrębny wniosek o zatwierdzenie projektu budowlanego, odrębny wniosek o wydanie odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu zagospodarowania działki lub terenu lub projektu architektoniczno-budowlanego, wniosek o zmianę pozwolenia na budowę, wniosek o pozwolenie na wznowienie robót budowlanych lub wniosek o zatwierdzenie zamiennego projektu budowlanego albo projektu zagospodarowania działki lub terenu lub projektu architektoniczno-budowlanego;
  • zostało dokonane zgłoszenie budowy lub wykonania robót budowlanych, w przypadku gdy nie jest wymagane uzyskanie decyzji o pozwoleniu na budowę;
  • została wydana decyzja o pozwoleniu na budowę, odrębna decyzja o zatwierdzeniu projektu budowlanego, odrębna decyzja o zatwierdzeniu projektu zagospodarowania działki lub terenu lub odrębna decyzja o zatwierdzeniu projektu architektoniczno-budowlanego.

Przepis ten stosuje się również w przypadku, gdy jest wymagane sporządzenie projektu technicznego.

Wymagania te mają również zastosowanie w przypadku budynków poddawanych przebudowie albo remontowi, w ramach których koszt wykonywanych prac związanych z przegrodami zewnętrznymi lub systemami technicznymi budynku wynosi więcej niż 25% wartości budynku, nie wliczając wartości gruntu, na którym usytuowane są budynek i parking, oraz gdy koszty instalacji punktów ładowania i infrastruktury kanałowej nie przekraczają 7% całkowitego kosztu przebudowy albo remontu, jeżeli stanowiska postojowe:

  • znajdują się wewnątrz budynku, a przebudowa albo remont obejmuje parking lub infrastrukturę elektryczną budynku, lub
  • przylegają do budynku, a przebudowa albo remont obejmuje parking lub infrastrukturę elektryczną parkingu.
Ważne

W przypadku budynków będących zabytkiem nieruchomym wpisanych do rejestru zabytków lub gminnej ewidencji zabytków, instalacja punktu ładowania oraz kanałów na przewody i kable elektryczne wymaga uzyskania zgody wojewódzkiego konserwatora zabytków właściwego dla lokalizacji tego zabytku, udzielonej w drodze decyzji.

W budynkach mieszkalnych wielorodzinnych, w których liczba samodzielnych lokali mieszkalnych jest większa niż trzy, punkt ładowania instaluje się i eksploatuje po uzyskaniu zgody zarządu wspólnoty lub spółdzielni lub osoby sprawującej zarząd nad daną nieruchomością, wydawanej na wniosek osoby posiadającej tytuł prawny do lokalu w tym budynku i stanowisko postojowe do wyłącznego użytku. W przypadku wspólnoty mieszkaniowej wydanie zgody na instalację i eksploatację punktu ładowania o mocy mniejszej niż 11 kW stanowi czynność zwykłego zarządu.

W ciągu 30 dni od dnia złożenia wniosku zarządca budynku zleca sporządzenie ekspertyzy dopuszczalności instalacji punktów ładowania i niezwłocznie po jej otrzymaniu udostępnia ją wnioskodawcy. Zarządca budynku rozpatruje wniosek w ciągu 30 dni od dnia otrzymania ekspertyzy albo, w przypadku gdy sporządzenie ekspertyzy nie jest wymagane, w ciągu 30 dni od dnia złożenia wniosku.

Ważne

Sporządzenie ekspertyzy nie jest wymagane w przypadku budynków, w których została zaprojektowana i wykonana instalacja elektryczna przeznaczona do zasilania punktów ładowania. W takim przypadku przy instalacji punktu ładowania uwzględnia się przyjęte rozwiązania dotyczące instalacji elektrycznej, w szczególności jej parametry techniczne oraz zastosowane środki zabezpieczeń.

Zarządca budynku odmawia udzielenia zgody na zainstalowanie i eksploatację punktu ładowania w przypadku gdy:

  • z ekspertyzy wynika, że instalacja punktu ładowania zgodnie z wnioskiem nie jest możliwa lub
  • wnioskodawca nie posiada tytułu prawnego do lokalu w obrębie tego budynku i stanowiska postojowego do wyłącznego użytku, lub
  • wnioskodawca nie przedłożył zgody właściciela lokalu na instalację punktu ładowania – w przypadku budynku zabytkowego;
  • wnioskodawca nie zobowiązał się do pokrycia wszelkich kosztów związanych z instalacją oraz przyłączeniem do sieci elektroenergetycznej punktu ładowania objętego wnioskiem.
Ważne

W przypadku budynku będącego zabytkiem nieruchomym wpisanego do rejestru zabytków lub gminnej ewidencji zabytków, instalacja punktu ładowania wymaga uzyskania zgody wojewódzkiego konserwatora zabytków właściwego dla lokalizacji tego zabytku, udzielonej w drodze decyzji.

Przedmiotem ekspertyzy jest ocena instalacji elektrycznej w obrębie budynku objętego wnioskiem oraz ocena stanowisk postojowych znajdujących się wewnątrz tego budynku lub do niego przylegających pod względem dopuszczalności przyłączenia do tej instalacji punktu ładowania objętego tym wnioskiem oraz zasad bezpieczeństwa związanych z jego używaniem. W przypadku gdy wnioski złożyło kilku wnioskodawców, można sporządzić jedną ekspertyzę dotyczącą wszystkich lub wybranych punktów ładowania objętych tymi wnioskami. Ekspertyzę sporządza osoba posiadająca uprawnienia budowlane w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznych do projektowania bez ograniczeń.

Koszty sporządzenia ekspertyzy ponosi wnioskodawca.

Eksploatacja stacji wodoru

Dodano też przepisy art. 29a–29g ElektromobPalAltU, eksploatację stacji wodoru prowadzi się zgodnie z jej przeznaczeniem oraz gdy jej stan techniczny zapewnia bezpieczne korzystanie z tej stacji. Stacje wodoru posiadają dokumenty określające ich właściwości konstrukcyjne, techniczne i eksploatacyjne.

Stacje wodoru są budowane, eksploatowane, naprawiane i modernizowane w sposób zgodny z wymaganiami technicznymi określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 29d ElektromobPalAltU, zapewniającymi:

  • bezpieczeństwo użytkowników;
  • bezpieczeństwo pożarowe;
  • dostęp dla osób niepełnosprawnych;
  • właściwy stan techniczny wykorzystywanej infrastruktury.

Przed przystąpieniem do budowy stacji wodoru można wystąpić z wnioskiem do Prezesa Urzędu Dozoru Technicznego (Prezesa UDT), a w przypadku stacji wodoru zainstalowanych na obszarach kolejowych, bocznicach kolejowych, na terenie portów i przystani morskich oraz żeglugi śródlądowej – do Dyrektora Transportowego Dozoru Technicznego, o opinię w zakresie zgodności dokumentacji technicznej projektowanej stacji wodoru z wymaganiami technicznymi. Prezes UDT albo Dyrektor TDT wydaje opinię w ciągu 30 dni od dnia złożenia wniosku. Wydanie opinii podlega opłacie, która stanowi przychód odpowiednio UDT albo TDT.

Stacje wodoru, w zakresie ich bezpiecznej eksploatacji, naprawy i modernizacji, podlegają badaniom technicznym przeprowadzanym na wniosek operatora stacji wodoru przez UDT albo, w przypadku gdy są zainstalowane na obszarach kolejowych, bocznicach kolejowych, na terenie portów i przystani morskich oraz żeglugi śródlądowej, przez TDT. Badanie przeprowadza się:

  • przed oddaniem do eksploatacji stacji wodoru;
  • każdorazowo w przypadku naprawy lub modernizacji takiej stacji, z wyłączeniem naprawy wynikającej z instrukcji eksploatacji opracowanej przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela.

Prezes UDT albo Dyrektor TDT wydaje decyzję o wstrzymaniu eksploatacji stacji wodoru w przypadku stwierdzenia, na podstawie wyników badań niespełnienia przez stację wodoru przewidzianych przepisami wymagań. Za przeprowadzenie badań pobiera się opłaty, które stanowią przychód odpowiednio UDT albo TDT, ale maksymalna wysokość opłaty wynosi 2000 zł.

Ważne

Zgodnie z przepisami przejściowymi art. 29 nowelizacji:

  • podmioty eksploatujące w dniu 24.12.2021 r. stacje wodoru, w celu ich dalszej eksploatacji są obowiązane w ciągu 12 miesięcy od dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 29d ElektromobPalAltU dostosować je do wymagań określonych w ElektromobPalAltU w brzmieniu nadanym nowelizacją oraz w tych przepisach wykonawczych, a także złożyć do Prezesa UDT, a w przypadku gdy stacje wodoru są zainstalowane na obszarach kolejowych, bocznicach kolejowych, na terenie portów lub przystani morskich oraz żeglugi śródlądowej – do Dyrektora TDT, wniosek o przeprowadzenie badania zezwalającego na ich dalszą eksploatację;
  • podmioty, które rozpoczęły eksploatację albo budowę stacji wodoru po 24.12.2021 r., a przed dniem wejścia w życie wspomnianych przepisów wykonawczych, w celu ich dalszej eksploatacji lub jej rozpoczęcia są obowiązane w ciągu 12 miesięcy od dnia wejścia w życie tych przepisów wykonawczych, dostosować się do nowych wymagań oraz w tych przepisach wykonawczych, a także złożyć do Prezesa UDT, a w przypadku gdy stacje wodoru są zainstalowane na obszarach kolejowych, bocznicach kolejowych, na terenie portów i przystani morskich oraz żeglugi śródlądowej – do Dyrektora TDT, wniosek o przeprowadzenie badania zezwalającego na dalszą eksploatację lub jej rozpoczęcie.

Prezes UDT i Dyrektor TDT przeprowadzają kontrole na zasadach określonych w art. 29f i 29g ElektromobPalAltU.

Strefy czystego transportu

Zmieniono treść przepisów art. 39 i 49 ElektromobPalAltU, które w nowym brzmieniu stanowią, że w celu ograniczenia negatywnego oddziaływania emisji zanieczyszczeń z transportu na zdrowie ludzi i środowisko na terenie gminy można ustanowić strefę czystego transportu obejmującą drogi, których zarządcą jest gmina, do której zakazuje się wjazdu pojazdów samochodowych innych niż: elektryczne, napędzane wodorem, napędzane gazem ziemnym, a także wyłączone na podstawie uchwały rady gminy. Granice obszaru strefy czystego transportu gmina oznacza znakami drogowymi.

Ważne

Strefy czystego transportu ustanowione przed 24.12.2021 r. stają się strefami czystego transportu w rozumieniu art. 39 ElektromobPalAltU w brzmieniu nadanym nowelizację (art. 20 nowelizacji).

Od zakazu wjazdu zwolnione są pojazdy:

  • Policji, Inspekcji Transportu Drogowego, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Służby Więziennej, Krajowej Administracji Skarbowej, jednostek ochrony przeciwpożarowej, Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa oraz służb ratowniczych;
  • używane we flocie obsługującej Kancelarię Prezesa Rady Ministrów;
  • zarządów dróg i realizujące zadania na rzecz zarządców dróg;
  • Sił Zbrojnych RP, a także sił zbrojnych państw obcych, jeżeli umowa międzynarodowa, której RP jest stroną, tak stanowi;
  • urzędów morskich realizujących zadania w pasie technicznym i ochronnym wybrzeża oraz w portach i przystaniach morskich;
  • posiadające odpowiednie oznaczenie, którymi poruszają się osoby niepełnosprawne;
  • Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska, inne niż wykorzystywane wyłącznie do przewozu osób.

Zakaz wjazdu nie dotyczy też:

  • specjalistycznych środków transportu sanitarnego, wykorzystywanych przez zespoły ratownictwa medycznego oraz zespoły transportu sanitarnego;
  • autobusy zeroemisyjne;
  • autobusy szkolne.
Ważne

Strefę czystego transportu ustanawia się na czas nieoznaczony lub oznaczony nie krótszy niż 5 lat.

Rada gminy, w uchwale ustanawiającej strefę czystego transportu, może:

  • ustanowić dodatkowe wyłączenia podmiotowe i przedmiotowe od zakazu wjazdu do tej strefy;
  • dopuścić wjazd do strefy, w godzinach 9–17 w okresie nie dłuższym niż 3 lata od dnia ustanowienia strefy, pojazdów innych niż wymienione wyżej oraz korzystających z wyłączeń od zakazu wjazdu, pod warunkiem uiszczenia opłaty.

Opłata za wjazd do strefy czystego transportu dochód gminy, który może być wykorzystany wyłącznie na potrzeby:

  • oznakowania strefy czystego transportu;
  • zakupu autobusów zeroemisyjnych;
  • zakupu tramwajów;
  • zakupu innych środków transportu zbiorowego;
  • pokrycia kosztów wykonania analizy (art. 37 ust. 1 ElektromobPalAltU);
  • finansowania programów wsparcia zakupu rowerów wyposażonych w uruchamiany naciskiem na pedały pomocniczy napęd elektryczny zasilany prądem o napięciu nie wyższym niż 48 V o znamionowej mocy ciągłej nie większej niż 250 W, którego moc wyjściowa zmniejsza się stopniowo i spada do zera po przekroczeniu prędkości 25 km/h.
Ważne

Opłata za wjazd do strefy czystego transportu nie może być wyższa niż:

  • 2,50 zł za godzinę w przypadku opłaty jednorazowej;
  • 500 zł w przypadku opłaty abonamentowej za jeden miesiąc. 

Opłatę pobiera wójt, burmistrz albo prezydent miasta.

Pojazdy samochodowe nieobjęte zakazem wjazdu do strefy czystego transportu oraz korzystające z wyłączeń na podstawie uchwały rady gminy, uprawnione do wjazdu do strefy czystego transportu, oznacza się nalepką umieszczaną w lewym dolnym rogu przedniej szyby pojazdu. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, wzór nalepki mając na uwadze konieczność łatwej i szybkiej identyfikacji pojazdów uprawnionych do wjazdu do strefy czystego transportu. Jednak, zgodnie z art. 22 nowelizacji, przepis powyższy dotyczący nalepki będzie miał zastosowanie po upływie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie tej delegacji ustawowej.

Oznaczenie nalepką nie jest wymagane, jeżeli pojazd elektryczny lub napędzany wodorem jest oznaczony specjalnymi tablicami lub oznaczony nalepką umieszczoną na przedniej szybie pojazdu, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 76 ust. 1 pkt 1 Prawa o ruchu drogowym.

Ważne

Nalepkę wydaje wójt, burmistrz albo prezydent miasta za opłatą, której maksymalna wysokość wynosi 5 zł. Opłata za nalepkę stanowi dochód gminy.

Zgodnie z nowym brzmieniem art. 40 ElektromobPalAltU, w przypadku gdy rada gminy podejmie decyzję o ustanowieniu strefy czystego transportu, strefę tę ustanawia w drodze uchwały, która określa:

  • granice obszaru strefy czystego transportu;
  • sposób organizacji ruchu w strefie czystego transportu;
  • dodatkowe sposoby podania do publicznej wiadomości treści uchwały o ustanowieniu strefy czystego transportu;
  • wysokość oraz sposób poboru opłaty za wjazd do strefy;
  • wysokość opłaty za nalepkę i szczegółowy sposób wydawania nalepki.

Wójt, burmistrz albo prezydent miasta:

  • sporządza projekt uchwały i konsultuje go z mieszkańcami gminy, zamieszczając projekt na stronie internetowej obsługującego go urzędu i wyznaczając termin na zgłaszanie uwag; termin ten nie może być krótszy niż 21 dni;
  • przekazuje projekt uchwały radzie gminy niezwłocznie po rozpatrzeniu wszystkich uwag zgłoszonych w ramach konsultacji publicznych.

Rada gminy podejmuje uchwałę w ciągu 60 dni od dnia otrzymania projektu, o którym mowa w ust. 4. Nie zmieniono zasady, że omawiana uchwała rady gminy stanowi akt prawa miejscowego.

Indywidualny kod identyfikacyjny – numer EIPA

Z nowego art. 41b ElektromobPalAltU, operator ogólnodostępnej stacji ładowania, dostawca usługi ładowania, operator stacji gazu ziemnego oraz operator stacji wodoru świadczący usługę tankowania wodoru składa do Prezesa UDT wniosek o:

  • nadanie indywidualnego kodu identyfikacyjnego, czyli numer EIPA;
  • uznanie kodu nadanego mu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, z którym Polska nawiązała współpracę w zakresie wzajemnego uznawania kodów za równorzędny numerowi EIPA, pod warunkiem że taki kod odpowiada strukturą numerowi EIPA.

Wniosek składa się przed rozpoczęciem działalności jako operator ogólnodostępnej stacji ładowania, dostawca usługi ładowania, operator stacji gazu ziemnego lub operator stacji wodoru, na której świadczona jest usługa tankowania wodoru, za pośrednictwem rejestru. 

Za nadanie numeru EIPA, uznanie kodu oraz utrzymanie go w systemie teleinformatycznym Prezes UDT pobiera opłatę miesięczną:

  • od operatora ogólnodostępnej stacji ładowania, stacji gazu ziemnego lub stacji wodoru, na której świadczona jest usługa tankowania wodoru – równą iloczynowi stawki opłaty wynoszącej maksymalnie 25 zł i liczby jego ogólnodostępnych stacji ładowania, stacji gazu ziemnego lub stacji wodoru, na których świadczona jest usługa tankowania wodoru;
  • od dostawcy usługi ładowania – równą stawce opłaty wynoszącej maksymalnie 50 zł.
Ważne

Zgodnie z art. 18 nowelizacji:

  • indywidualne kody identyfikacyjne nadane operatorom ogólnodostępnych stacji ładowania, dostawcom usługi ładowania oraz operatorom stacji gazu ziemnego przed 24.12.2021 r. stają się indywidualnymi kodami identyfikacyjnymi, o których mowa wyżej;
  • operator stacji wodoru, który przed 24.12.2021 r. rozpoczął świadczenie usługi tankowania wodoru, składa wniosek o nadanie indywidualnego kodu identyfikacyjnego w ciągu 60 dni od 24.12.2021 r., czyli do 20.2.2022;
  • operator ogólnodostępnej stacji ładowania, dostawca usługi ładowania, operator stacji gazu ziemnego i operator stacji wodoru świadczący usługę tankowania wodoru, który posiada kod nadany w innym państwie członkowskim UE, z którym Polska nawiązała współpracę w zakresie wzajemnego uznawania kodów, składa wniosek o uznanie tego kodu w ciągu 60 dni od 24.12.2021 r.