Wydłużony termin na rozliczenie Tarczy Finansowej PFR 2.0 dla małych i średnich firm

W dniu 15.1.2022 r. miał minąć termin rozliczenia subwencji finansowej dla małych i średnich firm (MŚP) w ramach Tarczy Finansowej PFR 2.0. PFR wskazał, że w toku weryfikacji złożonych do tej pory formularzy okazało się, że niektóre firmy popełniły w nich błędy, np. załączając niepoprawne pliki JPK, albo nie załączając ich wcale. W związku z tym PFR, w porozumieniu z bankami, wyznaczył dodatkowy termin na składanie korekt/wniosków w dniach 18–23.1.2022 r. Umożliwi to korektę poprzez ponowne złożenie wniosku firmom, które popełniły błędy w rozliczeniu oraz ewentualnie złożenie wniosku firmom, które spóźniły się z rozliczeniem.

PFR wskazuje ponadto, że w przypadku przedsiębiorców, którzy złożyli już formularz, ale dotąd nie otrzymali potwierdzenia, w dniach 18 i 19.1.2022 r. powinni sprawić w banku, czy od takiego pracodawcy są wymagane dodatkowe działania lub ponowne złożenie formularza. W sytuacji, kiedy okaże się, że przedsiębiorca popełnił błąd, będzie miał jeszcze czas na jego korektę. Po 23.1.2022 r. jakiekolwiek zmiany i uzupełnienia w tym zakresie będą niemożliwe dla MŚP.

W ramach gospodarowania odpadami rada gminy może ustanowić zwolnienie z opłaty ale dla rodzin wielodzietnych bez wymogu posiadania przez nie KDR

Wskazana regulacja odwołuje się do KartaDRU, gdzie w art. 2 m.in. postanowiono, że karta jest środkiem identyfikującym członka rodziny wielodzietnej, poświadczającym prawo członka rodziny wielodzietnej do uprawnień ustalonych w trybie określonym w niniejszej ustawie lub przyznanych na podstawie przepisów odrębnych. Z kolei w art. 4 ust. 1‒2 postanowiono, że prawo do posiadania Karty przysługuje członkowi rodziny wielodzietnej, przez którą rozumie się rodzinę, w której rodzic (rodzice) lub małżonek rodzica mają lub mieli na utrzymaniu łącznie co najmniej troje dzieci bez względu na ich wiek.

Członkami rodziny wielodzietnej są:

1) rodzic (rodzice) ‒ przez którego rozumie się także rodzica (rodziców) zastępczych lub osobę (osoby) prowadzącą rodzinny dom dziecka;

2) małżonek rodzica;

3) dziecko ‒ przez które rozumie się także dziecko, nad którym rodzic sprawuje rodzinną pieczę zastępczą, oraz osobę przebywającą w dotychczasowej rodzinie zastępczej albo w rodzinnym domu dziecka, o której mowa w art. 37 ust. 2 WspRodzU.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w  rozstrzygnięciu nadzorczym Kolegium RIO w Rzeszowie z 4.1.2022 r. (I/37/2022;  https://bip.rzeszow.rio.gov.pl), w którym organ nadzoru wskazał m.in., że: (…) naruszyła w istotny sposób przepis art. 6k ust. 4 CzystGmU, gdyż określiła wielkość zwolnienia właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują rodziny wielodzietne, w zależności zarówno od zamieszkiwania członków tych rodzin na tych nieruchomościach, jaki i od faktu posiadania przez nich Karty Dużej Rodziny, w sytuacji, gdy przepis ten uzależnia wprowadzenie zwolnienia właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują rodziny wielodzietne, jedynie od faktu zamieszkiwania członków rodzin wielodzietnych na nieruchomościach objętych tym zwolnieniem.

Finalnie organ nadzoru stwierdził nieważność w całości uchwały rady gminy z powodu sprzeczności z ww. art. 6k ust. 4 CzystGmU. 

Podsumowując, rozstrzygnięcie nadzorcze kolegium RIO jest prawnie uzasadnione. Jedyną przesłanką udzielenia zwolnienia jest fakt zamieszkiwania na nieruchomości rodziny wielodzietnej, czyli z minimum trojgiem dzieci. 

Dni wolne od pracy w 2022 r.

Dniami ustawowo wolnymi od pracy w 2022 r. są:

Święto przypadające w sobotę

Oprócz 1 stycznia 2022 r. żadne inne święto nie przypada w sobotę. Dzień wolny za 1 stycznia 2022 r. należy oddać pracownikom w tym samy okresie rozliczeniowym, w którym przypadł 1 stycznia. Jeżeli pracownik chorował 1 stycznia 2022 r. bądź przebywał na kwarantannie albo w izolacji domowej, to ma prawo do dnia wolnego za 1 stycznia. Zgodnie z art. 130 § 2 KP, każde święto występujące w okresie rozliczeniowym i przypadające w innym dniu niż niedziela obniża wymiar czasu pracy o 8 godzin. Natomiast choroba przypadająca w dniu wolnym od pracy nie obniża obowiązującego wymiaru czasu pracy. Z przepisu art. 130 § 3 KP wynika, że wymiar czasu pracy obniża się o liczbę godzin usprawiedliwionej nieobecności w pracy, ale tylko takich, które przypadły do przepracowania w czasie tej nieobecności, zgodnie z przyjętym rozkładem czasu pracy. Oznacza to zatem, że wymiar czasu pracy pracownika przebywającego na zwolnieniu lekarskim ulega obniżeniu o liczbę godzin pracy, jaką pracownik miałby do przepracowania, zgodnie z obowiązującym go harmonogramem czasu pracy, gdyby z tego zwolnienia nie korzystał. Sobota była natomiast dniem wolnym od pracy, a zatem nie obniżała wymiaru czasu pracy choremu pracownikowi. Z powyższego wynika, że jeżeli nieobecność pracownika przypadała na świąteczną sobotę, pracownik ma prawo do dnia wolnego za święto.

Jeśli natomiast pracownik chorował czy przebywał na kwarantannie albo w izolacji w dzień udzielony za 1 stycznia, wówczas nie ma prawo do odbioru kolejnego dnia. Dzień wolny za świąteczną sobotę należy traktować tak, jak wolną roboczą sobotę. Pracownik nie otrzymuje dodatkowego dnia wolnego, jeżeli jest chory w wolną sobotę.

Święta przypadające w niedzielę

1 maja i 25 grudnia 2022 r. przypadają w niedzielę. Z punktu widzenia planowania czasu pracy oraz jego rozliczania święto przypadające w niedzielę nie wpływa na obliczanie godzin czasu pracy do przepracowania. Z tytułu zdublowania wolnego, czyli i wolnej niedzieli i wolnego dnia świątecznego nie przysługuje dodatkowy dzień wolny do oddania. Ta zasada dotyczy tylko święta przypadającego w sobotę. 

Szczególne zasady dotyczące święta przypadającego w niedzielę odnoszą się jedynie do sytuacji świadczenia pracy w taki dzień. Zgodnie z art. 151¹¹ § 4 KP, do pracy w święto przypadające w niedzielę stosuje się przepisy dotyczące pracy w niedzielę. Jeżeli więc pracownik będzie wykonywał pracę 1 maja albo 25 grudnia 2022 r., wówczas będzie mu przysługiwał dzień wolny w okresie 6 dni kalendarzowych poprzedzających lub następujących po takiej niedzieli. W braku możliwości wykorzystania wolnego w tym terminie, pracownik ma prawo do wolnego do końca okresu rozliczeniowego, a jeśli też nie byłoby to możliwe – dodatek do wynagrodzenia w wysokości 100% za każdą godzinę pracy w święto.

Warto zauważyć, że odnośnie do 25 grudnia 2022 r. powyższa zasada w praktyce musi zostać zmodyfikowana, jeżeli 31 grudnia 2022 r. kończy się okres rozliczeniowy. Z uwagi na konieczność rozliczenia czasu pracy, pracodawca będzie obowiązany udzielić dnia wolnego za niedzielę do 31 grudnia 2022 r. włącznie, chyba że będzie to niemożliwe i pracownik otrzyma wynagrodzenie z dodatkiem. 

Przedłużenie weekendu majowego i czerwcowego

W 2022 r. 2 maja i 17 czerwca przypadają w piątek, po dniu ustawowo wolnym od pracy. Pracodawca może udzielić pracownikom wolnego 2 maja i 17 czerwca na dwa sposoby. Po pierwsze, ma prawo uznać, że jest to dodatkowy dzień wolny, wliczany do czasu pracy i w związku z tym płatny tak samo, jak dni przepracowane. Jest to dopuszczalne działanie na korzyść pracowników. Po drugie, pracodawca ma prawo zamienić dni wolne wynikające z rozkładu czasu pracy w przeciętnie 5-dniowym tygodniu pracy. Zwyczajowo dniem rozkładowo wolnym jest sobota, ale może to być inny dzień. Dlatego pracodawca, u którego soboty są wolne, może wprowadzić sobotę pracującą, a w zamian za to wolny 2 maja czy 17 czerwca. Warunkiem takiej modyfikacji jest to, aby 2 maja i sobota za 2 maja przypadały w tym samym okresie rozliczeniowym (to samo dotyczy oczywiście 17 czerwca). Nie ma przy tym obowiązku, aby takie ustalenia odnosiły się do wszystkich członków załogi. Pracodawca może zindywidualizować rozkład w taki sposób, aby zapewnić obecność kilku osób w pracy 2 maja czy 17 czerwca, jeżeli uzna to za potrzebne. 

Sejm przyjął nowelizację przepisów oświatowych wzmacniających pozycję kuratorów oświaty

Konsekwencje wynikające z niezrealizowania zaleceń kuratorium

Zgodnie z art. 55 ust. 4 PrOśw po przeprowadzonej kontroli w szkole osoby kontrolujące mogą wydać dyrektorom zalecenia wynikające z przeprowadzonych czynności wraz z terminem ich realizacji. Nowelizacja zakłada rozszerzenie przepisów dotyczących wspomnianych zaleceń o regulacje dotyczące postępowania w sytuacji, gdy dyrektor nie zrealizuje ww. zaleceń w wyznaczonym terminie. Wówczas organ sprawujący nadzór pedagogiczny mógłby wezwać dyrektora szkoły lub placówki do wyjaśnienia przyczyn niezrealizowania zaleceń. Dyrektor szkoły lub placówki miałby przekazać wyjaśnienia organowi sprawującemu nadzór pedagogiczny w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania. Następnie, w terminie 7 dni od dnia otrzymania wyjaśnień, lub upływu terminu na ich przekazanie, organ sprawujący nadzór pedagogiczny mógłby wyznaczyć dyrektorowi szkoły lub placówki ostateczny termin realizacji zaleceń. Jeżeli dyrektor nie zrealizowałby ich w tym terminie – organ sprawujący nadzór pedagogiczny występowałby do organu prowadzącego z wiążącym wnioskiem o odwołanie dyrektora szkoły lub placówki w czasie roku szkolnego bez wypowiedzenia. Organ prowadzący miałby 14 dni na odwołanie dyrektora, o czym miałby następnie niezwłocznie powiadomić organ sprawujący nadzór pedagogiczny. Jeżeli organ prowadzący nie odwołałby dyrektora – powierzenie stanowiska kierowniczego wygasałoby z mocy prawa po upływie 14 dni od dnia otrzymania przez organ prowadzący wniosku o odwołanie dyrektora. Wygaśnięcie stanowiska stwierdzałby następnie organ sprawujący nadzór pedagogiczny.

Zmiany w sposobie przeprowadzania konkursu na stanowisko dyrektora

Nowelizacja zakłada również wprowadzenie kilku zmian w sposobie obsadzania stanowisk dyrektorskich. Zmiany miałyby objąć:
1) przepis art. 62 ust. 2 PrOśw – do obsadzenia stanowiska dyrektorskiego przez osobę niebędącą nauczycielem wymagana byłaby pozytywna opinia organu sprawującego nadzór pedagogiczny,
2) przepis art. 63 ust. 12 PrOśw – w sytuacji, gdy do konkursu na stanowisko dyrektora nie zgłosi się żaden kandydat albo w wyniku konkursu nie wyłoniono kandydata, organ prowadzący będzie mógł powierzyć to stanowisko ustalonemu przez siebie kandydatowi, po uzyskaniu pozytywnej opinii organu sprawującego nadzór pedagogiczny oraz po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej i rady szkoły lub placówki,
3) wskazanie, że w przypadku jednostek oświaty prowadzonych przez JST, przedstawicielem organu prowadzącego szkołę wchodzącym w skład komisji konkursowej może być również członek organu stanowiącego danej jednostki samorządu terytorialnego, wskazany przez ten organ stanowiący (nowy ust. 14a w art. 63 PrOśw).

Powierzenie stanowiska dyrektora na okres krótszy niż 5 lat szkolnych

Zgodnie z art. 63 ust. 21 PrOśw stanowisko dyrektora powierza się co do zasady na 5 lat szkolnych, jednak w uzasadnionych przypadkach można tego dokonać na okres krótszy, jednak nie krótszy niż jeden rok szkolny. Omawiana nowelizacja zakłada zmianę trybu, w jakim możliwe byłoby powierzenie stanowiska dyrektora na krótszy niż 5 lat szkolnych okres. Po zmianie, organ prowadzący musiałby uzyskać pozytywną opinię kuratora oświaty.

Nowy tryb odwołania nauczycieli ze stanowisk kierowniczych

Przepis art. 66 PrOśw reguluje zasady odwoływania nauczycieli z pełnienia stanowisk kierowniczych w szkole. Nowelizacja zakłada dodanie do tego przepisu nowego trybu, pozwalającego na odwołanie nauczyciela z funkcji kierowniczej w przypadku złożenia przez niego rezygnacji, w terminie uzgodnionym przez nauczyciela składającego rezygnację i organ właściwy do odwołania nauczyciela ze stanowiska kierowniczego. Należy jednak nadmienić, że praktyka taka już obecnie funkcjonuje, a ponadto jest dozwolona przez sądy administracyjne. Przykładowo, w wyroku WSA w Gliwicach z 8.4.2021 r. (III SA/Gl 575/20) sąd uznał za zgodne z prawem odwołanie nauczyciela z pełnienia funkcji kierowniczej, w sytuacji, gdy we wniosku o odwołanie nauczyciel pełniący funkcję kierowniczą wniósł o odwołanie w okresie krótszym, niż 3-miesiące (na co przystał organ prowadzący).

Ustawa zakłada również zmianę brzmienia art. 66 pkt 2 PrOśw w ten sposób, że odwołane nauczyciela z pełnienia funkcji kierowniczej w przypadkach szczególnie uzasadnionych wymagałoby uzyskania przez organ odwołujący pozytywnej opinii kuratora oświaty.

Prowadzenie zajęć przez stowarzyszenia i inne podmioty

Dużemu sformalizowaniu ma ulec wydawanie zgody na prowadzenie przez stowarzyszenia oraz inne organizacje działające w szkole zajęć. Aktualnie, zgodnie z art. 86 ust. 2 PrOśw, podjęcie przez nie działalności wymaga uzyskania zgody dyrektora szkoły lub placówki, wyrażonej po uprzednim uzgodnieniu warunków tej działalności oraz po uzyskaniu pozytywnej opinii rady szkoły lub placówki i rady rodziców. Jednakże nowelizacja zakłada wprowadzenie całej procedury dotyczącej wyrażania zgody na działalność stowarzyszenia, jeżeli uzgodnione warunki działalności miałyby przewidywać prowadzenie zajęć z uczniami. Wówczas, konieczne byłoby uzyskanie pozytywnej opinii kuratora oświaty o zgodności programu zajęć z przepisami prawa. W tym celu, nie później niż na dwa miesiące przed rozpoczęciem zajęć, dyrektor byłby zobowiązany do przekazania kuratorowi oświaty programu zajęć oraz materiałów wykorzystywanych do realizacji tego programu, a także pozytywnych opinii rady szkoły lub placówki i rady rodziców. Po uzyskaniu zgody dyrektor musiałby dodatkowo przedstawić rodzicom niepełnoletniego ucznia lub pełnoletniemu uczniowi:
1) pełną informację o celach i treściach realizowanego programu zajęć;
2) pozytywną opinię kuratora oświaty;
3) pozytywne opinie rady szkoły lub placówki i rady rodziców.
Dodatkowo, na wniosek rodziców (lub pełnoletniego ucznia) dyrektor będzie musiał przedstawić materiały wykorzystywane do realizacji programu zajęć. Udział w zajęciach będzie wymagał pisemnej zgodny rodziców niepełnoletniego ucznia lub pełnoletniego ucznia. Nie trudno zauważyć, że proponowana w projekcie procedura może doprowadzić do istotnego ograniczenia zajęć prowadzonych w szkole przez wybrane stowarzyszenia i inne działające w niej podmioty.

Zmiana trybu likwidacji szkoły

Nowelizacja przewiduje, że do likwidacji publicznej szkoły będzie mogło dojść, jeżeli likwidacja danej szkoły w szczególności:
1) nie ograniczy dostępności nauki, wychowania i opieki;
2) polepszy:
a) warunki nauki, wychowania i opieki uczniów likwidowanej szkoły oraz nie pogorszy ich w szkole lub szkołach wskazanych jako miejsce kontynuowania nauki, w szczególności w zakresie bezpieczeństwa i higieny,
b) warunki stosowania specjalnej organizacji nauki i metod pracy dla dzieci i młodzieży objętych kształceniem specjalnym, w przypadku gdy likwidowana szkoła prowadzi takie kształcenie;
3) nie pogorszy warunków dotarcia uczniów do szkoły;
4) jest uzasadniona zmianami demograficznymi lub prognozami dotyczącymi liczby uczniów likwidowanej szkoły, szkoły lub szkół wskazanych jako miejsce kontynuowania nauki oraz ogółem wszystkich szkół danego typu prowadzonych przez jednostkę samorządu terytorialnego.
Dodatkowo, likwidująca szkołę JST będzie musiała wskazać uczniom możliwość kontynuowania nauki w innej szkole lub innych szkołach prowadzonych przez tę jednostkę.

W rezultacie, wydawana w procedurze likwidacyjnej opinia kuratora oświaty będzie musiała zawierać ocenę spełniania powyższych warunków oraz ocenę likwidacji szkoły w zakresie jej zgodności z przepisami prawa.

Uregulowanie sposobu zawieszania zajęć stacjonarnych i prowadzenia zajęć zdalnych

W obecnym stanie prawnym zasady zawieszania zajęć stacjonarnych (z powodu np. sytuacji epidemiologicznej) oraz prowadzenia w związku z tym zajęć w formie zdalnej określone są w przepisach wykonawczych do PrOśw i OświatU (rozporządzeniach), a szczegółowe kwestie związane z prowadzeniem zajęć zdalnych określają dyrektorzy w stosownych regulaminach. Omawiana nowelizacja PrOśw zakłada wprowadzenie do tej ustawy przepisów dotyczących zawieszania zajęć w jednostkach oświaty – nie tylko z powodu epidemii, ale również z innych względów. Jeżeli zajęcia będą zawieszone na okres powyżej dwóch dni – dyrektor będzie zobowiązany do zorganizowania kształcenia w formie zdalnej. O sposobie realizacji zajęć w tej formie dyrektor będzie musiał poinformować organ prowadzący oraz kuratora oświaty. Warto zaznaczyć, że w szczególnie uzasadnionych przypadkach, za zgodą organu prowadzącego i po uzyskaniu pozytywnej opinii organu sprawującego nadzór pedagogiczny – możliwe będzie odstąpienie od organizowania dla uczniów zajęć w tej formie. Warto zaznaczyć, że nowelizacja zakłada, iż szczegółowe kwestie związane z prowadzeniem zajęć w formie zdalnej będzie trzeba zamieścić w statucie danej jednostki oświatowej (dotychczas nie było to konieczne).

Opiniowanie arkusza organizacji szkoły

Nowelizacja przewiduje również zmianę trybu opiniowania projektu arkusza organizacji szkoły. Aktualnie z przepisów prawa wynika wprost jedynie konieczność jego zaopiniowania przez działające w szkole organizacje związkowe. Ustawa nowelizująca przewiduje uregulowanie stosowanej w wielu szkołach praktyki opiniowania projektu arkusza przez radę pedagogiczną. Opinia rady pedagogicznej poprzedzałaby opinię wyrażaną przez związki zawodowe.

Nadzór nad szkołami niepublicznymi

Nowelizacja zakłada zmianę sposobu sprawowania przez kuratora oświaty nadzoru nad szkołami niepublicznymi. Zgodnie z nią, w przypadku gdy szkoła prowadziłaby działalność z naruszeniem prawa, organ sprawujący nadzór pedagogiczny polecałby usunięcie uchybień wskazując, w zależności od oceny zakresu i stopnia stwierdzonych uchybień, termin ich usunięcia, jednak nie dłuższy niż 30 dni od dnia przekazania polecenia. Co więcej, niezrealizowanie powyższego polecenia wiązałoby się z wykreśleniem szkoły z ewidencji szkół niepublicznych prowadzonej przez JST. Na dodatek, organ sprawujący nadzór pedagogiczny będzie mógł polecić osobie prowadzącej niepubliczną szkołę lub placówkę niezwłoczne umożliwienie wykonania czynności z zakresu nadzoru pedagogicznego w szkole lub placówce (nie później niż w terminie 7 dni od dnia otrzymania polecenia).

Ocena pracy dyrektora

Przepis art. 6a ust. 7a KartaNauczU przewiduje, że w procedurze oceny pracy dyrektora szkoły konieczne jest uzyskanie porozumienia dwóch podmiotów: organu sprawującego nadzór pedagogiczny oraz organu prowadzącego. Przepisy milczą jednak na temat tego, co dzieje się w sytuacji, gdy do takiego porozumienia nie dojdzie. Omawiana nowelizacja zakłada dodanie nowego ust. 7b, zgodnie z którym w takim przypadku oceny pracy dokonywałby organ sprawujący nadzór pedagogiczny po rozpatrzeniu stanowiska organu prowadzącego.

Zawieszenia dyrektora szkoły w pełnieniu funkcji

Kolejna zmiana ma dotyczyć wprowadzenia możliwości zawieszenia dyrektora szkoły w sprawach niecierpiących zwłoki związanych z zagrożeniem bezpieczeństwa uczniów w czasie zajęć organizowanych przez szkołę jeszcze przed złożeniem wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego (w ramach przepisów dotyczących postępowania dyscyplinarnego nauczycieli – art. 85t KartaNauczU). Z wnioskiem o zawieszenie występowałby organ sprawujący nadzór pedagogiczny do organu prowadzącego szkołę (przy czym wniosek złożony w tej sprawie byłby wiążący dla organu prowadzącego).

Brak realizacji obowiązków ciążących na administratorze może skutkować karą

Postępowanie wobec tego administratora wszczęto po tym jak do Urzędu Ochrony Danych Osobowych (UODO) wpłynęło zgłoszenie naruszenia ochrony danych. Jak wskazano, nieuprawniona osoba dokonała pobrania z zasobów sieci informatycznej uczelni bazy danych, zawierającej dane osobowe studentów i wykładowców (ponad 5 tys. osób).

Jak ustalono w czasie postępowania administracyjnego jednostka organizacyjna Politechniki wykorzystywała aplikację stworzoną przez pracowników uczelni, która służyła do zapisywania się na przedmioty oraz pozwalała mieć wgląd w historię nauczania, ocen czy rozliczania opłat. Aplikacja ta była modyfikowana w zależności od potrzeb administratora. Na początku stycznia 2020 roku nieuprawniona osoba  wykorzystała funkcjonalność umieszczania plików w aplikacji, dysponując danymi uwierzytelniającymi. Z kolei z początkiem maja 2020 roku dokonano nieautoryzowanego pobrania danych osobowych.

Należy mieć na uwadze, że administrator jest odpowiedzialny za wdrożenie odpowiednich środków technicznych i organizacyjnych, które zapewnią bezpieczeństwo przetwarzanych danych osobowych.

W ocenie UODO, administrator nie przedstawił dowodów na spełnienie tych obowiązków, w tym nie dokonywał formalnej oceny ryzyka, a zagrożenia identyfikował poprzez zbieranie informacji od jednostek uczelni. Ponadto nie uzasadnił adekwatności stosowanych zabezpieczeń do ryzyka. Politechnika skupiła się na zabezpieczeniu przed zagrożeniami infrastruktury informatycznej. Nie wzięła jednak pod uwagę zagrożeń związanych z funkcjonowaniem stworzonej przez pracowników aplikacji.  

Zdaniem UODO, zastosowanie środków technicznych bez dokonania uprzedniej analizy ryzyka dla procesu przetwarzania danych osobowych nie może dawać gwarancji, że zastosowane środki będą skuteczne i adekwatne.

Uwagę należy także zwrócić na to, że RODO, ogólne rozporządzenie o ochronie danych, zobowiązuje administratora do regularnego testowania, mierzenia i oceniania skuteczności środków technicznych i organizacyjnych, mających zapewnić bezpieczeństwo przetwarzania. Administrator powinien w aktywny sposób i na każdym etapie sprawdzać bezpieczeństwo danych osobowych. Według ustaleń UODO Politechnika nie dokonywała cyklicznej weryfikacji zastosowanych środków.

Biorąc pod uwagę niedopełnienie obowiązków przez administratora oraz wysokie ryzyko wystąpienia negatywnych skutków w przyszłości dla osób objętych incydentem, organ nadzorczy uznał za zasadne i konieczne nałożenie administracyjnej kary pieniężnej w wysokości 45 tys. zł.

Źródło: https://uodo.gov.pl/pl/138/2248

Przedsiębiorca nie może ponosić kosztów nieprecyzyjnie sformułowanych przepisów prawa

Do Biura Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców w Gdańsku zwrócił się przedsiębiorca, na którego Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego nałożył karę w wysokości 10 000 zł za brak aktualizacji zgłoszenia SENT, polegającej na niewprowadzeniu danych „nowego” przewoźnika.

Z dokumentacji przedstawionej Rzecznikowi wynikało, iż przedsiębiorca, na którego nałożono karę, był podwykonawcą głównego przewoźnika, tj. przewoźnika umownego. Przedsiębiorca podwykonawca wykonywał usługi jedynie dla przewoźnika głównego (umownego). Przewóz realizowany był na zlecenie innej firmy, której zleceniobiorcą był przewoźnik główny (umowny), a nie przedsiębiorca podwykonawca. W konsekwencji zdaniem przedsiębiorcy podwykonawcy nie było obowiązku aktualizacji danych w zgłoszeniu SENT, albowiem przewoźnik główny (umowny) pozostawał ten sam.

Rzecznik MŚP wstąpił do postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym przedstawiając swoje stanowisko, w którym wyjaśnił, iż Ministerstwo Finansów w piśmie
z dnia 25 kwietnia 2017 r. kierowanym do Związku Pracodawców Transport i Logistyka Polska 56, stwierdził, że „Za przewoźnika uznaje się ten podmiot, który zawarł umowę przewozu
i odpowiada za ten przewóz. Zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego podmiot, który zawarł taką umowę może podzlecić przewóz rzeczy, jednakże to on nadal pozostaje stroną umowy przewozu. W przypadku gdy przewoźnik chce by czynności za niego i na jego rzecz (ryzyko) dokonywał spedytor może upoważnić imiennie wskazanych pracowników spedytora.”

Na oficjalnej stronie Krajowej Izby Administracji Skarbowej przedsiębiorcy uzyskują informację, że za przewoźnika uznaje się ten podmiot, który zawarł umowę przewozu
i odpowiada za ten przewóz. Ponadto przedsiębiorca nie może ponosić kosztów nieprecyzyjnie zredagowanych przepisów prawa – komentuje Adam Abramowicz – Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców.

Naczelny Sąd Administracyjny przytaczając argumentację Rzecznika MŚP uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie i poprzedzającą go decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie. NSA polecił organowi administracji publicznej rozważenie, czy nałożenie kary pieniężnej w tej sytuacji jest rzeczywiście
w interesie publicznym i czy jej nałożenie nie byłoby jednak nieproporcjonalne. NSA podkreślił, iż nałożenie kary w relacji do ujawnionego w toku kontroli uchybienia wobec jego wagi i znaczenia, w żadnym stopniu ani też zakresie nie wpłynęło na osiągnięcie określonych ustawą SENT celów przeprowadzenia tej kontroli.

Źródło: Rzecznik MŚP

Nielegalna refundacja dotacji na przydomowe oczyszczalnie ścieków w ramach realizacji programu ochrony środowiska

 Z ust. 4 wynika, że  finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej, o którym mowa w ust. 1 i 2, może polegać na udzielaniu dotacji celowej w rozumieniu przepisów FinPubU z budżetu gminy lub budżetu powiatu na finansowanie lub dofinansowanie kosztów inwestycji:

1) podmiotów niezaliczonych do sektora finansów publicznych, w szczególności: 

a) osób fizycznych, 

b) wspólnot mieszkaniowych, 

c) osób prawnych, 

d) przedsiębiorców; 

2) jednostek sektora finansów publicznych będących gminnymi lub powiatowymi osobami prawnymi.

Z kolei, w ust. 5 podano, że zasady udzielania dotacji celowej, o której mowa w ust. 4, obejmujące w szczególności kryteria wyboru inwestycji do finansowania lub dofinansowania oraz tryb postępowania w sprawie udzielania dotacji i sposób jej rozliczania określa odpowiednio rada gminy albo rada powiatu w drodze uchwały.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w  rozstrzygnięciu nadzorczym Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej we Wrocławiu z 5.11.2022 r. (1/2022;  https://bip.wroclaw.rio.gov.pl).  Organ nadzoru zakwestionował zapis o treści: Dofinansowaniem mogą być objęte wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w okresie ośmiu miesięcy poprzedzających złożenie wniosku. W podanym orzeczeniu organ nadzoru wskazał kilka ważnych aspektów:

1) ustawodawca nie dopuszcza możliwości finansowania lub dofinansowania kosztów zadań publicznych, które już zostały poniesione, gdyż wydatek ten miałby charakter refundacji poniesionych kosztów, nie zaś dotacji na realizację zadania (celu);

2) przepisy FinPubU i art. 403 ust. 4–6 PrOchrŚrod nie stwarzają żadnych podstaw prawnych do przyjęcia takiego rozwiązania;

3) każda dotacja zgodnie z definicją prawną określoną w FinPubU ma służyć finansowaniu lub dofinansowaniu realizacji zadań publicznych, a więc zadań, które istnieją w dacie przyznania prawa do ich finansowania lub dofinansowania. Dopiero po przyznaniu prawa do dotacji można mówić o realizacji zadania publicznego;

4) dotacja to wydatek redystrybucyjny, na coś przyszłego, a wyraźne odstępstwa, jeśli je dopuścić, muszą wynikać z przepisów ustawy. W praktyce finansowej zawierane są umowy o dotacje celowe, na podstawie których przyznana dotacja nie jest wypłacana beneficjentowi niezwłocznie po zawarciu umowy celem pokrycia z niej przyszłych wydatków, ale beneficjent finansuje zadanie ze środków własnych, po czym otrzymuje gwarantowane umową środki dotacji refinansującej uprzednio dokonane płatności. Takie refinansowanie otrzymywane jest jednak na zadanie publiczne (cel), którego realizacja dokonywała się w warunkach posiadania już przez wykonawcę prawa do otrzymania
 (wypłaty) dotacji.

Finalnie, organ nadzoru stwierdził nieważność całej uchwały rady gminy. Dodatkowo w argumentacji wskazał, że przepisy uchwały zakładają one, że dotacja zostanie przyznana na refinansowanie wydatków, które zostały już poniesione przed zawarciem umowy o dotację, czyli w sytuacji, w której w momencie przyznania dotacji przedsięwzięcie zostało już zrealizowane, a cel, na jaki miałaby ona zostać przyznana, osiągnięty.

Podsumowując, rozstrzygnięcie nadzorcze kolegium RIO jest prawnie uzasadnione. Wskazany typ refundacji wydatków w formie dotacji jest prawnie niedopuszczalny. 

Polski Ład w zatrudnieniu

Wyrównania wynagrodzeń

Zgodnie z nowym rozporządzeniem wysokość zaliczki za styczeń, u pracowników czy zleceniobiorców osiągających miesięczny przychód do 12 800 zł brutto, powinna być pobierana w wysokości nie wyższej, niż kwota zaliczki obliczanej na zasadach działających do 31.12.2021 r. Jeśli pracownik otrzymał niższe wynagrodzenie za styczeń, dostanie wyrównanie. 

Lepiej zarabiający 

Dla pracowników i przedsiębiorców zostało przygotowane rozwiązanie dla klasy średniej, które amortyzuje zmiany w składce zdrowotnej, zarówno u pracowników, jak i u przedsiębiorców opodatkowanych według skali podatkowej. Ulga jest stosowana z mocy prawa, czyli automatycznie. Podatnik nie musi składać żadnego oświadczenia.

Wyższy próg podatkowy

Od 2022 r. wysokość progu podatkowego wzrośnie o 40% – z ponad 85 tys. zł do 120 tys. zł. Podatek w wysokości 32 % płacić będzie o połowę mniej osób niż dotychczas – ich liczba zmniejszy się z ok. 1,24 mln do 613 tys. 

Legalne zatrudnienie

Wspieranie legalnego zatrudnienia to krok w kierunku likwidacji szarej strefy. Pracownik, który zgłosi nieprawidłowość, nie będzie musiał płacić zaległych podatków za zatrudnianie go bez wymaganych dokumentów. Od 2022 r. to pracodawcy – w razie ujawnienia tych nieprawidłowości – będą płacić niezapłacone podatki i składki za pracownika i nie zaliczą ich do podatkowych kosztów.

Źródło:

gov.pl

Ministerstwo Rozwoju i Technologii ogłosiło prekonsultacje zmiany ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – reforma systemu

Przedstawiony projekt przede wszystkim dokonuje całkowitej reformy planowania przestrzennego.  

Obejmuje ona zmiany w zakresie procesu planowania przestrzennego, wydawania decyzji o warunkach zabudowy, wprowadzenia nowych instrumentów planowania przestrzennego w gminie, likwidacji przepisów w zakresie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Plan ogólny gminy o statusie aktu prawa miejscowego

Ustawa dokonuje zmiany w zakresie podstawowego aktu planistycznego jakim dotychczas był miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. W propozycji akt ten będzie uzupełniany przez plan ogólny gminy o statusie aktu prawa miejscowego. Ma on określać granice stref planistycznych, gminne standardy urbanistyczne oraz może określić granice obszaru uzupełnienia zabudowy, granice obszaru zabudowy śródmiejskiej. 

W planie ogólnym obszar gminy dzieli się na następujące strefy planistyczne: 

Do zadań gminy należeć będzie tworzenie standardów kształtowania zabudowy obejmujących katalog stref planistycznych wydzielonych w planie ogólnym oraz tworzenie gminnych standardów dostępności infrastruktury społecznej. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy przestanie być dokumentem planistycznym i nie będzie uchwalany. 

Decyzja o warunkach zabudowy

Zmiany dotyczyć mają także decyzji o warunkach zabudowy. Decyzja o warunkach zabudowy wygasa po upływie 3 lat od dnia, w którym stała się prawomocna. Decyzje o warunkach zabudowy będą mogły być wydawane wyłącznie na obszarach wskazanych w planie ogólnym. Plan będzie wyznaczał obszary, na których wydanie tych decyzji jest dopuszczalne. Wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest dopuszczalne wyłącznie na obszarze uzupełniania zabudowy wyznaczonym w planie ogólnym. Dopuszcza się wydawanie decyzji o warunkach zabudowy tylko w przypadku realizowania innej zmiany zagospodarowania terenu, niż budowa obiektu budowlanego realizowania inwestycji produkcyjnych lokalizowanych na terenach przeznaczonych na ten cel w starych planach miejscowych, które utraciły moc lub realizowania inwestycji polegającej na budowie linii kolejowych, obiektów liniowych i urządzeń infrastruktury technicznej, ogrodzeń. 

W przypadku postępowań o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla budynków mieszkalnych, usługowych niehandlowych oraz mieszanych realizujących którąkolwiek z tych funkcji do ustalania obszaru analizowanego wyznacza się teren w promieniu równym trzykrotnej szerokości frontu terenu objętego wnioskiem, jednak nie mniej niż 50 m i nie więcej niż 200 m.

Rejestr urbanistyczny

Ustawa wprowadza rejestr urbanistyczny, który ma być źródłem danych i informacji przestrzennych z zakresu planowania i zagospodarowania przestrzennego. Rejestr ma obejmować dane pochodzące z uchwał o przystąpieniu do sporządzania aktów planistycznych, projektów aktów planistycznych, wniosków o decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, rozstrzygnięć nadzorczych wojewody, stwierdzających nieważność aktów, zarządzeń zastępczych wojewody w sprawie uchwalenia aktu planistycznych.

Zmiany w ustawach

W szczególności nowelizacja doprecyzowuje zapisy do nowego nazewnictwa i instrumentów w zakresie planowania przestrzennego w takich ustawach jak m.in. w: 

Rozliczenia energii wytworzonej przez prosumentów energii odnawialnej

Zgodnie z art. 2 pkt 27b i 29b OdnŹródłaEnU, które wejdą w życie 2.7.2024 r.:

Natomiast reprezentant prosumentów to osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną, uprawnioną na podstawie umowy, do reprezentacji prosumentów wirtualnych energii odnawialnej lub prosumentów zbiorowych energii odnawialnej. W szczególności chodzi o relacje z operatorem systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego, zarządcą budynku wielolokalowego lub organami administracji architektoniczno-budowlanej, a w przpadku prosumenta wirtualnego energii odnawialnej – także podmiotem odpowiedzialnym za bilansowanie handlowe.

Nowelizacja określa zasady rozliczeń m.in.:

W przypadku gdy więcej niż jeden prosument zbiorowy energii odnawialnej wytwarza energię elektryczną w mikroinstalacji lub małej instalacji lub gdy więcej niż jeden prosument wirtualny energii odnawialnej wytwarza energię elektryczną w instalacji odnawialnego źródła energii, prosumenci zbiorowi energii odnawialnej lub prosumenci wirtualni energii odnawialnej zawierają umowę na zasadach określonych w art. 4a OndŹródłaEnU. Przy czym, przepisy art. 4a ust. 1, 3–7 OdnŹródłaEnU wejdą w życie 2.7.2024 r.

Jeżeli prosument energii odnawialnej lub prosument zbiorowy energii odnawialnej wytworzył energię elektryczną w odnawialnym źródle energii i wprowadził ją do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej w okresie od 1.7.2022 r. do 30.6.2024 r., wartość energii elektrycznej określa się zgodnie z art. 4b OdnŹródłaEnU. Przy czym, przepisy art. 4b ust. 2, 3 i 11 OdnŹródłaEnU wejdą w życie 2.7.2024 r.

Sprzedawca zobowiązany, w celu prowadzenia rozliczeń prowadzi konto dla prosumenta energii odnawialnej, prosumenta zbiorowego energii odnawialnej lub prosumenta wirtualnego energii odnawialnej, na którym ewidencjonuje ilości energii elektrycznej i wartości energii elektrycznej oraz wynikającą z nich wartość środków za energię elektryczną należną prosumentowi za energię elektryczną wprowadzoną do sieci, na zasadach określonych w art. 4c OndŹródłaEnU, które wejdą w życie 2.7.2024 r.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 OdnŹródłaEnU, sprzedawca zobowiązany dokonuje rozliczenia ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej wobec ilości energii elektrycznej pobranej z tej sieci w celu jej zużycia na potrzeby własne przez prosumenta energii odnawialnej wytwarzającego energię elektryczną w mikroinstalacji o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej:

Natomiast z art. 4d ust. 1 OdnŹródłaEnU wynika, że prosument energii odnawialnej dotychczas korzystający z tych rozliczeń, który skorzysta z rozliczeń wartości energii elektrycznej wprowadzonej przez prosumentów do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej od 1.7.2022 r. zgodnie z art. 4 ust. 1a pkt 2 OdnŹródłaEnU, nie może ponownie skorzystać z rozliczeń z art. 4 ust. 1 OdnŹródłaEnU.

Jeżeli zgłoszenie złożone przez prosumenta energii odnawialnej do właściwego operatora systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego do 31.3.2022 r. jest niekompletne lub niepoprawne, operator wzywa prosumenta do uzupełnienia lub poprawienia zgłoszenia w ciągu 14 dni od dnia otrzymania wezwania z pouczeniem, że niewykonanie wezwania w wyznaczonym terminie spowoduje brak możliwości skorzystania przez prosumenta energii odnawialnej z rozliczeń. W tym przypadku operator systemu dystrybucyjnego wskazuje w wezwaniu przyczyny uznania zgłoszenia za niepoprawne lub niekompletne. Jeżeli w odpowiedzi na wezwanie w terminie w nim wskazanym prosument energii odnawialnej złoży kompletne i poprawne zgłoszenie, to uznaje się, że zgłoszenie zostało złożone do 31.3.2022 r. (art. 4d ust. 3–5 OdnŹródłaEnU).

Do art. 5 OndŹródłaEnU dodano nowe przepisy ust. 1a–1c, zgodnie z którymi reprezentant prosumentów, działając w imieniu i na rzecz prosumentów zbiorowych energii odnawialnej lub prosumentów wirtualnych energii odnawialnej, informuje operatora systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego, do sieci którego ma zostać przyłączona mikroinstalacja, o terminie jej przyłączenia, a także składa wniosek o przyłączenie do sieci elektroenerge-tycznej i zawiera z operatorem systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego umowę o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej instalacji odnawialnego źródła energii. Przepisy te wejdą w życie 2.7.2024 r.

Reprezentant prosumentów przekazuje operatorowi systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego, do sieci którego przyłączana jest instalacja odnawialnego źródła energii, nie później niż w ciągu 30 dni przed dniem planowanego rozpoczęcia wytwarzania energii elektrycznej z tej instalacji, zgłoszenie instalacji odnawialnego źródła energii zawierające informacje na zasadach określonych w art. 5 ust. 3–6 OdnŹródłaEnU, które wejdą w życie 2.7.2024 r.

Z przepisów przejściowych zawartych w art. 6 nowelizacji wynika, że: