Dniami ustawowo wolnymi od pracy w 2022 r. są:

  • 1 i 6 stycznia – Święto Trzech Króli
  • 17 i 18 kwietnia – Święta Wielkanocne
  • 1 maja – Święto Pracy
  • 3 maja – Rocznica Uchwalenia Konstytucji 
  • 5 czerwca – Zielone Świątki
  • 16 czerwca – Boże Ciało
  • 15 sierpnia – Wniebowzięcie  Najświętszej Maryi Panny, Święto Wojska Polskiego
  • 1 listopada – Wszystkich Świętych
  • 11 listopada – Narodowe Święto Niepodległości
  • 25 i 26 grudnia – Święta Bożego Narodzenia

Święto przypadające w sobotę

Oprócz 1 stycznia 2022 r. żadne inne święto nie przypada w sobotę. Dzień wolny za 1 stycznia 2022 r. należy oddać pracownikom w tym samy okresie rozliczeniowym, w którym przypadł 1 stycznia. Jeżeli pracownik chorował 1 stycznia 2022 r. bądź przebywał na kwarantannie albo w izolacji domowej, to ma prawo do dnia wolnego za 1 stycznia. Zgodnie z art. 130 § 2 KP, każde święto występujące w okresie rozliczeniowym i przypadające w innym dniu niż niedziela obniża wymiar czasu pracy o 8 godzin. Natomiast choroba przypadająca w dniu wolnym od pracy nie obniża obowiązującego wymiaru czasu pracy. Z przepisu art. 130 § 3 KP wynika, że wymiar czasu pracy obniża się o liczbę godzin usprawiedliwionej nieobecności w pracy, ale tylko takich, które przypadły do przepracowania w czasie tej nieobecności, zgodnie z przyjętym rozkładem czasu pracy. Oznacza to zatem, że wymiar czasu pracy pracownika przebywającego na zwolnieniu lekarskim ulega obniżeniu o liczbę godzin pracy, jaką pracownik miałby do przepracowania, zgodnie z obowiązującym go harmonogramem czasu pracy, gdyby z tego zwolnienia nie korzystał. Sobota była natomiast dniem wolnym od pracy, a zatem nie obniżała wymiaru czasu pracy choremu pracownikowi. Z powyższego wynika, że jeżeli nieobecność pracownika przypadała na świąteczną sobotę, pracownik ma prawo do dnia wolnego za święto.

Jeśli natomiast pracownik chorował czy przebywał na kwarantannie albo w izolacji w dzień udzielony za 1 stycznia, wówczas nie ma prawo do odbioru kolejnego dnia. Dzień wolny za świąteczną sobotę należy traktować tak, jak wolną roboczą sobotę. Pracownik nie otrzymuje dodatkowego dnia wolnego, jeżeli jest chory w wolną sobotę.

Przykład

Pracodawca wyznaczył 7 stycznia jako wolne za 1 stycznia. Pracownik A był na kwarantannie od 1 do 12 stycznia. Nie ma prawa do dnia wolnego, gdyż nieobecność usprawiedliwiona przypadła nie tylko na 1 stycznia, ale również na dzień wyznaczony za 1 stycznia. Pracownik B był na kwarantannie 1, 2 i 3 stycznia. Mógł skorzystać z dnia wolnego 7 stycznia. Pracownica C chorowała od 5 do 15 stycznia, nie ma prawa do nowego dnia wolnego.

Wątpliwości budzi udzielenie dnia wolnego pracownikowi zatrudnionemu od 3 stycznia 2022 r. Z formalnego punktu widzenia pracownik rozpoczyna pracę po 1 stycznia 2022 r., a więc 1 stycznia jako dzień przypadający poza stosunkiem pracy nie powinien w ogóle wpływać na obliczenie wymiaru czasu pracy. W konsekwencji należałoby przyjąć, że podwładny zatrudniony od 3 stycznia nie ma prawa do dnia wolnego za 1 stycznia. Jednocześnie należy zauważyć, że pracownika zatrudnionego w pierwszy dzień roboczy stycznia uznaje się za zatrudnionego od 1 stycznia. Nie dotyczy to sytuacji, gdy mógłby wcześniej wykonywać pracę, np. na stacji benzynowej. Zatem, jeżeli traktujemy podwładnego, który rozpoczął pracę 3 stycznia, jak zatrudnionego 1 stycznia, to konsekwentnie powinien otrzymać wolne za 1 stycznia oraz wynagrodzenie za cały przepracowany styczeń.

Święta przypadające w niedzielę

1 maja i 25 grudnia 2022 r. przypadają w niedzielę. Z punktu widzenia planowania czasu pracy oraz jego rozliczania święto przypadające w niedzielę nie wpływa na obliczanie godzin czasu pracy do przepracowania. Z tytułu zdublowania wolnego, czyli i wolnej niedzieli i wolnego dnia świątecznego nie przysługuje dodatkowy dzień wolny do oddania. Ta zasada dotyczy tylko święta przypadającego w sobotę. 

Szczególne zasady dotyczące święta przypadającego w niedzielę odnoszą się jedynie do sytuacji świadczenia pracy w taki dzień. Zgodnie z art. 15111 § 4 KP, do pracy w święto przypadające w niedzielę stosuje się przepisy dotyczące pracy w niedzielę. Jeżeli więc pracownik będzie wykonywał pracę 1 maja albo 25 grudnia 2022 r., wówczas będzie mu przysługiwał dzień wolny w okresie 6 dni kalendarzowych poprzedzających lub następujących po takiej niedzieli. W braku możliwości wykorzystania wolnego w tym terminie, pracownik ma prawo do wolnego do końca okresu rozliczeniowego, a jeśli też nie byłoby to możliwe – dodatek do wynagrodzenia w wysokości 100% za każdą godzinę pracy w święto.

Warto zauważyć, że odnośnie do 25 grudnia 2022 r. powyższa zasada w praktyce musi zostać zmodyfikowana, jeżeli 31 grudnia 2022 r. kończy się okres rozliczeniowy. Z uwagi na konieczność rozliczenia czasu pracy, pracodawca będzie obowiązany udzielić dnia wolnego za niedzielę do 31 grudnia 2022 r. włącznie, chyba że będzie to niemożliwe i pracownik otrzyma wynagrodzenie z dodatkiem. 

Przedłużenie weekendu majowego i czerwcowego

W 2022 r. 2 maja i 17 czerwca przypadają w piątek, po dniu ustawowo wolnym od pracy. Pracodawca może udzielić pracownikom wolnego 2 maja i 17 czerwca na dwa sposoby. Po pierwsze, ma prawo uznać, że jest to dodatkowy dzień wolny, wliczany do czasu pracy i w związku z tym płatny tak samo, jak dni przepracowane. Jest to dopuszczalne działanie na korzyść pracowników. Po drugie, pracodawca ma prawo zamienić dni wolne wynikające z rozkładu czasu pracy w przeciętnie 5-dniowym tygodniu pracy. Zwyczajowo dniem rozkładowo wolnym jest sobota, ale może to być inny dzień. Dlatego pracodawca, u którego soboty są wolne, może wprowadzić sobotę pracującą, a w zamian za to wolny 2 maja czy 17 czerwca. Warunkiem takiej modyfikacji jest to, aby 2 maja i sobota za 2 maja przypadały w tym samym okresie rozliczeniowym (to samo dotyczy oczywiście 17 czerwca). Nie ma przy tym obowiązku, aby takie ustalenia odnosiły się do wszystkich członków załogi. Pracodawca może zindywidualizować rozkład w taki sposób, aby zapewnić obecność kilku osób w pracy 2 maja czy 17 czerwca, jeżeli uzna to za potrzebne.