Rada gminy nie powinna wskazywać wprost stowarzyszeń jako podmiotów zwolnionych z podatku od nieruchomości

Uchwała została podjęta przez radę gminy na podstawie upoważnienia ustawowego z art. 7 ust. 3 PodLokU. Z podanej regulacji wynika, że rada gminy, w drodze uchwały, może wprowadzić inne zwolnienia przedmiotowe niż określone w ust. 1 oraz w art. 10 ust. 1 ZmStrefyEkonU03. Na kanwie ww. regulacji prawnych w orzecznictwie sądowym akcentuje się, że uprawnienie do ustanawiania zwolnień przez gminę dotyczy wyłącznie zwolnień przedmiotowych, tj. takich, które odnoszą się do pewnej kategorii przedmiotów opodatkowania. Nie obejmuje natomiast prawa do ustanowienia zwolnień podmiotowo-przedmiotowych, to jest wyłączenia z opodatkowania pewnych kategorii podmiotów znajdujących się w określonej sytuacji faktycznej lub prawnej (por. np. wyrok WSA z 27.11.2020 r., I SA/Bk 761/20).

W podanym rozstrzygnięciu nadzorczym regionalna izba obrachunkowa podważyła zapis dotyczący zwolnienia z podatku od nieruchomości o treści: gruntów i budynków stanowiących własność stowarzyszeń organizujących pomoc oraz ratujących osoby na wodzie, w których nie jest prowadzona działalność gospodarcza.

W argumentacji prawnej organ nadzoru zwrócił uwagę na kilka aspektów. Po pierwsze wskazał, że zwolnienie przedmiotowe to takie, które odnosi się wyłącznie do przedmiotu opodatkowania, to znaczy opisuje ten przedmiot, wymienia jego cechy charakterystyczne i ewentualnie wskazuje na sposób jego wykorzystywania, w żaden sposób nie nawiązując jednak do konkretnego zindywidualizowanego podmiotu, który w myśl art. 3 PodLokU. Uwzględniając natomiast, że każda norma prawna ma swego adresata i jest do niego kierowana, co może nastręczać pewne trudności w redakcji przepisów ustanawiających zwolnienia o charakterze wyłącznie przedmiotowym, wskazać należy, że skonkretyzowanie tego podmiotu może nastąpić dopiero w procesie subsumcji prawa, tj. zastosowania normy prawnej ustanawiającej zwolnienie podatkowe do zaistniałego stanu faktycznego.

Po drugie podkreślono, że w orzecznictwie sądowo administracyjnym wskazuje się także na mieszany (tj. podmiotowo-przedmiotowy) charakter zwolnienia podatkowego, stanowiącego przywilej podatkowy, który decydujące znaczenie przypisuje wyróżnikowi podmiotowemu, a element przedmiotowy nie nadaje zwolnieniu cech przedmiotowych, lecz wiąże jedynie określoną grupę osób (podmioty zwolnienia) z przedmiotem, który wynika z samej istoty podatku od nieruchomości. Nie ma zatem znaczenia wysunięcie w redakcyjnym sformułowaniu przepisu prawa na pierwszy plan elementów o charakterze przedmiotowym, skoro fakt zwolnienia od podatku został powiązany z cechami indywidualnymi podatnika.

Po trzecie wreszcie zaakcentowano, że przytoczone wyżej zwolnienie od podatku od nieruchomości posiada cechy zwolnienia podmiotowo-przedmiotowego, bowiem nie odnosi się wyłącznie do przedmiotu opodatkowania. Wskazuje natomiast wprost na zwalnianego podatnika, tj. stowarzyszenia organizujące pomoc oraz ratujące osoby na wodzie, określając jednoznacznie, że wszystkie nieruchomości będące własnością tych podmiotów, nie będą podlegać opodatkowania, za wyjątkiem jedynie tych, w których jest prowadzona działalność gospodarcza. W powyższym przypadku o zwolnieniu nie będą decydować jedynie cechy zwalnianych z podatku gruntów i budynków, ale fakt, że stanowią one własność ww. stowarzyszeń.

Podsumowując, stanowisko organu nadzoru jest prawnie uzasadnione. Jakkolwiek zwolnienie jest społecznie i celowościowe zasadne, to jednak zostało uchwalone niezgodnie z prawem, bowiem promowało podmioty – stowarzyszenia. Zwolnienie nie może mieć takiego charakteru prawnego.

Źródło: http://bip.gdansk.rio.gov.pl

Polityka zakupowa państwa na lata 2022–2025

Stosowanie rozwiązań korzystnych dla MŚP

Przewiduje się w Polityce zakupowej państwa, że konsekwentnym wsparciem MŚP będzie w szczególności dzielenie zamówienia na części lub dopuszczanie składania ofert częściowych, stawianie wykonawcom proporcjonalnych wymagań, w tym proporcjonalnych wymagań finansowych, zapewnienie optymalnego czasu na przygotowanie się do udziału w postępowaniu oraz złożenie oferty, udzielanie zaliczek i częściowych płatności również w umowach zawieranych na okres krótszy niż 12 miesięcy.

W Polityce zakupowej państwa wskazano, że zamawiający wchodzący w skład administracji rządowej udzielający zamówień publicznych na usługi, dostawy oraz roboty budowlane w sektorach takich jak:

– zobowiązani są w przypadku każdego zamówienia do ukształtowania całego procesu zakupowego, w tym postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, w sposób zapewniający MŚP możliwość ubiegania się o zamówienie.

W przypadku pozostałych zamówień niezaliczanych do powyższych sektorów  zamawiający zostają zobowiązani, w ramach przygotowań do każdego procesu zakupowego, rozważyć stopień potencjalnego zainteresowania oraz zdolność do pozyskania danego zamówienia przez wykonawców należących do sektora MŚP.

Odstąpienie od powyższych reguł powinno nastąpić wyłącznie w uzasadnionych przypadkach, w szczególności gdy przemawiają za tym uzasadnione interesy lub potrzeby   zamawiającego. Przesłanki odstąpienia nie może natomiast stanowić brak realnych i wymiernych korzyści, w tym korzyści ekonomicznych, po stronie zamawiającego.

Wprowadzenie mechanizmu certyfikacji wykonawców 

Szczególną uwagę należy zwrócić na wpisane do Polityki zakupowej państwa wprowadzenie mechanizmu certyfikacji do systemu zamówień publicznych. Stworzy on wykonawcom możliwość uzyskania certyfikatu, który będzie służył do wykazania braku podstaw wykluczenia wykonawcy z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego lub potwierdzenia spełniania warunków udziału w postępowaniu (dysponowanie określoną wiedzą, doświadczeniem, personelem, sprzętem itp.). Wykonawca będzie uprawniony do posługiwania się certyfikatem na potrzeby wielu różnych postępowań, bez potrzeby każdorazowego gromadzenia i składania dokumentów (podmiotowych środków dowodowych).

Promowanie zrównoważonych zamówień

Polityka zakupowa państwa promuje zamówienia zrównoważone, a więc zielone, zdrowotne, prospołeczne, oraz zamówienia innowacyjne. W konsekwencji zawiera rozwiązania, które mają prowadzić do wzrostu liczby tego typu zamówień, a mianowicie takie jak:

1. promocja aspektów społecznych, środowiskowych, prozdrowotnych oraz innowacyjnych w zamówieniach publicznych;
2. promocja kalkulacji kosztów cyklu życia produktu;
3. powołanie zespołu ds. zielonych zamówień (będzie pełnił rolę koordynacyjną w ramach administracji rządowej w zakresie zielonych zamówień publicznych).

Określa się w Polityce zakupowej państwa, że zamawiający stosując się do rekomendacji polityki będzie realizować zasadę efektywności w swoich postępowaniach. Przepisy PrZamPubl wprawdzie nie nakazują, aby w każdym zamówieniu zamawiający uwzględniał aspekty społeczne, środowiskowe, innowacyjne lub inne, ale powinien za każdym razem rozważyć, czy którykolwiek z tych aspektów mógłby być uzyskany w danym zamówieniu i czy jest to uzasadnione.

Przykładowo, w wymiarze proceduralnym o uznaniu zamówienia za zamówienie zielone decyduje uwzględnienie w ramach konkretnego postępowania aspektów środowiskowych. Aspekty środowiskowe mogą zostać wykorzystane w:

1. opisie przedmiotu zamówienia (np. wymagania dotyczące określonych poziomów oddziaływania na środowisko);
2. warunkach udziału w postępowaniu lub w fakultatywnych podstawach wykluczenia  (np. obowiązek spełniania wymogów systemów lub norm zarządzania środowiskowego);
3. kryteriach oceny ofert (np. kryteria odnoszące się do efektywności energetycznej przedmiotu zamówienia);
4. wymaganiach związanych z realizacją zamówienia (np. wymagania dotyczące określonych środków zarządzania środowiskowego).

Rolą Polityki zakupowej państwa będzie ponadto włączenie środków wydatkowanych w ramach systemu zamówień publicznych do działań państwa w zakresie rozwoju polskich innowacji. Ma to pomóc w przezwyciężeniu niechęci kierowników zamawiających do podejmowania ryzyka w związku z udzielaniem innowacyjnych zamówień.

Przykłady dobrych praktyk  uwzględniających dostępność dla osób z szczególnymi potrzebami

Podkreślić należy, że jednym z załączników do uchwały dotyczącej Polityki zakupowej państwa są „Dobre praktyki – przykładowe warunki dostępności wraz z przykładowymi zapisami możliwymi do wykorzystania przez zamawiających”. Mogą być one pomocne dla wielu zamawiających. Przepisy ustawy z 19.7.2019 r. o zapewnieniu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami, nakładają bowiem na podmioty publiczne obowiązek zapewnienia grupie beneficjentów jej przepisów minimalnych warunków dostępności architektonicznej, cyfrowej oraz informacyjno-komunikacyjnej. Obowiązek ten powinien być realizowany między innymi na gruncie zamówień publicznych. W celu jego skutecznej realizacji zamawiający powinni uwzględniać również pozaustawowe wytyczne dotyczące dostępności, bowiem ich zastosowanie może przyczynić się do lepszej realizacji obowiązków ustawowych. Co istotne, w przykładach dobrych praktyk zamieszczono oznaczenia, które elementy są obligatoryjne – zgodnie z minimalnymi wymaganiami służącymi zapewnieniu dostępności, a które fakultatywne – stanowiące dobre praktyki.  Przykłady dotyczą m.in. zamówienia na organizację szkolenia w formie stacjonarnej lub on-line, zapisów w opisie przedmiotu zamówienia dotyczących stosowania dostępnych dokumentów, a także dotyczących zapewnienia usługi tłumacza polskiego języka migowego.

Wytyczne dotyczące stworzenia strategii zakupowych

W ramach Polityki zakupowej państwa przedstawia się także wytyczne dotyczące stworzenia strategii zakupowych. Przypomnienia wymaga, że zgodnie z art. 22 PrZamPubl zamawiający będący centralnym organem administracji rządowej, sporządza strategię zarządzania dla poszczególnych kategorii zakupowych zgodną z polityką zakupową państwa. W strategii określa się zamówienia o charakterze kluczowym dla realizacji polityki zakupowej państwa.

Wskazano, że zamawiający powinni podjąć próbę zdiagnozowania i podziału zakupów według schematu, wzorowanego na modelu macierzy, opracowanej przez dr. Petera Kraljica. Różnica polega jednak na tym, że na osi pionowej, w przypadku zamówień publicznych, nie jest zaznaczony wpływ na wynik finansowy, ale możliwość realizowania ustawowych celów, jakie są nałożone na zamawiającego będącego organem administracji rządowej (linia pionowa na poniższej macierzy).

Zgodnie z powyższym modelem macierzy Kraljica całość zamówień należy podzielić na cztery grupy:

1. produkty standardowe (np. materiały biurowe, usługi sprzątania, catering),
2. zakupy dźwignie (tj. zamówienia mające bardzo duży wpływ na możliwość realizowania celów ustawowych zamawiającego, ale niewiążące się z dużym ryzykiem zakupowym i terminową realizacją zamówienia),
3. zakupy strategiczne (tj. rodzaj zakupów, w którym o poszczególnych etapach, terminach oraz potencjalnych ryzykach powinien być informowany kierownik zamawiającego, a najważniejsze role w procesie przygotowywania i przeprowadzania postępowania i w komisji przetargowej powinni pełnić dyrektorzy poszczególnych komórek oraz pracownicy z największym doświadczeniem i umiejętnościami),
4. tzw. wąskie gardła (tj. przedmiot zamówienia ma niewielki wpływ na możliwość realizowania ustawowych celów, ale występuje duże ryzyko związane z terminową realizacją zamówienia).

Wraca pełne oskładkowanie umów zlecenia

Zgodnie z informacjami prasowymi MRiPS przekazało do konsultacji społecznych Krajowy Plan Działań na rzecz Zatrudnienia na 2022 r. W treści tego dokumentu zapowiedziano zmianę obejmującą umowy zlecenia. Zgodnie z danymi obecnie w Polsce około 650 tys. osób dorabia na podstawie umowy zlecenia, czyli jest to druga umowa obok umowy o pracę, ale dla około 350 tys. zleceniobiorców jest to główny tytuł do ubezpieczenia.

Zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami, pełne oskładkowanie umów zlecenia to próba walki z tzw. umowami śmieciowymi. W praktyce, jeżeli reforma weszłaby w życie, to z perspektywy pracodawcy pod względem kosztów nastąpi zrównanie umowy zlecenia z umową o pracę, przez co umowa zlecenia nie będzie już tak konkurencyjna. Obecnie obowiązkiem pracodawcy jest oskładkowanie umowy zlecenia do wysokości minimalnego wynagrodzenia (3010 zł w 2022 r.), natomiast kolejna umowa zlecenia takiej osoby z innym pracodawcą jest już oskładkowana dobrowolnie. Jeżeli projektowane zmiany wejdą w życie to od każdej umowy, bez względu na jej wysokość pracodawca będzie musiał finansować składki na ubezpieczenia społeczne. Zgodnie z informacjami pojawiającymi się w lecie 2021 r. w ramach reformy pełnego oskładkowania umów zlecenia mogą się pojawić wyjątki.

Z pełnego oskładkowania umów zlecenia mogą zostać wyłączone następujące kategorie zleceniobiorców:

Warto podkreślić, że umowa zlecenia po zmianach jakie zostały wprowadzone w ramach ustawy z 29.10.2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, straciła na konkurencyjności przede wszystkim dlatego, że osoby zarabiające na jej podstawie nie będą mogły skorzystać z ulgi dla klasy średniej. Chociaż w tym zakresie pojawiły się zapowiedzi, z których wynika, że umowy zlecenia finalnie również mają zostać objęte ulgą dla klasy średniej.

Rekompensata dochodów utraconych przez gminy w 2018 r. w wyniku zmiany opodatkowania elektrowni wiatrowych

W Dz.U. z 2022 r. pod poz. 30 opublikowano ustawę z 17.11.2021 r. o rekompensacie dochodów utraconych przez gminy w 2018 r. w związku ze zmianą zakresu opodatkowania elektrowni wiatrowych.

Z ustawy wynika, że gmina jest uprawniona do rekompensaty z tytułu dochodów utraconych w 2018 r. w pełnej wysokości ustalonej na podstawie danych zawartych we wniosku gminy o zwrot dochodów utraconych w 2018 r., którego wzór określa załącznik do ustawy. Rekompensatę wypłaca się z budżetu państwa na wniosek gminy.

Wojewoda sprawdzi prawidłowość złożonych wniosków pod względem rachunkowym i formalnym w ciągu 3 miesięcy od dnia ich złożenia. W przypadku stwierdzenia we wniosku braków lub błędów wojewoda wezwie gminę do ich odpowiednio uzupełnienia lub usunięcia w ciągu 30 dni od dnia doręczenia wezwania. Wniosek, którego braków lub błędów gmina nie uzupełni lub nie usunie w tym terminie, będzie pozostawiony bez rozpoznania.

W tym przypadku wojewoda:

Ponadto, do celów stosowania omawianej ustawy, w okresie od 1.1.2018 r. do 13.7.2018 r.:

Wójt nie może w drodze zarządzenia obciążać przyszłych nabywców kosztami przygotowania nieruchomości do zbycia

Gospodarowanie zasobem polega w szczególności na wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 23 ust. 1 GospNierU, a ponadto na sporządzaniu planów wykorzystania zasobu, przygotowywaniu opracowań geodezyjno-prawnych i projektowych, dokonywaniu podziałów oraz scaleń i podziałów nieruchomości, a także wyposażaniu ich, w miarę możliwości, w niezbędne urządzenia infrastruktury technicznej. Z kolei, w podanym art. 23 ust. 1 (do którego nastąpiło odesłanie) wskazano na wspomniane czynności, w tym:

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w  wystąpieniu pokontrolnym RIO w Szczecinie z 20.1.2022 r. (WK.0913.1545.40.K.2021; https://szczecin.rio.gov.pl).

W podanym wystąpieniu stwierdzono, że: (…) nabywców nieruchomości w trybie bezprzetargowym (10), przed zawarciem umów, obciążono kosztami za przygotowanie tych nieruchomości do obrotu (5 903,00 zł), w tym kosztami wyceny nieruchomości przeznaczonych do zbycia (4 993,00 zł) oraz założenia księgi wieczystej (910,00 zł), co było niezgodne z art. 25 ust. 1 i 2 w zw. z art. 23 ust. 1  GospNierU oraz z zasadą swobodnego kształtowania treści umów cywilnoprawnych zgodnie z wolą stron, wynikającą z art. 353¹ KC.

Jednocześnie podano, że odpowiedzialność za powyższe obciąża burmistrza miasta. Regionalna Izba Obrachunkowa nakazała, aby gmina zaniechała obciążania nabywców nieruchomości kosztami przygotowania ich do obrotu w trybie bezprzetargowym, przed zawarciem umów.

Podsumowując, gmina nie może obciążać „automatycznie” przyszłych nabywców nieruchomości z zasobu gminnego, kosztami związanymi z ich zbyciem. Chodzi  w tym zakresie głównie o koszty wyceny przez rzeczoznawców, które mogą stanowić znaczne kwoty. 

 

Weryfikowanie wieku a ochrona danych osobowych

Weryfikacja wieku ma pozwolić chronić osoby poniżej 18 roku życia. Dlatego też w różnych aktach prawnych określono konieczność weryfikowania wieku. RODO wskazuje jaki jest minimalny wiek, w którym dziecko może wyrazić zgodę na przetwarzanie danych.

Najczęściej jednak gdy dochodzi do weryfikacji wieku oparta jest ona na deklaracji użytkownika. W takim wypadku trudno jedna stwierdzić, że do jakiejkolwiek weryfikacji faktycznie doszło. Niektóre europejskie kraje podjęły działania, które pozwalają na odpowiednią weryfikację wieku np. w Niemczech opracowano listę dostawców rozwiązań umożliwiających weryfikację wieku.

Tematem tym zajął się również francuski rząd jak i francuski organ ochrony danych (CNIL), które wydały odpowiedni dekret i opinię. Dokumenty w szczególności ukierunkowane są na organizację stron internetowych zawierających treści dla dorosłych, ale w szczególności opinia CNIL mogą się okazać pomocne dla podmiotów świadczących inne usługi, których użytkownicy powinni być ograniczani ze względu na wiek.

CNIL w swojej opinii nie daje prostej odpowiedzi w jaki sposób zgodnie z RODO weryfikować wiek użytkowników. Wskazuje przede wszystkim na ogólne zasady ochrony danych. Przede wszystkim system pozwalający na weryfikacje wieku powinien być zgodny z zasadą minimalizmu i dokładny, nie opierający się jedynie na oświadczeniu użytkownika. Jak również wskazuje, że stosowane na rynku rozwiązania są niezgodne z zasadami RODO.

Nie będzie zgodne z zasadami ochrony danych weryfikowanie wieku poprzez zbieranie kopii oficjalnych dokumentów tożsamości. Administratorzy nie powinni również korzystać z systemów, które szacują wiek użytkownika na podstawie analizy historii przeglądania. Jak również nieadekwatne byłoby zbieranie danych biometrycznych.

Obecnie w Wielkiej Brytanii prowadzone są prace nad opracowaniem systemu, który pozwoli na właściwą weryfikację wieku użytkowników. Projekt jest prowadzony przez brytyjski organ ochrony danych.

Również Komisja Europejska dofinansowuje projekty, które mają opracować system weryfikacji wieku oraz zgód wyrażonych przez rodziców. Pod koniec 2022 r. powinny być znane efekty tych prac.

Źródło: https://iapp.org/news/a/age-verification-and-data-protection-far-more-difficult-than-it-looks/

Ponowna opinia RIO w sprawie wykupu obligacji przez JST

Celem emisji obligacji było po pierwsze sfinansowanie pokrycia planowanego deficytu budżetu jednostki samorządu terytorialnego, po drugie – spłata wcześniej zaciągniętych zobowiązań.

Wskazane cele emisji wynikały z kolei z art. 89 ust. 1 pkt 2 i 3 FinPubU.

Jednostka samorządu terytorialnego zwróciła się do RIO z wnioskiem o opinię w sprawie, bowiem zapewne zamierzała podpisać aneks do umowy z bankiem.

Podstawę wnioskowania o opinię stanowił zaś przepis art. 91 ust. 2 FinPubU, gdzie podano, że:  Zaciągnięcie lub wyemitowanie przez jednostkę samorządu terytorialnego zobowiązania z tytułu:

emisji papierów wartościowych na cel, o którym mowa w art. 89 ust. 1 pkt 2-4 i art. 90

– wymaga uzyskania przez zarząd jednostki samorządu terytorialnego opinii regionalnej izby obrachunkowej o możliwości spłaty zobowiązania.

Regionalna izba obrachunkowa dokonała weryfikacji wniosku jednostki samorządowego w oparciu o m.in. podjętą specjalnie przez radę powiatu uchwałę w sprawie zmiany uchwały w sprawie emisji obligacji, uchwałę w sprawie zmiany uchwały budżetowej oraz uchwałę w sprawie zmiany wieloletniej prognozy finansowej.

W analizie prawnej regionalna izba obrachunkowa stwierdziła m.in., że pełna kwota obligacji została ujęta w przychodach budżetu w 2016 r., natomiast wykup obligacji został ujęty w wieloletniej prognozie finansowej jako rozchody budżetu w latach 2019–2032. 

Niezależnie od powyższego regionalna izba obrachunkowa dokonała analizy sprawozdania Rb-Z, czyli sprawozdania o stanie zobowiązań według tytułów dłużnych oraz poręczeń i gwarancji.

Co nadto istotne, dokonano również analizy zdolności zmiany warunków wykupu w kontekście art. 243 FinPubU. Jest to tzw. indywidualny wskaźnik zadłużenia. Przepis art. 243 FinPubU stanowi, że roczna wartość obciążeń budżetu spłatą długu, kosztami jego obsługi oraz poręczeniami do planowanych dochodów ogółem budżetu danego roku nie może przekroczyć średniej arytmetycznej z obliczonych dla bezpośrednio poprzedzających dany rok trzech lat relacji dochodów bieżących, powiększonych o wpływy uzyskane ze sprzedaży majątku oraz pomniejszonych o wydatki bieżące do dochodów ogółem. Niespełnienie przez jednostkę samorządu terytorialnego relacji określonej ww. unormowaniem oznacza, że jednostka ta nie może uchwalić budżetu i wieloletniej prognozy finansowej w roku budżetowym oraz w każdym roku następującym po roku budżetowym, w którym relacja ta nie została zachowana.

W każdym razie, regionalna izba obrachunkowa przyjęła, że planowane roczne wskaźniki spłaty zadłużenia w kolejnych latach objętych prognozą, nie przekroczą dopuszczalnych limitów spłaty zobowiązań, o których mowa w art. 243 FinPubU, po uwzględnieniu ustawowych wyłączeń.

Podsumowując, z punktu widzenia przepisów FinPubU, konieczne było wydanie (ponowne) opinii w sprawie możliwości wykupu obligacji komunalnych, bowiem po kilku latach miały ulec zmianie warunki wykupu obligacji przez jednostkę samorządową. Stąd, regionalna izba obrachunkowa miała podstawy prawne do analizy wniosku i wydania ponownej opinii w sprawie obligacji.

Źródło: http://bip.gdansk.rio.gov.pl

Rada gminy powinna określić wszystkie czynniki obniżające wartość użytkową lokalu w uchwale dotyczącej wieloletniego programu gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy

Program ten powinien w szczególności obejmować:

1) prognozę dotyczącą wielkości oraz stanu technicznego zasobu mieszkaniowego gminy w poszczególnych latach;

2) analizę potrzeb oraz plan remontów i modernizacji wynikający ze stanu technicznego budynków i lokali, z podziałem na kolejne lata;

3) planowaną sprzedaż lokali w kolejnych latach;

4) zasady polityki czynszowej oraz warunki obniżania czynszu;

5) sposób i zasady zarządzania lokalami i budynkami wchodzącymi w skład mieszkaniowego zasobu gminy oraz przewidywane zmiany w zakresie zarządzania mieszkaniowym zasobem gminy w kolejnych latach;

6) źródła finansowania gospodarki mieszkaniowej w kolejnych latach;

7) wysokość kosztów w kolejnych latach (…).

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w  rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Śląskiego z 14.1.2022 r. (NPII.4131.1.13.2022; http://dzienniki.slask.eu). W rozstrzygnięciu tym organ nadzoru wskazał m.in., że rada gminy nie wypełniła delegacji ustawowej z art. 21 ust. 2 pkt 4 OchrLokU. Organ nadzoru zwrócił uwagę na kilka kwestii:

1) warunki obniżania czynszu stanowią element obligatoryjny programu. W ramach warunków obniżających czynsz organ stanowiący gminy powinien uwzględnić w treści uchwały wskazane przez ustawodawcę czynniki obniżające wartość użytkową lokalu, to jest: położenie budynku (art. 7 ust. 1 pkt 1 OchrLokU), położenie lokalu w budynku (art. 7 ust. 1 pkt 2 OchrLokU), wyposażenie budynku i lokalu w urządzenia techniczne i instalacje oraz ich stan (art. 7 ust. 1 pkt 3 OchrLokU) i ogólny stan techniczny budynku (art. 7 ust. 1 pkt 4 OchrLokU);

2) przepisy art. 7 ust. 1 pkt 1–4 OchrLokU nakładają na gminę obowiązek ustalenia stawki czynszu z uwzględnieniem wszystkich enumeratywnie wyliczonych czynników;

3) przesłanki te muszą być bezwzględnie określone w uchwale przez radę gminy, niezależnie od okoliczności faktycznych i rzeczywistych uwarunkowań. Stanowią one bowiem minimum, które uchwałodawca musi uwzględnić w przyjmowanym programie gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy. Natomiast pominięcie w regulacjach dotyczących warunków obniżania czynszu, choć jednego z obligatoryjnych czynników wpływających na wysokość czynszu, oznacza niewłaściwe i niepełne unormowanie obligatoryjnego elementu programu gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy, wymaganego przepisem art. 21 ust. 2 pkt 4 OchrLokU, a tym samym niewypełnienie całej dyspozycji tego przepisu;

4) że rada gminy nie wypełniła ww. delegacji ustawowej, bowiem w uchwale nie odniosła się czynnika obniżającego wartość użytkową lokalu wskazanego, tj. położenia budynku, położenia lokalu w budynku oraz ogólnego stanu technicznego budynku. Jednocześnie dodano, że wskazanie tylko jednego czynnika obniżającego (wyposażenie budynku), przy pominięciu ww. 3 pozostałych jest niewystarczające. 

Podsumowując, rada gminy powinna w całości wykonać delegację ustawową w zakresie określenia warunków obniżania czynszu, i dookreślić co najmniej 4 czynniki określone w ustawie. Niespełnienie tego wymogu stanowi naruszenie prawa. 

 

 

W ramach regulaminu dotacji na wymianę kotłów CO rada gminy nie może określić wzorca umowy dotacyjnej

Z ust. 4‒5 tego artykułu wynika zaś, że finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej, o którym mowa w ust. 1 i 2, może polegać na udzielaniu dotacji celowej w rozumieniu przepisów FinPubU z budżetu gminy lub budżetu powiatu na finansowanie lub dofinansowanie kosztów inwestycji:

1) podmiotów niezaliczonych do sektora finansów publicznych, w szczególności: (…)

2) jednostek sektora finansów publicznych będących gminnymi lub powiatowymi osobami prawnymi.

Nadto, zasady udzielania dotacji celowej, o której mowa w ust. 4, obejmujące w szczególności kryteria wyboru inwestycji do finansowania lub dofinansowania oraz tryb postępowania w sprawie udzielania dotacji i sposób jej rozliczania określa odpowiednio rada gminy albo rada powiatu w drodze uchwały.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w  rozstrzygnięciu nadzorczym Kolegium RIO we Wrocławiu z 17.1.2022 r. (2/2022; https://bip.wroclaw.rio.gov.pl). Organ nadzoru zwrócił uwagę na kilka kwestii. Przede wszystkim wskazano, że bez stosownej podstawy prawnej w załączniku nr 4 do regulaminu określony został wzór umowy w przedmiocie udzielenia dotacji celowej na finansowanie kosztów inwestycji zmierzających do ograniczenia emisji zanieczyszczeń do powietrza atmosferycznego, związanych z ogrzewaniem budynków położonych na terenie gminy, poprzez wymianę pieca węglowego na inne źródło ogrzewania. Ponadto, organ nadzoru zwrócił uwagę na fakt, że z ww. art. 403 ust. 5 PrOchrŚrod nie wynikają dla organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego kompetencje do ustalania postanowień umów zawieranych z podmiotami otrzymującymi dotacje. Do dotacji celowych udzielanych na podstawie wskazanego artykułu zastosowanie mają przepisy FinPubU. Wreszcie zwrócono uwagę na art. 250 FinPubU, z którego wynika, że zarząd jednostki samorządu terytorialnego, udzielając dotacji celowej, w tym jednostce sektora finansów publicznych, w przypadku gdy odrębne przepisy lub umowa międzynarodowa nie określają trybu i zasad udzielania lub rozliczania tej dotacji, zawiera umowę, która określa w szczególności:

1) wysokość dotacji, cel lub opis zakresu rzeczowego zadania, na którego realizację są przekazywane środki dotacji;

2) termin wykorzystania dotacji, nie dłuższy niż do dnia 31 grudnia danego roku budżetowego;

3) termin i sposób rozliczenia udzielonej dotacji oraz termin zwrotu niewykorzystanej części dotacji celowej, z tym że termin ten nie może być dłuższy niż terminy zwrotu określone w niniejszym dziale.

Z powyższego wynika więc, że określenie elementów umowy (wzoru) wykracza poza zakres przyznanej radzie gminy kompetencji do stanowienia prawa.

Podsumowując, rada gminy nie może w regulaminie dotacji na wymianę kotłów centralnego ogrzewania rada gminy określić wzorca umowy dotacyjnej. Pozostaje w sferze kompetencji wójta gminy

Wysokość składki zdrowotnej dla ryczałtowców

Składka zdrowotna dla przedsiębiorców w 2022 roku 

W 2022 r. zmianie uległ mechanizm rozliczania składki zdrowotnej dla przedsiębiorców. Po zmianach inaczej składkę zdrowotną zapłacą ryczałtowcy, liniowcy i przedsiębiorcy na karcie podatkowej. Najważniejsza zmiana obejmująca wszystkie kategorie przedsiębiorców dotyczy braku możliwości odliczenia składki zdrowotnej od podatku. 

Składka zdrowotna dla przedsiębiorców a podatek liniowy 

Osoby prowadzące działalność gospodarczą i korzystające z podatku liniowego (19%) będą miały bardziej odczuwalną zmianę w ramach składki zdrowotnej. Dotychczas płacili składkę zdrowotną ryczałtowo i znali jej wysokość na cały rok z góry. W 2021 r. miesięcznie wynosiła ona 381,81 zł, z czego efektywnie płacili około 53 zł, ponieważ pozostałą część mogli odliczyć od podatku. Począwszy od 1.1.2022 r. zapłacą oni składkę zdrowotną na poziomie 4,9% swojego dochodu, jednak nie mniej niż 270,90 zł miesięcznie (9% liczone od płacy minimalnej).

Składka zdrowotna dla ryczałtowców

W przypadku przedsiębiorców, którzy rozliczają się na zasadzie ryczałtu miesięczna składka zdrowotna wynosić będzie ryczałt kwotowy od 335 zł do 1007 zł miesięcznie (to te dane dotyczące przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w czwartym kwartale 2021 roku pozwoliły na obliczenie finalnej wysokości składki zdrowotnej dla ryczałtowców) w zależności od tego jaki roczny przychód będą miały tacy przedsiębiorcy:

Główny Urząd Statystyczny 21.1.2022 r. opublikował dane o średnim wynagrodzeniu w przedsiębiorstwach za czwarty kwartał ubiegłego roku. Według GUS było to 6221,04 zł. Dane GUS przełożą się na miesięczną składkę zdrowotną przedsiębiorców na ryczałcie w następujący sposób:

Składka zdrowotna a karta podatkowa 

Warto podkreślić, że od 1.1.2022 r. nie będzie już możliwe rozpoczęcie prowadzenia działalności na zasadzie karty podatkowej, natomiast wszystkie osoby, które mają kartę podatkową nadal będą mogły ją kontynuować. Składka zdrowotna będzie w ich przypadku liczona jako 9% od minimalnego wynagrodzenia i w 2022 r. wynosić będzie 270 zł 90 gr. 

Kalkulator

Na zus.pl udostępniono kalkulator do obliczania miesięcznej podstawy wymiaru i składki na ubezpieczenie zdrowotne dla osób prowadzących pozarolniczą działalność. 

Kalkulator umożliwia wyliczenie składki: