Klasyfikacja budżetowa 2017

Publikacja opisuje praktykę stosowania klasyfikacji z przykładami doboru podziałek klasyfikacyjnych w rozliczeniach budżetowych jednostek samorządu terytorialnego, według nowych przepisów.
Dzięki tej publikacji główni księgowi dowiedzą się, m.in.:

         – jak stosować klasyfikację w sprawozdawczości i planowaniu
          budżetowym?
         – jakie są powiązania klasyfikacji z ewidencją księgową?
         – jakie są pułapki w klasyfikowaniu?

W książce przedstawiamy, m.in.:

        – opisy zmian dotyczących klasyfikacji budżetowej, które obowiązują
           w 2017 r.,
        – ponad 270 porad ekspertów na najczęściej zadawane pytania,
        – zakres klasyfikacji środków publicznych,
        – funkcje klasyfikacji w jej praktycznym stosowaniu,
        – wyjaśnienia do poszczególnych podziałek klasyfikacji.

Fragment tekstu z poradnika:

Klasyfikacja budżetowa w zapisach ksiąg finansowych

Według przepisów SzczegZasRachR, rachunkowość budżetowa obejmuje funkcjonowanie tzw. „kont pozabilansowych” oraz księgowanie zdarzeń finansowych przy zastosowaniu podziałek oznaczających dział, rozdział i paragraf (dochodu lub wydatku). Należy jednak pamiętać, że nie wszystkie dokonywane przez jednostkę operacje są możliwe do sklasyfikowania, ponieważ jak już wspomniano, klasyfikacja budżetowa nie jest kompletnym katalogiem możliwych operacji gospodarczych i finansowych. Należy pamiętać, że plan finansowy jednostek budżetowych nie obejmuje przychodów i kosztów realizowanych w wyniku odpowiednich potrąceń.

Konta pozabilansowe służą wprowadzeniu do ewidencji kwot i oznaczeń klasyfikacyjnych z rocznego planu finansowego jednostki. Umożliwia to dodatkowe zestawiania księgowanych operacji dochodowych i wydatkowych z samym planem – w celu ustalania poziomu jego wykonania, w tym zaangażowania, które odnosi się do wartości przyszłych wydatków wynikających z umów, decyzji, porozumień. W praktyce natomiast zaangażowanie nie spełnia swojej istotnej roli, ponieważ dane wykazywane w sprawozdaniu Rb-28 i Rb-28S są wykazywane wg starej zasady, tj. z obrotów Ma konta 998 ,,Zaangażowanie wydatków budżetowych roku bieżącego”, która już nie obowiązuje. Co więcej – organy nadzoru nie kwestionują tak sporządzanych sprawozdań. Szczególnym przypadkiem są decyzje administracyjne w pomocy społecznej, ponieważ wiążą się one z wydatkami transferowymi, których nie można odmówić, jeśli świadczeniobiorca spełnia kryteria dochodowe. W takim przypadku wartość zobowiązań wynikających z decyzji będzie niejednokrotnie wyższa niż plan finansowy i nie będzie możliwe wykazanie zaangażowania do wysokości planu, ponieważ wartość przyszłych wydatków, wynikająca z decyzji, będzie wyższa. Zaniżanie w takim przypadku zaangażowania, czyli dopasowanie jego wysokości do planu finansowego, jest karygodne i niezgodne z posiadaną dokumentacją.

Przepisy SzczegZasRachR zobowiązują, aby w określonych zapisach księgowych stosować oznaczenia z klasyfikacji budżetowej według pozycji planu finansowego. W ten sposób klasyfikacja budżetowa towarzyszy przypisowi należności budżetu, odnotowanemu spływowi dochodu, adnotacjom o zaległościach czy zapisaniu umorzenia lub przedawnienia należności budżetu. W sposób analogiczny do księgowania wpływów, oznaczenia klasyfikacji towarzyszą zaksięgowaniu zobowiązania i dyspozycji środkami na wydatek.

Należy podkreślić w tym miejscu, że zapisy planu jednostki w ramach jej kont pozabilansowych mają jedynie charakter pomocniczy.

Ważne

W księgach rachunkowych jednostki zapisuje się rzeczywiste zdarzenia finansowe, a ewentualny brak pozycji rachunkowych dla dochodu lub wydatku w planie finansowym, nie zwalnia z obowiązku księgowania każdego dochodu, zobowiązania lub wydatku, bez względu na to, czy jest przewidziany w planie, czyli zapisany (przy użyciu klasyfikacji) na kontach pozabilansowych.

W konsekwencji powyższego w jednostce występować mogą dochody nieprzewidziane w planie zapisanym na kontach pozabilansowych. Zapisy planu na kontach pozabilansowych umożliwiają weryfikację legalności zobowiązania (przed jego zaciągnięciem) lub mającego nastąpić wydatku (przed dekretacją faktury do zaksięgowania i finansowego wykonania wydanej dyspozycji – tj. przelewu). Zaciąganie zobowiązań i dokonywanie wydatków nie może odbywać się z przekroczeniem limitu z planu finansowego. Dzięki temu do dysponenta finansowego trafia informacja, czy operacja nie spowoduje przekroczenia limitu planu. Sygnał o zagrożeniu przekroczeniem planu umożliwia jego dostosowanie do zakładanej operacji finansowej.

Zakres podmiotów zobowiązanych do stosowania klasyfikacji w ewidencji księgowej określa § 1 ust. 1 SzczegZasRachR. Pomimo że zasady rachunkowości budżetowej dotyczą ograniczonego kręgu JSFP, niektóre jednostki nie objęte przepisami SzczegZasRachR muszą prowadzić ewidencję z zastosowaniem klasyfikacji. Wynika to z obowiązków z zakresu sprawozdawczości budżetowej. Skoro plan danej JSFP w sprawozdaniach wyrażony jest z zastosowaniem klasyfikacji budżetowej, to zapisy dotyczące jego wykonania muszą pochodzić z ksiąg rachunkowych, w których klasyfikację stosuje się na potrzeby opracowywanych sprawozdań.

Zobacz także:

Więcej o klasyfikacji budżetowej znajdziesz na w module Finanse publiczne, księgowość i podatki >>

Nowe treści w Legalis Administracja – marzec 2017

System Informacji Prawnej Legalis Administracja w marcu 2017 r. uzupełniony został w stosunku do poprzedniego miesiąca aż o 9 280 akty prawne (w tym: 593 z Dziennika Ustaw, Monitora Polskiego
i dzienników resortowych; 7 163 aktów prawa miejscowego) oraz 8 237 orzeczenia (w tym 7 741 orzeczeń sądów).

Państwa uwagę zwracamy także na wzbogaconą bazę odautorskich porad (gotowe odpowiedzi na pytania i problemy zgłaszane przez jednostki publiczne – Praktyczne wyjaśnienia) i aktualności – 459 nowych treści.

To tylko wybrane treści, o które wzbogacony został w stosunku do poprzedniego miesiąca Legalis Administracja.

Zwracamy Państwa uwagę także na poszerzoną bazę poradników (dla urzędników, skarbników, sekretarzy, kierowników jednostek) opublikowanych on-line, które są powiązane z systemem aktów prawnych m.in.:

Klasyfikacja budżetowa 2017 – red.: Wojciech Lachiewicz
Uchwały i zarządzenia organów samorządu terytorialnego dotyczące spraw finansowych – wyd. 4; red.: Piotr Walczak
Świadectwo pracy – Maciej Nałęcz
Zasada szybkości postępowania administracyjnego w prawie polskim – Katarzyna Samulska

Polecamy Państwu najnowsze komentarze, m.in.:

Ustawa o systemie oświaty – red.: Wojciech Lachiewicz, Agnieszka Pawlikowska
Prawo zamówień publicznych – red.: Marzena Jaworska, Dorota Grześkowiak-Stojek, Julia Jarnicka, Agnieszka Matusiak
Ustawa o podatku od towarów i usług – wyd. 12; red.: prof. dr hab. Witold Modzelewski
Kodeks pracy – wyd. 3; red.: Arkadiusz Sobczyk

Zapraszamy do zapoznania się z plikiem, w którym graficznie przedstawiliśmy miesięczną aktualizację treści Legalis Administracja oraz prezentujemy dodane w marcu treści praktyczne, poradniki, komentarze Wydawnictwa C.H.Beck – do pobrania poniżej.

Nowości w Legalis Administracja – marzec 2017 >>

Zmiana umowy w sprawie zamówienia publicznego

Publikacja stanowi kompleksowe opracowanie problematyki zmiany umowy w sprawie zamówienia publicznego w obowiązującym stanie prawnym.
Adresatami publikacji są praktycy poszukujący interpretacji przepisów prawa polskiego dotyczącego zmiany umowy w sprawie zamówienia publicznego, zamawiający w szczególności organy administracji publicznej, a także wykonawcy zamierzający renegocjować warunki umów.
W opracowaniu przedstawiono, m.in.:

– konstrukcję prawną umowy w sprawie zamówienia publicznego oraz zakres obowiązywania zasady swobody umów
w stosunku do jej poszczególnych elementów, w szczególności na etapie wykonania tej umowy,
– możliwe zmiany po stronie przedmiotowej oraz podmiotowej zobowiązania wynikającego z umowy w sprawie zamówienia publicznego,
– skutki złamania ustawowych zakazów zmiany umowy.

Fragment tekstu z poradnika:

Kumulatywne przystąpienie do długu

Dopuszczalność kumulatywnego przystąpienia do długu

Istotą kumulatywnego przystąpienia do długu jest wzmocnienie bezpieczeństwa wierzyciela. Słusznie wskazuje J. Gwiazdomorski, że kumulatywne przejęcie (przystąpienie, objęcie) długu nie powoduje zmiany w osobie dłużnika, ale prowadzi do utwierdzenia zobowiązania. Podmiot przystępujący obejmuje bowiem dług jako własny, obok dłużnika dawnego, który wskutek tego nie przestaje jednak być zobowiązanym wobec wierzyciela. Przystąpienie do długu nie powoduje więc naruszenia tożsamości istniejącego zobowiązania. Istotą kumulatywnego przystąpienia do długu jest bowiem powiększenie liczby osób zobowiązanych, a nie zwolnienie dłużnika dawnego, jak w wypadku zwalniającego przejęcia długu. Jednak w obu przypadkach mamy do czynienia z sytuacją sukcesji singularnej w pasywną stronę zobowiązania.

W stosunku do wierzyciela nowy oraz dawny dłużnik będą zobowiązani solidarnie. Zazwyczaj przyjmuje się, że czynność przystąpienia do długu ma charakter oderwany (abstrakcyjny). Dług, do którego następuje przystąpienie, może być tak długiem pieniężnym, jak i długiem niepieniężnym. Co więcej, mogą one wynikać z dowolnego źródła. Ze względu na swoją funkcję – utwierdzenia zobowiązania – na gruncie kodeksu zobowiązań obowiązywało domniemanie, zgodnie z którym umowa o przejęcie długu wywołuje jedynie skutki przystąpienia do długu, jeżeli strony wyraźnie nie wyrażą w łączącej ich umowie woli zwolnienia dłużnika pierwotnego z ciążącego na nim obowiązku. Pomimo braku podobnej regulacji na gruncie KC również obecnie niektórzy przedstawiciele doktryny przyjmują istnienie takiego domniemania. Należy jednak przychylić się do poglądu, że jest to interpretacja zbyt daleko idąca.

Kumulatywne przystąpienie do długu może przyjąć postać przystąpienia ustawowego bądź też umownego. W tym pierwszym przypadku chodzi przede wszystkim o regulację art. 554 KC, który ustanawia odpowiedzialność solidarną nabywcy ze zbywcą przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego za zobowiązania związane z prowadzeniem tego przedsiębiorstwa lub gospodarstwa. Jeśli chodzi o umowne przystąpienie do długu, to jego dopuszczalność jest wywodzona z zasady swobody umów, gdyż na gruncie KC brak jest obecnie odrębnej regulacji tego typu czynności prawnej. Skutek w postaci kumulatywnego przystąpienia do długu można osiągnąć przez zawarcie umowy z dłużnikiem lub z wierzycielem, i to bez konieczności uzyskania zgody trzeciego podmiotu.

W przypadku umowy zawieranej z dłużnikiem konieczne jednak będzie zawiadomienie o tym fakcie wierzyciela. Wobec braku tej informacji nie będzie on bowiem w stanie skorzystać z przysługujących mu mocą tej umowy uprawnień. Wskazuje się, że w przypadku umowy zawieranej z dłużnikiem czynność ta przyjmie postać umowy o świadczenie na rzecz osoby trzeciej. Wspomniane wyżej umowy nie muszą być zawierane w żadnej szczególnej formie. Wystarczające będzie zachowanie ogólnych wymagań odnoszących się do umów, o których mowa w KC.

Na gruncie Prawa zamówień publicznych brak jest wyraźnego przepisu, który zakazywałby dokonywania tego typu czynności prawnych. Ze względu jednak na specyfikę tej regulacji konieczne będzie przeanalizowanie dopuszczalności zawierania umów o kumulatywne przystąpienie do długu, szczególnie z punktu widzenia celów tej regulacji, których odzwierciedleniem są zasady udzielania zamówień uregulowane w PrZamPubl.

Zobacz także:

Więcej o procedurach w zamówieniach publicznych znajdziesz w module
Zamówienia publiczne >>

Samorządowe centra usług wspólnych. Tworzenie i funkcjonowanie

Od 1.1.2016 r. weszły w życie zmiany w ustawach samorządowych, które pozwalają na zapewnienie wspólnej obsługi administracyjnej, finansowej i organizacyjnej dla podległych i nadzorowanych przez jednostki samorządu terytorialnego jednostek organizacyjnych. Zakres wspólnej obsługi jednostki określają w swobodny sposób,
w zależności od potrzeb.
Jednostki organizacyjne JST mogą mieć księgową na etacie pod warunkiem, że rada gminy (powiatu, województwa) podejmie uchwałę, że księgowość tych instytucji będzie prowadzona w ramach struktury gminy. Ustawodawca dał swobodę samorządom w zakresie kształtowania struktury organizacyjnej i umiejscowienia w gminie (powiecie, województwie) „centrum usług wspólnych” oraz zasad ich działania.
W publikacji zostały przedstawione rewolucyjne zmiany jakie wprowadziła ustawa z 25.6.2015 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1045). Książka uwzględnia także zmiany wprowadzone ustawą z 5.9.2016 r.o zmianie ustawy
o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, ustawy o pomocy społecznej oraz ustawy
o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw – Dz.U. z 2016 r. poz. 1583 (zmiana ta reguluje m.in. kwestie tworzenia CUW w zakresie zadań z pomocy społecznej). Zmiany weszły w życie 15.10.2016 r.
Dzięki tej publikacji dowiedzą się Państwo, m.in.:

– o zasadach tworzenia i funkcjonowania CUW w gminie, powiecie i województwie,
– o obowiązkach i uprawnieniach jednostek obsługiwanych oraz podziale kompetencji
obsługiwanych i obsługujących,
– przebiegu przejęcia zadań i obowiązków głównego księgowego przez CUW,
– jak kształtuje się odpowiedzialności (w tym karnoskarbowej) po wprowadzeniu centralizacji
rozliczeń podatku VAT w przypadku utworzenia CUW?
– jak dokonywać wspólnych zamówień publicznych za wszystkie obsługiwane jednostki?

Fragment tekstu z poradnika:

Przejęcie zadań głównego księgowego przez centrum usług wspólnych

Jeżeli w ramach wspólnej obsługi jednostka obsługująca zaliczana do sektora finansów publicznych zapewnia realizację zadań głównego księgowego JSFP przez osobę spełniającą wymogi określone w FinPubU, w jednostce obsługiwanej nie zatrudnia się głównego księgowego. Przepisy FinPubU dotyczące głównego księgowego stosuje się wówczas odpowiednio do kierownika jednostki obsługującej, który może powierzyć te obowiązki swojemu pracownikowi – głównemu księgowemu. Dotyczy to poniższych przepisów (art. 54 ust. 1, ust. 2a, ust. 3–7, ust. 10 FinPubU):

1)   głównym księgowym JSFP jest pracownik, któremu kierownik jednostki powierza obowiązki
i odpowiedzialność w zakresie:
a)   prowadzenia rachunkowości jednostki,
b)   wykonywania dyspozycji środkami pieniężnymi,
c)   dokonywania wstępnej kontroli:
– zgodności operacji gospodarczych i finansowych z planem finansowym,
– kompletności i rzetelności dokumentów dotyczących operacji gospodarczych i finansowych;

2)   główny księgowy, w razie ujawnienia nieprawidłowości w wyniku wstępnej kontroli zgodności operacji gospodarczych i finansowych z planem finansowym lub kompletności i rzetelności dokumentów dotyczących operacji gospodarczych i finansowych, zwraca dokument właściwemu rzeczowo pracownikowi, a w razie nieusunięcia nieprawidłowości odmawia jego podpisania;

3)   o odmowie podpisania dokumentu i jej przyczynach główny księgowy zawiadamia pisemnie kierownika jednostki; kierownik jednostki może wstrzymać realizację zakwestionowanej operacji albo wydać w formie pisemnej polecenie jej realizacji;

4)   niezwłocznie zawiadamia o tym w formie pisemnej zarząd JST, uzasadniając realizację zakwestionowanej operacji; jeżeli polecenie wyda wójt, burmistrz, prezydent miasta, starosta lub marszałek województwa, zawiadamia on organ stanowiący JST oraz właściwą regionalną izbę obrachunkową;

5)   w celu realizacji swoich zadań główny księgowy ma prawo:
a)   żądać od kierowników innych komórek organizacyjnych jednostki udzielania w formie ustnej lub pisemnej niezbędnych informacji i wyjaśnień, a także udostępnienia do wglądu dokumentów
i wyliczeń będących źródłem tych informacji i wyjaśnień,
b)   wnioskować do kierownika jednostki o określenie trybu, zgodnie z którym mają być wykonywane przez inne komórki organizacyjne jednostki prace niezbędne do zapewnienia prawidłowości gospodarki finansowej oraz ewidencji księgowej, kalkulacji kosztów
i sprawozdawczości finansowej.

Kierownik jednostki obsługiwanej jest odpowiedzialny za:

1)   bieżący nadzór nad wykonywaniem zadań jednostki,
2)   organizowanie pracy podległego zespołu pracowników,
3)   realizację planu finansowego.

Ważne

Kierownik jednostki obsługiwanej prowadzi również samodzielną politykę kadrową i odpowiada za zarządzanie zasobami ludzkimi, zatrudnia, awansuje i zwalnia podległych mu pracowników, określa zakresy obowiązków pracowników i wykonuje wobec nich czynności ze stosunku pracy, jest ich zwierzchnikiem.

Obowiązujące przepisy ustrojowe dają organom stanowiącym poszczególnych JST możliwość wprowadzenia wspólnej obsługi jednostek organizacyjnych zaliczanych do sektora finansów publicznych, samorządowych instytucji kultury, a także innych zaliczanych do sektora finansów publicznych samorządowych osób prawnych utworzonych na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych (z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, banków i spółek prawa handlowego).

Zakres obsługi zależeć będzie także od formy organizacyjno-prawnej danej jednostki obsługiwanej.

Rada lub sejmik JST w odniesieniu do jednostek obsługiwanych będących jej jednostkami organizacyjnymi zaliczanymi do sektora finansów publicznych określa w drodze uchwały jednostki obsługujące, a także zakres obowiązków powierzonych w ramach wspólnej obsługi. Jest to wiążące dla kierownika jednostki organizacyjnej, obsługiwanej, a jednocześnie przez to zakres jego obowiązków i odpowiedzialności w tych obszarach wskazuje przedmiotowa uchwała.

Zobacz także:

Więcej o samorządowych centrach usług wspólnych znajdziesz w module Oświata >>

Lista płac w praktyce. Odpowiedzi na najtrudniejsze pytania

Praktyczne omówienie ważnych zmian prawnych, orzeczeń sądów
i stanowisk organów dotyczących m.in.: ustanowienia od początku 2017 r. nowego mechanizmu ustalania kwoty wolnej od podatku
i wynikającej z niej kwoty zmniejszającej podatek, zmian
w ozusowaniu zleceń, nowych wskaźników na 2017 r. (współczynnik ekwiwalentowy, wymiar czasu pracy w poszczególnych miesiącach 2017 r., nowe stawki dodatku za godziny nocne, nowe kwoty wolne od potrąceń, minimalna podstawa zasiłku chorobowego itp.).
W poradniku wszystkie zagadnienia wzbogacone są przykładami obliczeń, dzięki czemu bezpiecznie można ustalić potrzebne kwoty. Zamieszczone są gotowe schematy postępowania , co pozwoli na szybsze wykonanie obowiązków zawodowych. Zaprezentowane są rozwiązania niestandardowych problemów, których nie można rozwiązać przy użyciu programu płacowego.
W jednym miejscu są zebrane stanowiska urzędowe organów: MPiPS, PIP dotyczące rachuby płac.
Zamieszczone wzory dokumentów płacowych pozwolą na szybkie i poprawne przygotowanie własnej listy płac, pisma, oświadczenia. Zbiór tematycznych aktów prawnych z ujednoliconymi tekstami ustaw i rozporządzeń na 2017 r. to sposób na szybkie znalezienie właściwej podstawy prawnej.
Odpowiedzi na pytania zaczerpnięte z praktyki poparte wskazówkami z interpretacji organów urzędowych i orzecznictwa wskażą właściwy sposób postępowania przy rozwiązywaniu niestandardowych sytuacji i pomogą w sprawnym prowadzeniu rachuby płac.

Fragment tekstu z poradnika:

Wynagrodzenie za czas zwolnienia od obowiązku świadczenia pracy

Zwolnienie pracownika z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia

Obowiązujący od 22.2.2016 r. przepis art. 362 KP przewiduje, że w związku z wypowiedzeniem umowy o pracę pracodawca może zwolnić pracownika z obowiązku świadczenia pracy do upływu okresu wypowiedzenia. W okresie tego zwolnienia pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia. Z przepisu tego wynika, że:
1)   zwolnienie ze świadczenia jest możliwe tylko w związku z wypowiedzeniem umowy;
2)   możliwość zwolnienia ze świadczenia pracy należy do wyłącznej decyzji pracodawcy;
3)   pracownik zwolniony ze świadczenia pracy nie może powrócić do wykonywania pracy;
4)   za okres zwolnienia ze świadczenia pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia.

Umowa musi zostać wypowiedziana

Nie jest istotne, czy umowa została wypowiedziana przez pracownika czy przez pracodawcę –
w każdym przypadku pracodawca może podjąć decyzję o zwolnieniu pracownika z obowiązku świadczenia pracy. Nie jest to natomiast możliwe, gdy umowa nie została wypowiedziana, ale jest rozwiązywana na inny sposób, np.:
1)   za porozumieniem stron;
2)   bez wypowiedzenia – na podstawie art. 52, 53 albo 55 KP;
3)   z upływem terminu, na który została zawarta (dotyczy to terminowych umów o pracę – zawartych na czas określony albo na okres próbny);
4)   za uprzedzeniem – na podstawie art. 231 § 4 lub 5 albo art. 48 § 2 KP. Nie ma znaczenia rodzaj wypowiedzianej umowy o pracę, ani długość okresu wypowiedzenia. Zwolnienie to można zastosować w każdym przypadku wypowiedzenia umowy – także do pracowników, którzy wypowiedzieli umowę przed 22.2.2016 r., albo którym umowa została wypowiedziana przed tym dniem.

Przykład

Pracodawca wypowiedział pracownikowi umowę 19.2.2016 r., z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia. Pracodawca może zwolnić pracownika z obowiązku świadczenia pracy, np. w okresie od 9.5.2016 r. do 31.5.2016 r.

Zobacz także:

Więcej o rozliczaniu wynagrodzeń pracowników znajdziesz w module Kadry i płace >>

Umowy w obrocie nieruchomościami. Aspekty podatkowe i cywilnoprawne

Najbardziej aktualna pozycja dotycząca umów w obrocie nieruchomościami uwzględniająca wszystkie zmiany wynikające ze zmian w prawie podatkowym i w prawie cywilnym. Opracowanie obejmuje najnowsze zmiany m.in. w zakresie odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe małżonków, a także prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium RP przez zagraniczny zakład.
Opracowanie będzie przydatne dla osób zajmujących się wydatkami
w jednostkach samorządu terytorialnego związanymi z gospodarowaniem nieruchomościami, a także dla inwestorów, chcących poszerzyć swoją wiedzę na temat rynku nieruchomości.
Czytelnik będzie miał okazję całościowo zapoznać się z omawianą tematyką – publikacja opisuje ważne w obrocie nieruchomościami apekty prawa cywilnego, przez dogłębną analizę stosunków zobowiązaniowych,
z uwzględnieniem skutków w prawie podatkowym.

Fragment tekstu z poradnika:

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych

Opodatkowanie podatkiem zryczałtowanym oznacza między innymi, że podatnik nie rozlicza kosztów podatkowych, w tym odpisów amortyzacyjnych. Spoczywa na nim jednak obowiązek prowadzenia:
1)   wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2)   ewidencji wyposażenia. Tej ostatniej nie muszą prowadzić podatnicy wynajmujący nieruchomości, którzy płacą podatek zryczałtowany od przychodów z najmu. Powinni oni jednak prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (art. 15 ust. 3a RyczałtU).

Wykaz środków trwałych

Zgodnie z § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z 17.12.2002 r. w sprawie prowadzenia ewidencji przychodów i wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 701), wykaz środków trwałych zawiera te same elementy, jakie powinny znaleźć się w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z wyłączeniem danych o:
1)   kwocie odpisu amortyzacyjnego za dany rok podatkowy i narastająco za okres dokonywania tych odpisów, w tym także, gdy składnik majątku był kiedykolwiek wprowadzony do ewidencji (wykazu), a następnie z niej wykreślony i ponownie wprowadzony;
2)   zaktualizowanej kwocie odpisów amortyzacyjnych.

Nie podlegają objęciu wykazem budynki mieszkalne, lokale mieszkalne i własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, których wartość początkową ustala się zgodnie
z art. 22g ust. 10 PDOFizU, tzn. metodą uproszczoną.

W razie zmiany formy opodatkowania na ryczałt, jeżeli podatnik prowadził ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o której mowa w art. 22n PDOFizU, może kontynuować prowadzenie tej ewidencji, pod warunkiem że ewidencja ta odpowiadać będzie zasadom określonym dla wykazu środków trwałych.

Ewidencja wyposażenia

Na podatników opodatkowanych w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych nakłada się obowiązek prowadzenia ewidencji wyposażenia. Obowiązek ten nie obejmuje jedynie osób uzyskujących przychody z tzw. najmu prywatnego. Ewidencją wyposażenia obejmuje się rzeczowe składniki majątku związane z wykonywaną pozarolniczą działalnością gospodarczą, niezaliczone do środków trwałych, których wartość początkowa, w rozumieniu art. 22g PDOFizU, nie przekracza 1500 zł.

Ewidencja wyposażenia powinna zawierać co najmniej następujące dane: numer kolejny wpisu, datę nabycia, numer faktury lub rachunku, nazwę wyposażenia, cenę zakupu wyposażenia lub koszt wytworzenia, datę likwidacji, w tym również datę sprzedaży lub darowizny, oraz przyczynę likwidacji wyposażenia (art. 15 ust. 5–6 RyczałtU).

Zobacz także:

Więcej o gospodarce nieruchomościami znajdziesz w module Gospodarka nieruchomościami >>

VAT w jednostkach samorządu terytorialnego. Centralizacja wraz z pierwszą korektą prewskaźnika

Od 1.1.2017 r. gmina (powiat, województwo) i jej jednostki zależne stanowią „jedną całość” i są uznawane za jednego podatnika VAT. Od 2017 r. ustaje odrębność podatkowa jednostek organizacyjnych JST. Centralizacja rozliczeń podatku VAT stanowi fundamentalną zmianę rozliczeń JST.
Publikacja będzie szczególnie przydatna dla głównych księgowych
w JST oraz osób zajmujących się finansami w jednostkach organizacyjnych JST, a także dla wszystkich zainteresowanych tematyką centralizacji VAT.
Przedstawione przykłady pozwolą na zapoznanie się ze specyfiką, m.in.: wyliczania prewspółczynnika i wskaźnika proporcji, dokonywania łącznej korekty oraz tzw. korekty wieloletniej.

Fragment tekstu z poradnika:

Deklaracje podatkowe – kto powinien złożyć ostatnią deklarację przed centralizacją? Od dnia przejęcia praw i obowiązków, jednostka samorządu terytorialnego (JST) może korzystać z wszelkich praw przysługujących wcześniej zakładowi budżetowemu czy jednostce budżetowej. Jednocześnie JST powinna wypełniać wszelkie obowiązki tych podmiotów. Do obowiązków tych należy w szczególności złożenie ostatniej deklaracji VAT (za ostatni okres rozliczeniowy przed centralizacją).

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.; dalej: VATU) podatnicy są zobowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu. W przypadku gdy dzień centralizacji nastąpi pierwszego dnia po zakończeniu okresu rozliczeniowego (i w momencie składania deklaracji jednostka budżetowa czy zakład budżetowy utraciły swój byt podatkowy na potrzeby VATU), do złożenia deklaracji podatkowej –
za ostatni okres ich działalności – zobowiązana jest JST.

Jednostka samorządu terytorialnego powinna złożyć ww. deklarację w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego ta deklaracja dotyczy (ze wskazaniem, że została złożona przez następcę prawnego). W deklaracji tej należy podać dodatkowo dane jednostki budżetowej lub zakładu budżetowego. Powinna być podpisana przez osobę uprawnioną do reprezentacji JST. W deklaracji ujmowana jest sprzedaż/zakup jednostki budżetowej lub zakładu budżetowego do dnia centralizacji.

Przykład

Zarówno przedszkole miejskie (jednostka budżetowa), jak i gmina dokonały centralizacji na dzień 1.1.2017 r. Do tego czasu jednostka budżetowa była czynnym podatnikiem podatku VAT. Kto powinien złożyć ostatnią deklarację VAT-7 przedszkola za grudzień 2016 r.? Deklaracja za grudzień powinna wskazywać jednostkę budżetową jako podatnika, lecz powinna ją już złożyć JST. Jednostka budżetowa bowiem na dzień złożenia deklaracji nie istnieje już jako podatnik VAT.

W tym zakresie należy również powołać art. 17b § 1 ustawy z 29.8.1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), który stanowi, że organem podatkowym właściwym miejscowo w sprawie praw i obowiązków podatnika, przejętych przez następcę prawnego, jest organ podatkowy właściwy dla następcy prawnego. W konsekwencji, uwzględniając powyższy przykład, JST zobowiązana będzie złożyć tę deklarację już do własnego organu podatkowego
w zakresie rozliczeń VAT.

Zobacz także:

Więcej o centralizacji VAT znajdziesz w module Finanse publiczne, księgowość i podatki >>

Nowe treści w Legalis Administracja – luty 2017

System Informacji Prawnej Legalis Administracja w lutym 2017 r. uzupełniony został w stosunku do poprzedniego miesiąca aż o 43 912 akty prawne (w tym: 35 724 z Dziennika Ustaw, Monitora Polskiego i dzienników resortowych; 8 108 aktów prawa miejscowego) oraz 15 801 orzeczenia
(w tym 15 357 orzeczeń sądów).

Dodane zostały także artykuły z czasopism:

Monitor Prawniczy
Kontrola zarządcza w jednostkach sektora publicznego
KadryInfo

To tylko wybrane treści, o które wzbogacony został w stosunku do poprzedniego miesiąca Legalis Administracja.

Sprawozdania w zakresie operacji finansowych jednostek sektora samorządowego – Lucyna Kuśnierz
Lista płac w praktyce – wydanie 4; red.: Mariusz Pigulski
Samorządowe Centra usług wspólnych – Elżbieta Garczarek
Dotacje oświatowe – wydanie 3; Piotr Ciszewski, Beata Jakacka, Wojciech Lachiewicz, Ludmiła Lipiec-Warzecha, Agnieszka Pawlikowska

Polecamy Państwu najnowsze komentarze, m.in.:

Karta Nauczyciela. Warunki pracy, wynagrodzenie, nagrody – red.: Jarosław Witkowski
Ustawa o finansach publicznych. Ustawa o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych – wydanie 2; red.: Wojciech Misiąg
Podatek dochodowy od osób prawnych – wydanie 3; red.: Wojciech Dmoch
Podatek dochodowy od osób fizycznych – wydanie 18; Janusz Marciniuk

Zapraszamy do zapoznania się z plikiem, w którym graficznie przedstawiliśmy miesięczną aktualizację treści Legalis Administracja oraz prezentujemy dodane w lutym treści praktyczne, poradniki, komentarze Wydawnictwa C.H.Beck – do pobrania poniżej.

Nowości w Legalis Administracja – luty 2017 >>

Karta Nauczyciela. Warunki pracy, wynagrodzenie i nagrody. Komentarz

Praktyczne omówienie najnowszych interpretacji, orzecznictwa oraz nowelizacji przepisów KN dotyczących warunków pracy, składników wynagrodzenia, dodatków do wynagrodzenia, płatności za nadgodziny, terminów wypłat, czasu pracy, wypłat „trzynastek”, nagród jubileuszowych i innych nagród MEN.
Komentarz pozwoli zapoznać się z obowiązkami oraz prawami pracodawców i pracowników oświaty w zakresie m.in.: zapewnienia właściwych warunków pracy, wysokości wynagrodzenia zasadniczego nauczyciela, analizy wydatków na wynagrodzenia, dodatków za wysługę lat, dodatków za pracę w warunkach uciążliwych, zajęć prowadzonych w ramach programów finansowanych ze środków UE, układów zbiorowych pracy, nabycia
i ustania prawa do wynagrodzenia.
Odpowiedzi na pytania zaczerpnięte z praktyki wskażą właściwy sposób postępowania przy rozwiązywaniu problemów związanych przykładowo z wyższą stawką wynagrodzenia zasadniczego dla nauczyciela, który podwyższył kwalifikacje; z prawem do wynagrodzenia nauczyciela w przypadku rozwiązania z nim stosunku pracy w trakcie miesiąca kalendarzowego;
z obniżeniem nauczycielowi tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć.

Fragment tekstu z komentarza:

Artykuł 33 [Dodatek za wysługę lat]

1. Nauczycielom przysługuje dodatek za wysługę lat, w wysokości 1% wynagrodzenia zasadniczego za każdy rok pracy, wypłacany w okresach miesięcznych, poczynając od czwartego roku pracy, z tym że dodatek ten nie może przekroczyć 20% wynagrodzenia zasadniczego.

2. (uchylony)

3. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określa, w drodze rozporządzenia, szczególne przypadki zaliczania okresów zatrudnienia oraz innych okresów uprawniających do dodatku za wysługę lat.

I.   Komentarz
Dodatek za wysługę lat, o którym mowa w ust. 1, zwany jest również dodatkiem za staż pracy, gdyż do 2000 r. właśnie tak określał go ust. 1. Konsekwencją przyjętej treści ust. 1 jest fakt, że nauczyciel pierwszy dodatek za wysługę lat otrzymuje w wysokości 3% wynagrodzenia zasadniczego, począwszy od miesiąca rozpoczynającego jego czwarty rok pracy w szkole. Natomiast po 20 latach pracy dodatek za wysługę lat należny nauczycielowi przestaje być zwiększany, bowiem osiąga maksymalny pułap 20% wynagrodzenia zasadniczego. Przy ustalaniu dodatku za wysługę lat uwzględniane są wszystkie okresy poprzedniego zatrudnienia u innych pracodawców oraz inne udowodnione okresy, które na mocy odrębnych przepisów podlegają wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą pracownicze uprawnienia (np. okres pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym). Tym samym nauczyciel może wykonywać zawód nauczyciela krócej niż wynosi jego staż pracy, ale dodatek za wysługę lat będzie otrzymywał za cały okres stażu pracy, a nie tylko za okres wykonywania zawodu nauczyciela. Do okresu zatrudnienia uprawniającego do dodatku za wysługę lat nie wlicza się okresu pracy u innego pracodawcy,
u którego nauczyciel był lub jest jednocześnie zatrudniony. Kwota dodatku za wysługę lat jest przychodem ze stosunku pracy. Ustęp 3 jest podstawą wydania przez Ministra Edukacji Narodowej i Sportu rozporządzenia z 31.1.2005 r. w sprawie wysokości minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli, ogólnych warunków przyznawania dodatków do wynagrodzenie zasadniczego oraz wynagradzania za pracę w dniu wolnym od pracy.

II.   Tezy z orzecznictwa

Dodatek za wysługę dla nauczycieli
Użyte w art. 33 ust. 1 KartaNauczU sformułowanie „od czwartego roku pracy” dotyczy nie tylko pracy nauczycielskiej, ale całego stażu pracy, jeśli tylko mieści się on w ramach wynikających
z rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 19.3.1997 r. w sprawie wynagradzania nauczycieli; Dz.U. Nr 29, poz. 160 ze zm. – dalej: WynagrNauczR (wyrok SN z 6.10.2005 r., II PK 65/05).

Wypłacanie dodatku za wysługę lat przysługującego nauczycielowi
Dodatek za wysługę lat przysługujący nauczycielowi podlega wypłacie miesięcznie z góry (wyrok SN z 26.6.1985 r., III PZP 23/85).

III.   Z praktyki
Dodatek za wysługę lat – co może uregulować organ prowadzący w regulaminie wynagradzania nauczycieli?

PROBLEM: W przyjętym przez siebie regulaminie wynagradzania nauczycieli rada gminy unormowała okoliczności, w jakich przysługuje dodatek za wysługę lat, w tym zagadnienia dotyczące miesiąca, od którego dodatek przysługuje oraz kwestie przysługiwania dodatku w okresie urlopu dla poratowania zdrowia i nieobecności w pracy. Czy miała do tego prawo?

Rada gminy nie miała uprawnienia do unormowania zagadnień ujętych przez nią w regulaminie wynagradzania nauczycieli.

Artykuł 30 ust. 6 KartaNauczU określa, że rada gminy ma obowiązek określić wysokość stawek dodatku za wysługę lat oraz szczegółowe warunki jego przyznawania. Z kolei zgodnie z art. 33 ust. 1 nauczycielom przysługuje dodatek za wysługę lat, w wysokości 1% wynagrodzenia zasadniczego za każdy rok pracy, wypłacany w okresach miesięcznych, poczynając od czwartego roku pracy, z tym, że dodatek ten nie może przekroczyć 20% wynagrodzenia miesięcznego. Z kolei w § 7 MinStawNauczR unormowano zasady obliczania okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat. Natomiast zgodnie z art. 73 ust. 5 KartaNauczU nauczyciel w okresie przebywania na urlopie dla poratowania zdrowia zachowuje prawo do comiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego i dodatku za wysługę lat oraz prawo do innych świadczeń pracowniczych, w tym dodatków socjalnych, o których mowa w art. 54 KartaNauczU.

Powyższe wskazuje, że rada gminy nie miała uprawnień do uregulowania zasad przyznawania dodatku za wysługę lat m.in. w okresie urlopu dla poratowania zdrowia, czy w trakcie nieobecności w pracy, ponieważ brak było ku temu odpowiedniej podstawy prawnej, na dodatek kwestie te są już uregulowane w przepisach prawa.

Podstawa prawna:

§ 7 MinStawNauczR
art. 30 ust. 6, art. 33 ust. 1, art. 73 ust. 5 KartaNauczU

Zobacz także:

Więcej o warunkach pracy i płacy w oświacie znajdziesz w module Kadry i płace >>

Ustawa o księgach wieczystych i hipotece oraz przepisy związane. Komentarz

Hipoteka, jako instrument zabezpieczenia wierzytelności, jest jednym z najważniejszych prawnych zabezpieczeń wierzytelności, a sprawnie funkcjonujący system ksiąg wieczystych zapewnia pewność stosunków własnościowych nieruchomości oraz jasność co do stanu ich obciążeń.

Kompleksowe omówienie istotnych zagadnień związanych z problematyką ksiąg wieczystych i hipoteki skierowany do praktyków: radców prawnych, adwokatów, sędziów, prawników w firmach związanych z branżą nieruchomości czy z instytucjami finansowymi, organach rejestrowych, instytucjach finansowych, a także osób fizycznych, które w obrocie prywatnym i działalności gospodarczej używają wartości swoich nieruchomości pod zabezpieczenie.

Czytelnik zyskuje praktyczne odniesienie do rzeczywistych problemów, które swoim zakresem obejmuje ustawa o księgach wieczystych i hipotece. Ponadto komentarz zawiera istotne akty prawne warunkujące funkcjonowanie zabezpieczeń na nieruchomości przy ich powstawaniu, zmianach, egzekucji, z uwzględnieniem formy, funkcji notariatu i specyfiki procedur bankowych (ustawa o zmianie ustawy o księgach wieczystych i hipotece oraz niektórych innych ustaw, rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie zakładania i prowadzenia ksiąg wieczystych w systemie informatycznym; art. 921–1040 Kodeksu cywilnego, art. 7 ustawy o obligacjach, wybrane przepisy ustawy – Prawo upadłościowe).

Dzięki lekturze komentarza korzystający zapozna się z najnowszym orzecznictwem, piśmiennictwem z komentowanej dziedziny oraz objaśnieniami dotyczącymi innych aktów prawnych związanych z tematyką ksiąg wieczystych i hipotek.

Fragment tekstu z komentarza:

II. Struktura księgi wieczystej prowadzonej w systemie teleinformatycznym

4. Rejestracja wniosku i zamieszczenie wzmianki. W przypadku wniosku składanego za pośrednictwem systemu teleinformatycznego z chwilą umieszczenia go w systemie następuje zarejestrowanie go w centralnym repertorium wniosków elektronicznych i zamieszczenie o nim wzmianki w księdze wieczystej (zob. art. 6267§ 2 zd. 2 KPC w zw. z § 68 ust. 1 KsSysTeleinfR). W przepisie § 70 KsSysTeleinfR postanowiono, że umieszczenie wzmianki przez system teleinformatyczny nie wyłącza obowiązku zamieszczenia przez pracowników sądowych wzmianki o wniosku w odpowiednim dziale księgi wieczystej niezwłocznie po zarejestrowaniu wniosku w dzienniku ksiąg wieczystych. Zatem wniosek ten podlega rejestracji także w dzienniku ksiąg wieczystych. Po zarejestrowaniu wniosku w dzienniku ksiąg wieczystych, z chwilą zarejestrowania żądania wniosku w dziale, którego dotyczy żądanie, odpowiednio w podpolach: 1.1.0.1A, 1.10.0.1A, 2.1.0.1A, 3.1.0.1A, 4.1.0.1A „numer wzmianki” zamieszcza się numer wzmianki o wniosku, o którym mowa w § 71, oraz odpowiednio w podpolach: 1.1.0.1B, 1.10.0.1B, 2.1.0.1B, 3.1.0.1B, 4.1.0.1B „opis wzmianki” zamieszcza się opis wzmianki. W przypadku wniosku niezłożonego za pośrednictwem systemu teleinformatycznego księga wieczysta podlega wzmiankowaniu niezwłocznie po zarejestrowaniu wniosku w dzienniku ksiąg wieczystych. Zarejestrowanie wniosku w tym dzienniku i opatrzenie go kolejnym numerem powinno nastąpić niezwłocznie w dniu wpływu do sądu (zob. art. 626 7§ 1 KPC). Naniesienie wzmianki w przypadku wniosku niezłożonego za pośrednictwem systemu teleinformatycznego odbywa się w trakcie tzw. rejestracji szczegółowej wniosku, podczas której dokonuje się klasyfikacji żądań wniosku oraz rejestracji uczestników postępowania. Podczas rejestracji żądań, dla każdego z nich określa się tzw. przedmiot żądania, tj. księgę wieczystą, której ono dotyczy. Dodatkowo od 1.7.2016 r. oprócz zarejestrowania żądania wniosku w odpowiednim dziale i zamieszczenia informacji o numerze wzmianki zamieszcza się opis wzmianki. Opis wzmianki nie pojawia się automatycznie wraz z umieszczeniem wniosku elektronicznego w systemie teleinformatycznym. Wymaga czynności pracowników sądu podczas rejestracji szczegółowej wniosku, po nadaniu wnioskowi numeru w dzienniku ksiąg wieczystych.

Zobacz także:

Więcej o księgach wieczystych i hipotece znajdziesz w module Prawo cywilne, handlowe i gospodarcze >>

Zaloguj się do Legalis Administracja

Wypróbuj Legalis Administracja przez 7 dni

Zaloguj się do Legalis Administracja