Ustawa o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne

         – jakie ograniczenia przy prowadzeniu działalności gospodarczej
           obowiązują osoby pełniące funkcje publiczne?
         – czym jest Rejestr Korzyści oraz jaki jest zakres jego stosowania?
         – kto zobowiązany jest do składania pełnych oświadczeń majątkowych, dotyczących
           prowadzonej działalności gospodarczej?

Fragment tekstu z monografii:

Pojęcie osoby pełniącej funkcje publiczne 

Zdecydowanie lepiej koreluje z przepisami OgrDziałGospU art. 115 § 19 KK definiujący pojęcie osoby pełniącej funkcje publiczne. Z normy tej wynika, że osobą taką jest funkcjonariusz publiczny, członek organu samorządowego, osoba zatrudniona w jednostce organizacyjnej dysponującej środkami publicznymi, chyba że wykonuje wyłącznie czynności usługowe, a także inna osoba, której uprawnienia i obowiązki w zakresie działalności publicznej są określone lub uznane przez ustawę lub wiążącą Rzeczpospolitą Polską umowę międzynarodową. Pojawiające się w tej definicji sformułowanie „osoba zatrudniona w jednostce organizacyjnej dysponującej środkami publicznymi”, istotnie zbliża katalog osób objętych OgrDziałGospU do podmiotów będących osobami pełniącymi funkcje publiczne w rozumieniu wskazanego przepisu KK. Ustalając de lege ferenda wykaz przesłanek przesądzających o zakresie podmiotowym OgrDziałGospU można zatem wziąć to kryterium pod uwagę. Istotne znaczenie mogą mieć też przymioty osoby publicznej pełniącej funkcje oraz atrybuty pojęcia „funkcja publiczna”, do których odwołuje się orzecznictwo sądowe. Przykładowo, w opinii TK ustalenie tego, czy funkcja sprawowana przez określoną osobę jest funkcją publiczną, powinno odnosić się do badania, czy osoba ta w ramach instytucji publicznej realizuje w pewnym zakresie nałożone na tę instytucję zadanie publiczne. Nie każda osoba publiczna będzie tą, która pełni funkcje publiczne. Chodzi zatem o podmioty, którym przysługuje co najmniej wąski zakres kompetencji decyzyjnej w ramach instytucji publicznej. Podejmując próbę wskazania ogólnych cech, jakie będą przesądzały o tym, że określony podmiot sprawuje funkcję publiczną, można, zdaniem TK, bez większego ryzyka błędu uznać, iż chodzi o takie stanowiska i funkcje, których sprawowanie jest równoznaczne z podejmowaniem działań wpływających bezpośrednio na sytuację prawną innych osób lub łączy się co najmniej z przygotowywaniem decyzji dotyczących innych podmiotów. Spod zakresu funkcji publicznej wykluczone są zatem takie stanowiska, choćby pełnione w ramach organów władzy publicznej, które mają charakter usługowy lub techniczny (wyr. z 20.3.2006 r., K 17/05, Legalis). W wyroku NSA z 28.1.2015 r. (I OSK 634/14, Legalis) zostało natomiast dookreślone, że czynności usługowe lub techniczne należy odnosić do zadań niemających władczego charakteru, a sprawowanych np. przez kierowców, osoby sprzątające, portierów, pracowników ochrony, serwis techniczny. Powołując się na poglądy prezentowane w literaturze, Sąd ten stwierdził, że zwrot „pełni czynności wyłącznie usługowe” należy odnosić do takich pracowników, których obowiązki nie wiążą się z osobistym udziałem w wykonywaniu władztwa publiczno-prawnego, w tym także w procesie przygotowywania aktów stosowania prawa.

Zobacz także:

Więcej informacji o ustawach antykorupcyjnych znajdziesz w module Prawo cywilne, handlowe i gospodarcze >>

Nowe treści w Legalis Administracja – maj 2017

System Informacji Prawnej Legalis Administracja w maju 2017 r. uzupełniony został w stosunku do poprzedniego miesiąca aż o 11 824 akty prawne (w tym: 483 z Dziennika Ustaw, Monitora Polskiego i dzienników resortowych; 10 652 akty prawa miejscowego) oraz 6 325 orzeczeń (w tym 5 627 orzeczeń sądów).
Państwa uwagę zwracamy także na wzbogaconą bazę odautorskich porad (gotowe odpowiedzi na pytania i problemy zgłaszane przez jednostki publiczne – Praktyczne wyjaśnienia) i aktualności – 439 nowych treści.

To tylko wybrane treści, o które wzbogacony został w stosunku do poprzedniego miesiąca Legalis Administracja.

Zwracamy Państwa uwagę także na poszerzoną bazę poradników (dla urzędników, skarbników, sekretarzy, kierowników jednostek) opublikowanych on-line, które są powiązane z systemem aktów prawnych m.in.:

Polecamy Państwu najnowsze komentarze, m.in.:

Zapraszamy do zapoznania się z plikiem, w którym graficznie przedstawiliśmy miesięczną aktualizację treści Legalis Administracja oraz prezentujemy dodane w maju treści praktyczne, poradniki, komentarze Wydawnictwa C.H.Beck – do pobrania poniżej.

Nowości w Legalis Administracja – maj 2017 >>

XIII Kongres Ochrony Informacji Niejawnych, Biznesowych i Danych Osobowych

W imieniu Stowarzyszenia Wspierania Bezpieczeństwa Narodowego (SWBN) i Krajowego Stowarzyszenia Ochrony Informacji Niejawnych (KSOIN) serdecznie zapraszamy na XIII Kongres Ochrony Informacji Niejawnych, Biznesowych i Danych Osobowych, który odbędzie się w dniach 29.05 – 31.05.2017 w Serocku.

Kongres jest najważniejszym i najbardziej prestiżowym przedsięwzięciem w Polsce odbywającym się nieprzerwanie od 2005 roku, mającym istotne znaczenie i wpływ na stan bezpieczeństwa państwa, firm, instytucji i obywateli.

XIII Kongres to możliwość spotkania z wieloma wybitnymi gośćmi i ekspertami z zakresu ochrony informacji niejawnych, biznesowych i danych osobowych, a także okazja do dyskusji, bezpośredniej wymiany doświadczeń, kuluarowych spotkań, przekazania uwag i wyjaśnienia wątpliwości dotyczących organizacji i funkcjonowania pionów ochrony, obowiązków i zadań kierowników jednostek organizacyjnych, pełnomocników ochrony, Administratorów Bezpieczeństwa Informacji oraz współpracy i podziału kompetencji między nimi.

Obrady Kongresu kierujemy do kierowników jednostek organizacyjnych, prezesów, dyrektorów, właścicieli firm, przedstawicieli organów administracji publicznej, pełnomocników i pracowników pionów ochrony, administratorów danych osobowych i bezpieczeństwa informacji, dyrektorów i pracowników pionów bezpieczeństwa, infrastruktury krytycznej i działów IT, a także innych osób interesujących się tą tematyką.

W związku z reformą europejskiego prawa ochrony danych osobowych, nadamy wyjątkowego znaczenia nowym unijnym regulacjom prawnym i przetwarzania danych osobowych w przedsiębiorstwach i urzędach.

Już dziś przygotujmy się na nadchodzące zmiany!
Tematyka Kongresu

I.    BEZPIECZEŃSTWO INFORMACYJNE W SYSTEMIE BEZPIECZEŃSTWA NARODOWEGO RP.

II.    AKTUALNE PROBLEMY OCHRONY INFORMACJI NIEJAWNYCH. FUNKCJONOWANIE PIONÓW OCHRONY INFORMACJI.

III.    EUROPEJSKA I KRAJOWA REFORMA PRAWA OCHRONY DANYCH OSOBOWYCH.

IV.    BEZPIECZEŃSTWO TELEINFORMATYCZNE INFORMACJI NIEJAWNYCH.

V.    OCHRONA INFORMACJI PRAWNIE CHRONIONYCH.

VI.    NOWOCZESNE TECHNIKI I TECHNOLOGIE BEZPIECZEŃSTWA INFORMACYJNEGO.

VII.    ZAGROŻENIA TERRORYSTYCZNE i CYBERZAGROŻENIA.

Szczegółowe informacje na:
https://www.ksoin.pl/xiii-kongres-ochrony-informacji-niejawnych-biznesowych-danych-osobowych-serock/

Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne. Lokalizacja inwestycji celu publicznego i ustalanie warunków zabudowy w odniesieniu do innych inwestycji

 

– ustawa z 27.3.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym,
– ustawa z 12.1.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych,
– ustawa z 16.4.2004 r. o ochronie przyrody,
– ustawa z 3.10.2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku
i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska
oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

– wydawania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego na inny cel niż określone
ustawowo lub na już istniejące inwestycje,
– dodatkowych obowiązków nałożonych przez gminę na inwestora przy wydawaniu decyzji
lokalizacyjnej,
– wpisów do rejestru wydanych decyzji i ich wyłączeń,
– warunków zabudowy i projektach decyzyjnych o warunkach zabudowy.

Fragment tekstu z komentarza:

Inwestycja celu publicznego

1. Artykuł 50 i następne PlanZagospU regulują kwestie związane z lokalizacją inwestycji celu publicznego, w tym w szczególności decyzje o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (decyzje lokalizacyjne) oraz szczegóły dotyczące procedury wydawania tych decyzji.

Inwestycja celu publicznego określona została w art. 2 pkt 5 PlanZagospU jako działanie o znaczeniu lokalnym i ponadlokalnym, krajowym oraz metropolitalnym (obejmującym obszar metropolitalny) bez względu na status podmiotu podejmującego to działanie oraz źródła jego finansowania, stanowiące realizację celów, o których mowa w art. 6 GospNierU.

Podstawowym kryterium pozwalającym na uznanie inwestycji za inwestycję celu publicznego jest określenie jej jako działania o znaczeniu lokalnym i ponadlokalnym, krajowym oraz metropolitalnym. Inwestycja powinna, niezależnie od jej charakteru, zaspokajać konkretny interes publiczny, istotny dla społeczeństwa na wskazanym szczeblu.

W art. 6 GospNierU przedstawiony został katalog celów publicznych, m.in.: budowa dróg publicznych, rowerowych i wodnych, urządzeń transportu publicznego i łączności publicznej, budowa i utrzymywanie publicznych urządzeń służących do zaopatrzenia ludności w wodę, gromadzenia, przesyłania, oczyszczania i odprowadzania ścieków oraz odzysku i unieszkodliwiania odpadów, czy też budowa i utrzymywanie pomieszczeń dla urzędów organów władzy, administracji, sądów i prokuratur i innych instytucji publicznych. Katalog ten nie jest jednak zamknięty i cele publiczne mogą także wynikać z innych ustaw. Przykładowo, inwestycje w zakresie budowy obiektów energetyki jądrowej oraz inwestycje towarzyszące, są także inwestycjami celu publicznego – na podstawie art. 3 InwestEnergJądrU.

Inwestycja, która nie spełnia choćby jednego z wymienionych w ustawach celów publicznych, nie stanowi inwestycji celu publicznego. W orzecznictwie odmówiono statusu inwestycji celu publicznego budowie np. elektrowni wiatrowej z uwagi na fakt, iż inwestycji tej nie można było zakwalifikować pod którykolwiek z ustawowych celów publicznych.

Zobacz także:

Więcej informacji o zagospodarowaniu przestrzennym  znajdziesz w module Budownictwo, architektura i urbanistyka >>

Utrzymanie czystości i porządku w gminie. Gospodarowanie odpadami komunalnymi. Komentarz problemowy

Fragment tekstu z komentarza:

I. Komentarz

1. Nieruchomości objęte systemem odbierania odpadów komunalnych przez gminę (art. 6c ust. 1, 2, 3, 4 CzystGmU)

Ustawodawca na potrzeby organizacji systemu gospodarowania odpadami komunalnymi pogrupował nieruchomości na terenie gminy (a przez to ich właścicieli), przyjmując jako główne kryterium podziału ich funkcje:
1)    mieszkaniową, i
2)    inne.

Podział ten nawiązuje do definicji odpadów komunalnych, które powstają w gospodarstwach domowych (…) lub pochodzą od innych wytwórców odpadów, które ze względu na swój charakter lub skład są podobne do odpadów powstających w gospodarstwach domowych (art. 3 ust. 1 pkt 7 OdpadyU).

W efekcie na terenie gminy w systemie gospodarowania odpadami występują nieruchomości, na których:
1)    zamieszkują mieszkańcy, gdzie są realizowane potrzeby mieszkaniowe niekoniecznie o stałym charakterze, co najmniej jednej osoby (tzw. zamieszkane);
2)    nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne, np.: placówki oświatowe, urzędy, zakłady produkcyjne, obiekty usługowe, ogrody działkowe, cmentarze (tzw. niezamieszkane);
3)    w części zamieszkane, a w części niezamieszkane, np. budynek z usługami w parterze i mieszkaniami na wyższych kondygnacjach (tzw. mieszane).

Gmina ma obowiązek zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy i prawo do organizacji odbierania odpadów, od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne. Korzystając z przysługującego prawa gmina może objąć systemem:
1)    wszystkich właścicieli takich nieruchomości;
2)    właścicieli określonych nieruchomości.

Kryterium wyboru określonych nieruchomości może być rodzaj działalności prowadzonej na ich terenie. Ustawodawca nie wykluczył innych kryteriów wyboru określonych nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a które gmina może objąć zorganizowanym systemem odbierania odpadów komunalnych. Warunkiem skorzystania przez gminę z tego prawa jest podjęcie uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego. Uchwałę taką gmina może podjąć w każdym czasie.

Jeżeli rada gminy nie podejmie uchwały w sprawie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne, właściciele takich nieruchomości nie są zobowiązani do uiszczania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. W takiej sytuacji właściciele nieruchomości pozbywają się zebranych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych w sposób określony w art. 6 ust. 1 pkt. 2 CzystGmU.

Uchwała o objęciu nieruchomości niezamieszkanych systemem gospodarowania odpadami komunalnymi zorganizowanym przez gminę nie dotyczy nieruchomości stanowiących teren zamknięty, jeżeli jest to podyktowane koniecznością ochrony informacji niejawnych. W takim przypadku jednostki organizacyjne, do których należą tereny zamknięte są zobowiązane do samodzielnego i zgodnego z prawem (w tym z regulaminem utrzymania czystości i porządku) pozbywania się wytworzonych odpadów komunalnych. Nie muszą jednak zawierać umowy na odbieranie odpadów komunalnych. Aktualny wykaz terenów zamkniętych resortu obrony narodowej określa Załącznik do decyzji Nr 231/MON Ministra Obrony Narodowej z 14.7.2016 r. (poz. 126).

Sposób wyboru wykonawcy odbierania/odbierania i zagospodarowania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy (art. 6c ust. 2a CzystGmU)

Przepis art. 6c ust. 2a CzystGmU, obowiązujący od 1.1.2017 r. zobowiązuje wójta/burmistrza/prezydenta do zorganizowania przetargu w trybie ZamPublU w odniesieniu do odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości niezamieszkanych, o ile gmina skorzysta z prawa objęcia takich nieruchomości systemem odbierania odpadów zorganizowanym przez gminę (na podstawie art. 6c ust. 2 CzystGmU). W tym przypadku nie może mieć zastosowania udzielanie zamówień typu in-house w trybie z wolnej ręki.

Powiązane przepisy prawne:
•    art. 3 ust. 1 pkt 7 OdpadyU
•    ZamPublU

II. Tezy z orzecznictwa

1. Wyrok WSA we Wrocławiu z 24.10.2013 r. (II SA/Wr 477/13, Legalis)
Odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy

Przepis art. 6c ust. 2 CzystGmU nie nakłada na radę gminy obowiązku w przedmiocie odbierania odpadów z nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, lecz wprowadza fakultatywność w zakresie objęcia takich nieruchomości systemem odbierania odpadów. Literalne brzmienie przywołanego przepisu wskazuje jednoznacznie, że rada gminy może skorzystać z przyznanego jej uprawnienia albo nie.

2. Wyrok NSA z 3.7.2014 r. (II OSK 282/14, Legalis)

Niedopuszczalność różnicowania właścicieli nieruchomości z terenów niezamieszkanych pod kątem zasad odbierania odpadów komunalnych

Nadanie tej uchwale rangi aktu prawa miejscowego niewątpliwie determinuje jej treść normatywną. Musi ona bowiem zawierać normy o charakterze generalnym, a więc kierowane do pewnej klasy adresatów wyróżnionych ze względu na jakąś ich wspólną cechę i normy abstrakcyjne tzn. ustanawiające pewne wzory zachowań. Konsekwencją abstrakcyjności normy jest jej powtarzalność, czyli „wielokrotność zastosowań”. Charakter uchwały, jako aktu prawa miejscowego wyklucza zatem zamieszczenie w niej postanowień indywidualnych i konkretnych.

III. Z praktyki
(…)
Wykaz terenów zamkniętych
Aktualny wykaz terenów zamkniętych resortu obrony narodowej określa Załącznik do decyzji Nr 231/MON Ministra Obrony Narodowej z 14.7.2016 r. (poz. 126).

IV. Wzory
1. Wzór uchwały rady gminy w sprawie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy

Zobacz także:

Więcej o systemie gospodarowania odpadami komunalnymi w gminie znajdziesz w module Gospodarka komunalna i ochrona środowiska >>

Vademecum zamawiającego

 

– opisze przedmiot zamówienia w taki sposób, aby zamawiane
roboty budowlane, dostawy lub usługi właściwie, racjonalnie, efektywnie oraz oszczędnie
zaspokoiły jego określone potrzeby,
– dowie się, jak dokonać weryfikacji podmiotowej wykonawców i ocenić złożone przez nich
oferty,
– uniknie popełnianych najczęściej błędów związanych z obowiązkami dokumentacyjnymi
i informacyjnymi,
– prawidłowo skonstruuje umowy i aneksuje je w granicach przewidzianych znowelizowanymi
przepisami.

Fragment tekstu z poradnika:

Podwykonawca a podmiot trzeci

Warto zwrócić uwagę, że na gruncie dyrektyw unijnych rozróżnia się dwa pojęcia:
– podmiot, na zasobach którego polega wykonawca;
– podwykonawcę, na zasobach którego wykonawca nie polega.

Ustawodawca unijny operuje też pojęciem podwykonawcy, na zasobach którego wykonawca polega (na przykład część IV sekcja C „Zdolność techniczna” pkt 10 w związku z przypisem 43 w JEDZ).

W art. 22a ust. 1 ZamPublU ustawodawca (podobnie jak ustawodawca unijny) dopuszcza możliwość polegania w celu potwierdzenia warunków udziału w postępowaniu, w stosownych sytuacjach na:
– zdolnościach technicznych lub zawodowych,
– sytuacji finansowej lub ekonomicznej,
innych podmiotów.

Orzecznictwo

W zachowującej aktualność opinii Rzecznika Generalnego z 8.9.2015 r. wydanej w sprawie C-324/14 (Legalis) wskazano, że wyrażenie „w stosownych sytuacjach” nie wprowadza konkretnego ograniczenia okoliczności, w jakich wykonawca może powołać się na zasoby podmiotu trzeciego w celu dowiedzenia instytucji zamawiającej, że będzie posiadał technologiczne lub zawodowe kwalifikacje niezbędne do wykonania danego zamówienia publicznego. Charakter powiązań prawnych jest bez znaczenia, ale wykonawca musi być zdolny dowieść instytucji zamawiającej, że rzeczywiście dysponuje wszelkimi środkami niezbędnymi do realizacji postanowień zamówienia. Wykonawca może powołać się na zdolności innych podmiotów w celu wykazania swych technologicznych lub zawodowych kwalifikacji, z zastrzeżeniem ograniczeń wynikających z charakteru i celu zamówienia, którego wykonanie jest wymagane. Może powołać się na wskazane zdolności wyłącznie wtedy, gdy podmiot trzeci osobiście i bezpośrednio uczestniczy w wykonaniu odnośnego zamówienia.

Zastrzega się jednak w art. 22a ust. 4 ZamPublU, że w odniesieniu do warunków dotyczących:
– wykształcenia,
– kwalifikacji zawodowych, lub
– doświadczenia, wykonawca może polegać na zdolnościach innych podmiotów, jeżeli podmioty te zrealizują roboty budowlane lub usługi, do których realizacji te zdolności są wymagane.

Oznacza to, że w niektórych sytuacjach podmiot udostępniający zasoby musi stać się podwykonawcą zamówienia. Taka forma udziału w wykonywaniu umowy uwiarygodnia i urealnia przekazanie zasobów i eliminuje sytuacje patologiczne, do jakich dochodziło na tym tle. O ile w przypadku udostępniania doświadczenia konieczność wykonania części zamówienia przez podmiot trzeci nie budzi większych wątpliwości, o tyle kwestią problematyczną staje się konieczność udziału tego podmiotu w przypadku udostępniania zasobów kadrowych. Czy na tle znowelizowanych regulacji podmiot udostępniający zasób kadrowy powinien wejść w rolę podwykonawcy? Wydaje się, że może zostać utrzymana dotychczasowa interpretacja, zgodnie z którą udostępnienie tych zasobów nie wiąże się z koniecznością udziału podmiotu udostępniającego zasoby w realizacji części zamówienia oraz że podmiot trzeci może poprzestać jedynie na oddelegowaniu osób do realizacji zamówienia, sam nie uczestnicząc w jego wykonaniu.

Zamawiający oceniając zobowiązanie do udostępnienia zasobów w odniesieniu do wykształcenia, kwalifikacji zawodowych lub doświadczenia powinien szczególną uwagę poświęcić kwestii deklaracji udziału podmiotu trzeciego w realizacji zamówienia. Po pierwsze, należy zwrócić uwagę na spójność oświadczeń. Jeżeli wykonawca polega na wiedzy i doświadczeniu podmiotu, wówczas składając oświadczenie o części zamówienia, którą zamierza powierzyć podwykonawcy powinien wskazać część, którą będzie wykonywał podmiot udostępniający zasoby.

Przykład
We wzorze formularza oferty zamawiający wprowadza instruktaż o następującej treści:  Zamierzamy* powierzyć podwykonawcom wykonanie następujących części zamówienia:
* Uwaga: Oświadczenie powinno być spójne z oświadczeniem złożonym w JEDZ Część II Sekcja C i D.

Zgodnie z art. 36b ust. 2 ZamPublU w sytuacji, gdy zmiana albo rezygnacja z podwykonawcy dotyczy podmiotu, na którego zasoby powoływał się wykonawca, wykonawca jest obowiązany wykazać zamawiającemu, że proponowany inny podwykonawca lub wykonawca samodzielnie spełnia je w stopniu nie mniejszym niż podwykonawca, na którego zasoby wykonawca powoływał się w trakcie postępowania o udzielenie zamówienia.

Przykładowy zapis umowny:

1. W przypadku, gdy Wykonawca na etapie postępowania o udzielenie zamówienia, celem wykazania spełnienia warunków udziału w postępowaniu, polegał na zasobach Podmiotu Udostępniającego Zasoby, późniejsza zmiana albo rezygnacja z zasobów Podmiotu Udostępniającego Zasoby będzie możliwa, jeżeli Wykonawca wykaże Zamawiającemu, iż proponowany inny Podmiot Udostępniający Zasoby lub Wykonawca samodzielnie spełnia je w stopniu nie mniejszym niż wymagany w trakcie postępowania o udzielenie zamówienia oraz nie podlega wykluczeniu w zakresie określonym w trakcie postępowania o udzielenie zamówienia.

2. Zamawiający w celu oceny, czy Wykonawca będzie dysponował zasobami proponowanego innego Podmiotu Udostępniającego Zasoby, o którym mowa w pkt. 1, w stopniu niezbędnym do należytego wykonania zamówienia oraz oceny, czy stosunek łączący Wykonawcę z tym Podmiotem Udostępniającym Zasoby gwarantuje rzeczywisty dostęp do udostępnianych zasobów, może żądać dokumentów dotyczących w szczególności: zakresu udostępnianych Wykonawcy zasobów, sposobu ich wykorzystania przy wykonywaniu zamówienia, charakteru stosunku jaki będzie łączył Wykonawcę z Podmiotem Udostępniającym Zasoby oraz zakresu i okresu udziału Podmiotu Udostępniającego Zasoby przy wykonywaniu zamówienia.

3. Zmiana Podmiotu Udostępniającego Zasoby wejdzie w życie wyłącznie po uzyskaniu pisemnej akceptacji Zamawiającego. Zmiana taka nie będzie wymagała zawarcia aneksu do umowy.

4. Zamawiający jest uprawniony do odmowy akceptacji zmiany Podmiotu Udostępniającego Zasoby, w przypadku wątpliwości dotyczących w szczególności rzeczywistego udostępniania zasobów przez Podmiot Udostępniający Zasoby lub w zakresie sposobu ich udostępniania i okresu udziału Podmiotu Udostępniającego Zasoby przy wykonywaniu zamówienia.

Dodatkowo wzorzec umowy powinien uwzględniać uzależnienie rozliczenia od faktycznego zaangażowania Podmiotu Udostępniającego Zasoby.

„Do każdego Rozliczenia zostanie dołączone pisemne oświadczenie Wykonawcy, zawierające opis udziału wszystkich zasobów Podmiotów Udostępniających Zasoby w trakcie realizacji Kontraktu w minionym okresie rozliczeniowym, zgodne z dowodami złożonymi na etapie postępowania o udzielenie zamówienia”.

Zobacz także:

Więcej o procedurach w zamówieniach publicznych znajdziesz w module Zamówienia publiczne >>

Świadectwo pracy

Fragment tekstu z poradnika:

Zmiany dotyczące świadectwa pracy wprowadzone od 1.1.2017 r.

Z dniem 1.1.2017 r. weszły w życie dwa akty prawne istotnie zmieniające regulację prawną w zakresie wystawiania świadectw pracy. Po pierwsze, art. 2 pkt 2 PoprOtoczPrzedU zmieniony został art. 97 KP, w którym przede wszystkim zrezygnowano z konstrukcji wystawiania „zbiorczych” świadectw pracy dotyczących dwóch lub większej liczby umów terminowych po upływie 24 miesięcy od dnia zawarcia pierwszej umowy tego typu. Po drugie, wydane zostało nowe rozporządzenie z 30.12.2016 r. w sprawie świadectwa pracy (Dz.U. z 2016 r. poz. 2292), w którym m.in. rozszerzono zakres informacji podawanych w treści świadectwa.

Wprowadzone zmiany w dużej mierze przywracają stan prawny obowiązujący przed zmianami wprowadzonymi w 2011 r., w którym obowiązkiem pracodawcy było wydanie pracownikowi świadectwa pracy na zakończenie nieprzerwanego okresu trwania stosunku pracy obejmującego okres lub okresy zatrudnienia przepracowane na podstawie jednej lub kilku umów o pracę. Od 1.1.2017 r. pracodawca jest obowiązany niezwłocznie wydać pracownikowi świadectwo pracy, jeżeli nie zamierza nawiązać z nim kolejnego stosunku pracy w ciągu 7 dni od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniego stosunku pracy. Gdy z przyczyn obiektywnych wydanie świadectwa pracy pracownikowi albo osobie przez niego upoważnionej w tym terminie nie będzie możliwe, pracodawca w ciągu 7 dni od upływu tego terminu będzie musiał przesłać świadectwo pracy pracownikowi lub osobie upoważnionej do jego odbioru za pośrednictwem operatora pocztowego albo doręczyć je w inny sposób. Jeśli pracodawca nie wydał świadectwa pracy w związku z nawiązaniem kolejnej umowy, pracownik w każdym czasie ma prawo zwrócić się do niego z wnioskiem (papierowym lub elektronicznym) o wydanie mu świadectwa za każdy zakończony okres pracy, za który dotychczas świadectwo nie zostało wystawione. W takim przypadku pracodawca ma obowiązek wydania świadectwa w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku przez pracownika.

Zmiany w ŚwiadectwaR dostosowują treść świadectwa pracy do PoprOtoczPrzedU, a także do zmian w zakresie uprawnień rodzicielskich pracowników, wprowadzonych od 2.1.2016 r. Ponadto doprecyzowane zostały przepisy budzące wątpliwości, a także zmodyfikowany pomocniczy wzór świadectwa pracy. W szczególności zmiany wprowadzone przez ŚwiadectwaR w stosunku do dotychczasowego ŚwiadectwaR96 polegają na:
1)    zamieszczeniu w ŚwiadectwaR katalogu wszystkich informacji, jakie powinny się znaleźć w świadectwie pracy (dotychczas część informacji była określona tylko w art. 97 § 2 KP);
2)    uzupełnieniu katalogu informacji zawieranych w świadectwie pracy w zakresie wykorzystanych urlopów: ojcowskiego, rodzicielskiego i wychowawczego oraz podstawy prawnej ich udzielenia, a także o wykorzystaniu okresu ochrony szczególnej w związku z obniżeniem wymiaru czasu pracy w celu sprawowania osobistej opieki nad małym dzieckiem;
3)    określeniu treści pouczenia, jakie pracodawca zamieszcza w świadectwie pracy, odnośnie do prawa pracownika wystąpienia o sprostowanie świadectwa pracy, w samym ŚwiadectwaR, a nie tylko w pomocniczym wzorze świadectwa;
4)    określeniu nowego kręgu osób uprawnionych do wystąpienia o wydanie świadectwa pracy w razie śmierci pracownika (będą nimi małżonek lub inna osoba uprawniona do ubiegania się o rentę rodzinną, w myśl przepisów o emeryturach i rentach z FUS, a w razie braku takich osób – inna osoba będąca spadkobiercą tego pracownika); wniosek może być złożony w postaci papierowej lub elektronicznej, a pracodawca zobowiązany jest do wydania świadectwa w ciągu 7 dni;
5)    określeniu terminów na wydanie nowego świadectwa pracy (7 dni) oraz uzupełnienie wydanego wcześniej świadectwa (3 dni), w razie konieczności sprostowania świadectwa pracy albo uzupełnienia poprzednio wydanego świadectwa pracy wskutek wydania przez sąd prawomocnego wyroku;
6)    ustaleniu terminu, w którym pracownik powinien przedłożyć świadectwo pracy do uzupełnienia (3 dni) o informację o orzeczeniu sądu o odszkodowaniu na rzecz pracodawcy z tytułu nieuzasadnionego rozwiązania przez pracownika umowy w trybie bez wypowiedzenia na podstawie art. 55 § 11 KP;
7)    załączeniu nowego pomocniczego wzoru świadectwa pracy wraz z objaśnieniami w zakresie poszczególnych rubryk jego wypełniania, przy czym ze wzoru usunięte zostało wymaganie opatrzenia dokumentu świadectwa pracy pieczęcią imienną osoby podpisującej świadectwo w imieniu pracodawcy, a skrót EKD (Europejska Klasyfikacja Działalności) zastąpiono skrótem PKD (Polska Klasyfikacja Działalności), co jest dostosowaniem do zmiany stosowanej klasyfikacji z 2000 r.;
8)    uzupełnieniu i doprecyzowaniu sposobu wypełniania świadectwa pracy w tych przypadkach, które budziły największe wątpliwości w praktyce, m.in. dodano słowa „(imiona)” w objaśnieniu rubryki dotyczącej identyfikacji pracownika, co podkreśla, że identyfikacja pracownika powinna następować przez wskazanie wszystkich jego imion oraz jednoznacznie wskazano, że w przypadku zwolnienia dyscyplinarnego z winy pracownika należy podać dodatkowo art. 52 KP w rubryce dotyczącej podstawy prawnej rozwiązania umowy.

Zakres zmian dokonanych w świadectwie pracy od 1.1.2017 r. obrazuje zawarty poniżej pomocniczy wzór świadectwa pracy, stanowiący załącznik do ŚwiadectwaR, w którym ramką zaznaczono obszar, gdzie dokonano zmian, a poniżej dodany został komentarz wskazujący, na czym dana zmiana polega.

Zobacz także:

Więcej o wystawianiu świadectwa pracy znajdziesz w module Kadry i płace >>

Nowe treści w Legalis Administracja – kwiecień 2017

System Informacji Prawnej Legalis Administracja w kwietniu 2017 r. uzupełniony został w stosunku do poprzedniego miesiąca aż o 10 052 akty prawne (w tym: 988 z Dziennika Ustaw, Monitora Polskiego i dzienników resortowych; 8 233 aktów prawa miejscowego) oraz 14 033 orzeczenia
(w tym 13 447 orzeczeń sądów).

Państwa uwagę zwracamy także na wzbogaconą bazę odautorskich porad (gotowe odpowiedzi na pytania i problemy zgłaszane przez jednostki publiczne – Praktyczne wyjaśnienia) i aktualności – 708 nowych treści.

To tylko wybrane treści, o które wzbogacony został w stosunku do poprzedniego miesiąca Legalis Administracja.

Zwracamy Państwa uwagę także na poszerzoną bazę poradników (dla urzędników, skarbników, sekretarzy, kierowników jednostek) opublikowanych on-line, które są powiązane z systemem aktów prawnych m.in.:

Polecamy Państwu najnowsze komentarze, m.in.:

Zapraszamy do zapoznania się z plikiem, w którym graficznie przedstawiliśmy miesięczną aktualizację treści Legalis Administracja oraz prezentujemy dodane w kwietniu treści praktyczne, poradniki, komentarze Wydawnictwa C.H.Beck – do pobrania poniżej.

Nowości w Legalis Administracja – kwiecień 2017 >>

Prawo zamówień publicznych. Komentarz

         – wyjaśnienia do skomplikowanych regulacji, na których oparty jest system udzielania zamówień
            publicznych,
         – interpretacje przepisów z uwzględnieniem aktualnego brzmienia ustawy,
         – poglądy dominujące w orzecznictwie oraz doktrynie,
         – konieczne zmian kierunków interpretacji spowodowane nowymi dyrektywami UE,
         – autorskie interpretacje oraz praktyczne zalecenia przygotowane przez ekspertów.

Fragment tekstu z poradnika:

A. Przedłużenie terminu składania wniosków i ofert w przypadku zmiany ogłoszenia

I. Dyspozycja ogólna
1. Zgodnie z dyspozycją komentowanego artykułu, w przypadku kiedy zamawiający wprowadzi zmianę w ogłoszeniu o zamówieniu, obowiązkowe może okazać się przedłużenie terminu składania wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniu lub ofert.

2. W myśl ust. 1, zmiana ogłoszenia powodująca konieczność wprowadzenia zmian w ofertach wymaga wydłużenia terminu składania ofert lub wniosków. Wartość zamówienia (powyżej lub poniżej tzw. progów unijnych) pozostaje tutaj bez znaczenia. Właściwe zastosowanie przepisu wymaga zidentyfikowania takich zmian, które będą powodowały konieczność wprowadzenia zmian w ofertach, pozostałe bowiem zmiany nie powodują konieczności przedłużania terminu składania ofert.

2. Oczywiście zmiany typowo porządkowe, redakcyjne czy np. zmiana osoby do kontaktów ze strony zamawiającego nie wpływają na treść ofert, a zatem nie powodują konieczności wprowadzenia zmian w ofertach. Tego rodzaju zmiany na pewno nie będą wymagały przedłużenia terminu składania ofert. Natomiast zmiany wpływające na konieczność ponownego obliczenia ceny ofertowej czy weryfikacji przedmiotu oferty lub możliwości spełnienia określonych warunków udziału w postępowaniu mogą wymagać przesunięcia terminu. Należy jednak pamiętać, że ustawodawca zastrzegł, że w ww. przypadkach przedłużenie terminu powinno nastąpić, jeśli jest to konieczne. Dlatego przepis należy interpretować w ten sposób, że przesunięcie terminu powinno mieć miejsce, gdy zmiana ogłoszenia wpływa na sporządzanie ofert i tylko, jeśli jest to konieczne. Jeśli zatem okres pomiędzy opublikowaniem zmiany a terminem składania ofert jest wystarczająco długi, wówczas można uznać, że nie zaistniała konieczność przesunięcia terminu.

II. Zmiany istotne
3. Ustawodawca odrębnie potraktował wprowadzanie do ogłoszenia zmian istotnych. Po pierwsze wyszczególniono, które zmiany należy traktować jako istotne, czyli zawsze wymagające zmiany terminu składania wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniu lub składania ofert. Są to zmiany w zakresie określenia przedmiotu, wielkości lub zakresu zamówienia, kryteriów oceny ofert, warunków udziału w postępowaniu lub sposobu oceny ich spełniania. Zatem chodzi tu zasadniczo o modyfikacje przedmiotu zamówienia oraz sposobu kwalifikacji wykonawców. Konieczność wydłużenia terminu w przypadku ww. zmian istnieje zawsze, przepis bowiem kategorycznie nakłada ten obowiązek na zamawiających.

4. Zasadniczo zmianami istotnymi, a więc implikującymi konieczność przesunięcia terminu składania wniosków lub ofert, będą wszystkie zmiany wpływające na krąg potencjalnych wykonawców w postępowaniu. Zmiany istotne to bez wątpienia zmiany w zakresie przesłanek wykluczenia wykonawców czy kryteriów oceny ofert. Pamiętać również należy, że przepis nie dotyczy wszystkich zmian wprowadzanych w SIWZ, a jedynie tych, które wiążą się z obligatoryjną zmianą ogłoszenia. Z tego względu np. duża część zmian w obrębie opisu przedmiotu zamówienia nie będzie obowiązkowo pociągała za sobą przesunięcia terminu składania ofert, bowiem najczęściej w zakresie tych zmian opis przedmiotu zamówienia nie będzie znajdował się w ogłoszeniu, które wymaga jedynie określenia przedmiotu zamówienia.

4.1. Szerzej na temat różnicy pomiędzy opisem przedmiotu zamówienia zamieszczanym w SIWZ a określeniem przedmiotu zamówienia w ogłoszeniu o zamówieniu – zob. komentarz do art. 41 PrZamPubl.

5. Konieczność przesunięcia terminu na skutek wprowadzenia w treści ogłoszenia o zamówieniu zmian istotnych obejmuje zarówno zamówienia o wartości powyżej jak i poniżej tzw. progu unijnego. W zamówieniach o mniejszej wartości przesunięcie terminu składania wniosków lub ofert następuje o liczbę dni niezbędną na wprowadzenie zmian we wnioskach lub w ofertach. Ustawodawca pozostawił zamawiającemu ocenę tego, ile czasu potrzebują wykonawcy, aby dostosować swoje wnioski lub – odpowiednio – oferty do zmienionych wymagań postępowania. Kontrowersyjne jest przedłużanie terminu tylko o jeden dzień, takie działanie może być bowiem poczytane za próbę ominięcia przepisów, choć nie można wykluczyć, że w niektórych przypadkach takie przedłużenie terminu będzie wystarczające.

6. Po wejściu w życie ZmPrZamPubl z 2016 r. skróceniu uległy minimalne terminy, jakie muszą pozostać po wprowadzeniu istotnych zmian do ogłoszenia na składanie wniosków i ofert. Obecnie zamawiający ma obowiązek przedłużyć termin składania ofert, tak aby wynosił on minimum 15 dni. Poprzednio było to aż 22 dni. Zaś termin na składanie wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniu nie może być krótszy niż 30 dni, a w przypadku pilnej potrzeby udzielania zamówienia – 15 dni (poprzednio odpowiednio 30 i 10 dni).

7. Terminy składania wniosków oraz ofert w tym przypadku liczone są od dnia przekazania zmiany ogłoszenia Urzędowi Publikacji UE.

B. Obowiązek zamieszczenia ogłoszenia na stronie internetowej
8. Zamawiający ma również obowiązek zamieszczenia ogłoszenia o zmianie ogłoszenia na stronie internetowej. Przepis nie wskazuje o jaką stronę internetową chodzi. Należy jednak przyjąć, że chodzi o tę stronę internetową, na której opublikowane zostało ogłoszenie o zamówieniu i SIWZ, czyli o stronę internetową, o której mowa w art. 37 PrZamPubl. Przepisy PrZamPubl nie wymagają by była to strona internetowa zamawiającego.

Zobacz także:

Więcej o procedurach w zamówieniach publicznych znajdziesz w module Zamówienia publiczne >>

Kształtowanie wynagrodzeń osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi. Komentarz

Fragment tekstu z poradnika:

Art. 12 [Odprawa]
W razie odwołania ze stanowiska lub rozwiązania umowy o pracę albo umowy cywilnoprawnej będącej podstawą zatrudnienia przez podmiot zatrudniający, z innych przyczyn niż naruszenie podstawowych obowiązków ze stosunku zatrudnienia, osobom określonym w art. 2 może być przyznana odprawa w wysokości nie wyższej niż trzykrotność wynagrodzenia miesięcznego.

1. Prawo do odprawy. Prawo do odprawy może być przyznane na wypadek odwołania ze stanowiska lub rozwiązania umowy o pracę albo umowy cywilnoprawnej będącej podstawą zatrudnienia przez podmiot zatrudniający, z innych przyczyn niż naruszenie podstawowych obowiązków ze stosunku zatrudnienia. Tytuł do odprawy nie wynika sam przez się z przepisów ustawy – ustawa upoważnia do przyznania odprawy w drodze umowy. W wyroku SN z 6.2.2007 r. (II PK 187/06, MoPr 2007, Nr 7, s. 336) zasadnie wywiedziono, że: „art. 12 ustawy z 3.3.2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi nie ustanawia prawa podmiotowego do odprawy, lecz tylko zezwala na przyznanie odprawy w odpowiednich umowach z zakreśleniem górnej granicy odprawy i z wykluczeniem sytuacji naruszenia podstawowych obowiązków ze stosunku zatrudnienia”. Podobnie w wyroku SN z 29.4.2005 r. (III PK 108/04, OSNP 2005, Nr 23, poz. 370) uznano, że komentowany przepis „nie stanowi samoistnej podstawy nabycia prawa do odprawy”. Prawo do odprawy może zostać przyznane uprawnionemu ex ante, ale także i ex post.

2. Zakres podmiotowy prawa do odprawy. Prawo do odprawy odnosi się do wszystkich osób fizycznych objętych WynKierPodmPrawnU.

3. Wysokość odprawy. Odprawa może być przyznana w wysokości nie wyższej niż trzykrotność wynagrodzenia miesięcznego danej osoby fizycznej. W wyroku SN z 7.5.2013 r. (II PK 260/12, OSNP 2014, Nr 2, poz. 23) wyrażono trafny pogląd, że: „postanowienie porozumienia stron rozwiązującego umowę o pracę (art. 30 § 1 pkt 1 KP), przyznające pracownikowi odprawę (…) w zakresie przewyższającym limit (…), jest nieważne z mocy prawa”.

4. Negatywna przesłanka wypłaty odprawy. W wyroku SN z 11.7.2006 r. (I PK 9/06, OSNP 2007, Nr 13–14, poz. 193) trafnie przyjęto, że: „naruszenie podstawowych obowiązków ze stosunku zatrudnienia stanowi negatywną przesłankę przyznania odprawy, o której mowa w art. 12 ustawy z 3.3.2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (…), niezależnie od podstawy rozwiązania stosunku pracy lub innego stosunku zatrudnienia osoby kierującej”.

Zobacz także:

Więcej o wynagrodzeniach znajdziesz w module Kadry i płace >>

Wydawnictwo C.H.Beck

ul. Bonifraterska 17
00-203 Warszawa
E-mail: legalis@beck.pl
NIP: 522-010-50-28,
KRS: 0000155734
Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy
w Warszawie
Kapitał Spółki: 88 000 zł

Inne produkty Legalis

Infolinia: 22 311 22 22

Zobacz także

© 2025 Legalis Administracja

Wypróbuj Legalis Administracja przez 7 dni

Zadzwoń: 22 311 22 22

lub zostaw swoje dane, a Doradca przeprowadzi szkolenie z obsługi i uruchomi dostęp:

W polu numeru telefonu należy stosować wyłącznie cyfry (min. 9).

W polu numeru NIP należy stosować wyłącznie cyfry (min. 10).

Wyślij
Oferta nie jest dostępna dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

* Pola wymagane
Administratorem danych osobowych jest Wydawnictwo C.H.Beck sp. z o.o., Warszawa, ul. Bonifraterska 17, kontakt: daneosobowe[at]beck.pl. Dane przetwarzamy w celu marketingu własnych produktów i usług, w celach wskazanych w treści zgód, jeśli były wyrażane, w celu realizacji obowiązków prawnych, oraz w celach statystycznych. W sytuacjach przewidzianych prawem, przysługują Ci prawa do: dostępu do swoich danych, otrzymania ich kopii, sprostowania, usunięcia, ograniczenia przetwarzania, przenoszenia, cofnięcia zgody oraz wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania danych. Pełne informacje w Polityce prywatności.

Zaloguj się do Legalis Administracja

Potrzebujesz pomocy z logowaniem?