• Uwzględnia zmiany w przepisach związanych z planowaniem i zagospodarowaniem przestrzennym, które obowiązują od 1.4.2017 r. Znowelizowane zostało kilka aktów prawnych, w tym m.in.:

– ustawa z 27.3.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym,
– ustawa z 12.1.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych,
– ustawa z 16.4.2004 r. o ochronie przyrody,
– ustawa z 3.10.2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku
i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska
oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

  • W praktycznym komentarzu dotyczącym tematyki związanej z wydawaniem decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz decyzji o warunkach zabudowy, znajdują się odpowiedzi na pytania dotyczące, m.in.:

– wydawania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego na inny cel niż określone
ustawowo lub na już istniejące inwestycje,
– dodatkowych obowiązków nałożonych przez gminę na inwestora przy wydawaniu decyzji
lokalizacyjnej,
– wpisów do rejestru wydanych decyzji i ich wyłączeń,
– warunków zabudowy i projektach decyzyjnych o warunkach zabudowy.

  • Komentarz będzie przydatny dla wszystkich pracowników administracji, w których zakresie obowiązków znajdują się czynności związane z wydawaniem decyzji opartych o przepisy krajobrazowe i zagospodarowania przestrzennego. Oprócz komentarza prawniczego do przepisów, publikacja zawiera zbiór najważniejszych tez orzeczniczych, a także odpowiedzi na pytania dotyczące tematyki wydawania ww. decyzji.

Fragment tekstu z komentarza:

Inwestycja celu publicznego

1. Artykuł 50 i następne PlanZagospU regulują kwestie związane z lokalizacją inwestycji celu publicznego, w tym w szczególności decyzje o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (decyzje lokalizacyjne) oraz szczegóły dotyczące procedury wydawania tych decyzji.

Inwestycja celu publicznego określona została w art. 2 pkt 5 PlanZagospU jako działanie o znaczeniu lokalnym i ponadlokalnym, krajowym oraz metropolitalnym (obejmującym obszar metropolitalny) bez względu na status podmiotu podejmującego to działanie oraz źródła jego finansowania, stanowiące realizację celów, o których mowa w art. 6 GospNierU.

Podstawowym kryterium pozwalającym na uznanie inwestycji za inwestycję celu publicznego jest określenie jej jako działania o znaczeniu lokalnym i ponadlokalnym, krajowym oraz metropolitalnym. Inwestycja powinna, niezależnie od jej charakteru, zaspokajać konkretny interes publiczny, istotny dla społeczeństwa na wskazanym szczeblu.

W art. 6 GospNierU przedstawiony został katalog celów publicznych, m.in.: budowa dróg publicznych, rowerowych i wodnych, urządzeń transportu publicznego i łączności publicznej, budowa i utrzymywanie publicznych urządzeń służących do zaopatrzenia ludności w wodę, gromadzenia, przesyłania, oczyszczania i odprowadzania ścieków oraz odzysku i unieszkodliwiania odpadów, czy też budowa i utrzymywanie pomieszczeń dla urzędów organów władzy, administracji, sądów i prokuratur i innych instytucji publicznych. Katalog ten nie jest jednak zamknięty i cele publiczne mogą także wynikać z innych ustaw. Przykładowo, inwestycje w zakresie budowy obiektów energetyki jądrowej oraz inwestycje towarzyszące, są także inwestycjami celu publicznego – na podstawie art. 3 InwestEnergJądrU.

Inwestycja, która nie spełnia choćby jednego z wymienionych w ustawach celów publicznych, nie stanowi inwestycji celu publicznego. W orzecznictwie odmówiono statusu inwestycji celu publicznego budowie np. elektrowni wiatrowej z uwagi na fakt, iż inwestycji tej nie można było zakwalifikować pod którykolwiek z ustawowych celów publicznych.

Zobacz także:

Więcej informacji o zagospodarowaniu przestrzennym  znajdziesz w module Budownictwo, architektura i urbanistyka >>