Najem powierzchni i adresu dla innej spółki trzeba zgłosić do 30 kwietnia

Taki obowiązek wprowadził art. 129a ustawy z 1.3.2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1132 ze zm.; dalej: TerroryzmU). Jeśli ktoś prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest zapewnienie siedziby, adresu prowadzenia działalności lub korespondencyjnego innemu przedsiębiorcy, to musi się wpisać do odpowiedniego Rejestru do 30.4.2022 r. (jeśli zaczął świadczyć te usługi przed 31.10.2021 r.). Inna jest sytuacja nowych podmiotów. Jeśli ktoś teraz zaczyna prowadzić taką działalność, to ma 14 dni na dopełnienie obowiązku.

Problemem jest to, że TerroryzmU nie precyzuje, czym jest taka działalność. Pomocne może być stanowisko Ministerstwa Finansów i komentarze. W uproszczeniu można powiedzieć, że obowiązek dotyczy przedsiębiorców świadczących tzw. outsourcing usług biurowych. Ten rodzaj działalności polega na udostępnianiu wirtualnego biura, a druga strona umowy korzysta z adresu, który jest niezbędny dla ustanowienia siedziby i obsługi korespondencji.

Taki podmiot nie musi faktycznie istnieć (przebywać) w danym miejscu, co więcej – czasami nie ma nawet takiej możliwości.

W odpowiedzi, które otrzymał Polski Związek Firm Deweloperskich Ministerstwo napisało, że: przepis dotyczy sytuacji, w których usługa tworzy coś więcej niż zwykły najem powierzchni, bo zapewnia siedzibę czy adres prowadzenia działalności lub adres korespondencyjny oraz inne pokrewne usługi osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej.

Zasadniczo przepisom TerroryzmU nie podlegają podmioty wynajmujące powierzchnie biurowe czy magazynowe, z których najemcy faktycznie korzystają.

Wpis do Rejestru wiąże się też z poniesieniem opłaty w wysokości 600 zł.

Projekt zmian w przepisach o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa

Nowelizacja wprowadza do GospNierRolU słowniczek pojęć. Doprecyzowuje zasady gospodarowania zasobem nieruchomości rolnych w zakresie dotyczącym nieruchomości wyłączonych spod działania zasad gospodarowania. Proponuje się, aby zasada ta nie dotyczyła również nieruchomości rolnych, w skład których wchodzi co najmniej 70% nieużytków lub użytków klasy VI, wydzierżawianych na cele związane z pozyskiwaniem energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych.

Propozycje zmian dotyczą także gruntów przekazywanych Lasom Państwowym z zasobu nieruchomości rolnych. Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa będzie mógł przekazywać grunty Lasom Państwowym, w drodze umowy, gruntów (dotychczas grunty przekazywane były Lasom Państwowym w drodze decyzji administracyjnej wydawanej przez właściwego starostę, na wniosek Krajowego Ośrodka) z przeznaczeniem na lasy oraz rozszerzenie takiej możliwości o inne grunty na potrzeby gospodarki leśnej. Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa będzie mógł także przekazywać grunty jednostkom samorządu terytorialnego na cele związane z realizacją inwestycji infrastrukturalnych, w zakresie zadań realizowanych przez te jednostki.

Propozycja zmian ma także na celu wyłączenie pewnych ograniczeń związanych z nabywaniem nieruchomości z zasobu nieruchomości rolnych w przypadku nabycia ich przez spółki Skarbu Państwa prowadzące działalność w sektorze rolno-spożywczym.

Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa będzie mógł za opłatą udzielić zezwolenia na czasowe zajęcie nieruchomości wchodzących w skład Zasobu na potrzeby wskazane przez inwestora we wniosku o zajęcie nieruchomości.

Ponadto nowelizacja dokonuje także zmian w UstRolU. W dotychczasowym brzmieniu przepisów tej ustawy nie stosowało się m. in. do nieruchomości rolnych o powierzchni mniejszej niż 0,3 ha. Zgodnie z nowym ich brzmieniem UstRolU nie stosuje się do nieruchomości rolnych, w których powierzchnia użytków rolnych jest mniejsza niż 0,3 ha. Doprecyzowuje się zapis o warunkach nabywaniu nieruchomości przez małżonków. Jeżeli nieruchomość rolna wchodzi, bądź ma wejść w skład wspólności majątkowej małżeńskiej, wystarczające jest, gdy określone w UstRolU wymogi dotyczące nabywcy nieruchomości rolnej spełnia jeden z małżonków.

Zmiany w zakresie nadawania PESEL uchodźcom z Ukrainy

W Dz.U. z 2022 r. pod poz. 830 opublikowano ustawę z 8.4.2022 r. o zmianie ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa oraz niektórych innych ustaw.

Obywatelowi Ukrainy, którego pobyt na terytorium Polski uznaje się za legalny, na podstawie wniosku złożonego w dowolnym organie wykonawczym gminy na terytorium Polski, nadaje się numer PESEL (art. 4 ust. 1 PomocUkrainaU). Takiemu obywatelowi Ukrainy, któremu numer PESEL nadano przed 24.2.2022 r., nadaje się w rejestrze PESEL, na jego wniosek, status UKR, o którym mowa w art. 8 pkt 24a lit. d EwidLU, i wprowadza się jego dane do rejestru obywateli Ukrainy, którym nadano PESEL (art. 4 ust. 1a PomocUkrainaU).

Dodano przepisy, zgodnie z którymi:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 PomocUkrainaU, w przypadku gdy wniosek o nadanie PESEL zawiera adres poczty elektronicznej, numer telefonu komórkowego i zgodę na potwierdzenie profilu zaufanego, minister informatyzacji automatycznie potwierdza profil zaufany dla osoby wnioskującej. Nowelizacja dodaje przepisy, zgodnie z którymi w przypadku gdy obywatel Ukrainy nie wyraził we wniosku zgody na potwierdzenie profilu zaufanego lub automatyczne potwierdzenie nie było możliwe z przyczyn technicznych, obywatel Ukrainy po nadaniu mu numeru PESEL może złożyć w dowolnym organie wykonawczym gminy na terytorium Polski odrębny wniosek o:

Po potwierdzeniu tożsamości wnioskodawcy organ wykonawczy gminy wprowadza dane do rejestru danych kontaktowych (art. 20h InformPodmPublU) i systemu odpowiadającego za funkcjonowanie systemu teleinformatycznego, który:

Organ wykonawczy gminy:

Po wprowadzeniu danych do rejestru danych kontaktowych oraz systemu, minister informatyzacji automatycznie potwierdza profil zaufany.

Warto dodać, że zgodnie z art. 22 omawianej nowelizacji jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego lub związek metropolitalny mogą zbierać ofiary w gotówce lub w naturze, w celu pomocy obywatelom Ukrainy lub społecznościom lokalnym lub regionalnym w Ukrainie. Do zbierania tych ofiar nie stosuje się przepisów ustawy z 14.3.2014 r. o zasadach prowadzenia zbiórek publicznych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1672).

Trwają prace nad zmianami w systemie pobierania opłat planistycznych

W kontekście podanej problematyki na uwagę zasługuje zawarty na stronie RCL projekt z 22.4.2022 r. ustawy o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych innych ustaw (UD 369).

Projekt ten przewiduje znaczące zmiany w PlanZagospU. W motywach, jakim kierowali się autorzy projektu wskazano m.in., że istnieje potrzeba dokonywania systematycznego przeglądu regulacji prawnych pod kątem identyfikacji nadmiarowych procedur, które stanowią nieuzasadnione obciążenie dla uczestników obrotu. Tak ustalone bariery administracyjne i prawne należy następnie eliminować z systemu prawnego albo modyfikować je do formy przystępnej dla uczestników obrotu.

Co istotne, obok zmian typowo powiązanych z gospodarką przestrzenną, bardzo istotnym zmianom mają ulec przepisy zawarte w art. 36 ust. 4 PlanZagospU, które dotyczą opłat stanowiących dochody budżetu gminy. Ich dotychczasowa treść jest następująca:

Jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości. Opłata ta jest dochodem własnym gminy. Wysokość opłaty nie może być wyższa niż 30% wzrostu wartości nieruchomości.

Wg projektu nowelizacji ww. przepis ma przybrać kształt następujący:
Jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera od właściciela albo użytkownika wieczystego tej nieruchomości opłatę w wysokości 30% wzrostu wartości nieruchomości, stanowiącą dochód własny gminy”.

Z pozoru zmiany nie są widoczne, w praktyce jednak są one z korzyścią dla gmin. Zresztą wskazano uwagę na te kwestie w uzasadnieniu ww. projektu. Podano m.in., że nowelizacja art. 36 ust 3 i 4 PlanZagospU przerywa powiązanie wystąpienia odpowiedzialności odszkodowawczej gminy oraz opłaty planistycznej od zbycia nieruchomości przez jej właściciela lub użytkownika wieczystego. Dzięki temu rozwiązaniu gminy będą miały większe pole do uzyskiwania wpływów z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, które będą mogły być przeznaczane na finansowanie kolejnych działań planistycznych, jak i pokrywanie kosztów ich skutków, np. w postaci wyposażenia nowych terenów budowlanych w niezbędną infrastrukturę. Takie rozwiązanie wpłynie korzystnie na szybsze włączanie nieruchomości budowlanych do obrotu rynkowego. Dotychczasowe regulacje premiowały „mrożenie” nowo utworzonych gruntów budowlanych na okres 5 lat w celu uniknięcia kosztów związanych z opłatą planistyczną. Nowe regulacje sprzyjają szybszemu realizowaniu inwestycji przewidzianych w aktach planistycznych, co prowadzi do racjonalnego wykorzystania gruntów zamiast pozostawiania nieruchomości w stanie niezabudowanym jako formy alokacji kapitału. Opłatą planistyczną nie będą objęte nieruchomości będące własnością gminy. Takie rozwiązania pozwolą ograniczyć zbędne czynności administracyjne oraz uniknąć ponoszenia niepotrzebnych kosztów związanych z wyceną nieruchomości na potrzeby opłat, które i tak nie wpłyną na bilans budżetu gminy. Opłaty nie będzie się naliczać także w przypadku, gdy wzrost wartości nieruchomości będzie pochodną ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego. Warto bowiem podkreślić, że ratio legis przepisów o opłacie planistycznej jest m.in. pozyskanie środków umożliwiających finansowanie wyposażenia terenów przeznaczonych pod zabudowę.

W uzasadnieniu projektu podano także, że w związku z obciążeniem, jakie wywoływać może wielkość opłaty planistycznej dla wielu właścicieli nieruchomości, zaproponowano dodanie ust. 6a w art. 37. Zgodnie z tym przepisem, na wniosek właściciela, albo użytkownika wieczystego nieruchomości, opłata planistyczna zostanie rozłożona na maksymalnie 360 miesięcznych rat lub w przypadku osób pobierających zasiłek stały – umorzona w całości.

Podsumowując, nowy projekt przewiduje wiele rewolucyjnych zmian w szeroko pojętej gospodarce przestrzennej, ale również w dochodach budżetu gminy, związanych z opłatą planistyczną. Gminy dzięki nowym przepisom mogą zyskać sprawne mechanizmy ułatwiające pozyskiwanie dochodów do budżetu samorządowego.

Okazjonalne miejsce do kąpieli – ważna zmiana zasad tworzenia w nowelizacji Prawa wodnego

Zgłoszenie do wójta zamiast uchwały rady gminy

Zmiany wprowadzono do PrWod. Tworzenie miejsc wykorzystywanych okazjonalnie do kąpieli określają przepisy art. 39 PrWod. Zgodnie z ich nowym brzmieniem, miejsce okazjonalnie wykorzystywane do kąpieli, funkcjonujące przez okres nie dłuższy niż 30 kolejnych dni w roku kalendarzowym, można utworzyć w przypadku, gdy nie jest uzasadnione utworzenie kąpieliska. Utworzenie miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli wymaga zgłoszenia wójtowi (burmistrzowi lub prezydentowi miasta) właściwemu ze względu na planowaną lokalizację tego miejsca. Wniesienie tego zgłoszenia oznacza także dokonanie za pośrednictwem wójta zgłoszenia wodnoprawnego na wyznaczenie miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli w zakresie i na warunkach wskazanych w zgłoszeniu utworzenia takiego miejsca.

Przed zmianą do utworzenia takiego miejsca wymagano zgody zawartej w uchwale rady gminy będącej aktem prawa miejscowego. Jak więc widać uproszczono proces tworzenia takiego miejsca.

Zgodnie z nowymi przepisami organizator może utworzyć miejsce okazjonalnie wykorzystywane do kąpieli, jeżeli wójt nie wniesie sprzeciwu, w drodze decyzji, w ciągu 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia utworzenia takiego miejsca albo przed upływem terminu na wniesienie sprzeciwu przekaże zawiadomienie o braku sprzeciwu. Przed zmianą organizator składał wniosek o wyrażenie zgody na utworzenie miejsca. Według poprzednich przepisów, wójt na podstawie złożonego wniosku opracowywał projekt uchwały rady gminy zawierającej zgodę na utworzenie miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli.

Zgłoszenie wniesione właściwemu wójtowi

Jak wynika z nowych przepisów, wspomniane wyżej zgłoszenie wniesione do wójta powinno zawierać dane wymienione w art. 39 ust. 4 PrWod, czyli m.in. imię i nazwisko albo nazwę oraz adres i siedzibę organizatora, nazwę i adres miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli oraz opis granicy na aktualnej mapie, wskazanie: długości linii brzegowej miejsca, przewidywanej maksymalnej liczby osób korzystających dziennie, sezonu kąpielowego, opis infrastruktury miejsca (w tym urządzeń sanitarnych i dostępności tego miejsca dla osób niepełnosprawnych), wskazanie sposobu gospodarki odpadami. Do zgłoszenia dołącza się (art. 39 ust. 5 PrWod):

Przekazanie zgłoszenia właściwym organom środowiskowym

Zgłoszenie miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli wraz z dokumentami wójt przekazuje:

Zgłoszenie wodnoprawne wydawane w wyniku zgłoszenia utworzenia miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli

Zgodnie z art. 39 ust. 10 PrWod, do takiego zgłoszenia nie stosuje się przepisów dotyczących wymaganej treści zgłoszenia wodnoprawnego z art. 421 PrWod. Nie stosuje się też przepisów o wymaganej zgodności z ustaleniami miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, decyzji o warunkach zabudowy i decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, a także o spełnieniu wymagań ochrony zdrowia ludzi, środowiska, ochrony przyrody i dóbr kultury wpisanych do rejestru zabytków i innych wymienionych w art. 396 ust. 1 pkt 8 PrWod. Dodatkowo:

1) termin na wniesienie sprzeciwu od zgłoszenia wodnoprawnego wynosi 21 dni od dnia otrzymania zgłoszenia wodnoprawnego od wójta;

2) sprzeciw doręcza się organizatorowi oraz właściwemu w sprawie zgłoszenia utworzenia miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli wójtowi;

3) w przypadku braku wniesienia sprzeciwu ‒ właściwy organ przekazuje w ciągu 21 dni od dnia otrzymania zgłoszenia od wójta informację o tym fakcie właściwemu wójtowi, a także organizatorowi.

Jeżeli decyzja w sprawie wniesienia sprzeciwu stanie się prawomocna, umarza się z mocy prawa postępowanie w sprawie utworzenia miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli. Natomiast na obszarze parku narodowego miejsce takie można utworzyć, jeżeli nie sprzeciwiają się temu postanowienia planu ochrony parku narodowego albo planu zadań ochronnych oraz zasady udostępniania parku narodowego.

Sprzeciw wójta

Wójt wnosi sprzeciw, o którym mowa w art. 39 ust. 3 PrWod, jeżeli:

Modyfikacje terminu na wniesienie sprzeciwu przez wójta

Z art. 39 ust. 3 PrWod wynika, że organizator może utworzyć takie miejsce, jeżeli wójt nie wniesie sprzeciwu, w drodze decyzji, w ciągu 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia. Przy czym do terminu tego wlicza się wspomniany wyżej 21-dniowy termin na wniesienie sprzeciwu od zgłoszenia wodnoprawnego.

Jeżeli wójt nie otrzyma w ciągu co najmniej 7 dni przed upływem terminu na wniesienie sprzeciwu w sprawie utworzenia okazjonalnego miejsca do kąpieli:

1) sprzeciwu w sprawie zgłoszenia wodnoprawnego lub

2) informacji o braku takiego sprzeciwu

‒ 30-dniowy termin wydłuża się do 7 dni od dnia otrzymania przez wójta jednego z tych dokumentów.

Wójt może przed upływem 30-dniowego terminu przyjąć zgłoszenie utworzenia miejsca okazjonalnie wykorzystywanego do kąpieli, jeżeli otrzymał informację o braku sprzeciwu (art. 39 ust. 10 pkt 3 PrWod), o czym niezwłocznie zawiadamia organizatora takiego miejsca, biorąc pod uwagę stopień skomplikowania sprawy. W przypadku gdy zgłoszenie utworzenia takiego miejsca wobec którego nie wniesiono sprzeciwu, nie zostało przyjęte w ten sposób, wójt wydaje, na wniosek organizatora, zaświadczenie o niewniesieniu sprzeciwu.

Deklaracja na odpady komunalne z klauzulą o odpowiedzialności za podanie fałszywych danych

I tak, z art. 6n CzystGmU wynika, że rada gminy, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego obliczenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ułatwienia składania deklaracji, określi, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego:

1) wzór deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi składanej przez właścicieli nieruchomości, z uwzględnieniem art. 6m ust. 1a i 1b, obejmujący objaśnienia dotyczące sposobu jej wypełnienia, (….)

2) warunki i tryb składania deklaracji za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w szczególności:

a) ich format elektroniczny oraz układ informacji i powiązań między nimi zgodnie z przepisami o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne,

b) sposób ich przesyłania za pomocą środków komunikacji elektronicznej,

c) rodzaje podpisu elektronicznego, którym powinny być opatrzone.

Ponadto, jak wynika z art. 6m ust. 1a CzystGmU deklaracja zawiera dane niezbędne do określenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Z kolei, zgodnie z art. 6m ust. 1b CzystGmU rada gminy określając wzór deklaracji może wymagać podania następujących danych:

1) imię i nazwisko lub nazwę właściciela nieruchomości oraz adres miejsca zamieszkania lub siedziby;

2) adres nieruchomości;

3) dane stanowiące podstawę zwolnienia z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi;

4) numer telefonu właściciela nieruchomości;

5) adres poczty elektronicznej właściciela nieruchomości;

6) inne informacje niezbędne do wystawienia tytułu wykonawczego;

7) informacje dotyczące posiadania kompostownika przydomowego i kompostowania w nim bioodpadów stanowiących odpady komunalne.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w uchwale Kolegium RIO w Poznaniu z 20.4.2022 r. (12/612/2022; źródło: https://bip.poznan.rio.gov.pl).

We wskazanym orzeczeniu nadzorczym zakwestionowano zapis przewidujący wymóg złożenia oświadczenia: „jestem świadomy/a odpowiedzialności za podanie danych niezgodnych ze stanem faktycznym (….)”. W uzasadnieniu organ nadzoru m.in. wskazał, że: Powyższe oświadczenie budzi wątpliwość, jakiego rodzaju odpowiedzialność za podanie danych niezgodnych ze stanem faktycznym ma podpisać osoba składająca deklarację lub osoba upoważniona przez składającego deklarację. Dalej zaakcentowano, że żądanie złożenia oświadczenia w ww. brzmieniu, nie znajduje oparcia w podstawie prawnej uchwały w sprawie określenia wzoru deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Podano także, że ww. przepis art. 6n ust. 1, jak również żaden inny przepis CzystGmU, nie daje możliwości nakładania przez organ stanowiący gminy na wnioskodawcę obowiązku składania oświadczenia w zakresie ponoszenia odpowiedzialności za podanie danych niezgodnych z rzeczywistością. Nałożenie na składającego wniosek takiego obowiązku może mieć miejsce wyłącznie, gdy przepis ustawy taką możliwość przewiduje.

Podsumowując, stanowisko RIO jest prawnie uzasadnione. Nie ma podstaw, aby rada gminy wprowadzała w uchwale w sprawie wzoru deklaracji zapisów dotyczących odpowiedzialności składającego deklarację za podawanie danych niezgodnych ze stanem faktycznym.

Zapisy niedozwolone w programie gospodarowania zasobem mieszkaniowym gminy

W art. 21 ust. 2 OchrLokU m.in. postanowiono, że wieloletni program gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy powinien być opracowany na co najmniej pięć kolejnych lat i obejmować w szczególności:

1) prognozę dotyczącą wielkości oraz stanu technicznego zasobu mieszkaniowego gminy w poszczególnych latach;

2) analizę potrzeb oraz plan remontów i modernizacji wynikający ze stanu technicznego budynków i lokali, z podziałem na kolejne lata;

3) planowaną sprzedaż lokali w kolejnych latach;

4) zasady polityki czynszowej oraz warunki obniżania czynszu;

5) sposób i zasady zarządzania lokalami i budynkami wchodzącymi w skład mieszkaniowego zasobu gminy oraz przewidywane zmiany w zakresie zarządzania mieszkaniowym zasobem gminy w kolejnych latach;

6) źródła finansowania gospodarki mieszkaniowej w kolejnych latach;

7) wysokość kosztów w kolejnych latach (…).

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Lubelskiego z 20.4.2022 r. (PN-II.4131.186.2022; https://www.lublin.uw.gov.pl). Podstawowy zarzut wskazany przez organ nadzoru stanowi, że: opłaty niezależne od lokatora powinna określić umowa najmu zawarta pomiędzy Zarządcą a lokatorem (pkt 2). Najemca oprócz czynszu zobowiązany jest do ponoszenia opłat niezależnych od właściciela (energia elektryczna, woda, ścieki itp.) na podstawie zawartej umowy bezpośrednio z dostawcą usług. W przypadku braku takiej umowy opłaty będą wnoszone za pośrednictwem Wynajmującego (pkt 6).

W rozstrzygnięciu tym organ nadzoru wskazał, że powyższe regulacje uchwały rady gminy w sprawie uchwalenia wieloletniego programu gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy stanowią przekroczenie granic upoważnienia ustawowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 21 ust. 2 pkt 4 OchrLokU (….). Dalej podkreślono także, że w zakresie umowy najmu ustawodawca pozostawił stronom swobodne kształtowanie ich stosunku zobowiązaniowego.

Podsumowując, rada gminy nie może w ramach programu gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy wprowadzać zapisów wskazujących na składniki czynszu, czy określać innych opłat wnoszonych przez najemcę oprócz czynszu. W przypadku wprowadzenia takich zapisów zostaną zakwestionowane przez organ nadzoru, czyli wojewodę.

Polski Ład. Nowe przepisy od lipca 2022 roku

Ministerstwo finansów wskazało, że w ramach konsultacji społecznych, w których brali udział przedstawiciele księgowych i doradców podatkowych, przedsiębiorców i pracodawców, a także branża IT jako dostawcy oprogramowania, związki zawodowe, organizacje pozarządowe i organizacje reprezentujące samotnych rodziców, uwzględniono wiele postulatów, które znalazły się w finalnym projekcie ustawy, jaki będzie procedowany na posiedzeniu Rady Ministrów.

W ramach zapowiedzianej nowelizacji, która ma wejść w życie w 1.7.2022 r. mają zostać dokonane istotne zmiany w ramach podatkowych przepisów w Polsce. W stosunku do zapowiedzi z 24.3.2022 r., wprowadzono kilka poprawek. Najważniejsze ze zmian to:

Wprowadzenie 12% stawki PIT dla podatników na skali podatkowej zamiast obecnych 17%

Najważniejsza z perspektywy lipcowej nowelizacji zmiana, to obniżenie z 17% do 12% PIT w pierwszym progu podatkowym. Zgodnie z planami, zmiany mają wejść w życie w miesięcznych zaliczkach już od wynagrodzeń wypłacanych w lipcu 2022 r., natomiast skutek tych zmian ma być w całym 2022 r., co oznacza, że część podatników otrzyma zwrot zapłaconego podatku w rozliczeniu rocznym. W ujęciu miesięcznym zmiana oznaczać będzie przede wszystkim, że np. pracownik będzie korzystał z kwoty zmniejszającej podatek w wysokości 300 zł a nie jak dotychczas 425 zł. Natomiast finalnie pracownicy mają na zmianach skorzystać zapłacą niższy PIT w pierwszym progu podatkowym.

Bez zmian pozostanie wysokość kwoty wolnej od podatku, która od 1.1.2022 r. wynosi dla podatników na skali podatkowej 30 tys. zł, bez względu na to jakie wynagrodzenie otrzymuje taka osoba. Podobnie, jak nie zmieni się wysokość drugiego progu podatkowego, czyli moment, od którego należy płacić (od nadwyżki) 32% PIT, nadal będzie on wynosił 120 tys. zł. Pomimo zapowiedzi, finalnie mechanizm waloryzacji tej kwoty nie został wpisany do projektu ustawy, chociaż nie można wykluczyć, że nie będzie on wracał na etapie prac parlamentarnych.

Likwidacja ulg dla klasy średniej

Drugim ważnym elementem nowelizacji przepisów podatkowych jest likwidacja tzw. Ulgi dla klasy średniej. Dość złożony mechanizm, konieczność weryfikacji i pilnowania przez pracowników czy mieszczą się w widełkach rocznych – 68 412 zł brutto a 133 692 zł brutto – spowodował, że postanowiono wycofać się z tej ulgi. Zamiast tego rozwiązania, które z akurat z punktu widzenia pracodawców dość dobrze funkcjonowało, zdecydowano się na wprowadzenie 12% PIT. W przeciwieństwie do ulgi dla klasy średniej, która była skierowana tylko do pracowników i przedsiębiorców na skali podatkowej, to 12% PIT będzie rozwiązaniem, które obejmie również np. zleceniobiorców i emerytów.

Ministerstwo Finansów wskazuje, że ulga dla klasy średniej może być korzystniejsza od proponowanych rozwiązań dla około 30–40 tys. podatników i mają oni uzyskać możliwość skorzystania z niej podczas rozliczania 2022 r. na początku 2023 r. Szczegółów w tym zakresie na ten moment jeszcze nie ma.

Zmiany w składce zdrowotnej dla przedsiębiorców

Zmiana, która została zaprezentowana ma objąć przedsiębiorców na podatku liniowym, ryczałcie i karcie podatkowej. Będą oni mogli pomniejszać podstawę opodatkowania o zapłacone składki zdrowotne do określonego limitu. W zależności od tego w jakiej formie podatkowej jest prowadzona działalność, inną kwotę będzie można odliczać, tak:

Przedsiębiorcy, którzy prowadzą działalność w formie podatku liniowego, ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych oraz karty podatkowej. Z jednej strony przedsiębiorcy dostaną możliwość odliczania części składki zdrowotnej od podatku, inaczej w zależności od formy opodatkowania. Natomiast nowością, o którą lobbowali przedsiębiorcy na etapie konsultacji społecznych jest umożliwienie zmiany formy opodatkowania już w tym roku.

Możliwość wyboru rozliczenia (czyli zmiany formy opodatkowania) na skali podatkowej przez tych przedsiębiorców, którzy na początku roku wybrali podatek liniowy lub ryczałt. Przedsiębiorcy na podatku liniowym będą mogli się na to zdecydować po zakończeniu roku podatkowego. Natomiast ryczałtowcy po zakończeniu roku lub w trakcie roku podatkowego, do 22.8.2022 r. W tym drugim przypadku będą płacić PIT na zasadach ogólnych za pół roku podatkowego.

Jest to kolejna zmiana, która w ramach Polskiego Ładu powoduje praktyczne problemy i konieczności dokonania szczegółowych analiz z perspektywy przedsiębiorców, którzy prowadzą działalność gospodarczą. Warto pamiętać, że sytuacja każdego przedsiębiorcy w tym zakresie jest indywidualna i należy zweryfikować wszystkie elementy oraz koszty prowadzonej działalności.

Kolejna zmiana to ujednolicenie terminów na rozliczenia w PIT – zgodnie z tym rozwiązaniem wszystkie rozliczenia będą dokonywane do dnia 30 kwietnia, a nie w ramach kilku terminów.

Ulga na zabytki do modyfikacji

W zapowiedziach z marca 2022 roku wskazano, że likwidacji ulegnie ulga na zabytki. Resort finansów wycofuje się z tej likwidacji, ale planuje jej zmianę. Będzie ona obowiązywała wyłącznie na remonty, ale już nie na zakup zabytków. Dojdzie ponadto też warunek formalny – z ulgi korzystać będzie można po zatwierdzeniu remontu przez konserwatora zabytków.

PIT-2 u trzech pracodawców jednak od stycznia

Zgodnie z propozycją, która została zaprezentowana w marcu, podatnik, będzie miał możliwość składania PIT-2 do jednego, dwóch lub trzech miejsc (pracodawca, zleceniodawca lub ZUS), dzięki temu osoby, które pracują w kilku miejscach będą mogły skorzystać z możliwości podzielenia kwoty zmniejszającej podatek na kilka miejsc. Tego rodzaju zmiana miała wejść w życie już od lipca 2022 r. ale finalnie na wniosek księgowych została przesunięta na 1.1.2023 r.

Od 1.1.2022 r. kwota wolna od podatku wzrosła do 30 tys. zł, co w praktyce oznaczało, że kwota zmniejszająca podatek w skali roku wynosiła 5100 zł (czyli 425 zł miesięcznie). W przypadku osób, które świadczą pracę w ramach kilku stosunków np. umowa o pracę + umowa zlecenia lub umowa o pracę + umowa o pracę, możliwość skorzystania z tej kwoty obecnie jest tylko z umowy o pracę w jednym miejscu. Po zmianach osoby, które mają kilka źródeł zarobkowania będą mogli podzielić miesięczną kwotę zmniejszająca podatek na kilka źródeł (maksymalnie trzy). W związku z obniżeniem stawki podatkowej z 17% do 12%, kwota zmniejszająca podatek nie będzie już wynosiła 425 zł miesięcznie tylko 300 zł w skali miesiąca (3600 zł w skali roku), i tak w przypadku:

Charakter zmiany pozostaje taki sam jak w projekcie z marca, natomiast przesunięte zostaje wdrożenie tej zmiany.

Brak obowiązku czerwcowej weryfikacji

W projekcie z 24.3.2022 r. pojawił się przepis, który nakładał na pracodawców obowiązek dokonania weryfikacji oraz aktualizacji PIT-2 w stosunku do wszystkich pracowników. Do 15 kwietnia każdy pracodawca miał zapytać swoich pracowników, czy nadal mają na obecnych zasadach stosować dyspozycje z PIT-2, czyli uwzględniać kwotę zmniejszającą podatek podczas obliczania miesięcznego wynagrodzenia. Na wniosek księgowych i biur rachunkowych Ministerstwo Finansów zdecydowało się wycofać z tego pomysłu, co oznacza, że w czerwcu 2022 r. nie będzie miała miejsca weryfikacja i składanie PIT-2 przez pracowników.

Natomiast resort finansów uznał, że w związku z tym, że podatnicy znają już dobrze PIT-2, to właśnie w ramach tego dokumentu podatnik będzie składał dyspozycję związanie z obliczeniem zaliczki na podatek w ujęciu miesięcznym, co w praktyce oznacza, że będzie mógł w nim wskazać np. wspólne rozliczenie bądź określić kwestie związane z kosztami uzyskania przychodu. W związku z tym konieczne będzie przygotowanie nowego wzoru PIT-2, nad którym obecnie trwają pracę.

Pozostałe zmiany

Inne ważne zmiany, które mają wejść w życie w ramach nowelizacji Polskiego Ładu, to miedzy innymi przywrócenie mechanizmu wspólnego rozliczania rodziców samotnie wychowujących dzieci, zmiany w ramach ulgi 0% PIT dla rodzica/rodziców z co najmniej czwórką dzieci (dorosłe dzieci będą mogły zarobić ponad 16 tys. zł a nie ponad 3 tys. zł jak obecnie). Nie zostały zapowiedziane zmiany w ramach ulgi 0% PIT dla seniorów. Zlikwidowany zostanie natomiast mechanizm podwójnego liczenia zaliczki, który został wprowadzony pierwotnie w rozporządzeniu z 7.1.2022 r. a następnie w ustawie z 24.2.2022 r.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy, który obecnie znajduję się w Sejmie. Planowane wejście w życie znacznej części przepisów jest na 1.7.2022 r., a pozostałe od 1.1.2023 r. Na etapie prac parlamentarnych, niektóre komentowane przepisy mogą jeszcze ulec zmianie.

Zmiany w KSH: co czeka wspólników i akcjonariuszy?

Dyskusje i prace nad nowymi przepisami regulującymi działalność spółek handlowych toczyły się od wielu miesięcy. Regulacje dotyczące prawa holdingowego mają istotne znaczenie z punktu widzenia spółek działających w ramach grup kapitałowych. Nowe przepisy zaczną obowiązywać za kilka miesięcy, ale już dziś budzą emocje wśród przedsiębiorców. Jakie są najważniejsze zmiany, o których trzeba pamiętać?

1) Ustawa wprowadza do KSH definicję grupy spółek. Według tych przepisów grupę tworzą: spółka dominująca i co najmniej jedna spółka zależna. Wszystkie podmioty muszą być spółkami kapitałowymi i kierować się zgodnie z uchwałą o uczestnictwie w grupie spółek wspólną strategią. Członkowie grupy mają realizować wspólny interes (interes grupy spółek), uzasadniający sprawowanie przez spółkę dominującą jednolitego kierownictwa nad spółką zależną albo spółkami zależnymi.

2) Ponadto nowelizacja dodaje do KSH regulacje zasad funkcjonowania grup kapitałowych:

3) Ustawa reguluje również zasady wykupu udziałów lub akcji wspólników mniejszościowych. W szeregu zmian są takie, które przyznają uprawnienia zarówno wspólnikom (akcjonariuszom) mniejszościowym, reprezentującym nie więcej niż 10% kapitału zakładowego spółki zależnej, jak też zgromadzeniom wspólników (walnym zgromadzeniom akcjonariuszy). Nowela umożliwi przymusowy wykup udziałowców posiadających 25% udziałów. Umowa albo statut spółki zależnej może przewidywać, że uprawnienie przysługuje spółce dominującej, która bezpośrednio lub pośrednio reprezentuje w spółce zależnej mniej niż 90% kapitału zakładowego takiej spółki, lecz nie mniej niż 75% tego kapitału.

4) Ustawa wzmacnia również zakres nadzoru nad spółką, sprawowanego przez radę nadzorczą. Dzięki konkretnym narzędziom informacje, dokumenty, sprawozdania lub wyjaśnienia żądane przez radę nadzorczą będą przekazywane radzie nadzorczej niezwłocznie, nie później niż w terminie 2 tygodni od dnia zgłoszenia żądania do organu lub osoby obowiązanej, chyba że w żądaniu określono dłuższy termin. Zarząd nie będzie też mógł ograniczać członkom rady nadzorczej dostępu do żądanych przez nich informacji, dokumentów, sprawozdań lub wyjaśnień.

Zobacz także:

Najważniejsze zmiany w KSH (zestawienie zbiorcze): Prawo holdingowe wprowadzi istotne zmiany do Kodeksu spółek handlowych

Komentarz do zmian: Kodeks spółek handlowych. Komentarz do nowelizacji. Prawo holdingowe. Zmiany w funkcjonowaniu organów spółek kapitałowych

Zwolnienia z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi dla nieruchomości wyposażonych w kompostowniki należy dokonać z uwzględnieniem zasady proporcjonalności

W kontekście podanej problematyki na uwagę zasługują regulacje prawne CzystGmU. Skoro przedmiotowa problematyka dotyczy ustalenia zwolnienia z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi dla nieruchomości wyposażonych w kompostowniki, należy przywołać kluczową treść art. 6k ust. 4a CzystGmU. Zgodnie z jego treścią rada gminy, w drodze uchwały, zwalnia w części z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi kompostujących bioodpady stanowiące odpady komunalne w kompostowniku przydomowym, proporcjonalnie do zmniejszenia kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi z gospodarstw domowych.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w rozstrzygnięciu nadzorczym Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rzeszowie z 15.2.2022 r. (Nr VI/450/2022).

We wskazanym orzeczeniu organ nadzoru zwrócił uwagę na następujące argumenty prawne.

Po pierwsze wskazał, że przesłankę zastosowania zwolnienia stanowi zmniejszenie kosztów gospodarowania odpadami z gospodarstw domowych i tylko w zakresie kompostowania bioodpadów, a zakres zwolnienia winien wynikać z proporcji, w jakiej koszty te uległy zmniejszeniu w wyniku kompostowania bioodpadów stanowiących odpady komunalne, w kompostownikach przydomowych.

Po drugie zaakcentowano, że zmniejszenie kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi w następstwie kompostowania bioodpadów w kompostownikach przydomowych, o jakim mowa w art. 6k ust. 4a CzystGmU, dotyczy zatem zmniejszenia kosztów ponoszonych przez gminę wskutek tego, że części odpadów, w wyniku starań mieszkańców, gmina nie musi odbierać, a następnie zagospodarowywać.

Po trzecie, jak podkreślono, ekwiwalentem dla gospodarstw domowych (właścicieli nieruchomości), które praktykują kompostowanie bioodpadów, jest natomiast odpowiednie zmniejszenie stawki opłaty.

W dalszej części uzasadnienia wskazano dodatkowo, że podejmując uchwałę w sprawie ustalenia wysokości zwolnienia z części opłaty z tytułu posiadania kompostownika i gromadzenia w nim bioodpadów, rada gminy zobowiązania jest ustalić wysokość zwolnienia proporcjonalnie do zmniejszenia kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi z gospodarstw domowych. W podanym stanie faktycznym ustalono kwotę zwolnienia w wysokości 3 zł jako zachętę ekonomiczną do stosowania kompostowników, jednakże w oderwaniu od ustalenia proporcji zmniejszenia kosztów gospodarowania odpadów w gospodarstwach domowych w kompostownikach przydomowych. Finalnie organ nadzoru stwierdził nieważność uchwały rady gminy w całości z powodu naruszenia przepisów m.in. ww. art. 6k ust. 4a CzystGmU.

Podsumowując, stanowisko organu nadzoru, jakkolwiek jest rygorystyczne, to z prawnego punktu widzenia jest uzasadnione. Kwota zwolnienia z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi nie może być ustalona w sposób dowolny. Musi być skalkulowana proporcjonalnie do kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi.

Źródło: https://rzeszow.rio.gov.pl/18/aktualnosci.html