Procedura podwyższania płac minimalnych w służbie zdrowia krok po kroku

Przez zatrudnionych w podmiotach leczniczych należy rozumieć wyłącznie osoby objęte ustawą o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych (dalej: NajWynPracMedU). Przysługuje im rokroczna podwyżka wynagrodzenia zasadniczego, jeżeli jego wartość jest niższa od najniższego wynagrodzenia zasadniczego (patrz: Definicje pojęć). Podmioty lecznicze powinny dokonać podwyższenia na dzień 1 lipca danego roku (art. 3 ust. oraz art. 3a ust. 1 NajWynPracMedU, który zacznie obowiązywać 1.1.2022 r.). Ostatnio zrealizowały to zadanie 1.7.2021 r., a dla następnego razu terminem granicznym jest 1.7.2022 r. 

Sposób podwyższania stawek najniższego wynagrodzenia zasadniczego dla pracowników medycznych i niemedycznych powinien następować w trybie porozumienia przyjętego do 31 maja danego roku. Jeśli do tego dnia nie zostanie ustalone, wówczas podmiot medyczny wyda do 15 czerwca danego roku zarządzenie w sprawie podwyżek (art. 3 ust. 1 pkt 3 i art. 3a ust. 1 pkt 4a NajWynPracMedU).

1. Procedura podwyższania najniższego wynagrodzenia zasadniczego

Krok 1. Tryb procedowania 

Zawarcie porozumienia o sposobie podwyższania wynagrodzenia zasadniczego pracowników medycznych (patrz: Definicje pojęć) i niemedycznych zależy od tego, czy w podmiocie leczniczym (patrz: Definicje pojęć) działa organizacja związkowa, uprawniona do zawarcia zakładowego układu zbiorowego pracy. Jeśli tak, to z nią ma być ustalony i podpisany ten dokument. Gdy w konkretnej placówce jest tylko jedna organizacja związkowa, to termin uzgodnień treści porozumienia może być swobodnie ustalony (oczywiście przed 31 maja) z uwagi na brak jego określenia przez przepisy. Przy kilku organizacjach, lepiej sięgnąć do art. 30 ust. 5–6 ZwZawU. Według tych przepisów, mają one na przedstawienie wspólnego stanowiska 30 dni. Trzymanie się terminów znacznie ułatwi procedowanie.

W razie braku związków zawodowych w podmiocie leczniczym, zawiera on porozumienie z pracownikiem wybranym przez pracowników tej placówki do reprezentowania ich interesów. Sposób pracy nad tym dokumentem mogą wspólnie ustalić, byleby pozwalał on na dotrzymane terminu ich zakończenia, co ma nastąpić do 31 maja danego roku kalendarzowego.

Krok 2. Propozycja do negocjacji 

Od 22.6.2021 r. podmiot leczniczy ma swobodę w kształtowaniu treści propozycji porozumienia, przedstawianej organizacji związkowej lub reprezentantowi pracowników. Od tego dnia obowiązuje art. 3 NajWynPracMedU w brzmieniu, które nie uwzględnia już ustawowego stopniowego podnoszenia najniższej płacy w latach 2017–2021. Przepis ten nadal jednak określa wzór dla policzenia najniższego wynagrodzenia zasadniczego (patrz: Definicje pojęć oraz tabela). Oznacza to, że propozycja powinna się odnosić do co najmniej poziomu tego wynagrodzenia lub może być wyższa.

Podmiot leczniczy musi ponadto pamiętać, że pracownikom medycznym i niemedycznym, zatrudnionym na część etatu, najniższe wynagrodzenie zasadnicze oblicza się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy określonego w ramach ich stosunków pracy. Nie wolno mu też pominąć w propozycji porozumienia zasad podwyższania wynagrodzenia osób niewykonujących zawodu medycznego, innych niż pracownicy niemedyczni, a pozostających u niego w stosunkach pracy. Mają one zapewnić, aby wartość wynagrodzenia odpowiadała rodzajowi pracy, kwalifikacjom wymaganych przy jej wykonywaniu, a także ilości i jakości świadczonej pracy (art. 5 NajWynPracMedU). Wprawdzie ustawodawca nie doprecyzował, że chodzi o płace zasadnicze, jednak mając na względzie treść uzasadnienia projektu ustawy, należy uznać, że to właśnie ten składnik płacowy miał na myśli.

Krok 3. Zarządzenie zamiast porozumienia 

Jeśli do 31 maja danego roku nie uda się osiągnąć porozumienia, wtedy tryb podwyższania płac zasadniczych określi zarządzeniem kierownik podmiotu leczniczego lub podmiot tworzący dany podmiot leczniczy w formie jednostki budżetowej lub jednostki wojskowej (art. 3 ust. 1 pkt 3 i art. 3a ust. 1 pkt 4 NajWynPracMedU). Musi wydać ten dokument do 15 czerwca tego samego roku. 

Krok 4. Wdrożenie podwyżek 

Od 2 lipca danego roku poziom wynagrodzenia zasadniczego pracownika medycznego i niemedycznego nie może być niższy niż najniższe wynagrodzenie zasadnicze ustalone 1 lipca tego samego roku. Mimo że porozumienia/zarządzenia w tej sprawie będą wykonaniem ustawy, ich wdrożenie w stosunku do poszczególnych pracowników powinno nastąpić w trybie porozumień zmieniających (tzw. aneksów) umowy o pracę, jeśli wynagrodzenie zasadnicze jest w nich zapisane jako konkretna kwota. Gdyby pracownik się nie zgodził, konieczne będzie wręczenie wypowiedzeń zmieniających. Te działania nie są potrzebne, jeżeli umowy o pracę określają, że pracownikowi przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w wysokości najniższego wynagrodzenia zasadniczego, określonego w trybie NajWynPracMedU, bez konkretyzacji w postaci kwoty. 

2. Definicje pojęć

Najniższe wynagrodzenie zasadnicze – najniższe miesięczne wynagrodzenie zasadnicze przysługujące pracownikowi wykonującemu zawód medyczny oraz pracownikowi działalności podstawowej, innemu niż pracownik wykonujący zawód medyczny, zatrudnionym w podmiocie leczniczym, obliczone jako iloczyn współczynnika pracy określonego w załączniku do NajWynPracMedU i kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym, ogłoszonego przez Prezesa GUS (art. 2 pkt 1 i art. 3a ust. 1 NajWynPracMedU).

Podmiot leczniczy – podmioty wykonujące działalność leczniczą, tj. przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą w każdej formie, samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej, jednostki budżetowe, instytuty badawcze, fundacje i stowarzyszenia, a także jednostki organizacyjne stowarzyszeń posiadające osobowość prawną, osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania oraz jednostki wojskowe (art. 4 ust. 1 DziałLeczU).

Pracownik medyczny – osoba, wykonująca zawód medyczny, uprawniona na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osoba legitymująca się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny), a także osoba zatrudniona w ramach stosunku pracy w podmiocie leczniczym, która bierze bezpośredni udział w realizacji zadań Państwowej Inspekcji Sanitarnej polegających na sprawowaniu zapobiegawczego i bieżącego nadzoru sanitarnego, prowadzeniu działalności zapobiegawczej i przeciwepidemicznej w zakresie chorób zakaźnych i innych chorób powodowanych warunkami środowiska oraz na prowadzeniu działalności oświatowo-zdrowotnej (art. 2 pkt 3 NajWynPracMedU w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 2 DziałLeczU).

Pracownik niemedyczny – pracownik działalności podstawowej, inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny, tj. osoba zatrudniona w ramach stosunku pracy w podmiocie leczniczym, wykonująca pracę pozostającą w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w komórkach organizacyjnych zakładu leczniczego, których działalność jest związana z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, zatrudniona na stanowisku działalności podstawowej określonym w części pierwszej załącznika do rozporządzenia wydanego na podstawie art. 50 ust. 5 DziałLeczU lub stanowisku analogicznym.

3. Tabela współczynników pracy oraz wartości najniższego wynagrodzenia zasadniczego od 1.7.2021 r. do 30.6.2022 r.

Współczynniki pracy i najniższe wynagrodzenie zasadnicze od 1.7.2021 r. do 30.6.2022 r. 

Lp.	Grupy zawodowe według kwalifikacji wymaganych na zajmowanym stanowisku	Współczynnik pracy	Najniższe wynagrodzenie zasadnicze brutto*
1.	Lekarz albo lekarz dentysta, który uzyskał specjalizację drugiego stopnia lub tytuł specjalisty w określonej dziedzinie medycyny	1,31 (wzrost z 1,27)	6769 zł
2.	Lekarz albo lekarz dentysta, który uzyskał specjalizację pierwszego stopnia w określonej dziedzinie medycyny	1,2  (wzrost z 1,17)	6201 zł
3.	Lekarz albo lekarz dentysta, bez specjalizacji	1,06  (wzrost z 1,05)	5478 zł
4.	Lekarz stażysta albo lekarz dentysta stażysta	0,81  (wzrost z 0,73)	4186 zł
5.	Farmaceuta, fizjoterapeuta, diagnosta laboratoryjny albo inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w lp. 1–4, wymagający wyższego wykształcenia i specjalizacji	1,06  (wzrost z 1,05)	5478 zł
6.	Farmaceuta, fizjoterapeuta, diagnosta laboratoryjny albo inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w lp. 1–5 albo pracownik działalności podstawowej, inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny, wymagający wyższego wykształcenia, bez specjalizacji	0,81  (wzrost z 0,73)	4186 zł
7.	Pielęgniarka z tytułem zawodowym magister pielęgniarstwa albo położna z tytułem zawodowym magister położnictwa, która uzyskała tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia	1,06  (wzrost z 1,05)	5478 zł
8.	Pielęgniarka albo położna, która uzyskała tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, albo pielęgniarka z tytułem zawodowym licencjat albo magister pielęgniarstwa albo położna z tytułem zawodowym licencjat albo magister położnictwa	0,81  (wzrost z 0,73)	4186 zł
9.	Pielęgniarka albo położna inna niż określona w lp. 7 i 8, która nie posiada tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia	0,73  (wzrost z 0,64)	3772 zł
10.	Fizjoterapeuta albo inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w lp. 1–9 albo pracownik działalności podstawowej, inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny, wymagający średniego wykształcenia	0,73 (wzrost z 0,64	3772 zł
11.	Pracownik działalności podstawowej, inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny, inny niż określony w lp. 6 i 10	0,59 (wzrost z 0,58)	3049 zł

* Przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w gospodarce narodowej w 2020 r. wynosiło 5167,47 zł; od 1.7.2022 r. mnożnikiem będzie przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w gospodarce narodowej w 2021 r., ogłoszone przez Prezesa GUS.

„Stabilna praca – silna rodzina”. Ministerstwo ogłasza nabór na pilotażowe projekty

Minister Rodziny i Polityki Społecznej, działając na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 7 lit. f ustawy z 20.4.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy ogłosiła nabór na projekty pilotażowe pod nazwą „Stabilna praca – silna rodzina”. Nabór wniosków rozpoczął się 21 października i potrwa do 12 listopada. Projekt adresowany jest do publicznych służb zatrudnienia – m.in. wojewódzkich i powiatowych urzędów pracy, które chcą wdrożyć nowe sposoby pomocy osobom bezrobotnym, poszukującym pracy lub pracodawcom w celu przygotowywania rozwiązań o charakterze systemowym.

Cel 

Celem naboru jest wypracowanie nowych metod, narzędzi oraz sposobów pomocy bezrobotnym, poszukującym pracy lub pracodawcom tworzącym miejsca pracy, w celu stworzenia rozwiązań systemowych. Szczególnie premiowane będą projekty pilotażowe skierowane do: 

1) osób wyłączonych z rynku pracy z powodu opieki nad dziećmi/osobami zależnymi oraz seniorami, w szczególności rodziców powracających lub wchodzących na rynek pracy,

2) kobiet powracających na rynek pracy po urodzeniu dziecka, urlopie macierzyńskim lub wychowawczym, okresie bierności zawodowej związanym z wychowywaniem dzieci,

3) osób młodych do 30 roku życia, z grupy NEET (tj. osoby nieuczące się, niepracujące i nieszkolące się),

4) oraz zawierające rozwiązania wspierające pracodawców w zatrudnianiu pracowników w formie pracy zdalnej mieszkających na terenach zagrożonych trwałą marginalizacją lub w miastach średnich tracących funkcje społeczno-gospodarcze.

Realizacja

Projekty pilotażowe w ramach naboru mogą̨ być realizowane przez publiczne służby zatrudnienia samodzielnie lub we współpracy z innymi Instytucjami Rynku Pracy, w szczególności: 

1) Ochotniczymi Hufcami Pracy; 

2) agencjami zatrudnienia; 

3) instytucjami szkoleniowymi;

4) instytucjami partnerstwa lokalnego (grupa instytucji realizujących na podstawie umowy przedsięwzięcia i projekty na rzecz rynku pracy, np. pracodawcy, organizacje publiczne i pozarządowe, ośrodki pomocy społecznej, jednostki samorządu terytorialnego);

5) instytucjami dialogu społecznego: 

6) związkami zawodowymi lub organizacjami związków zawodowych, 

7) organizacjami pracodawców, 

8) organizacjami bezrobotnych, 

9) organizacjami pozarządowymi.

Składanie wniosków

Terminy naboru wniosków do projektu: 

1) ogłoszenie naboru: 21.10.2021 r.

2) zakończenie naboru: 12.11.2021 r.

3) ogłoszenie projektów rekomendowanych do realizacji: do 10.12.2021 r.

Wnioski będą rozpatrywane przez Komisję dokonującą oceny złożonych wniosków, powołaną przez Ministra Rodziny i Polityki Społecznej odrębnym zarządzeniem. 

 

Opłaty eksploatacyjne za gaz ziemny i niektóre pierwiastki

 Zmiany wprowadzono do obwieszczenia Ministra Klimatu i Środowiska z 17.5.2021 r. w sprawie stawek opłat na rok 2022 z zakresu przepisów PrGeolGórn. W załączniku do obwieszczenia w ust. 4 w tabeli dotyczącym stawek eksploatacyjnych dodano następujące pozycje:

Nowe przepisy dotyczące opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi od domków letniskowych

Z kolei, od 1.1.2022 r. treść ww. regulacji będzie następująca: W przypadku nieruchomości, na której znajduje się domek letniskowy, lub innej nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe rada gminy uchwala ryczałtową stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi nie wyższą niż 10% przeciętnego miesięcznego dochodu rozporządzalnego na 1 osobę ogółem za rok od domku letniskowego na nieruchomości albo od innej nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe.

Na kanwie ww. regulacji warto wspomnieć o rozstrzygnięciu nadzorczym Kolegium RIO w Poznaniu z 13.10.2021 r. (24/1438/2021; http://edziennik.poznan.uw.gov.pl). W orzeczeniu tym organ nadzoru wskazał m.in., że: Z nowego brzmienia art. 6j ust. 3b wynika, że „w przypadku nieruchomości, na której znajduje się domek letniskowy, lub innej nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe rada gminy uchwala ryczałtową stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi nie wyższą niż 10 % przeciętnego miesięcznego dochodu rozporządzalnego na 1 osobę ogółem za rok od domku letniskowego na nieruchomości albo od innej nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe”.  Dalej podano: Mając na uwadze to, że Rada Miejska określiła termin obowiązywania badanej uchwały od 1.1.2022 r., a więc już w czasie obowiązywania nowych przepisów CzystGmU, uchwała winna  zawierać regulacje wynikające ze znowelizowanego art. 6j ust. 3b ustawy.  Kolegium Izby wskazuje, że w regulacji, która będzie obowiązywać od 1.1.2022 r., opłatę  ryczałtową ustala się od domku letniskowego na nieruchomości, albo od innej nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe, a nie jak w obowiązującym stanie prawnym ‒ od nieruchomości, na której znajduje się domek letniskowy, lub od innej nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe.  Zatem stwierdzenie nieważności uchwały z uwagi na nieprawidłowe określenie przedmiotu opodatkowania jest zasadne.

Podsumowując, wskazać należy, że ustalenia organu nadzoru są prawidłowe. Należy bowiem podkreślić, że skoro rada gminy zdecydowała się przyjąć nowe zasady opodatkowania opłatą za gospodarowania odpadami komunalnymi od nieruchomości letniskowych – tj. od domku letniskowego, to powinna to zrobić zgodnie z nowym (znowelizowanym) upoważnieniem z art. 6j ust. 3b CzystGmU. W przeciwnym razie będzie skutkowało to wydaniem rozstrzygnięcia nadzorczego przez regionalną izbę obrachunkową. 

Nowe wzory zeznań podatkowych w PIT

W projekcie rozporządzenia w sprawie wzorów zeznań podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dostosowano składane przez podatników podatku dochodowego od osób fizycznych formularze zeznań podatkowych: PIT-36, PIT-36S, PIT-36L, PIT-36LS, PIT-37, PIT-38 i PIT-39  do wprowadzonych zmian ustawowych. Zmieniono również załączniki do zeznań podatkowych: PIT/B, PIT/BR, PIT/D, PIT/DS, PIT/IP, PIT/M, PIT/MIT, PIT/O, PIT/PM, PIT/Z, PIT/ZG, PIT/WZ i PIT/SE. 

Zmienione formularze będą mieć zastosowanie do uzyskanych dochodów lub poniesionych strat od 1.1.2021 r. Jeżeli jednak przed wejściem w życie rozporządzenia wprowadzającego zmienione formularze podatkowe, zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) zostało złożone według dotychczasowego wzoru, to uznaje się za prawidłowe zastosowanie wzoru obowiązującego przed dniem wejścia w życie rozporządzenia. 

Rada gminy nie może modyfikować ustawowych terminów wydania warunków przyłączenia do sieci wodociągowo-kanalizacyjnej

Natomiast w art. 19a WodaŚciekU ustawodawca doprecyzował terminy wydania przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne tzw. warunków przyłączenia do sieci. Tamże w ust. 1 wskazano, że:

1. Na pisemny wniosek podmiotu ubiegającego się o przyłączenie do sieci przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne jest obowiązane wydać warunki przyłączenia do sieci albo uzasadnić odmowę ich wydania, w terminie: 

1) 21 dni ‒ od dnia złożenia wniosku o wydanie warunków przyłączenia do sieci, w przypadku budynków mieszkalnych jednorodzinnych, w tym znajdujących się w zabudowie zagrodowej; 

2) 45 dni ‒ od dnia złożenia wniosku o wydanie warunków przyłączenia do sieci, w pozostałych przypadkach. 

2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne może przedłużyć terminy określone w ust. 1, odpowiednio o kolejne 21 albo 45 dni, po uprzednim zawiadomieniu podmiotu ubiegającego się o przyłączenie do sieci z podaniem uzasadnienia przyczyn tego przedłużenia. 

Podsumowując, wskazane rozstrzygnięcie organu nadzoru jest słuszne. Nie ma uzasadnionych podstaw, aby rada gminy modyfikowała ustawowe terminy na wydanie warunków przyłączenia do sieci.

Projekt rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie maksymalnej wysokości diet przysługujących radnemu powiatu

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ustawy, w art. 21 ust. 5 ustawy z 5.6.1998 r. o samorządzie powiatowym wprowadzono zmianę polegającą na zwiększeniu wysokości wielokrotności kwoty bazowej określonej w ustawie budżetowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe na podstawie przepisów ustawy z  23.12.1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 1658) z 1,5-krotnosci na 2,4 krotność tej kwoty. Obecnie obowiązujące rozporządzenie z 26.7.2000 r. w sprawie maksymalnej wysokości diet przysługujących radnemu powiatu, ma zostać zastąpione niniejszym projektowanym rozporządzeniem Rady Ministrów.

Z uwagi na fakt, że przepis upoważniający Radę Ministrów do wydania wspomnianego aktu wykonawczego nie został zmieniony, nie uległ zmianie zakres spraw przekazanych Radzie Ministrów do uregulowania oraz wytycznych dotyczących ich treści – projektowane rozporządzenie powiela zapisy aktualnie obowiązującego rozporządzenia, utrzymując procentową korelację poziomu maksymalnych wysokości diet przysługujących radnemu w odniesieniu do wielkości powiatu. W konsekwencji powyższego, w § 3 pkt 1-3 projektu rozporządzenia przyjęto, analogicznie jak dotychczas, że radnemu przysługują w ciągu miesiąca diety w wysokości do:

Zgodnie z informacjami wskazanym w wykazie prac programowych Rady Ministrów, zmiana ma zostać przyjęta przez Radę Ministrów do końca 2021 roku.

W uchwale podatkowej należy w sposób prawidłowy określić termin jej wejścia w życie

Warto wspomnieć, że punktem wyjścia dla podjęcia przez radę gminy uchwały w sprawie podatku od nieruchomości są stosowne regulacje prawne m.in. art. 5 ust. 1 PodLokU, z którego wynika uprawnienia dla rady gminy do określenia w drodze uchwały wysokości stawek podatku od nieruchomości, z uwzględnieniem różnych przedmiotów opodatkowania, w tym gruntów, budynków i budowli.

Co jednak istotne, stwierdzenie nieważności w części ww. uchwały było uzasadnione wadliwie sformułowanym wejściem w życie ww. uchwały podatkowej, bowiem rada gminy postanowiła że:

Uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Pomorskiego z mocą obowiązującą od 1 stycznia 2022 r.

W motywach rozstrzygnięcia organ nadzoru zwrócił uwagę m.in. na fakt, że wskazany zapis w sposób istotny narusza postanowienia art. 4 ust. 1 AktyNormU. Z treści powyższego przepisu wynika, że akty normatywne, zawierające przepisy powszechnie obowiązujące (a takimi są m.in. akty prawa miejscowego stanowione przez radę gminy), ogłaszane w dziennikach urzędowych wchodzą w życie po upływie czternastu dni od dnia ich ogłoszenia, chyba że dany akt normatywny określi termin dłuższy. Kolegium RIO w Gdańsku przyjęło, że ww. zapis zawiera dwie normy, nawzajem się wykluczające: jedną, która oznacza wejście w życie uchwały po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Pomorskiego i drugą, która określa jej moc obowiązującą od 1.1.2022 r. W uzasadnieniu organ nadzoru podał, że wejście w życie może być rozumiane jedynie jako nadanie mocy obowiązującej określonemu aktowi normatywnemu, zaś przy dwóch wykluczających się normach prawnych, należy dać prymat normie, która zgodna jest z ustrojową aksjologią (zasadami państwa prawnego). 

Podobne stanowisko wyrażone zostało przez Trybunał Konstytucyjny w orzeczeniu z 24.10.1995 r. (K 14/95) oraz przez Sąd Najwyższy w uchwale z 24.5.1996 r. (I PZP 12/96), gdzie stwierdzono, że: Wejście w życie i uzyskanie mocy przez ustawę są bowiem zdarzeniami tożsamymi, polegającymi na rozpoczęciu od ich spełnienia się, prawnego kwalifikowania stosunków społecznych przez przepisy, które „weszły w życie” lub „uzyskały moc”. Ustawa nie może bowiem wejść w życie bez uzyskania przez nią mocy obowiązującej i odwrotnie – uzyskanie mocy obowiązującej oznacza wejście ustawy w życie. 

Na kategoryczny charakter przepisu ww. art. 4 ust. 1 AktyNormU, stanowiącego powszechnie obowiązującą normę, zwrócił także uwagę Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 14.6.2011 r. (II GSK 632/10). Sąd stwierdził w nim, że przepis ten ma zastosowanie zarówno w przypadku, gdy dany akt nie zawiera postanowień dotyczących wejścia w życie aktu normatywnego, jak też wówczas, gdy wskazuje on termin wejścia w życie w sposób nieprawidłowy. W uzasadnieniu ww. wyroku NSA przypomniał, iż obowiązek wprowadzenia vacatio legis do aktów normatywnych wynika z zasady bezpieczeństwa prawnego, pewności obrotu prawnego, poszanowania praw nabytych, czy ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa, które wywodzą się z zasady demokratycznego państwa prawnego, wyrażonej w art. 2 Konst.

Dodatkowo Kolegium RIO w Gdańsku uznało, że ww. zapis narusza postanowienia § 44 ust. 1 i 2 oraz § 45 ust. 1 w związku z § 143 załącznika do TechPrawodR z uwagi na wskazaną wyżej okoliczność dwóch wykluczających się norm prawnych. 

Finalnie wskazano, że z uwagi na niedopuszczalność określenia dwóch terminów wejścia w życie aktu prawa miejscowego, postanowiono orzec nieważność § 4 w zakresie normy o wejściu w życie uchwały po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Pomorskiego i jednocześnie pozostawić w obrocie prawnym normę o wejściu w życie badanej uchwały od 1.1.2022 r. jako zgodnej z zasadami państwa prawnego.

Podsumowując, wskazane rozstrzygnięcie nadzorcze jest uzasadnione prawnie, a szczególnie w kontekście uchwały podatkowej, która musi posiadać jednoznaczne zapisy dotyczące jej wejścia w życie, co oznacza w tym przypadku wejście w życie nie w trakcie 2021 r., lecz od 1.1.2021 r. 

Źródło: http://bip.gdansk.rio.gov.pl/

Zużyte opony jako odpady komunalne

Z kolei, z ust. 3a CzystGmU wynika, że w uchwale, o której mowa w ust. 3, dopuszcza się ograniczenie ilości zużytych opon, odpadów wielkogabarytowych oraz odpadów budowlanych i rozbiórkowych, stanowiących odpady komunalne, odpadów stanowiących części roślin pochodzących z pielęgnacji terenów zielonych, ogrodów, parków i cmentarzy, odbieranych lub przyjmowanych przez punkty selektywnego zbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości w zamian za pobraną opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi. 

Na kanwie wskazanych regulacji szczególnie warto odnotować stanowisko zawarte w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Wielkopolskiego z 13.10.2021 r. (NR KN-I.4131.1.534.2021.10). W orzeczeniu tym organ nadzoru zakwestionował zapisy ograniczające odbiór zużytych opon przez gminę – do opon pochodzących z samochodów osobowych. Jednocześnie w uchwale wprowadzono limit oddawanych zużytych opon w liczbie 4 sztuk z jednego gospodarstwa domowego. 

W toku analizy prawnej wskazanych zapisów organ nadzoru wskazał m.in., że: W ocenie organu nadzoru przepisy te w zakresie zwrotu „od samochodów osobowych” stanowią niedozwoloną modyfikację przepisów rangi ustawowej, gdyż zgodnie z wolą ustawodawcy wyrażoną w treści art. 6r ust. 3 i ust. 3a w związku z art. 3 ust. 2 pkt 6 ustawy, selektywnemu zbieraniu/odbieraniu podlegają „zużyte opony”, a nie opony od określonych rodzajowo pojazdów. W dalszej części uzasadnienia organ nadzoru dodał, że: (…) możliwe jest zatem wprowadzenie ograniczenia wyłącznie ilościowego co do przyjmowania zużytych opon, bez wskazywania dodatkowych (np. rodzajowych kryteriów ograniczających przekazywanie tych odpadów w ramach pobranej opłaty. Zatem zdaniem organu nadzoru § 2 pkt 2 lit. m w zakresie zwrotu: „od samochodów osobowych” oraz § 3 pkt 2 w zakresie zwrotu: „od samochodów osobowych” uchwały zostały wydane z istotnym naruszeniem art. 6r ust. 3 i ust. 3a w związku z art. 3 ust. 2 pkt 6 ustawy.

Podsumowując, wskazane rozstrzygnięcie organu nadzoru jest słuszne. Nie ma uzasadnionych podstaw, aby rada gminy modyfikowała ustawowe przesłanki w zakresie świadczenia usług dotyczących  odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości. Ustawa mówi ogólnie o zużytych oponach, a nie tylko oponach z samochodów osobowych. 

Projekt ustawy o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw został przyjęty przez Radę Ministrów

Najważniejsze rozwiązania, które znalazły się w przyjętym projekcie przedstawiamy poniżej.

 1. Wprowadzone zostały uproszczenia dotyczące udzielania cudzoziemcom zezwoleń na pobyt czasowy i pracę przez:

2. Wprowadzone zostało rozwiązanie dotyczące odniesienia wynagrodzenia jako wymogu udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji do przeciętnego wynagrodzenia w roku poprzedzającym złożenie wniosku o udzielenie tego zezwolenia, a nie w roku poprzedzającym zawarcie umowy dotyczącej wykonywania pracy.

3.Wprowadzone zostały zmiany dotyczące postępowań w sprawie wydania zezwolenia na pracę sezonową oraz oświadczeń o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi przez wydłużenie okresu dopuszczalnej pracy do 24 miesięcy.

4. Umożliwione zostało przyspieszenie wydania zezwolenia na pracę dla cudzoziemców zamierzających wykonywać pracę w podmiotach o szczególnym znaczeniu strategicznym dla gospodarki Polski (podmioty te określi minister właściwy do spraw gospodarki).

5. Wprowadzona została szczególna regulacja o charakterze czasowym, przewidująca uproszczony tryb udzielania zezwolenia na pobyt czasowy i pracę w odniesieniu do postępowań wszczętych przed 1.1.2021 r., które w dniu wejścia w życie projektowanej ustawy będą pozostawać w toku.