Rada gminy nie może narzucić sztywnego terminu na zawarcie umowy najmu lokalu socjalnego

 Z kolei, jak wynika z art. 21 ust. 3 zasady wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy powinny określać w szczególności:

1) wysokość dochodu gospodarstwa domowego uzasadniającą oddanie w najem lub podnajem lokalu na czas nieoznaczony i najem socjalny lokalu oraz wysokość dochodu gospodarstwa domowego uzasadniającą stosowanie obniżek czynszu;

2) warunki zamieszkiwania kwalifikujące wnioskodawcę do ich poprawy;

3) kryteria wyboru osób, którym przysługuje pierwszeństwo zawarcia umowy najmu lokalu na czas nieoznaczony i umowy najmu socjalnego lokalu; 

4) warunki dokonywania zamiany lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy oraz zamiany pomiędzy najemcami lokali należących do tego zasobu a osobami zajmującymi lokale w innych zasobach; 

5) tryb rozpatrywania i załatwiania wniosków o najem lokali zawierany na czas nieoznaczony i najem socjalny lokali oraz sposób poddania tych spraw kontroli społecznej;

6) zasady postępowania w stosunku do osób, które pozostały w lokalu opuszczonym przez najemcę lub w lokalu, w którego najem nie wstąpiły po śmierci najemcy;

6a) warunki, jakie musi spełniać lokal wskazywany dla osób niepełnosprawnych, z uwzględnieniem rzeczywistych potrzeb wynikających z rodzaju niepełnosprawności;

6b) zasady przeznaczania lokali na realizację zadań, o których mowa w art. 4 ust. 2b. 

W kontekście podanej problematyki na szczególną uwagę zasługuje rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Śląskiego z 3.11.2021 r. (NPII.4131.1.964.2021; źródło: https://suw.bip.gov.pl). W tym orzeczeniu nadzorczym, organ nadzoru zakwestionował zapis dotyczący zawierania umów najmu lokali socjalnych na okres dłuższy niż 1 rok z możliwością ich przedłużenia na kolejny okres. W tym zakresie odwołał się do treści art. 23 OchrLokU, gdzie postanowiono m.in., że:

1. Umowę najmu socjalnego lokalu zawiera się na czas oznaczony.

2. Umowa najmu socjalnego lokalu, z uwzględnieniem art. 14 ust. 1, może być zawarta z osobą, która nie ma tytułu prawnego do lokalu i której dochody gospodarstwa domowego nie przekraczają wysokości określonej w uchwale rady gminy podjętej na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2, z uwzględnieniem art. 21b.

3. Umowę najmu socjalnego lokalu można po upływie oznaczonego w niej czasu przedłużyć na następny okres, jeżeli najemca nadal znajduje się w sytuacji uzasadniającej zawarcie takiej umowy. W razie wzrostu dochodów gospodarstwa domowego najemcy ponad wysokość określoną w uchwale rady gminy uzasadniającą zawarcie umowy najmu socjalnego lokalu od dnia ustania najmu do czasu opróżnienia takiego lokalu, stosuje się przepisy art. 18 ust. 1 i 2. 

W uzasadnieniu prawnym wskazanego rozstrzygnięcia podano zaś, że: „ustalenie przez Radę limitu okresu, na jaki może zostać zawarta umowa najmu socjalnego lokalu ma charakter arbitralny i niezgody z ustawą, a ponadto stanowi wkroczenie w kompetencje organu wykonawczego gminy, uprawnionego do zawierania i przedłużania umów najmu w imieniu gminy”.

Podsumowując, rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody jest prawnie uzasadnione. Rada gminy nie może bowiem wkraczać w kompetencje organu wykonawczego, który samodzielnie decyduje m.in. o czasokresie obowiązywania umowy najmu lokalu socjalnego.

Wynik przetargu na zbycie nieruchomości trzeba zamieścić w BIP gminy

Z punktu widzenia podanego zapytania kluczowe znaczenie ma § 12 ust. 1 PrzetargR, z którego wynika, że:

W przypadku niezaskarżenia w wyznaczonym terminie czynności związanych z przeprowadzeniem przetargu albo w razie uznania skargi za niezasadną właściwy organ podaje do publicznej wiadomości, zamieszczając w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu go obsługującego oraz wywieszając w swojej siedzibie, na okres co najmniej 7 dni, informację o wyniku przetargu, która zawiera: 

1) datę i miejsce oraz rodzaj przeprowadzonego przetargu;

2) oznaczenie nieruchomości będącej przedmiotem przetargu według katastru nieruchomości i księgi wieczystej;

3) liczbę osób dopuszczonych oraz osób niedopuszczonych do uczestniczenia w przetargu;

4) cenę wywoławczą nieruchomości oraz najwyższą cenę osiągniętą w przetargu albo informację o złożonych ofertach lub o niewybraniu żadnej z ofert;

5) imię, nazwisko albo nazwę lub firmę osoby ustalonej jako nabywca nieruchomości.

Na kanwie ww. regulacji prawnych i opisanej problematyki warto wspomnieć o wystąpieniu pokontrolnym RIO w Krakowie z 28.9.2021 r. (WK.6130.26.21; http://www.krakow.rio.gov.pl), w którym jako nieprawidłowość podano niezamieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej informacji o wyniku przetargu ustnego nieograniczonego. Z ustaleń kontroli wynika także, że wywieszenie informacji jedynie na tablicy ogłoszeń urzędu gminy jest niewystarczające. 

W zaleceniach pokontrolnych organ kontroli wskazał z kolei, że w przypadku  niezaskarżenia w wyznaczonym terminie czynności związanych z przeprowadzeniem przetargu na zbycie nieruchomości albo w razie uznania skargi za niezasadną, należy podawać do publicznej wiadomości informacje o wyniku przetargu, poprzez zamieszczenie jej w Biuletynie Informacji Publicznej oraz wywieszenie w siedzibie urzędu, na okres co najmniej 7 dni, zgodnie z § 12 ust. 1 PrzetargR.

Podsumowując, wskazać należy, że ustalenia organu kontroli są prawidłowe. Gmina powinna przestrzegać powinności związanych ze zbywaniem nieruchomości samorządowych. W przeciwnym razie narazi się na zastrzeżenia ze strony właściwej miejscowo RIO.  

MRiPS: 5,5% wynosi szacowne bezrobocie za październik 2021 r.

Z danych Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej wynika, że stopa bezrobocia rejestrowanego w końcu października 2021 r. kształtowała się w przedziale od 3,2 % w województwie wielkopolskim do 8,6 % w województwie warmińsko-mazurskim. W każdym województwie wskaźnik ten był od 0,1 do 0,2 punktu proc. niższy niż miesiąc wcześniej.

Stopa bezrobocia w październiku wyniosła 5,5 % i w porównaniu do poprzedniego miesiąca spadła o 0,1 punktu proc. Przed rokiem stopa bezrobocia wynosiła 6,1 % mówimy więc o spadku rzędu 0,6 punktu proc. 

W analogicznym okresie ubiegłego roku w rejestrach urzędów pracy figurowało ponad milion osób bezrobotnych (1018,4 tys.). Teraz, według szacunków Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej, zarejestrowanych było 912,3 tys. osób bezrobotnych, czyli dokładnie o 106,1 tys. osób mniej niż przed rokiem. Mówimy więc o spadku rzędu 10,4 proc. rok do roku. 

Bezrobocie według Eurostat

We wrześniu 2021 r. stopa bezrobocia, liczona wg definicji przyjętej przez Eurostat, wyniosła w Polsce 3,4 % wobec 6,7 % w Unii Europejskiej  i 7,4 % w strefie euro. 

Gatunki obce – nowe regulacje już wkrótce!

Wprowadzenie

Ustawa o gatunkach obcych dotyczy inwazyjnych gatunków obcych (IGO), czyli inwazyjnych gatunków obcych, które, w rozumieniu przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1143/2014 z 22.10.2014 r. w sprawie działań zapobiegawczych i zaradczych w odniesieniu do wprowadzania i rozprzestrzeniania inwazyjnych gatunków obcych (Dz.Urz. UE L 317 z 4.11.2014 r., s. 35 ze zm.; dalej: rozporządzenie nr 1143/2014), stanowią zagrożenie dla Polski oraz dla UE, a także rozprzestrzeniające się na szeroką skalę. Z przepisów unijnych wynika, że:

Centralny Rejestr Danych o IGO

Ustawa wprowadza Centralny Rejestr Danych o IGO, w którym gromadzi się informacje o IGO stwarzających zagrożenie dla UE oraz IGO stwarzających zagrożenie dla Polski, w tym o:

Regionalny dyrektor ochrony środowiska, dyrektor parku narodowego, dyrektor urzędu morskiego oraz Główny Inspektor Rybołówstwa Morskiego, każdy w zakresie swojej właściwości, wprowadzają do Rejestru IGO informacje o przeprowadzonych działaniach zaradczych – w odniesieniu do: 

Zakazy i zezwolenia dotyczące gatunków obcych

Ustawa o gatunkach obcych zakazuje wprowadzania do środowiska oraz przemieszczania w środowisku gatunków obcych, a w odniesieniu do IGO stwarzającego zagrożenie dla Polski zakazuje się także:

Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska może, w drodze decyzji, wydać zezwolenie, o którym mowa w art. 8 i art. 9 rozporządzenia nr 1143/2014, w odniesieniu do IGO stwarzającego zagrożenie dla UE, czyli m.in. w zakresie prowadzenia badań nad IGO. Zasady dokonywania takich odstępstw od obowiązujących zakazów dotyczących IGO, cofania lub zawieszania zezwoleń oraz kontroli, określają przepisy art. 8–10 GatunkiObceU. 

Przepisy GatunkiObceU określają też zasady postępowania w przypadku, gdy zwierzę domowe trafi na listę IGO.

Postępowanie w przypadku stwierdzenia obecności IGO w środowisku

Kto stwierdzi obecność w środowisku:

− niezwłocznie zgłasza ten fakt wójtowi, burmistrzowi albo prezydentowi miasta, właściwemu ze względu na miejsce stwierdzenia obecności tego IGO w środowisku.

Zgłoszenie takie zawiera:

Zgłoszenia dokonuje się na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo elektronicznej, w szczególności na elektroniczną skrzynkę podawczą lub za pomocą poczty elektronicznej. 

Wójt (burmistrz, prezydent miasta) przekazuje to zgłoszenie w postaci elektronicznej, w formacie danych oraz zgodnie ze wzorem udostępnionym przez Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w BIP na stronie podmiotowej Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska:

  1) właściwemu dyrektorowi parku narodowego – gdy stwierdzenia obecności w środowisku IGO objętego tym zgłoszeniem dokonano na obszarze parku narodowego;

  2) właściwemu dyrektorowi urzędu morskiego – gdy stwierdzenia obecności w środowisku IGO objętego tym zgłoszeniem dokonano na obszarze pasa technicznego poza obszarem parku narodowego;

  3) Głównemu Inspektorowi Rybołówstwa Morskiego – gdy stwierdzenia obecności w środowisku IGO objętego tym zgłoszeniem dokonano na obszarze morskim poza obszarem parku narodowego;

  4) właściwemu regionalnemu dyrektorowi ochrony środowiska – gdy stwierdzenia obecności w środowisku IGO objętego tym zgłoszeniem dokonano na obszarach innych niż wskazane w pkt. 1–3.

Ponadto wójt (burmistrz, prezydent miasta) przekazuje zgłoszenie:

Regionalny dyrektor ochrony środowiska informuje właściwego wójta, burmistrza, albo prezydenta miasta o wprowadzeniu do Rejestru IGO informacji o stwierdzeniu obecności w środowisku IGO stwarzającego zagrożenie dla UE albo dla Polski, rozprzestrzenionego na szeroką skalę. Nie dotyczy to przypadku gdy stwierdzenie obecności w środowisku takiego IGO dotyczy IGO, wobec którego organem właściwym do przeprowadzenia działań zaradczych jest regionalny dyrektor ochrony środowiska, dyrektor parku narodowego, Główny Inspektor Rybołówstwa Morskiego albo dyrektor urzędu morskiego. 

Po otrzymaniu tej informacji wójt (burmistrz, prezydent miasta) ustala podmiot władający odpowiedzialny za przeprowadzenie działań zaradczych i informuje ten podmiot władający o stwierdzeniu obecności w środowisku IGO stwarzającego zagrożenie dla UE lub dla Polski, rozprzestrzenionego na szeroką skalę, oraz o konieczności przeprowadzenia działań zaradczych wobec tego IGO.

Zakres działań zaradczych

Działania zaradcze przeprowadza się w stosunku do IGO stwarzającego zagrożenie dla UE lub IGO stwarzającego zagrożenie dla Polski:

W rozumieniu rozporządzenia nr 1143/2014 działanie zaradcze to każde działanie środkami letalnymi lub nieletalnymi, których celem jest eliminacja, kontrola lub izolacja populacji inwazyjnych gatunków obcych, przy jednoczesnym zminimalizowaniu oddziaływania na gatunki niedocelowe i ich siedliska.

Działania zaradcze w stosunku do IGO stwarzającego zagrożenie dla UE lub IGO stwarzającego zagrożenie dla Polski, podlegającego szybkiej eliminacji, przeprowadza:

Zakres działań zaradczych określają przepisy art. 18–25 GatunkiObceU. Ponadto, przepisy GatunkiObceU określają też zasady przeprowadzenia kontroli, które przeprowadzają organy wymienione w art. 26–28 GatunkiObceU.

Postępowanie w stosunku do IGO prawdopodobnie spełniającego kryteria uznania go za stwarzający zagrożenie dla UE

Zgodnie z art. 29 GatunkiObceU, w przypadku gdy Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska stwierdzi obecność w środowisku IGO lub bezpośrednie zagrożenie wprowadzeniem do środowiska IGO, który prawdopodobnie spełnia kryteria uznania go za stwarzający zagrożenie dla UE (art. 4 ust. 3 rozporządzenia nr 1143/2014), informuje o tym ministra właściwego do spraw środowiska i przekazuje posiadane dowody naukowe potwierdzające spełnienie tych kryteriów.

Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia:

  1) listę IGO, które prawdopodobnie spełniają kryteria uznania ich za stwarzające zagrożenie dla UE zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia nr 1143/2014: podlegających szybkiej eliminacji, rozprzestrzenionych na szeroką skalę,

  2) zakazy obowiązujące wobec takich IGO wybrane spośród zakazów, o których mowa w art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 1143/2014,

  3) działania zaradcze w stosunku do takich IGO oraz warunki ich przeprowadzenia,

  4) środki mające na celu przywrócenie naturalnego stanu ekosystemów, które zostały zdegradowane, uszkodzone lub zniszczone przez IGO – w stosunku do poszczególnych IGO lub grup IGO, o których mowa w pkt 1

− kierując się potrzebą zapewnienia skutecznej ochrony środowiska przed IGO, które prawdopodobnie spełniają kryteria uznania ich za stwarzające zagrożenie dla UE.

Administracyjne kary pieniężne

Ustawa o gatunkach obcych przewiduje też szereg kar pieniężnych. Przykładowo, za naruszenie obowiązujących zakazów można będzie nałożyć administracyjną karę pieniężną nawet do wysokości 1.000.000 zł.

Regionalny dyrektor ochrony środowiska wymierzy administracyjną karę pieniężną, uwzględniając:

Natomiast w przepisach art. 34–36 GatunkiObceU określono przepisy karne za wymienione w nich czyny zawinione, które mogą mieć formę grzywny, aresztu, a także pozbawienia wolności od 2 do 5 lat.

Sprzedaż bezpośrednia w piątki i soboty przez rolników i ich domowników

Celem wprowadzenia przepisów jest rozpowszechnienie sprzedaży bezpośredniej w miastach m.in. przez wprowadzanie przez władze gmin piątku i soboty, jako dnia sprzedaży bezpośredniej dla rolników sprzedających swoje produkty. Rolnicy i domownicy będą mogli w tych dniach sprzedawać produkty spożywcze wyprodukowane w swoich gospodarstwach oraz wyroby rękodzieła, nie wnosząc opłaty targowej. Takie rozwiązanie przyczyni się do zwiększenia dochodów w gospodarstwach rolnych, a także sprzyjać będzie upowszechnianiu produktów lokalnych, skracaniu i dywersyfikacji kanałów dystrybucji przez tworzenie miejsc bezpośredniej sprzedaży dla spożywczych produktów lokalnych.

Planowane jest, że przepisy ustawy wejdą w życie 1 stycznia 2022 roku.  Obecnie ustawa oczekuje na procedowanie w Senacie RP.

Źródło: Ministerstwo Finansów

Usługi agencyjne nie podlegają pod limit świadczeń niematerialnych z art. 15e PDOPrU

Stan faktyczny

W ramach prowadzonej działalności spółka zawarła umowy na świadczenie usług (dalej: usługi) z podmiotami powiązanymi (dalej: agentami) w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1800; dalej: PDOPrU). Zgodnie z zawartymi umowami, agenci prowadzący działalność na lokalnych rynkach odpowiedzialni są w szczególności za wsparcie sprzedaży produktów sprzedawanych przez spółkę. Usługi te obejmują pozyskiwanie nowych klientów oraz utrzymanie i rozwijanie relacji z obecnymi nabywcami produktów, jak również identyfikację odbiorców zainteresowanych nabyciem produktów, prowadzenie negocjacji warunków oraz przedstawianie klientowi oferty dostosowanej do jego potrzeb. Rolą agentów jest zdobywanie klientów, utrzymywanie relacji z klientami i związane z tym wsparcie przy realizowaniu przez spółkę sprzedaży produktów. 

Ponadto, w ramach świadczonych usług, agenci mogą odpowiadać również za nadzór nad siecią sprzedaży na danym rynku produktów oraz za ich marketing. Czynności związane z nadzorem nad siecią sprzedaży produktów oraz ich marketingiem mają jednak charakter pomocniczy w stosunku do głównego przedmiotu usług nabywanych przez spółkę, czyli pośrednictwa w sprzedaży produktów przez agentów.

W świetle tak zarysowanego stanu faktycznego spółka złożyła wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: Dyrektor KIS) w celu uzyskania odpowiedzi na dwa pytania:

1. Czy usługi nie mieszczą się w katalogu usług wskazanych w art. 15e ust. 1 PDOPrU, niezależnie od sposobu liczenia wynagrodzenia agentów?
2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy koszty wynagrodzenia stanowią koszty zaliczane do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez spółkę produktów w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 PDOPrU, a zatem ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 PDOPrU, nie ma zastosowania do kosztów wynagrodzenia?

Spółka w treści uzasadnienia odpowiedziała twierdząco na pytania przedstawione we wniosku.

Dyrektor KIS uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. Zdaniem organu, usługi świadczone przez agentów polegające na wsparciu sprzedaży produktów noszą cechy charakterystyczne dla usług doradczych, reklamowych i badania rynku, oraz stanowią pod względem cech charakterystycznych usługi podobne do usług wymienionych w art. 15e ust. 1 pkt 1 PDOPrU, a tym samym podlegają ograniczeniom wynikającym z tego przepisu.

W odpowiedzi na drugie pytanie Organ uznał, że ponoszone przez spółkę koszty wynagrodzenia stanowią koszty ogólne służące jej działalności, wobec czego koszty te nie korzystają na podstawie art. 15e ust. 11 pkt 1 PDOPrU z wyłączenia spod ograniczenia, o którym mowa w art. 15e ust. 1 pkt 1 PDOPrU.

Podatnik zaskarżył otrzymaną interpretację indywidualną, zarzucając Dyrektorowi KIS m.in. błędną wykładnię oraz niewłaściwą ocenę co do zastosowania przepisów PDOPrU, wnosząc o jej uchylenie.

Wyrok WSA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku stwierdził, że skarga spółki jest zasadna i w konsekwencji na aprobatę zasługuje argumentacja skarżącej o błędnej wykładni i niewłaściwej ocenie co do zastosowania przepisów podatkowych przez Dyrektora KIS.

WSA w Gdańsku zaznaczył, że świadczenia wchodzące w zakres usług nie zostały wprost wymienione w art. 15e ust. 1 pkt 1 PDOPrU, nie można ich uznać także za podobne do usług doradczych, badania rynku czy usług reklamowych. Sąd nie dopatrzył się w usługach świadczonych przez agentów cech pozwalających na uznanie ich za jedną z podlegających pod hipotezę przepisu. WSA w Gdańsku uznał, że Dyrektor KIS skupił się w interpretacji nie na zasadniczym celu opisanych usług, jakim jest pośrednictwo w sprzedaży, ale na usługach ubocznych.

Sąd zauważył także, że organ dokonując oceny usług z perspektywy art. 15e ust. 11 pkt 1 PDOPrU pominął w swojej ocenie fakt, że bez możliwości korzystania ze współpracy z agentami skarżąca nie byłaby w stanie pozyskać kontrahentów.

Pełne oskładkowanie umów zlecenia od 1 stycznia 2022 roku? Termin jest zagrożony

Projekt ustawy dotyczący (nie)pełnego oskładkowania umów zlecenia miał zostać opublikowany i przyjęty podczas jesiennych prac nad projektami ustaw w ramach Polskiego Ładu. Pierwsze zapowiedzi wskazywały, że zmiany będą obowiązywały od 1.1.2022 r. Do dnia przygotowania artykułu, ustawa nie została zaprezentowana i skierowana do konsultacji społecznych, co może spowodować opóźnienie wejścia w życie przepisów.

W odpowiedzi z 29.10.2021 r. na interpelację poselską (nr 27454) w sprawie założeń Polskiego Ładu w zakresie ograniczenia umów cywilnoprawnych resort pracy wskazał, że temat oskładkowania umów zlecenia nie jest tematem nowym. Jest on dyskutowany już od wielu lat i był ujęty w różnych dokumentach, między innymi, w Przeglądzie emerytalnym. Temat ten wielokrotnie też był poruszany na forum Rady Dialogu Społecznego (RDS). Obecnie nadal trwają prace analityczne w zakresie oskładkowania umów cywilnoprawnych. Określenie zakresu zmian oraz przyjęcie konkretnych rozwiązań w tym zakresie będzie możliwe po zakończeniu prac.

Celem projektu jest uporządkowanie systemu ubezpieczeń społecznych, jego racjonalizacja, w tym ujednolicenie zasad podlegania ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym oraz wprowadzenie jednolitych rozwiązań w zakresie przyznawania i wypłaty świadczeń, a także usprawnienie funkcjonowania Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w kontekście gospodarki finansowej, oraz rozliczeń z płatnikami składek. W praktyce z perspektywy pracodawcy pod względem kosztów nastąpi zrównanie umowy zlecenia z umową o pracę, przez co umowa zlecenia nie będzie już tak konkurencyjna. Obecnie obowiązkiem pracodawcy jest oskładkowanie umowy zlecenia do wysokości minimalnego wynagrodzenia (2800 zł w 2021 r., od stycznia 2022 r. będzie to 3010 zł). Jeżeli projektowane zmiany wejdą w życie, to od każdej umowy, bez względu na jej wysokość pracodawca będzie musiał finansować składki na ubezpieczenia społeczne. W związku z obowiązującym już rejestrem umów o dzieło, które pracodawcy mają obowiązek zgłaszać do ZUS od stycznia 2021 r., należy pamiętać, że ZUS mając większą wiedzę o takich umowach może łatwiej kontrolować pracodawców, którzy będą próbowali traktować umowę o dzieło jako alternatywę dla oskładkowanego zlecenia. 

Zgodnie z informacjami pojawiającymi się w ostatnim czasie w ramach reformy pełnego oskładkowania umów zlecenia mogą się pojawić wyjątki: 

Warto podkreślić, że umowa zlecenia po zmianach jakie zostały wprowadzone w ramach ustawy z 29.10.2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, nie jest już tak konkurencyjna, przede wszystkim dlatego, że osoby zarabiające na jej podstawie nie będą mogły skorzystać z ulgi dla klasy średniej. 

W konsekwencji wprowadzonych zmian w ramach tzw. Polskiego Ładu zmianie ulegną wynagrodzenia zleceniobiorców. Wyższa kwota wolna i wyższy próg podatkowy wpłyną pozytywnie na wysokość wynagrodzenia. Jednak brak możliwości odliczenia składki zdrowotnej od PIT oraz brak ulgi dla klasy średniej dla zleceniobiorców oznaczać będzie, że wynagrodzenie ze zlecenia będzie niższe. 

Zaniechanie w dochodzeniu odsetek przez gminę stanowi naruszenie prawa

Dla przypomnienia art. 13 ust. 1 GospNierU przewiduje, że  z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z ustaw, nieruchomości mogą być przedmiotem obrotu. W szczególności nieruchomości mogą być przedmiotem sprzedaży, zamiany i zrzeczenia się, oddania w użytkowanie wieczyste, w najem lub dzierżawę, użyczenia, oddania w trwały zarząd, a także mogą być obciążane ograniczonymi prawami rzeczowymi, wnoszone jako wkłady niepieniężne (aporty) do spółek, przekazywane jako wyposażenie tworzonych przedsiębiorstw państwowych oraz jako majątek tworzonych fundacji. Uzupełniająco należy dodać, że wiodącą rolę w gospodarowaniu mieniem komunalnym odgrywa wójt gminy. Założenie to ma normatywne podstawy w art. 30 ust. 2 pkt 3 SamGminU z którego wynika, że do zadań wójta należy w szczególności gospodarowanie mieniem komunalnym. W orzecznictwie nadzorczym wskazuje się przy tym, że gospodarowanie mieniem gminy należy do zadań wójta, burmistrza i prezydenta. Przepis ten ustanowił zasadę, iż kompetencja do podejmowania wszelakiego rodzaju decyzji w zakresie gospodarowania mieniem gminnym należy wyłącznie do wójta (burmistrza, prezydenta).

Przejawem właściwego gospodarowanie mieniem jest m.in. ustalanie należności odsetkowych związanych z ww. stosunkami cywilnoprawnymi. W tym miejscu przypomnieć należy o art. 42 ust. 5 FinPubU, z którego wynika, że jednostki sektora finansów publicznych są obowiązane do ustalania przypadających im należności pieniężnych, w tym mających charakter cywilnoprawny, oraz terminowego podejmowania w stosunku do zobowiązanych czynności zmierzających do wykonania zobowiązania. Przepis ten obliguje więc m.in. jednostki samorządu terytorialnego do ustalania przypadających im należności. W tym zakresie nie chodzi tylko o same roszczenia główne, czyli czynsze najmu czy dzierżawy, ale również związane z nimi należności uboczne w postaci odsetek. 

W tym zakresie regionalna izba obrachunkowa wskazała, że od nieterminowo regulowanych należności cywilnoprawnych należy pobierać odsetki za zwłokę w wysokości określonej w umowie. W przypadku braku uregulowania umownego należy stosować odsetki ustawowe za opóźnienie, co ma podstawy w art. 481 § 1 i 2 KC. Z tych regulacji wynika zaś, po pierwsze, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Po drugie, jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże, gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Podsumowując, ustalenia kontrolne regionalnej izby obrachunkowej są prawnie uzasadnione. Gmina powinna realizować swoje uprawnienia związane z ustalaniem przysługujących jej należności odsetkowych. Jest to w interesie budżetu samorządowego ale i stanowi przejaw należytej gospodarki mieniem komunalnym. 

Źródło: http://lublin.rio.gov.pl/

Projekt rozporządzenia Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego

W uzasadnieniu projektu rozporządzenia wnioskodawca stwierdza, że nowe regulacje dopuszczają: 

Ponadto jednoznacznie przesądzają o obowiązku zamieszczania w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej organu sporządzającego plan miejscowy informacji o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego, jak również dokonania wyłożenia projektu planu miejscowego także poprzez jego udostępnienie w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej organu. (https://legislacja.gov.pl/docs//573/12352453/12823108/12823109/dokument526020.pdf). 

W ramach ustalenia części tekstowej projektu planu miejscowego formułuje się go zgodnie m.in. z następującymi wymogami: 

Część graficzną projektu planu miejscowego sporządza się z wykorzystaniem map zasadniczych albo w przypadku ich braku map katastralnych, gromadzonych w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym, w postaci elektronicznej. Część graficzna projektu planu miejscowego zawiera m.in.

Ponadto projekt powinien zawierać prognozę skutków finansowych uchwalenia planu miejscowego obejmującą:

 Projekt trafił do opiniowania. Zgodnie z propozycja postanowienia rozporządzenia wejdą w życie 24.12.2021 r. 

Stawki opłat za udostępnienie materiałów państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego obowiązujące od 1 stycznia 2022 r.

Zgodnie z art. 40 ust. 1 PrGeodKart, państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny służy gospodarce narodowej, obronności państwa, ochronie bezpieczeństwa i porządku publicznego, nauce, kulturze, ochronie przyrody i potrzebom obywateli. Natomiast z art. 40a ust. 1 PrGeodKart wynika, że organy prowadzące państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny, co do zasady, udostępniają materiały zasobu odpłatnie.

Stawki opłat za udostępnianie materiałów zasobu, określone w załączniku do PrGeodKart, podlegają corocznej waloryzacji w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszego półrocza roku, w którym stawki te są waloryzowane, w stosunku do analogicznego okresu roku poprzedniego, ogłaszanego komunikatem Prezesa GUS w Dz.Urz. Monitor Polski. Jeżeli wskaźnik ten ma wartość ujemną, stawki opłat nie ulegają zmianie. Minister budownictwa ogłasza, najpóźniej do 31 października każdego roku, w drodze obwieszczenia, wysokości zwaloryzowanych stawek, które będą obowiązywały od 1 stycznia następnego roku.

Z omawianego obwieszczenia wynika, że opłaty wynoszą, za:

Natomiast za udostępnianie materiałów zasobu dotyczących zgłoszonych prac geodezyjnych, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 PrGeodKart opłata zryczałtowana za obszar objęty zgłoszeniem pracy wynosi: