Osoby uprawnione do składania wniosku w imieniu osoby nieposiadającej zdolności do czynności prawnych lub posiadającej ograniczoną zdolność do czynności prawnych

Z prawodawstwa UE

Obywatelstwo Unii powinno stanowić podstawowy status obywateli Państw Członkowskich, w przypadku gdy korzystają z prawa do swobodnego przemieszczania się i pobytu. Należy zatem skodyfikować i zweryfikować istniejące instrumenty wspólnotowe, które traktują oddzielnie pracowników najemnych, osoby pracujące na własny rachunek, studentów i inne osoby niezatrudnione w celu uproszczenia i wzmocnienia prawa do swobodnego przemieszczania się i pobytu wszystkich obywateli Unii.

Artykuł 4 ust. 2 TUE, art. 20 i 21 TFUE oraz art. 7, art. 24 i 45 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w związku z art. 4 ust. 3 dyrektywy 2004/38/WE (Dz. Urz.UE L z 2004 r., Nr 158, s. 77) należy interpretować w ten sposób, że jeśli chodzi o małoletnie dziecko, będące obywatelem Unii, którego akt urodzenia wydany przez właściwe organy przyjmującego państwa członkowskiego wskazuje jako jego rodziców dwie osoby tej samej płci, państwo członkowskie, którego to dziecko jest obywatelem, jest zobowiązane z jednej strony do wydania mu dowodu tożsamości lub paszportu bez konieczności uprzedniego sporządzenia aktu urodzenia przez organy krajowe. A także, z drugiej strony, do uznania, podobnie jak każde inne państwo członkowskie, dokumentu pochodzącego od przyjmującego państwa członkowskiego umożliwiającego wspomnianemu dziecku korzystanie, wraz z każdą z tych dwóch osób, z przysługującego mu prawa do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich.

Problematyka zmian

Usługa elektroniczna umożliwiająca osobie, której dane są przetwarzane w Rejestrze Dowodów Osobistych pobranie informacji o odbiorcach, którym jej dane osobowe lub dane osobowe jej dziecka udostępniono z Rejestru Dowodów Osobistych.

Minister właściwy do spraw informatyzacji, jako administrator Rejestru Dowodu Osobistego jest obarczony obowiązkiem informacyjnym na gruncie RODO.

Zgodnie z RODO podstawowym obowiązkiem informacyjnym, w ramach którego osoba może uzyskać podstawowe informacje na temat przetwarzania jej danych osobowych w Rejestrze Dowodów Osobistych. Informacją taką jest m.in. informacja o odbiorcach, którym dane osobowe zostały udostępnione z tego rejestru.

Informacja o odbiorcach

Zmiana przewiduje nową formę uzyskiwania przez osobę, której dane dotyczą lub przez jedno z rodziców (matkę lub ojca), informacji o odbiorcach, którym jej dane osobowe lub dane ich dzieci zostały udostępnione z Rejestru Dowodów Osobistych w stosunku do aktualnych możliwości uzyskania takich informacji.

Do tej pory takie informacje przekazywał minister właściwy do spraw informatyzacji w postaci papierowej lub elektronicznej.

Nową formą uzyskania informacji o odbiorcach jest elektroniczna usługa transakcyjna umożliwiająca samodzielne pobranie takich informacji, przez zautomatyzowanie tego procesu, bezpośrednio z logów rejestru PESEL na skutek skierowania zapytania przez osobę, której dane dotyczą lub jedno z rodziców, w zakresie danych dziecka. W związku z tym zajdzie potrzeba modyfikacji funkcjonalności Rejestru Dowodów Osobistych przez zapewnienie odnotowania przez podmioty pozyskujące dane, celu pobierania danych z tego rejestru.

Możliwość skorzystania z transakcyjnej formy pobrania informacji o odbiorcach uzależniono od spełnienia określonych warunków analogicznie do przypadku rejestru PESEL.

Transakcyjna forma pobrania przez osobę, której dane dotyczą informacji o odbiorcach, których jej dane zostały udostępnione z Rejestru Dowodów Osobistych, została przewidziana wyłącznie dla tej osoby. Usługa ta nie obsługuje zapytań kierowanych przez np. jej pełnomocników.

Ustalenie podstawy opodatkowania dla opłaty przekształceniowej po 1.1.2022 r. – interpretacja MF

Zgodnie z ustawą z 29.10.2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r., poz. 2105) zmianie uległ art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b VATU, zawierający katalog czynności, dla których obowiązek podatkowy w VAT powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty. Od 2022 r. nastąpiło rozszerzenie katalogu czynności, dla których obowiązek podatkowy w VAT powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, m.in. o czynności przeniesienia z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie, a więc również o opłaty przekształceniowe, czyli opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, dokonanego na podstawie PrzekszUżytkWieczU. Powyższe zmiany wynikają z potrzeby dostosowania polskich regulacji w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w VAT do wyroku TSUE wydanego w sprawie C-604/19 (Gmina Wrocław), a ich celem jest umożliwienie stosowania jednolitych zasad dotyczących momentu powstania obowiązku podatkowego w VAT dla wszystkich czynności dokonanych z mocy prawa. Powyższa ustawa zawiera również przepis przejściowy, zgodnie z którym nowe zasady powstawania obowiązku podatkowego mają dotyczyć również opłat otrzymanych z tytułu przeniesienia, z mocy prawa, prawa własności, otrzymanych po wejściu w życie przepisów, nawet jeżeli samo przejście prawa własności z mocy prawa miało miejsce przed wejściem tych przepisów w życie. Oznaczałoby to, że choć przekształcenie z mocy prawa, prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, na mocy PrzekszUżytkWieczU miało miejsce w 2019 r., to opłaty z tego tytułu otrzymane od 1.1.2022 r. powinny podlegać opodatkowaniu VAT, niezależnie od momentu ustanowienia prawa użytkowania wieczystego. Wyjątek od tej zasady przewidziano dla sytuacji, w których podatnik rozliczył cały podatek należny przed wejściem w życie przepisu. W związku z powyższym powstała wątpliwość: czy ustanowiona w latach poprzednich kwota opłaty z tytułu przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności, która nie była objęta podatkiem VAT, bądź podlegała zwolnieniu, od 2022 r. stanowić będzie kwotę brutto, czy kwotę netto, do której należy doliczyć podatek VAT?

Odpowiedź na powyższą wątpliwość można odnaleźć w interpretacji ogólnej Ministra Finansów z 22.12.2021 r. (Nr PT1.8101.2.2021) w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług przekształcenia z mocy prawa, prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.

Z treści pkt 2.3 ww. interpretacji, o następującej treści:

Konsekwencją podjętego przez TSUE rozstrzygnięcia jest natomiast konieczność zmiany sposobu traktowania na gruncie VAT czynności przekształcenia użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych we własność, ustanowionego przed 1 maja 2004 r. (czyli uznania ich za odrębną dostawę towarów), które to czynności nie były dotąd uznawane za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przekształceniowej z tytułu przekształcenia nowy właściciel gruntu ponosi na rzecz dotychczasowego właściciela gruntu opłatę. Wysokość opłaty jest równa wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, która obowiązywałaby w dniu przekształcenia (art. 7 ust. 2 tej ustawy). Zgodnie z art. 7 ust. 6 ustawy opłata jest wnoszona przez okres 20 lat, licząc od dnia przekształcenia, możliwe jest jednak jednorazowe wniesienie tej opłaty (art. 7 ust. 7 ustawy).

Ww. opłaty, jako wynagrodzenie z tytułu dokonanej czynności przekształcenia użytkowania wieczystego gruntu we własność, podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych ustanowionych w ustawie o VAT. Mając na względzie treść art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym podstawą opodatkowania jest co do zasady wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, jak również art. 29a ust. 6 pkt 1, zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku, uznać należy, że otrzymane przez dotychczasowego właściciela gruntu opłaty zawierają już w sobie podatek VAT (są tzw. kwotami brutto) wynika, że wartość opłaty przekształceniowej ustalonej dla użytkowania wieczystego gruntu jest kwotą brutto i nie należy do niej doliczać 23% podatku VAT, lecz ustalić od tej wartości brutto, wartość netto i podatek VAT.

Zgodnie z zapisem uznać należy, że otrzymane przez dotychczasowego właściciela gruntu opłaty zawierają już w sobie podatek VAT (są tzw. kwotami brutto) musimy przyjąć, że ustalona wartość opłaty przekształceniowej, która musi być w takiej samej wysokości jak wcześniejsza opłata z tytułu wieczystego użytkowania gruntu, a należny podatek VAT jest już ujęty w wartości opłaty, w związku z czym należy go wyłączyć z kwoty brutto i odprowadzić do urzędu skarbowego bez doliczania go dla osoby wnoszącej opłatę przekształceniową.

Zapowiedź następnej nowelizacji Polskiego Ładu

Obecnie w Ministerstwie Finansów trwają prace nad rozszerzeniem ulgi dla klasy średniej o osoby pracujące na podstawie umowy zlecenia, emerytów oraz nauczycieli akademickich, dzięki czemu wskazane osoby z wynagrodzeniem/świadczeniem do kwoty 12 800 zł mają zyskać, albo otrzymać takie samo wynagrodzenie jak w 2021 r. Ponadto zapowiedziano rozszerzenie ulgi dla samotnych rodziców w taki sposób, żeby osoby do 12 800 zł nie straciły na zmianach w ramach Polskiego Ładu. Uregulowana ma zostać również kwestia wynagrodzeń funkcjonariuszy i żołnierzy. Zyskać mają również pracodawcy zatrudniający osoby niepełnosprawne.

Ulga dla klasy średniej dla nowych kategorii podatników

Pierwotnie, zgodnie z przepisami ustawy z 29.10.2021 r. ulga dla klasy średniej miała przysługiwać tylko pracownikom i przedsiębiorcom rozliczającym się na skali podatkowej. Rząd uznał jednak, że należy rozszerzyć ją o kilka kategorii podatników. W związku z tym po zmianach w ramach Polskiego Ładu nie stracą osoby otrzymujące dochody w wysokości do 12 800 zł brutto w ramach:

Dla tych nowych kategorii osób zarabiających do 12 800 zł brutto zmiany podatkowe będą korzystne albo neutralne. Szczegóły związane ze sposobem obliczania tej ulgi można będzie opisać jak tylko projekt ustawy zostanie skierowany do Sejmu. Wskazano ponadto, że korzystanie z ulgi dla klasy średniej będzie możliwe także przy zbiegu różnych rodzajów umów.

Samotni rodzice do 12 800 zł brutto nie stracą na Polskim Ładzie

W ramach Polskiego Ładu ustawodawca zlikwidował możliwość wspólnego rozliczania się rodzica samotnie wychowującego dzieci. W zamian wprowadzono ryczałtową ulgę w wysokości 1500 zł w skali roku. W praktyce okazało się, że wielu rodziców samotnie wychowujących dzieci traci na tych zmianach. Według zapowiedzianych propozycji premier wskazał, że rodzice, którzy samotnie wychowują swoje dzieci, których zarobki nie przekraczają 12 800 zł brutto miesięcznie, zyskają lub reforma będzie dla nich neutralna. Ponadto osoby, które płacą wyższy podatek niż 1500 zł (kwota ulgi) będą mogły otrzymać zwrot niewykorzystanej ulgi. Brak jest na ten moment szczegółów dotyczących tego rozwiązania, ale rząd wskazuje, że na tej zmianie skorzysta ok. 320 tys. osób.

Żołnierze i funkcjonariusze ze świadczeniem do 12 800 zł nie stracą na Polskim Ładzie

Przedstawiciele służb mundurowych, obok nauczycieli, w związku z tym, że wynagrodzenie za styczeń otrzymali w pierwszych dniach miesiąca byli pierwszymi pokrzywdzonymi na Polskim Ładzie. Wynikało to z nieprecyzyjnych przepisów dla tej grupy osób. W związku z tym osobom, którym zaliczka na podatek została pobrana w sposób niekoniecznie oczekiwany z intencją ustawodawcy, zostały już wypłacone zwroty środków, a rząd zapowiedział, że funkcjonariusze i żołnierze, którzy otrzymują wynagrodzenie do 12 800 zł zyskają na reformie podatkowej lub zmiana będzie dla nich neutralna.

Organizacje pożytku publicznego dostaną wyrównanie z tzw. jednego procenta

Polski Ład, w związku ze zmianami obejmującymi np. wprowadzenie kwoty wolnej od podatku do 30 000 zł oraz podniesieniu drugiego progu podatkowego od kwoty 120 000 zł, spowodował, że organizacje pożytku publicznego otrzymają mniej środków z tzw. jednego procenta. W związku z tym Rząd zapowiedział, że organizacje pożytku publicznego otrzymać mają gwarancje, że od 2023 r. za rok podatkowy 2022 i kolejne – suma korzyści z 1% nie będzie niższa niż za 2021 r. W 2022 r. organizacje pożytku publicznego nie odczują zatem zmian w podatkach. Otrzymają środki z jednego procenta według starych zasad, czyli na podstawie rozliczenia podatku za 2021 rok.

Dodatkowe wsparcie dla firm zatrudniających osoby z niepełnosprawnościami

Przedostatnia zmiana jaka została zapowiedziana, została skierowana do pracodawców zatrudniających osoby z niepełnosprawnościami. Zmiany mają oznaczać, że:

Opłatę uzdrowiskową można pobrać dopiero po upływie pierwszej doby pobytu

Z punktu widzenia poruszonej problematyki kluczowe regulacje zostały zawarte w art. 17 PodLokU. Z treści tego artykułu m.in. wynika, że rada gminy może wprowadzić opłatę uzdrowiskową. Opłatę uzdrowiskową pobiera się od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach zdrowotnych, turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status uzdrowiska na zasadach określonych w LeczUzdrowU – za każdą rozpoczętą dobę pobytu (ust. 1a).

W ust. 2 podano m.in., że opłaty uzdrowiskowej nie pobiera się:

1) pod warunkiem wzajemności – od członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają miejsca pobytu stałego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2) od osób przebywających w szpitalach;

3) od osób niewidomych i ich przewodników;

4) od podatników podatku od nieruchomości z tytułu posiadania domów letniskowych położonych w miejscowości, w której pobiera się opłatę miejscową albo uzdrowiskową;

5) od zorganizowanych grup dzieci i młodzieży szkolnej.

Zgodnie zaś z art. 19 pkt 1 PodLokU – zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek tej opłaty określa rada gminy w uchwale, przy czym ustalone stawki nie mogą przekroczyć maksymalnych stawek określonych w ustawie. Zgodnie z obwieszczeniem Ministra Finansów z 22.7.2021 r. (M.P. z 2021 r. poz. 724) dla opłaty uzdrowiskowej wynoszą w 2022 r. 4,83 zł dziennie.

Na tle wskazanych regulacji prawnych regionalna izba obrachunkowa stwierdziła nieważność uchwały w sprawie opłaty uzdrowiskowej w całości. W argumentach prawnych wskazano m.in. na fakt, że zapisy ww. art. 17 ust. 1a PodLokU stanowią, że obowiązek uiszczenia opłaty uzdrowiskowej powstaje po upływie pierwszej doby pobytu w danej miejscowości – za każdą rozpoczętą dobę. Tym samym, w przypadku przebywania w danej miejscowości przez mniej niż dobę, nie ma podstaw prawnych do pobierania opłaty. Dalej podkreślono, że: Nie ma też podstaw do żądania uiszczenia „z góry” kwoty należnej za cały deklarowany okres pobytu. Pobieranie opłaty uzdrowiskowej zgodnie z zapisami uchwały Rady Gminy (…) „w pierwszym dniu pobytu” – oznacza jej pobranie bez powstania zobowiązania podatkowego i pozostaje w sprzeczności z zapisami art. 17 ust. 1a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. D.U. z 2019 roku, poz. 1170).

Podsumowując, rozstrzygnięcie nadzorcze regionalnej izby obrachunkowej jest uzasadnione. Należy bowiem mieć na uwadze, że opłatę uzdrowiskową pobiera się od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach zdrowotnych, turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status uzdrowiska.

Źródło: https://bip.rzeszow.rio.gov.pl

RIO. Nieprawidłowości związane z bezpodstawnym stosowaniem przepisów prawa zamówień publicznych

Organ kontroli (regionalna izba obrachunkowa) wskazał, że doszło do nieprawidłowości związanych z bezpodstawnym stosowaniem przepisów w zakresie zamówień publicznych w zakresie udzielenia zamówienia publicznego na wykonywanie świadczeń polegających na prowadzeniu placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom w stanie nietrzeźwości. W opisie stanu faktycznego podano m.in., że postępowanie zostało wszczęte w trybie podstawowym na podstawie art. 275 pkt 2 PrZamPubl. Z tej regulacji wynika,  że zamawiający udziela zamówienia w trybie podstawowym, w którym w odpowiedzi na ogłoszenie o zamówieniu oferty mogą składać wszyscy zainteresowani wykonawcy, a następnie zamawiający może prowadzić negocjacje w celu ulepszenia treści ofert, które podlegają ocenie w ramach kryteriów oceny ofert, o ile przewidział taką możliwość, a po zakończeniu negocjacji zamawiający zaprasza wykonawców do składania ofert dodatkowych. Dodatkowo wskazano, że zgodnie z art. 242 ust. 1 pkt 1 PrZamPubl zamawiający przy wyborze oferty kierował się kryterium ceny i kryteriami jakościowymi dotyczącymi doświadczenia osób wyznaczonych do realizacji zamówienia.

Organ kontroli w oparciu o ww. stan faktyczny stwierdził, że doszło w konsekwencji do naruszenia przepisu art. 39 ust. 3 AlkU oraz art. 221 ust. 2 FinPubU.

W tym miejscu warto przypomnieć treść ww. regulacji prawnych. I tak, z podanego art. 39 ust. 3 AlkU wynika, że jednostka samorządu terytorialnego może zlecić wykonywanie zadań izby wytrzeźwień innej placówce lub utworzyć taką placówkę, zwaną dalej „placówką”. Zgodnie zaś z art. 221 ust. 2 FinPubU – zlecenie zadania i udzielenie dotacji następuje zgodnie z przepisami ustawy z 24.4.2003 r. – o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, a jeżeli dotyczy ono innych zadań niż określone w tej ustawie – na podstawie umowy jednostki samorządu terytorialnego z podmiotem, o którym mowa w ust. 1.

Organ kontroli dodatkowo wskazał we wniosku pokontrolnym, że należy zlecać wykonywanie zadań izby wytrzeźwień zgodnie z przepisami ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, tj. w trybie otwartego konkursu ofert oraz finansowanie jego realizacji ze środków dotacji celowej przekazanej z budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Podsumowując, ustalenia kontrolne RIO są prawnie uzasadnione. Co do zasady odpowiedzialność za realizację zadań, w tym dotyczących wychowania w trzeźwości i przeciwdziałania alkoholizmowi ponosi kierownik urzędu, czyli m.in. wójt gminy. On też jest odpowiedzialny za bezpodstawne stosowanie mechanizmów wyboru wykonawcy ww. zadania w trybie przepisów z zakresu zamówień publicznych. 

Dane przekazane przez administratora do czego może wykorzystać je podmiot przetwarzający

W przeciwieństwie do kalifornijskiej ustawy dotyczącej ochrony danych RODO nie pozwala wprost na wykorzystywanie danych otrzymanych od administratora w innych celach niż określone przez administratora. Dlatego też pomocne może okazać się niedawno opublikowane wytyczne francuskiego organu.

Po pierwsze francuski organ potwierdza, że dane mogą być wykorzystywane przez podmiot przetwarzający we własnych celach, ale pod pewnymi warunkami. Na takie nowe wykorzystywanie danych musi wyrazić zgodę pierwotny administratora danych, a nowy cel musi być powiązany, zgodny z celem pierwotnego przetwarzania danych. Wobec czego podmiot przetwarzający musi w sposób jednoznaczny wskazać w jakich celach chce wykorzystywać dane, a pierwotny administrator musi przeanalizować czy nowe cele są zgodne z pierwotnym. Wobec czego przetwarzanie danych osobowych w celach określonych przez podmiot przetwarzający może się odbyć jedynie jeśli pierwotny administrator wyrazi na to zgodę.

Wyrażona zgoda powinna być szczegółowa, wskazywać jakie dane i w jakim celu będą wykorzystywane przez podmiot przetwarzający, zgoda zdaniem organu nie może być ogólna. Organ wskazuje, że ulepszenie usługi przetwarzania w chmurze może zostać uznane za powiązane z pierwotnym celem, podczas gdy cele marketingowe nie.

Co ważne, wykorzystywanie danych osobowych przez podmiot przetwarzający w swoich celach może się odbywać jedynie jeśli pierwotne przetwarzanie oparte było na innej podstawie prawnej niż zgoda. Jeśli podstawą jest zgoda, taka zgoda musiałby być pozyskana przez podmiot przetwarzającego od podmiotu danych.

Organ również wskazuje, ze wraz z przetwarzaniem danych osobowych we własnych celach podmiot przetwarzający staje się administratorem danych i musi wywiązać się ze wszystkich obowiązków nałożonych przez RODO na administratora. W tym m.in. musi określić podstawę prawną przetwarzania jak i wykonać obowiązek informacyjny, który może zostać wykonany przez niego osobiście lub oddelegowany na pierwotnego administratora.

Pomimo, wskazania przez CNIL, że wykorzystanie danych przez podmiot przetwarzający we własnych celach jest możliwe wydaje się, że spełnienie wymagań określonych przez organ może okazać się niełatwe.

Źródło: https://iapp.org/news/a/cnil-sets-parameters-for-processors-reuse-of-data-for-product-improvement/

Pracodawca zapyta pracownika czy ma negatywny wynik testu na COVID-19

Według pomysłodawców projektu konieczne jest wprowadzenie również innych instrumentów hamujących rozprzestrzenianie się COVID-19. Zgodnie z ideą w treści założeń nie przewidziano innego traktowania osób, które przebyły infekcję, osób, które poddały się szczepieniom ochronnym przeciwko COVID-19 oraz osób niezaszczepionych pod względem obowiązku testowania przeciwko COVID-19

Pracodawcy oraz pracownicy objęci regulacjami

Proponowanymi regulacjami objęci są pracownicy oraz pracodawcy w rozumieniu projektowanej ustawy. Sformułowane w projekcie definicje pracownika oraz pracodawcy wykraczają poza Kodeks pracy. Tym samym przez pracodawcę w rozumieniu projektowanej ustawy należy rozumieć także osobę lub jednostkę organizacyjną, na rzecz której jest wykonywana umowa agencyjna, umowa zlecenia, inna umowa o świadczenie usług. Natomiast jako pracownika należy traktować również osobę wykonującą umowę agencyjną, umowę zlecenia, inną umowę o świadczenie usług.

Nieodpłatny test w kierunku COVID-19 dla pracownika

Projekt ustawy wskazuje, że w okresie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii COVID‑19, pracownik będzie uprawniony do nieodpłatnego wykonania testu diagnostycznego w kierunku COVID-19. Test będzie można wykonać raz w tygodniu, w drodze rozporządzenia możliwe będzie zwiększenie jak i zmniejszenie tej częstotliwości. Testy diagnostyczne będą finansowane ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19, o którym mowa w art. 65 ustawy z 31.3.2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw.

Ponadto projekt ustawy stwarza podstawę do żądania przez pracodawcę od pracownika podania informacji o posiadaniu negatywnego wyniku testu na obecność COVID-19. Pracodawca będzie mógł żądać podania informacji o negatywnym wyniku nie częściej niż raz w tygodniu, chyba że resort zdrowia umożliwi częstsze testowanie ze względu na sytuacje epidemiczną; zwiększenie bądź zmniejszenie przez ministra właściwego do spraw zdrowia częstotliwości wykonywania nieodpłatnych testów wpłynie również na uprawnienie pracodawcy.

W przypadku gdy pracownik nie przekaże pracodawcy informacji o posiadaniu negatywnego wyniku testu COVID-19, będzie on traktowany jak osoba, która nie poddała się testowi. Pracownik, który nie poddał się testowi nadal będzie świadczył u pracodawcy pracę na dotychczasowych zasadach (nie będzie z tego względu delegowany do wykonywania pracy poza stałe miejsce pracy bądź wykonywania pracy innego rodzaju), jednak w przewidzianych w projekcie ustawy sytuacjach będzie mógł zostać zobowiązany do zapłaty świadczenia odszkodowawczego z tytułu zakażenia COVID-19.

Odszkodowanie w przypadku braku informacji o negatywnym wyniku testu

Z wnioskiem o wszczęcie postępowania w przedmiocie świadczenia odszkodowawczego od pracownika, który nie poddał się testowi na COVID-19 , będzie mógł wystąpić pracownik, u którego zostało potwierdzone zakażenie, i który ma uzasadnione podejrzenie, że do zakażenia doszło w zakładzie pracy lub innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Przedmiotowy wniosek będzie on składał do pracodawcy w terminie, co do zasady, 2 miesięcy od dnia zakończenia izolacji.

W terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku pracownika pracodawca zobligowany będzie do zweryfikowania, czy wśród pracowników, z którymi miał kontakt pracownik zakażony wirusem, w przypadku potwierdzenia przez pracodawcę tej okoliczności pracodawca niezwłocznie, nie później niż w terminie 3 dni, przekaże wniosek pracownika zakażonego COVID-19 do wojewody właściwego ze względu na miejsce wyznaczone do wykonywania pracy wraz z listą pracowników, którzy nie poddali się testowi. Na podstawie otrzymanego wniosku wojewoda będzie wszczynał postępowanie w przedmiocie świadczenia odszkodowawczego. Przyznanie świadczenia odszkodowawczego z tytułu zakażenia wirusem SARS­‑CoV­‑2 będzie następowało w drodze decyzji, od której stronom, tj. wnioskodawcy oraz pracownikowi obowiązanemu do uiszczenia świadczenia przysługiwał będzie wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy oraz prawo do wystąpienia ze skargą do sądu administracyjnego. Wysokość świadczenia odszkodowawczego z tytułu zakażenia wirusem SARS­‑CoV­‑2 wynosić będzie równowartość 5‑krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę, czyli w 2022 r. będzie to kwota maksymalnie 15 050 zł. Ostateczna decyzja w sprawie przyznania świadczenia odszkodowawczego z tytułu zakażenia wirusem SARS­‑CoV­‑2 stanowić będzie tytuł wykonawczy. Warto wskazać, że taka procedura będzie możliwa tylko w sytuacji, kiedy pracodawca zdecydował się skorzystać z przewidzianej projektem możliwości żądania od pracownika podania informacji o posiadaniu negatywnego wyniku testu na obecność COVID-19. W przypadku kiedy pracodawca nie skorzystał z rozwiązania przewidzianego projektowaną ustawą, a pracownik, u którego zostało potwierdzone zakażenie ma uzasadnione podejrzenie, że do zakażenia doszło w zakładzie pracy będzie mógł wystąpić do wojewody z wnioskiem o wszczęcie postępowania w przedmiocie świadczenia odszkodowawczego przysługującego od pracodawcy.

Projekt ustawy przewiduje możliwość dochodzenia przez pracodawcę, który skorzystał z możliwości żądania od pracownika podania informacji o posiadaniu negatywnego wyniku testu na COVID-19 świadczenia odszkodowawczego przysługującego od pracownika, który nie poddał się testowi. O takie świadczenie pracodawca będzie mógł się ubiegać, w przypadku gdy u pracowników, którzy mieli kontakt z pracownikiem, który nie poddał się temu testowi, stwierdzono zakażenie COVID-19, na skutek którego prowadzenie działalności przez pracodawcę zostało istotnie utrudnione.

I SA/Gl 1408/21 – postanowienie WSA Gliwice z dnia 31-01-2022

Nowa wycena świadczeń w fizjoterapii ambulatoryjnej i domowej

W dniu 11.1.2022 r. na stronach Centrali Narodowego Funduszu Zdrowia opublikowano nowe zarządzenie nr 7/2022/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia zmieniające zarządzenie w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzajach rehabilitacja lecznicza oraz programy zdrowotne w zakresie świadczeń – leczenie dzieci i dorosłych ze śpiączką.

W zarządzeniu określono uproszczony katalog zabiegów fizjoterapeutycznych, co ma pozwolić fizjoterapeutom na swobodę w wyborze realizowanych procedur fizjoterapeutycznych.

Wprowadzono również nową wycenę świadczeń w fizjoterapii ambulatoryjnej i domowej. Podstawą wyceny świadczeń z powyższego zakresu jest czas pracy fizjoterapeuty.

Powyżej opisane zmiany są istotne dla świadczeniodawców udzielających świadczeń zdrowotnych w zakresie rehabilitacji leczniczej, ponieważ wprowadzają nową wycenę świadczeń w zakresie fizjoterapii ambulatoryjnej i domowej.

Służebność przechodzi na całość nieruchomości po przyłączeniu do niej części gruntu nieruchomości władnącej

Stan faktyczny

Spółka B. była właścicielem nieruchomości gruntowej w gminie U. położonej w woj. zachodniopomorskim, która była obciążona prawem przejazdu – służebnością gruntową na rzecz spółki F. – właściciela sąsiedniej działki, będącej nieruchomością władnącą dla tejże służebności.

Działka należąca do spółki F. została podzielona, przy czym ta część nieruchomości, na której ustanowiono służebność gruntową, została przyłączona do sąsiedniego gruntu. Dla tej sąsiedniej nieruchomości, do której przyłączono fragment gruntu, nie była ustanowiona wcześniej żadna służebność.

W tej sytuacji spółka B. wniosła o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, które miało polegać na wykreśleniu wpisu o służebności gruntowej, w odniesieniu do nieruchomości, której spółka B. jest właścicielem. Zdaniem spółki podział dotychczasowej nieruchomości władnącej i przyłączenie części tej nieruchomości do innej działki, powinno skutkować wygaśnięciem służebności. Zgodnie bowiem z art. 290 § 1 KC, w razie podziału nieruchomości władnącej służebność utrzymuje się w mocy na rzecz każdej z części utworzonych przez podział. Jednakże gdy służebność zwiększa użyteczność tylko jednej lub kilku z nich, właściciel nieruchomości obciążonej może żądać zwolnienia jej od służebności względem części pozostałych.

Pytanie prawne ‒ stanowisko Sądu Najwyższego

Przy rozpoznawaniu wniosku spółki B. powstało zagadnienie prawne, które Sąd Okręgowy w S. przekazał do rozpoznania Sądowi Najwyższemu. Dotyczyło ono kwestii: czy po podziale nieruchomości władnącej, a następnie scaleniu wydzielonej w ten sposób części z inną nieruchomością, nie mającą statusu władnącej, służebność gruntowa rozciąga się na całą powstałą w ten sposób nieruchomość?

Sąd Najwyższy udzielił odpowiedzi wydając uchwałę, zgodnie z którą po podziale nieruchomości władnącej, a następnie scaleniu wydzielonej w ten sposób części z inną nieruchomością, nie mającą statusu nieruchomości władnącej, służebność gruntowa rozciąga się na całą powstałą w ten sposób nieruchomość.

Wnioski z orzeczenia

Podział nieruchomości władnącej objętej służebnością gruntową przejazdu i przyłączenie wydzielonej tak działki do innej nieruchomości nie powoduje wygaśnięcia służebności, a obciążenia utrzymują się nadal. Z cytowanej uchwały wynika zatem, że wszelkie podziały i zmiany w zakresie rozgraniczania nieruchomości (odłączenie części i przyłączenie jej do drugiej nieruchomości) nie mają wpływu na służebność, która niejako „idzie” za tą częścią nieruchomości, której uprawnienie dotyczy.