Ogłoszenie w prasie o odpowiednim zasięgu informacji o ogłoszeniu przetargu nieruchomości o wartości wyższej niż 10.000 euro

Uszczegółowienie warunków sprzedaży (w zakresie przetargów i rokowań) ma zaś odzwierciedlenie w przepisach PrzetargR.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w wystąpieniu pokontrolnym RIO we Wrocławiu z 16.2.2022 r. (WK.WR.40.57.2021.427; https://bip.wroclaw.rio.gov.pl), w którym wskazano właśnie naruszenie przepisów PrzetargR, a ściślej rzecz ujmując chodzi o naruszenie § 6 ust. 4. Zgodnie z jego treścią „W przypadku przetargu na zbycie nieruchomości, której cena wywoławcza jest wyższa niż równowartość 10 000 euro, wyciąg z ogłoszenia o przetargu zamieszcza się w prasie o zasięgu obejmującym co najmniej powiat, na terenie którego położona jest zbywana nieruchomość, ukazującej się nie rzadziej niż raz w tygodniu, co najmniej na 30 dni przed wyznaczonym terminem przetargu”.

Na kanwie ww. przepisów we wskazanym wystąpieniu pokontrolnym stwierdzono zaś nieprawidłowość związaną z brakiem zamieszczenia w prasie o zasięgu obejmującym co najmniej powiat wyciągów z ogłoszeń o przetargach ustnych nieograniczonych na sprzedaż nieruchomości których cena wywoławcza była wyższa niż równowartość 10.000 euro.

We wniosku pokontrolnym nakazano gminie aby przestrzegać PrzetargR, w tym w zakresie zamieszczania wspomnianego wyciągu w odpowiedniej prasie lokalnej.

Podsumowując, stanowisko organu kontroli ma prawne uzasadnienie. Gmina nie może naruszać trybu sprzedaży nieruchomości, który został przewidziany bezwzględnie obowiązującymi regulacjami prawnymi. Zaniechanie publikacji ww. wyciągów z ogłoszeń o przetargach w odpowiedniej prasie lokalnej, narusza zarówno wskazane przepisy, jak i zasady jawności gospodarowania mieniem samorządowym. Trafnie więc RIO wykazała nieprawidłowości w gospodarowaniu mieniem komunalnym, za co odpowiedzialny jest zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 3 SamGminU – wójt gminy.

Termin publikacji informacji o wyniku przetargu

W art. 40 ust. 1 GospNierU postanowiono, że przetarg przeprowadza się w formie: przetargu ustnego nieograniczonego; przetargu ustnego ograniczonego; przetargu pisemnego nieograniczonego; przetargu pisemnego ograniczonego. Jak podano w ust. 5 uczestnik przetargu może, w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia wyniku przetargu ustnego lub doręczenia zawiadomienia o wyniku przetargu pisemnego, zaskarżyć czynności związane z przeprowadzeniem przetargu do wojewody, jeżeli przetarg dotyczy nieruchomości Skarbu Państwa, albo do organu wykonawczego jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli przetarg dotyczy nieruchomości stanowiących własność tej jednostki. Jeżeli przetarg dotyczy nieruchomości, o których mowa w art. 57 ust. 1, oraz nieruchomości ujętych w ewidencji, o której mowa w art. 60 ust. 2 pkt 1, uczestnik przetargu może zaskarżyć czynności związane z przeprowadzeniem przetargu do ministra właściwego do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa.

Z kolei, w § 12 ust. 1 podano, że w przypadku niezaskarżenia w wyznaczonym terminie czynności związanych z przeprowadzeniem przetargu albo w razie uznania skargi za niezasadną właściwy organ podaje do publicznej wiadomości, zamieszczając w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu go obsługującego oraz wywieszając w swojej siedzibie, na okres co najmniej 7 dni, informację o wyniku przetargu, która zawiera:

1) datę i miejsce oraz rodzaj przeprowadzonego przetargu;

2) oznaczenie nieruchomości będącej przedmiotem przetargu według katastru nieruchomości i księgi wieczystej;

3) liczbę osób dopuszczonych oraz osób niedopuszczonych do uczestniczenia w przetargu;

4) cenę wywoławczą nieruchomości oraz najwyższą cenę osiągniętą w przetargu albo informację o złożonych ofertach lub o niewybraniu żadnej z ofert;

5) imię, nazwisko albo nazwę lub firmę osoby ustalonej jako nabywca nieruchomości.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w wystąpieniu pokontrolnym RIO w Krakowie z 18.2.2022 r. (WK-610/32/4/21/11; https://riokatowice.bip.net.pl). We wskazanym wystąpieniu pokontrolnym wskazano właśnie na naruszenie przepisów ww. ustawy i rozporządzenia. Jednym z przejawów naruszenia tych regulacji jest stan faktyczny, w którym przetarg odbył się przykładowo 26 czerwca danego roku, natomiast informacja o wyniku przetargu została opublikowana w dniu 27 czerwca tego samego roku; w konsekwencji informacja została podana dzień po przeprowadzeniu przetargu ustnego nieograniczonego.

Urząd gminy uzasadniał swoje postępowanie rzekomą potrzebą zapewnienia transparentności postępowania związanego ze zbywaniem mienia samorządowego.

We wniosku pokontrolnym organ kontroli nakazał zaś, aby publikować informacje o wyniku przetargu z zachowaniem 7 dni od dnia ogłoszenia wyniku przetargu na wniesienie skargi na czynności organizatora przetargu.

Podsumowując, stanowisko organu kontroli ma prawne uzasadnienie. Gmina nie może przedwcześnie ujawniać informacji o wyniku przetargu. Musi zostać uwzględniony wskazany termin 7 dni licząc od dnia ogłoszenia wyniku przetargu.

GUS: Bezrobocie w styczniu 2022 r.

Z danych opublikowanych przez Główny Urząd Statystyczny wynika, że w styczniu 2022 r. stopa bezrobocia w Polsce wyniosła 5,5 % wobec 5,4 % w grudniu 2021 r.

Odnotowano nieznaczny wzrost bezrobocia w stosunku do grudnia ubiegłego roku, Natomiast w styczniu 2021 r. stopa bezrobocia wynosiła według GUS 6,5 %, czyli w tym roku wynik jest lepszy o 1%.

W styczniu 2022 r. bezrobocie było niższe, niż prognozowało Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej, ponieważ z szacunków wynikało, że w ubiegłym miesiącu stopa bezrobocia wynosiła 5,6 %.

Liczba bezrobotnych zarejestrowanych w urzędach pracy według danych GUS wyniosła w styczniu 2022 r. 927,1 tys. osób.

Źródło:

gov.pl

Krajowy Rejestr Uwalniania i Transferu Zanieczyszczeń

Zgodnie z art. 236a PrOchŚrod, utworzono KRUTZ będący elementem Europejskiego Rejestru Uwalniania i Transferu Zanieczyszczeń, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 166/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 18.1.2006 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Rejestru Uwalniania i Transferu Zanieczyszczeń i zmieniającym dyrektywę Rady 91/689/EWG i 96/61/WE (Dz.Urz. UE L 33 z 4.2.2006 r., s. 1; dalej: rozporządzenie 166/2006), który prowadzi Główny Inspektora Ochrony Środowiska.

Od 25.2.2022 r. obowiązuje przepis, zgodnie z którym KRUTZ obejmuje dane, o których mowa w art. 236b ust. 1 PrOchrŚrod (art. 236a ust. 1a PrOchrŚrod).

W art. 236b ust. 1 PrOchrŚrod (w brzmieniu obowiązującym od 25.2.2022 r.) wskazano zaś obowiązki prowadzącego instalację obejmującą co najmniej jeden z rodzajów działalności określonych w załączniku I do rozporządzenia 166/2006, czyli chodzi tu o:

Podmiot, który prowadzi taką instalację z przekroczeniem progów wydajności określonych w tym załączniku, przekazuje wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska:

1) sprawozdanie zawierające dane o przekroczeniu wartości progowych dla uwolnień i transferów zanieczyszczeń, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia 166/2006, oraz transferów odpadów określonych w art. 5 ust. 1 lit. b tego rozporządzenia, z uwzględnieniem wielkości produkcji – do 31 marca roku następującego po danym roku sprawozdawczym;

2) dane niezbędne do identyfikacji zakładu, na terenie którego jest prowadzona instalacja, obejmujące:

– do 31 marca roku następującego po roku, w którym rozpoczął eksploatację instalacji, chyba że dane te zostały już wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska przekazane.

Z rozporządzenia w sprawie KRUTZ wynika ponadto, że:

Pozapłacowe świadczenia dla prezesa zarządu spółki komunalnej – interpretacja KIS

Przypomniał o tym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 15.2.2022 r. (0111-KDIB2-3.4011.303.2017.13.MJ).

Organ interpretacyjny rozstrzygał sprawę świadczeń na rzecz prezesa zarządu spółki komunalnej (spółki z o.o. ze 100% udziałem gminy) przyznanych przez spółkę. Przedmiotem tego rozstrzygnięcia był zakres opodatkowania takich świadczeń podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako przychodu z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 7 PDOFizU, z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 PDOFizU, przychodami są nie tylko otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne, ale także wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stanowisko organu interpretacyjnego w sprawie świadczeń będących przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej pod kątem opodatkowania podatkiem dochodowym przedstawia tabela.

Rodzaj świadczenia	Skutki w podatku dochodowym według Dyrektora KIS
Koszty udziału w konferencji finansowane przez spółkę	Nie stanowi przychodu. Reprezentowanie spółki na zewnątrz jako członek organu zarządzającego jest co do zasady jednym z obowiązków prezesa zarządu określonych w zawartej ze Spółką umowie. Nie sposób mówić o powstaniu przychodu po stronie podatnika w sytuacji, gdy uczestnictwo w konferencji i reprezentowanie spółki wobec osób trzecich jest jednym z warunków wykonywania umowy, a odmowa wykonania tego obowiązku mogłaby skutkować np. rozwiązaniem umowy.
Finansowanie przez spółkę kosztów uczestnictwa w obowiązkowych szkoleniach	Nie stanowi przychodu. Jeżeli prezesa zarządu zobowiązano (np. w ramach umowy) do obowiązkowego uczestnictwa w konkretnych szkoleniach, to nie sposób mówić o powstaniu po jego stronie przychodu. Uczestnictwo jest tu jednym z warunków wykonywania umowy. Jeżeli prezes zarządu obowiązkowo odbywa szkolenie, które leży w interesie spółki i za które sam nie zapłaciłby, to nie można mówić o powstaniu jakiegokolwiek przychodu.
Koszty podróży w celu wykonania umowy	Stanowią przychód, ale przedmiotowo zwolniony od podatku (art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b oraz ust. 13 PDOFizU).
Świadczenia medyczne (zwrot kosztów badań lekarskich wchodzących w zakres medycyny pracy jak i koszty szczepień)	Przychód stanowią świadczenia inne niż wymagane. Co do skutków podatkowych korzystania przez prezesa zarządu z pakietu medycznego, u wskazanego świadczeniodawcy oraz na zasadach wynikających z wewnętrznych regulacji spółki, opłacanie przez spółkę kosztów obowiązkowej opieki z zakresu medycyny pracy nie powoduje powstania przychodu po stronie prezesa zarządu. Jeżeli spółka ponosi inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, to również nie powstaje przychód u prezesa zarządu. Natomiast pozostałe koszty opieki medycznej, inne niż wyżej wymienione, ponoszone przez spółkę na rzecz prezesa zarządu, są dla niego przychodem z działalności wykonywanej osobiście.
Koszty ubezpieczenia OC	W tym przypadku organ uznał, że nie powstaje przychód podatkowy. W rozpatrywanej sprawie bowiem: „(…) opisana we wniosku umowa OC nie pozwala bowiem na stwierdzenie, że na dzień zapłaty składki krąg osób objętych ubezpieczeniem (beneficjentów) jest zamknięty. Jak bowiem wynika z opisu sprawy, umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej objęty został nieograniczony krąg osób, a ponadto część tych osób będzie objęta ubezpieczeniem tylko przy spełnieniu dodatkowych warunków czy zdarzeń, które nie są znane i spełnione na moment uiszczania składki”.
Udostępnienie mienia spółki (biura z wyposażeniem)	Nie powoduje powstania przychodu, jeżeli służy realizacji umowy. Udostępnienie prezesowi zarządu mienia spółki w postaci biura wraz z zapleczem biurowym, w tym urządzeń technicznych (wyposażenia biura, materiałów biurowych, laptopa, telefonu) niezbędnych do wykonywania funkcji i tym samym wydatki poniesione na eksploatację tego składnika majątku, wiążą się wyłącznie z realizacją umowy, a zatem mienie to nie jest wykorzystywane do celów prywatnych, w konsekwencji nie powstaje tu przychód podatkowy. Natomiast w sytuacji, w której składnik majątku należący do spółki, a także inne koszty (w tym koszty eksploatacji udostępnionych zasobów) byłyby wykorzystywane (ponoszone) w celach osobistych czy prywatnych prezesa zarządu, wówczas wystąpiłoby nieodpłatne świadczenie na rzecz prezesa zarządu.
Świadczeń z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych	Stanowią przychód podatkowy. W tym przypadku świadczenia przyznane prezesowi zarządu spółki ze środków ZFŚS funkcjonującego w spółce stanowią u niego przychód podatkowy. Nie ma tu zastosowania przedmiotowe zwolnienie od podatku z art. 21 ust. 1 pkt 67 PDOFizU, ponieważ dotyczy jedynie pracowników, czyli osób zatrudnionych na umowę o pracę.

Oferty dopuszczane do części ustnej rokowań na zbycie nieruchomości

Uszczegółowienie warunków sprzedaży (w zakresie przetargów i rokowań) ma zaś odzwierciedlenie w przepisach PrzetargR.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w wystąpieniu pokontrolnym RIO w Katowicach z 14.2.2022 r. (WK-610/21/4/21/22; http://www.katowice.rio.gov.pl). We cytowanym wystąpieniu pokontrolnym wskazano właśnie naruszenie przepisów ww. rozporządzenia, tj. § 25 ust. 1 pkt 2 oraz § 28 ust. 2 i ust. 4 pkt 1. Z ich treści wynika, że:

1) w ogłoszeniu o rokowaniach po drugim przetargu zakończonym wynikiem negatywnym zamieszcza się w szczególności informacje o cenie wywoławczej;

2) przewodniczący komisji przeprowadzającej rokowania otwiera rokowania, przekazując uczestnikom rokowań informacje, o których mowa w § 25 ust. 1 pkt 1-5 i 10-12;

3) komisja przeprowadzająca rokowania odmawia udziału w ustnej części rokowań osobom, których zgłoszenia nie odpowiadają warunkom rokowań.

Na kanwie ww. przepisów we wskazanym wystąpieniu pokontrolnym stwierdzono zaś nieprawidłowość, w której: (….) dopuszczono do części ustnej rokowań na zbycie nieruchomości oferty z ceną niższą niż ustalona w ogłoszeniu o rokowaniach. W myśl § 25 ust. 1 pkt 2 oraz § 28 ust. 2 i ust. 4 pkt 1 PrzetargR, w ogłoszeniu o rokowaniach po drugim przetargu zakończonym wynikiem negatywnym zamieszcza się w szczególności informacje o cenie wywoławczej. W stanie faktycznym tej sprawy cena wywoławcza ustalona przez gminę wynosiła 550.000 zł natomiast oferta (którą dopuszczono bezpodstawnie do rokowań) była na kwotę 340.000 zł.

Organ nadzoru weryfikując ww. stan faktyczny uznał, że doszło do naruszenia ww. przepisów w zakresie zbywania nieruchomości – po bezskutecznych przetargach. We wniosku pokontrolnym wskazał zaś, że należy: Wzmocnić nadzór nad pracownikami Wydziału Nieruchomości oraz członkami Komisji Przetargowej w zakresie niedopuszczania do części ustnej rokowań osób, których zgłoszenia nie odpowiadały warunkom rokowań, stosownie do § 25 ust. 1
pkt 2 oraz § 28 ust. 2 i ust. 4 pkt 1 rPrzetargR.

Podsumowując, stanowisko organu kontroli ma prawne uzasadnienie. Gmina nie może naruszać trybu sprzedaży nieruchomości w formie rokowań, po uprzednich bezskutecznych przetargach.

Składka Zdrowotna. Stanowisko Ministerstwa Zdrowia z 18.2.2022 r.

Stanowisko MZ z 18.2.2022 r. dotyczące osób powołanych do pełnienia funkcji:

1. Osoby powołane do pełnienia funkcji za wynagrodzeniem
Ustawa z 29.10.2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2105 ze zm.), tzw. Polski Ład, wprowadziła zmiany do art. 66 ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, polegające na objęciu obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego osób powołanych do pełnienia funkcji na mocy aktu powołania, które z tego tytułu pobierają wynagrodzenie (są to m.in. członkowie zarządu, członkowie komisji rewizyjnej, prokurenci, członkowie komisji egzaminacyjnych).

Użyte przez prawodawcę w art. 66 ust. 1 pkt 35a ustawy o świadczeniach zdrowotnych wyrażenie „wynagrodzenie” należy odczytać w sposób szeroki, tj. jako wszelką formę przychodu przewidzianą przez przepisy prawa podatkowego jako podstawę ustalenia obowiązków daninowych. Należy dodatkowo wskazać, że prawodawca powiązał sposób konkretyzacji obowiązku składowego ze sposobem powstawania obowiązków podatkowych, przy czym nie odesłał w art. 66 ust. 1 pkt 35a ustawy o świadczeniach zdrowotnych do żadnego konkretnego źródła przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, otrzymywane przez osoby powołane do pełnienia funkcji na podstawie aktu powołania „wynagrodzenie” nie należy zawężać do konkretnych przepisów ustaw podatkowych, tylko należy odczytać w sposób szeroki, tj. jako wszelką formę przychodu przewidzianą przez przepisy prawa podatkowego. Zgodnie z dyrektywą wykładni językowej lege non distinguente, tam gdzie rozróżnienia nie wprowadził sam prawodawca, tam nie jest wolno ich wprowadzać interpretatorowi, a zatem jeżeli w art. 66 ust. 1 pkt 35a ustawy o świadczeniach zdrowotnych prawodawca nie zawęził pojęcia „wynagrodzenie” do konkretnie wskazanych źródeł przychodu, tj. nie uczynił w tej kategorii żadnych rozróżnień, to w procesie stosowania tego przepisu prawa nie ma podstaw do ograniczenia tego tytułu ubezpieczenia zdrowotnego do osób, które otrzymywałby dany rodzaj przychodu w rozumieniu ustawy o PIT (np. tylko określony w art. 13 ust. 7 tej ustawy). Powyższe znajduje potwierdzenie w wykładni systemowej wewnętrznej, bowiem obecne brzmienie zmienianego art. 81 ust. 8 pkt 11a ustawy o świadczeniach zdrowotnych wskazuje, że kwota odpowiadająca wysokości wynagrodzenia otrzymywanego z tytułu powołania stanowi podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne. Prawodawca w momencie uchwalenia ww. przepisów prawa nie ograniczył wskazanej w nich kategorii „wynagrodzenia” do żadnych konkretnych źródeł przychodu, a zatem wszelkie przychody związane z pełnieniem funkcji na podstawie „aktu powołania” stanowią podstawę ustalenia składki zdrowotnej.

2. Prokurenci

W kwestii objęcia prokurentów tytułem uregulowanym w ww. przepisie prawnym, należy wskazać, że następujące argumenty przemawiają za przyjęciem, że nowy tytuł obejmuje także tę grupę osób:
1) Intencja prawodawcy:
Jak literalnie wskazuje uzasadnienie projektu legislacyjnego ustawy Polski Ład – zob. druk sejmowy nr 1532 i 1532-A, Sejm IX kadencji – „Zaproponowana zmiana art. 66 ust. 1 ustawy o NFZ polega na zrównaniu praw i obowiązków osób podlegających obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu z osobami powołanymi do pełnienia funkcji na mocy aktu powołania, które z tego tytułu pobierają wynagrodzenie (są to m.in. członkowie zarządu, członkowie Komisji Rewizyjnej, prokurenci oraz członkowie komisji egzaminacyjnych)”. Jak wynika z dalszej części uzasadnienia celem prawodawcy, a więc ratio legis art. 66 ust. 1 pkt
35a ustawy o świadczeniach zdrowotnych, było objęcie ww. podmiotów obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym: „Objęcie ubezpieczeniem zdrowotnym tej grupy osób, będzie skutkowało zapewnieniem dodatkowych środków w systemie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego oraz pełniejszą realizacją zasady solidaryzmu społecznego. W aktualnym stanie prawnym ww. osoby w sytuacji, w której nie posiadają obowiązkowego tytułu do ubezpieczenia zdrowotnego są zgłaszane m.in. do ubezpieczenia jako członkowie rodziny przez współmałżonka posiadającego własny tytuł ubezpieczeniowy”.
2) Wynik wykładni językowej i systemowej:
Zgodnie z art. 1091 § 1 Kodeksu cywilnego prokura jest pełnomocnictwem udzielonym przez przedsiębiorcę podlegającego obowiązkowi wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, które obejmuje umocowanie do czynności sądowych i pozasądowych, jakie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Literalnie z powyższego przepisu wynika, że co do zasady prokura jest udzielana, analogicznie jak pełnomocnictwo. Również w odniesieniu do spółek osobowych ustawodawca posługuje się pojęciem ustanowienia prokury (art. 41 § 1, art. 79 § 2 Kodeksu spółek handlowych). Niemniej w spółkach kapitałowych następuje akt powołania prokurenta, o czym świadczy stosowanie przez prawodawcę wyrażenia „powołanie” w art. 208 § 6, art. 30064 § 2, art. 30075 § 3 i art. 371 § 4 Kodeksu spółek handlowych. Trzeba przy tym zaznaczyć, że również w stosunku do spółek kapitałowym posłużono się pojęciem ustanowienia prokury w art. 205 § 3, 208 § 9, art. 284, art. 30058 § 7, art. 30066 § 3, art. 30078 § 3, art. 373 § 3 i art. 470 § 2 Kodeksu spółek handlowych.

Należy uznać, że stosowanie przez ustawodawcę zwrotów „ustanowienie prokury” i „powołanie prokurenta”, nie jest jednak błędem lub niedokładnością, lecz celowym zabiegiem. Czynność ustanowienia prokury składa się bowiem z decyzji o ustanowieniu prokury co do zasady oraz powołania prokurenta – jako wyrażeniu decyzji co do osoby, wobec której ustanawia się prokurę. Oznacza to, że ustanawia się prokurę, ale powołuje się
prokurenta, co oznacza, że niezależnie od podmiotu ustanawiającego prokurę, w takim układzie konsekwencją ustanowienia prokury jest powołanie prokurenta. Potwierdza to również uzasadnienie do ustawy z 14.2.2003 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2003 r. poz. 408), która powtórnie uregulowała prokurę, gdzie wskazano m.in., że „Projekt rezygnuje z formuły, zgodnie z którą prokury może udzielić tylko spółka handlowa, przyjmując – w art. 1091 § 1 – że prokurentów mogą powoływać przedsiębiorcy podlegający obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców.” Jednocześnie w art. 66 ust. 1 pkt 35a ustawy o świadczeniach zdrowotnych prawodawca zastosował wyrażenie „akt powołania”, które należy czytać w sposób literalny. Jeżeli zatem przepisy ustaw szczególnych dotyczących poszczególnych grup osób operują wyrażeniem „powołuje”, to jest to czynność konwencjonalna, która przynależy do zakresu przedmiotowego wyrażenia „akt powołania”.

Postawa prawna

Źródło:

zus.pl

Ocena istnienia interesu prawnego do bycia stroną postępowania administracyjnego

KPA zawiera ogólny przepis określający rozumienie strony postępowania administracyjnego. W myśl art. 28 KPA stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek.

To czy dany podmiot w prowadzonym przez organ postępowaniu administracyjnym ma przymiot strony tego postępowania należy do kompetencji organu. Pominięcie podmiotu, któremu przysługują uprawnienia strony może skutkować możliwością wznowienia postępowania administracyjnego (art. 145 § 1 KPA strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu) lub możliwością stwierdzenia nieważności decyzji (art. 156 § 1 KPA – decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa).

Zwykle w zakresie uznania podmiotu za stronę postępowania administracyjnego stwarza określenia istnienia w danym przypadku interesu prawnego. Pojęcie to nie zostało zdefiniowane w przepisach KPA, a także w żadnym innym akcie prawa materialnego lub procesowego.

Warto tu, zatem wskazać na stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w wyroku z 11.01.2022 r., I OSK 646/19, Legalis; w którym zauważył on, że zgodnie z art. 28 KPA, stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. W myśl ugruntowanego orzecznictwa, interes prawny powinien mieć swoje źródło w przepisach prawa materialnego. O tym, czy jest się stroną danego postępowania administracyjnego, nie decyduje sama wola, czy też subiektywne przekonanie danego podmiotu, ale okoliczność, czy istnieje przepis prawa materialnego pozwalający zakwalifikować interes danego podmiotu jako interes prawny. W orzecznictwie i literaturze zauważa się, że uprawnienia i obowiązki z zakresu prawa publicznego co do zasady są niezbywalne i wygasają wraz ze śmiercią podmiotu uprawnionego, chyba że istnieje szczególna norma prawna dająca podstawę do zachowania takiego uprawnienia lub jego przeniesienia (zob. M. Kruszyńska-Kośmicka, Wyjątki od zasady nieprzenoszalności praw i obowiązków administracyjnych, PiZ 2019, t. 20, z. 3, str. 39-48; wyrok NSA z 2.9.2015 r. I OSK 187/14; wyrok NSA z 15.2.2019 r. I OSK 879/17; wyrok NSA z 27.2.2020 r. I OSK 1849/18, http://orzeczenia.nsa.gov.pl ). Jako przykład wskazuje się art. 136 ust. 3 GospNierU stanowiący, że poprzedni właściciel lub jego spadkobierca mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub udziału w tej nieruchomości albo części wywłaszczonej nieruchomości lub udziału w tej części.

Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny zauważył, że organ administracji publicznej winien przestrzegać swej właściwości z urzędu szczególnie wnikliwie na etapie wszczęcia postępowania. Postępowanie wszczynanym na żądanie strony, organ, do którego wniesiono podanie, jest obowiązany zbadać na podstawie treści żądania, czy jest właściwy do załatwienia sprawy, a w razie stwierdzenia swojej niewłaściwości, winien stosować przepisy art. 65-66 KPA (zob. A. Wróbel – op. cit. uw. 2 do art. 19). Nieuprawnione jest domniemanie właściwości organów administracji.

Startują prekonsultacje dotyczące kierunków rozwoju zawodu księgowego

W polskim prawodawstwie nie było dotychczas przepisów regulujących zawód księgowego. Regulowane było tylko usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych – czynności składające się na nie mogły wykonywać wyłącznie osoby uprawnione, tj. posiadające certyfikat księgowy/świadectwo kwalifikacyjne Ministra Finansów oraz biegli rewidenci i doradcy podatkowi. W 2014 r. zostało ono zderegulowane w ramach działań mających na celu ułatwienie dostępu do zawodów regulowanych.

Mając na uwadze ocenę skutków deregulacji oraz wychodząc naprzeciw oczekiwaniom rynku formułowanym m.in. w postulatach i petycjach kierowanych do Ministerstwa Finansów, Prezydenta, Premiera czy Sejmu, Ministerstwo Finansów rozpoczyna dyskusję na temat przyszłości zawodu księgowego.

W tym celu opracowaliśmy dokument przedstawiający zagadnienia, które powinny być wzięte pod uwagę w kontekście rozpatrywania przyszłości zawodu księgowego, w którym pytamy o opinie interesariuszy na ten temat. Analiza wyników konsultacji pozwoli wytyczyć kierunek dalszych działań.

Źródło: Ministerstwo Finansów

Niedozwolone dodatkowe warunki wspólnego zamieszkiwania z głównym najemcą

Z przytoczonego przepisu wynika zaś, że zasady wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy powinny określać w szczególności:

1) wysokość dochodu gospodarstwa domowego uzasadniającą oddanie w najem lub podnajem lokalu na czas nieoznaczony i najem socjalny lokalu oraz wysokość dochodu gospodarstwa domowego uzasadniającą stosowanie obniżek czynszu;

2) warunki zamieszkiwania kwalifikujące wnioskodawcę do ich poprawy;

3) kryteria wyboru osób, którym przysługuje pierwszeństwo zawarcia umowy najmu lokalu na czas nieoznaczony i umowy najmu socjalnego lokalu;

4) warunki dokonywania zamiany lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy oraz zamiany pomiędzy najemcami lokali należących do tego zasobu a osobami zajmującymi lokale w innych zasobach;

5) tryb rozpatrywania i załatwiania wniosków o najem lokali zawierany na czas nieoznaczony i najem socjalny lokali oraz sposób poddania tych spraw kontroli społecznej;

6) zasady postępowania w stosunku do osób, które pozostały w lokalu opuszczonym przez najemcę lub w lokalu, w którego najem nie wstąpiły po śmierci najemcy;

6a) warunki, jakie musi spełniać lokal wskazywany dla osób niepełnosprawnych, z uwzględnieniem rzeczywistych potrzeb wynikających z rodzaju niepełnosprawności;

6b) zasady przeznaczania lokali na realizację zadań, o których mowa w art. 4 ust. 2b.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Wielopolskiego z 11.2.2022 r. (PN-II.4131.1.25.2022.8; https://www.poznan.uw.gov.pl/dzienniki-urzedowe).

We wskazanym rozstrzygnięciu nadzorczym zakwestionowano zapis o treści: „w razie śmierci głównego najemcy pozostałe w lokalu osoby, które nie wstąpiły w stosunek najmu po śmierci najemcy w trybie art. 691 Kodeksu Cywilnego oraz osoby, które pozostały w lokalu po opuszczeniu lokalu przez głównego najemcę mogą ubiegać się o zawarcie umowy najmu lokalu, jeżeli:

1) okres wspólnego zamieszkiwania z najemcą był nie krótszy niż 5 lat, a obowiązek udokumentowania wspólnego zamieszkiwania spoczywa na osobie ubiegającej się o najem;

2) spełniają kryteria określone w niniejszej uchwale”.

Podsumowując, stanowisko organu nadzoru ma prawne uzasadnienie. Rada gminy nie może stwarzać dodatkowych warunków wstąpienia w najem wobec wskazanych osób, a jedynie kwestie formalne związane z postępowaniem wobec takich osób.