Nowe treści w Legalis Administracja – lipiec 2018

System Informacji Prawnej Legalis Administracja w lipcu 2018 r. uzupełniony został w stosunku do poprzedniego miesiąca aż o 7 868 aktów prawnych (w tym: 684 z Dziennika Ustaw, Monitora Polskiego i dzienników resortowych; 6 304 aktów prawa miejscowego) oraz 13 547 orzeczeń (w tym 12 525 orzeczeń sądów).

Państwa uwagę zwracamy także na wzbogaconą bazę odautorskich porad (gotowe odpowiedzi na pytania i problemy zgłaszane przez jednostki publiczne – Praktyczne wyjaśnienia) i aktualności – 506 nowych treści.

 

To tylko wybrane treści, o które wzbogacony został w stosunku do poprzedniego miesiąca Legalis Administracja.

 

 

Zwracamy Państwa uwagę także na poszerzoną bazę poradników (dla urzędników, skarbników, sekretarzy, kierowników jednostek) opublikowanych on-line, które są powiązane z systemem aktów prawnych, m.in.:

• Księgowania w układzie sprawozdawczości finansowej w jednostkach finansów publicznych – 3; dr Melania Bąk, dr Mieczysława Cellary, dr Monika Kaczurak-Kozak, Justyna Kisielewska, dr Bożena Rudnicka
• Przedawnienie w prawie podatkowym – Anna Rotter
• Wynagrodzenia w oświacie 2018 – Artur Klawenek
• Analiza ryzyka służąca spełnianiu wymagań RODO – dr hab. Janusz Zawiłła-Niedźwiecki

Polecamy Państwu najnowsze komentarze, m.in.:

• Ustawa o służbie cywilnej – Marek Rotkiewicz
• Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne – wyd. 10; red. prof. dr hab. Zygmunt Niewiadomski
• Ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych – wyd. 2; red. dr hab. Konrad Osajda
• Ustawa o księgach wieczystych i hipotece – wyd. 2; red. dr hab. Konrad Osajda

Zapraszamy do zapoznania się z plikiem, w którym graficznie przedstawiliśmy miesięczną aktualizację treści Legalis Administracja oraz prezentujemy dodane w lipcu treści praktyczne, poradniki, komentarze Wydawnictwa C.H.Beck – do pobrania poniżej.

Nowości w Legalis Administracja – lipiec 2018 >>

Praktycznie o składaniu wniosków wieczystoksięgowych

Drugie wydanie tego obszernego komentarza autorstwa wybitnego cywilisty – prof. Edwarda Gniewka, stanowi wyczerpujące omówienie przepisów regulujących instytucję ksiąg wieczystych i opisuje stan prawny na maj 2018 r., co oznacza, że omówiono w nim wszystkie dotychczasowe zmiany w regulacji instytucji ksiąg wieczystych oraz postępowania wieczystoksięgowego.

Publikacja została uzupełniona o komentarz do pojawiających się na kanwie nowych regulacji zagadnień dotyczących wniosków składanych przez naczelników urzędów skarbowych, specyficznego problemu hipoteki zabezpieczającej wierzytelności „banków hipotecznych” oraz potencjalnej kompetencji asesorów sądowych do prowadzenia ksiąg wieczystych.

Komentarz został przygotowany z myślą o praktykach, tj. notariuszach, radcach prawnych, adwokatach, sędziach, komornikach sądowych, naczelnikach urzędów skarbowych, prawnikach w firmach związanych z branżą nieruchomości czy z instytucjami finansowymi, organach rejestrowych, instytucjach finansowych, a także osobach fizycznych, które w obrocie prywatnym i działalności gospodarczej używają wartości swoich nieruchomości pod zabezpieczenie.

Fragment tekstu z poradnika:

I. Roszczenie o usunięcie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym

A. Niezgodność stanu prawnego nieruchomości ujawnionego w księdze wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym jako generalna przesłanka roszczenia

a. Ogólne uwagi wstępne

1. Ujawnienie w księdze wieczystej stanu prawnego nieruchomości – ogólne przypomnienie. Pamiętamy, że ustrojową funkcją ksiąg wieczystych jest ujawnienie stanu prawnego nieruchomości („ustalenie” tego stanu według brzmienia art. 1 ust. 1 KWU). Tą drogą następuje zaś (w założeniu) zapewnienie bezpieczeństwa obrotu nieruchomościami, a także zapewnienie bezpieczeństwa kredytu hipotecznego oraz ochrony ujawnionych praw rzeczowych (w szczegółach zob. komentarz do art. 1 KWU). Co istotne, pamiętamy również o tym, że ujawnienie stanu prawnego nieruchomości następuje poprzez dokonanie wpisu prawa własności, użytkowania wieczystego i ograniczonych praw rzeczowych; także poprzez wykreślenie praw wpisanych. Trzeba uzupełnić, że w wypadkach przewidzianych w przepisach ustawowych w księdze wieczystej, poza prawami rzeczowymi, mogą być ujawnione prawa osobiste i roszczenia (art. 16 ust. 1 KWU).

W wyniku założenia księgi wieczystej i dokonania wpisu praw rzeczowych stykamy się z ujawnionym stanem prawnym nieruchomości. W pierwszym rzędzie na uwadze mamy ujawnienie prawa własności (w dziale II księgi wieczystej) oraz prawa użytkowania wieczystego (także w dziale II). Z kolei ograniczone prawa rzeczowe podlegają ujawnieniu (w dziale III, a hipoteka w dziale IV) jako obciążenia nieruchomości (alternatywnie jako obciążenia użytkowania wieczystego). Trzeba wspomnieć, że służebności gruntowe podlegają także ujawnieniu w księdze wieczystej założonej dla nieruchomości władnącej (w dziale I-Sp) w dokonywanym tam „spisie praw”. Wreszcie, dokonuje się także (w dziale III) wpisu ograniczeń w rozporządzaniu nieruchomością lub użytkowaniem wieczystym; one również charakteryzują stan prawny nieruchomości.

Przy okazji trzeba jeszcze raz wspomnieć, że w wypadkach przewidzianych w przepisach ustawowych w księdze wieczystej, poza prawami rzeczowymi, mogą być ujawnione prawa osobiste i roszczenia (art. 16 ust. 1 KWU). W takim kontekście wpisane prawa osobiste i roszczenia stają się „prawami jawnymi z księgi wieczystej”, generalnie jednak prawa osobiste i roszczenia (wpisane czy niewpisane do księgi wieczystej) bynajmniej nie stanowią odzwierciedlenia stanu prawnego nieruchomości, w postaci jej obciążenia (natomiast według T. Czecha, Komentarz KWU, 2014, s. 165, „stan ten nie dotyczy praw osobistych i roszczeń, gdy w ogóle nie ujawniono ich w księdze wieczystej”). Co najważniejsze, roszczenie z art. 10 ust. 1 KWU o usunięcie niezgodności nie obejmuje „stanu praw osobistych i roszczeń”. W szczególności byłoby absurdem dochodzenie (przykładowo) przez właściciela nieruchomości roszczenia o wykreślenie wpisanego prawa najmu lub dzierżawy (jako nieistniejącego obciążenia), czy też przeciwnie – dochodzenie przez najemcę lub dzierżawcę (pod pozorem stosowania art. 10 ust. 1 KWU) roszczenia o ujawnienie jego prawa (jako niewpisanego, w warunkach niezgodności między rzeczywistym stanem prawnym nieruchomości a stanem ujawnionym w księdze wieczystej).

2. Występująca niezgodność stanu prawnego nieruchomości ujawnionego w księdze wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. Oczywiście – z perspektywy funkcji ksiąg wieczystych – pożądana jest zgodność stanu prawnego nieruchomości ujawnionego w księdze wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. Księgi wieczyste powinny odzwierciedlać pełny, aktualny, zgodny z rzeczywistością stan prawny nieruchomości. W praktyce zaś, w stosunkach konkretnych zachodzi częstokroć niezgodność stanu prawnego nieruchomości ujawnionego w księdze wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym tej nieruchomości. Rozmaite bywają zaś przyczyny tej niezgodności, a zarazem spotykane rozbieżności przybierają różną postać. Najpowszechniejszą przyczyną spotykanej niezgodności jest niedbałość (opieszałość) osób uprawnionych, zaniedbujących złożenie wniosku o dokonanie wpisu w księdze wieczystej. Zbiega się to z obowiązującą przeważnie w polskim systemie prawnym ksiąg wieczystych zasadą wpisu deklaratywnego. Spotykamy również w praktyce błędne wpisy w księdze wieczystej zawinione przez sąd lub uczestników postępowania (o szczegółach była mowa w komentarzu do art. 5 KWU).

Zobacz także:

• Odpowiedzialność podatników-współwłaścicieli nieruchomości, na której ustanowiono hipotekę
• Postępowanie w sprawach nieruchomości o niejednoznacznym stanie faktycznym i prawnym
• Wykreślenie hipoteki przymusowej
• Zajęcie zabezpieczające przerywa bieg terminu przedawnienia podatku
• Przedawnienie zobowiązania podatkowego zabezpieczonego hipoteką
• Zmiana wpisu w księdze wieczystej w przypadku zmiany wierzyciela hipotecznego

 

Więcej informacji znajdziesz w module gospodarka nieruchomościami>>

Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz

• Komentarz w sposób wyczerpujący i zarazem praktyczny pozwala zapoznać się z kwestiami dotyczącymi m.in.: właściwości organów; wszczęcia i zawieszenia postępowania administracyjnego; postępowania uproszczonego, ugody, decyzji administracyjnej; przepisów szczególnych w sprawach ubezpieczeń społecznych; opłat i kosztów postępowania. mediacji w postępowaniu administracyjnym, tzw. milczącego załatwienia sprawy.
• Dla wygody Czytelników, ułatwiając szybką orientację w tekście, niniejszy Komentarz zawiera szczegółową strukturą wewnętrzną, z precyzyjnym, przejrzystym i jednolitym podziałem zagadnień.
• Niniejsza pozycja to nieodzowna pomoc dla praktyków, w szczególności sędziów, referendarzy sądowych, radców prawnych, adwokatów, urzędników państwowych oraz stron i innych uczestników postępowania w sprawach administracyjnych. Stanowi ona również nieocenioną bazę wiedzy dla doktorantów, aplikantów zawodów prawniczych w trakcie odbywania aplikacji i tych przygotowujących się do egzaminu końcowego, a także studentów.

Fragment z komentarza:

VI. Skutki błędnych działań administracji publicznej

1. Skutki błędnych działań administracji publicznej. W myśl zasady zaufania niedopuszczalne jest także przerzucanie na obywatela negatywnych skutków działań organów administracji publicznej, w szczególności działań sprzecznych z prawem. Również niedopuszczalne jest przerzucanie na obywatela skutków błędów lub uchybień popełnionych przez samego prawodawcę, jak również negatywnych skutków błędów popełnionych przez sam organ administracji publicznej, np. przez ich niewłaściwą interpretację (tak m.in. wyr. NSA w Gdańsku z 12.12.2003 r., I SA/Gd 661/03, Legalis). Również nie wolno przerzucać na obywatela skutków złego doradztwa, udzielonego mu przez organ prowadzący postępowanie. Zgodnie z wyr. WSA w Warszawie z 18.4.2005 r. (I SA/Wa 303/04, Legalis) „wątpliwości co do treści wniosku powinny być rozstrzygane na korzyść wnioskodawczyni, zwłaszcza w sytuacji, gdy organ administracji wskazał jej – jako drogę właściwą – w istocie rzeczy postępowanie, które od samego początku było bezprzedmiotowe”. Znana postępowaniu karnemu zasada in dubio pro reo, ma także swój odpowiednik na gruncie postępowania administracyjnego, w postaci nakazu rozstrzygania wszelkich wątpliwości na rzecz obywatela. W powyższym kontekście należy także przywołać wyr. NSA z 12.5.2000 r. (III SA 957/99, BIP 2001, Nr 4, s. 38), w którym stwierdzono, że w myśl zasady praworządności oraz pogłębiania zaufania, wykluczona jest możliwość obciążenia obywatela skutkami błędu spowodowanego przez pracownika organu administracji publicznej. Stanowisko to zostało podtrzymane w wyr. WSA we Wrocławiu z 16.9.2009 r. (III SA/Wr 72/09, Legalis), w którym przyjęto, że „według zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów Państwa (art. 8 KPA), strona postępowania administracyjnego nie może ponosić negatywnych konsekwencji oparcia swego działania na dotychczasowym postępowaniu organów administracyjnych przy rozpoznawaniu spraw o tym samym charakterze i w stosunku do tej samej strony. Jeśli dotychczasowa praktyka organów okazała się wadliwa i organ skorygował swoje postępowanie w kolejnej sprawie, to ujemne dla strony następstwa wynikłe z dostosowania się do wcześniejszego zachowania się organu powinny być wyeliminowane przez administrację z własnej inicjatywy, nie zaś obciążać stronę”.

VII. Doręczenia pism w świetle zasady zaufania

1. Doręczenia pism a zasada zaufania. Ważną proceduralnie kwestią jest rozstrzygnięcie warszawskiego WSA, dotyczące częstej w praktyce sytuacji, jaką jest zaginięcie przesyłki. W razie zaistnienia takiego zdarzenia należy niezwłocznie zwrócić się do obywatela o nadesłanie drugiego egzemplarza (kserokopii) zaginionej przesyłki. Automatyczne obciążenie skarżącego skutkami zaginięcia części przesyłki w sytuacji, gdy nie można wykluczyć, że zaginięcie nastąpiło po wpłynięciu przesyłki do organu byłoby oczywistym naruszeniem zasad wyrażonych w art. 7 i 8 KPA (wyr. WSA w Warszawie z 26.10.2004 r., IV SAB 431/03, Legalis).

Zobacz także:

• Zapis w ewidencji księgowej przedawnionej należności z tytułu nienależnie pobranego dodatku mieszkaniowego
• Nowe wzory tytułów wykonawczych stosowanych w administracji
• Skarga do WSA – terminy złożenia
• Wznowienie administracyjnego postępowania egzekucyjnego należności pieniężnych

 

Więcej w module Postępowanie administracyjne i egzekucyjne>>

Karta Nauczyciela. Komentarz

Praktyczny komentarz do ustawy – Karta Nauczyciela, która jest podstawowym aktem prawnym regulującym wszystkie zagadnienia związane ze stosunkiem pracy nauczycieli, uwzględniający najnowsze zmiany wprowadzone ustawą z 27.10.2017 r. o finansowaniu zadań oświatowych (Dz.U. z 2017 r. poz. 2203).

Karta Nauczyciela reguluje stosunki pracy nauczycieli zatrudnionych m.in. w szkołach, przedszkolach, placówkach i administracji oświatowej. Jest aktem prawnym zawierającym szereg rozwiązań odrębnych względem Kodeksu pracy, jak np. możliwość rozwiązania stosunku pracy jedynie ze ściśle określonych przyczyn. Ostatnimi czasy Karta Nauczyciela uległa dwóm poważnym modyfikacjom. Po pierwsze zmiany polegające na zawieszeniu stosowania niektórych rozwiązań wprowadziła ustawa – przepisy wprowadzające ustawę Prawo oświatowe, druga to ustawa o finansowaniu zadań oświatowych, która dokonała znacznej zmiany w procedurze oceny pracy nauczyciela i urlopie dla poratowania zdrowia. Komentarz uwzględnia powyższe zmiany.

Najważniejsze atuty komentarza:

• przygotowane przez praktyków z wieloletnim doświadczeniem omówienie wszystkich przepisów Karty Nauczyciela wraz z bogatym orzecznictwem sądowym,
• bardzo dokładne omówienie zakresu stosowania Karty Nauczyciela do poszczególnych grup pracowników,
• liczne przykłady zawierające praktyczne wyjaśnienia kwestii problematycznych,
• komentarz uwzględnia nowelizację dokonaną ustawą z 27.10.2017 r. o finansowaniu zadań oświatowych i zmiany wynikające z reformy systemu oświaty dokonanej w 2017 r.

W niniejszym komentarzu Czytelnik znajdzie odpowiedzi na następujące pytania:

• W jaki sposób będzie dokonywana ocena pracy nauczyciela i dyrektora szkoły po 1.1.2018 r.?
• Jaka jest rola rady pedagogicznej i kuratora oświaty w dokonywaniu oceny pracy nauczyciela i dyrektora szkoły po 1.1.2018 r.?
• Jakie zmiany w awansie zawodowym spotkają nauczycieli od roku szkolnego 2018/2019?
• Jakie są zasady zatrudniania nauczycieli, w tym omówienie, w jakich okolicznościach można zatrudnić nauczyciela na podstawie umowy o pracę na czas określony, a kiedy musi być to zatrudnienie na czas nieokreślony?
• Z jakich przyczyn można rozwiązać stosunek pracy nauczyciela oraz ograniczyć wymiar jego zatrudnienia po reformie systemu oświaty i wejściu w życie ustawy – Prawo oświatowe?
• Na jakich zasadach funkcjonuje zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w szkołach i innych jednostkach systemu oświaty, jaka jest rola związków zawodowych, jaki jest sposób podejmowania decyzji o przyznawaniu świadczeń i w jaki sposób dokumentować sytuację socjalną osoby uprawnionej?
• Jakie dodatki socjalne przysługują nauczycielom, po zmianie od 1.1.2018 r. przepisów Karty Nauczyciela?
• Jakie są przesłanki przyznania nauczycielowi dodatku za wyróżniającą pracę?
• Jakie są rola, zadania i uprawnienia związków zawodowych wynikające z przepisów Karty Nauczyciela?
• Na jakich zasadach nauczyciele mogą korzystać od 1.1.2018 r. z urlopu dla poratowania zdrowia oraz jakie są w tym zakresie prawa i obowiązki dyrektora szkoły?
• Jakie zmiany w zakresie urlopu wypoczynkowego nauczyciela i dyrektora szkoły obowiązują od 1.1.2018 r. i w jaki sposób dyrektor szkoły planuje swój urlop wypoczynkowy i kto udziela mu tego urlopu?
• Które zmiany w przepisach Karty Nauczyciela dotyczą szkół i przedszkoli niepublicznych oraz jakie to są zmiany?

 
Fragment tekstu z poradnika

Art. 13 [Data nawiązania stosunku pracy z mianowania]

Stosunek pracy na podstawie mianowania nawiązuje się z dniem określonym w akcie mianowania, a jeżeli tego dnia nie określono – z dniem doręczenia tego aktu.

1. W treści przepisu zawarto ogólną dyspozycję wskazującą datę nawiązania stosunku pracy na podstawie mianowania. Jest nią data wskazana w akcie mianowania lub jeżeli takiej daty nie ma – dzień doręczenia tego aktu.

2. Kwestia doręczeń nie została uregulowana w prawie pracy. Z tego względu, na zasadzie kolejnych odesłań z art. 91c ust. 1 KartaNauczU oraz art. 300 KP, należy posiłkować się art. 61 KC.

3. Zgodnie z art. 61 KC oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Zatem o doręczeniu pracownikowi pisma należy mówić nie tylko wtedy, gdy osobiście zostało mu ono wręczone, a także wówczas, gdy np. zostało doręczone drogą pocztową w taki sposób, że pracownik miał możliwość zapoznania się z treścią pisma. Nie chodzi tu przy tym o faktyczne zapoznanie się z treścią pisma, lecz o realną możliwość zapoznania się z oświadczeniem woli pracodawcy.

4. Z punktu widzenia skuteczności oświadczenia woli nieistotne jest również to, czy i kiedy adresat zapoznał się z jego treścią. Wystarczające jest, że oświadczenie woli doszło do niego w sposób stwarzający mu realną możliwość zapoznania się z treścią oświadczenia. Dla prawidłowego stosowania art. 61 KC nie wymaga się zatem badania, czy adresat rzeczywiście zapoznał się z oświadczeniem woli, ale weryfikuje się, czy istniała taka możliwość (wyr. SN z 23.4.2010 r., II PK 296/09, Legalis).

5. Sąd Najwyższy w wyroku z 5.10.2005 r. (I PK 37/05, Legalis) stwierdził, że dwukrotne awizowanie przesyłki poleconej zawierającej oświadczenie pracodawcy stwarza domniemanie faktyczne możliwości zapoznania się przez pracownika z jego treścią, co oznacza przerzucenie na niego ciężaru dowodu braku możliwości zapoznania się z treścią oświadczenia pracodawcy.

6. Domniemanie to może być obalone przez pracownika przez przeprowadzenie dowodu na okoliczność braku możliwości zapoznania się z treścią oświadczenia pracodawcy przed upływem terminu na podjęcie przesyłki poleconej zawierającej to oświadczenie, mimo jej dwukrotnego awizowania (podobnie post. SN z 9.7.2009 r., II PZP 3/09, Legalis).

Powiązania z innymi przepisami:
• art. 91c ust. 1 KartaNauczU,
• art. 300 KP,
• art. 61 KC.

 

Zobacz także:

• Dodatkowe wynagrodzenie roczne nauczyciela
• Dodatek za warunki pracy dla nauczyciela wspomagającego
• Zatrudnienie nauczyciela na podstawie mianowania
• Podstawy prawne limitujące ilość umów o pracę na czas określony nauczyciela
• Podstawa do obliczenia odprawy z tytułu przejścia na nauczycielskie świadczenie kompensacyjne po stanie nieczynnym
• Pensum przy godzinach ponadwymiarowych

 

Więcej o zatrudnianiu nauczycieli znajdziesz w module Kadry i płace>>

Ustawa o Krajowej Administracji Skarbowej

Krajowa Administracja Skarbowa stanowi wyspecjalizowaną administrację rządową wykonującą zadania z zakresu realizacji dochodów z tytułu podatków, należności celnych, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych, ochrony interesów Skarbu Państwa oraz ochrony obszaru celnego Unii Europejskiej, a także zapewniającą obsługę i wsparcie podatnika i płatnika w prawidłowym wykonywaniu obowiązków podatkowych oraz obsługę i wsparcie przedsiębiorcy w prawidłowym wykonywaniu obowiązków celnych.

Komentarz zawiera wyczerpującą i kompleksową wykładnię przepisów ustawy z 16.11.2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1947 ze zm.).

W publikacji zostały omówione następujące kwestie dotyczące m.in.:

• organów Krajowej Administracji Skarbowej;
• jednostek organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej;
• kontroli celno-skarbowej, czynności audytowych, urzędowego sprawdzenia oraz szczególnych uprawnień organów Krajowej Administracji Skarbowej oraz funkcjonariuszy Służby Celno-Skarbowej;
• pracy w Krajowej Administracji Skarbowej i służby w Służbie Celno-Skarbowej;
• odpowiedzialności dyscyplinarnej funkcjonariuszy czy organów właściwych w sprawach dyscyplinarnych członków korpusu służby cywilnej.

Komentarz uwzględnia najbardziej aktualny stan prawny. Prezentuje wszystkie zmiany legislacyjne do omawianej ustawy, do najważniejszych należą:

Komentarz jest adresowany do pracowników izb administracji skarbowej, urzędów skarbowych, urzędów celno-skarbowych, funkcjonariuszy Służby Celno-Skarbowej. Stanowić on będzie nieodzowną pomoc dla praktyków prawa, w tym adwokatów, sędziów, prokuratorów, radców prawnych. 

Fragment tekstu z komentarza:

System finansów publicznych nie może być uznany za racjonalny, jeżeli nie została stworzona sprawna, skuteczna w działaniu i efektywna, z punktu widzenia zaspokajania potrzeb fiskalnych, struktura administracji publicznej. W demokratycznym państwie prawnym nie może ona działać w inny sposób niż na podstawie, w granicach i w celu wykonania przepisów obowiązującego prawa. Wymiar danin publicznych oraz ich pobór, a także inne formy władczej ingerencji państwa w prawa, wolności człowieka i obywatela są dopuszczalne, gdy przemawia za tym konieczność zrealizowania dobra wspólnego – interesu publicznego, a działanie organu władzy publicznej ma ustawowe umocowanie.

Ustawa o Krajowej Administracji Skarbowej powstawała w sposób wskazujący na silną determinację projektodawców w doprowadzeniu do zakończenia procesu jej uchwalania. Towarzyszyły temu duże emocje, zarówno zwolenników, jak i przeciwników tego aktu prawnego. Niewątpliwie wejście jej w życie 1.3.2017 r. oznaczało istotną zmianę w funkcjonowaniu administracji skarbowej i jej interesariuszy. Doszło do częściowej konsolidacji dotychczas odrębnych jej pionów administracji podatkowej, kontroli skarbowej i administracji celnej, połączonej z utworzeniem nowych organów administracyjnych oraz ich aparatu pomocniczego. Poszerzeniu uległ zakres wykonywanych zadań publicznych i procedury działania. Funkcjonariusze Służby Celnej i Kontroli Skarbowej stali się funkcjonariuszami Kontroli Celno-Skarbowej. Komentowana ustawa zmodyfikowała także reguły podejmowania pracy w tej administracji i ponoszenia odpowiedzialności dyscyplinarnej za jej nieprawidłowe wykonywanie.

Niewątpliwie ustawa o Krajowej Administracji Skarbowej ma charakter kompleksowej, rozległej zakresowo i złożonej regulacji prawnej. Świadczy o tym jej struktura formalna, w ramach której 279 artykułów zostało pogrupowanych w dziewięć podstawowych działów, zazwyczaj dzielonych na rozdziały. Warto zauważyć, że nie zawiera ona przepisów wprowadzających, uchylających i przejściowych, które zawarte są w odrębnej ustawie. Komentowany akt prawny reguluje interdyscyplinarną materię, której zakres wykracza poza typowe zagadnienia prawa administracyjnego. Dotyczy to chociażby zagadnień z zakresu prawa daninowego, karnego, dewizowego, finansów publicznych, unijnego, międzynarodowego publicznego, procedur podatkowych.

Zobacz także:

• Struktura Krajowej Administracji Skarbowej i jej zmiany
• Przegląd zmian w ustawie o Krajowej Administracji Skarbowej
• Skarga do WSA – terminy złożenia
• Uzależnienie wydania dokumentu od uiszczenia opłaty skarbowej
• Kontrola celno-skarbowa

 

Więcej o Krajowej Administracji Skarbowej znajdziesz w module Finanse publiczne, księgowość i podatki>>

 

Vademecum skarbnika jednostki samorządu terytorialnego

W książce przedstawiamy „fundamenty” kadrowe, organizacyjne, budżetowe, finansowe i księgowe, które pozwolą skarbnikom zrozumieć nawet najtrudniejsze zagadnienia

oraz wyjaśnią specyficzne dla sektora publicznego zagadnienia i pojęcia (np. wolne środki, mechanizm podzielonej płatności w VAT, zarządzanie długiem, bilans skonsolidowany, informacja dodatkowa w bilansie JST, itd.). Publikacja w sposób jasny i kompleksowy przedstawia sektor publiczny z perspektywy skarbnika, kładąc akcent na te kwestie, które określają status skarbnika, jego obowiązki i uprawnienia. Wyjaśnienia prezentowane są w przystępny sposób, bazując na praktycznych przykładach.

W zakresie spraw kadrowych przedstawiamy m.in. zagadnienia związane z kwestiami zatrudnienia i wynagrodzenia skarbnika.

W kontekście spraw organizacyjnych koncentrujemy się na wyjaśnieniach dotyczących m.in. organizacji pionu finansowego urzędu, Centrów Usług Wspólnych, czy też kontroli zarządczej.

 

Publikacja pokazuje również w części „księgowej” najważniejsze zagadnienia związane z rachunkowością budżetową, sprawozdawczością finansową oraz podatkami, z którymi to zagadnieniami musi zmierzyć się skarbnik JST, uwzględniając najnowsze zmiany w tym zakresie związane np.:

• z nowym elementem sprawozdania finansowego jakim jest „Dodatkowa informacja i objaśnienia” (obowiązek sporządzenia informacji dodatkowej wynika z nowego rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów dotyczącego rachunkowości budżetowej),
• zmianami w bilansie, rachunku zysków i strat, zestawieniu zmian w funduszu (zmiany wprowadziło ww. rozporządzenie dotyczące rachunkowości budżetowe),
• księgowaniem VAT, czy też mechanizmem podzielonej płatności VAT.

 

Szereg obowiązków i uprawnień skarbnika JST związanych jest bezpośrednio z prowadzeniem gospodarki finansowej. Opisane one zostały w części „gospodarka finansowa”. W tej części publikacja zwraca uwagę na zmiany w stanie prawnym mające istotne znaczenie dla gromadzenie dochodów, dokonywania wydatków i realizacji zadań publicznych.

Fragment tekstu z poradnika:

Dotyczy to np.:

• spraw oświatowych (w tym zakresie od 1.1.2018 r. weszła w życie ustawa o finansowaniu zadań oświatowych, która wprowadziła nowe zasady, m.in. w zakresie refinansowania między gminami wydatków z tytułu dotacji udzielonych na rzecz jednostek oświatowych realizujących zadania z zakresu opieki przedszkolnej i subwencji jako źródła dochodu JST),
• kwestii umarzania należności cywilno-prawnych i niepodatkowych należności budżetowych o charakterze publicznoprawnym (od 28.4.2017 r. weszły w życie zmiany w zasadach udzielania ulg w ww. zakresie ustalonych w przepisach FinPubU).

Książka skierowana jest do skarbników gmin, powiatów i województw.

Zarządzanie JST wymaga m.in. podejmowania wielu decyzji dotyczących szeroko rozumianych spraw finansowych. Efektywna realizacja zadań publicznych związana jest z potrzebą zabezpieczenia odpowiednich środków finansowych, także ze źródeł zwrotnych, zarządzania tymi środkami oraz stworzenia systemu pozwalającego na rzetelną ewidencję i sprawozdawczość w celu prezentowania sytuacji finansowej i majątkowej jednostki samorządowej. Te zadania należą do podstawowych obowiązków skarbnika JST, który nie bez powodu jest nazywany strażnikiem finansów samorządu terytorialnego. Sprostanie tej odpowiedzialności wymaga od skarbnika JST biegłej znajomości zróżnicowanych zagadnień nie tylko z zakresu finansów publicznych, lecz także spraw dotyczących ustroju JST, systemu podatkowego, zamówień publicznych czy też prawa pracy.

Do podstawowych zadań skarbnika JST należą przede wszystkim sprawy związane z planowaniem i wykonywaniem budżetu oraz wieloletnią prognozą finansową. Mimo względnej stabilizacji stanu prawnego stosowanie niektórych przepisów regulujących materię planowania i prognozowania finansowego wciąż przysparza wielu problemów. Dlatego w odrębnych artykułach uwzględniono zagadnienia dotyczące:
1) uchwalenia budżetu i dokonywania zmian w budżecie,
2) uchwalenia wieloletniej prognozy finansowej,
3) zarządzania długiem, m.in. przez prognozę długu i jego spłaty (część WPF),
4) ustalenia kwoty wolnych środków jako jednego ze źródeł finansowania deficytu budżetu JST,
5) roli skarbnika w procedurze absolutoryjnej.

 

Zobacz także:

• Działka gruntu po podziale w ewidencji środków trwałych
• Opłata komornicza – klasyfikacja budżetowa
• Wniosek o stwierdzenie nabycia spadku przez gminę
• Przesunięcie majątku ruchomego w gminie
• Nawiązanie stosunku pracy na podstawie powołania z zastępcą wójta i skarbnikiem
• Upoważnienie skarbnika jako pracownika samorządu gminnego do podpisywania tytułów wykonawczych

Więcej o pracy skarbnika JST znajdziesz w module Finanse publiczne, księgowość i podatki>>

Nowy wygląd strony startowej Legalis Administracja

System Legalis Administracja – od dzisiaj nowy układ i zawartość strony głównej po zalogowaniu. 
Co się zmienia? Od teraz jeszcze szybsze dotarcie do poszukiwanego modułu tematycznego i poradni eksperckiej.
Zapraszamy do zapoznania się ze szczegółami usprawnień poniżej.

Nowa strona startowa – przewodnik po zmianach

1. Wybierz zakres tematyczny
2. Poradnia ekspercka
3. Akty prawne w układzie numerów Dzienników Ustaw
4. Orzecznictwo
5. Wzory dokumentów
6. Kalkulatory i wskaźniki
7. Translator
8. Strefa klientów wydań papierowych

Strona startowa Legalis Administracja to strona, którą widzisz zaraz po zalogowaniu (zarówno na swoje indywidualne konto, jak i po numerze IP). Z tej strony możesz przejść do dowolnej części systemu, korzystając z linków, wyszukiwarki lub menu bocznego.

Zmieniliśmy układ linków w centralnej części strony, tak abyś mógł wygodniej korzystać z treści dedykowanych poszczególnym wydziałom urzędu oraz z poradni eksperckiej.

Co się zmieniło?

1. Wybierz zakres tematyczny

Każdy z tematów otwiera dedykowaną podstronę, na której znajdziesz treści wyselekcjonowane pod kątem interesującego Cię obszaru merytorycznego. Wiele z tych tematów to odpowiedniki wydziałów funkcjonujących w Twoim urzędzie. Na dedykowanej podstronie znajdują się najważniejsze dla tego obszaru akty prawne, praktyczne wyjaśnienia, komentarze, poradniki, czasopisma i wzory dokumentów.
Jeżeli nie znalazłeś tam interesującego cię dokumentu, wpisz odpowiednie hasło w wyszukiwarkę.

 

2. Poradnia ekspercka

Linki do poradni eksperckich są obecnie dostępne w prawym górnym rogu – dodatkowo oznaczone znakiem koperty i słuchawki. W poprzedniej wersji strony znajdowały się w dolnej części ekranu, przez co dla wielu użytkowników nie były widoczne.

Do poradni eksperckich możesz wejść także z poziomu każdej dedykowanej podstrony (modułu tematycznego).

3. Akty prawne w układzie numerów Dzienników Ustaw

Dostęp do aktów prawnych poprzez półkę z rocznikami Dzienników Ustaw znajdziesz w lewym menu, po rozwinięciu zakładki Akty prawne.

W zakładce Akty prawne znajdziesz także linki do innych zasobów, dostępnych w
poprzedniej wersji ze strony startowej. Są to:

• Prawo miejscowe
• Projekty aktów prawnych
• Prawo resortowe.

4. Orzecznictwo

Możesz także kliknąć w lupkę  widoczną przy zakładce orzeczenia, uruchamiając w ten sposób dodatkowe kryteria przeszukiwania bazy orzeczeń, np. według typu sądu, formy orzeczenia, miejsca publikacji, daty wydania, drzewa haseł szczegółowych.

Nowe treści w Legalis Administracja – czerwiec 2018

System Informacji Prawnej Legalis Administracja w czerwcu 2018 r. uzupełniony został w stosunku do poprzedniego miesiąca aż o 8 377 aktów prawnych (w tym 654 z Dziennika Ustaw, Monitora Polskiego i dzienników resortowych; 7 137 aktów prawa miejscowego) oraz 13 287 orzeczeń (w tym 12 915 orzeczeń sądów).

Państwa uwagę zwracamy także na wzbogaconą bazę odautorskich porad (gotowe odpowiedzi na pytania i problemy zgłaszane przez jednostki publiczne – Praktyczne wyjaśnienia) i aktualności – 526 nowych treści.

To tylko wybrane treści, o które wzbogacony został w stosunku do poprzedniego miesiąca Legalis Administracja.

 

Zwracamy Państwa uwagę także na poszerzoną bazę poradników (dla urzędników, skarbników, sekretarzy, kierowników jednostek) opublikowanych on-line, które są powiązane z systemem aktów prawnych, m.in.:

• Klasyfikacja budżetowa 2018 – red.: Wojciech Lachiewicz
• Vademecum skarbnika jednostki samorządu terytorialnego – red.: Piotr Walczak
• Wybory samorządowe. Najważniejsze zadania JST i ich harmonogram – dr Tomasz Gąsior
• Procedury podatkowe i administracyjne 2018 w JST – Paweł Bohatyrewicz, Sebastian Firkowski, Marek Piotrowski, Marek Przybylski, Łukasz Sadkowski, Kacper Sołoniewicz, Michał Sroczyński

Polecamy Państwu najnowsze komentarze, m.in.:

• Ustawa o Krajowej Administracji Skarbowej – red.: dr hab. Leszek Bielecki, dr hab. Andrzej Gorgol
• Karta Nauczyciela – Krzysztof Lisowski, Krzysztof Stradomski
• Kodeks postępowania administracyjnego – red.: prof. zw. dr hab. Roman Hauser, prof. zw. dr hab. Marek Wierzbowski

Zapraszamy do zapoznania się z plikiem, w którym graficznie przedstawiliśmy miesięczną aktualizację treści Legalis Administracja oraz prezentujemy dodane w czerwcu treści praktyczne, poradniki, komentarze wydawnictwa C.H.Beck – do pobrania poniżej.

Nowości w Legalis Administracja – czerwiec 2018 >>

Praktycznie o prawie cywilnym

Kodeks cywilny. Komentarz. Tom I zawiera wyjaśnienia do art. 1–449¹⁰.

1. Szczegółowe omówienie zagadnień poświęconych:

• osobom fizycznym: zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych; miejscu zamieszkania i uznaniu za zmarłego; osobom prawnym oraz przedsiębiorcom i ich oznaczeniom;
• mieniu;
• czynnościom prawnym i zagadnieniom takim jak: zawarcie umowy, forma czynności prawnych, wady oświadczenia woli, warunek, przedstawicielstwo, pełnomocnictwo, prokura, termin, przedawnienie roszczeń;
• własności (treści prawa, nabyciu i jego utracie, współwłasności, ochronie własności, użytkowaniu wieczystemu, prawom rzeczowym ograniczonym, użytkowaniu, służebnościom, zastawowi i posiadaniu);
• części ogólnej zobowiązań.

 

2. Wydanie 9 to dla Czytelnika cenny przegląd przez zmiany wprowadzone do Kodeksu cywilnego m.in. ustawami:

• ustawy o roszczeniach o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji odnoszące się do określenia początku biegu trzyletniego terminu przedawnienia;
• ustawy o usługach zaufania oraz identyfikacji elektronicznej dostosowujące polskie prawo do unijnego rozporządzenia eIDAS;
• ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego przedsiębiorców, które m.in. mają na celu kompleksowe i obejmujące wszystkich przedsiębiorców uregulowanie reprezentacji przedsiębiorców przez prokurentów w wariancie mieszanym;
• ustawy o zmianie ustawy – Kodeks cywilny, ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw dotyczące zmian związanych z informatyzacją postępowania cywilnego i elektroniczną formą umów;
• ustawy o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw dotyczące maksymalnej wysokości odsetek;
• ustawy Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo przedsiębiorców oraz inne ustawy dotyczące działalności gospodarczej dotyczące prokury oraz ustawy o zmianie ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym oraz niektórych innych ustaw dotyczące ustanowienia kuratora w sytuacji braku organów oraz wygaśnięcia prokury;
• Druku sejmowego Nr 2216 dotyczącego skrócenia podstawowych terminów przedawnienia roszczeń.

 

3. Dzięki wsparciu praktycznie opracowanych treści zawartych w Komentarzu Czytelnik zyskuje:

• argumenty do obrony własnych racji: najnowsze orzecznictwo z danego tematu, pozwalające na sprawdzenie najnowszej linii orzeczniczej,
• omówienia wybitnych specjalistów z danego tematu oraz poglądy doktryny w danej materii: zawiera odniesienia do poglądów wyrażonych w innych pozycjach literatury.

 

Fragment tekstu z komentarza:

1. Zakres prokury. W myśl art. 1091 § 1 prokura obejmuje „umocowanie do czynności sądowych i pozasądowych, jakie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa”.

Niewiele tu zmieniono w porównaniu z brzmieniem art. 61 § 1 KH.Zamiast rodzącego wątpliwości terminu „upoważnia” słusznie użyto wyrażenia „umocowanie”, charakterystycznego dla pełnomocnictwa (por. art. 96 i nast. KC). Wobec przyjętej równocześnie definicji przedsiębiorcy zbędny też okazał się towarzyszący temu słowu w art. 61 § 1 KH przymiotnik (jest tam mianowicie mowa o „przedsiębiorstwie zarobkowym”). Zrezygnowano też ze słowa „jakiegokolwiek” (przedsiębiorstwa).Obecnie więc nie powinno być wątpliwości, że punktem odniesienia umocowania prokurenta jest jedynie przedsiębiorstwo mocodawcy.Utracił zatem aktualność pogląd wyrażony i broniony pod rządem KH, że prokurent jest umocowany również i „do czynności związanych z prowadzeniem jakiegokolwiek, a więc każdego (mogącego obiektywnie istnieć, a niekoniecznie należącego do spółki handlowej – mocodawcy) przedsiębiorstwa zarobkowego” (tak T. Siemiątkowski, Prokura, s. 72; tenże, Instytucja prokury, s. 103; por. też wcześniej A.D. Szczygielski, Prokura, s. 1754). Były jednak również głosy zaznaczające, że w rozważanym zakresie chodzi o jakiekolwiek przedsiębiorstwa należące do mocodawcy (tak S. Grzybowski, w: System, t. III, cz. 2, s. 855; B. Gawlik, w: Grzybowski, System, t. I, s. 789).

2. Bezwzględnie wiążący charakter przepisu określającego zakres umocowania prokurenta. Tak jak dotychczas przepis określający zakres umocowania prokurenta ma charakter przepisu bezwzględnie wiążącego (ius cogens). Wyraźnie wyłączono bowiem (art. 61 § 3 KH oraz art. 1091 § 2) możność ograniczenia prokury, czyli wynikającego z ustawy zakresu umocowania prokurenta, ze skutkiem wobec osób trzecich. Przepis (art. 1091 § 2) zawiera jednak zastrzeżenie (in fine) o brzmieniu „chyba że przepis szczególny stanowi inaczej”. Takim przepisem szczególnym jest art. 1095, w myśl którego „Prokurę można ograniczyć do zakresu spraw wpisanych do rejestru oddziału przedsiębiorstwa (prokura oddziałowa)”. Ze swoistym ograniczeniem umocowania prokurenta mamy do czynienia w przypadku prokury łącznej (por. art. 1094 § 1).

3. Występowanie prokurenta w stosunkach zewnętrznych. Przepis art. 1091 § 1 KC dotyczy występowania prokurenta w stosunkach zewnętrznych (wobec osób trzecich). W stosunkach wewnętrznych pomiędzy nim a mocodawcą jego kompetencje mogą być ujęte inaczej (węziej), niż to wynika z art. 1091 § 1 KC. Nie ma to jednak znaczenia w stosunkach z osobami trzecimi.

Zobacz wybrane zagadnienia powiązane z art.  powiązane z art. 1–449¹⁰ KC

• Wniosek prokurenta samoistnego składany w toku postępowania administracyjnego a sposób reprezentacji spółki
• Zasiedzenie nieruchomości przez gminę
• Naruszenie dóbr osobistych przez urzędnika gminy
• Zapisy w pełnomocnictwie dotyczące jego odwołania
• Odpowiedzialność gminy za szkodę w mieniu, wynikająca ze współwłasności drzewa
• Reprezentacja właściciela lub posiadacza gruntów rolnych przy szacowaniu szkód łowieckich
• Porozumienie stron przy braku wiedzy o ciąży

 

Więcej o zagadnieniach powiązanych z Kodeksem cywilnym znajdziesz w module Prawo cywilne, handlowe i gospodarcze

Opłaty za usługi wodne w nowym Prawie wodnym

W lipcu 2017 r. ustawodawca gruntownie znowelizował przepisy dotyczące gospodarki wodnej. Uchwalono ustawę z 20.7.2017 r. – Prawo wodne (Dz.U. 2017 poz. 1566 ze zm.), która kompleksowo reguluje instrumenty finansowe w gospodarowaniu wodami, jakimi są opłaty za usługi wodne. Książka w sposób praktyczny przedstawia charakterystykę obowiązujących od początku 2018 r. świadczeń pieniężnych za korzystanie z usług wodnych i zarządzanie zasobami wodnymi.

Na czynniki pierwsze rozłożono poszczególne sposoby korzystania z wód objętych obowiązkiem uiszczenia opłaty, w szczególności rodzajów opłat dotychczas nieznanych w polskim prawie, m.in. opłaty za wprowadzanie wód opadowych lub roztopowych do wód oraz opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji, jak również analizie poddano wszystkie elementy wchodzące w skład tych opłat.

Na łamach tej publikacji w przystępny sposób przedstawiono zreformowany tryb ustalania wysokości opłat za usługi wodne oraz instrumenty służące kwestionowaniu rozstrzygnięć podejmowanych w tym zakresie. Publikacja odnosi się również do kwestii wyłączeń i zwolnień z obowiązku uiszczania opłat za usługi wodne. Dodatkowo zwrócono uwagę na istotną rolę przepisów przejściowych dla kształtowania wysokości opłat. Uzupełnieniem tego jest przybliżenie mechanizmu sankcyjnego – opłat podwyższonych, w tym zasad towarzyszących obliczaniu i weryfikacji ich wysokości, a także odraczaniu terminu ich płatności lub zmniejszaniu ich wysokości.

Poradnik szczególnie polecamy praktykom zajmującym się ustalaniem, sankcjonowaniem i egzekwowaniem opłat za usługi wodne.

Fragment tekstu z poradnika:

1. Wprowadzenie

W toku prac nad aktualizacją dokumentów planistycznych w gospodarowaniu wodami dokonano analizy ekonomicznej wymaganej przepisami ramowej dyrektywy wodnej. Analiza ta wykazała, że w latach 2016–2017 zwrot kosztów usług wodnych był realizowany na poziomie 22–24%. Świadczyło to o niskim stopniu wdrożenia zasady zwrotu kosztów usług wodnych w Polsce i, zdaniem projektodawcy, uzasadniało ustanowienie nowego systemu opłat za usługi wodne. Jako dwa z czterech podstawowych obszarów zmian wprowadzanych przepisami PrWod wskazano: systemowe rozwiązanie problemu niedofinansowania zadań z zakresu gospodarki wodnej (zbudowanie systemu usług wodnych opartego na zasadzie zwrotu kosztów usług wodnych) oraz zapewnienie komplementarności w polityce opłat za wodę, z uwzględnieniem zasady „zwrotu kosztów za usługi wodne”, wynikającej z uzupełnienia transpozycji art. 9 ramowej dyrektywy wodnej.

Racjonalne wykorzystywanie zasobów wodnych oraz prawidłowe zarządzanie nimi wymaga odpowiednich instrumentów prawnych, w które należy wyposażyć organy administracji publicznej właściwe w sprawach gospodarowania wodami. Katalog instrumentów zarządzania zasobami wodnymi został określony w art. 11 PrWod. Obejmują one:
1) planowanie w gospodarowaniu wodami,
2) zgody wodnoprawne,
3) opłaty za usługi wodne oraz inne należności,
4) kontrolę gospodarowania wodami oraz
5) system informacyjny gospodarowania wodami.

Uzupełnieniem tego katalogu jest art. 267 PrWod ustanawiający katalog instrumentów ekonomicznych w gospodarowaniu wodami, wśród których wyróżniono:
1) opłaty za usługi wodne,
2) opłaty podwyższone,
3) należności za korzystanie ze śródlądowych dróg wodnych i ich odcinków oraz urządzeń wodnych stanowiących własność Skarbu Państwa, usytuowanych na śródlądowych wodach Wody Polskie są uprawnionymi do rybactwa,
4) opłatę legalizacyjną, o której mowa w art. 190 ust. 2 PrWod,
5) opłatę roczną, o której mowa w art. 261 ust. 1 PrWod,
6) wpływy z tytułu rozporządzania nieruchomościami, o którym mowa w art. 264 ust. 1 PrWod,
7) opłatę roczną, o której mowa w art. 6d ust. 4 RybŚródlU,
8) wpływy z tytułu opłaty, o której mowa w art. 7 ust. 8 RybŚródlU,
9) wpływy z umów dotyczących wykonywania rybactwa śródlądowego, o których mowa w art. 534 ust. 1 pkt 5 PrWod.powierzchniowych,

Treść art. 267 PrWod wskazuje, że wejście w życie oraz obowiązywanie przepisów PrWod służyć ma wdrożeniu w pełni zasady „użytkownik płaci”, a więc pozyskaniu środków finansowych od osób korzystających z wód3. Z perspektywy użytkowników wód pierwszorzędne znaczenie będą miały opłaty za usługi wodne uregulowane w przepisach art. 268-279 oraz art. 298–304 PrWod.

Zobacz także:

• Wodomierze – nowe obowiązki dla przedsiębiorstw wod-kan i nie tylko
• Nowe przepisy wykonawcze dotyczące gospodarki wodnej
• Fundamentalne zmiany w zasadach dostarczania wody i odprowadzania ścieków
• Zatwierdzanie nowych taryf opłaty za wodę
• Nowe Prawo wodne w praktyce

Więcej o decyzjach w postępowaniu administracyjnym znajdziesz w module Gospodarka komunalna i ochrona środowiska >>