Zmiany w klasyfikacji budżetowej 2018

• Uwzględnia najnowszą zmiany rozporządzenia Ministra Finansów z 2.9.2010 r. w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów, wydatków, przychodów i rozchodów oraz środków pochodzących ze źródeł zagranicznych – dokonane nowelami z 25.1.2017 r., 14.3.2017 r., 21.7.2017 r.
• Poradnik przedstawia zmiany, które wnoszą obszerne nowelizacje do rozporządzenia w sprawie klasyfikacji budżetowej, porady ekspertów na najczęściej zadawane pytania, a także zakres klasyfikacji środków publicznych i zasady jej stosowania.
• Publikacja skierowana głównie do osób zatrudnionych w służbach finansowych, ale powinna spełnić również oczekiwania ze strony innych grup zawodowych, w tym radców prawnych potwierdzający legalność opiniowanego budżetu lub innego dokumentu, w którym zastosowano klasyfikację, a także służb kontroli finansowej oceniających poprawność doboru podziałki klasyfikacyjnej zastosowanej przez praktykę finansową.

Fragment tekstu z poradnika:

Podnoszenie kwalifikacji zawodowych przez strażaka w PSP

Komenda powiatowa PSP podpisała ze strażakiem umowę o podnoszeniu kwalifikacji zawodowych. Na jej podstawie strażak skierowany do szkoły aspirantów ma zwracane koszty: ryczałtowy koszt na dojazd do miejsca nauki w cenie biletu II klasy pociągu pospiesznego, koszt noclegu i wyżywienia (dieta i ryczałt za nocleg według przepisów o podróżach służbowych na terenie kraju). Umowa jest podpisana na podstawie RodzPlacPSPR. Na wyjazd wystawiane jest polecenie wyjazdu służbowego (delegacja), które jest po powrocie rozliczane. Do jakich paragrafów klasyfikacji budżetowej ująć taki wydatek (NULL, 430, 441)?

Odpowiedź:

Podstawowa klasyfikacja paragrafowa wydatków i środków znajduje się w załączniku Nr 4 „Klasyfikacja paragrafów wydatków i środków” do KlasBudżR. Dodatkowo dla zadań z zakresu bezpieczeństwa wewnętrznego została opracowana klasyfikacja szczegółowa, która została ujęta w załączniku Nr 8 „Szczegółowa klasyfikacja wydatków dla zadań z zakresu bezpieczeństwa wewnętrznego”. Należności związane z przejazdami do szkół i pozostałymi należnościami wypłacanymi funkcjonariuszom skierowanym na przeszkolenie są ujmowane w § 307 „Wydatki osobowe niezaliczone do uposażeń wypłacane żołnierzom i funkcjonariuszom”. Pozostałe koszty związane z podróżami służbowymi są wykazywane w § 441 „Podróże służbowe krajowe”.

Wydatki związane z dojazdem pracowników skierowanych przez zakład pracy do szkoły, ponoszone przez zakład pracy, stosownie do przepisów PodrSłużbR, są generalnie klasyfikowane w § 441 „Podróże służbowe krajowe”, z tym że w przypadku funkcjonariuszy realizujących zadania w zakresie bezpieczeństwa wewnętrznego należy dodatkowo uwzględniać regulacje wynikające z załącznika Nr 8 do KlasBudżR. Załącznik ten dotyczy szczegółowej klasyfikacji wydatków dla zadań z zakresu bezpieczeństwa wewnętrznego. Z załącznika Nr 8 wynika, że w § 307 „Wydatki osobowe niezaliczone do uposażeń wypłacane żołnierzom i funkcjonariuszom” ujmuje się m.in. pozostałe należności pieniężne wypłacane funkcjonariuszom pobierającym naukę. Mianowicie wydatki tego rodzaju ujmuje się w poz. 307013 „Pozostałe należności funkcjonariuszy, w tym w szczególności: przejazdy do szkół oraz zwrot kwot pokrywających koszty nauki funkcjonariuszy pobieranych przez instytucje spoza Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji organizujące naukę (szkolenie)”.

Natomiast w § 430 poz. 430016 „Usługi w zakresie szkolenia” kwalifikuje się usługi w zakresie szkolenia, a w poz. 430018 „Usługi edukacyjne w zakresie oświaty oraz szkolnictwa wyższego” – usługi edukacyjne w zakresie oświaty oraz szkolnictwa wyższego.

Do § 430 „Zakup usług pozostałych”, zgodnie z załącznikiem Nr 8 do KlasBudżR, można zakwalifikować m.in. usługi w zakresie szkolenia oraz usługi edukacyjne w zakresie oświaty oraz szkolnictwa wyższego.

Zobacz także:
• Nieruchomości i grunty Skarbu Państwa – ewidencja księgowa
• Gimnazja w klasyfikacji budżetowej
• Szkolenie dla sołtysa – klasyfikacja budżetowa

Więcej o klasyfikacji budżetowej znajdziesz w module Finanse publiczne, księgowość i podatki >>

Nowe treści w Legalis Administracja – listopad 2017

System Informacji Prawnej Legalis Administracja w listopadzie 2017 r. uzupełniony został w stosunku do poprzedniego miesiąca aż o 9 337 aktów prawnych (w tym: 460 z Dziennika Ustaw, Monitora Polskiego i dzienników resortowych; 7 989 aktów prawa miejscowego) oraz 12 594 orzeczeń (w tym 12 175 orzeczeń sądów). 

Państwa uwagę zwracamy także na wzbogaconą bazę odautorskich porad (gotowe odpowiedzi na pytania i problemy zgłaszane przez jednostki publiczne – Praktyczne wyjaśnienia) i aktualności – 483 nowych treści.

To tylko wybrane treści, o które wzbogacony został w stosunku do poprzedniego miesiąca Legalis Administracja.

Zwracamy Państwa uwagę także na poszerzoną bazę poradników (dla urzędników, skarbników, sekretarzy, kierowników jednostek) opublikowanych on-line, które są powiązane z systemem aktów prawnych, m.in.:

• Wznowienie postępowania podatkowego w jednostkach publicznych – Marek Piotrowski
• Wiek emerytalny po zmianach 1.10.2017 r. – red.: Bożena Lenart
• Przywrócenie do pracy – Marek Rotkiewicz
• Zieleń w gminie – red.: Anna Kiepas-Kokot

Polecamy Państwu najnowsze komentarze, m.in.:

• Ustawa o finansach publicznych. Komentarz dla jednostek samorządowych – red.: Piotr Walczak
• Kodeks postępowania administracyjnego. Decyzje – Małgorzata Terlikowska, Michał Frączkiewicz
• Ustawa o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego – Piotr Sitniewski
• Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne. Miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego – Magdalena Tomaszewska

Zapraszamy do zapoznania się z plikiem, w którym graficznie przedstawiliśmy miesięczną aktualizację treści Legalis Administracja oraz prezentujemy dodane w listopadzie treści praktyczne, poradniki, komentarze Wydawnictwa C.H.Beck – do pobrania poniżej.

Nowości w Legalis Administracja – listopad 2017 >>

Ustawa o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Komentarz

• Praktyczny komentarz do ustawy z 9.6.2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 697), uwzględniający najnowsze zmiany z 9.3.2017 r. Wzbogacony o liczne wzory dokumentów i decyzji niezbędnych do działania każdej jednostki pomocy społecznej.
• Publikacja odpowiada praktycznie na pytania dotyczące, m.in.: form pieczy zastępczej, zadań jednostki społecznej w zakresie podstępowania adopcyjnego, działania asystenta rodziny w zakresie współpracy z zespołem interdyscyplinarnym.
• Komentarz stanowi pomoc dla pracowników jednostek pomocy społecznej oraz wszystkich zainteresowanych zagadnieniem pomocy społecznej.

Fragment tekstu z poradnika:

KOMENTOWANY PRZEPIS

Art. 15 [Asystent rodziny – zadania] 1. Do zadań asystenta rodziny należy w szczególności: 1) opracowanie i realizacja planu pracy z rodziną we współpracy z członkami rodziny i w konsultacji z pracownikiem socjalnym, o którym mowa w art. 11 ust. 1; 2) opracowanie, we współpracy z członkami rodziny i koordynatorem rodzinnej pieczy zastępczej, planu pracy z rodziną, który jest skoordynowany z planem pomocy dziecku umieszczonemu w pieczy zastępczej; 3) udzielanie pomocy rodzinom w poprawie ich sytuacji życiowej, w tym w zdobywaniu umiejętności prawidłowego prowadzenia gospodarstwa domowego; 4) udzielanie pomocy rodzinom w rozwiązywaniu problemów socjalnych; 5) udzielanie pomocy rodzinom w rozwiązywaniu problemów psychologicznych; 6) udzielanie pomocy rodzinom w rozwiązywaniu problemów wychowawczych z dziećmi; 7) wspieranie aktywności społecznej rodzin; 8) motywowanie członków rodzin do podnoszenia kwalifikacji zawodowych; 9) udzielanie pomocy w poszukiwaniu, podejmowaniu i utrzymywaniu pracy zarobkowej; 10) motywowanie do udziału w zajęciach grupowych dla rodziców, mających na celu kształtowanie prawidłowych wzorców rodzicielskich i umiejętności psychospołecznych; 11) udzielanie wsparcia dzieciom, w szczególności poprzez udział w zajęciach psychoedukacyjnych; 12) podejmowanie działań interwencyjnych i zaradczych w sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa dzieci i rodzin; 13) prowadzenie indywidualnych konsultacji wychowawczych dla rodziców i dzieci; 13a) realizacja zadań określonych w ustawie z dnia 4 listopada 2016 r. o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem” (Dz.U. poz. 1860); 14) prowadzenie dokumentacji dotyczącej pracy z rodziną; 15) dokonywanie okresowej oceny sytuacji rodziny, nie rzadziej niż co pół roku, i przekazywanie tej oceny podmiotowi, o którym mowa w art. 17 ust. 1; 16) monitorowanie funkcjonowania rodziny po zakończeniu pracy z rodziną; 17) sporządzanie, na wniosek sądu, opinii o rodzinie i jej członkach; 18) współpraca z jednostkami administracji rządowej i samorządowej, właściwymi organizacjami pozarządowymi oraz innymi podmiotami i osobami specjalizującymi się w działaniach na rzecz dziecka i rodziny; 19) współpraca z zespołem interdyscyplinarnym lub grupą roboczą, o których mowa w art. 9a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1390), lub innymi podmiotami, których pomoc przy wykonywaniu zadań uzna za niezbędną. 2. Podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 18 i 19, udzielają asystentowi rodziny odpowiedniej pomocy w wykonywaniu czynności zawodowych. 3. Plan pracy z rodziną, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje zakres realizowanych działań mających na celu przezwyciężenie trudnych sytuacji życiowych, a także zawiera terminy ich realizacji i przewidywane efekty. 4. Liczba rodzin, z którymi jeden asystent rodziny może w tym samym czasie prowadzić pracę, jest uzależniona od stopnia trudności wykonywanych zadań, jednak nie może przekroczyć 15.

1. Podstawą działania asystentów rodziny jest plan pracy z rodziną, opracowywany i realizowany we współpracy z członkami rodziny i w konsultacji z pracownikiem socjalnym. W przypadku dziecka umieszczonego w pieczy zastępczej, plan pracy z rodziną (skoordynowany z planem pomocy dziecku umieszczonemu w tej formie opieki) jest opracowywany we współpracy z członkami rodziny i koordynatorem rodzinnej pieczy zastępczej.

Rolą asystenta jest pomoc rodzinie w poprawie jej sytuacji życiowej, nauka prawidłowego prowadzenia gospodarstwa domowego, a także pomoc w rozwiązywaniu problemów socjalnych, psychologicznych i wychowawczych. Ponadto, asystent powinien wspierać aktywność społeczną i zawodową rodziny, motywować jej członków do podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Do zadań asystenta należą także: motywowanie do udziału w zajęciach grupowych dla rodziców kształtujących prawidłowe wzorce rodzicielskie i umiejętności psychospołeczne, udzielanie wsparcia dzieciom, w szczególności przez udział w zajęciach psychoedukacyjnych, interwencje w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa dzieci i rodzin, prowadzenie indywidualnych konsultacji wychowawczych dla rodziców i dzieci. Kolejnymi zadaniami asystenta są także: dokumentowanie pracy z rodziną, dokonywanie okresowej, co najmniej półrocznej oceny sytuacji rodziny i przekazywanie jej podmiotowi zatrudniającemu asystenta, monitorowanie funkcjonowania rodziny po zakończeniu pracy z rodziną. Asystent w swojej pracy współpracuje z jednostkami administracji rządowej i samorządowej, właściwymi organizacjami pozarządowymi oraz innymi podmiotami i osobami specjalizującymi się w działaniach na rzecz dziecka i rodziny, jak również z zespołem interdyscyplinarnym lub grupą roboczą lub innymi podmiotami, których pomoc przy wykonywaniu zadań uzna za niezbędną.

Ważne

Asystent rodziny realizuje pracę socjalno-wychowawczą z elementami terapii w środowisku zamieszkania rodziny i w miejscu przez nią wskazanym. Głównym jego działaniem powinna być pedagogizacja oraz wspieranie informacyjne, emocjonalne, instrumentalne, czasem rzeczowe rodziny w różnych czynnościach dnia codziennego. Główną formą jego pracy powinno być towarzyszenie (asystowanie). Asystowanie w odróżnieniu od dyrektywnego przydzielania zadań lub wyręczania polega na obecności, towarzyszeniu w czymś, uczestniczeniu, służeniu wsparciem.

2. Do zadań a zarazem działań asystenta rodziny należy informowanie i wsparcie psychologiczne, natomiast interwencja prowadzona jest w wyjątkowych wypadkach i monitorowanie – w ograniczonym zakresie.

Ważne

Interwencja prowadzona przez asystenta rodziny powinna ograniczyć się do działań zaradczych w razie zastania w miejscu zamieszkania rodziny sytuacji zagrażających bezpieczeństwu dzieci.

Asystent rodziny powinien pracować inaczej niż dotychczas istniejące służby społeczne pracujące z rodziną. Jego unikalna metodyka pracy zwiera niedyrektywne metody motywowania do zmiany. Aby nie naruszać miru domowego, wizyty powinny być zapowiedziane. Niestety w praktyce nie występuje jedno rozumienie roli, zadań i sposobów wykonywania pracy przez asystenta. Od wchodzenia w bliską, przyjacielską relację osobową i wypełnienia przez asystentów funkcji rodziny za rodziców poprzez towarzyszenie członkom rodziny w rozwoju ich umiejętności rodzicielskich i życiowych po dyrektywne narzucanie zadań i rozliczanie z nich oraz kontrolowanie. Od wyręczania poprzez wspieranie do wymuszania.

Przykład

Jeśli na posiedzeniu zespołu do oceny sytuacji dziecka czy w osobistej rozmowie (np. z przełożonym, współpracownikiem) padnie stwierdzenie, aby asystent rodziny sprawdził poprzez niezapowiedzianą wizytę, czy rodzina nie nadużywa alkoholu, powinien on odmówić, wskazując, że do roli kontrolnej i interwencyjnej są powołane inne służby społeczne.

3. Rola asystenta rodziny zaczyna się już na etapie profilaktyki. Jego zadaniem jest całościowe wspieranie rodzin wychowujących dzieci, zagrożonych różnymi dysfunkcjami. Powinien on reagować na sygnały wskazujące na powstawanie w rodzinie problemów związanych z jej prawidłowym funkcjonowaniem, otrzymywane z różnych źródeł: od pracownika socjalnego ośrodka pomocy społecznej, od pedagoga szkolnego, z policji czy też od pielęgniarki środowiskowej. Rola asystenta polega na aktywnym wspieraniu rodziny wychowującej dzieci, w której mają miejsce problemy trudne do pokonania samodzielnie przez tę rodzinę. Jeżeli to konieczne, asystent powinien korzystać z pomocy zespołu interdyscyplinarnego.

Działania podejmowane na rzecz rodziny powinny polegać m.in. na:
1) diagnozowaniu problemów rodziny poprzez zapoznanie się z dokumentacją dotyczącą rodziny, w tym z wywiadem środowiskowym przeprowadzonym przez ośrodek pomocy społecznej;
2) określeniu, wspólnie z rodziną, podstawowych problemów i potrzeb występujących w tej rodzinie;
3) zmotywowaniu rodziny do współpracy i działań zmierzających do pokonania problemów;
4) sporządzeniu planu pomocy rodzinie z uwzględnieniem metod bezpośredniej pracy z rodziną, zorganizowanie wsparcia środowiskowego poprzez zaproszenie do współpracy reprezentantów wszystkich zainteresowanych służb i instytucji, zaangażowaniu całej szeroko pojętej rodziny oraz podejmowaniu czynności związanych z realizacją zadań zawartych w planie, przy aktywnym udziale rodziny;
5) pomocy w poprawie sytuacji życiowej rodziny, w szczególności pomocy w usunięciu czynników przeszkadzających w osobistym wychowywaniu własnych dzieci (rozwiązanie podstawowych problemów: socjalnych, psychologicznych, wychowawczych, pomocy w zdobywaniu umiejętności prawidłowego prowadzenia gospodarstwa domowego, wspieranie rodziny w uzyskaniu zatrudnienia i podniesieniu kwalifikacji zawodowych), wspieraniu rodziny w dążeniu do pokonania problemów, budowanie i utrwalanie w niej wiary we własne siły;
6) prowadzeniu poradnictwa i edukacji dla rodzin będących w trudnej sytuacji życiowej, w tym w szczególności poradnictwa dotyczącego możliwości rozwiązywania problemów oraz udzielania informacji na temat pomocy świadczonej przez właściwe instytucje rządowe, samorządowe i organizacje pozarządowe;
7) współpracy z jednostkami administracji rządowej i samorządu terytorialnego, właściwymi instytucjami, organizacjami pozarządowymi oraz innymi podmiotami i specjalistami działającymi na rzecz dziecka i rodziny wymagających wsparcia w celu przeciwdziałania i ograniczania skutków negatywnych zjawisk społecznych;
8) monitorowaniu funkcjonowania rodziny po zakończeniu bezpośredniej pomocy.

Zobacz także:
• Wywiad środowiskowy nie jest formą nękania wnioskującego o świadczenie
• Koordynacja poradnictwa z ustawy o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem” przez asystenta rodziny i jej finansowanie
• Załatwienie sprawy milcząco w postępowaniu o ustalenie prawa do świadczeń z pomocy społecznej

Więcej informacji o pomocy społecznej znajdziesz w module Pomoc społeczna >>

Ustawa o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Komentarz

• Nowelizacja przepisów od 1.7.2017 r. wprowadzają we wszystkich gminach model selektywnego zbierania odpadów „u źródła”, w podziale na odpowiednie frakcje. Komentarz omawia najważniejsze zmiany dotyczące „kolorowej reformy”, w tym m.in.: założenia dotyczące regulaminu utrzymania czystości i porządku w gminie, obowiązki podmiotów które uczestniczą w procesie zagospodarowania odpadów komunalnych.
• Praktyczna publikacja odpowiada na szereg praktycznych pytań, m.in.: kiedy i na jakich zasadach można stosować okres przejściowy dla nowych rozwiązań, jak i kiedy zmienić regulamin utrzymania czystości i porządku w gminie po 1.7.2017 r., jakich uprawnień dotyczących gospodarki odpadami rada gminy nie może delegować na wójta, czym różni się sprawozdanie dotyczące odbieranych odpadów za pół roku, od tego składanego za cały rok.
• Komentarz to praktyczne źródło wiedzy dla osób odpowiedzialnych w gminach za funkcjonowanie gospodarki komunalnej.

Fragment tekstu z komentarza:

KOMENTOWANY PRZEPIS

Art. 9u [Kontrola przestrzegania i stosowania ustawy]

1. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta sprawuje kontrolę przestrzegania i stosowania przepisów ustawy. 2. Do kontroli, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 379 i art. 380 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2017 r. poz. 519, 785, 898 i 1089).

1. W poprzednich rozdziałach CzystGmU mieliśmy do czynienia z regulacjami dotyczącymi:
1) zadań gmin,
2) obowiązków właścicieli nieruchomości i obowiązków innych podmiotów,
3) gospodarowania odpadami komunalnymi przez gminę,
4) warunków udzielania zezwoleń, wykonywania działalności,
5) sprawozdawczości i analiz.

Mając wiedzę o zadaniach i obowiązkach poszczególnych interesariuszy, należy zadać o pytanie o odpowiedzialność za sprawne funkcjonowanie systemu utrzymania czystości i porządku w gminach i jego skuteczność. Ustawodawca odpowiada na to pytanie za pomocą regulacji w rozdziale 4c CzystGmU.

Ważne

Według art. 9u ust. 1 CzystGmU obowiązek sprawowania kontroli przestrzegania i stosowania przepisów został przydzielony organom samorządowym: wójtom, burmistrzom i prezydentom miast.

2. Zgodnie z doktryną prawa administracyjnego kontrola obejmuje następujące funkcje:
1) obserwowanie i zbadanie faktycznego stanu rzeczy,
2) skonfrontowanie stanu faktycznego ze stanem pożądanym,
3) wskazanie uchybień i ich przyczyn,
4) wskazanie sposobów naprawienia uchybień.

Treść dotychczas skomentowanych przepisów CzystGmU nie pozostawia wątpliwości, że wójt, burmistrz i prezydent miasta zostali wyposażeni w kompetencje kontrolne. Mało tego, zostali wyposażeni przez ustawodawcę również w środki nadzorcze, pozwalające na ingerencję w działalność danego podmiotu, poprzez np.:
1) wykreślenie z rejestru działalności ustawowo regulowanej (art. 9j CzystGmU),
2) cofnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności (art. 9 ust. 2 CzystGmU).

Zatem wójt, burmistrz lub prezydent miasta jest nie tylko organem kontroli, co zostało zapisane w art. 9u ust. 1 CzystGmU, lecz także organem nadzoru.

3. Artykuł 9u ust. 2 CzystGmU nakazuje wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta stosowanie przepisów art. 379 i 380 PrOchrŚrod przy kontroli przestrzegania i stosowania przepisów CzystGmU. Co więcej, podane przepisy stosuje się wprost.

Adaptując wskazane przepisy PrOchrŚrod w celu dokonywania kontroli przestrzegania i stosowania przepisów CzystGmU, należy wziąć pod uwagę następujące zagadnienia:
1) wójt, burmistrz lub prezydent miasta, który może:
a) wykonywać kontrolę osobiście (co jest rzadko spotykane);
b) upoważnić do wykonywania funkcji kontrolnych:
– podległych mu pracowników urzędów miejskich lub gminnych,
– funkcjonariuszy straży gminnych;

Ważne

Upoważnienie, o którym mowa w art. 379 ust. 2 PrOchrŚrod, może być zarówno trwałe, jak i do dokonania czynności jednorazowej. Ponadto musi być w nim wskazana konkretna osoba.

2) art. 379 ust. 3 PrOchrŚrod przyznaje kontrolującemu cztery kluczowe uprawnienia:
a) wstęp do obiektu kontrolowanego,
b) przeprowadzania badań lub wykonywanie innych niezbędnych czynności kontrolnych,
c) żądanie udzielenia informacji i przesłuchiwanie osób,
d) żądanie okazania dokumentów i innych danych.

4. Jak łatwo przewidzieć, podmiotami kontroli prowadzonych przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta są wykonujący działalność z zakresu utrzymania czystości i porządku przedsiębiorcy. Wobec tego należy uwzględnić przepisy SwobDziałGospU, które regulują kwestie kontroli działalności przedsiębiorcy, czyli:
1) art. 79 – zawiadomienie przedsiębiorcy o zamiarze wszczęcia kontroli;
2) art. 80 – dokonywanie czynności kontrolnych tylko w obecności kontrolowanego lub osoby przez niego upoważnionej;
3) art. 82 – zakaz równoczesnych kontroli;
4) art. 83 – limit czasu trwania kontroli w zależności od wielkości przedsiębiorcy;
5) art. 84c – prawo wniesienia sprzeciwu przez przedsiębiorcę wobec podjęcia i wykonywania przez organy kontroli czynności z naruszeniem przepisów.

Należy jednak zauważyć, że wymogów dotyczących zawiadomienia, obecności kontrolowanego podczas czynności, wielości kontroli i czasu ich trwania kontrolujący nie musi spełniać, jeżeli przeprowadzenie kontroli jest niezbędne do przeciwdziałania popełnieniu choćby tylko wykroczenia, a także jeżeli przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione bezpośrednim zagrożeniem życia, zdrowia lub środowiska naturalnego (zob. np. art. 79 ust. 2 pkt 1 i 5 SwobDziałGospU).

5. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta mają prawo występować, osobiście lub poprzez osoby upoważnione, w charakterze oskarżyciela publicznego w sprawach o wykroczenia przeciw przepisom o ochronie środowiska (art. 379 ust. 4 PrOchrŚrod).

6. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta są zobowiązani wystąpić do WIOŚ o podjęcie odpowiednich działań, jeżeli w wyniku kontroli stwierdzą naruszenie przez przedsiębiorcę przepisów o ochronie środowiska lub występuje uzasadnione podejrzenie, że takie naruszenie mogło nastąpić. Muszą także przekazać dokumentację sprawy (art. 379 ust. 5 PrOchrŚrod).

Dodajmy jeszcze, że niezależnie od wójtów, burmistrzów i prezydentów miast kontrolę przestrzegania przepisów CzystGmU prowadzą organy Inspekcji Ochrony Środowiska. Dzieje się tak na mocy art. 2 ust. 1 pkt 1a InspOchrŚrU.

7. Z kolei z art. 379 ust. 6 PrOchrŚrod wynika, że kierownik kontrolowanego przedsiębiorstwa ma obowiązek umożliwić przeprowadzenie kontroli. Gdyby od tego obowiązku się uchylał, podlega sankcji z art. 225 § 1 KK, czyli karze pozbawienia wolności do lat 3.

Mało tego, funkcjonariusze publiczni prowadzący czynności kontrolne korzystają z ochrony przewidzianej na zasadach określonych w art. 222, 223, 224 § 2, art. 226 § 1 KK.

8. Kontrola kończy się sporządzeniem protokołu przez kontrolującego, który to protokół jest następnie podpisywany przez kontrolującego i kontrolowanego. Kierownik kontrolowanego przedsiębiorstwa może wnieść do protokołu zastrzeżenia i uwagi wraz z uzasadnieniem, ale może także odmówić podpisania protokołu (art. 380 ust. 1 i 2 PrOchrŚrod).

Odmowa podpisania protokołu nie jest przeszkodą w zakończeniu kontroli ani też nie podważa mocy dowodowej protokołu. Niemniej kontrolujący musi odnotować fakt odmowy podpisania w protokole, kontrolowany zaś ma prawo w terminie 7 dni przedstawić swoje stanowisko na piśmie wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta. Należy w treści stanowiska przedstawić powód odmowy podpisania protokołu i zakres rozbieżności pomiędzy ustaleniami protokołu a stanowiskiem kontrolowanego przedsiębiorcy.

Zobacz także:
• Sankcje wobec gminy za brak kontroli zbiorników bezodpływowych
• Postępowanie w gminie z anonimowym donosem na sąsiada nieposiadającego pojemnika na odpady
• Źródło informacji o ilości wytworzonych odpadów komunalnych w gminie

Więcej o utrzymaniu czystości i porządku w gminach znajdziesz w module Gospodarka komunalna i ochrona środowiska >>

Wycinka drzew i krzewów. Procedura administracyjna

• Nowe przepisy obowiązujące od 1.1.2017 r. w procedurze administracyjnej dotyczące wycinki budzą wiele wątpliwości i kontrowersji. Dotyczy to głównie sytuacji, gdy drzewa lub krzewy rosną na nieruchomościach stanowiących własność osób fizycznych lub w granicy nieruchomości mających różnych właścicieli.
• Poradnik omawia szczegółowo problematykę dotyczącą, m.in.: nowej procedury zgłoszeniowej, pojęcia tzw. „milczącej zgody”, nakładania kar. W książce znajdują się odpowiedzi na praktyczne pytania odnośnie zasad informacyjnych o zamiarze dokonywania wycinki, uzyskiwania zezwoleń na usunięcie drzew i krzewów oraz obowiązujących opłat z tego tytułu.
• Pozycja to zbiór przydatnych informacji dla każdego urzędnika odpowiedzialnego za wydawanie zezwoleń na wycinkę drzew i krzewów oraz kontrolę tego stanu. Jest to kompendium wiedzy, które skupia najważniejsze wytyczne prawne i udziela praktycznych wskazówek.

Fragment tekstu z komentarza:

Rozdział III. Zgłoszenie zamiaru usunięcia drzewa – charakterystyka instytucji

1. Brak obowiązku uzyskania zezwolenia
Jak już wspomniano w poprzednich częściach niniejszego opracowania, na gruncie obowiązujących rozwiązań normatywnych zasadą jest, że usunięcie drzew lub krzewów wymaga uzyskania zezwolenia wydawanego przez właściwe organy administracji publicznej. Należy jednak zauważyć, że wspomniana zasada nie ma jednak charakteru absolutnego. Wskazuje na to treść art. 83f OchrPrzyrodU, który we wstępie do wyliczenia zawartego w ust. 1 stanowi, że art. 83 ust. 1 OchrPrzyrodU nie znajduje zastosowania do wymienionych przypadków. W konsekwencji trzeba uznać, że do usunięcia drzew lub krzewów w przypadkach wyliczonych w art. 83f ust. 1 nie jest potrzebne zezwolenie.

Można zatem powiedzieć, że art. 83f OchrPrzyrodU wprowadza wyjątki od ogólnej zasady głoszącej, że usunięcie drzew lub krzewów wymaga uzyskania zezwolenia. Konstatacja taka ma zasadnicze znaczenie dla dokonywania wykładni przepisu art. 83f OchrPrzyrodU. Ogólnie przyjęte zasady dokonywania wykładni tekstu prawnego stanowią, że interpretacja przepisów ustanawiających wyjątki od zasady może być przeprowadzana tylko w taki sposób, aby nie dokonywała rozszerzenia sytuacji rzeczywiście objętych hipotezą normy prawnej. Treść tej reguły wykładni oddaje paremia exceptiones non sunt extendendae. Innymi słowy, dokonując wykładni art. 83f OchrPrzyrodU, należy zawsze brać pod uwagę literalne brzmienie przepisu.

Przykład

Przykładowo można wskazać, że przepis art. 83f ust. 1 pkt 3a OchrPrzyrodU stanowi, że nie jest wymagane zezwolenie na usunięcie drzew lub krzewów, które rosną na nieruchomościach stanowiących własność osób fizycznych i są usuwane na cele niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Nie ma w tym przypadku wątpliwości, że a contrario konieczne będzie uzyskanie zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów rosnących na nieruchomości będącej własnością osoby prawnej – np. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Jednak KSH wymienia również obok spółek kapitałowych (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółka akcyjna) kategorie tzw. spółek osobowych – np. spółka jawna, spółka partnerska czy spółka komandytowa. Ich cechą jest to, że przeważa w nich tzw. czynnik osobowy (osoby wspólników). Spółki te nie są osobami prawnymi – osobowość taką ustawodawca przyznaje tylko spółce z ograniczoną odpowiedzialnością i spółce akcyjnej. Spółkom osobowym ustawodawca przyznaje jednak zdolność prawną. Jest to zatem jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, o której mowa w art. 331 KC. Pomimo tego, że w spółce osobowej na pierwszym planie pozostają osoby (najczęściej fizyczne) tworzące tę spółkę, to jednak, jeśli taka spółka jest właścicielem nieruchomości, na której mają zostać usunięte drzewa lub krzewy, nie można stosować do niej wyjątku z art. 83f ust. 1 pkt 3a OchrPrzyrodU. Przepis ten, z uwagi na fakt, że jest on wyjątkiem od zasady, należy stosować, uwzględniając jego literalne brzmienie – nieprawidłowe byłoby przyjęcie wykładni rozszerzającej, w myśl której hipotezą tego przepisu należałoby objąć również spółki osobowe.

Uregulowane w art. 83f OchrPrzyrodU wyjątki od obowiązku uzyskania zezwolenia do tej pory oznaczały w zasadzie zwolnienie z jakichkolwiek powinności wobec organów administracji publicznej. Innymi słowy, podmiot chcący usunąć drzewo lub krzew w jednej z sytuacji przewidzianych w art. 83f OchrPrzyrodU (przy założeniu, że stan rzeczywisty pokrywał się z przypadkami wymienionym w tym przepisie), mógł to po prostu zrobić, bez narażania się na konsekwencje prawne.

Trzeba jednak zauważyć, że w nowym stanie prawnym, wprowadzonym ZmOchrPrzyrodU17, sytuacja nieco się skomplikowała. Do OchrPrzyrodU wprowadzono bowiem nową instytucję regulującą tryb umożliwiający usunięcie drzewa bez uzyskiwania zezwolenia. Mamy tutaj do czynienia z tzw. trybem zgłoszeniowym czy też po prostu z instytucją zgłoszenia.

Wprowadzenie tego nowego rozwiązania jest w pewnym sensie reakcją na zbyt daleko idącą liberalizację możliwości usuwania drzew wprowadzoną ustawą z 16.12.2016 r. o zmianie ustawy o ochronie przyrody oraz ustawy o lasach (Dz.U. z 2016 r. poz. 2249). Przywołana regulacja, która weszła w życie 1.1.2017 r., umożliwiła w zasadzie niekontrolowaną wycinkę drzew na terenie nieruchomości stanowiących własność osób fizycznych. Nie oznacza to, że ustawodawca nie wskazywał żadnych warunków legalności takiej wycinki. Otóż dokonanie czynności polegającej na usunięciu drzewa lub krzewów bez obowiązku uzyskania zezwolenia było możliwe, jeżeli kumulatywnie zostały spełnione dwie przesłanki. Po pierwsze, przedmiotem usunięcia było drzewo lub krzew, które znajdywały się na nieruchomości należącej do osoby fizycznej. Po drugie, usunięcie nie mogło być realizowane na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Jednak z uwagi na brak obowiązków notyfikacyjnych w rzeczywistości znacznie utrudnione, czy wręcz niemożliwe, było dokonanie przez właściwe organy rzetelnej weryfikacji spełnienia wspomnianych przesłanek ustawowych. Rozwiązanie takie było niewątpliwie niedoskonałe i wymagało szybkiej korekty. Odpowiedzią na zaistniałą sytuację było uchwalenie ZmOchrPrzyrodU17, o której mowa była wcześniej. Jak wskazano bowiem w uzasadnieniu, wprowadzenie w życie nowych rozwiązań miało na celu umożliwienie weryfikacji „czy wycinka była rzeczywiście przeprowadzona w celach niezwiązanych z działalnością gospodarczą” (por. druk sejmowy Nr 1334, Sejm VIII kadencji, uzasadnienie do projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie przyrody).

Na tle obecnie obowiązującego stanu prawnego można zatem powiedzieć, że zwolnienie z obowiązku uzyskania zezwolenia może polegać na:
1) możliwości dokonania usunięcia drzewa lub krzewu bez dokonywania jakichkolwiek dodatkowych czynności wobec administracji publicznej;
2) obowiązku uprzedniego zgłoszenia właściwemu organowi administracji publicznej zamiaru usunięcia drzewa (obowiązek notyfikacji).

Należy podkreślić, że oba rodzaje sytuacji są wyjątkami od obowiązku uzyskania zezwolenia. Jednak w grupie tych wyjątków występują pewne kwalifikowane stany faktyczne, które wymagają dokonania zgłoszenia. Dla dalszych rozważań konieczne jest uświadomienie sobie, że grupa sytuacji wymagających zgłoszenia niejako zawarta jest w całym katalogu wyjątków od obowiązku uzyskania zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów.

Dla ustalenia, czy konieczne jest zastosowanie trybu zgłoszenia, trzeba w pierwszej kolejności ustalić, czy okoliczności, w których ma nastąpić usunięcie danego drzewa lub krzewu, są w ogóle zaliczane do wyjątków przewidzianych w art. 83f OchrPrzyrodU. Dopiero jeśli takie ustalenie będzie pozytywne, można dalej analizować, czy konieczne jest dokonanie zgłoszenia. Jak już bowiem zostało wspomniane, usunięcie drzewa – w myśl nowej procedury – jest możliwe tylko w tych przypadkach, gdy nie zachodzi obowiązek uzyskania zezwolenia.

Zobacz także:
• Weryfikacja zgłoszenia zamiaru usunięcia drzewa
• Rola gminy przy usuwaniu drzew w trybie zezwolenia na terenie obszaru chronionego krajobrazu
• Niezgodność treści zgłoszenia zamiaru usunięcia drzew ze stanem faktycznym
• Zaświadczenie o braku podstaw do wniesienia sprzeciwu wobec zamiaru usunięcia drzewa

Więcej o ochronie środowiska znajdziesz w module Gospodarka komunalna i ochrona środowiska >>

Specyfikacja istotnych warunków zamówienia – na usługi lub dostawy i roboty budowlane

• Zamawiający powinien dokonać opisu specyfikacji istotnych warunków zamówienia (SIWZ) zgodnie ze znowelizowanymi przepisami ustawy z 29.1.2004 r. – Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1579). Poradnik wskazuje, jak poprawnie sporządzić SIWZ na roboty budowlane o wartości mniejszej od progu unijnego oraz na co zwrócić uwagę kompletując wymagane załączniki.
• Publikacja odpowiada na pytania dotyczące, m.in.: opisu przedmiotu zamówienia, warunków udziału w postępowaniu, wykazu oświadczeń lub dokumentów potwierdzających spełnianie warunków udziału w postępowaniu oraz braku podstaw wykluczenia, dokumentów dotyczących podmiotu trzeciego oraz zabezpieczenia należytego wykonania umowy.
• Pozycja wzbogacona o wzory SIWZ na roboty budowlane stanowi pomoc dla osób odpowiedzialnych za przygotowanie specyfikacji.

Fragment tekstu z poradnika:

1.6. Cena ofertowa i sposób jej obliczenia

W SIWZ na roboty budowlane dopuszczalne jest określenie przez zamawiającego wynagrodzenia wykonawcy za wykonanie zamówienia zarówno w formie ryczałtowej, jak i kosztorysowej. Ryczałt polega na ustaleniu stałej kwoty, która będzie stanowiła ostateczne wynagrodzenie wykonawcy przyjmującego zamówienie należne z tytułu wykonania robót, niezależnie od tego, jakie nakłady będzie on musiał ponieść w celu osiągnięcia zamierzonego przez strony rezultatu. Ustalenie ceny ryczałtowej wiąże się z większym ryzykiem po stronie wykonawcy, gdyż nie ulega ono zmianie nawet wtedy, gdy w czasie zawierania umowy nie można było przewidzieć rozmiaru lub kosztów prac. Zastosowanie tej formy wynagrodzenia wykonawcy robót budowlanych właściwe jest więc zazwyczaj w przypadku tych inwestycji, w których na etapie zawierania umowy wykonawca jest w stanie dokładnie przewidzieć zakres, rozmiar, a także wymaganą ilość nakładów, które są niezbędne do należytego jej wykonania. Tymczasem ryczałt jest bardzo popularną formą i dotyczy większości zamówień na roboty budowlane. Wynika to z faktu, że daje zamawiającemu pewność co do kosztów związanych z wykonaniem zamówienia na roboty budowlane.

Wykonanie przez wykonawcę robót dodatkowych, których potrzeba wynikła na skutek gorszego niż się spodziewano stanu remontowanego obiektu i wad dokumentacji projektowej nie stanowi zmiany stosunków, o której mowa w art. 632 § 2 KC (wyr. SA w Warszawie z 20.1.2016 r., VI ACa 1350/15, Legalis).

Przykład

1. Wykonawca powinien podać cenę za realizację przedmiotu zamówienia, obejmującą wyrażoną w jednostkach pieniężnych i podlegającą zapłacie przez zamawiającego wartość wszystkich zobowiązań wykonawcy związanych z wykonaniem zamówienia. 2. Podstawą do ustalenia ceny jest dokumentacja, o której mowa w SIWZ oraz wymagania zawarte we wzorze umowy, stanowiącym załącznik nr … do SIWZ. 3. Przedmiar robót ma charakter pomocniczy dla ustalenia ceny oferty, a wykonawca powinien traktować go jako informację orientacyjną o zakresie przedmiotu zamówienia. 4. Cena podana w ofercie ma stanowić kwotę wynagrodzenia ryczałtowego, jaką wykonawca chce uzyskać za wykonanie całego przedmiotu zamówienia. Kwota ta będzie stała przez cały okres realizacji umowy i nie będzie podlegać zmianie. 5. Wykonawca podaje w ofercie całkowitą cenę brutto, w tym stawkę VAT, łącznie za całość przedmiotu zamówienia, którego realizacji dotyczy oferta. Cenę należy podać w złotych polskich.

Cena kosztorysowa

Drugą z form wynagrodzenia wykonawcy robót budowlanych może być forma kosztorysowa. Wiąże się ona ze zwiększonym ryzykiem po stronie zamawiającego, gdyż w momencie oceny ofert wykonawcy składają oferty na podstawie dokumentacji zamówienia oraz przedmiarów robót sporządzonych przez zamawiającego, podając ceny jednostkowe robót. Ostateczne rozliczenie następuje na podstawie obmiarów ilości wykonanych robót. Ten sposób wynagrodzenia może prowadzić do zwiększenia wynagrodzenia wykonawcy w stosunku do złożonej oferty, jeżeli ilość robót do wykonania będzie większa niż określona przedmiarami robót. Wynagrodzenie wykonawcy może też ulec zmniejszeniu w przypadku zmniejszenia ilości robót w stosunku do przedmiaru robót.

Przykład

1. Cena oferty zostanie wyliczona przez wykonawcę na formularzu kosztorysu ofertowego metodą kalkulacji uproszczonej. Ceny podane w ofercie muszą być obliczone do dwóch miejsc po przecinku. 2. Wykonawca określi ceny jednostkowe netto dla wszystkich elementów robót wymienionych w formularzu kosztorysu ofertowego i wyliczy cenę robót brutto, stanowiącą cenę ofertową zamówienia. Jeżeli wykonawca wyceni dowolny element robót w innej pozycji, to przy pozycji niewycenionej musi wskazać numer pozycji, w której dany element został wyceniony. 3. Ceny określone przez wykonawcę zostają ustalone na czas trwania umowy w sprawie zamówienia publicznego i nie będą podlegały zmianom, z wyjątkiem odpowiednich zapisów w warunkach umowy. 4. Wszystkie ceny należy podać w złotych polskich. 5. Oferowane upusty i rabaty wykonawca musi ująć w cenach jednostkowych. Nie dopuszcza się wprowadzenia do kosztorysu ofertowego odrębnej pozycji w tym zakresie.

Zobacz także:
• Rozliczenie robót budowlanych z podwykonawcą z pominięciem wykonawcy
• Gmina jako inwestor nie zawsze ma skuteczny regres wobec wykonawcy inwestycji
• Elementy umowy o roboty budowlane zawieranej przez JST – na co zwrócić uwagę?
• Wygaśnięcie decyzji o warunkach zabudowy a skutki prawne dla strony

Więcej o przepisach budowlanych w module Budownictwo, architektura i urbanistyka >>

Kodeks pracy. Komentarz

• Komentarz pozwoli zapoznać się z najnowszymi zmianami w prawie pracy, które weszły w życie 1.9.2017 r. Dodatkowo omówione, m.in.: zmiany dotyczące wpływu nieobecności w pracy na wymiar urlopu wypoczynkowego, konieczności przesunięcia urlopu oraz niemożności wykorzystania urlopu, a zmiany dotyczące zawarcia trzeciej umowy na czas określony.
• Publikacja zawiera bogate orzecznictwo polskich sądów oraz Trybunału Sprawiedliwości UE. Komentarz wzbogacony dodatkowo o aktualne, obszerne stanowiska doktryny w kwestiach prawa pracy.
• Komentarz jest ważnym źródłem wiedzy dla prawników zajmujących się na co dzień prawem pracy, w szególności dla radców prawnych przedsiębiorstw i innych zakładów pracy, pracowników Państwowej Inspekcji Pracy oraz członków organizacji związkowych.

Fragment tekstu z poradnika:

KOMENTOWANY PRZEPIS

Art. 58 [Odszkodowanie] Odszkodowanie, o którym mowa w art. 56, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. W przypadku rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas określony odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za okres wypowiedzenia.

1. Wysokość. Przepis tego artykułu ustala wysokość odszkodowania przysługującego pracownikowi w razie niezgodnego z prawem rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę bez wypowiedzenia (zarówno z winy pracownika, jak i bez jego winy) jako świadczenia alternatywnego wybranego przez pracownika albo zasądzonego przez sąd stosownie do art. 56. Odszkodowanie to przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres należnego pracownikowi okresu wypowiedzenia. Dotyczy więc umowy zawartej na czas nieokreślony oraz umowy zawartej na okres próbny, która również rozwiązuje się w drodze wypowiedzenia. Odrębnie uregulowana została wysokość odszkodowania dla umów na czas określony; w tych wypadkach przepis tego artykułu stosownie do noweli z 25.6.2015 r. ustala odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia przysługującego za czas, do którego umowa miała trwać, nie więcej niż za okres wypowiedzenia. Strony w umowie o pracę mogą określić wyższe odszkodowanie, ale podlegać ono będzie ocenie zgodności z zasadami współżycia społecznego (wyr. SN z 22.1.2004 r., I PK 203/03, OSNP 2004, Nr 22, poz. 386).

2. Ustawowy charakter odszkodowania. Odszkodowanie określone w art. 58 ma charakter odszkodowania ustawowego i przysługuje pracownikowi niezależnie od wysokości rzeczywistej szkody poniesionej przez pracownika – wyczerpując przy tym wszystkie z tego tytułu uprawnienia pracownika – choćby rzeczywista szkoda była wyższa od wysokości należnego odszkodowania (wyr. SN z 17.11.1981 r., I PR 91/81, OSNCP 1982, Nr 5–6, poz. 81). Wątpliwości co do wysokości odszkodowania należy rozstrzygać zgodnie z zasadą, że odszkodowanie powinno odpowiadać wysokości utraconego wynagrodzenia (wyr. SN z 21.9.2004 r., II PK 20/04, OSNP 2005, Nr 6, poz. 85).

Odszkodowanie przysługujące pracownikowi z tytułu nieuzasadnionego rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, zawartej na czas nieokreślony, w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia (art. 58) nie ulega zmniejszeniu o kwotę zasiłku wypłaconego w tym czasie pracownikowi. Odszkodowanie to bowiem przysługuje niezależnie od zakresu szkody doznanej przez pracownika (wyr. SN z 29.5.1987 r., I PRN 24/87, Sł. Prac. 1988, Nr 2, s. 26).

3. Nowa interpretacja TK. Wbrew ustalonej interpretacji Trybunał Konstytucyjny 27.11.2007 r. wydał wyrok, że art. 58 w zw. z art. 300 rozumiany w ten sposób, że wyłącza dochodzenie innych, niż określone w art. 56, roszczeń odszkodowawczych, związanych z bezprawnym rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia, jest niezgodny z art. 64 ust. 1 w zw. z art. 2 Konstytucji RP oraz nie jest niezgodny z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji RP (SK 18/05, MoPr 2008, Nr 1, s. 2). Akceptował tę tezę K. Jaśkowski, Wpływ wyroku TK z 27.11.2007 r. na odpowiedzialność pracodawcy za rozwiązanie umowy o pracę, PiZS 2009, Nr 2; uwaga krytyczna: M. Gersdorf, PiZS 2008, Nr 1, s. II okładki, W. Muszalski PiZS 2008, Nr 12, s. 15; T. Liszcz, Odpowiedzialność odszkodowawcza pracodawcy wobec pracownika, PiZS 2008, Nr 12; M. Raczkowski, Kilka uwag o odpowiedzialności odszkodowawczej pracodawcy, PiZS 2009, Nr 4, s. 5–6. Podkreślono, że art. 58 reguluje w pełni odpowiedzialność umowną (zastępując art. 471 KC), a w rażących przypadkach może znaleźć zastosowanie art. 415 KC i ewentualnie art. 8 (krytyczna glosa A. Musiały, PiP 2008, Nr 12, s. 126–131). W tym kierunku też wypowiedział się SN w stosunku do bezprawnego zwolnienia za wypowiedzeniem, że pracownik nie może dochodzić odszkodowania na zasadzie prawa cywilnego (uchw. SN(7) z 18.6.2009 r., I PZP 2/09, OSNP 2010, Nr 1–2, poz. 1). W uchwale z 9.6.2009 r. (II PZP 6/09, OSNP 2009, Nr 21–22, poz. 275) SN stwierdził, że można żądać wznowienia postępowania na podstawie wzkazanego wyżej wyroku TK, jeżeli prawomocne orzeczenie zostało wydane wbrew normie zrekonstruowanej przez TK z art. 58 w zw. z art. 300. Oznacza to, że pracownik zgodnie z art. 471 KC musi udowodnić sprzeczność rozwiązania umowy o pracę z prawem, szkodę i jej wysokość oraz związek przyczynowy, ale bez udowodnienia winy pracodawcy, a pracodawca może się uwolnić od odpowiedzialności, jeżeli wykaże, że szkoda jest następstwem okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności. Bliżej K. Gonera, Zmiany w orzekaniu odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy z pracownikiem, Sł. Prac. 2010, Nr 1, s. 10–14. W dalszym ciągu SN (wyr. z 18.8.2010 r., II PK 28/10, OSNP 2011, Nr 23–24, poz. 296 z popierającą glosą A. Drozda, OSP 2012, Nr 4, poz. 37) stwierdził, że pracodawca ponosi odpowiedzialność za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia na podstawie KC (art. 415) tylko wtedy, gdy jego działanie polegało na zamierzonym naruszeniu przepisów o rozwiązaniu w tym trybie. Glosa M. Bednasz (MoPr 2012, Nr 8) wskazuje, że może to nastapić jedynie w razie naruszenia obowiązku powszechnego lub o charakterze niemajątkowym. Krytycznie możliwości dochodzenia ocenia W. Ostaszewski, ustalenie rozmiaru szkody majątkowej w przypadku wadliwego rozwiązania umowy o pracę w trybie natychmiastowym, PiZS 2012, Nr 6.

Zobacz także:
• Harmonogramy czasu pracy a regulacje wewnętrzne dotyczące czasu pracy
• Termin końcowy w umowie na zastępstwo
• Zlecenie a cechy umowy o pracę
• Nabywanie urlopu wypoczynkowego zatrudnionego na umowy terminowe

Więcej o prawie pracy znajdziesz w module Kadry i płace >>

Ustawa o finansach publicznych. Komentarz dla jednostek samorządowych

• Uwzględnienia i szczegółowo prezentuje najnowsze zmiany z 2.9.2017 r. w przepisach o finansach publicznych, dotyczące środków europejskich i zasad ich zwrotu, uchylenia obowiązku sporządzania sprawozdań dotyczących wydatków strukturalnych.
• Komentarz w praktyczny sposób pozwala zapoznać się z kwestiami dotyczącymi, m.in.: odpowiedzialności kierownika jednostki obsługującej JST, kompetencjami zarządu JST w zakresie zmiany uchwały budżetowej i zmiany uchwał w sprawie WPF, sporządzania sprawozdań w zakresie wydatków strukturalnych. Publikacja to kompleksowe omówienie najważniejszych zagadnień z uwzględnieniem najnowszego stanu prawnego, wzbogacone wzorami dokumentów, tabelami oraz wyrokami sądów i organów nadzoru nad działalnością JST.
• Pozycja skierowana głównie do osób, które są odpowiedzialne za finanse samorządu terytorialnego oraz wszystkich zainteresowanych szczegółową wiedzą na temat finansów publicznych.

Fragment tekstu z poradnika:

KOMENTOWANY PRZEPIS

Art. 204 [Przeznaczenie środków]

 

Środki, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3, są przeznaczone wyłącznie na cele określone w umowie międzynarodowej, przepisach odrębnych lub deklaracji dawcy.

1. Środki pochodzące z budżetu UE poprzez różnego rodzaju fundusze, np. Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego, Europejski Fundusz Społeczny, Fundusz Spójności, są przeznaczone na realizację celów wskazanych przez Komisję Europejską.

Komisja Europejska przyjęła dokument „Europa 2020. Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu”, którego głównym założeniem jest więcej miejsc pracy i wyższy standard życia. Cele strategii to:
1) zatrudnienie,
2) badania i innowacje,
3) zmiany klimatu i energia,
4) edukacja,
5) walka z ubóstwem.

Komisja przedstawiła w ramach strategii siedem projektów przewodnich, które mają przyczynić się do inteligentnego, zrównoważonego rozwoju, który sprzyja włączeniu społecznemu. Są to:
1) „Unia innowacji” – projekt na rzecz poprawy warunków ramowych i dostępu do finansowania badań i innowacji, służący temu, by innowacyjne pomysły przeradzały się w nowe produkty i usługi, które z kolei przyczynią się do wzrostu gospodarczego i tworzenia nowych miejsc pracy,
2) „Młodzież w drodze” – projekt na rzecz poprawy wyników systemów kształcenia oraz ułatwiania młodzieży wejścia na rynek pracy,
3) „Europejska agenda cyfrowa” – projekt na rzecz upowszechnienia szybkiego Internetu oraz umożliwienia gospodarstwom domowym i przedsiębiorstwom czerpania korzyści z jednolitego rynku cyfrowego,
4) „Europa efektywnie korzystająca z zasobów” – projekt na rzecz uniezależnienia wzrostu gospodarczego od wykorzystania zasobów, przejścia na gospodarkę niskoemisyjną, większego wykorzystania odnawialnych źródeł energii, modernizacji transportu oraz propagowania efektywności energetycznej,
5) „Polityka przemysłowa w erze globalizacji” – projekt na rzecz poprawy otoczenia biznesu, szczególnie w odniesieniu do małych i średnich przedsiębiorstw, oraz wspierania rozwoju silnej i zrównoważonej bazy przemysłowej, przygotowanej do konkurowania na rynkach światowych,
6) „Program na rzecz nowych umiejętności i zatrudnienia” – projekt na rzecz modernizacji rynków pracy i wzmocnienia pozycji obywateli poprzez rozwój kwalifikacji przez całe życie w celu zwiększenia współczynnika aktywności zawodowej i lepszego dopasowania popytu do podaży na rynku pracy, m.in. dzięki mobilności siły roboczej,
7) „Europejski program walki z ubóstwem” – projekt na rzecz zapewnienia spójności społecznej i terytorialnej, tak aby korzyści płynące ze wzrostu gospodarczego i zatrudnienia były szeroko dostępne, a osoby ubogie i wykluczone społecznie mogły żyć godnie i aktywnie uczestniczyć w życiu społeczeństwa.Dokument ten stanowi podstawę regulacji dotyczących wydatkowania środków europejskich w ramach programów operacyjnych opracowywanych przez państwa członkowskie na lata 2014–2020.

2. Cele, na które zostały przeznaczone środki europejskie, wynikają z przepisów przyjętych przez organy UE oraz odpowiadających im przepisów i wytycznych krajowych. Dokumenty te, przyjęte na szczeblu unijnym i krajowym, muszą być ze sobą spójne i zgodne. Muszą też w pełni zapewniać wykorzystanie środków przez beneficjentów na projekty, które będą zgodne z przyjętymi założeniami dla poszczególnych programów czy funduszy. Temu m.in. celowi miały służyć wszystkie uzgodnienia prowadzone na szczeblu unijnym w zakresie notyfikacji poszczególnych programów operacyjnych zarówno krajowych, jak i regionalnych.

3. Spełnieniu wymogów zawartych w normie prawnej wynikającej z art. 204 FinPubU mają służyć procedury określające wybór projektów do dofinansowania, jak również stały monitoring, szereg procedur kontrolnych zarówno w trakcie realizacji projektów, jak i po ich zakończeniu w okresie trwałości. Wybór projektów do dofinansowania odbywa się w większości przez prowadzone procedury konkursowe, tak by dofinansowanie otrzymały projekty najlepiej wpisujące się w cele założone przez dawcę środków.

4. Przepis art. 204 FinPubU stanowi podstawę odstępstwa od zasady jedności materialnej budżetu (zob. art. 42 ust. 2 FinPubU).

Zobacz także:
• Samoocena systemu kontroli zarządczej
• Księgowanie faktury korygującej odnoszącej się do wydatków z lat ubiegłych
• Dotacje z budżetów jednostek samorządu terytorialnego

Więcej o finansach publicznych znajdziesz w module Finanse publiczne, księgowość i podatki >>

Szkolenie „Przygotowanie do wdrożenia RODO”

Wydawnictwo C.H.Beck zaprasza do udziału w szkoleniu „Przygotowanie do wdrożenia RODO” organizowanym przez Centrum Szkoleń ABI.

Szkolenie z zakresu wymogów Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych (ogólne rozporządzenie o ochronie danych – RODO). Terminy:

• 13 listopada 2017 r. – Kraków

• 30 listopada 2017 r. – Warszawa

Program szkolenia został bardzo starannie przygotowany przez Zespół Ekspertów ENSI pod przewodnictwem p. Macieja Byczkowskiego – Prezesa Zarządu ENSI oraz Prezesa Zarządu Stowarzyszenia ABI, który od ponad 20 lat zajmuje się szczegółowo problemem przetwarzania danych osobowych w różnych organizacjach, m.in. pełniąc funkcję ABI, udzielając konsultacji, wykonując audyty ochrony danych osobowych oraz opracowując zasady przetwarzania i ochrony danych osobowych.

Podczas szkolenia uzyskają Państwo wiedzę, jak właściwie i skutecznie przygotować się do wdrożenia stosowania wymagań RODO.

Uczestnicy szkolenia otrzymają bardzo praktyczną wiedzę:
• Jak będzie wyglądał nowy system prawny dotyczących ochrony danych osobowych w UE
• Jakie najważniejsze zmiany zostały wprowadzone w RODO w stosunku do obecnych przepisów o ochronie danych osobowych obowiązujących w Polsce
• Jakie obowiązki ochrony danych osobowych będą kontynuowane, a jakie ulegną modyfikacji po rozpoczęciu stosowania RODO
• Jakie nowe sankcje karne i finansowe wprowadza RODO
• Jak zmieni się zakres obowiązków zabezpieczenia danych osobowych w RODO
• Jaki zakres będzie miała nowa dokumentacja dotycząca ochrony i przetwarzania danych osobowych
• Jaki status oraz zadania będzie posiadał inspektor ochrony danych – następca ABI
• Jak przygotować się do wdrożenia RODO w swojej organizacji

Szczegółowe informacje na temat szkolenia, agenda oraz sylwetki prelegentów >>

Informacje na temat szkolenia w Krakowie >>

Nowe treści w Legalis Administracja – październik 2017

System Informacji Prawnej Legalis Administracja w październiku 2017 r. uzupełniony został w stosunku do poprzedniego miesiąca aż o 8 780 aktów prawnych (w tym: 810 z Dziennika Ustaw, Monitora Polskiego i dzienników resortowych; 6 851 aktów prawa miejscowego) oraz 12 033 orzeczeń (w tym 11 407 orzeczeń sądów).

Państwa uwagę zwracamy także na wzbogaconą bazę odautorskich porad (gotowe odpowiedzi na pytania i problemy zgłaszane przez jednostki publiczne – Praktyczne wyjaśnienia) i aktualności – 337 nowych treści.

To tylko wybrane treści, o które wzbogacony został w stosunku do poprzedniego miesiąca Legalis Administracja.

Zwracamy Państwa uwagę także na poszerzoną bazę poradników (dla urzędników, skarbników, sekretarzy, kierowników jednostek) opublikowanych on-line, które są powiązane z systemem aktów prawnych, m.in.:

• Specyfikacja istotnych warunków zamówienia – na usługi lub dostawy i roboty budowlane – Andrzela Gawrońska-Baran
• Wycinka drzew i krzewów. Procedura administracyjna – red.: Jacek Piecha
• Świadczenia wychowawcze – wyd. 2; Piotr Mrozek, Ewa Pawka-Nowak, Marek Rączka

Polecamy Państwu najnowsze komentarze, m.in.:

• Ustawa o utrzymaniu czystości i porządku w gminach – Agnieszka Jezierska-Markocka, Michał Markocki
• Ustawa o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej – Barbara Królak, Marek Rączka
• Ustawa o lasach – Jerzy Bieluk, Katarzyna Leśkiewicz
• Prawo zamówień publicznych – wyd. 14; Jerzy Pieróg

Zapraszamy do zapoznania się z plikiem, w którym graficznie przedstawiliśmy miesięczną aktualizację treści Legalis Administracja oraz prezentujemy dodane w październiku treści praktyczne, poradniki, komentarze Wydawnictwa C.H.Beck – do pobrania poniżej.

Nowości w Legalis Administracja – październik 2017 >>