Możliwe nowe wpływy do budżetów gmin z opłat za elektrownie wiatrowe

Na stronie Senatu ukazał się projekt z 6.7.2022 r. ustawy o zmianie ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych oraz niektórych innych ustaw (nr druku 755). Jak podano w uzasadnieniu ww. projektu, zasadniczym calem projektowanej ustawy jest zmiana obowiązujących przepisów w zakresie sposobu wyznaczania miejsc, w których dopuszcza się lokalizacje i budowę elektrowni wiatrowych. Proponowane zmiany wprowadzają w ustawie z 20.5.2016 r. o inwestycjach w zakresie w elektrowni wiatrowych specjalny tryb, zgodnie z którym lokalizacja elektrowni wiatrowej następuje w wyniku uchwały rady gminy na wniosek inwestora, który składany jest za pośrednictwem wójta (burmistrza, prezydenta miasta). W celu realizacji założeń przedmiotowego projektu przewiduje się zmianę dotychczasowej procedury lokalizacyjnej elektrowni wiatrowych w oparciu o miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Proponowany art. 3 w ustawie z 20.5.2016 r. zakłada, że w przypadku zgody rady gminy, inwestycje polegające na budowie elektrowni wiatrowych realizuje się niezależnie od istnienia lub ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Zgodnie z nowym brzmieniem przepisu art. 4, to rada gminy (na wniosek zainteresowanego inwestora) podejmowałaby uchwałę w sprawie lokalizacji turbiny wiatrowej, z zachowaniem zasady minimalnej odległości 500 metrów w linii prostej od budynku mieszkalnego albo budynku o funkcji mieszanej, w skład której wchodzi funkcja mieszkalna.

Jednak z punktu widzenia gospodarki finansowej samorządu gminnego na szczególną uwagę zasługuje nowy projektowany przepis art. 8a o treści:

1. Od elektrowni wiatrowej pobiera się na rzecz gminy, na terenie której zlokalizowana jest ta elektrownia wiatrowa, comiesięczną opłatę wysokości 5% wartości wytworzonej energii elektrycznej z każdej elektrowni wiatrowej w danym miesiącu, jako iloczyn ilości energii elektrycznej i średniej dziennej ceny energii elektrycznej, stanowiącej średnią arytmetyczną obliczoną ze średnich ważonych wolumenem transakcji sesyjnych giełdowych cen energii elektrycznej we wszystkich godzinach dnia dostawy tej energii, zawartych na rynku, na którym są zawierane transakcje sesyjne giełdowe z dostawą energii elektrycznej w dniu następnym i dwa dni po dniu zawarcia transakcji sesyjnych giełdowych, niezawierającej kwot podatku od towarów i usług, wyrażonej w złotych z dokładnością do jednego grosza za 1 MWh, obliczanej i publikowanej przez podmiot, o którym mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, zgodnie z przyjętymi przez ten podmiot zasadami.

2. Opłata, o której mowa w ust. 1, stanowi przychód gminy i przeznaczana jest w szczególności na pokrycie kosztów związanych z przeciwdziałaniem ubóstwu energetycznemu w gminie oraz rozwój infrastruktury zlokalizowanej w bezpośrednim sąsiedztwie elektrowni wiatrowej.

Podsumowując, projektowana zmiany ustawy może odegrać bardzo ważną rolę w aktualnych realiach gospodarczych, w których są problemy z wysokimi kosztami energii. Korzystnym efektem nowelizacji będzie także nowe źródło dochodów gminy. Zatem, z perspektywy gminy projektowana nowelizacja jest niewątpliwie rozwiązaniem korzystnym.

Źródło: Senat

Gmina może udzielić dotacji celowej dla zakładu budżetowego, ale wójt musi dookreślić termin wykorzystania i rozliczenie dotacji

W kontekście sygnalizowanej problematyki na uwagę zasługują przede wszystkim regulacje prawne art. 15 FinPubU. Tamże postanowiono, po pierwsze, że samorządowy zakład budżetowy odpłatnie wykonuje zadania, pokrywając koszty swojej działalności z przychodów własnych. Po drugie, podstawą gospodarki finansowej samorządowego zakładu budżetowego jest roczny plan finansowy obejmujący przychody, w tym dotacje z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, koszty i inne obciążenia, stan środków obrotowych, stan należności i zobowiązań na początek i koniec okresu oraz rozliczenia z budżetem jednostki samorządu terytorialnego. Po trzecie, samorządowy zakład budżetowy może otrzymywać z budżetu jednostki samorządu terytorialnego:

1) dotacje przedmiotowe;

2) dotacje celowe na zadania bieżące finansowane z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3 FinPubU;

3) dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji.

Z kolei, z art. 250 FinPubU wynika, że zarząd jednostki samorządu terytorialnego, udzielając dotacji celowej, w tym jednostce sektora finansów publicznych, w przypadku gdy odrębne przepisy lub umowa międzynarodowa nie określają trybu i zasad udzielania lub rozliczania tej dotacji, zawiera umowę, która określa w szczególności:

1) wysokość dotacji, cel lub opis zakresu rzeczowego zadania, na którego realizację są przekazywane środki dotacji;

2) termin wykorzystania dotacji, nie dłuższy niż do dnia 31 grudnia danego roku budżetowego;

3) termin i sposób rozliczenia udzielonej dotacji oraz termin zwrotu niewykorzystanej części dotacji celowej, z tym że termin ten nie może być dłuższy niż terminy zwrotu określone w niniejszym dziale.

W kontekście ww. regulacji prawnych na szczególną uwagę zasługuje stanowisko zawarte w piśmie Regionalnej Izby Obrachunkowej w Katowicach z 5.7.2022 r. (znak: WK-610/4/4/22).

W ww. dokumencie kontroli ustalono, że:

W 2020 r. udzielono z budżetu Miasta (…) dotacji celowych w łącznej kwocie (…) zł dla samorządowego zakładu budżetowego – Zakładu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w (…) bez określenia terminu ich wykorzystania oraz terminu rozliczenia. Powyższe było wymagane art. 250 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869 z późn. zm.).

W ramach wniosku pokontrolnego wskazano zaś, aby zapewnić ustalenie terminu wykorzystania oraz rozliczenia dotacji celowych przekazanych z budżetu miasta dla samorządowego zakładu budżetowego, mając na uwadze wymogi art. 250 FinPubU.

Podsumowując, ustalenia kontrolne regionalnej izby obrachunkowej są prawnie uzasadnione. Przekazanie dotacji celowej dla zakładu budżetowego powinno uwzględniać m.in. termin jej wykorzystania oraz termin jej rozliczenia.

Źródło: RIO w Katowicach

Sejm uchwalił ustawę o ekonomii społecznej

Przedsiębiorstwa społeczne

Ważnym elementem ustawy są regulacje dotyczące statusu przedsiębiorstwa społecznego. Status ten będą mogły uzyskać: spółdzielnie socjalne, organizacje pozarządowe, spółdzielnie pracy, spółdzielnie inwalidów i niewidomych, spółdzielnie produkcji rolnej.

Przedsiębiorstwa społeczne będą działały w celu reintegracyjnym (osoby zagrożone wykluczeniem społecznym będą stanowiły 30% ogółu zatrudnionych) lub w celu realizacji usług społecznych na rzecz społeczności lokalnej.

Człowiek, nie zysk

Przedsiębiorstwo społeczne nie może dzielić zysku lub nadwyżki pomiędzy swoich członków, pracowników lub akcjonariuszy.

W stosunku do każdej zatrudnionej w przedsiębiorstwie społecznym osoby zagrożonej wykluczeniem społecznym, której zatrudnienie zostało wsparte ze środków publicznych, zostanie opracowany i zrealizowany indywidualny plan reintegracyjny.

Ponadto na przedsiębiorstwa społeczne zostaną rozszerzone również formy wsparcia przewidziane dla spółdzielni socjalnych. Są to m.in. jednorazowe dotacje na utworzenie stanowiska pracy dla osób skierowanych przez Powiatowe Urzędy Pracy oraz finansowanie części kosztów wynagrodzenia takich osób.

Refundacje i ulgi dla przedsiębiorstw społecznych

Przedsiębiorstwa społeczne będą mogły również starać się o refundację składek na ubezpieczenie społeczne za pracowników zagrożonych wykluczeniem. Obniżone będą wpłaty na PFRON dla podmiotów dokonujących zakupu towarów i usług od przedsiębiorstw społecznych. Zagwarantowana będzie również ulga podatkowa – zwolnienie z CIT dochodów przedsiębiorstw społecznych, przeznaczonych na działania z zakresu reintegracji społecznej i zawodowej. Ustawa wprowadza rozwiązania ułatwiające przedsiębiorstwom społecznym udział w postępowaniach o zamówienie publiczne.

Ustawa przewiduje również możliwość tworzenia przez ministra właściwego ds. zabezpieczenia społecznego resortowych programów wspierania ekonomii społecznej, w ramach których finansowane będzie np. tworzenie przedsiębiorstw społecznych i zatrudnianie osób zagrożonych wykluczeniem społecznym. Przewidziano także zapewnienie przedsiębiorstwom społecznym dostępu do usług wsparcia świadczonych na poziomie regionalnym przez ośrodki wsparcia ekonomii społecznej akredytowane przez MRiPS.

Nowe przepisy ustalają tez podział zadań koordynacyjnych dotyczących wspierania ekonomii społecznej. Na szczeblu krajowym odpowiadać będzie za nie minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego. Na szczeblu regionalnym funkcję tę pełnić będą samorządy województw. Minister i samorządy będą wspierane przez organy opiniodawczo doradcze – odpowiednio krajowy i regionalne komitety rozwoju ekonomii społecznej. W komitetach tych reprezentowani będą m.in. przedstawiciele podmiotów ekonomii społecznej.

Obecnie w całym kraju działa ok. 100 tys. podmiotów ekonomii społecznej. Zdecydowanie największą grupę stanowią organizacje pozarządowe (97%), a pozostałą część – spółdzielnie (ok. 1,5%) i jednostki reintegracyjne (ok. 1,5%). W 2019 r. w PES zatrudnionych było ok. 200 tys. osób.

Źródło:

gov.pl

Pismo procesowe do Sądu administracyjnego wnoszone drogą elektroniczną

Zgodnie z art. 194 § 3 PostAdmU stanowi, że zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać wskazanie zaskarżonego postanowienia i wniosek o jego zmianę lub uchylenie, jak również zwięzłe uzasadnienie zażalenia. Stosownie zaś do treści art. 46 § 1 pkt 4 PostAdmU każde pismo strony powinno zawierać podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika. Podpisem strony jest podpis w rozumieniu art. 78 KC, który operuje pojęciem własnoręcznego podpisu.

Do zachowania pisemnej formy czynności prawnej wystarcza złożenie własnoręcznego podpisu na dokumencie obejmującym treść oświadczenia woli. Do zawarcia umowy wystarcza wymiana dokumentów obejmujących treść oświadczeń woli, z których każdy jest podpisany przez jedną ze stron, lub dokumentów, z których każdy obejmuje treść oświadczenia woli jednej ze stron i jest przez nią podpisany.

Podpis

Podpisem jest więc znak ręczny określonej osoby pozwalający, dzięki indywidualnym cechom tego znaku, na jej identyfikację. Dlatego też, w orzecznictwie sądowo-administracyjnym ustalono, że dla skuteczności pisma wnoszonego przez stronę do sądu administracyjnego drogą elektroniczną konieczne jest późniejsze opatrzenie go własnoręcznym podpisem.

Podpis powinien wyrażać co najmniej nazwisko i możliwość identyfikacji składającego poprzez weryfikację elementów najpełniej go indywidualizujących (tj. cech indywidualnych treści podpisu i powtarzalnych w sposobie jego wykonania). Podpis może być skrócony, nie musi być czytelny. Pominięcie niektórych liter w imieniu lub nazwisku, zwłaszcza samej końcówki nazwiska, jest dopuszczalną i często stosowaną praktyką kontraktową, byleby z posługiwania się takim skrótem wynikała dla wszystkich oczywista pewność, że podpisujący chciał się podpisać swoim pełnym nazwiskiem oraz, że uczynił to w sposób stale stosowany przy podpisywaniu dokumentów. Nie ma bowiem bezwzględnego obowiązku podpisywania się pełnym imieniem i nazwiskiem, tj. bez uproszczeń i pominięć niektórych liter (z wyjątkiem podpisu drukowanego).

Tylko taki podpis spełnia bowiem wymagania wynikające z art. 46 § 1 pkt 4 PostAdmU, a pogląd ten zachowuje aktualność mimo nowelizacji DostInfPubU nie zmieniono PostAdmU w taki sposób, aby możliwe było uznanie, iż obok tradycyjnej, pisemnej formy postępowania, można prowadzić takie postępowanie w formie elektronicznej.

Zaznaczyć przy tym należy, że taką elektroniczną formę wyraźnie wprowadzono w postępowaniu administracyjnym, co polegało na odpowiedniej nowelizacji art. 63 KPA . Jednakże przepisy KPA nie mają zastosowania w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w sprawach ze skarg na działanie lub bezczynność organów administracji. Podpis warunkuje, że żądanie pochodzi od osoby określonej jako wnoszącej podanie. Podanie, które nie jest podpisane przez wnoszącego, nie wywołuje żadnych skutków prawnych związanych z jego wniesieniem, przede wszystkim zaś nie daje możliwości jego merytorycznego rozpatrzenia. W takiej sytuacji organ jest obowiązany stosownie do art. 64 § 2 KPA wezwać stronę do jego podpisania.

Nawet jeśli podanie nie spełnia warunków formalnych określonych prawem, to i tak należy uznać, że postępowanie zostało wszczęte. Jeżeli w wyniku wszczęcia postępowania strona nie dochowa terminu do uzupełnienia braków formalnych, wówczas zachodzi podstawa do zakończenia postępowania w formie czynności materialno-technicznej, polegającej na pozostawieniu podania bez rozpoznania. Podanie niespełniające wymogów formalnych wszczyna postępowanie, ponieważ dzięki temu strona ma świadomość, że tej sprawie nadano bieg, a sama sprawa zakończy się jej rozstrzygnięciem.

Ponadto wykładnia systemowa skłania do wniosku, że wezwanie do uzupełnienia braków formalnych uregulowane w KPA, w rozdziale dotyczącym wszczęcia postępowania (Dział II, Rozdział 1), może mieć zastosowanie, gdy postępowanie już się toczy. Odwrotne rozumowanie doprowadziłoby do niedopuszczalnego stanu rzeczy, w którym w toku postępowania administracyjnego nie można byłoby wezwać strony do uzupełnienia braków formalnych, a to skazywałoby stronę postępowania na niekorzystne dla niej zakończenie sprawy administracyjnej.

To wszystko uzasadnia tezę, że mimo nowelizacji art. 2 ust. 3 DostInfPubU (z wyjątkiem rozdziału czwartego – art. 2 ust. 4 DostInfPubU), dla skuteczności pisma wnoszonego przez stronę do sądu administracyjnego drogą elektroniczną konieczne jest późniejsze opatrzenie go własnoręcznym podpisem.

Z uwagi na treść art. 46 PostAdmU nie jest dopuszczalne wniesienie do sądu pisma opatrzonego bezpiecznym podpisem elektronicznym w rozumieniu art. 3 pkt 2 ŚwiadUsłElektU, w tym także za pośrednictwem organu administracji publicznej, za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Zgodnie z treścią art. 64 § 2 KPA, jeżeli podanie nie czyni zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach prawa, należy wezwać wnoszącego do usunięcia braków w terminie siedmiu dni z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania. Brak na podaniu wnoszonym w formie elektronicznej bezpiecznego podpisu elektronicznego weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu (art. 63 § 3a KPA) jest brakiem formalnym, który może być usunięty w trybie art. 64 § 2 KPA, o ile znany jest adres wnoszącego podanie (odwołanie złożone na adres elektroniczny organu powinno być potraktowane jako złożone w „zwykłej” – pisemnej formie). Brak ten można uzupełnić poprzez przesłanie podania przez wnoszącego i opatrzenie go bezpiecznym podpisem elektronicznym, złożenie odwołania w formie pisemnej z własnoręcznym podpisem, bądź też wniesienie go ustnie do protokołu.

Wymogi formalne pisma procesowego

Zgodnie z art. 46 PostAdmU każde pismo strony powinno zawierać:

Pismo strony powinno ponadto zawierać w przypadku:

1) gdy jest pierwszym pismem w sprawie:

2) dalszych pism procesowych – sygnaturę akt.

W przypadku gdy pismo strony jest wnoszone w formie dokumentu elektronicznego, powinno ponadto zawierać adres elektroniczny oraz zostać podpisane przez stronę albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym. Zasady podpisywania dotyczą także załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego.

Pismo wnoszone w innej formie niż forma dokumentu elektronicznego, zawierające żądanie doręczania pism sądu za pomocą środków komunikacji elektronicznej, powinno zawierać oznaczenie adresu elektronicznego.

Jeżeli pismo, nie zawiera adresu elektronicznego, sąd przyjmuje, że właściwym jest adres elektroniczny, z którego nadano pismo wniesione w formie dokumentu elektronicznego, a gdy wniesiono je w innej formie i zawiera ono żądanie, doręczenie pism przez sąd następuje na adres wskazany pismem zgodnie z § 2 pkt 1 lit. a PostAdmU, przy czym w pierwszym piśmie sąd poucza o warunku podania adresu elektronicznego w żądaniu doręczania pism środkami komunikacji elektronicznej.

Do pisma należy dołączyć pełnomocnictwo lub jego wierzytelny odpis, jeżeli pismo wnosi pełnomocnik, który w danej sprawie nie złożył jeszcze tych dokumentów przed sądem.

Wydłużenie programu PROW na zadania związane z promocją produktów rolno-spożywczych dla gmin i powiatów

Na stronie RCL ukazał się projekt rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania oraz wypłaty pomocy finansowej na operacje typu „Inwestycje w targowiska lub obiekty budowlane przeznaczone na cele promocji lokalnych produktów” w ramach poddziałania „Wsparcie inwestycji w tworzenie, ulepszanie i rozwijanie podstawowych usług lokalnych dla ludności wiejskiej, w tym rekreacji, kultury i powiązanej infrastruktury” objętych Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020.

Dla przypomnienia, wskazane rozporządzenie zmieniające dotyczy pomocy finansowej na operacje typu „Inwestycje w targowiska lub obiekty budowlane przeznaczone na cele promocji lokalnych produktów” w ramach poddziałania „Wsparcie inwestycji w tworzenie, ulepszanie i rozwijanie podstawowych usług lokalnych dla ludności wiejskiej, w tym rekreacji, kultury i powiązanej infrastruktury” objętych Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Pomoc jest przyznawana na operację polegającą na budowie lub przebudowie targowisk lub obiektów budowlanych przeznaczonych na cele promocji lokalnych produktów, w tym na związany z tą budową lub przebudową zakup nowych urządzeń, materiałów i usług służących realizacji tej operacji. Przez lokalne produkty należy rozumieć artykuły rolno-spożywcze wytworzone przez podmioty, które prowadzą swoją działalność rolniczą lub gospodarczą na obszarze województwa, w którym realizowana jest operacja.

W uzasadnieniu projektu wskazano, że jego celem jest dostosowanie terminu wypłacania pomocy finansowej do zmian przepisów Unii Europejskiej, w zakresie wydłużenia okresu realizacji Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020, o 2 lata.

Jednocześnie podano, że obecnie pomoc przyznaje się, jeżeli wykonanie zakresu rzeczowego, zgodnie z zestawieniem rzeczowo-finansowym operacji, w tym poniesienie przez beneficjenta kosztów kwalifikowalnych operacji oraz złożenie wniosku o płatność końcową, nastąpi m.in. nie później niż do 30.6.2023 r. W związku z planowanym przedłużeniem wdrożenia operacji typu „Inwestycje w targowiska lub obiekty budowlane przeznaczone na cele promocji lokalnych produktów” o dwa lata oraz w związku z tzw. okresem przejściowym, konieczne jest przesunięcie ostatecznego terminu składania wniosku o płatność końcową.

Podsumowując, projekt rozporządzenia jest korzystnym rozwiązaniem legislacyjnym bowiem wydłuża o 2 lata możliwość korzystania ze środków PROW m.in. przez gminy, czy powiaty.

Źródło: RCL

Minimalne zabezpieczenia dokumentów publicznych przed fałszerstwem

W Dz.U. z 2022 r. pod poz. 1456 opublikowano rozporządzenie MSWiA z 1.7.2022 r. w sprawie wykazu minimalnych zabezpieczeń dokumentów publicznych przed fałszerstwem.

Jak wynika z art. 7 DokumentyPublU, dla dokumentów publicznych poszczególnych kategorii ustala się minimalne zabezpieczenia przed fałszerstwem, uwzględniając:

Ustalenie minimalnych zabezpieczeń przed fałszerstwem uwzględnia możliwość weryfikacji autentyczności dokumentu publicznego w następujących stopniach:

Omawiane rozporządzenie wprowadza wykaz minimalnych zabezpieczeń przed fałszerstwem wymaganych dla dokumentów publicznych kategorii pierwszej, drugiej i trzeciej – określony w załączniku do rozporządzenia.

Utraciło moc rozporządzenie MSWiA z 2.7.2019 r. w sprawie wykazu minimalnych zabezpieczeń dokumentów publicznych przed fałszerstwem (Dz.U. z 2019 r. poz. 1281). Zdaniem twórców, wprowadzone zmiany mają na celu dostosowanie przepisów do aktualnie panujących realiów, zwłaszcza w zakresie wytwarzania blankietów dokumentów publicznych oraz ich personalizacji. Istotną przyczyną zmian ma być potrzeba usunięcia wieloznaczności lub rozbieżności, jakie zostały stwierdzone w okresie ponad dwuletniego stosowania przepisów. Ponadto, zmiany wynikają z doświadczenia Komisji do spraw dokumentów publicznych powołanej w oparciu o przepisy DokumentyPublU, jak również z informacji pozyskiwanych od wytwórców blankietów dokumentów publicznych oraz emitentów tych dokumentów. Zasadniczym celem zmian ma być też zapewnienie wszystkim uczestnikom procesu opracowywania wzoru dokumentu publicznego przepisów spójnych i jednoznacznych, które nie będą pozostawiały pola do rozbieżności interpretacyjnych i niejasności.

Nie wszystkie pisma użytkownik e-Urzędu Skarbowego musi opatrzyć podpisem

W Dz.U. z 2022 r. pod poz. 1453 opublikowano rozporządzenie Ministra Finansów z 7.7.2022 r. w sprawie rodzajów pism niewymagających opatrzenia podpisem lub pieczęcią przez użytkownika e-Urzędu Skarbowego.

Z rozporządzenia wynika, że nie opatruje się podpisem ani pieczęcią następujących rodzajów pism składanych przez uwierzytelnionego użytkownika konta osoby fizycznej w e-Urzędzie Skarbowym:

Kolejne zmiany na rynku PPK

Allianz jako cała grupa kapitałowa, jest jednym z największych ubezpieczycieli na świecie, działający w ponad 70 krajach, gdzie łącznie obsługuje prawie 130 mln klientów. Aktywa Allianz Global Investors oraz PIMCO to prawie 2,3 bln euro. Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych Allianz Polska S.A od 18 lat obsługuje polski rynek, w ramach którego posiada zarówno produkty emerytalne jak PPE oraz PPK, a także fundusze inwestycyjne. TFI Allianz Polska oraz Aviva Investors TFI obsługiwały łącznie ponad 330 tys. klientów i zarządzały aktywami o wartości 16,8 mld zł. Łącznie w obu Towarzystwach zawartych zostało 26,8 tys. umów o zarządzanie z podmiotami zobowiązanymi do utworzenia PPK. Biorąc pod uwagę łączną liczbę umów o zarządzenie, czyli pracodawców, z którymi oba te podmioty prowadzą PPK, jest to jeden z liderów rynku PPK. Łącznie oba TFI na koniec marca 2022 roku zarządzały około 800 mln zł w ramach aktywów PPK, co stanowiło czwarty wynik wśród instytucji finansowych PPK.

Po połączeniu TFI Allianz Polska oferuje swoim klientom dwa rozwiązania PPK oparte o fundusze zdefiniowanej daty:

Tabela: Nazwy funduszu i subfunduszy PPK w związku z połączeniem Aviva TFI z Allianz TFI- zestawienie dotychczasowych i nowych nazw

Dotychczasowa nazwa Funduszu/Subfunduszu	Nowa nazwa Funduszu/Subfunduszu
AVIVA SFIO PPK	ALLIANZ SFIO PPK
Aviva PPK 2025	Allianz PPK 2025
Aviva PPK 2030	Allianz PPK 2030
Aviva PPK 2035	Allianz PPK 2035
Aviva PPK 2040	Allianz PPK 2040
Aviva PPK 2045	Allianz PPK 2045
Aviva PPK 2050	Allianz PPK 2050
Aviva PPK 2055	Allianz PPK 2055
Aviva PPK 2060	Allianz PPK 2060
Aviva PPK 2065	Allianz PPK 2065

Wszystkie dokumenty funduszu Allianz SFIO PPK i informacje są dostępne na stronie internetowej www.allianz.pl/tfi

Źródło:
mojeppk.pl, komunikat prasowy TFI Allianz

Projekt ustawy o zmianie sposobu użytkowania budynków niemieszkalnych na budynki mieszkalne

Na stronie RCL ukazał się projekt ustawy z dnia 11.7.2022 r. o zmianie sposobu użytkowania niektórych budynków niemieszkalnych na budynki mieszkalne (numer z wykazu UD 201). Z informacji ujawnionych na stronie internetowej wynika zarówno istota nowych rozwiązań legislacyjnych, jak i motywy projektodawców.

I tak, w zakresie wspomnianych motywów wskazano m.in., że projektowana ustawa wprowadza ułatwienia w zakresie zmiany sposobu użytkowania budynku (biurowego lub handlowego) na mieszkalny związanej z koniecznością jego przebudowy (np. konieczna będzie przebudowa, aby wyodrębnić lokale lub wykonać loggie). Proponuje się złagodzić te przepisy na potrzeby przekształceń obiektów będących przedmiotem projektowanej ustawy (czyli budynków biurowych i handlowych na mieszkalne) tak, aby każda przebudowa służąca regulowanej zmianie sposobu użytkowania (w tym przebudowa ścian zewnętrznych) nie wymagała ani pozwolenia na budowę, ani zgłoszenia, z wyjątkiem elementów konstrukcyjnych budynku, jako kluczowych dla bezpieczeństwa użytkowników. Ingerencja w te elementy wymaga już dużej wiedzy i analizy wykazanej w postaci szczegółowej dokumentacji projektowej. Dlatego dla takiej przebudowy proponuje się pozostawić stosowanie przepisów systemowych tj. przepisów PrBud (przewidujących obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę i sporządzenia projektu budowlanego).

Powyższe rozwiązania mają być tylko rozwiązaniem doraźnym, nie systemowym (na czas związany z reagowaniem na skutki pandemii oraz w związku z napływem uchodźców z Ukrainy), dlatego można byłoby je stosować przez określony czas (zakłada się okres do 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy.

W projekcie zaproponowano zmiany w specustawie mieszkaniowej. W zakresie planowania przestrzennego ułatwieniem dla zmiany sposobu użytkowania budynków biurowych na mieszkalne, ale także dla lokalizacji inwestycji mieszkaniowych na terenach po niewykorzystywanych budynkach biurowych i wielkopowierzchniowych obiektach handlowych, będzie umożliwienie realizacji ww. inwestycji z wykorzystaniem narzędzi wprowadzonych specustawą mieszkaniową.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 3 specustawy mieszkaniowej inwestycję mieszkaniową lub inwestycję towarzyszącą realizuje się niezależnie od istnienia lub ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, pod warunkiem, że nie jest sprzeczna ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Zgodnie z ust. 4 warunek niesprzeczności ze studium nie dotyczy terenów, które w przeszłości były wykorzystywane jako tereny kolejowe, wojskowe, produkcyjne lub usług pocztowych, a obecnie funkcje te nie są na tych terenach realizowane. W projekcie ustawy proponuje się rozszerzenie wyjątku zawartego w ust. 4 o tereny, na których są zlokalizowane budynki biurowe lub obiekty handlowe o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m². Zmiana ta umożliwi zagospodarowanie pod budownictwo mieszkaniowe również ww. terenów, co z uwagi na ustalenia studium nie jest to obecnie możliwe.

W specustawie mieszkaniowej proponuje się także dodanie nowego przepisu, który będzie wskazywał wymóg zawiadomienia wójta (burmistrza, prezydenta miasta) o zmianie sposobu użytkowania budynku w trybie ww. ustawy. Jest to konieczne działanie, aby zrealizowana inwestycja mieszkaniowa została w przyszłości uwzględniona przy sporządzaniu dla tego terenu planu miejscowego lub jego zmiany.

Podsumowując, wskazany akt prawny wpisuje się w pakiet rozwiązań związanych z potrzebą zapewnienia warunków mieszkaniowych dla osób fizycznych, obywateli ukraińskich. Tymczasowe zmiany prawne umożliwiające „zagospodarowanie” budynków niemieszkalnych na mieszkalne mogą być znaczącą pomocą dla samorządów w opanowaniu problemu zakwaterowania ww. osób.

Źródło: RCL

Wydłużenie programu PROW na wybrane zadania dla gmin i instytucji kultury

Na stronie RCL ukazał się projekt rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania oraz wypłaty pomocy finansowej na operacje typu „Inwestycje w obiekty pełniące funkcje kulturalne”, operacje typu „Kształtowanie przestrzeni publicznej” oraz operacje typu „Ochrona zabytków i budownictwa tradycyjnego” w ramach działania „Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020. Dla przypomnienia, wskazane rozporządzenie zmieniające dotyczy warunków i trybu przyznawania oraz wypłaty pomocy finansowej na operacje typu „Inwestycje w obiekty pełniące funkcje kulturalne”, operacje typu „Kształtowanie przestrzeni publicznej” oraz operacje typu „Ochrona zabytków i budownictwa tradycyjnego” w ramach działania „Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020.

Wspomniana pomoc jest przyznawana na operacje w zakresie:

1) budowy, przebudowy lub wyposażenia obiektów budowlanych pełniących funkcje kulturalne, w tym świetlic i domów kultury;

2) kształtowania przestrzeni publicznej;

3) odnawiania lub poprawy stanu zabytkowych obiektów budowlanych, służących zachowaniu dziedzictwa kulturowego, lub zakupu obiektów budowlanych charakterystycznych dla tradycji budownictwa w danym regionie z przeznaczeniem na cele publiczne.

Pomoc może zostać przyznana:

1) gminie w zakresie, o którym mowa powyżej;

2) instytucji kultury, dla której organizatorem jest jednostka samorządu terytorialnego, w zakresie, o którym mowa w pkt 1 i 3 powyżej.

W uzasadnieniu wskazanego projektu wskazano, że jego celem jest dostosowanie terminu wypłacania pomocy finansowej do zmian przepisów Unii Europejskiej w zakresie wydłużenia okresu realizacji Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020, o 2 lata.

Jednocześnie podano, że mając na uwadze przepisy UE w zakresie wydłużenia okresu realizacji PROW 2014–2020 o 2 lata (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/2220 z 23.12.2020 r. ustanawiające niektóre przepisy przejściowe dotyczące wsparcia z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) i z Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) w latach 2021 i 2022 oraz zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, (UE) nr 1306/2013 i (UE) nr 1307/2013 w odniesieniu do zasobów i stosowania w latach 2021 i 2022 oraz rozporządzenie (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do zasobów i rozdziału takiego wsparcia na lata 2021 i 2022 (Dz. Urz. UE L 437 z 28.12.2020, str.1) – w § 1 rozporządzenia proponuje się zmianę, zgodnie z którą zakończenie realizacji operacji i złożenie wniosku o płatność końcową będzie możliwe do 30.6.2025 r. Obecnie pomoc przyznaje się, jeżeli wykonanie zakresu rzeczowego, zgodnie z zestawieniem rzeczowo-finansowym operacji, w tym poniesienie przez beneficjenta kosztów kwalifikowalnych operacji oraz złożenie wniosku o płatność końcową, nastąpi m.in. nie później niż do 30.6.2023 r.

Podsumowując, projekt rozporządzenia jest korzystnym rozwiązaniem legislacyjnym, bowiem wydłuża o 2 lata możliwość korzystania ze środków PROW przez gminy, czy ich instytucje kultury.

Źródło: RCL