Wzór informacji o odpadach znajdujących się na statku
W Dz.U. z 2022 r. pod poz. 1716 opublikowano rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 5.8.2022 r. w sprawie w sprawie wzoru formularza, na którym jest przekazywana informacja o odpadach ze statków znajdujących się na statku.
Zgodnie z art. 10 ust. 2 ustawy z 16.3.1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1955 ze zm.), kapitan statku lub jego przedstawiciel przed zawinięciem do portu lub przystani morskiej znajdującej się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powiadamia podmiot zarządzający portem lub przystanią morską o zamiarze zdania odpadów ze statków, informując o odpadach ze statków znajdujących się na statku za pomocą Krajowego Pojedynczego Punktu Kontaktowego. Informacja jest przekazywana na formularzu zawierającym w szczególności:
- dane dotyczące statku;
- dane dotyczące portu lub rejsu;
- rodzaj i ilość odpadów oraz pojemność magazynowania.
Przepis ten stosuje się do statków o pojemności brutto (GT) 300 jednostek i większej, z wyjątkiem statków rybackich, statków zabytkowych i rekreacyjnych jednostek pływających o długości mniejszej niż 45 metrów.
W załączniku do wymienionego wyżej rozporządzenia określono wzór formularza dotyczącego informacji o odpadach ze statków znajdujących się na statku.
Wzór wniosku o zwolnienie z obowiązku informowania o odpadach ze statków
W Dz.U. z 2022 r. pod poz. 1704 opublikowano rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 28.7.2022 r. w sprawie wzoru wniosku o udzielenie zwolnienia z obowiązku wcześniejszego informowania o odpadach ze statków znajdujących się na statku, każdorazowego zdawania odpadów ze statków przed wypłynięciem z portu lub przystani morskiej oraz każdorazowego wnoszenia opłaty pośredniej oraz wzoru zaświadczenia o udzieleniu zwolnienia.
Z art. 10 ustawy z 16.3.1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1955 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od 14.9.2022 r., wynika m.in., że właściwy dyrektor urzędu morskiego udziela armatorowi na jego wniosek, w drodze decyzji, zwolnienia z obowiązku wcześniejszego informowania o odpadach ze statków na statku, każdorazowego zdawania odpadów ze statków przed wypłynięciem z portu lub przystani morskiej oraz każdorazowego wnoszenia opłaty pośredniej, jeżeli w odniesieniu do statku spełniono następujące warunki:
1) statek jest włączony w ustalony harmonogram podróży z częstymi zawinięciami do portów lub przystani morskich oraz regularnymi zawinięciami do portów lub przystani morskich;
2) zawarto uzgodnienie zapewniające odprowadzanie odpadów ze statków i uiszczanie opłat w porcie lub przystani morskiej wzdłuż trasy statku:
3) które jest potwierdzone zawartą umową z podmiotem zarządzającym portem lub przystanią morską albo odbiorcą odpadów ze statków oraz pokwitowaniami odbioru odpadów ze statków,
4) o tym uzgodnieniu poinformowano wszystkie porty lub przystanie morskie położone na trasie statku oraz
5) jeżeli z informacji dostępnych w GISIS lub Narodowym Systemie SafeSeaNet wynika, że zostało zaakceptowane przez port lub przystań morską Unii Europejskiej lub inny port lub przystań morską, w którym są dostępne odpowiednie portowe urządzenia do odbioru odpadów ze statków, w których następuje zdanie odpadów ze statków i uiszczenie opłat;
6) zwolnienie nie będzie powodować negatywnego wpływu na bezpieczeństwo morskie, środowisko morskie, zdrowie, warunki życia lub warunki pracy na statku.
Właściwy dyrektor urzędu morskiego, który wydał taką decyzję, wydaje zaświadczenie o udzieleniu zwolnienia oraz wprowadza informacje zawarte w zaświadczeniu do Narodowego Systemu SafeSeaNet.
Wspomniane wyżej rozporządzenie określa więc:
- wzór wniosku o udzielenie zwolnienia z obowiązku wcześniejszego informowania o odpadach ze statków znajdujących się na statku, każdorazowego zdawania odpadów ze statków przed wypłynięciem z portu lub przystani morskiej oraz każdorazowego wnoszenia opłaty pośredniej – załącznik nr 1;
- wzór zaświadczenia o udzieleniu zwolnienia z obowiązku wcześniejszego informowania o odpadach ze statków znajdujących się na statku, każdorazowego zdawania odpadów ze statków przed wypłynięciem z portu lub przystani morskiej oraz każdorazowego wnoszenia opłaty pośredniej – załącznik nr 2.
Przepisy techniczno-budowlane dotyczące dróg publicznych
W Dz.U. z 2022 r. pod poz. 1518 opublikowano rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 24.6.2022 r. w sprawie przepisów techniczno-budowlanych dotyczących dróg publicznych.
Przepisy rozporządzenia stosuje się do projektowania, budowy, przebudowy lub użytkowania dróg publicznych oraz projektowania, budowy lub przebudowy urządzeń obcych sytuowanych w pasach drogowych tych dróg. Przyjęto też, że jeżeli w przepisach rozporządzenia nie określono warunku lub określono go w sposób ogólny, drogę projektuje się, buduje, przebudowuje lub użytkuje zgodnie z zasadami wiedzy technicznej zawartej w szczególności:
- we wzorcach i standardach rekomendowanych przez ministra właściwego do spraw transportu na podstawie przepisów o drogach publicznych;
- w Polskich Normach.
Droga składa się co najmniej:
1) z jezdni;
2) z poboczy lub usytuowanych w ich miejscu innych części drogi, jeżeli spełniają one co najmniej jedną z funkcji poboczy określoną w przepisach o ruchu drogowym;
3) z urządzeń do odwodnienia;
4) ze znaków drogowych, sygnalizatorów drogowych lub urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego, jeżeli konieczność ich umieszczenia na drodze wynika z przepisów o ruchu drogowym.
Podstawowe warunki
Rozporządzenie określa podstawowe warunki, które dotyczą sytuowania i użytkowania dróg. Zasady te polegają na tym że:
- drogę sytuuje się w pasie drogowym tak, aby uwzględnić potrzebę ochrony drogi i jej użytkowników oraz terenów przyległych do pasa drogowego przed wzajemnym niekorzystnym oddziaływaniem;
- droga powinna zapewniać odpowiednie poziomy bezpieczeństwa i sprawności ruchu użytkownikom, dla których jest przeznaczona;
- decyzje o rozwiązaniach w zakresie projektowania, budowy, przebudowy lub użytkowania drogi podejmuje się w szczególności na podstawie danych o ruchu drogowym (jeżeli jest to uzasadnione, w szczególności zakresem robót budowlanych, przy podejmowaniu decyzji o rozwiązaniach w zakresie projektowania, budowy lub przebudowy drogi uwzględnia się analizę kosztów i korzyści w cyklu życia drogi);
- droga powinna spełniać w cyklu życia drogi co najmniej podstawowe warunki dotyczące nośności i stateczności konstrukcji, bezpieczeństwa pożarowego, bezpieczeństwa użytkowania, dostępności, ochrony zdrowia ludzi i środowiska, w tym ochrony przed hałasem, oszczędności energii oraz zrównoważonego wykorzystania zasobów naturalnych;
- warunek dostępności dla osób ze szczególnymi potrzebami spełnia droga użyteczna dla wszystkich w możliwie największym stopniu, bez potrzeby adaptacji lub specjalistycznego projektowania, na zasadach równości z innymi osobami, zgodnie z zasadami projektowania uniwersalnego;
- warunek ochrony środowiska, w tym ochrony przed hałasem, spełnia się przez ograniczenie oddziaływania drogi na środowisko zgodnie z przepisami o ochronie środowiska;
- warunek zrównoważonego wykorzystania zasobów naturalnych spełnia się w szczególności przez wykorzystanie materiałów lub wyrobów budowlanych pochodzących z lokalnych źródeł lub z recyklingu w rozumieniu przepisów o odpadach;
- w przypadku drogowych obiektów inżynierskich przy spełnieniu podstawowych warunków bierze się pod uwagę w szczególności warunki wynikające z możliwości wystąpienia awarii lub katastrofy budowlanej, w tym związanych z powodzią, pochodem lodu, silnym wiatrem, ruchem zakładu górniczego oraz uderzeniem pojazdu lub statku w drogowy obiekt inżynierski.
Na drodze umożliwia się umieszczanie znaków drogowych, sygnalizatorów drogowych lub urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego, zgodnie z projektem organizacji ruchu opracowanym na podstawie przepisów o ruchu drogowym.
Klasyfikacja dróg, prędkość do projektowania oraz pojazdy miarodajne
W tej części m.in. podzielono drogi na klasy:
- A ‒ autostrada;
- S ‒ ekspresowa;
- GP ‒ główna ruchu przyspieszonego;
- G ‒ główna;
- Z ‒ zbiorcza;
- L ‒ lokalna;
- D ‒ dojazdowa.
Prędkość projektowania określono odrębnie dla dróg zamiejskich oraz dla ulic, w zależności od klasy drogi – standardowo od 110 km/h do 30 km/h.
Zarządca drogi po zasięgnięciu opinii organu zarządzającego ruchem określa pojazd miarodajny lub pojazdy miarodajne, spośród określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, którym umożliwia się przejazd po drodze. Przy czym, zarządca drogi o znaczeniu obronnym określa pojazd lub pojazdy miarodajne, którym umożliwia się przejazd po drodze, w uzgodnieniu z terenowym organem administracji wojskowej.
Części drogi
W tej części rozporządzenia zawarto przepisy dotyczące projektowania:
- jezdni i pobocza na odcinkach poza obszarami skrzyżowań lub węzłów;
- części drogi przeznaczonych do ruchu pieszych lub osób poruszających się przy użyciu urządzenia wspomagającego ruch;
- części drogi przeznaczonych do ruchu rowerów, hulajnóg elektrycznych, urządzeń transportu osobistego lub osób poruszających się przy użyciu urządzenia wspomagającego ruch;
- części drogi przeznaczonych do ruchu i obsługi pojazdów transportu zbiorowego;
- stanowisk postojowych i miejsc obsługi podróżnych;
- zjazdów, wyjazdów i wjazdów;
- skrzyżowań i węzłów;
- pozostałych części drogi.
Budowle ziemne
Z tej części rozporządzenia wynika m.in., że konstrukcję budowli ziemnej projektuje się w taki sposób, aby:
- przenosiła przewidywane obciążenia co najmniej w okresie użytkowania, przyjętym w dokumentacji projektowej;
- osiadania eksploatacyjne nie przekraczały 0,10 m, z wyjątkiem miejsca styku z drogowym obiektem inżynierskim, które projektuje się w sposób zapobiegający powstaniu uskoku.
Nawierzchnie
Konstrukcję nawierzchni części drogi projektuje się w taki sposób, aby przenosiła przewidywane obciążenia co najmniej w okresie użytkowania, przyjętym w dokumentacji projektowej. Stan techniczny nawierzchni przed oddaniem do użytkowania i w okresie użytkowania powinien zapewniać bezpieczeństwo i komfort ruchu przez spełnienie co najmniej warunków w zakresie: równości podłużnej, równości poprzecznej i właściwości przeciwpoślizgowych.
Skrajnia
Z tej części rozporządzenia wynika m.in., że nad drogą zachowuje się przestrzeń wolną od przeszkód, przeznaczoną do prowadzenia ruchu, której kontur zwany jest skrajnią drogi. Na skrajnię drogi składają się skrajnie następujących części drogi:
- jezdni, części pobocza o nawierzchni twardej, opaski wewnętrznej, zatoki postojowej lub przystankowej (skrajnia jezdni);
- chodnika w ramach drogi dla pieszych (skrajnia chodnika);
- drogi dla rowerów (skrajnia drogi dla rowerów);
- drogi dla pieszych i rowerów (skrajnia drogi dla pieszych i rowerów);
- toru tramwajowego (tramwajowa skrajnia budowli);
- strefy bez przeszkód (skrajnia strefy bez przeszkód);
- pasa technologicznego (skrajnia pasa technologicznego);
- chodnika dla obsługi na lub w drogowym obiekcie inżynierskim (skrajnia chodnika dla obsługi).
Widoczność
Zasady zapewniania widoczności na drogach określają przepisy § 81–83 rozporządzenia. Wynika z nich m.in., że:
- na każdym pasie ruchu jezdni głównej, jezdni dodatkowej, jezdni łącznicy, jezdni zbierająco-rozprowadzającej, jezdni manewrowej oraz na torowisku tramwajowym zapewnia się co najmniej taką odległość widoczności, która umożliwia bezpieczne zatrzymanie się pojazdu przed przeszkodą na jezdni lub torowisku;
- na skrzyżowaniu zapewnia się wolne od przeszkód pole widoczności przy: zbliżaniu się do skrzyżowania z obowiązkiem ustąpienia pierwszeństwa dzięki zapewnieniu co najmniej takiej odległości widoczności, która umożliwia bezpieczne zatrzymanie pojazdu przed krawędzią jezdni drogi z pierwszeństwem przejazdu, a także ruszaniu z miejsca zatrzymania na wlocie drogi z obowiązkiem ustąpienia pierwszeństwa;
- przy zbliżaniu się do przystanku transportu zbiorowego zapewnia się co najmniej odległość widoczności, która umożliwia bezpieczne zatrzymanie pojazdu przed odcinkiem pasa ruchu oznakowanym linią przystankową lub przed zatoką przystankową;
- przy zbliżaniu się do przejścia dla pieszych lub przejazdu dla rowerów zapewnia się widoczność przejścia lub przejazdu i strefy oczekiwania pieszych lub rowerów co najmniej z odległości, która umożliwia bezpieczne zatrzymanie pojazdu przed przejściem lub przejazdem;
- przy zbliżaniu się do torowiska tramwajowego lub przejazdu kolejowo-drogowego zapewnia się co najmniej odległość widoczności, która umożliwia bezpieczne zatrzymanie pojazdu przed torowiskiem lub przejazdem;
- przed zwężeniem jezdni zapewnia się widoczność celu obserwacji, który leży na krawędzi skosu zamykającego pas ruchu.
Kierującemu rowerem, hulajnogą elektryczną i urządzeniem transportu osobistego zapewnia się odległość widoczności umożliwiającą bezpieczne zatrzymanie się roweru, hulajnogi elektrycznej i urządzenia transportu osobistego przed przeszkodą, jeżeli porusza się po jezdni, drodze dla rowerów lub drodze dla pieszych i rowerów, a także widoczność:
- pojazdów na przejeździe dla rowerów lub na przejeździe kolejowo-drogowym,
- pieszych i osób poruszających się przy użyciu urządzenia wspomagającego ruch na przejściu dla pieszych oraz
- w miejscu krzyżowania się drogi dla rowerów z drogą dla pieszych lub drogą dla pieszych i rowerów,
- rowerów, hulajnóg elektrycznych i urządzeń transportu osobistego w miejscu krzyżowania się dróg dla rowerów lub dróg dla pieszych i rowerów
– jeżeli porusza się po drodze dla rowerów lub drodze dla pieszych i rowerów.
Pieszemu oraz osobie poruszającej się przy użyciu urządzenia wspomagającego ruch zapewnia się wolne od przeszkód pole widoczności pojazdów podczas zbliżania się do urządzeń alternatywnych.
Przy czym, przeszkodami w polu widoczności nie są pojedyncze drzewa, konstrukcje wsporcze urządzeń drogi, podpórki lub poręcze dla kierujących rowerem, hulajnogą elektryczną lub urządzeniem transportu osobistego, jeżeli zostało to potwierdzone analizą widoczności, którą dołącza się do dokumentacji projektowej, ani poruszające się pojazdy, piesi, osoby poruszające się przy użyciu urządzenia wspomagającego ruch i inne osoby znajdujące się na drodze.
Urządzenia drogi
W tej części rozporządzenia zamieszczono przepisy regulujące projektowanie:
- urządzeń do odwadniania drogi;
- urządzeń do oświetlenia drogi;
- barier ochronnych;
- ogrodzenia drogi;
- urządzeń zabezpieczających pieszych;
- osłon: przeciwolśnieniowych oraz przeciwwietrznych;
- kanałów technologicznych.
Na drodze, na której przewiduje się wdrożenie aplikacji lub usług inteligentnych systemów transportowych, projektuje się miejsce do montażu lub projektuje się urządzenia tych systemów.
Urządzenia obce
Urządzenie obce sytuuje się w pasie drogowym zgodnie z przepisami o drogach publicznych i w taki sposób, aby uwzględnić potrzebę ochrony drogi i zapewnienia bezpieczeństwa ruchu.
Drogowe obiekty inżynierskie
W tej części rozporządzenia zamieszczono przepisy dotyczące projektowania mostów, wiaduktów i tuneli, które dzieli się na:
- drogowe – przeznaczone do przeprowadzenia drogi;
- tramwajowe – przeznaczone do przeprowadzenia wyłącznie drogi szynowej dla tramwajów;
- dla pieszych, dla rowerów lub dla pieszych i rowerów – przeznaczone do przeprowadzenia wyłącznie drogi dla pieszych, drogi dla rowerów lub drogi dla pieszych i rowerów.
Po moście lub wiadukcie albo w tunelu dopuszcza się przeprowadzenie urządzeń drogi lub urządzeń obcych.
Natomiast przepusty dzieli się na:
- hydrauliczne – o zamkniętym przekroju poprzecznym, przeznaczone do przeprowadzenia wód powierzchniowych;
- techniczne – o zamkniętym przekroju poprzecznym, przeznaczone do przeprowadzenia urządzeń drogi lub urządzeń obcych;
- dla zwierząt – przeznaczone do przeprowadzenia szlaku wędrówek małych zwierząt dziko żyjących.
Drogowy obiekt inżynierski projektuje się w taki sposób, aby w przewidywanym okresie użytkowania nie były przekraczane stany graniczne nośności i użytkowalności.
Bezpieczeństwo pożarowe i przygotowanie do prowadzenia działań ratowniczych
Droga powinna spełniać warunki dotyczące bezpieczeństwa pożarowego i przygotowania do prowadzenia działań ratowniczych określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
Warunki techniczne użytkowania drogi
Zarządca drogi stosuje system zarządzania, który ma na celu zaplanowanie działań związanych z jej utrzymaniem, w tym remontów, pozwalających osiągnąć i utrzymać odpowiedni stan techniczny drogi, a w rezultacie jej funkcjonalność, odpowiedni poziom bezpieczeństwa ruchu oraz zgodność z przepisami prawa, według założonej strategii w cyklu życia drogi, przy jak najmniejszym koszcie całkowitym i przy akceptowalnym poziomie ryzyka (§ 111–114 rozporządzenia).
Przepisy przejściowe i końcowe
Do budowy lub przebudowy drogi publicznej, jeżeli przed 21.9.2022 r.:
- został złożony wniosek o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę lub decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, a także odrębny wniosek o zatwierdzenie projektu zagospodarowania działki lub terenu lub projektu architektoniczno-budowlanego,
- zostało dokonane zgłoszenie budowy lub wykonywania innych robót budowlanych,
- zostało wszczęte postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na opracowanie projektu lub na opracowanie projektu i wykonanie robót budowlanych
– stosuje się przepisy techniczno-budowlane obowiązujące przed 21.9.2022 r.
Jeżeli przed 21.9.2022 r.:
- został złożony wniosek o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę, a także odrębny wniosek o zatwierdzenie projektu zagospodarowania działki lub terenu lub projektu architektoniczno-budowlanego,
- zostało dokonane zgłoszenie budowy lub wykonywania innych robót budowlanych,
- zostało wszczęte postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na opracowanie projektu lub na opracowanie projektu i wykonanie robót budowlanych albo zlecono wykonanie tych czynności w inny sposób, pod warunkiem że nie jest wymagane wszczęcie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego
– do budowy lub przebudowy drogowego obiektu inżynierskiego w ramach drogi wewnętrznej nie stosuje się przepisów omawianego rozporządzenia.
Maksymalne opłaty za usunięcie i przechowywanie statków lub innych obiektów pływających na 2023 r.
W Dz.Urz. Monitor Polski z 2022 r. pod poz. 730 opublikowano obwieszczenie Ministra Finansów z 28.7.2022 r. w sprawie maksymalnych opłat za usunięcie i przechowywanie statków lub innych obiektów pływających na rok 2023.
Z obwieszczenia wynika, że maksymalna wysokość opłat obowiązujących w 2023 r., w przypadku:
- usunięcia roweru wodnego lub skutera wodnego – 73 zł oraz za każdą dobę jego przechowywania – 26 zł;
- usunięcia poduszkowca – 136 zł oraz za każdą dobę jego przechowywania – 46 zł;
- usunięcia statku o długości kadłuba do 10 m – 165 zł oraz za każdą dobę jego przechowywania – 73 zł;
- usunięcia statku o długości kadłuba do 20 m – 202 zł oraz za każdą dobę jego przechowywania – 136 zł;
- usunięcia statku o długości kadłuba powyżej 20 m – 267 zł oraz za każdą dobę jego przechowywania – 202 zł.
Maksymalne stawki opłat za usunięcie pojazdu z drogi na 2023 r.
W Dz.Urz. Monitor Polski z 2022 r. pod poz. 738 opublikowano obwieszczenie Ministra Finansów z 26.7.2022 r. w sprawie ogłoszenia obowiązujących w 2023 r. maksymalnych stawek opłat za usunięcie pojazdu z drogi i jego parkowanie na parkingu strzeżonym.
W obwieszczeniu ogłoszono maksymalne stawki opłat za usunięcie pojazdu z drogi i jego parkowanie na parkingu strzeżonym, obowiązujące w 2023 r.
1) rower lub motorower:
- za usunięcie – 144 zł
- za każdą dobę przechowywania – 27 zł
2) motocykl:
- za usunięcie – 281 zł
- za każdą dobę przechowywania – 37 zł
3) pojazd o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t:
- za usunięcie – 606 zł
- za każdą dobę przechowywania – 52 zł
4) pojazd o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t do 7,5 t:
- za usunięcie – 757 zł
- za każdą dobę przechowywania – 68 zł
5) pojazd o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 7,5 t do 16 t:
- za usunięcie – 1069 zł
- za każdą dobę przechowywania – 97 zł
6) pojazd o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 16 t:
- za usunięcie – 1576 zł
- za każdą dobę przechowywania – 173 zł
7) pojazd przewożący materiały niebezpieczne:
- za usunięcie – 1917 zł
- za każdą dobę przechowywania – 252 zł
8) hulajnoga elektryczna lub urządzenie transportu osobistego:
- za usunięcie – 144 zł
- za każdą dobę przechowywania – 27 zł
Z art. 130a PrDrog wynika m.in., że pojazd usuwa się z drogi na koszt właściciela w przypadku:
- pozostawienia pojazdu w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch lub w inny sposób zagraża bezpieczeństwu;
- nieokazania przez kierującego dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub dowodu opłacenia składki za to ubezpieczenie, jeżeli pojazd ten jest zarejestrowany w kraju niebędącym państwem członkowskim, jeżeli kierujący nim nie okazał dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadacza pojazdu lub dowodu opłacenia składki za to ubezpieczenie;
- przekroczenia wymiarów, dopuszczalnej masy całkowitej lub nacisku osi określonych w przepisach ruchu drogowego, chyba że istnieje możliwość skierowania pojazdu na pobliską drogę, na której dopuszczalny jest ruch takiego pojazdu;
- pozostawienia pojazdu nieoznakowanego kartą parkingową, w miejscu przeznaczonym dla pojazdu kierowanego przez osoby będące osobami niepełnosprawnymi legitymującymi się kartą parkingową, kierującymi pojazdem przewożącym taką osobę, albo kierującymi pojazdem należącym do specjalistycznej placówki przewożącymi osobę mającą znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się, pozostającą pod opieką takiej placówki;
- pozostawienia pojazdu w miejscu obowiązywania znaku wskazującego, że zaparkowany pojazd zostanie usunięty na koszt właściciela;
- kierowania nim przez osobę nieposiadającą uprawnienia do kierowania pojazdami albo której zatrzymano prawo jazdy i nie ma możliwości zabezpieczenia pojazdu przez przekazanie go osobie znajdującej się w nim i posiadającej uprawnienie do kierowania tym pojazdem; przepisu nie stosuje się, jeżeli kierujący posiada pokwitowanie upoważniające do kierowania pojazdem.
Wzór wniosku o zatwierdzenie planu gospodarowania odpadami ze statków
W Dz.U. z 2022 r. pod poz. 1603 opublikowano rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 20.7.2022 r. w sprawie wzoru formularza wniosku o zatwierdzenie planu gospodarowania odpadami ze statków.
Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy z 12.5.2022 r. o portowych urządzeniach do odbioru odpadów ze statków (Dz.U. z 2022 r. poz. 1250; dalej: UrzPortU), plany gospodarowania odpadami ze statków podlegają zatwierdzeniu na wniosek podmiotu zarządzającego portem lub przystanią morską, w drodze decyzji, przez:
1) marszałka województwa – dla portów o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej,
2) starostę – dla innych niż określone w pkt 1 portów lub przystani morskich
– po uprzednim uzgodnieniu z właściwym dyrektorem urzędu morskiego.
Do wniosku o zatwierdzenie planu gospodarowania odpadami ze statków dołącza się (art. 15 ust. 3 UrzPortU):
- informacje dotyczące: oddziaływania portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków na środowisko, a także działań podejmowanych w celu ochrony środowiska, w tym ochrony wód powierzchniowych oraz powierzchni ziemi, przed zanieczyszczeniami;
- dokument potwierdzający zgodność lokalizacji portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków z planem zagospodarowania przestrzennego;
- podsumowanie przeprowadzonych konsultacji;
- dwa egzemplarze planu.
Ogólnopolski Konkurs Poprawy Warunków Pracy
Organizatorem konkursu jest Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej, we współpracy z innymi ministerstwami, Naczelną Organizacją Techniczną, urzędami kontroli warunków pracy, instytucjami ubezpieczeniowymi oraz partnerami społecznymi.
Trzy kategorie konkursowe
kategoria A – rozwiązania techniczne i technologiczne,
– rozwiązania ograniczające zagrożenia dla człowieka w środowisku pracy.
kategoria B – prace naukowo-badawcze,
– opracowania naukowe związane z poprawą bezpieczeństwa i warunków pracy,
które mogą być zastosowane w praktyce.
kategoria C – przedsięwzięcia organizacyjne i edukacyjne,
– rozwiązania lub działania z zakresu organizacji pracy, edukacji i popularyzacji
bezpieczeństwa pracy.
Dlaczego warto?
W konkursie przyznawane są nagrody pieniężne i wyróżnienia dla autorów prac, a od 1995 roku – również wyróżnienia dla przedsiębiorstw. Wśród nagrodzonych są zarówno duże zakłady przemysłowe, jak i małe zakłady rzemieślnicze, a także instytuty naukowe i młodzi wynalazcy – wszyscy, którzy działają na rzecz zwiększania bezpieczeństwa pracy, wykorzystując swoją wiedzę i doświadczenie.
Termin składania wniosków
Wnioski należy zgłaszać elektronicznie poprzez aplikację: https://konkursbhp-formularz.pl/
w terminie do 31 lipca 2022 r.
Szczegóły dostępne są w regulaminie konkursowym:
https://www.ciop.pl/CIOPPortalWAR/file/77103/RegulaminOKPWP2016.pdf
Źródło:
gov.pl
Publikacja ogłoszeń o przetargach pod lupą RIO
W szczególności nieruchomości mogą być przedmiotem sprzedaży, zamiany i zrzeczenia się, oddania w użytkowanie wieczyste, w najem lub dzierżawę, użyczenia, oddania w trwały zarząd, a także mogą być obciążane ograniczonymi prawami rzeczowymi, wnoszone jako wkłady niepieniężne (aporty) do spółek, przekazywane jako wyposażenie tworzonych przedsiębiorstw państwowych oraz jako majątek tworzonych fundacji. Natomiast z art. 28 ust. 1 GospNierU wynika, że sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej następuje w drodze przetargu lub w drodze bezprzetargowej, stosownie do przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.
Z punktu widzenia poruszonej problematyki kluczowe znaczenie mają przepisy zawarte w PrzetargR, którego przepisy określają sposób i tryb przeprowadzania przetargów oraz przeprowadzania rokowań po drugim przetargu zakończonym wynikiem negatywnym, na zbycie nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub własność jednostek samorządu terytorialnego.
Zgodnie z § 6 ust. 7 PrzetargR ogłoszenie o przetargu podlega publikacji na stronach internetowych i na stronie podmiotowej w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu obsługującego właściwy organ, a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości. Ogłoszenie o przetargu można również zamieścić w prasie. Z kolei w § 12 ust. 1 PrzetargR m.in. postanowiono, że w przypadku niezaskarżenia w wyznaczonym terminie czynności związanych z przeprowadzeniem przetargu albo w razie uznania skargi za niezasadną właściwy organ podaje do publicznej wiadomości, zamieszczając w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu go obsługującego oraz wywieszając w swojej siedzibie, na okres co najmniej 7 dni, informację o wyniku przetargu.
W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w wystąpieniu pokontrolnym RIO we Wrocławiu z 15.7.2022 r. (znak WK.WR.40.22.2022.411), skierowanym do jednej z gmin województwa dolnośląskiego. W stanie faktycznym ww. sprawy ustalono, że:
W przypadku działek nr (…..) nie opublikowano:
– na ww. stronie internetowej Urzędu ogłoszeń o przetargach;
– w Biuletynie Informacji Publicznej Gminy informacji o wynikach przetargów;
co było niezgodne odpowiednio z: § 6 ust. 7 i § 12 ust. 1 PrzetargR.
Podsumowując, ustalenia kontrolne RIO są w pełni uzasadnione. Wójt gminy jako podmiot gospodarujący mieniem komunalnym, powinien przestrzegać reguł związanych z procedurą zbywania mienia nieruchomego w trybie przetargowym, w tym obowiązków informacyjnych dotyczących sprzedawanej nieruchomości.
Portowe urządzenia do odbioru odpadów ze statków
W Dz.U. z 2022 r. pod poz. 1250 opublikowano ustawę z 12.5.2022 r. o portowych urządzeniach do odbioru odpadów ze statków (dalej: PortUrządzOdpStU).
Przepisy PortUrządzOdpStU stosuje się do:
- statków korzystających z portów lub przystani morskich;
- podmiotów zarządzających portami lub przystaniami morskimi, które zwykle przyjmują statki objęte zakresem ustawy;
- innych podmiotów zarządzających terenami znajdującymi się w granicach portów lub przystani morskich, które zwykle przyjmują statki objęte zakresem PortUrządzOdpStU.
Natomiast przepisów PortUrządzOdpStU nie stosuje się do jednostek pływających Marynarki Wojennej, Straży Granicznej i Policji, statków pełniących specjalną służbę państwową, a także do statków uczestniczących w niektórych kategoriach usług portowych (art. 3 ust. 1 PortUrządzOdpStU).
Obowiązki statków w zakresie zdawania przez nie odpadów do portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków oraz zasady udzielania im zwolnień z tych obowiązków określa art. 10 ustawy z 16.3.1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1955 ze zm.). Ponadto, w zakresie nieuregulowanym PortUrządzOdpStU stosuje się przepisy OdpadyU oraz PrOchrŚrod.
Portowe urządzenia do odbioru odpadów ze statków
Podmiot zarządzający portem lub przystanią morską:
- zapewnia statkom korzystającym z portu lub przystani morskiej dostęp na jego terenie do portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków – zarządzający portem lub przystanią morską zapewnia, aby proces odprowadzania i odbioru odpadów ze statków odbywał się z zachowaniem wszelkich możliwych środków ostrożności w celu uniknięcia potencjalnego zagrożenia dla osób przebywających w porcie oraz dla środowiska;
- zapewnia odbiór odpadów ze statków za pomocą portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków – po zdaniu przez statek odpadów ze statków podmiot zarządzający portem lub przystanią morską albo upoważniony przez niego odbiorca odpadów ze statków wydaje pokwitowanie odbioru odpadów ze statków; obowiązek wydania pokwitowania nie dotyczy przystani morskich wyposażonych w samoobsługowe portowe urządzenia do odbioru odpadów ze statków;
- zapewnia, aby wszyscy pracownicy obsługujący portowe urządzenia do odbioru odpadów ze statków zostali przeszkoleni w zakresie postępowania z odpadami, w tym w zakresie aspektów dotyczących zdrowia i bezpieczeństwa podczas postępowania z odpadami niebezpiecznymi;
- sporządza co dwa lata raport dotyczący funkcjonowania i stopnia wykorzystania portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków – raport składa się właściwemu dyrektorowi urzędu morskiego do 15 lutego roku następującego po roku, w którym został zakończony poprzedni okres rozliczeniowy;
- podaje do publicznej wiadomości na swojej stronie internetowej oraz przekazuje kapitanowi statku lub jego przedstawicielowi za pośrednictwem Narodowego Systemu SafeSeaNet informacje wymienione w art. 10 PortUrządzOdpStU.
Plany gospodarowania odpadami ze statków
Plan gospodarowania odpadami ze statków:
- opracowuje podmiot zarządzający portem lub przystanią morską;
- może obejmować dwa lub więcej bezpośrednio sąsiadujące ze sobą porty lub przystanie morskie znajdujące się w tym samym województwie, jeżeli potrzeby oraz dostępność portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków jest określana oddzielnie dla każdego z tych portów lub przystani morskich.
Podmiot zarządzający portem lub przystanią morską przed zatwierdzeniem planu gospodarowania odpadami ze statków przeprowadza jego konsultacje z użytkownikami portu lub przystani morskiej, odbiorcami odpadów ze statków, organizacjami realizującymi obowiązki wynikające z rozszerzonej odpowiedzialności producenta oraz organizacjami społecznymi.
Plany gospodarowania odpadami ze statków podlegają zatwierdzeniu na wniosek podmiotu zarządzającego portem lub przystanią morską, w drodze decyzji, przez:
- marszałka województwa – dla portów o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej,
- starostę – dla innych portów lub przystani morskich
– po uprzednim uzgodnieniu z właściwym dyrektorem urzędu morskiego.
Plany gospodarowania odpadami ze statków podlegają aktualizacji i ponownemu zatwierdzeniu w okresie 5 lat liczonych od dnia ostatniego zatwierdzenia.
Opłaty związane z gospodarowaniem odpadami ze statków
Za odbiór i przetwarzanie odpadów ze statków, innych niż pozostałości ładunku, armatorzy wnoszą opłaty: pośrednią, dodatkową i specjalną. Wysokość tych opłat ustala podmiot zarządzający portem lub przystanią morską. Poza tym, wysokość opłat powinna być ustalana w taki sposób, aby nie zniechęcać armatorów do korzystania z portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków.
Opłatę pośrednią, przez którą rozumie się opłatę za świadczenie usług portowych w zakresie portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków, uiszcza się za każdy statek niezależnie od faktycznego odprowadzania odpadów ze statków. Opłata pośrednia obejmuje:
- koszty pośrednie,
- co najmniej 30% całkowitych kosztów bezpośrednich rzeczywistego odprowadzania i przetwarzania odpadów ze statków w roku poprzedzającym, z możliwością uwzględnienia również kosztów związanych z przewidywanym natężeniem ruchu w roku następnym
– określonych w załączniku do PortUrządzOdpStU.
Odbiór i przetwarzanie dodatkowych ilości odpadów ze statków nieobjętych opłatą pośrednią następuje za opłatą dodatkową, natomiast odbiór odpadów ze statków w czasie i w warunkach innych niż określone w planie gospodarowania odpadami ze statków następuje za opłatą specjalną.
Opłaty obejmują kategorie kosztów i przychodów netto związanych z funkcjonowaniem portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków i zarządzaniem nimi wymienione w załączniku do PortUrządzOdpStU.
Kontrola nad przestrzeganiem i stosowaniem przepisów ustawy
Minister gospodarki morskiej oraz właściwy dyrektor urzędu morskiego sprawują kontrolę nad przestrzeganiem i stosowaniem przepisów ustawy. Organy te mogą upoważnić do przeprowadzenia kontroli pracowników kierowanych przez nich jednostek organizacyjnych.
Przepisy karne i kary administracyjne
W przepisach art. 30–32 PortUrządzOdpStU przewidziano karę grzywny za naruszenie wspomnianych wyżej obowiązków, której podlega ten, kto będąc upoważnionym przez podmiot zarządzający portem lub przystanią morską, m.in. nie zapewnia: statkom korzystającym z portu lub przystani morskiej dostępu do portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków albo odbioru odpadów, nie sporządza wspomnianych wyżej planów i raportów, nie wydaje pokwitowania odbioru odpadów itd.
Natomiast sam podmiot zarządzający portem lub przystanią morską za analogiczne uchybienia naraża się na karę pieniężną do wysokości 50.000 zł.
Program ochrony środowiska jako akt prawa miejscowego
W kontekście podanej problematyki warto w pierwszej kolejności przytoczyć regulacje PrOchrŚrod, szczególnie art. 17 ust. 1 w zw. z art. 18 ust. 1–2. Wynika z ich treści, że organ wykonawczy województwa, powiatu i gminy, w celu realizacji polityki ochrony środowiska, sporządza odpowiednio wojewódzkie, powiatowe i gminne programy ochrony środowiska, uwzględniając cele zawarte w strategiach, programach i dokumentach programowych, o których mowa w art. 14 ust. 1. Nadto, programy, o których mowa w art. 17 ust. 1, uchwala odpowiednio sejmik województwa, rada powiatu albo rada gminy. Z wykonania programów organ wykonawczy województwa, powiatu i gminy sporządza co 2 lata raporty, które przedstawia się odpowiednio sejmikowi województwa, radzie powiatu lub radzie gminy.
W związku z poruszonym zagadnieniem warto odnotować stanowisko wyrażone w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Wielkopolskiego z 1.7.2022 r. (Nr NP.-II.4131.1.180.2022.3; opubl. w dzienniku urzędowym 8.7.2022 r.). Organ nadzoru zakwestionował zapisy uchwały rady gminy w sprawie przyjęcia programu ochrony środowiska dla gminy, ze względu na naruszenie przepisów AktyNormU, tj. art. 4 ust. 1, art. 13 pkt 2 i pkt 10. Wadliwy zapis stanowił treść: Uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia jej ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Wielkopolskiego.
W ocenie prawnej organ nadzoru zwrócił uwagę na kilka kwestii:
1) określenie takiego terminu wejścia w życie oznacza, iż rada zakwalifikowała przedmiotową uchwałę do kategorii prawa miejscowego, którego wejście w życie uzależnione jest od ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym. W ocenie organu nadzoru zapis ten stanowi przekroczenie ustawowego upoważnienia zawartego w art. 4 ust. 1 AktyNormU, z którego wynika, że akty normatywne, zawierające przepisy powszechnie obowiązujące, ogłaszane w dziennikach urzędowych wchodzą w życie po upływie czternastu dni od dnia ich ogłoszenia, chyba że dany akt normatywny określi termin dłuższy;
2) katalog aktów prawnych podlegających ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym określony został w art. 13 AktyNormU i jest to katalog zamknięty, który obejmuje wiele rodzajów aktów prawnych, jednakże, zdaniem organu nadzoru, wspomniana uchwała nie jest aktem prawa miejscowego, nie jest również takim aktem, którego obowiązek ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym wynika z przepisów szczególnych.
Jednocześnie podkreślono, że ww. program ochrony środowiska, jest odrębnym rodzajowo dokumentem od programu ochrony środowiska, o którym mowa w art. 84 ww. ustawy. Dla przypomnienia, z tej regulacji wynika, że w celu doprowadzenia do przestrzegania standardów jakości środowiska w przypadkach wskazanych ustawą lub przepisami szczególnymi, w drodze aktu prawa miejscowego, tworzone są programy. Programy są publikowane w wojewódzkich dziennikach urzędowych. W programie ustala się m.in.:
1) obszar objęty zakresem jego obowiązywania;
2) naruszone standardy jakości środowiska wraz z podaniem zakresu naruszenia;
3) podstawowe kierunki i zakres działań niezbędnych do przywracania standardów jakości środowiska;
4) harmonogram rzeczowo-finansowy planowanych działań;
5) podmioty, do których skierowane są obowiązki ustalone w programie.
Podsumowując, rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody jest prawnie uzasadnione, bowiem pozostawiono w mocy jedynie frazę „Uchwała wchodzi w życie” (….). Nie każdy program ochrony środowiska przyjmowany przez radę gminy jest aktem prawa miejscowego publikowanym w wojewódzkim dzienniku urzędowym. Programy podejmowane na podstawie art. 17 w zw. z art. 18 PrOchrŚrod są programami ogólnymi i nie podlegają ww. regułom publikacji, a wchodzą w życie z dniem podjęcia.
Źródło: http://edziennik.poznan.uw.gov.pl
