Praca zdalna i trzeźwość. Postanowienia ostatniego posiedzenia komisji sejmowej

Uniwersalna ocena ryzyka bez zmian

Posiedzenie rozpoczęło się od dyskusji na temat wyodrębnienia przepisu obejmującego uniwersalną ocenę ryzyka zawodowego dla poszczególnych grup stanowisk pracy zdalnej, były to zmiany, o których mówili przede wszystkim przedstawiciele PIP.

Praca okazjonalna 24 a nie 30 dni

Kolejna poprawka obejmowała wydłużenie liczby dni pracy zdalnej okazjonalnej w roku kalendarzowym. Pracodawcy wnosili o wydłużenie liczby dni, strona pracowników była zwolennikiem skrócenia tego okresu. Ministerstwo wskazało, że 24 dni w roku kalendarzowym jest rozwiązaniem kompromisowym.

Dodatkowe przepisy o profilaktycznych badaniach przy okazji badań z medycyny pracy

W ramach nowelizacji Kodeksu pracy zgłoszona została poprawka mająca na celu rozszerzenie katalogu badań, którym będzie poddawany pracownik. W momencie, kiedy pracownik jest kierowany na badanie wstępne, okresowe lub kontrolne badania lekarskie i spełnia jednocześnie warunki objęcia programem zdrowotnym, to lekarz, który takie badania przeprowadza, może skierować pracownika do udziału w programie profilaktycznych badań. Zgodnie z intencją resortu pracy i resory zdrowia udział w badaniach będzie dobrowolny i bezpłatny dla pracodawców, chociaż może się odbywać w godzinach pracy. Szczegóły mogą jeszcze zostać doprecyzowane w tym zakresie. Lista programów obejmująca listę badań i konkretne możliwości dla pracowników ma zostać przygotowana przez Ministerstwo Zdrowia.

Termin wejścia w życie ustawy

Ostatnią zmianą jaka była rozpatrywana było określenie vacatio legis dla tej ustawy. Zgodnie z projektem ustawa ma wejść w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Pracodawcy zaproponowali wydłużenie tego okresu do 3 miesięcy w zakresie regulacji dotyczących pracy zdalnej i pozostawienie 14 dni w przypadku umożliwienia pracodawcom badania trzeźwości pracowników. Ministerstwo wskazało, że jest skłonne zgodzić się na 2 miesiące vacatio legis w zakresie wdrożenia pracy zdalnej i pozostawienie 14 dni w przypadku umożliwienia pracodawcom badania trzeźwości pracowników.

Ponadto do przepisów ustawy wprowadzono szereg zmian o charakterze redakcyjnym. Kolejnym etapem pracy nad nowelizacją Kodeksu pracy będzie rozpatrzenie tych zmian podczas posiedzenia Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach. Zmiany powinny być procedowane w przyszłym tygodniu, co oznacza, że w połowie listopada ustawa powinna zostać przyjęta przez Sejm z uwzględnieniem części omawianych poprawek.

Zapisy regulaminu dostarczania wody i odprowadzaniu dotyczące wniosku o zawarcie umowy

Natomiast w ust. 5 art. 19 WodaŚciekU postanowiono, że regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków określa prawa i obowiązki przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego oraz odbiorców usług, w tym:

1) minimalny poziom usług świadczonych przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne w zakresie dostarczania wody i odprowadzania ścieków;

2) warunki i tryb zawierania umów z odbiorcami usług;

3) sposób rozliczeń w oparciu o ceny i stawki opłat ustalone w taryfach;

4) warunki przyłączania do sieci;

5) warunki techniczne określające możliwości dostępu do usług wodociągowo-kanalizacyjnych;

6) sposób dokonywania przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne odbioru wykonanego przyłącza;

7) sposób postępowania w przypadku niedotrzymania ciągłości usług i odpowiednich parametrów dostarczanej wody i wprowadzanych do sieci kanalizacyjnej ścieków;

8) standardy obsługi odbiorców usług, w tym sposoby załatwiania reklamacji oraz wymiany informacji dotyczących w szczególności zakłóceń w dostawie wody i odprowadzaniu ścieków;

9) warunki dostarczania wody na cele przeciwpożarowe.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Podlaskiego (Nr NK-II.4131.138.2022.KK); które ukazało się w dzienniku urzędowym województwa podlaskiego 28.10.2022 r. W stanie faktycznym ww. sprawy ustalono, że w treści § 6 załącznika do uchwały, określającego elementy, jakie powinien zawierać wniosek o zawarcie umowy o zaopatrzenie w wodę z przedsiębiorstwem wodociągowym, rada gminy posłużyła się sformułowaniem „w szczególności”.

Organ nadzoru wskazał, że użycie ww. zwrotu powoduje, że określone w nim elementy wniosku mają charakter wyliczenia otwartego. Taka regulacja oznacza, że rada gminy nie określiła w sposób wyczerpujący wszystkich elementów wniosku o zawarcie umowy. Tymczasem zgodnie z art. 19 ust. 5 pkt 2 WodaŚciekU, organy stanowiące samorządu, zostały zobowiązane do określenia w podejmowanych regulaminach warunków i trybu zawierania umów z odbiorcami usług.

Podsumowując, rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody ma prawne uzasadnienie. Rada gminy uchwalając regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków, musi w pełnym zakresie wypełnić delegację ustawową. Braki w tym zakresie przedmiotowym (np. wniosku), z zasady będą skutkować podważeniem całej uchwały przez wojewodę, występującego wobec tej uchwały jako organ nadzoru.

Zmiana czasu z letniego na zimowy. Konsekwencje dla pracodawcy

Osoby wykonujące pracę w nocy z 29. na 30.10.2022 r. w związku ze zmianą czasu z letniego na zimowy będą pracować o godzinę dłużej – przekraczając dobową normę czasu pracy, w związku z tym należy im się wynagrodzenie za pracę w nadgodzinach.

Zimno w biurze i co dalej

Minimalne temperatury w pracy

Zgodnie z art. 207 § 2 KP, jednym z podstawowych obowiązków pracodawcy jest ochrona zdrowia i życia pracowników poprzez zapewnienie im bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki.

Jak wynika z powyższego, przepisy nie uzależniają poziomu minimalnej temperatury w pomieszczeniu pracy od tego, czy jest to pomieszczenie pracy stałej (w którym praca jest wykonywana powyżej 4 godzin dziennie), czy jedynie czasowej (w którym praca jest wykonywana od 2 do 4 godzin dziennie), lecz od przeznaczenia tego pomieszczenia oraz rodzaju wykonywanych w nim prac.

Jak powinien postąpić pracodawca, który ma problemy z zapewnieniem odpowiedniej temperatury w pomieszczeniu pracy

O ile w przypadku pracowników zatrudnionych na stanowiskach produkcyjnych, robotniczych, czy gospodarczych możliwości są mocno ograniczone, o tyle w przypadku pracowników administracyjno-biurowych sprawa jest nieco prostsza, ponieważ pracodawca może skierować ich do pracy zdalnej.

Należy bowiem przypomnieć, że zgodnie z art. 3 KoronawirusU, w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, oraz w okresie 3 miesięcy po ich odwołaniu, w celu przeciwdziałania COVID-19 pracodawca może polecić pracownikowi wykonywanie, przez czas oznaczony, pracy określonej w umowie o pracę, poza miejscem jej stałego wykonywania (praca zdalna).

Wykonywanie pracy w tej właśnie formie może zostać polecone, jeżeli pracownik ma umiejętności i możliwości techniczne oraz lokalowe do wykonywania takiej pracy i pozwala na to rodzaj pracy. W szczególności praca zdalna może być wykonywana przy wykorzystaniu środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość lub dotyczyć wykonywania części wytwórczych lub usług materialnych. Obowiązkiem pracodawcy jest jednak zapewnienie pracownikowi narzędzi i materiałów potrzebnych do wykonywania pracy zdalnej oraz obsługi logistycznej.

Warto również wyjaśnić, że obniżona temperatura w pomieszczeniach pracy nie zawsze może stanowić podstawę do skorzystania przez pracownika z uprawnienia do powstrzymania się od wykonywania pracy, o którym mowa w art. 210 KP. Prawo to przysługuje jedynie w razie zaistnienia sytuacji, w której warunki pracy nie tylko nie odpowiadają przepisom bhp, ale również stwarzają bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia pracownika. Obniżona np. 1 stopień Celsjusza temperatura w pomieszczeniu pracy niekoniecznie musi od razu stwarzać takie zagrożenie.

Zapisy uchwały w sprawie prowadzenia handlu na terenie gminy odnośnie dokumentów tożsamości osób prowadzących handel

Wyznaczając miejsce, o którym mowa w ust. 1 art. 3 UłatwHandRolDomU, rada gminy bierze pod uwagę w szczególności dogodną komunikację, bliską lokalizację z centrum danej gminy lub miasta lub bliską lokalizację miejsc atrakcyjnych turystycznie. Nadto, rada gminy uchwala regulamin określający zasady prowadzenia handlu w piątki i soboty przez rolników i ich domowników na wyznaczonych miejscach, o których mowa w art. 3 ust. 1.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Mazowieckiego z 18.10.2022 r. (NR WNP-I.4131.250.2022), w którym organ nadzoru zakwestionował następujący zapis:

„Uprawnieni do prowadzenia handlu są zobowiązani w szczególności do: posiadania przy sobie dokumentu potwierdzającego tożsamość; okazywania na żądanie osób uprawnionych dokumentów upoważniających do prowadzenia sprzedaży”.

W argumentacji prawnej zwrócono uwagę m.in. na ww. art. 40 ust. 2 pkt 4 SamGminU. Niezależnie od powyższego podkreślono, że, o ile zasadnym i mieszczącym się w ramach upoważnienia ustawowego wynikającego z art. 40 ust. 2 pkt 4 SamGminU, jest nałożenie na podmioty handlujące na targowisku obowiązku posiadania dokumentów potwierdzających status rolnika w rozumieniu art. 6 pkt 1 UbRolIndObw lub status ich domownika w rozumieniu art. 2 pkt 2 UłatwHandRolDomU, o tyle rada gminy nie posiada upoważnienia ustawowego do wprowadzenia obowiązku posiadania przy sobie dokumentów umożliwiających ustalenie tożsamości osoby prowadzącej handel na targowisku. Jak zaznaczono, prawo do legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości wynika z przepisów regulujących działalność właściwych organów. Prawo to posiadają np. policjanci czy strażnicy gminni (miejscy), a wynika ono z art. 15 ust. 1 pkt 1 PolicjaU, jak również z art. 12 ust. 1 pkt 2 StrażGminU.

Finalnie wskazano, że brak jest podstaw prawnych, aby taki obowiązek wprowadzać na poziomie aktu prawa miejscowego.

Podsumowując, stanowisko organu nadzoru ma prawne uzasadnienie. Rada gminy nie może w uchwale w sprawie wyznaczenia miejsc do prowadzenia handlu dla rolników, ujmować zapisów związanych z posiadaniem dokumentów umożliwiających stwierdzenie tożsamości osoby prowadzącej handel.

Źródło: https://edziennik.mazowieckie.pl.

Rada gminy nie może wprowadzić zwolnienia tylko dla podatników – właścicieli nieruchomości

Regionalna Izba Obrachunkowa w Olsztynie dokonała w dniu 21.9.2022 r. weryfikacji uchwały rady gminy w sprawie zwolnienia z podatku od nieruchomości w ramach pomocy de minimis. Na podstawie uchwały Nr 0102-291/22 została stwierdzono nieważność ww. uchwały rady gminy. Podstawa materialno-prawna podjęcia uchwały wynikała z art. 7 ust. 3 PodLokU. Zgodnie z tym przepisem rada gminy, w drodze uchwały, może wprowadzić inne zwolnienia przedmiotowe niż określone w ust. 1 oraz w art. 10 ust. 1 ZmStrefyEkonU03.

Organ nadzoru zakwestionował zakres zwolnienia zawarty w § 2 ust. 2: Zwolnieniem z ust. 1 objęte są jedynie budynki lub ich części posadowione na nieruchomości stanowiącej własność przedsiębiorców, związane z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą (…).

W ramach oceny prawnej ww. zapisu zwrócono uwagę na kilka ważnych aspektów.

Po pierwsze podano, że zwolnienie podatkowe to wyłączenie z zakresu podmiotowego danego podatku pewnej kategorii podmiotów (zwolnienie podmiotowe) lub zwolnienie z przedmiotu danego podatku pewnej kategorii sytuacji faktycznych lub prawnych (zwolnienie przedmiotowe).

Po drugie wskazano, że przyjęto, iż w myśl art. 7 ust. 3 w zw. z art. 20b PodLokU rada gminy może, w drodze uchwały, wprowadzić jedynie inne zwolnienia przedmiotowe, a jeżeli uchwała taka przewiduje udzielenie pomocy publicznej, powinna być podjęta z uwzględnieniem przepisów dotyczących pomocy publicznej. Tak więc, zgodnie z powyższą delegacją ustawową, rada gminy może wprowadzić jedynie zwolnienia przedmiotowe. Zwolnienia te mogą dotyczyć wyłącznie przedmiotu, a więc nieruchomości wykorzystywanych do różnego rodzaju działalności. Cechy przedmiotu zwolnienia powinny zostać tak określone, żeby dotyczyły nieoznaczonego indywidualnie podatnika i by nie była możliwa identyfikacja konkretnego podatnika.

Po trzecie zaznaczono, że zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1-3 oraz ust. 3 PodLokU podatnikami podatku od nieruchomości poza osobami fizycznymi, osobami prawnymi, oraz jednostkami organizacyjnymi, w tym spółkami nieposiadającymi osobowości prawnej, będącymi właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, są także posiadacze samoistni nieruchomości lub obiektów budowlanych oraz użytkownicy wieczyści gruntów.

Po czwarte, co najistotniejsze,podkreślono, że ww. zapisy różnicują podatników uprawnionych do korzystania ze zwolnienia, podczas gdy rada jest uprawniona, na podstawie art. 7 ust. 3 PodLokU wyłącznie do ustanawiania zwolnień przedmiotowych. Rada gminy może wprowadzić zwolnienia od podatku od nieruchomości, ale nie może wprowadzać wyłączeń ograniczających krąg podmiotów uprawnionych do uzyskania zwolnień z podatku od nieruchomości w ramach pomocy de minimis, przyjmując kryterium podmiotowe. Wskazane w wymienionych zapisach uchwały warunki zastosowania zwolnienia z podatku od nieruchomości odnoszą się do cech podmiotu – podatnika podatku od nieruchomości, np. podatnika będącego przedsiębiorcą, ale wyłącznie jeżeli formą władania nieruchomością, na której są posadowione budynki lub ich części, jest własność.

Finalnie wskazano, że ww. zapis jest zatem sprzeczny z art. 7 ust. 3 PodLokU.

Podsumowując, ustalenia organu nadzorczego są istotne, choćby z punktu widzenia aktualnej trudnej sytuacji ekonomicznej wielu przedsiębiorców, którzy mają coraz bardziej ograniczone możliwości finansowania wydatków. Rada gminy wprowadzając zwolnienie związane z podatkiem od nieruchomości nie powinna faworyzować właścicieli – przedsiębiorców, a winna uwzględnić wszelkie tytuły prawne uprawniające do dysponowania nieruchomością przez przedsiębiorców.

Źródło: RIO w Olsztynie

Projektowana zmiana ustawy Prawo oświatowe powierzy dodatkowe uprawnienia kuratorom oświaty

W dniu 20.10.2022 r. wpłynął do Sejmu poselski projekt ustawy o zmianie ustawy – Prawo oświatowe oraz niektórych innych ustaw (druk 2710). Wśród wielu zmian, jakie są przewidziane w ustawie, najbardziej kontrowersyjnymi są zmiany dotyczące uprawnień i zadań kuratora oświaty. Zgodnie bowiem z uzasadnieniem do projektu ustawy, głównym celem nowelizacji jest wzmocnienie roli organu sprawującego nadzór pedagogiczny, w tym w szczególności kuratora oświaty, tak aby jak najpełniej mógł on wykonywać powierzone mu ustawowo zadania.

Wzmocnienie roli kuratora oświaty jest widoczne najbardziej w procedurze powoływania i odwoływania dyrektora szkoły. W sytuacjach bowiem:

1. powierzania w uzasadnionych przypadkach stanowiska dyrektora szkoły lub placówki na okres krótszy niż 5 lat szkolnych oraz
2. odwoływania nauczyciela ze stanowiska kierowniczego w czasie roku szkolnego bez wypowiedzenia

– wymagana będzie pozytywna opinia kuratora oświaty. A pozytywna opinia to nic innego jak zgoda kuratora oświaty na te działania.

Dodatkowo, kurator oświaty będzie się wypowiadał również w przypadkach prowadzenia zajęć przez organizacje społeczne w szkole. Wówczas organizacja i prowadzenie tych zajęć wymagają również pozytywnej opinii kuratora oświaty. Opinia ta jest wydawana na podstawie programu zajęć oraz materiałów wykorzystywanych do realizacji programu zajęć, a także pozytywnych opinii rady szkoły lub placówki i rady rodziców. Wszystkie te dokumenty dyrektor szkoły będzie zobowiązany przekazać na 2 miesiące przed planowanymi zajęciami.

Projekt nowelizacji ustawy zakłada również zmiany w zakresie likwidacji szkół. Mianowicie planowane jest dodanie przepisów określających m.in. warunki, jakie należy spełnić, aby móc zlikwidować szkołę. Jednym z warunków jest wymaganie, że likwidacja danej placówki nie pogorszy warunków dotarcia uczniów do szkoły, oddziału przedszkolnego, przedszkola lub innej formy wychowania przedszkolnego. Zdaje się, że ten przepis będzie szczególnie trudno zrealizować, jeśli za pogorszenie warunków dotarcia do placówki będzie uznawany np. wydłużony czas dojazdu poprzez większą odległość lub gorszą trasę do nowej szkoły.

W ustawie znalazły się również propozycje zmian dotyczące oddziałów przygotowania wojskowego w szkołach ponadpodstawowych. Zgodnie z uzasadnieniem do projektu ustawy, celem zmian jest usprawnienie procesu wydawania przez Ministra Obrony Narodowej zezwoleń na utworzenie oddziałów przygotowania wojskowego tak, aby ostatecznie pozyskać większą liczbę kandydatów do odbycia skróconej służby przygotowawczej, którzy w przyszłości zasilą zasoby rezerw osobowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Projekt ustawy wpłynął do Sejmu 20.10.2022 r. i został skierowany do pierwszego czytania w Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży.

Źródło: Sejm

Wytyczne z MF dla gmin w zakresie podatku rolnego i leśnego

W ostatnich dniach do Regionalnych Izb Obrachunkowych skierowało pismo Ministerstwo Finansów Departament Polityki Podatkowej (pismo z 21.10.2022 r.). W piśmie tym Ministerstwo Finansów zawarło istotne wskazówki w zakresie podejmowania przez rady gmin uchwał w sprawie podatku rolnego i leśnego.

W zakresie podatku rolnego wskazano, że przyjmowaną do obliczenia stawki podatku rolnego średnią cenę skupu żyta ustala się napodstawie komunikatu Prezesa GUS, ogłaszanego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” w terminie do dnia 20 października roku poprzedzającego rok podatkowy. Rady gmin są uprawnione do obniżenia cen skupu, przyjmowanych jako podstawa obliczaniapodatku rolnego na obszarze gminy.

Mając na uwadze, że korzystanie z możliwości obniżenia cen skupu żyta przyjmowanych jako podstawa obliczania podatku rolnego jest fakultatywne, należy jednocześnie mieć na względzie, że obniżyć można wyłącznie konkretną średnią cenę skupu żyta, tj. cenę ustaloną na dany rok podatkowy w komunikacie Prezesa GUS. W konsekwencji określona przez radę gminy w uchwale obniżona cena skupu żyta stanowić będzie podstawę obliczenia podatku rolnego na obszarze tej gminy, wyłącznie w tym roku podatkowym, dla którego została określona ta cena.

Dalej dodano, że w celu skorzystania z przysługującego na podstawie ww. ustawy uprawnienia do obniżenia w danym roku podatkowym ceny skupu żyta ogłoszonej przez Prezesa GUS, niezbędne jest podjęcie przez radę gminy uchwały na ten rok. Natomiast przyjmowanie jako podstawy obliczenia podatku rolnego w danym roku podatkowym obniżonej ceny skupu żyta, dotyczącej poprzedniego roku podatkowego lub jeszcze wcześniejszych, tj. określonych w nieaktualnych uchwałach, jest działaniem nieprawidłowym, niemającym podstawy prawnej w ustawie.

W zakresie podatku leśnego wskazano, że średnią cenę sprzedaży drewna przyjmowaną do obliczenia stawki podatku leśnego ustala się na podstawie komunikatu Prezesa GUS, ogłaszanego w Monitorze Polskim w terminie 20 dni po upływie trzeciego kwartału. Rady gmin są uprawnione do obniżenia kwot stanowiących średnią cenę sprzedaży drewna, przyjmowanych jako podstawa obliczania podatku leśnego na obszarze gminy. Zaznaczono jednocześnie, że w podatku leśnym, podobnie jak w przypadku podatku rolnego, określona przez radę gminy w uchwale obniżona cena sprzedaży drewna stanowić będzie podstawę obliczenia podatku leśnego na obszarze tej gminy, wyłącznie w tym roku podatkowym, dla którego została określona ta cena.

Natomiast w ramach podsumowania podano, że rady gmin są uprawnione do corocznego obniżenia średniej ceny skupu żyta i średniej ceny sprzedaży drewna, przyjmowanych do obliczenia odpowiednio: podatku rolnego i leśnego. W przypadku niepodjęcia takiej uchwały na dany rok podatkowy, dla obliczenia tych podatków obowiązywać będą kwoty wynikające z komunikatów Prezesa GUS.

Źródło: RIO w Szczecinie

Pojawił się wzór wniosku o wypłatę dodatku ciepłowniczego dla gospodarstw domowych

W dniu 26.10.2022 r. w Dzienniku Ustaw RP ukazało się rozporządzenie z 24.10.2022 r. Ministra Klimatu i Środowiska w sprawie wzoru wniosku o wypłatę dodatku dla gospodarstw domowych z tytułu wykorzystywania niektórych źródeł ciepła (Dz.U. z 2022 r. poz. 2194). Zostało ono wydane na mocy upoważnienia ustawowego z art. 24 ust. 29 DodEnergU.

Warto przypomnieć, że wspomniany dodatek dla gospodarstw domowych, to kolejna forma wsparcia po dodatku węglowym, skierowana do osób fizycznych. Z art. 24 DodEnergU wynika m.in., że dodatek dla gospodarstw domowych przysługuje osobie w gospodarstwie domowym, w przypadku gdy głównym źródłem ciepła gospodarstwa domowego jest:

1) kocioł na paliwo stałe, kominek, koza, ogrzewacz powietrza, trzon kuchenny, piecokuchnia albo piec kaflowy na paliwo stałe, zasilane peletem drzewnym, drewnem kawałkowym lub innym rodzajem biomasy, albo

2) kocioł gazowy zasilany skroplonym gazem LPG, albo

3) kocioł olejowy

– zgłoszone lub wpisane do centralnej ewidencji emisyjności budynków, o której mowa w art. 27a ust. 1 WspierRemU, do 11.8.2022 r., albo po tym dniu – w przypadku głównych źródeł ogrzewania zgłoszonych lub wpisanych po raz pierwszy do centralnej ewidencji emisyjności budynków, o których mowa w art. 27g ust. 1 WspierRemU.

Co istotne, to wójt, burmistrz albo prezydent miasta dokonuje weryfikacji wniosku o wypłatę dodatku dla gospodarstw domowych, w szczególności w zakresie zgłoszenia lub wpisania głównego źródła ciepła do centralnej ewidencji emisyjności budynków, o której mowa w art. 27a ust. 1 WspierRemU.

Wspomniane rozporządzenie jest więc przepisem wykonawczy do ww. ustawy. Konstrukcja wniosku składa się z wielu danych, które będzie weryfikował wójt.

Warto jeszcze wspomnieć, że przyznanie przez wójta, burmistrza albo prezydenta miasta dodatku dla gospodarstw domowych nie wymaga wydania decyzji administracyjnej. Odmowa przyznania dodatku dla gospodarstw domowych, uchylenie oraz rozstrzygnięcie w sprawie nienależnie pobranego dodatku wymagają wydania decyzji administracyjnej. Nadto wójt, burmistrz albo prezydent miasta przesyła wnioskodawcy informację o przyznaniu dodatku dla gospodarstw domowych na wskazany przez niego adres poczty elektronicznej, o ile wnioskodawca wskazał adres poczty elektronicznej we wniosku o wypłatę dodatku. W przypadku, gdy wnioskodawca nie wskazał adresu poczty elektronicznej, we wniosku o wypłatę dodatku, wójt, burmistrz albo prezydent miasta, odbierając ten wniosek od wnioskodawcy, informuje go o możliwości bezpośredniego odebrania od tego organu informacji o przyznaniu dodatku.

Podsumowując, rozporządzenie w sprawie wniosku jest istotne z punktu widzenia zarówno gmin, jak i odbiorców pomocy. Precyzuje bowiem dane, które wymaga ustawodawca do wypłaty świadczenia. Weryfikację wniosku będą prowadzić więc gminy wg schematu podanego we wzorze wniosku.

Dieta za podróże służbowe. Konsultacje trwają

Wniosek resortu kultury

Szef resortu kultury argumentując wniosek o podniesienie planowanych diet w podróżach służbowych krajowych z 45 zł na 50 zł powołał się na raport Głównego Urzędu Statystycznego, w którym zawarto informację, że ceny towarów i usług konsumpcyjnych w czerwcu 2022 r. w porównaniu z analogicznym miesiącem ub. roku wzrosły o 15,5% (przy wzroście cen towarów – o 16,8% i usług – o 11,5%). W stosunku do poprzedniego miesiąca ceny towarów i usług wzrosły o 1,5% (w tym towarów – o 1,7% i usług – o 1,0%). W związku z tym, że podwyżka diety nie byłaby obliczona biorąc pod uwagę tylko wskaźnik inflacji a realny wzrost cen wyżywienia, to wskazane byłoby jej podniesienie.

Stanowisko resortu pracy

W odpowiedzi na ten wniosek, szefowa resortu pracy wskazała, że podniesienie kwoty diety wiązałoby się z dodatkowymi obciążeniami pracodawców a w przypadku sfery budżetowej budżetu państwa, dlatego zasugerowała uzgodnienie projektu podniesienia diety do 45 zł.

Stanowisko resortu sprawiedliwości

Z drugiej strony Ministerstwo Sprawiedliwości w swoim stanowisku, wskazało, że „(…) należy zauważyć́, iż wraz z wejściem w życie przedłożonych rozwiązań – w ślad za przedstawioną w projekcie propozycją podwyższenia stawki diety z tytułu podroży służbowej na obszarze kraju o 7 zł, tj. do 45 zł za dobę̨ podroży – w podległych i nadzorowanych przez Ministra Sprawiedliwości jednostkach może nastąpić wzrost realizowanych kosztów w zakresie klasyfikacji budżetowej paragrafu 4410 „Podróże służbowe krajowe”. Nadmienić ponadto należy, że aktualna stawka diety, tj. 38 zł, obowiązuje krótko, od 28.7.2022 r. Zatem projektowana zmiana – która ma obowiązywać od 1.1.2023 r. – spowoduje wzrost przedmiotowej stawki o 18,42%, co oznacza zarazem wzrost o 50% wobec stawki diety w wysokości 30 zł, która obowiązywała do 28.7.2022 r. (i stanowiła dotychczas podstawę̨ do wyliczeń ewentualnego wzrostu kosztów krajowych delegacji służbowych, przy jednoczesnym uwzględnieniu danych w tym zakresie z lat 2019–2021)”.

Powyższe oznacza, że po zakończeniu konsultacji, a zwłaszcza uwzględniając stanowisko resortu pracy, w najbliższym czasie rozporządzenie powinno zostać skierowane do podpisu i publikacji w Dzienniku Ustaw.