RODO zmniejszyło innowacyjność w Europie
Raport opiera się na danych z Crunchbase oraz VentureXpert, które są komercyjnymi bazami danych inwestycyjnych, które należą do koncernu Reuters. Brano pod uwagę dane na dwa lata przed wejściem RODO i dwa lata po wejściu w życie rozporządzenia.
Inwestycje venture, na których oparto raport zdaniem autorów raportu są wskaźnikiem innowacyjności. Tego rodzaju inwestycje charakteryzują się inwestowaniem średnio i długoterminowym w przedsiębiorstwa będące we wczesnej fazie rozwoju. Najczęściej są to inwestycje wyspecjalizowanych podmiotów.
Jak wskazuje raport, spadek inwestycji w startup’y po wejściu w życie RODO wyniósł około jednej trzeciej. Przy jednoczesnym niewielkim wzroście inwestycji w pozostałych częściach świata. Biorąc pod uwagę ogół inwestycji, różnica jest jeszcze większa, ponieważ inwestycje poza Unią Europejską wzrosły o 50%.
Największe spadki inwestycji odnotowano w zakresie inwestycji w firmy z sektora opieki zdrowotnej oraz dojrzałych startup’ów. Dojrzałe startup’y to takie, które poszukują większego finansowania do dalszego rozwoju.
Podczas gdy ogólne inwestycje w Unii Europejskiej spadają, to inwestycje w startup’y zajmujące się prywatnością, bezpieczeństwem czy bezpieczeństwem danych wzrosły o 50% po wprowadzeniu rozporządzenia. Autorzy raportu przewidują, że wzrost inwestycji w tego typu startup’y jest trendem długoterminowym i choć obecnie nie bilansuje inwestycji w innych branżach może tak się stać w przyszłości.
Raport przewiduje, że zmniejszenie inwestycji w innych branżach utrzyma się w związku z wyższymi barierami wejścia jakie wprowadziło rozporządzenie. Jak również potencjalne kary jakie mogą nakładać organy ochrony danych za naruszenia ochrony danych mogą odstraszać potencjalnych inwestorów.
Spadek inwestycji w startup’y, a w konsekwencji zmniejszenie innowacyjności w Unii Europejskiej po wprowadzeniu rozporządzenia było do przewidzenia. W związku ze zmianami jakie w swoich zasadach dotyczących bezpieczeństwa przetwarzanych danych osobowych wprowadzili giganci technologiczni – Amazon, Facebook czy Google, które doprowadziły do zmniejszenia przychodów początkowych.
Oczywiście na spadek inwestycji po wprowadzeniu rozporządzenia, pod koniec 2019 r. oraz w 2020 r. wpłynął również wybuch pandemii COVID-19. Jednak w odróżnieniu od innych części świata, gdzie wraz z ponownym otwarciem wzrosły inwestycje, Unia Europejska pozostaje w tyle.
Źródło: https://www.adexchanger.com/data-exchanges/academic-study-shows-european-startup-investments-diminished-in-the-wake-of-gdpr/
MF przekazuje odpowiedź na interpelację poselską w sprawie grupowej dokumentacji cen transferowych „master file”
Istota interpelacji sprowadza się do określenia obowiązku sporządzenia grupowej dokumentacji cen transferowych (dalej też: „grupowa dokumentacja”, „master file”), o której mowa w art. 11p ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa CIT”) oraz w art. 23zb ustawy z dnia26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa PIT”), w określonych stanach faktycznych wskazanych w interpelacji Pana Posła. W interpelacji postawiono w tym zakresie trzy szczegółowe pytania:
1. Czy w przypadku nieposiadania przez podatnika informacji o spełnianiu przez grupę podmiotów powiązanych, do której należy warunków obligujących do sporządzenia dokumentacji grupowej „master file” wystarczające dla uniknięcia ewentualnych konsekwencji nieposiadania tej dokumentacji będzie oświadczenie jednostki dominującej o niespełnianiu warunków obligujących do sporządzenia dokumentacji grupowej „master file”?
2. Czy jeśli podatnik korzystał ze zwolnienia z obowiązku przygotowania lokalnej dokumentacji cen transferowych na podstawie art. 23z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 11n ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) i w konsekwencji nie był zobowiązany do sporządzenia żadnej dokumentacji lokalnej, to czy będzie w przypadku spełnienia warunków określonych w art. 23zb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 11p ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) zobowiązany do sporządzenia dokumentacji grupowej „master file”?
3. Czy jeśli podatnik był w danym roku podatkowym zobowiązany jedynie do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych dla transakcji zawieranych z podmiotami niepowiązanymi, mającymi siedzibę w krajach stosujących szkodliwą konkurencję podatkową, to czy przy równoczesnym spełnianiu warunków określonych w art. 23zb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 11p ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) będzie zobowiązany do sporządzenia grupowej dokumentacji cen transferowych „master file”?
Odpowiadając na pytania przedstawione w interpelacji przez Pana Posła, na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 11p ust. 1 ustawy CIT oraz art. 23zb ust. 1 ustawy PIT, podmioty powiązane konsolidowane metodą pełną lub proporcjonalną, które są obowiązane do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych dołączają do tej dokumentacji grupową dokumentację cen transferowych, sporządzoną za rok obrotowy, w terminie do końca dwunastego miesiąca po zakończeniu roku obrotowego, jeżeli należą do grupy podmiotów powiązanych:
1) dla której jest sporządzane skonsolidowane sprawozdanie finansowe;
2) której skonsolidowane przychody przekroczyły w poprzednim roku obrotowym kwotę 200 000 000 zł lub jej równowartość. Celem sporządzenia dokumentacji grupowej jest przekazanie administracjom podatkowym informacji o danej grupie (m.in. o jej strukturze właścicielskiej, przedmiocie i zakresie działalności, istotnych wartościach niematerialnych i prawnych oraz istotnych transakcji finansowych) oraz o kluczowych elementach polityki cen transferowych grupy.
Ad. 1) Dokumentowanie niespełnienia przesłanek do sporządzenia grupowej dokumentacji cen transferowych W art. 11p ustawy CIT oraz w art. 23zb ustawy PIT zawarte są przesłanki determinujące obowiązek sporządzenia przez podmioty powiązane grupowej dokumentacji, do których należą:
1) konsolidacja podmiotu powiązanego metodą pełną lub proporcjonalną,
2) obowiązek podmiotu do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych,
3) przynależność podmiotu do grupy podmiotów powiązanych, dla której sporządzane jest skonsolidowane sprawozdanie finansowe,
4) wysokość skonsolidowanych przychodów tej grupy w poprzednim roku obrotowym przekracza kwotę 200 000 000 zł lub jej równowartość.
Obowiązek sporządzenia grupowej dokumentacji powstanie, gdy ww. przesłanki zostaną spełnione łącznie. Przepisy o cenach transferowych zawarte w ustawie CIT oraz ustawie PIT nie określają obowiązku dokumentowania braku wystąpienia przesłanek do sporządzenia grupowej dokumentacji cen transferowych, np. poprzez uzyskanie oświadczenia od jednostki dominującej o niespełnianiu warunków obligujących do sporządzenia takiej dokumentacji. Należy pamiętać, że podmiot powinien wykazywać się należytą starannością w zakresie wypełniania swoich obowiązków nałożonych przez przepisy podatkowe, w tym obowiązków dokumentacyjnych. W przypadku wątpliwości co do istnienia obowiązku dokumentacyjnego, podmiot powiązany powinien podjąć odpowiednie kroki zmierzające do ustalenia, czy jest on objęty obowiązkiem dołączenia grupowej dokumentacji do lokalnej dokumentacji cen transferowych (np. poprzez weryfikację wysokości przychodów w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym grupy).
Ad. 2) Zwolnienie z obowiązku sporządzenia dokumentacji lokalnej a grupowa dokumentacja
Zgodnie z brzmieniem art. 11p ust. 1 ustawy CIT oraz art. 23zb ust. 1 ustawy PIT, obowiązek sporządzenia grupowej dokumentacji cen transferowych dotyczy podmiotów powiązanych, konsolidowanych metodą pełną lub proporcjonalną, które są obowiązane do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych. W związku z powyższym, podmiot zwolniony z obowiązku przygotowania lokalnej dokumentacji cen transferowych, nie jest zobowiązany do sporządzenia (względnie dołączenia) grupowej dokumentacji cen transferowych.
Ad. 3) Obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji dla transakcji zawieranych z podmiotami niepowiązanymi a grupowa dokumentacja
W stanie faktycznym przedstawionym w interpelacji Pana Posła, obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych przez podatnika ma wynikać wyłącznie z faktu zawarcia transakcji z podmiotami niepowiązanymi, mającymi siedzibę w krajach stosujących szkodliwą konkurencję podatkową. Obowiązek dokumentacyjny dla transakcji zawieranych z podmiotami niepowiązanymi, które mają siedzibę w tzw. „rajach podatkowych”, uregulowany został w przepisach art. 11o ust. 1-1a ustawy CIT oraz art. 23za ust. 1-1a ustawy PIT, zgodnie z którymi:
- do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych są obowiązani także podatnicy i spółki niebędące osobami prawnymi dokonujący transakcji innej niż transakcja kontrolowana z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeżeli wartość tej transakcji za rok podatkowy, a w przypadku spółek niebędących osobami prawnymi – za rok obrotowy, przekracza 100 000 zł.
- do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych są obowiązani podatnicy i spółki niebędące osobami prawnymi dokonujący transakcji kontrolowanej lub transakcji innej niż transakcja kontrolowana, jeżeli rzeczywisty właściciel ma miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową oraz wartość tej transakcji za rok podatkowy, a w przypadku spółek niebędących osobami prawnymi – za rok obrotowy, przekracza 500 000 zł.
Mając powyższe na uwadze oraz brzmienie art. 11p ustawy CIT oraz art. 23zb ustawy PIT, obowiązek sporządzenia grupowej dokumentacji cen transferowych należy do podmiotów powiązanych, konsolidowanych metodą pełną lub proporcjonalną, które sporządzają lokalną dokumentację cen transferowych. Sporządzenie lokalnej dokumentacji cen transferowych wyłącznie z tytułu zawarcia transakcji z podmiotem niepowiązanym, który posiada siedzibę w tzw. raju podatkowym, nie generuje obowiązku sporządzenia grupowej dokumentacji.
Źródło: Ministerstwo Finansów
Wynagrodzenie wypłacone „pod stołem” dużo mniej korzystne dla pracodawców
Konsekwencje zatrudniania na czarno
Projekt ustawy podatkowej z 26.7.2021 r., wskazuje, że rząd zamierza podjąć walkę z nielegalnym zatrudnianiem pracowników, jak również z sytuacjami, w których wynagrodzenie nie jest ujawniane w pełnej wysokości, czyli część wynagrodzenia jest faktycznie wypłacana zgodnie z prawem, a druga część jest wypłacana poza systemem. W uzasadnieniu do ustawy wskazano, że pracodawca, który zatrudnia „na czarno” stanowi nieuczciwą konkurencję w stosunku do firm, które legalnie zatrudniają̨ pracowników oraz ujawniają̨ rzeczywiste wynagrodzenia. W związku z tym, rząd będzie chciał zwalczać tego rodzaju niekonkurencyjne działania. Obecnie zgodnie z przepisami, kiedy zostanie ustalone zatrudnienie nielegalne albo ujawnione zostanie, że wynagrodzenie jest w części wypłacane „pod stołem”, to osoba, która była tak zatrudniona nadal ma obowiązek rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych. Taka sama sytuacja ma miejsce w stosunku do zapłaty przez pracodawcę będącego płatnikiem składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne zaległych składek, ale w tym momencie pracodawca może egzekwować od osoby zatrudnionej równowartości wpłaconej składki, którą̨ zgodnie z odrębnymi przepisami finansuje pracownik.
W związku z tym osoby świadczące w ten sposób pracę, rzadko są zainteresowane, żeby zgłaszać tego rodzaju sytuacje i nadużycia, bowiem muszą zapłacić zaległe obciążenia publiczno-prawne.
Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 13 lit. a ustawy z 20.4.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2020 r. poz. 1409 ze zm.), przez nielegalne zatrudnienie lub nielegalną inną pracę zarobkową należy rozumieć:
- zatrudnienie przez pracodawcę̨ osoby bez potwierdzenia na piśmie w wymaganym terminie rodzaju zawartej umowy i jej warunków,
- niezgłoszenie osoby zatrudnionej lub wykonującej inną pracę zarobkową do ubezpieczenia społecznego,
- podjęcie przez bezrobotnego zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności bez powiadomienia o tym właściwego powiatowego urzędu pracy.
W związku z tym planowane jest, że pracodawca zatrudniający osobę w nielegalny sposób za każdy miesiąc takiego nielegalnego zatrudnienia, będzie miał przypisany przychód w wysokości równej minimalnemu wynagrodzeniu za pracę obowiązującego na podstawie przepisów ustawy z 10.10.2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. z 2020 r. poz. 2207) na dzień stwierdzenia nielegalnego zatrudnienia (art. 14 ust. 2 pkt 20 ustawy PIT). Począwszy od 2022 r. będzie to kwota co najmniej 3000 zł, ostateczną wysokość minimalnego wynagrodzenia poznamy w połowie września. Przy czym, przychód ten przypisany będzie niezależnie od tego, czy nieuczciwy pracodawca faktycznie wypłacał nielegalnie zatrudnionemu pracownikowi wynagrodzenie i w jakiej wysokości (art. 14 ust. 2j ustawy PIT).
W uzasadnieniu do ustawy wskazano również, że przychodem z działalności gospodarczej będą również przychody z tytułu nielegalnego zatrudnienia w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 13 lit. a ustawy z 20.4.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz przychody ze stosunku pracy w części, w jakiej pracodawca nie ujawnił ich właściwym organom państwowym (art. 14 ust. 2 pkt 21 ustawy PIT). Bedzie to przychód odpowiadający przychodowi pracownika zwolnionemu z opodatkowania na podstawie projektowanego art. 21 ust. 1 pkt 151 ustawy PIT. Przepis ten zwalnia od podatku dochodowego przychody z tytułu nielegalnego zatrudnienia w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 13 lit. a ustawy z 20.4.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz przychody ze stosunku pracy w części, w jakiej pracodawca nie ujawnił ich właściwym organom państwowym.
Jedna z ważniejszych zmian w tym zakresie, która może pomóc zachęcić osoby zatrudnione do zgłaszania patologicznych sytuacji, jest zwolnienie takiej osoby, która jest nielegalnie zatrudniona, albo która otrzymuje część wynagrodzenia pod stołem, jeżeli takie okoliczności zostaną ujawnione, nie będzie ponosiła obciążeń́ podatkowych wynikających z takich okoliczności, bowiem cały koszt zostanie przerzucony na pracodawcę. W związku z tym zmiana, która powinna pomóc przeciwdziałań tym zjawiskom, to propozycja wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wypłaconego wynagrodzenia z tytułu nielegalnego zatrudnienia oraz wynagrodzenia wypłaconego „pod stołem”. Tego rodzaju zmiana spowoduje, że nieuczciwy pracodawca, będzie musiał przejąć ciężar opodatkowania podatkiem dochodowym wynagrodzenia osoby fizycznej (art. 23 ust. 1 pkt 55c ustawy PIT). Dodatkowo, kosztem podatkowym dla pracodawcy nie będą mogły być również składki na ubezpieczenia emerytalne od wynagrodzenia z tytułu nielegalnego zatrudnienia oraz od części nieujawnionego wynagrodzenia, pomimo że będą finansowane z jego własnych środków jako płatnika składek (art. 23 ust. 1 pkt 55d ustawy PIT), co również ma być działaniem zniechęcającym do tych patologicznych i antypracowniczych praktyk.
Ochrona z tytułu ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego będzie zachowana
Kolejna ważna z perspektywy zatrudnionej nielegalnie osoby będzie dokonanie zmian w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych. Jeżeli zostanie stwierdzone nielegalne zatrudnienie lub zaniżenie podstawy wymiaru składek pracowników, składki należne od wynagrodzenia nielegalnie zatrudnionego pracownika oraz wynagrodzenia wypłacanego w sposób sprzeczny z prawem, będą musiały zostać opłacone w takiej sytuacji przez pracodawcę (dodany zostanie ust. 1e w art. 16 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych).
Dzięki takiemu rozwiązaniu, osoba nielegalnie zatrudniona, będzie miała pełne prawo do ubezpieczeń społecznych, pomimo tego, że nie opłacała ubezpieczeń społecznych od otrzymywanego nielegalnie wynagrodzenia. To pozwoli takiej osobie uzyskać zabezpieczenie społeczne w takiej sytuacji. Tożsame rozwiązanie zostało przygotowane w ramach składek na ubezpieczenie zdrowotne, projektodawca chce, żeby w momencie, kiedy zostanie stwierdzone nielegalne zatrudnienie lub zaniżenie podstawy wymiaru składek osób zatrudnionych, składki należne od wynagrodzenia nielegalnie zatrudnionego pracownika oraz wynagrodzenia wypłacanego „pod stołem” były w całości finansowane przez pracodawcę̨. To pozwoli pracownikowi zachowywać prawo do ubezpieczenia zdrowotnego, pomimo tego, że składki będą finansowane przez pracodawcę̨ (zmiana art. 83 ust. 3 pkt 1 oraz dodanie pkt 17 w art. 86 w ust. 1 w ustawie o NFZ).
Ustawodawca planuje, żeby omówione rozwiązania dotyczące nielegalnego zatrudniania oraz nieujawniania właściwym organom części wynagrodzenia ze stosunku pracy miały zastosowanie od dnia wejścia życie ustawy.
Warto podkreślić, że pomysłodawcy zmian, podobną propozycje przewidują w przepisach ustawy dotyczącej CIT. Komentowana propozycja nie jest jeszcze częścią porządku prawnego, a finalne brzmienie przepisów może ulec zmianie.
Nowe możliwości rejestracji w e-TOLL
Od 24 czerwca br. w systemie e-TOLL możliwe jest wnoszenie opłat za przejazd pojazdem ciężkim po płatnych drogach krajowych oraz za przejazd pojazdów ciężkich i lekkich po płatnych odcinkach autostrad Konin-Stryków (A2) i Wrocław-Sośnica (A4). Od tego dnia większość usług e-TOLL jest dostępne dla użytkowników.
Do dyspozycji użytkowników e-TOLL jest sukcesywnie rozbudowywana sieć Miejsc Obsługi Klienta oraz całodobowa infolinia.
System viaTOLL zostanie wygaszony 30 września br.
Uruchomienie rejestracji w e-TOLL za pośrednictwem operatorów kart flotowych
Dostępna jest możliwość rejestracji w nowym systemie za pośrednictwem operatorów kart flotowych. W tym celu zapraszamy do kontaktu z operatorami kart: E100, PLOSE, UTA, BP-Aral, Circle K, DKV, EuroShell, EuroWAG, Eurotoll, LogPay, Mercedes Card, MSTS-Tolls.
Dostawcy karty flotowych zapewniają pełną rejestrację w systemie e-TOLL dla kont z odroczoną płatnością oraz kont przedpłaconych.
Jeżeli zdecydujesz się na rejestrację bezpośrednio przez dostawcę kart flotowych pamiętaj, że może on poprosić o uzupełnienie niezbędnych informacji dotyczących rejestrowanego podmiotu lub pojazdów.
Lista dopuszczonych dostawców OBU i ZSL coraz dłuższa
Liczba dopuszczonych do sytemu e-TOLL dostawców urządzeń OBU/ZSL przekroczyła 25 podmiotów. Użytkownicy mają do wyboru ponad 80 typów urządzeń o różnych funkcjonalnościach oferowanych przez dopuszczonych dostawców. Do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej cały czas zgłaszają się kolejni operatorzy, którzy chcą jak najszybciej przetestować swoje urządzenia.
Pamiętaj, że przed rozpoczęciem przejazdu każde urządzenie musisz przypisać do pojazdu podczas rejestracji w Internetowym Koncie Klienta e-TOLL.
Zakupione urządzenie możesz odliczyć od podatku
Przepisy wprowadzające ulgę na zakup urządzeń OBU/ZSL obowiązują od 29.6.2021 r.
Można odliczyć od dochodu poniesione w 2021 r. koszty nabycia urządzeń OBU/ZSL (zakup, leasing) i ich utrzymania np. kosztów abonamentu. Wysokość odliczenia będzie uzależniona od liczby posiadanych urządzeń OBU/ZSL. Maksymalna wysokość ulgi to 500 zł (netto) na każdy pojazd podatnika, który w 2021 r. dokonał przejazdu i zapłacił za niego elektronicznie.
Planowane zmiany w e-TOLL
Ministerstwo Finansów i Krajowa Administracja Skarbowa pracują nad wprowadzeniem kolejnych zmian i udogodnień w sposobie rejestracji w IKK oraz w aplikacji mobilnej e-TOLL PL.
Ponadto parlament zakończył prace nad ustawą z 23.7.2021 r. o zmianie ustawy o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi oraz niektórych innych ustaw, która wprowadza dla użytkowników systemu e-TOLL obniżkę stawek opłaty elektronicznej i opłaty za przejazd autostradą. Aktualne ustawa oczekuje na podpis prezydenta.
Źródło: Ministerstwo Finansów
Obowiązek zamieszczenia w BIP informacji o wynikach przetargu na sprzedaż nieruchomości pochodzących z gminnego zasobu
Gmina sprzedaje nieruchomości z zasobu komunalnego i musi zapewnić jawność tych czynności. Nie zamieszczenie informacji o wynikach przetargu na stronie internetowej urzędu stanowi naruszenie regulacji PrzetargR. Tak wynika z wystąpienia pokontrolnego RIO we Wrocławiu z 6.7.2021 r. (WK.WR.40.23.2021.438; źródło: https://bip.wroclaw.rio.gov.pl.).
Analizując przedmiotową problematykę przede wszystkim należy zwrócić uwagę na treść art. 30 ust. 2 pkt 3 SamGminU. Z tej regulacji wynika, że do zadań wójta gminy należy gospodarowanie mieniem komunalnym. Uszczegółowienie zadań wójta ma odzwierciedlenie w regulacjach GospNierU.
Z podanym zagadnieniem związana jest regulacja art. 11b SamGminU, gdzie wyrażono ogólną zasadę jawności działania organów gminy. Ograniczenia jawności mogą wynikać wyłącznie z ustaw. Jawność działania organów gminy obejmuje w szczególności prawo obywateli do uzyskiwania informacji, wstępu na sesje rady gminy i posiedzenia jej komisji.
Z punktu widzenia omawianego zagadnienia kluczowe znaczenie mają regulacje PrzetargR. Jak wynika z § 3 PrzetargR przetarg ogłasza, organizuje i przeprowadza właściwy organ, wybierając jedną z form, o których mowa w art. 40 ust. 1. Jeżeli w terminach, o których mowa w art. 39, właściwy organ nie zorganizuje kolejnego przetargu lub nie przeprowadzi rokowań, jest on obowiązany, w celu zbycia nieruchomości, zorganizować ponownie pierwszy przetarg.
Rozporządzenie ww. określa także obowiązki organu (wójta gminy) w związku z wynikiem przetargu. W tym względzie na uwagę zasługuje § 12. Z jego treści wynika m.in., że w przypadku niezaskarżenia w wyznaczonym terminie czynności związanych z przeprowadzeniem przetargu albo w razie uznania skargi za niezasadną właściwy organ podaje do publicznej wiadomości, zamieszczając w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu go obsługującego oraz wywieszając w swojej siedzibie, na okres co najmniej 7 dni, informację o wyniku przetargu, która zawiera:
1) datę i miejsce oraz rodzaj przeprowadzonego przetargu;
2) oznaczenie nieruchomości będącej przedmiotem przetargu według katastru nieruchomości i księgi wieczystej;
3) liczbę osób dopuszczonych oraz osób niedopuszczonych do uczestniczenia w przetargu;
4) cenę wywoławczą nieruchomości oraz najwyższą cenę osiągniętą w przetargu albo informację o złożonych ofertach lub o niewybraniu żadnej z ofert;
5) imię, nazwisko albo nazwę lub firmę osoby ustalonej jako nabywca nieruchomości.
W sytuacji zaś, gdy wójt nie spełni ww. obowiązku dojdzie do naruszenia prawa. Takiego typu naruszenia może wykazać RIO w trakcie kontroli gospodarki finansowej danej jednostki. Wadliwe działanie wójta zostało stwierdzono w jednym z najnowszych wystąpień pokontrolnych RIO we Wrocławiu z 6.7.2021 r. (WK.WR.40.23.2021.438). Tamże zarzucono wójtowi nieprawidłowe działanie polegające na braku zamieszczenia w BIP na stronie podmiotowej urzędu informacji o wynikach przetargu na sprzedaż kilku nieruchomości samorządowych.
Podsumowując, ustalenia RIO są jak najbardziej uzasadnione. Wójt gminy powinien dołożyć wszelkiej staranności, aby działania informacyjne w zakresie zbywania mienia komunalnego były jawne i transparentne. Konieczne jest zatem zamieszczanie w BIP danych o wyniku przetargu, aby nie narazić się na naruszenie reguł PrzetargR, jak i na zarzuty potencjalnych podmiotów, którym nie udało się uzyskać prawa własności w trybie przetargu.
Kompetencje rady powiatu w sprawie ustalenia regulaminu korzystania z parkingów na terenie powiatu
Zasady związane z odpowiedzialnością cywilną, w tym użytkowników pojazdów są uregulowane w przepisach rangi ustawowej, w tym w przepisach KC. Przepisy te nie powinny być powielane ani modyfikowane w innych aktach prawnych, w tym w aktach prawnych organów samorządowych.
Przede wszystkim należy wspomnieć o art. 40 SamPowiatU z którego wynika, po pierwsze: że na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawach rada powiatu stanowi akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze powiatu. Po drugie: akty prawa miejscowego stanowione są w szczególności w sprawach:
1) wymagających uregulowania w statucie;
2) porządkowych, o których mowa w art. 41;
3) szczególnego trybu zarządzania mieniem powiatu;
4) zasad i trybu korzystania z powiatowych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej.
Na kanwie ww. regulacji warto odnotować rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Mazowieckiego z 22.7.2021 r. (WNP-O.4131.7.2021); źródło: https://www.gov.pl/web/uw-mazowiecki/rozstrzygniecia-nadzorcze-2021r.), w którym podważono możliwość wprowadzenia do regulaminu korzystania z parkingów powiatowych, zapisów wskazujących odpowiedzialność użytkownika parkingu za szkody spowodowane przez pojazdy lub powstałe w związku z korzystaniem z miejsca parkingowego, w szczególności z tytułu zanieczyszczenia powierzchni parkingu na skutek wycieku płynów z pojazdu (wyciek oleju, płynu hamulcowego, płynu chłodniczego itp.). Organ nadzoru uznał, że tego rodzaju zapisy naruszają prawo, a w szczególności ww. regulację art. 40 ust. 2 pkt 4 SamPowiatU.
Jak bowiem podano w uzasadnieniu, rada powiatu nie ma upoważnienia do normowania kwestii związanych z odpowiedzialnością cywilną w uchwale w sprawie określenia zasad i trybu korzystania z powiatowych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. Zagadnienia dotyczące odpowiedzialności cywilnej normują odpowiednie przepisy rangi ustawowej, w tym przepisy księgi III tytułu VI KC regulujące szczegółowo zasady odpowiedzialności cywilnej.
Organ nadzoru dodatkowo zwrócił uwagę na fakt, że ww. koncepcja ma potwierdzenie w orzecznictwie sądowo-administracyjnym. Przykładowo, w wyroku WSA w Opolu z 19.9.2013 r. (II SA/Op 270/13) podano, że: Przypomnieć należy, iż upoważnienie zawarte w art. 40 ust. 2 pkt 4 SamGminU przyznaje organowi stanowiącemu gminy kompetencję do formułowania w stosunku do terenów i urządzeń użyteczności publicznej norm i zasad prawidłowego postępowania, ustalania obowiązujących reguł zachowania się przez korzystających z takich terenów i urządzeń. Jednakże rada gminy nie jest na tej podstawie uprawniona do wprowadzenia w akcie prawa miejscowego jakichkolwiek przepisów ustalających lub modyfikujących odpowiedzialność cywilnoprawną, karną lub administracyjną (tak w wyroku WSA w Poznaniu z 16.11.2011 r., IV SA/Po 672/11 i w wyroku WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 27.1.2010 r., II SA/Go 974/09 – opubl http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Z powyższego należy zatem wnioskować, że jakkolwiek intencja rady powiatu była słuszna, w założeniu bowiem chodziło zapewne o uświadomienie korzystających z parkingów o ewentualnej odpowiedzialności za szkody spowodowane na parkingach samorządowych, to niestety nie ma podstaw prawnych, aby ujmować tego rodzaju zapisy we wspomnianym akcie prawnym.
W konsekwencji stanowisko organu nadzoru jest uzasadnione, a przede wszystkim jest wyznacznikiem aktualnie obowiązujących przepisów prawnych.
Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o lasach
Zakłada również uchylenie przepisu, zgodnie z którym właściciele lasów realizują cele i zasady gospodarki leśnej wskazane w LasU, w szczególności m.in. poprzez: kształtowanie równowagi w ekosystemach leśnych, podnoszenie naturalnej odporności drzewostanów; trwałe utrzymywanie lasów i zapewnienie ciągłości ich użytkowania, powiększanie zasobów leśnych.
Doprecyzowano także, że zmiana ustawowego terminu urządzania lasu jest możliwa w drodze decyzji administracyjnej organu zatwierdzającego plan urządzenia lasu.
Uściślono, że zatwierdzenie planu urządzenia lasu dla lasów stanowiących własność Skarbu Państwa oraz uproszczonych planów urządzenia lasu dla lasów wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa następuje na podstawie decyzji administracyjnej ministra właściwego do spraw środowiska. W odniesieniu do uproszczonych planów urządzania lasów w innych przypadkach decyzję ma wydawać starosta.
Zmiana planu urządzenia lasu lub uproszczonego planu urządzenia lasu może być dokonana w drodze decyzji przez właściwy organ.
Proponowana ustawa ma wejść w życie po upływie 14 dnia od dnia ogłoszenia.
Projekt został skierowany do Biura Analiz Sejmowych, Biura Legislacyjnego do zaopiniowania o zgodności z prawem Unii Europejskiej.
Nieustalenie dotacji podlegającej zwrotowi do budżetu może stanowić naruszenie dyscypliny finansów publicznych
Regionalna izba obrachunkowa sformułowała zarzut wobec gminy – nieustalenia dotacji do zwrotu od klubu sportowego, który pokrył jeden z wydatków poniesiony jeszcze przed podpisaniem umowy udzielenia dotacji. Chodziło w tym zakresie o pokrycie kosztów ubezpieczenia grupowego i OC zawodników klubu sportowego. Ogólnie rzecz ujmując, chodziło o zaniechania gminy, w zakresie ustalania należnych budżetowi zwrotów z tytułu dotacji.
Regionalna izba obrachunkowa wskazała, że klub sportowy nie mógł pokryć ww. wydatku z dotacji, bo wydatek został poniesiony jeszcze przed podpisaniem umowy pomiędzy gminą a tym klubem. Izba wskazała, że powyższe świadczy o nieprzestrzeganiu przez art. 252 ust. 1 pkt 2 i ust. 6 pkt 2 FinPubU. Z podanych regulacji wynika zaś, że dotacje udzielone z budżetu jednostki samorządu terytorialnego: wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem – podlegają zwrotowi do budżetu wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, w ciągu 15 dni od dnia stwierdzenia okoliczności, o których mowa w pkt 1 lub pkt 2. Nadto, odsetki od dotacji podlegających zwrotowi do budżetu jednostki samorządu terytorialnego nalicza się począwszy od dnia następującego po upływie terminów zwrotu określonych w ust. 1 i 2 w odniesieniu do dotacji pobranej nienależnie lub w nadmiernej wysokości.
Regionalna izba obrachunkowa wskazała także, że osobą odpowiedzialną za dopuszczenie do ww. nieprawidłowości jest wójt gminy. W kontekście odpowiedzialności wójta, w zaleceniach pokontrolnych uzupełniająco wskazano również na art. 61 ust. 1 pkt 4 FinPubU, z którego wynika, że organami pierwszej instancji właściwymi do wydawania decyzji w odniesieniu do należności, o których mowa w art. 60 FinPubU, o ile odrębne ustawy nie stanowią inaczej, są w stosunku do należności budżetów jednostek samorządu terytorialnego – wójt, burmistrz, prezydent miasta, starosta albo marszałek województwa.
W każdym bądź razie, regionalna izba obrachunkowa w zaleceniach wskazała na konieczność podjęcia przez wójta dwóch działań:
1) prawidłowego rozliczania dotacji udzielanych klubom sportowym z uwzględnieniem m.in. przepisów art. 126 w związku z art. 221 ust. 3 pkt 1 i pkt 5 FinPubU, poprzez ustalanie kwot niewykorzystanej dotacji podlegającej zwrotowi do budżetu gminy,
2) podjęcie działań mających na celu ustalenie i wyegzekwowanie od klubu sportowego zwrotu środków dotacji wydatkowanych przez ten klub przed dniem zawarcia umowy dotacyjnej z gminą.
Podsumowując powyższe, należy wskazać, że zarzuty regionalnej izby obrachunkowej sformułowane pod adresem wójta gminy stanowią o poważnym naruszeniu ww. regulacji ustawowych. Powyższe może nawet skutkować jeszcze poważniejszymi konsekwencjami na płaszczyźnie art. 8 pkt 3 DyscypFinPubU, zgodnie z którym naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest nieustalenie kwoty dotacji podlegającej zwrotowi do budżetu. W tych uwarunkowaniach prawnych wójt gminy powinien więc podjąć niezwłoczne czynności w celu realizacji zaleceń pokontrolnych regionalnej izby obrachunkowej.
Źródło: http://www.krakow.rio.gov.pl/
Ustawa o kasach zapomogowo-pożyczkowych. Sejm uwzględnił poprawki senackie
Ustawa z 11.8.2021 r. o kasach zapomogowo-pożyczkowych (dalej: ustawa) zastąpi aktualne regulacje, powtarzając większość ich rozwiązań, a także porządkując i aktualizując niektóre zagadnienia. W stosunku do projektu rządowego różni się ona jedną ważną merytorycznie poprawką. Sejm zdecydował bowiem o wyłączeniu zapomóg z kas zapomogowo-pożyczkowych spod egzekucji komorniczej. Uwzględnił również poprawki senackie, z których większość ma charakter doprecyzowujący. Ustawa czeka na podpis prezydenta i publikację w Dzienniku Ustaw.
Obecne regulacje
Kasy zapomogowo-pożyczkowe (KZP) są aktualnie unormowane w:
- art. 39 ustawy z 23.5.1991 r. o związkach zawodowych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 263; dalej: ustawa związkowa),
- rozporządzeniu Rady Ministrów z 19.12.1992 r. w sprawie pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych oraz spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych w zakładach pracy (Dz.U. z 1992 r. Nr 100, poz. 502; dalej: rozporządzenie).
Pierwszy z wymienionych przepisów został dostosowany do poszerzonej od 1.1.2019 r. grupy osób, którym przysługuje prawo koalicji, czyli tworzenia i wstępowania do związków zawodowych. Przewiduje, że członkami KZP mogą być:
- osoby wykonujące pracę zarobkową, czyli pracownicy lub osoby świadczące pracę za wynagrodzeniem na innej podstawie niż stosunek pracy, jeżeli nie zatrudniają do tego rodzaju pracy innych osób, niezależnie od podstawy zatrudnienia, oraz mają takie prawa i interesy związane z wykonywaniem pracy, które mogą być reprezentowane i bronione przez związek zawodowy;
- emeryci i renciści bez względu na przynależność związkową.
Ta zmiana nie znalazła odzwierciedlenia w rozporządzeniu. Nadal ogranicza ono członkostwo do pracowników oraz emerytów i rencistów, a także posługuje się nieobowiązującą na gruncie ustawy terminologią (pracownicze KZP, zakład pracy). Utraci moc, podobnie jak art. 39 ustawy związkowej, wraz z wejściem w życie nowych przepisów. Ma to nastąpić po upływie 30 dni od publikacji.
Zasady tworzenia
Według art. 2 pkt 2 ustawy w zw. z art. 11 pkt 2 ustawy związkowej, pracodawcą jest pracodawca w rozumieniu art. 3 KP oraz jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one inną niż pracownik osobę wykonującą pracę zarobkową, niezależnie od podstawy tego zatrudnienia. U tak definiowanego, jednego pracodawcy będzie mogła działać tylko jedna KZP (tak też jest obecnie). Będą mogły ją utworzyć osoby wykonujące pracę zarobkową (pracownicy, zleceniobiorcy, świadczeniobiorcy, itp.) u tego pracodawcy, jeżeli gotowość przynależności do KZP zadeklaruje co najmniej 10 z tych osób (według rozporządzenia 10 pracowników). Utworzenie oznacza uchwalenie statutu KZP (zgodnie z wymogami art. 15 ustawy, co jest nowością w stosunku do obecnego stanu prawnego) i dokonanie wyboru przewidzianych w nim organów (art. 7 ust. 2 ustawy).
Siedzibą i adresem KZP będą siedziba i adres pracodawcy, u którego została utworzona.
Celem działania KZP ma być – podobnie jak teraz – udzielanie jej członkom pomocy materialnej w formie nieoprocentowanych pożyczek, a w miarę posiadanych środków także zapomóg.
Zakres pomocy pracodawcy na rzecz KZP
Przewidziana w § 4 ust. 1 rozporządzenia |
Przewidziana w art. 6 ust. 1 ustawy |
Zapewnienie pomieszczeń biurowych i odpowiednio zabezpieczonego miejsca na przechowywanie pieniędzy |
Udostępnianie pomieszczeń biurowych |
Transport pieniędzy z banku |
Udostępnianie odpowiednio zabezpieczonego miejsca na przechowywanie gotówki |
Prowadzenie księgowości, obsługi kasowej i prawnej |
Transport gotówki do banku i z banku, jeśli pracodawca prowadzi obrót gotówkowy |
Dostarczanie druków i formularzy |
Udzielanie informacji umożliwiających dokonanie weryfikacji, czy określona osoba spełnia warunki członka KZP (wskazane w art. 7 ust. 1 ustawy) oraz poręczyciela (wymienione w art. 35 ust. 4 pkt 1–3 ustawy) |
Dokonanie na rzecz PKZP i SKOK potrąceń w listach płac, listach wypłat i zasiłków chorobowych i zasiłków wychowawczych, wpisowego, wkładów miesięcznych i rat i pożyczek |
Prowadzenie rachunkowości, obsługi kasowej i prawnej |
Przyjmowanie wpłat wnoszonych przez emerytów i rencistów oraz osoby przebywające na urlopach wychowawczych |
Dokonywanie na rzecz KZP potrąceń wpisowego, miesięcznych wkładów członkowskich i rat pożyczek na listach płac, listach wypłat i zasiłków, a w przypadku braku możliwości dokonania takiego potrącenia – informowanie o tym zarządu |
Odprowadzanie wpłat na rachunek bankowy PKZP lub SKOK |
Niezwłoczne odprowadzanie wpłat wpisowego, miesięcznych wkładów członkowskich i rat pożyczek na rachunek płatniczy KZP |
Informowanie przynajmniej raz w roku członków kas o stanie ich wkładów i zadłużeń |
Przekazywanie przez zarząd członkom KZP informacji o stanie ich wkładów członkowskich i zadłużenia |
Zdolność prawna i sądowa
Na mocy art. 9 ust. 1 ustawy KZP zyskają zdolność prawną i sądową w zakresie niezbędnym do realizacji ich celów statutowych. Będą zatem mogły nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywanymi, od daty złożenia pod statutem podpisów przez wszystkich założycieli. Wykluczone będzie natomiast prowadzenie przez KZP działalności gospodarczej (art. 9 ust. 2 ustawy).
Członkowie KZP (osoby wykonujące pracę zarobkową, emeryci i renciści, osoby skierowane do odbycia u pracodawcy służby zastępczej, żołnierze zawodowi, funkcjonariusze Policji, Straży Granicznej, Straży Pożarnej i Służby Ochrony Państwa) mają odpowiadać za zobowiązania KZP w części odpowiadającej ich wkładom członkowskim.
Sprawowanie nadzoru
Obecne regulacje gwarantują nadzór społeczny nad KZP związkom zawodowym. Ustawa rozbudowuje kwestię kontroli, zapewniając ją w pierwszym rzędzie zakładowej organizacji związkowej w rozumieniu art. 251 ustawy związkowej, a gdy jest kilka u pracodawcy – ich wspólnej reprezentacji, a w razie jej niewyłonienia – zakładowej organizacji związkowej zrzeszającej największą liczbę osób wykonujących pracę zarobkową u pracodawcy.
Przy braku związków zawodowych u pracodawcy prawo kontroli nad KZP przypadnie radzie pracowników, a gdy ona nie została utworzona – reprezentacji osób wykonujących pracę zarobkową wyłonionej w trybie przyjętym u danego pracodawcy (art. 5 ust. 3 i 4 ustawy).
Dane osobowe
Nowością w stosunku do aktualnych przepisów stanowi art. 43 ustawy dotyczący danych osobowych. Zakłada on, że KZP będzie administratorem pozyskanych danych, a pracodawca będzie mógł je przetwarzać jedynie w celu świadczenia KZP pomocy, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4–8 ustawy. Podstawą przetwarzania danych (zamknięty katalog zamieszczony w art. 43 ust. 2 ustawy) przez KZP ma być zgoda udzielona w formie oświadczenia członka KZP, osoby uprawnionej lub poręczyciela. KZP będzie mogła żądać udokumentowania danych osobowych w zakresie niezbędnym do ich potwierdzenia.
Katalog danych osobowych i okresy ich przechowywania
Rodzaj danych osobowych |
Okres przechowywania |
Dane członka KZP: imię (imiona) i nazwisko; numer PESEL, a w przypadku braku numeru PESEL – nazwę i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę państwa, które go wydało; adres do korespondencji oraz numer telefonu lub adres poczty elektronicznej; stan cywilny oraz ustrój majątkowy; stan zdrowia; otrzymywane wynagrodzenie lub zasiłek |
Od dnia udzielenia zgody na przetwarzanie danych do upływu 10 lat od dnia ustania członkostwa |
Dane osoby uprawnionej: imię (imiona) i nazwisko; numer PESEL, a w przypadku braku numeru PESEL – nazwę i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę państwa, które go wydało; adres do korespondencji oraz numer telefonu lub adres poczty elektronicznej |
Od dnia udzielenia zgody na przetwarzanie danych do upływu 5 lat od dnia wypłaty wkładu członkowskiego |
Dane poręczyciela: imię (imiona) i nazwisko; numer PESEL, a w przypadku braku numeru PESEL – nazwę i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę państwa, które go wydało; adres do korespondencji oraz numer telefonu lub adres poczty elektronicznej; stan cywilny oraz ustrój majątkowy |
Od dnia udzielenia zgody na przetwarzanie danych do upływu 5 lat od dnia spłaty poręczanej pożyczki
|
Likwidacja KZP
W dwóch przypadkach KZP musi być obecnie i będzie musiała być od chwili obowiązywania nowych regulacji zlikwidowana. W myśl art. 44 ustawy są to: ogłoszenie upadłości lub likwidacja pracodawcy, a także zmniejszenie się liczby członków KZP poniżej dziesięciu. Przepis ten wprowadza dwumiesięczny termin, w jakim ma zapaść uchwała od dnia zajścia wyżej wymienionych zdarzeń.
Niezależnie od zaistnienia wymienionych przesłanek walne zebranie członków będzie mieć możliwość podjęcia uchwały o likwidacji KZP z własnej inicjatywy, bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy liczby członków.
Przepisy przejściowe
Z dniem wejścia w życie nowych przepisów:
- dotychczasowe KZP staną się KZP w rozumieniu nowych regulacji (art. 62 ustawy),
- członkowie dotychczasowych KPZ staną się członkami KZP w rozumieniu nowych regulacji (art. 63 ustawy),
- wpisowe i dotychczasowe wkłady członkowskie w KPZ staną się wpisowym i wkładami członkowskimi w rozumieniu nowych regulacji (art. 64 ustawy).
Członkowie organów dotychczasowych KPZ mają pełnić swoje obowiązki do końca kadencji (art. 65 ustawy). Zarządy dotychczasowych KPZ będą zobowiązane złożyć wnioski do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej w ciągu 18 miesięcy od dnia wejścia w życie nowych regulacji (art. 66 ustawy). W takim samym czasie mają być dostosowane statuty obecnych KZP do nowych przepisów (art. 67 ustawy).
Plany działania operatora pocztowego w sytuacji szczególnego zagrożenia
W Dz.U. z 2021 r. pod poz. 1478 opublikowano rozporządzenie Rady Ministrów z 23.7.2021 r. w sprawie planów działania operatora pocztowego w sytuacji szczególnego zagrożenia.
Rozporządzenie określa trzy grupy zagadnień. Po pierwsze, rodzaje, zawartość oraz tryb sporządzania i aktualizacji przez operatora pocztowego planów działania w sytuacjach kryzysowych, stanach nadzwyczajnych oraz w przypadkach bezpośrednich zagrożeń dla jego zasobów wykorzystywanych do świadczenia usług pocztowych lub utrzymania ciągłości świadczonych usług pocztowych.
Operator pocztowy sporządza plan działania w sytuacji szczególnego zagrożenia, przy czym:
- plan operatora pocztowego jest sporządzany dla obszaru, na którym operator ten faktycznie wykonuje działalność pocztową;
- plan grupy kapitałowej jest sporządzany dla całego obszaru, na którym grupa kapitałowa faktycznie wykonuje działalność pocztową.
Operator pocztowy dokonuje analiz i ocen na zasadach określonych w § 6 rozporządzenia, czyli m.in. analizy: szczególnych zagrożeń środowiskowych i fizycznych, zagrożeń cyberbezpieczeństwa, potrzeb w zakresie świadczenia, zachowania ciągłości świadczenia i przywracania świadczenia usług pocztowych, oceny danych dotyczących zagrożeń itd. Plan działania powinien zawierać szereg elementów, których zakres szczegółowo określa § 7 rozporządzenia.
Operator pocztowy ma obowiązek sporządzić plan działania w ciągu 12 miesięcy od rozpoczęcia świadczenia usług pocztowych.
Po drugie, rozporządzenie określa organy uzgadniające plany działania w sytuacji szczególnego zagrożenia oraz zakres tych uzgodnień, a także rodzaje operatorów pocztowych obowiązanych do uzgadniania zawartości planów. Na zasadach określonych w § 8 rozporządzenia operator pocztowy (a także operator wyznaczony), sporządzając plan działania, dokonuje jego uzgodnień z ministrem właściwym do spraw łączności, właściwymi terytorialnie wojewodami, a także z Ministrem Obrony Narodowej, ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
Organy te uzgadniają plan albo odmawiają jego uzgodnienia, określając przyczynę odmowy uzgodnienia oraz wyznaczając termin uzupełnienia i ponownego przesłania planu do uzgodnienia. Po dokonaniu uzgodnień operator pocztowy przekazuje Prezesowi UKE plan do uzgodnienia w zakresie określonym w § 7 pkt 7 lit. b i pkt 13 rozporządzenia oraz w zakresie spełnienia warunków dotyczących zawartości planu. Prezes UKE:
- uzgadnia plan albo
- odmawia uzgodnienia planu, określając przyczynę odmowy uzgodnienia, oraz wyznacza termin jego uzupełnienia i ponownego przesłania do uzgodnienia.
Po uzgodnieniu planu z Prezesem UKE operator pocztowy przekazuje plan ministrowi właściwemu do spraw łączności.
Po trzecie, rozporządzenie wskazuje rodzaje operatorów pocztowych niepodlegających obowiązkowi sporządzania planów. Obowiązkowi sporządzenia planu nie podlega bowiem operator pocztowy, którego roczne przychody z tytułu wykonywania działalności pocztowej w poprzednim roku obrotowym były równe kwocie 400 tysięcy złotych lub od niej mniejsze lub który wykonuje działalność pocztową wyłącznie na obszarze nieprzekraczającym granic administracyjnych jednego województwa.
Trzeba też dodać, że operator pocztowy dokonuje aktualizacji okresowej planu nie rzadziej niż raz na 5 lat. Natomiast aktualizacji bieżącej planu operator dokonuje niezwłocznie po wystąpieniu okoliczności wpływających na jego treść i przesyła zaktualizowaną część planu organom uzgadniającym plan.
Operator pocztowy ma też obowiązek określić przyczynę aktualizacji bieżącej planu, wskazując w szczególności, czy aktualizacja jest wynikiem:
- zmian w infrastrukturze pocztowej lub w zakresie wykonywanej działalności pocztowej, w tym zmiany obszaru objętego planem, wpływających na zmianę sposobu i formy realizacji planu;
- zmiany danych identyfikujących operatora pocztowego;
- zmiany warunków lub procedur współpracy z organami uzgadniającymi plan;
- istotnej zmiany danych dotyczących szczególnych zagrożeń;
- zmiany potrzeb w zakresie świadczenia, zachowania ciągłości świadczenia i przywracania świadczenia usług pocztowych (§ 6 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia), wskazanych we wniosku właściwych organów uzgadniających plan.
Aktualizacja bieżąca planu w zakresie współpracy operatora pocztowego z organami uzgadniającymi plan (§ 7 pkt 7 rozporządzenia), wymaga uzgodnienia z właściwymi organami w zakresie ich kompetencji.
Jak wynika z przepisów przejściowych:
- operator pocztowy świadczący usługi pocztowe przed 14.8.2021 r., który nie wykonał obowiązku sporządzenia planu działania, jest obowiązany do sporządzenia planu w ciągu 12 miesięcy od 14.8.2021 r., czyli do 14.8.2022 r.; plany sporządzone przed 14.8.2021 r. zachowują moc do upływu terminu ich aktualizacji (aktualizacji okresowej dokonuje się nie rzadziej niż raz na 5 lat); przepisy stosuje się odpowiednio do planu grupy kapitałowej;
- do spraw w zakresie sporządzania i aktualizacji planów, wszczętych i niezakończonych przed 14.8.2021 r., stosuje się przepisy rozporządzenia.