Aktualizacja opłaty za użytkowanie wieczyste jest zbędna gdy grunt jest z niej zwolniony
Stan faktyczny
Prezydentem miasta B., jako reprezentant Skarbu Państwa (organ powiatu grodzkiego) wydał decyzję w przedmiocie aktualizacji opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości należącej do spółki P. Zgodnie z art. 77 ust. 1 GospNierU opłata ta podlega aktualizacji raz na 3 lata, jeżeli wartość tej nieruchomości ulegnie zmianie. Zaktualizowaną opłatę roczną ustala się, przy zastosowaniu dotychczasowej stawki procentowej, od wartości nieruchomości określonej na dzień aktualizacji opłaty. W tym wypadku opłata wynosiła około 3% wartości gruntu, w sumie około 20 tys. zł rocznie.
Użytkownik wieczysty – spółka P. – odwołała się od tej decyzji do SKO w B. kwestionując obowiązek jej wniesienia do Skarbu Państwa. Działka, której dotyczył spór, należała bowiem do jednej ze spółek grupy kapitałowej PKP S.A. i miała być gruntem użytkowanym na cele transportu kolejowego. Te zaś – w świetle art. 8 TrKolejU – są zwolnione od opłat z tytułu użytkowania wieczystego.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. oddaliło odwołanie spółki P., wskazując, że sporny teren nie jest zajęty pod infrastrukturę kolejową, a spółka – użytkownik wieczysty – prowadzi na niej działalność związaną z infrastrukturą techniczną i energetyczną kolei (do tego celu została zresztą kilkanaście lat temu powołana) i nie zajmuje się w ogóle przewozami kolejowymi.
Postępowanie przed sądami powszechnymi
Spółka odwołała się do sądu, ale jej odwołanie i apelacja zostały także oddalone. Sądy, opierając się na opinii biegłego przyznały rację Prezydentowi B., który argumentował, że grunt nie jest przeznaczony pod transport kolejowy, opierając się na opinii biegłego sądowego.
Stanowisko Sądu Najwyższego
Skargę kasacyjną złożyła spółka P. Została uwzględniona – SN uchylił wyrok apelacyjny, nakazując ponowne rozpatrzenie sprawy.
Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wskazał, że opłata z tytułu użytkowania wieczystego nie jest daniną publiczną, ma cywilnoprawny charakter i rozstrzygnięcia dotyczące jej wysokości zapadłe w SKO czy w sądach mają konstytutywny, prawno-kształtujący charakter. Bezwzględnie zatem, przy orzekaniu w sprawie ustalenia opłaty za użytkowanie wieczyste, należy wziąć pod uwagę ustawowe zwolnienia z tych opłat. Skoro dany grunt, z uwagi na jego przeznaczenie (w tym wypadku – pod infrastrukturę kolejową), jest z mocy prawa zwolniony z wnoszenia takich opłat, to pozbawione sensu jest ustalanie takiej opłaty niejako „na przyszłość”, z założeniem, że będzie obowiązywać gdy grunt zmieni przeznaczenie. Gdyby to nastąpiło, zapewne w dość odległej przyszłości (biorąc pod uwagę trwałość infrastruktury kolejowej i jej znaczenie gospodarcze), to nawet zaktualizowana obecnie opłata nie będzie miała znaczenia prawnego. Gdy bowiem w przyszłości dojdzie ewentualnie do takich przekształceń, konieczne będzie ponowne ustalenie opłaty, być może dla nowego użytkownika wieczystego.
Skoro jednak zwolnienie z opłaty wynika z przeznaczenia gruntu, to jego sposób użytkowania należy dokładnie ocenić, nie poprzestając na jednej, fragmentarycznie branej pod uwagę opinii biegłego, w dodatku, gdy opinia ta jest sprzeczna z inną opinią biegłego, wydaną przed sądem niższej instancji.
Kolejny projekt zmian w gospodarce nieruchomościami!
Projekt przewiduje rozszerzenie katalogu celów publicznych o jakich mowa w art. 4 GospNierU, poprzez dodanie kolejnego punktu, tj. art. 4 pkt 19. Nowym celem publicznym mają być nieruchomości przeznaczone na cele działalności sakralnej tj. obiekty przeznaczone na miejsca prowadzenia kultu religijnego (kościoła, kaplicy, innego domu modlitwy, domu pogrzebowego lub cmentarza wraz z niezbędnym zapleczem) (https://orka.sejm.gov.pl/Druki9ka.nsf/Projekty/9-020-659-2021/$file/9-020-659-2021.pdf).
Ponadto projekt zakłada, że przy sprzedaży nieruchomości w drodze bezprzetargowej właściwy organ może udzielić bonifikaty od ceny nieruchomości, jeżeli nieruchomość jest sprzedawana kościołom i innym związkowym wyznaniowym, mającym uregulowane stosunki z państwem na podstawie ustawy lub wpisanym do Rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych, na budowę, rozbudowę lub adaptację służącą celom, o których mowa w art. 4 pkt 19 GospNierU. Wnioskodawca o udzielenie bonifikaty będzie zobowiązany do przedstawienia we wniosku o udzielenie bonifikaty koncepcji wykorzystania nieruchomości, której zakup objęty jest bonifikatą.
Właściwy organ będzie zobowiązany jest do kontroli wykorzystania nieruchomości na cele uzasadniające udzielenie bonifikaty nie wcześniej niż 3 lata i nie później niż 5 lat od dnia zawarcia umowy zakupu nieruchomości.
Projekt został skierowany do Biura Legislacyjnego i Biura Analiz Sejmowych.
Gmina powinna określić termin wykorzystania dotacji celowej
Z ustaleń podanych we wskazanym wystąpieniu wynika, że gmina przyznała dotację celową dla spółki wodnej. Warto wspomnieć, że podstawą udzielenia dotacji była uchwała rady gminy, podjęta zapewne na mocy upoważnienia ustawowego z PrWod. W tym zakresie mowa o przepisie art. 443 PrWod, gdzie m.in. postanowiono, że spółki wodne mogą korzystać z pomocy finansowej z budżetów jednostek samorządu terytorialnego na bieżące utrzymanie wód i urządzeń wodnych oraz na finansowanie lub dofinansowanie inwestycji. Pomoc finansowa, o której mowa wyżej, polega na udzielaniu dotacji celowej w rozumieniu przepisów FinPubU z budżetów jednostek samorządu terytorialnego. Nadto, zasady udzielania dotacji celowej, tryb postępowania w sprawie udzielania dotacji i sposób jej rozliczania określają organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego w drodze uchwały będącej aktem prawa miejscowego. W orzecznictwie nadzorczym regionalnych izb obrachunkowych akcentuje się, że przez zasady udzielania dotacji, o których wyżej mowa, należy rozumieć normy prawne określające sposób ustalania wysokości dotacji, krąg podmiotów, którym dotacja ma być przyznana oraz rodzaj zadań, na które dotacja ma być udzielona. Organ stanowiący gminy, dysponując kompetencją do określania zasad udzielania dotacji celowej dla spółek wodnych, powinien w uchwale określić zamknięty katalog zadań finansowanych z udzielonej dotacji i nie jest uprawniony do przekazania w tym zakresie swoich kompetencji organowi wykonawczemu (por. uchwała Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rzeszowie z 12.1.2021 r., znak I/53/2021).
Dalej podano z kolei, że udzielenie dotacji celowej następuje na podstawie umowy zawartej przez jednostkę samorządu terytorialnego ze spółką wodną.
Nieprawidłowość została stwierdzona właśnie w stosunku do podanej umowy, którą zawarła gmina ze spółką wodną. Zarzut sprowadzał się do tego, że w treści tej umowy nie wskazano terminu wykorzystania dotacji, nie dłuższego niż do dnia 31 grudnia danego roku budżetowego. Zdaniem regionalnej izby obrachunkowej takie zaniechanie ze strony gminy naruszyło art. 250 pkt 2 FinPubU. Z tej regulacji wynika zaś, że:
Zarząd jednostki samorządu terytorialnego, udzielając dotacji celowej, w tym jednostce sektora finansów publicznych, w przypadku gdy odrębne przepisy lub umowa międzynarodowa nie określają trybu i zasad udzielania lub rozliczania tej dotacji, zawiera umowę, która określa w szczególności:
1) (…)
2) termin wykorzystania dotacji, nie dłuższy niż do dnia 31 grudnia danego roku budżetowego;
3) (…)
Z takiej konstrukcji przepisu prawnego należy wnioskować, że termin wykorzystania dotacji jest obligatoryjnym elementem umowy dotacji celowej. Termin ten powinien zostać określony w umowie dotacji przez osobę reprezentującą gminę, czyli zasadniczo przez wójta gminy. W podanym wystąpieniu pokontrolnym stwierdzono, że właśnie wójt gminy jest osobą odpowiedzialną za powstanie wskazanej nieprawidłowości.
Końcowo dodać warto, że wskazane naruszenie nie stanowi jednak czynu naruszającego dyscyplinę finansów publicznych.
Podsumowując, nieprawidłowości stwierdzone przez regionalną izbę obrachunkową są istotne, z punktu widzenie gospodarki finansowej gminy i wydatkowania środków budżetowych. Określenie terminu wykorzystania dotacji celowej jest bowiem w interesie gminy, która powinna w należyty sposób weryfikować dysponowanie środkami publicznymi przez beneficjenta dotacji, abstrahując od realizacji podstawowego wymogu stawianego wprost przez ustawodawcę.
Źródło: http://bip.bydgoszcz.rio.gov.pl
Psy służbowe i konie służbowe w służbach mundurowych
W Dz.U. z 2021 r. pod poz. 1728 opublikowano ustawę z 11.8.2021 r. o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw.
Zmiany wprowadzono do ustaw z:
- 6.4.1990 r. o Policji (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 360 ze zm.);
- 21.11.1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 372);
- 12.10.1990 r. o Straży Granicznej (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1486);
- 24.8.1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1123);
- 9.4.2010 r. o Służbie Więziennej (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1064);
- 8.12.2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 575);
- 26.1.2018 r. o Straży Marszałkowskiej (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1940).
Nowe przepisy we wszystkich tych ustawach odnoszą się do zasad postępowania z psami służbowymi (kontraktowymi), a w przypadku Policji, Sił Zbrojnych i Straży Granicznej dotyczy to także koni służbowych, i są w gruncie rzeczy wspólne dla wszystkich tych aktów prawnych.
Z nowych przepisów wynika m.in., że do użycia w wymienionych służbach mundurowych zwierzęta dobiera się w taki sposób, aby spełniały określone w przepisach poszczególnych ustaw kryteria zdrowotne i użytkowe, zapewniające przydatność zwierzęcia do użycia go w celu realizacji określonych zadań właściwych dla poszczególnych służb.
Zwierzęta te:
- mogą być używane w danych służbach po odbyciu przewidzianego szkolenia;
- znajdują się na stanie wskazanej jednostki organizacyjnej poszczególnych służb;
- wycofane z użycia pozostają na stanie tej jednostki.
Opiekunem zwierzęcia może być wyznaczony funkcjonariusz danych służb zgodnie z przepisami wymienionych wyżej ustaw. Natomiast zwierzę wycofuje się z użycia w przypadku:
- trwałej utraty sprawności użytkowej;
- wystąpienia stanu chorobowego nierokującego poprawy (wystąpienia narowów u konia);
- braku postępów w szkoleniu rokujących osiągnięcie odpowiedniego poziomu wyszkolenia zwierzęcia;
- padnięcia albo konieczności jego bezzwłocznego uśmiercenia;
- upływu 6 miesięcy od dnia jego utraty albo zaginięcia.
Co do wycofanych zwierząt, to zgodnie z nowymi przepisami:
- opiekunem takiego zwierzęcia w pierwszej kolejności może być jego dotychczasowy opiekun, jeżeli złoży pisemną deklarację woli sprawowania opieki;
- w następnej kolejności opiekunem może być inny opiekun zwierzęcia, jeżeli złoży pisemną deklarację woli sprawowania opieki;
- jeżeli zwierzę nie zostanie powierzone takiemu opiekunowi, można je powierzyć innemu funkcjonariuszowi określonemu w przepisach wymienionych wyżej ustaw, jeżeli złoży pisemną deklarację woli sprawowania opieki oraz posiada wiedzę i umiejętności w zakresie opieki nad danym zwierzęciem;
- w przypadku zgłoszenia się większej liczby kandydatów na opiekuna, kierownik (dowódca) danej jednostki organizacyjnej służb, na której stanie znajduje się zwierzę, przeprowadza postępowanie rekrutacyjne, w ramach którego w pierwszej kolejności są uwzględniane osoby, które zamieszkują na terenie działania tej jednostki;
- w przypadku śmierci opiekuna, opiekunem tego zwierzęcia w pierwszej kolejności może zostać członek rodziny zmarłego, który prowadził z nim wspólne gospodarstwo domowe, jeżeli złoży pisemną deklarację woli sprawowania opieki;
- w przypadku gdy zwierzę wycofane z użycia nie zostanie powierzony wymienionym wyżej osobom, opiekę nad zwierzęciem sprawuje dana jednostka, zaś kierownik (dowódca) jednostki wyznacza opiekuna dla takiego zwierzęcia;
- kierownik (dowódca) jednostki może powierzyć opiekę nad danym zwierzęciem organizacji społecznej, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt;
- opiekunem nie może zostać osoba, która w następstwie swojego zawinionego działania przyczyniła się do wycofania zwierzęcia, a także opiekun, któremu odebrano zwierzę.
Opiekun zwierzęcia wycofanego z użycia oraz wspomniana wyżej organizacja zapewniają prawidłowe utrzymanie zwierzęcia, a w szczególności:
- racjonalne żywienie oraz stały dostęp do czystej i świeżej wody;
- dbanie o stan zdrowia i kondycję, w tym poddawanie terminowym szczepieniom i zabiegom profilaktycznym oraz zapewnienie możliwości codziennego ruchu;
- pielęgnację i utrzymanie w czystości;
- warunki utrzymania dostosowane do potrzeb biologicznych.
Co do zasady, żywienie zwierzęcia wycofanego z użycia jest dostosowane do potrzeb jego organizmu, wagi, wieku, stanu zdrowia, warunków klimatycznych, funkcji fizjologicznych oraz wysiłku fizycznego lub wskazań lekarza weterynarii. Warto zaznaczyć, że opiekun zwierzęcia wycofanego z użycia oraz organizacja otrzymują równoważnik pieniężny w formie ryczałtu na pokrycie kosztów wyżywienia zwierzęcia, który wypłaca się co miesiąc z góry. Jednak, opiekun oraz organizacja są obowiązani do proporcjonalnego zwrotu wypłaconego ryczałtu na pokrycie kosztów wyżywienia zwierzęcia w przypadku:
- padnięcia albo konieczności bezzwłocznego uśmiercenia zwierzęcia na przewidzianych zasadach;
- odebrania zwierzęcia;
- utraty lub zaginięcia zwierzęcia;
- rezygnacji ze sprawowania opieki nad zwierzęciem;
- powierzenia opieki innemu opiekunowi;
- korzystania przez zwierzę w trakcie odbywania szkolenia z wyżywienia w naturze;
- rozwiązania kontraktu, w przypadku zwierząt kontraktowych, a w niektórych przypadkach także w razie prawomocnego orzeczenia przepadku zwierzęcia.
Opiekun oraz organizacja niezwłocznie powiadamiają kierownika (dowódcę) jednostki, na której stanie znajduje się zwierzę, o:
- zmianie stałego miejsca przebywania lub chowu zwierzęcia oraz zmianie miejsca przebywania trwającej dłużej niż 30 dni, o ile nie przebywa ono w obiekcie należącym do tej jednostki;
- padnięciu albo konieczności bezzwłocznego uśmiercenia zwierzęcia na zasadach określonych przepisach o ochronie zwierząt, utracie albo zaginięciu zwierzęcia oraz o okolicznościach tych zdarzeń.
Zwierzę wycofane z użycia odbiera się opiekunowi lub organizacji przede wszystkim w przypadku:
- stwierdzenia zaniedbania zwierzęcia;
- niewywiązywania się z obowiązku opieki nad zwierzęciem lub postępowania wbrew przewidzianym zakazom;
- rezygnacji ze sprawowania opieki nad zwierzęciem.
Koszty zabiegów profilaktycznych i leczenia zwierzęcia wycofanego z użycia, w tym koszty lekarstw, a także koszt utylizacji jego zwłok pokrywa się ze środków budżetowych danej służby na podstawie faktury.
Opiekunowi oraz organizacji zabrania się zbywania zwierzęcia, rozmnażania zwierzęcia, z wyjątkiem psów będących na stanie szkoły policyjnej, a także wykorzystywania zwierzęcia w celach zarobkowych.
Zmieniono także art. 17 ust. 8 OchrZwU, który w nowym brzmieniu stanowi, że minister środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym kultury i ochrony dziedzictwa narodowego oraz ministrem spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, minimalne warunki utrzymywania poszczególnych gatunków zwierząt wykorzystywanych do celów rozrywkowych, widowiskowych, filmowych, sportowych i specjalnych, mając na względzie zapewnienie im właściwej opieki.
Jak wynika z przepisów przejściowych nowelizacji, jeżeli jest to uzasadnione dobrem zwierząt wycofanych z użycia w danej służbie mundurowej, szef tej służby (czyli: Komendant Główny Policji, Komendant Główny Straży Granicznej, Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, Dyrektor Generalny Służby Więziennej, Komendant Służby Ochrony Państwa oraz Komendant Straży Marszałkowskiej), na wniosek osoby albo organizacji społecznej, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, którym przekazano zwierzę po wycofaniu z użycia w danej służbie mundurowej przed 21.12.2021 r., może objąć te zwierzęta takim samym wsparciem jak zwierzęta wycofane z użycia w danej służbie mundurowej po 21.12.2021 r.
Rada gminy nie może ustalać okresu obowiązywania umowy o zaopatrzenie w wodę lub odprowadzanie ścieków
W pierwszej kolejności warto przypomnieć, że rada gminy, na podstawie projektów regulaminów dostarczania wody i odprowadzania ścieków opracowanych przez przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne, przygotowuje projekt regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków oraz przekazuje go do zaopiniowania organowi regulacyjnemu, zawiadamiając o tym przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne.
Z kolei, z ust. 5 art. 19 WodaŚciekU wynika w szczególności, że regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków określa prawa i obowiązki przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego oraz odbiorców usług, w tym:
1) minimalny poziom usług świadczonych przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne w zakresie dostarczania wody i odprowadzania ścieków;
2) warunki i tryb zawierania umów z odbiorcami usług;
3) sposób rozliczeń w oparciu o ceny i stawki opłat ustalone w taryfach;
4) warunki przyłączania do sieci;
5) warunki techniczne określające możliwości dostępu do usług wodociągowo-kanalizacyjnych;
6) sposób dokonywania przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne odbioru wykonanego przyłącza;
7) sposób postępowania w przypadku niedotrzymania ciągłości usług i odpowiednich parametrów dostarczanej wody i wprowadzanych do sieci kanalizacyjnej ścieków;
8) standardy obsługi odbiorców usług, w tym sposoby załatwiania reklamacji oraz wymiany informacji dotyczących w szczególności zakłóceń w dostawie wody i odprowadzaniu ścieków.
Na kanwie ww. regulacji w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Lubelskiego z 27.9.2021 r. (PN-II.4131.263.2021; źródło: https://luwwlublinie.bip.gov.pl) poddano analizie wspomniane na wstępie zapisy, a związane z warunkami zawierania umowy o zaopatrzenie w wodę lub odprowadzanie ścieków. Tamże m.in. stwierdzono, że zapisy o okresie trwania wspomnianej umowy nie mieszczą się w (….) w granicach przyznanego Radzie upoważnienia z art. 19 ust. 5 pkt 2 WodaŚciekU (…), gdyż nie dotyczy on warunków i trybu zawierania umów z odbiorcami usług.
W ww. rozstrzygnięciu powołano się dodatkowo na wyrok NSA z 7.7.2020 r. (II OSK 536/20), w którym z kolei podano, że rada gminy nie dysponuje upoważnieniem do określania warunków podpisania umowy na dostawę wody lub odbiór ścieków. Podkreślono, że z uregulowań przyjętych w ustawie o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków wynika, iż wolą ustawodawcy było pozostawienie wielu kwestii, jakie mogą pojawić się w relacjach pomiędzy przedsiębiorstwem jako dostawcą usług, a odbiorcą tych usług do rozstrzygnięcia w drodze wspólnych ustaleń pomiędzy stronami tego stosunku cywilnoprawnego, których konsekwencją będą odpowiednio uregulowane warunki umowne.
Podsumowując, rada gminy nie może w regulaminie dostarczania wody i odprowadzania ścieków decydować o okresie trwania umowy na świadczenie ww. usług. Kwestie te pozostają w gestii stron umowy, czyli przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego i odbiorcy usług.
Nowelizacja przepisów ustawy o rachunkowości – projekt ustawy
1. Zmiana formatu sprawozdań finansowych
1.1. Ujednolicenie sprawozdań finansowych emitentów – podstaw prawna
Projekt ustawy w zakresie formatu sprawozdań finansowych emitentów dąży do zachowania jednolitości w obszarze sprawozdawczości i rewizji finansowej zgodnej z prawem europejskim. Zmiany obejmują głównie podmioty sporządzające sprawozdania finansowe zgodnie z MSR i MSSF.
Obecnie emitenci sporządzają sprawozdania finansowe oraz składają je do KRS w następujących formatach:
- jednostkowe sprawozdania finansowe według ustawy – w formacie XML z załączonymi plikami PDF4);
- jednostkowe sprawozdania finansowe według MSR – w dowolnym formacie elektronicznym;
- skonsolidowane sprawozdania finansowe według MSR – w dowolnym formacie elektronicznym.
Z kolei podmioty pozagiełdowe sporządzające swoje sprawozdania finansowe zgodnie z MSR, sporządzają sprawozdania z działalności w dowolnej formie elektronicznej.
Przepisy rozporządzenia 2019/815 wskazują, iż emitenci sporządzają swoje raporty roczne, a więc także sprawozdania finansowe, które wchodzą w skład tego raportu, w formacie XHTML. W przypadku sprawozdań skonsolidowanych należy je oznakować przy użyciu standardu Inline XBRL.
Projektowane zmiany nie odnoszą się do sprawozdań śródrocznych.
Przepisy rozporządzenia unijnego mają zastosowanie do sprawozdań finansowych za lata obrotowe rozpoczynające się 1.1.2020 r. lub później, zatem sporządzanych nie wcześniej niż na dzień bilansowy przypadający na dzień 31.12.2020 r.
1.2. Cel wprowadzanych zmian
Planowana zmiana wskazuje na obowiązek sporządzania przez emitentów sprawozdań finansowych w ujednoliconej formie, dzięki czemu nastąpi wzrost ich użyteczności (jeden format dla sprawozdania finansowego dla różnych celów). Umożliwi to również stosowanie jednolitych formatów w ramach grup kapitałowych, gdzie część podmiotów zależnych nie jest emitentami.
Skutkiem wprowadzanych zmian będzie konieczność przygotowania i złożenia sprawozdań finansowych w formacie:
- XHTML dla emitentów oraz
- XHTML lub inny format przeszukiwalny dla jednostek niebędących emitentami, sporządzającymi sprawozdania finansowe zgodnie z MSR.
W przypadku sprawozdań skonsolidowanych obowiązuje:
- XHTML przy użyciu języka znaczników Inline XBRL dla emitentów,
- XHTML lub inny format przeszukiwalny dla jednostek pozagiełdowych sporządzających sprawozdania finansowe zgodnie z MSR, przy czym z możliwością znakowania tych sprawozdań Inline XBRL.
1.3. Format przeszukiwalny
Zgodnie z projektowaną definicją słownikową umieszczoną w art. 3 ust. 1 format przeszukiwalny to format umożliwiający zapisanie dokumentu elektronicznego w sposób pozwalający na przeszukiwanie oraz kopiowanie danych w nim zawartych.
Format przeszukiwalny dotyczy jednego z formatów sporządzenia sprawozdania finansowego oraz sprawozdania z działalności przez jednostki, niebędące emitentami, które sporządzają swoje sprawozdania finansowe zgodnie z MSR.
Jak wskazuje projektodawca obecnie możliwe jest sporządzanie sprawozdań finansowych przez podmioty niebędące emitentami zgodnie z MSR zarówno w formie przeszukiwalnej (tekstu), jak i nieprzeszukiwalnej (np. obrazu), co powoduje utrudnioną możliwość analizy informacji i brak możliwości zapewnienia ich porównywalności.
1.4. Wejście w życie przepisów
Projekt ustawy wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Projekt zakłada następujące wyjątki wejścia w życie przepisów wynikające z ich dostosowania. Z tego względu z dniem:
- 1.1.2022 r. zostanie nałożony obowiązek sporządzania sprawozdań finansowych w określonej formie za rok obrotowy rozpoczynający się 31.12.2020 r., a także dla tych których rok obrotowy rozpoczął się przed 1.1.2021 r. (dotyczy sprawozdań finansowych rocznych i skonsolidowanych);
- 1.6.2022 r. ma zostać dostosowany system teleinformatyczny KRS do przyjmowania nowych formatów składanych dokumentów, tj. sprawozdań finansowych i sprawozdań z działalności.
2. Podpisywanie sprawozdań
2.1. Cel wprowadzanych zmian
Zapewnienie możliwości podpisanie sprawozdania przez jednego członka organu stanowi ułatwienie dla podmiotów wieloosobowych, w których występowały trudności z zapewnieniem możliwości złożenia podpisów przez wszystkie wymagane osoby (głównie w przypadku spółek działających w strukturach międzynarodowych), które projektodawca nazywa trudnościami organizacyjnymi. Celem wprowadzanych ułatwień jest „poprawne podpisanie sprawozdania wymaga znajomości narzędzi informatycznych oraz – w przypadku korzystania z różnych rodzajów podpisów elektronicznych – złożenia ich w określonej konfiguracji” (tzw. trudności techniczne).
2.2. Zakres planowanych zmian
Zgodnie z obowiązującym stanem prawnym na mocy art. 52 ust. 2 RachunkU sprawozdanie finansowe podpisuje – podając zarazem datę podpisu – osoba, której powierzono prowadzenie ksiąg rachunkowych, i kierownik jednostki, a jeżeli jednostką kieruje organ wieloosobowy – wszyscy członkowie tego organu. Według art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości, przez kierownika jednostki rozumie się członka zarządu lub innego organu zarządzającego, a jeżeli organ jest wieloosobowy – członków tego organu, z wyłączeniem pełnomocników ustanowionych przez jednostkę. Brak jest przepisu wyłączającego możliwość złożenia podpisu przez wybranego członka zarządu jak i umocowanie innej osoby do podpisania sprawozdania finansowego.
Nowelizacja przepisów przewiduje możliwość podpisania sprawozdania finansowego przez jednego członka organu wieloosobowego. Koniecznym jednak jest by osoba podpisująca sprawozdanie finansowe uzyskała od pozostałych członków organu wieloosobowego oświadczeń, iż sprawozdanie finansowe spełnia wymagania przewidziane w ustawie lub też otrzymała odmowę złożenia takiego oświadczenia. Złożenie ww. oświadczenia będzie wywoływało tożsamy skutek jak złożenie podpisu pod sprawozdaniem finansowym.
Analogicznie do obowiązujących obecnie reguł odmowa złożenia takiego oświadczenia musi zawierać uzasadnienie.
2.3. Forma i zakres składanego oświadczenia lub odmowy
Oświadczenie, jak i odmowa złożenia oświadczenia (wzorem odmowy podpisu) będą dołączane do sprawozdania finansowego.
Oświadczenia oraz odmowy złożenia tych oświadczeń będą sporządzane w postaci elektronicznej opatrzonej kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym albo w postaci papierowej opatrzonej własnoręcznym podpisem. Otrzymanie wersji papierowej będzie nakładało obowiązek zdigitalizowania go (sporządzenia elektronicznych kopii tych dokumentów) przez jedną z osób wchodzących w skład organu wieloosobowego.
W treści odmowy podpisu, oświadczenia lub odmowy złożenia oświadczenia wskazuje się sprawozdanie finansowe, którego te dokumenty dotyczą, w szczególności przez podanie daty i godziny podpisania sprawozdania finansowego przez osobę, której powierzono prowadzenie ksiąg rachunkowych.
Proponowane rozwiązanie ma na celu zapewnienie należytej staranności przekazania sprawozdania finansowego do badania przez biegłego rewidenta lub organy zatwierdzające (uwiarygodnienie „ostatecznej” wersji sprawozdania finansowego).
Źródło: Druk nr 1570 (projekt ustawy o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw)
https://www.sejm.gov.pl/Sejm9.nsf/PrzebiegProc.xsp?id=1C11FB7E9F4E457CC1258751005811D9
Rada gminy nie może przerzucać na przyszłych najemców obowiązku wykonania remontu lokali, które są w złym stanie technicznym
W pierwszej kolejności na uwagę zasługuje art. 21 ust. 1 pkt 2 OchrLokU gdzie postanowiono, że rada gminy uchwala zasady wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy, w tym zasady i kryteria wynajmowania lokali, których najem jest związany ze stosunkiem pracy, jeżeli w mieszkaniowym zasobie gminy wydzielono lokale przeznaczone na ten cel.
W ust. 3 ustawodawca precyzuje z kolei zakres przedmiotowy ww. uchwały, stwierdzając, że zasady wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy powinny określać w szczególności: wysokość dochodu gospodarstwa domowego uzasadniającą oddanie w najem lub podnajem lokalu na czas nieoznaczony i najem socjalny lokalu oraz wysokość dochodu gospodarstwa domowego uzasadniającą stosowanie obniżek czynszu; warunki zamieszkiwania kwalifikujące wnioskodawcę do ich poprawy; kryteria wyboru osób, którym przysługuje pierwszeństwo zawarcia umowy najmu lokalu na czas nieoznaczony i umowy najmu socjalnego lokalu; warunki dokonywania zamiany lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy oraz zamiany pomiędzy najemcami lokali należących do tego zasobu a osobami zajmującymi lokale w innych zasobach; tryb rozpatrywania i załatwiania wniosków o najem lokali zawierany na czas nieoznaczony i najem socjalny lokali oraz sposób poddania tych spraw kontroli społecznej, zasady postępowania w stosunku do osób, które pozostały w lokalu opuszczonym przez najemcę lub w lokalu, w którego najem nie wstąpiły po śmierci najemcy; warunki, jakie musi spełniać lokal wskazywany dla osób niepełnosprawnych, z uwzględnieniem rzeczywistych potrzeb wynikających z rodzaju niepełnosprawności; zasady przeznaczania lokali na realizację zadań, o których mowa w art. 4 ust. 2b.
Jakkolwiek przepis ust. 3 sugeruje otwarty katalog elementów składowych ww. uchwały rady gminy, to nie oznacza to zupełnej dowolności. Ten aspekt prawny został uwzględniony w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Śląskiego z 24.9.2021 r. (NPII.4131.1.884.2021; źródło: http://dzienniki.slask.eu), gdzie m.in. wskazano, że: W ocenie organu nadzoru brak podstaw prawnych do wprowadzenia zasad oddawania w najem lokali zakwalifikowanych do remontu na koszt najemcy. Przedmiotowe lokale oddawane są w najem po przeprowadzeniu remontu przez wnioskodawcę (przyszłego najemcę lokalu), co jest niedopuszczalne w świetle przepisów art. 4 ust. 1 i ust. 2 w związku z art. 21 ust. 3 pkt 1 ustawy, zgodnie z którymi zadaniem własnym gminy jest tworzenie warunków do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych mieszkańców Gminy, osiągających określony w uchwale dochód. Należy zasygnalizować, że to właśnie Gmina jest zobowiązana zapewnić lokal w ramach najmu socjalnego, lokale zamienne i zaspokajać potrzeby mieszkaniowe gospodarstw domowych o niskich dochodach.
W przywołanym rozstrzygnięciu nadzorczym wskazano, że tego typu zapisy naruszają wymienione regulacje art. 4 ust. 1 i 2 w zw. z ww. wymienionym już art. 21 ust. 3 pkt 1 OchrLokU. Z tych pierwszych norm wynika zaś, po pierwsze, że tworzenie warunków do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej należy do zadań własnych gminy. Po drugie, gmina, na zasadach i w przypadkach określonych w ustawie, zapewnia lokale w ramach najmu socjalnego i lokale zamienne, a także zaspokaja potrzeby mieszkaniowe gospodarstw domowych o niskich dochodach.
Podsumowując, gmina nie może stosować nielegalnych warunków oddawania lokali w najem, a takim warunkiem jest m.in. konieczność remontu lokalu we własnym zakresie przez najemcę.
Nowe dowody osobiste od 7 listopada
Odciski palców i odwzorowanie podpisu właściciela dowodu osobistego – to nowe elementy, które wkrótce znajdą się w warstwach elektronicznej i graficznej wydawanych w Polsce dowodów osobistych.
Znamy termin
Zgodnie z ustawą – oficjalnie termin wdrożenia nowych dowodów osobistych zostanie ogłoszony w komunikacie Ministra Cyfryzacji i Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, co najmniej 14 dni przed dniem wdrożenia rozwiązań technicznych określonym w tym komunikacie.
Oficjalny, przewidziany ustawowo, komunikat zostanie ogłoszony niebawem.
Zmiany w dowodach osobistych to efekt rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady UE 2019/1157 z 20 czerwca 2019 r. Dokumenty z odciskami palców i podpisem właściciela miały być wydawane w Polsce od 2 sierpnia. Termin został jednak przesunięty z uwagi na zastrzeżenia, co do bezpieczeństwa urządzeń do pobierania odcisków palców.
Skanery już w gminach
Wszystkie skanery trafiły już do gmin – dostarczyliśmy dokładnie 7450 skanerów do 2479 lokalizacji.
W pierwszej połowie października rozpoczniemy dostawę 335 stacji mobilnych urzędnika – to urządzenia, które umożliwią oddanie odcisków palców przez osoby, które nie będą mogły osobiście udać się do urzędu gminy.
W nowym dowodzie – poza odciskami palców (w warstwie elektronicznej) i odręcznym podpisem właściciela dowodu (w warstwie graficznej) – będzie też kilka innych dostrzegalnych na pierwszy rzut oka zmian. Pojawi się m.in. oznaczenie państwa członkowskiego (na tle flagi Unii Europejskiej).
W związku z wprowadzeniem w Polsce nowych dowodów NIE będzie konieczności obowiązkowej wymiany ważnych dokumentów. Z dotychczasowego dowodu będzie można korzystać do czasu, aż minie jego ważność.
Tylko w urzędzie
W związku ze zmianami w wydawaniu dowodów osobistych – od 27 lipca nie ma możliwości złożenia online wniosku o nowy dokument tożsamości. Można to zrobić tylko w urzędzie (wyjątkiem są sytuacje, w których – ze względu na np. chorobę, niepełnosprawność – nie jesteśmy w stanie tego zrobić).
Po wprowadzeniu nowych dokumentów – składanie online wniosku o dowód będzie możliwe wyłącznie w przypadku dokumentu dla dzieci do 12. roku życia. Od nich odciski palców nie będą pobierane.
Polska nie jest jedynym krajem Unii Europejskiej, który wydłużył termin wdrożenia nowych dowodów osobistych. Belgia, Bułgaria, Estonia, Łotwa, Rumunia, Słowacja i Słowenia – również otrzymały od Komisji Europejskiej zgodę na wydłużenie terminu wprowadzenia nowych dokumentów.
Źródło: Ministerstwo Cyfryzacji
Firmy decydują się na łączenie pracy stacjonarnej i zdalnej
Najważniejsze wyzwania dla działów HR, które pojawiają się w kontekście pandemii koronawirusa, wiążą się z onboardingiem, a szczególnie hybrydowym onboardingiem, czyli dotyczącym pracy w systemie łączonym – częściowo stacjonarnej i zdalnej.
Według badań ma to wiele wspólnego z tym, czy pracownik zwiąże się z firmą na dłużej i jak szybko będzie gotowy podjąć się nowych zadań na oczekiwanym poziomie.
Z raportu Future Business Institute zatytułowanego „Praca zdalna – rewolucja, która się przyjęła”, wynika, że aż 75 % pracowników chce, aby po zakończeniu pandemii praca zdalna była łączona z pracą biurową. Dla 12 % respondentów mogłaby być głównym sposobem świadczenia pracy, a 6 % uznało, że praca zdalna powinna zastąpić stacjonarną.
Podobnie jest w przypadku studentów, którzy w najbliższych latach wejdą na rynek pracy. Jak pokazuje raport przygotowany przez firmę doradczą Deloitte, prawie połowa młodych ludzi z Polski najchętniej pracowałaby zdalnie przez jeden–dwa dni w tygodniu, a 26 % więcej niż tydzień w miesiącu. Z kolei 12 % studentów chciałoby pojawiać się w biurze codziennie, a tylko 4 % woli pracę z domu.
Niewielki odsetek zwolenników całkowitej pracy zdalnej nie dziwi, gdyż jej nadmiar powoduje różnego rodzaju problemy związane z izolacją i samotnością, np. brakiem okazji, aby wypić kawę w towarzystwie współpracowników, oraz właściwym oddzieleniem pracy od życia rodzinnego.
Kolejny element, który stanowi problem w czasie pandemii, to dbanie o dobrostan pracowników i w tym zakresie rynek usług HR będzie się rozwijał. Już dziś powstają firmy, serwisy, start-upy, które są dedykowane właśnie obszarom zabezpieczenia potrzeb pracowników w zakresie zdrowia psychicznego i komfortu pracy, bez względu na to, czy pracują z domu, czy z biura.
Komunikacja online pozostanie już stałym elementem rekrutacji i ten obszar również będzie się rozwijał. Ważna będzie automatyzacja procesu rekrutacji po stronie pracodawcy w taki sposób, aby pozyskać pracownika dopasowanego do danej kultury w firmie. Z kolei komunikacja powinna się koncentrować na tym, co jest ważne w komunikacji międzyludzkiej.
Źródło:
newseria.pl
Wymagania w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji
W Dz.U. z 2021 r. pod poz. 1710 opublikowano rozporządzenie Ministra Klimatu i Środowiska z 7.9.2021 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji.
Zgodnie z rozporządzeniem:
- ciągłe lub okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla źródeł określonych w § 2 rozporządzenia (m.in. silników Diesla o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1 MW, kotłów odzysknicowych w instalacjach do produkcji masy celulozowej, źródła o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 100 MW itd.);
- ciągłe i okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla instalacji i urządzeń spalania lub współspalania odpadów na zasadach określonych w § 3 i 4 rozporządzenia (okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się co najmniej raz na sześć miesięcy, a przez pierwszy rok eksploatacji instalacji i urządzenia spalania lub współspalania odpadów – co najmniej raz na trzy miesiące);
- okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla instalacji do przetwarzania azbestu lub produktów zawierających azbest, jeżeli ilość surowego azbestu zużywana w procesach przetwarzania azbestu lub produktów zawierających azbest przekracza 100 kg na rok (okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się z częstotliwością raz na sześć miesięcy);
- ciągłe lub okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla instalacji do produkcji dwutlenku tytanu w przypadku stosowania reakcji sulfatyzacji lub chlorowania (§ 6 rozporządzenia);
- ciągłe lub okresowe pomiary emisji do powietrza lotnych związków organicznych (dalej: LZO), prowadzi się dla instalacji, w których są używane rozpuszczalniki organiczne, jeżeli spełnienie wymagań określonych w tych przepisach wymaga stosowania urządzeń ograniczających wielkość emisji LZO (§ 7 rozporządzenia);
- okresowe pomiary hałasu w środowisku prowadzi się zgodnie z § 8 rozporządzenia (okresowe pomiary hałasu w środowisku, w tym hałasu impulsowego, prowadzi się raz na dwa lata, licząc od daty, w której decyzja o dopuszczalnym poziomie hałasu lub pozwolenie zintegrowane stały się ostateczne, z uwzględnieniem specyfiki pracy źródeł hałasu; w przypadku źródeł hałasu pracujących sezonowo pomiary hałasu przeprowadza się w tym okresie);
- zakres oraz metodyki referencyjne wykonywania poszczególnych pomiarów określają załączniki nr 1–8 do rozporządzenia (§ 9 rozporządzenia).
Wyniki ciągłych pomiarów emisji są ewidencjonowane na nośnikach cyfrowych lub w formie wydruków. Natomiast wyniki okresowych pomiarów emisji są ewidencjonowane na nośnikach cyfrowych lub w formie pisemnej.
Rozporządzenie określa też szereg przepisów przejściowych, z których wynika, że po pierwsze, czas użytkowania źródła o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 100 MW, o którym mowa w § 2 ust. 3 rozporządzenia, liczy się od 22.11.2014 r.
Po drugie, dla źródła oddanego do użytkowania przed 20.12.2018 r., a w przypadku gdy pozwolenie na budowę źródła zostało wydane przed 19.12.2017 r. – oddanego do użytkowania nie później niż 20.12.2018 r., dla którego w dniu 13.6.2018 r. wykonywanie pomiarów emisji do powietrza nie było wymagane, pierwsze pomiary przeprowadza się nie później niż do dnia:
- 1.1.2024 r. – dla źródła o nominalnej mocy cieplnej większej niż 5 MW;
- 1.1.2029 r. – dla źródła o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1 MW i nie większej niż 5 MW.
Po trzecie, dla źródła o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1 MW i mniejszej niż 50 MW, ustalonej z uwzględnieniem przewidzianych zasad łączenia oddanego do użytkowania po 19.12.2018 r., a w przypadku gdy pozwolenie na budowę źródła wydano po 18.12.2017 r. – oddanego do użytkowania po 20.12.2018 r., pierwsze pomiary przeprowadza się w terminie nie dłuższym niż 4 miesiące od daty uzyskania pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, pozwolenia zintegrowanego albo dokonania zgłoszenia albo od daty rozpoczęcia użytkowania źródła, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.
Po czwarte, metodyki referencyjne określone w załącznikach nr 1–3 do rozporządzenia, uwzględniające wymagania zawarte w normach przenoszących normy europejskie EN 14789, EN 14792 i EN 15058, które w 2017 r. zostały wycofane i zastąpione nowymi wydaniami norm, mogą być stosowane w pomiarach emisji do 1.1.2030 r.
Po piąte, do pomiarów wielkości emisji, do których są obowiązani prowadzący instalację oraz użytkownik urządzenia, rozpoczętych i niezakończonych do 20.9.2021 r. stosuje się przepisy dotychczasowe, nie dłużej jednak niż do 31.12.2021 r.
