Określenie upoważnienia do przeprowadzenia kontroli wykorzystania dotacji oświatowej to domena wójta gminy

Punktem wyjścia dla stanowienia uchwały w ww. zakresie przedmiotowym był art. 38 FinZadOśwU. Dla przypomnienia, z tej regulacji wynika m.in., że organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, w drodze uchwały, ustala tryb udzielania i rozliczania dotacji, o których mowa w art. 15–21, art. 25, art. 26, art. 28–31a i art. 32, oraz tryb przeprowadzania kontroli prawidłowości ich pobrania i wykorzystania, w tym zakres danych, które powinny być zawarte we wniosku o udzielenie dotacji i w rozliczeniu jej wykorzystania, termin przekazania informacji o liczbie odpowiednio dzieci objętych wczesnym wspomaganiem rozwoju, uczniów, wychowanków, uczestników zajęć rewalidacyjno-wychowawczych lub słuchaczy kwalifikacyjnych kursów zawodowych, o których mowa w art. 34 ust. 2 FinZadOśwU, oraz termin i sposób rozliczenia wykorzystania dotacji.

Regionalna izba obrachunkowa zakwestionowała zaś zapisy tyczące się kontroli ww. dotacji w zakresie upoważnienia do przeprowadzenia kontroli dotacji. Mianowicie stwierdzono nieważność zapisu o treści:

Kontrola rozpoczyna się w chwili okazania upoważnienia do przeprowadzenia kontroli, które zawiera:

1) imię i nazwisko osoby lub osób przeprowadzających kontrolę;

2) nazwę kontrolowanej jednostki;

3) program kontroli;

4) przewidywany czas trwania kontroli;

5) okres ważności upoważnienia.

W motywach rozstrzygnięcia organ nadzoru zwrócił uwagę na kilka istotnych aspektów prawnych. Po pierwsze wskazano, że stanowienie o treści upoważnienia do przeprowadzania kontroli pozostaje poza kompetencjami normotwórczymi wyznaczonymi organowi stanowiącemu przez przepisy FinZadOśwU, które podlegają ścisłej wykładni językowej i nie mogą prowadzić do objęcia zakresem upoważnienia materii w nich niewymienionych. 

Finalnie, organa nadzoru wskazał, że brak jest podstaw do stanowienia przez organ stanowiący o wymogach „technicznych”, czy też formalnych, które powinny być spełnione w procesie kontroli. Właściwym organem do określenia ww. spraw związanych z kontrolą wykorzystania udzielonych dotacji jest organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego, który określa plany kontroli, udziela upoważnienia do kontroli właściwym osobom oraz bada dokumentację dotyczącą rozliczenia dotacji. 

Podsumowując, należy przyjąć, że rozstrzygnięcie nadzorcze regionalnej izby obrachunkowej jest prawnie uzasadnione. W uchwale dotacyjnej rada gminy nie może zajmować się sprawami związanymi z upoważnieniem do kontroli, w tym nie może określać jego elementów składowych. Ta sfera pozostaje w gestii organu wykonawczego, czyli w gminie do wójta gminy.

Źródło: https://bip.poznan.rio.gov.pl

Projekt Polityki zakupowej państwa

Zgodnie z art. 106 ustawy z dnia 11.9.2019 r. Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. poz. 2020) pierwsza polityka zakupowa powinna zostać uchwalona do 31.12.2021 r.  

Wykonanie powyższego jest niezmiernie istotne, ponieważ zamawiający będący centralnym organem administracji rządowej zostały zobowiązane w art. 22 PrZamPubl do sporządzania strategii zarządzania dla poszczególnych kategorii zakupowych, zgodnych z Polityką zakupową państwa. Strategie zakupowe mają być zatem, w przypadku wspomnianych organów, instrumentami służącymi wykonaniu priorytetów wyznaczonych przez Politykę zakupową państwa. Wytyczne dotyczące stworzenia strategii zakupowych stanowią jeden z załączników do Polityki zakupowej państwa. Wynika z nich miedzy innymi, że zamawiający powinni podjąć próbę zdiagnozowania i podziału zakupów według schematu, wzorowanego na modelu macierzy, opracowanej przez dr Petera Kraljica. Różnica polega jednak na tym, że na osi pionowej, w przypadku zamówień publicznych, nie jest zaznaczony wpływ na wynik finansowy, ale możliwość realizowania ustawowych celów, jakie są nałożone na zamawiającego będącego organem administracji rządowej. Zgodnie z tym modelem macierzy całość zamówień należy podzielić na cztery grupy tj. produkty standardowe, zakupy dźwignie, zakupy strategiczne i zakupy tzw. wąskie gardła. 

Podkreśla się, że już na etapie planowania konieczne jest rozeznanie w tym, które zakupy mają jaki status dla zamawiającego. Duża rola i odpowiedzialność spoczywa w tym zakresie zatem na komórkach merytorycznych, które diagnozują potrzebę zakupową i to na ich barkach spoczywa takie opisanie przedmiotu zamówienia, aby otrzymany produkt spełniał tą potrzebę. Jak wskazuje się w Wytycznych, mówiąc o strategii zakupowej, na pierwszy plan musi wysunąć się współpraca pomiędzy poszczególnymi komórkami zamawiającego, tj. pomiędzy komórkami merytorycznymi, które zgłaszają potrzebę dokonania zakupu na określoną dostawę, usługę bądź robotę budowlaną i dokonują opisu przedmiotu zamówienia, a komórką ds. zamówień publicznych, która odpowiedzialna jest za to, aby cały proces zakupowy dokonał się zgodnie z obowiązującymi przepisami. Komórki te muszą być otwarte na współpracę ponieważ tak naprawdę są na nią skazane. 

Realizacja Polityki zakupowej państwa będzie podlegać stałemu monitorowaniu przez ministra właściwego do spraw gospodarki. Minister, we współpracy z Prezesem UZP oraz pozostałymi organami realizującymi nadzór nad zamawiającymi z sektora administracji rządowej będzie monitorował realizacje wszystkich programów w ramach każdego z priorytetów omówionych w Polityce zakupowej państwa.  

Podkreślić należy, że obok wskazania priorytetów polityki zakupowej państwa projekt wskazuje i upowszechnia najlepsze instrumenty oraz narzędzia służące osiągnięciu postawionych w niej celów (np. wspólne zakupy, umowy ramowe, rachunek kosztów cyklu życia). Instrumenty te oraz narzędzia dedykowane są zamawiającym. Ujęto w nim również programy działań adresowane do właściwych podmiotów publicznych, które obejmują zestaw działań służących osiągnięciu pożądanych zmian w zakresie zamówień publicznych. Założeniem projektu jest bowiem nie tylko zdefiniowanie pożądanych celów i kierunków zmian w zakresie zamówień publicznych, ale także wskazanie optymalnego sposobu ich realizacji.  

Podjęte zostaną ponadto działania wpierające udział przedsiębiorców, w tym MŚP, w zamówieniach udzielanych w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej oraz przez organizacje międzynarodowe. Wzrost liczby zamówień innowacyjnych oraz zrównoważonych, w ramach realizacji jednego z dwóch pozostałych priorytetów Polityki, będzie również odgrywał znaczącą rolę w zwiększaniu zainteresowania rynkiem przez MŚP. W ramach realizacji tego priorytetu wdrożone zostaną programy realizacji dotyczące przede wszystkim zmiany podejścia zamawiających do udziału MŚP w procesie zakupowym, wsparcia merytorycznego MŚP, wsparcia w nawiązywaniu współpracy w formie konsorcjum, wprowadzenia mechanizmu certyfikacji wykonawców zamówień, standaryzacji dokumentów zamówienia. 

Jednym z kluczowych celów polityki zakupowej państwa jest wzrost liczby zamówień uwzględniających aspekty innowacyjne, środowiskowe, społeczne. Podkreśla się bowiem, że zamówienia publiczne powinny stanowić również ważny instrument realizacji celów państwa w zakresie polityki społecznej, w tym integracji zawodowej oraz społecznej osób z grup społecznie marginalizowanych. Stosowanie aspektów społecznych w zamówieniach publicznych do przejaw dążenia do zaspokajania potrzeb zakupowych instytucji publicznych z jednoczesnym uwzględnieniem uwarunkowań społecznych. Obserwacja rynku zamówień publicznych wskazuje na konieczność kontynuowania działań ukierunkowanych na zachęcenie zamawiających do szerszego wykorzystywania aspektów społecznych. Pomocne mogę być także, stanowiące jeden z załączników do Polityki zakupowej państwa, dobre praktyki – przykładowe warunki dostępności wraz z przykładowymi zapisami możliwymi do wykorzystania przez zamawiających.

Zarządzanie plikami cookies pod okiem niemieckiego sądu

Wyrok niemieckiego sądu został wydany jako nakaz tymczasowy wobec czego może on na późniejszym etapie ulec zmiany. Jednak już teraz warto opisać jakie konsekwencje mogą wyniknąć w przypadku podtrzymania stanowiska przez sąd.

Co ciekawe w sprawie, którą zajmuje się niemiecki sąd podmiot zarządzającymi plikami cookies miał siedzibę w Unii Europejskiej, ale zawarł umowę z europejskim przedstawicielem amerykańskiej firmy na przechowywanie danych. Co więcej dane zgodnie z zebranymi dowodami były przechowywane na serwerach zlokalizowanych w Unii. Pomimo tych okoliczności zdaniem sądu doszło do niezgodnego z prawem przekazania danych w związku z wykorzystaniem do zbierania adresów IP i danych użytkowników przez firmą mającą siedzibę w USA.

Sąd oparł swój wyrok na dwóch okolicznościach, adres IP jest daną osobową zgodnie z wyrokiem Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz, że amerykańska firma może zostać zobowiązana na podstawie amerykańskiego prawodawstwa do udostępnienia amerykańskim agencjom danych będących w jej posiadaniu.

Co ważne, przed wydaniem wyroku sąd nie badał czy faktycznie doszło do przekazania danych. Interpretacja zaprezentowana przez sąd odbiega od niedawno zaprezentowanego przez EROD stanowiska, która stanowi, że przekazanie ma miejsce o ile dojdzie do faktycznego przekazania danych. Interpretacja sądu jest szersza i zakłada, że samo zawarcie umowy z firmą z siedzibą w stanach Zjednoczonych stanowi transfer danych do państwa trzeciego.

Pomiędzy stronami zostały zawarte standardowe klauzule umowne, ale nie zostały one również wzięte pod uwagę przez sąd. W związku z brakiem analizy zawartych standardowych klauzul umownych sąd również nie ocenił czy istnieje faktyczne ryzyko podważenia zabezpieczeń określonych w standardowych klauzulach umownych przez prawo amerykańskie. Jak wynika z stanowiska sądu transfer danych do USA powinien opierać się jedynie na art. 48 lub 49 RODO.

Wydany wyrok zdaje się wpisywać w szerszy trend rozpoczęty przez wyrok TSUE w sprawie Schrems II, który skomplikował transfer danych osobowych z Unii Europejskiej. Jednak wyrok prezentuje szerszą definicję przekazywania danych poza Unię Europejską niż dotychczas była prezentowana przez unijne organy. Z pewnością warto obserwować dalszy rozwój sprawy. W przypadku dotrzymania stanowiska przez sąd może ona wywołać kolejne ograniczenia w transferach danych do państw trzecich.

Źródło: https://iapp.org/news/a/new-eu-data-blockage-as-german-court-would-ban-many-cookie-management-providers/

Pracodawca ma mieć nowe narzędzia walki z COVID-19

Projekt ustawy o szczególnych rozwiązaniach zapewniających możliwość prowadzenia działalności gospodarczej w czasie epidemii COVID-19 (dalej: projekt) przewiduje dwa rodzaje rozwiązań. Adresatem pierwszego są pracownicy i osoby pozostające w stosunkach cywilnoprawnych (np. zleceniobiorcy). Drugie jest natomiast kierowane do pracodawców.

Nieodpłatne testy

Pracownik lub osoba pozostająca w stosunku cywilnoprawnym ma mieć prawo do nieodpłatnego wykonania testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2 (dalej: test covidowy) w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19. Jego koszt pokryje pracodawca albo zostanie sfinansowany ze środków publicznych. Możliwa do realizacji w konkretnym okresie maksymalna liczba testów, opłacana z tego drugiego źródła, będzie określona w rozporządzeniu. 

Takie zasady zawiera art. 1 projektu. Według jego uzasadnienia, ich celem jest „powszechna możliwość testowania grupy pracowników oraz osób pozostających w stosunku cywilnoprawnym z pracodawcą, co skutkować ma zwiększeniem bezpieczeństwa zdrowotnego w tej populacji”.

Negatywny wynik

Podczas stanu zagrożenia epidemicznego/epidemii pracodawca będzie mógł żądać od pracownika, lub osoby pozostającej z nim w stosunku cywilnoprawnym, podania informacji o posiadaniu negatywnego wyniku testu covidowego, wykonanego nie wcześniej niż 48 godzin przed jego okazaniem. Jednak tylko wtedy, gdy jest to niezbędne do przeciwdziałania rozprzestrzenianiu się choroby COVID-19 w zakładzie pracy lub innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Z przedłożenia wyniku testu covidowego mają być zwolnione osoby, które przedstawią informację, że przeszły COVID-19 (ozdrowieńcy) lub są przeciwko tej chorobie zaszczepieni (art. 2 ust. 1-2 projektu). Z uzasadnienia projektu wynika, że dzięki tym uprawnieniom pracodawca będzie mógł sprawować rzeczywistą kontrolę nad ryzykiem wystąpienia infekcji wirusa SARS-CoV-2 powodującego chorobę COVID-19 w zakładzie pracy.

Udostępnienie powyższych danych ma następować w formie oświadczenia pracownika lub osoby pozostającej w stosunku cywilnoprawnym (art. 2 ust. 3 projektu). Pracodawca będzie miał prawo domagać się ich udokumentowania w zakresie niezbędnym do ich potwierdzenia przez okazanie:

Osoba, która odmówi udostępnienia informacji o wyniku testu covidowego, przejściu COVID-19 lub zaszczepieniu się przeciw tej chorobie ma być traktowana jakby żadna z tych okoliczności jej nie dotyczyła (art. 2 ust. 8 projektu). 

Pozyskane w powyższym trybie dane osobowe mają być przechowywane wyłącznie przez okres niezbędny do przeciwdziałania rozprzestrzenianiu się COVID-19 w zakładzie pracy lub innym miejscu wyznaczonym do pracy, lecz nie dłużej niż do dnia upływu stanu zagrożenia epidemicznego/epidemii. Po tym czasie będą musiały być niezwłocznie usunięte. Ich przetwarzaniem powinny się zajmować tylko osoby upoważnione (art. 2 ust. 4-7 projektu).

Możliwe działania

Wobec pracownika lub osoby pozostającej w stosunku cywilnoprawnym, którzy poinformują o braku testu covidowego, przebycia infekcji wirusa SARS-CoV-2 lub zaszczepienia przeciwko COVID-19, pracodawca będzie mógł dokonać:

Żadne z powyższych działań nie będzie naruszeniem zasady równego traktowania w zatrudnieniu (art. 2 ust. 9 i art. 3 projektu).

Dotacja na dzieci w żłobku przysługuje na dzieci zapisane, a nie faktycznie do niego uczęszczające

Warto wstępnie przypomnieć, że uchwała w sprawie dotowania wskazanych żłobków i klubów dziecięcych została wydana przez radę miasta na podstawie upoważnienia ustawowego zawartego w art. 60 ust. 1–2 OpDzieciU. Z podanych regulacji prawnych wynika zaś, że:

1. Podmioty, o których mowa w art. 8 ust. 1, prowadzące żłobek lub klub dziecięcy lub zatrudniające dziennych opiekunów oraz osoby, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 1, mogą otrzymać na dziecko objęte opieką w żłobku lub klubie dziecięcym, lub przez dziennego opiekuna dotację celową z budżetu gminy.

2. Wysokość i zasady ustalania oraz rozliczania dotacji celowej, o której mowa w ust. 1, w tym kategorie dzieci, na które przyznawana jest dotacja, określa rada gminy w drodze uchwały.

W podanym rozstrzygnięciu organ nadzoru wykazał różnego typu nieprawidłowości. Jedną z nich były zapisy uchwały dotacyjnej przewidujące przekazywanie dotacji na dzieci faktycznie uczęszczające do żłobka/klubu dziecięcego. 

Na kanwie ww. zapisów regionalna izba obrachunkowa zwróciła uwagę na kilka ważnych aspektów prawnych. Po pierwsze wskazano, że zapisy uchwały w zakresie dotacji należnej, ustalonej na podstawie faktycznej liczy dzieci wykraczają poza zakres delegacji ustawowej wynikającej z ww. art. 60 ust. 1 i 2 OpDzieciU. Po drugie, podano również, że wykładnia przytoczonych regulacji prawnych uprawnia do sformułowania wniosku, że ustawa nie przewiduje wprowadzenia pojęcia dotacji należnej obliczonej na podstawie faktycznej liczby dzieci zawartej tabeli do uchwały i tym samym uzależnienia wysokości dotacji od faktycznej liczby dzieci uczęszczających do placówki. Po trzecie zaakcentowano, że dziecko nieobecne w określonych dniach w żłobku, czy klubie dziecięcym, pozostaje objęte opieką, a dotacja przysługuje bez względu na jego faktyczną obecność w placówce. Nadto, jak podkreślono, nieobecność takiego dziecka w określonych dniach, tygodniach, czy nawet miesiącach w placówce może być przecież usprawiedliwiona i wynikać, przykładowo, z choroby dziecka.

W dalszej części rozważań zaakcentowano także, że zgodnie z art. 60 ust. 1 OpDzieciU, dotacja celowa przysługuje podmiotom prowadzącym żłobki i kluby dziecięce lub zatrudniający dziennych opiekunów na każde dziecko objęte opieką. Z przepisu tego wynika, że dotacja, jeżeli zostanie udzielona, będzie przysługiwać na każde dziecko objęte opieką, bez żadnego wyjątku czy też innych uwarunkowań. Zatem brak jest podstaw prawnych do ustalenia przez radę miejską zapisu, że wysokość dotacji będzie uzależniona od faktycznej liczby dzieci przebywających w żłobku lub też w klubie dziecięcym w poszczególnych miesiącach.

Podsumowując, wskazane rozstrzygniecie organu nadzoru jest prawnie uzasadnione. Dotacja na dzieci w żłobku/klubie dziecięcym powinna przysługiwać na każde dziecko, w znaczeniu zapisane do tych placówek. Nie może stanowić kryterium przyznania dotacji faktyczna liczba dzieci, a jedynie liczba dzieci zapisanych do danej placówki. 

Źródło: http://bip.gdansk.rio.gov.pl

Nowe progi unijne i średni kurs euro w stosunku do złotego w zamówieniach publicznych od 1.1.2022 r.

Na podstawie tych unijnych regulacji Prezes UZP zgodnie z art. 3 ust. 2 PrZamPubl informuje o aktualnych progach unijnych, ich równowartości w złotych oraz o równowartości w złotych kwot wyrażonych w ustawie w euro, a także o średnim kursie euro w stosunku do złotego, stanowiącym podstawę przeliczania wartości zamówień lub konkursów. Dokonuje tego w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym RP „Monitor Polski” oraz na stronie internetowej UZP. 

Komisja Europejska wydała trzy rozporządzenia aktualizujące wysokość progów unijnych od 1.1.2022 r., a mianowicie:

1. rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2021/1952 z 10.11.2021 r. zmieniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE w odniesieniu do progów dotyczących zamówień publicznych na dostawy, usługi i roboty budowlane oraz konkursów  (Dz. Urz. UE z 11.11.2021 r., L 398/23),
2. rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2021/1953 z 10.1.2021 r. zmieniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE w odniesieniu do progów dotyczących zamówień na dostawy, usługi i roboty budowlane oraz konkursów (Dz. Urz. UE z 11.11.2021 r., L 398/25),
3. rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2021/1950 z 10.11.2021 r. zmieniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/81/WE w odniesieniu do progów dotyczących zamówień na dostawy, usługi i roboty budowlane (Dz. Urz. UE z 11.11.2021 r., L 398/19).

W związku z powyższymi rozporządzeniami Komisji zostało na poziomie polskim (krajowym) opublikowane w Dzienniku Urzędowym Monitor Polski z 15.12.2021 r. poz. 1177, na podstawie art. 3 ust. 3 PrZamPubl, obwieszczenie Prezesa UZP z 3.12.2021 r. w sprawie aktualnych progów unijnych, ich równowartości w złotych, równowartości w złotych kwot wyrażonych w euro oraz średniego kursu złotego w stosunku do euro stanowiącego podstawę przeliczania wartości zamówień publicznych lub konkursów.

Progi unijne od 1.1.2022 r. ustalone w obwieszczeniu na podstawie przepisów europejskich porównaniu w porównaniu z progami obowiązującymi do 31.12.2021 r. przedstawia poniższa tabela: 

Rodzaj zamówienia	Progi unijne do 31.12.2021 r.	Progi unijne od 1.1.2022 r.
Zamówienia klasyczne
Dostawy/usługi	139 000 euro/214 000 euro	140 000 euro/215 000 euro
Usługi społeczne	750 000 euro	750 000 euro
Roboty budowlane	5 350 000 euro	5 382 000 euro
Zamówienia sektorowe
Dostawy/usługi	428 000 euro	431 000 euro
Usługi społeczne	1 000 000 euro	1 000 000 euro
Roboty budowlane	5 350 000 euro	5 382 000 euro
Zamówienia w dziedzinach obronności i bezpieczeństwa
Dostawy/usługi	428 000 euro	431 000 euro
Roboty budowlane	5 350 000 euro	5 382 000 euro

 

Ponadto został opublikowany Komunikat Komisji – Równowartość progów określonych w dyrektywach Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/23/UE, 2014/24/UE, 2014/25/UE i 2009/81/WE (Dz.Urz. UE z 11.11.2021 r. C 457/1). Wynika z niego, że od 1.1.2022 r. średni kurs euro w stosunku do złotego, stanowiący podstawę przeliczania wartości zamówień i konkursów wyniesie 4,4536 zł. Taki też kurs został podany przez Prezesa UZP w ww. obwieszczeniu wydanym na podstawie art. 3 ust. 3 PrZamPubl.

Równowartość w walutach krajowych innych niż euro progów określonych w dyrektywach 2014/23/UE(1), 2014/24/UE(2), 2014/25/UE(3)i 2009/81/WE(4) przedstawia poniższa tabela.

Próg unijny w euro	Równowartość progu unijnego w złotych
140 000	623 504
215 000	957 524
431 000	1 919 502
750 000	3 340 200
1 000 000	4 453 600
5 382 000	23 969 275

Zaniechanie przez radę gminy ustalenia warunków obniżania czynszu stanowi naruszenie przepisów

Z ust. 2 art 21 OchrLokU wynika m.in., że  wieloletni program gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy powinien być opracowany na co najmniej 5 kolejnych lat i obejmować w szczególności:

1) prognozę dotyczącą wielkości oraz stanu technicznego zasobu mieszkaniowego gminy w poszczególnych latach;

2) analizę potrzeb oraz plan remontów i modernizacji wynikający ze stanu technicznego budynków i lokali, z podziałem na kolejne lata;

3) planowaną sprzedaż lokali w kolejnych latach;

4) zasady polityki czynszowej oraz warunki obniżania czynszu;

5) sposób i zasady zarządzania lokalami i budynkami wchodzącymi w skład mieszkaniowego zasobu gminy oraz przewidywane zmiany w zakresie zarządzania mieszkaniowym zasobem gminy w kolejnych latach;

6) źródła finansowania gospodarki mieszkaniowej w kolejnych latach.

Z kolei, w art. 7 ust. 1 OchrLokU postanowiono, że w lokalach wchodzących w skład publicznego zasobu mieszkaniowego właściciel ustala stawki czynszu za 1 m² powierzchni użytkowej lokali, z uwzględnieniem czynników podwyższających lub obniżających ich wartość użytkową, a w szczególności:

1) położenia budynku;

2) położenia lokalu w budynku;

3) wyposażenia budynku i lokalu w urządzenia techniczne i instalacje oraz ich stanu;

4) ogólnego stanu technicznego budynku.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w  rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Wielkopolskiego z 1.12.2021 r. (KN-XL.4131.1.245.2021.24; http://edziennik.poznan.uw.gov.pl). W rozstrzygnięciu tym organ nadzoru wskazał m.in., że powyższy przepis nakłada na gminę obowiązek ustalenia stawki czynszu z uwzględnieniem wszystkich enumeratywnie wyliczonych czynników. 

Natomiast pominięcie w regulacjach dotyczących warunków obniżania czynszu nawet jednego z obligatoryjnych czynników wpływających na wysokość czynszu oznacza niewłaściwe wypełnienie dyspozycji przepisu art. 21 ust. 2 pkt 4 OchrLokU.

Podsumowując, rozstrzygnięcie nadzorcze jest prawnie uzasadnione. Rada gminy musi precyzyjnie dookreślić warunki obniżania czynszu z uwzględnieniem kryteriów ustawowych. 

Termin złożenia deklaracji odpadowej

Z  kolejnych przepisów wynika, że deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi są obowiązani złożyć do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta: 

1) właściciele nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy; 

2) osoby wymienione w art. 1 pkt 1 lit. b, jeżeli rada gminy podjęła uchwałę, o której mowa w art. 2a ust. 1; 

3) właściciele nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, jeżeli rada gminy podjęła uchwałę, o której mowa w art. 6c ust. 2, a właściciele nieruchomości nie złożyli skutecznego oświadczenia, o którym mowa w art. 6c ust. 3b.  

Pierwszą deklarację o wysokości opłaty składa się w terminie 14 dni odpowiednio od dnia: 

1) zamieszkania pierwszego mieszkańca na danej nieruchomości albo w lokalu w budynku wielolokalowym objętym uchwałą, o której mowa w art. 2a ust. 1, lub wytworzenia na danej nieruchomości lub w danym lokalu odpadów komunalnych; 

2) podjęcia uchwały, o której mowa w art. 2a ust. 1, albo uchwały, o której mowa w art. 6c ust. 2. 

W kontekście poruszonego zagadnienia warto także odnotować najnowsze stanowisko wyrażone w  rozstrzygnięciu nadzorczym Kolegium RIO w Poznaniu z 8.12.2021 r. (28/1719/2021; http://edziennik.poznan.uw.gov.pl). Przedmiotem oceny prawnej była uchwała rady gminy w sprawie wzoru deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi składanej przez właścicieli nieruchomości zamieszkałych położonych na terenie gminy.  W obliczu takiego rodzaju deklaracji, organ nadzoru zakwestionował część zapisu wyróżnionego:

„Właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć do Burmistrza Gminy (….)  deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w terminie 14 dni od dnia zamieszkania na danej nieruchomości pierwszego mieszkańca lub powstania na danej nieruchomości odpadów komunalnych”. Dalej organ nadzoru podał, że  w sytuacji, kiedy deklaracja dotyczy nieruchomości zamieszkałych, terminu złożenia deklaracji nie należy wiązać z terminem powstania na danej nieruchomości odpadów komunalnych, a jedynie z terminem zamieszkania na nieruchomości lub w lokalu w budynku wielolokalowym pierwszego mieszkańca.  Finalnie przyjęto, że zawarcie w uchwale wyrażenia w brzmieniu: „lub powstania na danej nieruchomości odpadów komunalnych” narusza ww. art. 6n ust. 1 pkt 1 w związku z art. 6m ust. 1 i ust. 11 CzystGmU w sposób istotny.

Podsumowując, rozstrzygnięcie nadzorcze jest prawnie uzasadnione. Uchwała w sprawie ustalenia wzoru deklaracji za odpady komunalne dotyczące nieruchomości zamieszkałych powinna być składana w terminach ustawowych, które są związane z faktem zamieszkania, a nie z faktem wytworzenia odpadów. 

Dodatkowy zasiłek opiekuńczy na czas nauki zdalnej

W związku z wprowadzeniem nauki zdalnej w szkołach podstawowych i średnich w okresie od 20.12.2021 r. do 9.1.2022 r. na mocy rozporządzenia Rady Ministrów rodzicom i opiekunom będzie przysługiwał dodatkowy zasiłek opiekuńczy.

Dla kogo dodatkowy zasiłek opiekuńczy?

Dodatkowy zasiłek opiekuńczy przysługuje rodzicom lub opiekunom dzieci, którzy opiekują się dzieckiem w wieku:

Dodatkowy zasiłek opiekuńczy przysługuje, jeśli nie ma drugiego rodzica czy współmałżonka, który może w tym czasie zapewnić opiekę dziecku lub osobie niepełnosprawnej.

Źródło:

gov.pl

Taryfy na obrót paliwami gazowymi skalkulowane według kosztów uzasadnionych

Zmiany wprowadzono do PrEnerg. Dodano art. 62f PrEnerg, z którego wynika, że przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami gazowymi może do 30.6.2022 r. przedłożyć Prezesowi URE do zatwierdzenia taryfę skalkulowaną na podstawie części kosztów uzasadnionych zakupu paliwa gazowego planowanych do poniesienia w okresie obowiązywania taryfy.

Jeżeli taka taryfa została skalkulowana według kosztów uzasadnionych, koszty uzasadnione zakupu paliw gazowych w części, w jakiej nie zostały pokryte w zatwierdzonej taryfie, uwzględni się przez przedsiębiorstwo energetyczne w kolejnych jego taryfach.

Koszty uzasadnione zakupu paliwa gazowego, przyjęte do kalkulacji taryfy przedłożonej do zatwierdzenia, ustala się jako iloczyn ilości paliw gazowych planowanych do dostarczenia w okresie obowiązywania tej taryfy oraz średniego jednostkowego kosztu ich zakupu, ustalanego na poziomie odpowiadającym średniej cenie rozliczeniowej ważonej wolumenem z wszystkich notowań produktów terminowych z dostawą w 2022 r. dostępnych na giełdzie towarowej.

W przypadku zatwierdzenia przez Prezesa URE taryfy skalkulowanej przez przedsiębiorstwo energetyczne, przy zatwierdzeniu kolejnych taryf tego przedsiębiorstwa uwzględnia się, jako koszty uzasadnione zakupu paliw gazowych, wartość korekty kosztów zakupu paliw gazowych. Wartość tej korekty ustala się jako iloczyn:

Wartość korekty powiększa się o koszty uzasadnione finansowania wartości tej korekty.

Uwzględnienie wartości korekty jest możliwe również po 31.12.2023 r., w kolejnych wprowadzanych przez przedsiębiorstwo energetyczne do stosowania: taryfach lub cenach i stawkach opłat ustalonych na rynkach konkurencyjnych. Wzrost średniej ceny sprzedaży paliwa gazowego spowodowany uwzględnieniem rozliczenia części korekty w kolejnej taryfie ustalonej na wskazanych wyżej zasadach w okresie 12 miesięcy następujących po okresie stosowania taryfy nie może przekroczyć 25% poziomu średniej ceny, która zostałaby ustalona bez rozliczania tej korekty.