Rada gminy nie ma kompetencji do rozpoznawania odwołań od rozstrzygnięć wójta gminy w sprawie odmowy przydziału lokali z zasobu mieszkaniowego gminy

Wskazane uprawnienie przypisane radzie gminy nie oznacza jednak, że organ ten może wkraczać w kompetencje organu wykonawczego, w tym przypadku wójta gminy. Warto też przypomnieć o treści art. 30 ust. 2 pkt 3 SamGminU, gdzie z kolei postanowiono, że do zadań wójta należy w szczególności gospodarowanie mieniem komunalnym.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w  rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Podkarpackiego z 13.1.2022 r. (P-II.4131.2.2.309.2021; https://edziennik.rzeszow.uw.gov.pl). Organ nadzoru w podanym dokumencie zakwestionował wiele regulacji prawnych, w tym dotyczące rozpatrywania przez radę miejską odwołań od rozstrzygnięć burmistrza w sprawie przydziału lokali wchodzących do mieszkaniowego zasobu gminy. Organ nadzoru zwrócił uwagę na kilka kwestii:

 1) najem lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy następuje na podstawie umowy

 2) wprawdzie akt zatwierdzający listę osób uprawnionych do zawarcia takiej umowy jest aktem z zakresu administracji publicznej i decyzję o zamieszczeniu na liście podejmuje organ wykonawczy gminy, jednakże nie jest to decyzja administracyjna w rozumieniu przepisów KPA;

 3) rozstrzygnięcie, czy wnioskodawca może zostać zakwalifikowany i w jakiej kolejności do zawarcia umowy najmu ma charakter administracyjnoprawny. Podlega ono kognicji sądów administracyjnych na podstawie art. 3 § 2 pkt 6 PostAdmU jako skarga na akt organu jednostki samorządu terytorialnego podejmowany w sprawach z zakresu administracji publicznej (por. wyrok WSA w Poznaniu z 19.10.2017 r., II SA/Po 653/17);

 4) rada gminy nie może być jednak określona w procedurze mającej na celu ustalenie listy osób oczekujących na zawarcie umowy najmu lokalu jako organ odwoławczy od rozstrzygnięć burmistrza dotyczących zamieszczenia na tej liście. Ponadto, rozpatrywanie odwołań i podejmowanie rozstrzygnięć przez radę gminy w indywidualnych sprawach z wniosków o zawarcie umowy najmu naruszałoby kompetencje przyznane organowi wykonawczemu gminy określone w art. 30 ust. 2 pkt 3 SamGminU, zgodnie z którym do zadań wójta (burmistrza) należy gospodarowanie mieniem komunalnym oraz z art. 25 ust. 1 GospNierU, przewidującym, iż gminnym zasobem nieruchomości gospodaruje wójt (burmistrz).

Podsumowując, rada gminy nie może w ramach uchwały dotyczącej zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy określać procedury odwoławczej (uwzględniającej radę jako organ odwoławczy) od rozstrzygnięć wójta gminy w sprawie przydziału lokalu z tego zasobu. 

Od stycznia 2022 r. obowiązują nowe zasady naliczania opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi dla nieruchomości letniskowych

Uchwała została podjęta na podstawie upoważnienia ustawowego z art. 6j ust. 3b CzystGmU. Dla przypomnienia z ww. przepisu aktualnie wynika, że w przypadku nieruchomości, na której znajduje się domek letniskowy, lub innej nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe, rada gminy uchwala ryczałtową stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi nie wyższą niż 10% przeciętnego miesięcznego dochodu rozporządzalnego na 1 osobę ogółem za rok od domku letniskowego na nieruchomości albo od innej nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe.

Co istotne, przepis we wskazanym wyżej brzmieniu wszedł w życie z dniem 1.1.2022 r. Do końca grudnia 2021 r. brzmienie tegoż przepisu było inne, a mianowicie – w przypadku nieruchomości, na której znajduje się domek letniskowy, lub innej nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe, rada gminy uchwala ryczałtową stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi nie wyższą niż 10% przeciętnego miesięcznego dochodu rozporządzalnego na 1 osobę ogółem – za rok od nieruchomości, na której znajduje się domek letniskowy, lub od innej nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe.

Zatem, od 1.1.2022 r. zmianie uległ przedmiot opodatkowania ww. opłatą. Od tego dnia przedmiotem opodatkowania jest domek letniskowy albo inna nieruchomość, a nie nieruchomość, na której są domki letniskowe. 

Z kolei, na mocy wspomnianej na wstępie uchwały, Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Opolu orzekło nieważność zapisów ustalających ryczałtową stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w przypadku nieruchomości, na której znajduje się domek
letniskowy lub innej nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe oraz podwyższoną stawkę ww. opłaty. 

Podsumowując, rozstrzygnięcie nadzorcze regionalnej izby obrachunkowej jest prawnie uzasadnione. Nie ma podstaw, aby rada gminy stosowała nieprawidłowo sformułowany przedmiot opodatkowania. Od 1 stycznia br. tym przedmiotem jest bowiem domek letniskowy na nieruchomości albo inna nieruchomość wykorzystywana na cele rekreacyjno-wypoczynkowe. W tych okolicznościach powinnością rady gminy, jako organu tworzącego prawo na poziomie lokalnym, jest przyjęcie uchwały rady gminy w sprawie wprowadzenia opłat za odbiór śmieci uwzględniającej ww. nowy przedmiot opodatkowania. 

Źródło: https://bip.rio.opole.pl/

Nowe wymogi lokalowe i sprzętowe w celu przeprowadzania szczepień przeciwko Covid-19 i grypie w aptece ogólnodostępnej oraz okres dostosowawczy do 1.9.2022 r.

W rozporządzeniu z 31.12.2021 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych wymogów, jakim powinien odpowiadać lokal apteki (Dz.U. z 2022 r. poz. 38) zmieniono wymogi lokalowe w celu przeprowadzenia szczepień przeciwko Covid-19 i grypie w aptekach ogólnodostępnych. Wymagane jest posiadanie: 

1) pokoju opieki farmaceutycznej stanowiącego:

a) oddzielne pomieszczenie albo

b) wyodrębnioną część izby ekspedycyjnej, oddzieloną od pozostałej części izby ekspedycyjnej ściankami działowymi, w tym przesuwnymi, pod warunkiem że zagwarantuje to pacjentom bezpieczeństwo oraz poszanowanie intymności i godności, a także niezakłócone wykonywanie czynności w innych pomieszczeniach apteki, w szczególności sporządzanie produktów leczniczych oraz przechowywanie produktów leczniczych lub wyrobów medycznych zgodnie z wymaganiami dotyczącymi jakości i bezpieczeństwa, z wejściem z izby ekspedycyjnej;

2) pomieszczenia administracyjno-szkoleniowego – pod warunkiem:

a) zachowania rozdziału czasowego poszczególnych funkcji pełnionych przez to pomieszczenie oraz

b) wprowadzenia pisemnej procedury określającej sposób dostępu i korzystania z tego pomieszczenia, który gwarantuje pacjentom bezpieczeństwo oraz poszanowanie intymności i godności, a także niezakłócone wykonywanie czynności w innych pomieszczeniach apteki, w szczególności sporządzanie produktów leczniczych oraz przechowywanie produktów leczniczych lub wyrobów medycznych zgodnie z wymaganiami dotyczącymi jakości i bezpieczeństwa.

Jeżeli chodzi o wyposażenie apteki ogólnodostępnej w celu przeprowadzenia szczepień przeciwko Covid-19 i grypie, to jest to posiadanie m.in. stolika zabiegowego urządzonego i wyposażonego stosownie do zakresu przeprowadzanych szczepień ochronnych lub opieki farmaceutycznej, zestawu do wykonywania iniekcji oraz pakietów odkażających. 

Powyżej opisane zmienione wymogi lokalowe i sprzętowe apteka ogólnodostępna powinna spełnić od 1.9.2022 r. Do 1.9.2022 r. szczepienia ochronne przeciw COVID-19 lub grypie w aptekach ogólnodostępnych wykonywane są zgodnie z warunkami określonymi w przepisach dotychczasowych.

Postanowienia rozporządzenia są istotne dla przedsiębiorców prowadzących apteki ogólnodostępne, które przeprowadzają szczepienia ponieważ wprowadzają zmiany co do wymogów lokalowych i sprzętowych w celu przeprowadzania szczepień przeciwko Covid-19 i grypie.

Krajowe Centrum Przeciwdziałania Uzależnieniom

Przepisami ustawy z 17.12.2021 r. o zmianie ustawy o zdrowiu publicznym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2469) zmieniono m.in. przepisy AlkU oraz NarkU.

Ustawa powołuje Krajowe Centrum Przeciwdziałania Uzależnieniom (KCPU) jako jeden podmiot prowadzący działalność w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów związanych z uzależnieniami. Uzupełnić należy, że KCPU zostało powołane poprzez połączenie Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych oraz Krajowego Biura do Spraw Przeciwdziałania Narkomanii.

Do zadania KCPU należy:

1) wykonywanie zadań w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych, przeciwdziałania narkomanii oraz uzależnieniom behawioralnym, które polegają na powierzaniu i wspieraniu wykonywania zadań publicznych, wraz z udzielaniem dotacji na finansowanie ich realizacji;

2) inicjowanie, wspieranie i prowadzenie działań, które zmierzają do ograniczenia używania alkoholu, środków odurzających, substancji psychotropowych, środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych, w szczególności wśród dzieci i młodzieży;

3) inicjowanie, wspieranie i prowadzenie działań w zakresie przeciwdziałania przemocy domowej, w tym w rodzinach z problemem używania alkoholu, środków odurzających, substancji psychotropowych, środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych oraz uzależnień behawioralnych;

4) inicjowanie, wspieranie i prowadzenie działań w zakresie profilaktyki zaburzeń, które wynikają z prenatalnej ekspozycji na alkohol, środki odurzające, substancje psychotropowe, środki zastępcze lub nowe substancje psychoaktywne, oraz inicjowanie i wspieranie działań w zakresie pomocy osobom ze spektrum płodowych zaburzeń alkoholowych (FASD) oraz ich rodzinom lub opiekunom;

5) prowadzenie działań, które zmierzają do podnoszenia jakości oddziaływań profilaktycznych kierowanych do dzieci i młodzieży;

6) inicjowanie działań, które zmierzają do poprawy dostępności i jakości pomocy na rzecz członków rodzin z problemem używania alkoholu, środków odurzających, substancji psychotropowych, środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych oraz uzależnień behawioralnych, w szczególności wśród dzieci i młodzieży;

7) współpraca z przedstawicielami instytucji i organizacji, które zajmują się przeciwdziałaniem przemocy w rodzinie, profilaktyką i rozwiązywaniem problemów związanych z używaniem alkoholu, środków odurzających, substancji psychotropowych, środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych, a także przeciwdziałaniem uzależnieniom behawioralnym;

8) współpraca z sądami powszechnymi w sprawach rodzinnych i sprawach nieletnich w zakresie realizacji zadań związanych z przeciwdziałaniem uzależnieniom oraz ich skutkom;

9) opiniowanie i przygotowywanie projektów aktów prawnych w zakresie, o którym mowa w pkt 1–7, oraz inicjowanie prac nad nowymi rozwiązaniami w tym zakresie;

10) opracowywanie standardów i rekomendacji w zakresie profilaktyki używania alkoholu, środków odurzających, substancji psychotropowych, środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych oraz uzależnień behawioralnych, a także leczenia i rehabilitacji osób uzależnionych;

11) monitorowanie dostępności i jakości świadczeń opieki zdrowotnej z zakresu leczenia uzależnień;

12) udzielanie merytorycznej pomocy w ramach współpracy z podmiotami, które realizują zadania w zakresie przeciwdziałania uzależnieniom, w tym z jednostkami samorządu terytorialnego, instytucjami, stowarzyszeniami i innymi podmiotami prowadzącymi działalność oświatowo-informacyjną, badawczą, profilaktyczną, leczniczą, rehabilitacyjną i reintegracyjną, a także osobami fizycznymi, które realizują zadania związane z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów w zakresie uzależnień, oraz zlecanie i finansowanie realizacji tych zadań;

13) współpraca z organizacjami międzynarodowymi, które prowadzą działalność w zakresie przeciwdziałania uzależnieniom i ograniczenia szkód nimi wywołanych, w tym udział w pracach sprawozdawczych na rzecz tych organizacji;

14) zbieranie, gromadzenie, wymiana informacji i dokumentacji objętych badaniami statystycznymi statystyki publicznej w zakresie problemów alkoholowych oraz dotyczących środków odurzających, substancji psychotropowych, środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych i narkomanii oraz opracowywanie i przetwarzanie zebranych danych;

15) inicjowanie, wspieranie i prowadzenie analiz oraz badań naukowych w zakresie problemów alkoholowych oraz problemów dotyczących środków odurzających, substancji psychotropowych, środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych i narkomanii, w tym sporządzanie ocen epidemiologicznych zagrożeń, oraz opracowywanie i udostępnianie ich wyników;

16) prowadzenie działalności informacyjno-edukacyjnej, opracowywanie ekspertyz oraz opracowywanie i wdrażanie nowych metod profilaktyki i rozwiązywania problemów w zakresie uzależnień;

17) współpraca z jednostkami samorządu terytorialnego, w tym z pełnomocnikami, o których mowa w art. 4 ust. 3 i w art. 41 ust. 2 AlkU oraz z ekspertami w zakresie uzależnień;

18) podejmowanie działań interwencyjnych w sprawach skarg i wniosków kierowanych do Centrum;

19) monitorowanie i inicjowanie działań, które zwiększają skuteczność i dostępność lecznictwa uzależnień;

20) podejmowanie interwencji w związku z naruszeniem przepisów art. 131 i art. 15 AlkU, jeżeli interwencji nie podejmuje gmina;

21) dokonywanie okresowych ocen programów profilaktycznych, leczniczych, rehabilitacyjnych i readaptacyjnych pod względem ich skuteczności w zakresie ograniczenia używania alkoholu, środków odurzających, substancji psychotropowych, środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych;

22) prowadzenie krajowego systemu informacji o alkoholu, środkach odurzających, substancjach psychotropowych, środkach zastępczych oraz nowych substancjach psychoaktywnych, a także monitorowanie działań, które są podejmowane na rzecz rozwiązywania problemów alkoholowych i przeciwdziałania narkomanii na poziomie krajowym i międzynarodowym, w szczególności:

a) pełnienie roli punktu obserwacyjnego (Focal Point) Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii,

b) współpraca z Europejskim Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii oraz Europejską Siecią Informacji o Narkotykach i Narkomanii (Reitox);

23) dofinansowywanie kosztów szkolenia specjalizacyjnego w dziedzinie psychoterapii uzależnień, o którym mowa w ustawie z 24.2.2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz.U. z 2021 r. poz. 1297) oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 46 tej ustawy;

24) obsługa techniczno-organizacyjna Rady do Spraw Przeciwdziałania Uzależnieniom;

25) monitorowanie realizacji:

a) wojewódzkich programów profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych oraz przeciwdziałania narkomanii,

b) gminnych programów profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych oraz przeciwdziałania narkomanii;

26) opracowywanie analizy realizacji działań, które są podejmowane w danym roku przez samorząd województwa oraz samorząd gminny w ramach programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych oraz przeciwdziałania narkomanii;

27) wykonywanie innych zadań zleconych przez ministra właściwego do spraw zdrowia.

Postanowienia ustawy są istotne nie tylko dla podmiotów leczniczych udzielających świadczeń w terapii uzależnień, lecz także dla jednostek samorządu terytorialnego, które realizują zadania dotyczące profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych oraz przeciwdziałania narkomanii.

Powołanie KCPU umożliwi wspieranie JST w zakresie realizacji przez nie ustawowych zadań dotyczących odpowiednio profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych oraz przeciwdziałania narkomanii przez jeden nowy podmiot zamiast Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych oraz Krajowego Biura do Spraw Przeciwdziałania Narkomanii, które realizowały zadania o zbliżonym zakresie.

Naruszenie obowiązków rodzinnych zwolni osobę bliską z opłat za pobyt w domu pomocy społecznej

Zmiany do PomSpołU wprowadzono przepisami ustawy z 17.11.2021 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej (Dz.U. z 2022 r. poz. 66). Zgodnie z art. 64 PomSpołU osoby wnoszące opłatę lub obowiązane do wnoszenia opłaty za pobyt mieszkańca domu w DPS można zwolnić z tej opłaty częściowo lub całkowicie, na ich wniosek, po przeprowadzeniu rodzinnego wywiadu środowiskowego w okolicznościach wymienionych w tym przepisie. Po zmianie możliwość takiego zwolnienia z opłat obejmuje także osoby obowiązane do wnoszenia opłaty, jeżeli wykażą, w szczególności na podstawie dokumentów dołączonych do wniosku, rażące naruszenie przez osobę kierowaną do DPS lub mieszkańca domu obowiązku alimentacyjnego lub innych obowiązków rodzinnych względem osoby obowiązanej do wnoszenia opłaty.

W związku z tym osobę obowiązaną do wnoszenia opłaty za pobyt mieszkańca domu w DPS zwalnia się całkowicie z tej opłaty, na jej wniosek, pod warunkiem że przedstawi prawomocne orzeczenie sądu o pozbawieniu tego mieszkańca władzy rodzicielskiej nad tą osobą i oświadczy, że władza rodzicielska nie została przywrócona lub prawomocne orzeczenie sądu o skazaniu tego mieszkańca za umyślne przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego popełnione na szkodę osoby obowiązanej do wnoszenia opłaty, jej zstępnego, małoletniego lub pełnoletniego nieporadnego ze względu na wiek, stan psychiczny lub fizyczny rodzeństwa lub jej rodzica, chyba że skazanie uległo zatarciu. Zwolnienia te obejmują zstępnych osoby zwolnionej z opłaty za pobyt mieszkańca domu w domu pomocy społecznej (art. 64a PomSpołU).

Skarga kasacyjna od wyroku WSA ws. przetwarzania danych osobowych klienta banku

W jednej ze spraw prowadzonych w UODO, klient banku wystąpił do Urzędu ze skargą o nakazanie usunięcia jego danych osobowych przetwarzanych przez bank i instytucję finansową utworzoną na podstawie Prawa bankowego, tj. Biuro Informacji Kredytowej w związku ze złożonymi przez niego zapytaniami kredytowymi. Klient banku wskazywał, że przetwarzanie jego danych jest nieuprawnione, gdyż nie doszło do zawarcia żadnej umowy z bankiem. Prezes UODO po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, przyznał rację klientowi banku stwierdzając brak podstaw prawnych do przetwarzania jego danych osobowych przez ww. podmioty i wydał decyzję administracyjną nakazującą usunięcie danych.

Tymczasem WSA w wyroku z dnia 28 września 2021 r., sygn. akt II SA/Wa 474/21, uchylając wskazaną decyzję uznał, że w sprawie zaniechano zwrócenia się do Komisji Nadzoru Finansowego jako organu właściwego w sprawach związanych m.in. z badaniem zdolności kredytowej i analizą ryzyka kredytowego, a także budową modeli scoringowych (metoda oceny wiarygodności kredytowej), co w jego ocenie było bezwzględnie konieczne.

UODO jest zaniepokojony niebezpiecznym kierunkiem w jakim zmierza dokonana przez sąd administracyjny ocena stosowania przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego w kontekście rozstrzygania przez organ nadzorczy spraw z zakresu ochrony danych osobowych, niezgodna z treścią i celem przepisów prawa Unii Europejskiej, jakie stanowią przepisy RODO. Dlatego też od tego wyroku złożona została skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Zaprezentowany przez WSA pogląd o konieczności zwrócenia się przez organ nadzorczy w sprawie z zakresu ochrony danych osobowych, należącej do jego wyłącznej kognicji, do Komisji Nadzoru Finansowego o opinię, godzi w niezależność i autonomię tego organu, zagwarantowaną mu przepisami RODO, zgodnie z którymi każdy organ nadzorczy podczas wypełniania swoich zadań i wykonywania swoich uprawnień działa w sposób w pełni niezależny.

Wymóg niezależności odnosi się do wypełniania zadań i wykonywania uprawnień organu nadzorczego. Niezależność powinna oznaczać brak podległości organizacyjnej, ochronę przed uleganiem wpływom czy naciskom ze strony innych organów oraz swobodę w podejmowaniu rozstrzygnięć nadzorczych. Jednym z wymogów, jakie stanowić mają gwarancję niezależności organu nadzorczego, jest niepodleganie wpływom zewnętrznym, a także zakaz zwracania się o instrukcje oraz przyjmowania instrukcji od innych podmiotów.

Zaprezentowany przez WSA pogląd przeczy zatem idei RODO w zakresie powołanej fundamentalnej zasady niezależności organu nadzorczego. 

Źródło: https://uodo.gov.pl/pl/138/2251

Trwają prace nad regulacjami dotyczącymi odstąpienia od opodatkowania stypendiów z programu „Erasmus+”

W ramach projektowanego rozporządzenia przewidziane zostało wydanie przepisów, które w sposób jednoznaczny wprowadzałyby brak obowiązku opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce stypendiów wypłacanych z budżetu programu „Erasmus+” oraz programu „Europejski Korpus Solidarności”. Nowe rozporządzenie zastąpi obecnie obowiązujące rozporządzenie MF z 15.10.2018 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów (przychodów) z tytułu stypendiów otrzymywanych w ramach programu „Erasmus+” (Dz.U. z 2018 r. poz. 2114).

Zgodnie z projektem, zaniechanie poboru podatku będzie miało zastosowanie do stypendiów oraz wsparcia finansowego otrzymanych przez osoby fizyczne:
1) wyjeżdżające za granicę, w tym w zakresie stypendiów w części przekraczającej dochody zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23a lit. a PDOFizU,
2) przyjeżdżające do Rzeczypospolitej Polskiej z państw trzecich uczestniczących w programach „Erasmus+” oraz „Europejski Korpus Solidarności”.

Zwolnieniem z opodatkowania będą objęte stypendia w ramach programu „Erasmus+” na lata:

Zwolnieniem z opodatkowania będzie objęte wsparcie z programu „Europejski Korpus Solidarności” na lata:

Zgodnie z założeniami, końcowy termin zaniechania potrwa do zakończenia ww projektów.

Nowe regulacje mają wejść w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia rozporządzenia.

Etap legislacyjny: opiniowanie.

Stanowisko Rady Ministrów do poselskiego projektu ustawy dotyczącego weryfikacji przez pracodawców zaszczepienia przeciwko COVID-19

Rada Ministrów pozytywnie ocenia poselski projekt ustawy, który umożliwi pracodawcom sprawowanie rzeczywistej kontroli nad ryzykiem wystąpienia COVID-19 w zakładzie pracy. Wskazano, że w celu ograniczenia pandemii COVID-19, pracodawca powinien mieć narzędzie, dzięki któremu będzie miał możliwość weryfikacji statusu zdrowotnego pracowników oraz osób pozostających w stosunku cywilnoprawnym z tym pracodawcą. Rozwiązanie to pozwoli zapewnić bezpieczne warunki w zakładach pracy. 

Najważniejsze założenia jakie przewiduje poselski projekt ustawy

Projekt powinien być dalej procedowany na styczniowym posiedzeniu Sejmu. 

Zmiany w zakresie kalkulacji stawek opłat za usługi przesyłania i dystrybucji ciepła

Z nowelizacji wynika m.in., że uzasadniony planowany przychód przedsiębiorstwa energetycznego:

Zgodnie z § 13 ust. 1 TrayfyCiepłoR, dla źródeł ciepła, w których ciepło jest wytwarzane w jednostkach kogeneracji, przedsiębiorstwo energetyczne może stosować uproszczony sposób kalkulacji cen i stawek opłat w taryfie dla ciepła z tych źródeł na podstawie uzasadnionych planowanych przychodów ze sprzedaży ciepła obliczanych według wzoru:

                                                                                                                                                                           P_c = Q_s x C_c

– gdzie poszczególne symbole oznaczają:

P_c – planowane przychody ze sprzedaży ciepła dla roku stosowania taryfy [w zł],

Q_s – planowaną wielkość ciepła wprowadzonego do sieci ciepłowniczej lub sprzedanego bezpośrednio odbiorcom dla roku stosowania taryfy dla danego źródła ciepła [w GJ],

C_c – cenę ciepła przyjętą przez przedsiębiorstwo energetyczne dla roku stosowania taryfy, nie wyższą od ceny referencyjnej, o której mowa w § 13 ust. 2 TaryfyciepłoR [w zł/GJ].

Wskaźnik wzrostu przychodów ze sprzedaży ciepła dla źródeł ciepła [w %], dla których przedsiębiorstwo energetyczne stosuje uproszczony sposób kalkulacji cen i stawek opłat, o którym mowa wyżej, czyli w § 13 ust. 1 TrayfyCiepłoR, obliczanych na podstawie planowanych cen lub stawek opłat i planowanych na dany rok stosowania taryfy wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła w kalkulacji tych cen i stawek opłat dla źródeł ciepła nie może być wyższy, uwzględniając wielkość przychodów ze sprzedaży ciepła obliczanych dla tych źródeł na pod-stawie dotychczas stosowanych cen i stawek opłat wynikających z obowiązującej taryfy oraz planowanych, na dany rok stosowania taryfy, wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła w kalkulacji cen i stawek opłat dla tych źródeł ciepła, niż określony wzorami zamieszczonymi w § 13 ust. 6 TaryfyCiepłoR w nowym brzmieniu.

Zmieniono przepis § 26 ust. 3 TaryfyCiepłoR, który w nowym brzmieniu stanowi, że uzasadniona wysokość zwrotu z kapitału zaangażowanego w wykonywaną działalność gospodarczą związaną z zaopatrzeniem w ciepło powinna być odpowiednia do rodzaju wykonywanej działalności gospodarczej i ponoszonego w związku z tym ryzyka, a przy jej określaniu należy w szczególności uwzględnić:

  1) warunki panujące na rynkach finansowych i wynikający z nich poziom stóp procentowych, ocenę ryzyka wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorstwo energetyczne, a także wartość aktywów przedsiębiorstwa, która jest faktycznie zaangażowana w działalność gospodarczą związaną z zaopatrzeniem w ciepło;

  2) nowe źródła ciepła stanowiące instalacje odnawialnego źródła energii, źródła ciepła wytworzonego w kogeneracji oraz źródła ciepła odpadowego;

  3) oszczędności uzyskane w wyniku obniżenia kosztów działalności przedsiębiorstwa energetycznego wynikające z poprawy efektywności jego funkcjonowania;

  4) oszczędności wynikające z wielkości emisji dwutlenku węgla, której udało się uniknąć lub którą udało się zredukować w roku kalendarzowym poprzedzającym pierwszy rok stosowania taryfy w wyniku przeprowadzonych inwestycji w nowe lub znacząco zmodernizowane jednostki wytwórcze, sieci ciepłownicze lub infrastrukturę po stronie odbiorców końcowych, powiększając stopę zwrotu z kapitału o 1 punkt procentowy za każde 25% redukcji w przeliczeniu na jednostkę ciepła dostarczonego do odbiorców;

  5) poziom cen ciepła z alternatywnych źródeł ciepła, które mogłyby być – w sposób ekonomicznie i technicznie uzasadniony – wykorzystane w celu pokrycia zapotrzebowania na to ciepło, z uwzględnieniem możliwych do uniknięcia kosztów emisji dwutlenku węgla.

Dla wniosków taryfowych składanych do 31.12.2027 r. uzasadniony planowany przychód przedsiębiorstwa energetycznego stanowiący podstawę kalkulacji cen ciepła, mocy zamówionej i określonego nośnika ciepła dla danego źródła ciepła, dla którego nie stosuje się sposobu kalkulacji cen i stawek opłat w taryfie dla ciepła z § 13 ust. 1 TaryfyCiepłoR, nie może być niższy od wartości obliczonej według wzoru określonego w § 45b ust. 1 TaryfyCiepłoR.

Trwają prace nad zmianą sposobu dystrybucji środków w ramach budżetu obywatelskiego

Z regulacji zawartych w tym przepisie wynika m.in., że w wypadkach przewidzianych ustawą oraz w innych sprawach ważnych dla gminy mogą być przeprowadzane na jej terytorium konsultacje z mieszkańcami gminy. Szczególną formą konsultacji społecznych jest budżet obywatelski. W ramach budżetu obywatelskiego mieszkańcy w bezpośrednim głosowaniu decydują corocznie o części wydatków budżetu gminy. Zadania wybrane w ramach budżetu obywatelskiego zostają uwzględnione w uchwale budżetowej gminy. Rada gminy w toku prac nad projektem uchwały budżetowej nie może usuwać lub zmieniać w stopniu istotnym zadań wybranych w ramach budżetu obywatelskiego. W gminach będących miastami na prawach powiatu utworzenie budżetu obywatelskiego jest obowiązkowe, z tym że wysokość budżetu obywatelskiego wynosi co najmniej 0,5% wydatków gminy zawartych w ostatnim przedłożonym sprawozdaniu z wykonania budżetu.

Z punktu widzenia podanego zapytania kluczowe znaczenie ma jednak ust. 6 ww. art. 5a SamGminU. Z jego dotychczasowej treści wynika, że:

Środki wydatkowane w ramach budżetu obywatelskiego mogą być dzielone na pule obejmujące całość gminy i jej części w postaci jednostek pomocniczych lub grup jednostek pomocniczych.

Z kolei, zgodnie z zapisami ww. projektu przepis ten ma zyskać brzmienie:

Środki wydatkowane w ramach budżetu obywatelskiego mogą być dzielone na pule obejmujące całość gminy i jej części. 

Ta z pozoru niewielka zmiana legislacyjna, w praktyce może odegrać bardzo istotne znaczenie w dystrybucji funduszu sołeckiego. Zwracają na ten fakt autorzy ww. projektu. W jego uzasadnieniu stwierdzono m.in., że dotychczasowa treść art. 5a ust. 6 SamGminU nie służy społeczeństwu i ogranicza rady gmin. Jak podano, pomimo, że w wielu gminach istnieją historycznie lub terytorialnie ukształtowane wsie, dzielnice, sołectwa, czy inne obszary, z którymi utożsamiają się mieszkańcy, to najczęściej nie są one jednostkami pomocniczymi odzwierciedlonymi w statucie. W tej sytuacji rady wielu gmin nie mogą dokonywać podziału środków przeznaczonych na budżet obywatelski pomiędzy poszczególne rejony (części) gminy. Aktualny przepis nie stwarza dużych utrudnień jedynie w sytuacji, gdy cała gmina jest podzielona na jednostki pomocnicze. W dalszej części uzasadnienia dodatkowo podano, że istotą proponowanej zmiany jest skreślenie w art. 5a ust. 6 SamGminU wyrazów: „w postaci jednostek pomocniczych lub grup jednostek pomocniczych”. W ten sposób projektowana ustawa umożliwi radom gminy dokonanie podziału środków budżetu obywatelskiego w sposób znacznie bardziej elastyczny, dostosowany do uwarunkowań w konkretnej gminie. Pozwoli to także na większe zaangażowanie mieszkańców w procedurę wyboru finansowanych projektów niż w sytuacji, gdy budżet obywatelski nie jest dzielony na poszczególne części gminy – jest bowiem oczywiste, że mieszkańcy znacznie bardziej interesują się projektami w sytuacji gdy wiedzą, że dokonują wyboru pomiędzy tymi, które mają być realizowane w ich najbliższym sąsiedztwie.

Podsumowując, wskazać należy, że przedmiotowy projekt wydaje się być rozwiązaniem korzystnym z perspektywy dystrybucji środków w ramach budżetu obywatelskiego. Wprowadzenie zmiany w projektowanym kształcie z pewnością uelastyczni przydział środków, co będzie zarówno w interesie samych gmin, jak i ich mieszkańców. 

Źródło: https://www.sejm.gov.pl