Pierwsza opinia EROD w sprawie kryteriów certyfikacji

Opinia EROD dotyczy projektu decyzji luksemburskiego organu nadzorczego w sprawie kryteriów certyfikacji RODO-CARPA. Jest to pierwsza opinia EROD w sprawie spójności kryteriów dotyczących ogólnokrajowego systemu certyfikacji.

System certyfikacji RODO-CARPA jest systemem ogólnym, który nie skupia się na konkretnym sektorze lub rodzaju przetwarzania. Obejmuje on wymogi dotyczące zarządzania ochroną danych w organizacji, w odniesieniu do czynności przetwarzania. Kryteria te mają zastosowanie do operacji przetwarzania prowadzonych przez administratorów i podmioty przetwarzające z Luksemburga.

Opinia EROD ma na celu zapewnienie spójności i prawidłowego stosowania kryteriów certyfikacji wśród organów nadzorczych w Europejskim Obszarze Gospodarczym. W tym celu, jak wskazuje EROD w opinii, należy wprowadzić kilka zmian do przedstawionego projektu kryteriów certyfikacji.

Po zatwierdzeniu mechanizmu certyfikacji przez luksemburski organ nadzorczy, zostanie on również dodany do rejestru mechanizmów certyfikacji oraz znaków jakości w dziedzinie ochrony danych, zgodnie z art. 42 ust. 8 RODO.

Agenda 60. posiedzenia plenarnego EROD

Oświadczenie prasowe z 60. posiedzenia plenarnego EROD

Źródło: https://uodo.gov.pl/pl/138/2299

Zwiększenie wydatków budżetu obliguje do zwiększenia kwoty deficytu i ustalenia dodatkowych źródeł jego pokrycia

W podanej uchwale plan wydatków zwiększono o kwotę 500 tys. zł, natomiast plan dochodów tylko o ok. 386 tys. zł. Wskutek tej operacji w budżecie gminy powstał (powiększył się) deficyt budżetowy.

W kontekście podanej problematyki istotne znaczenie mają regulacje prawne zawarte w art. 217 oraz w art. 212 FinPubU.

I tak, w art. 217 FinPubU podano, po pierwsze, że różnica między dochodami a wydatkami budżetu jednostki samorządu terytorialnego stanowi odpowiednio nadwyżkę budżetu jednostki samorządu terytorialnego albo deficyt budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Po drugie, wspomniany deficyt budżetowy może być pokryty przychodami pochodzącymi z:

1) sprzedaży papierów wartościowych wyemitowanych przez jednostkę samorządu terytorialnego;

2) kredytów;

3) pożyczek;

4) prywatyzacji majątku jednostki samorządu terytorialnego;

5) nadwyżki budżetu jednostki samorządu terytorialnego z lat ubiegłych, pomniejszonej o środki określone w pkt 8;

6) wolnych środków jako nadwyżki środków pieniężnych na rachunku bieżącym budżetu jednostki samorządu terytorialnego, wynikających z rozliczeń wyemitowanych papierów wartościowych, kredytów i pożyczek z lat ubiegłych;

7) spłaty udzielonych pożyczek w latach ubiegłych;

8) niewykorzystanych środków pieniężnych na rachunku bieżącym budżetu, wynikających z rozliczenia dochodów i wydatków nimi finansowanych związanych ze szczególnymi zasadami wykonywania budżetu określonymi w odrębnych ustawach oraz wynikających z rozliczenia środków określonych w art. 5 ust. 1 pkt 2 i dotacji na realizację programu, projektu lub zadania finansowanego z udziałem tych środków.

Z kolei, w art. 212 ust. 1 pkt 3 FinPubU postanowiono, że uchwała budżetowa określa kwotę planowanego deficytu albo planowanej nadwyżki budżetu jednostki samorządu terytorialnego wraz ze źródłami pokrycia deficytu albo przeznaczenia nadwyżki budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Warto w tym miejscu dodać, że wartość źródeł pokrycia deficytu budżetu nie może być wyższa niż wielkość deficytu budżetu.

Na kanwie ww. regulacji prawnych organ nadzoru w podanym wyżej rozstrzygnięciu wskazał m.in., że niewprowadzenie zmiany wyniku budżetu poprzez zwiększenie deficytu z równoczesnym wskazaniem źródła jego sfinansowania pozostaje w sprzeczności z powołanymi wyżej przepisami FinPubU.

Regionalna izba obrachunkowa wykazała więc poważną wadę w uchwale rady gminy zmieniającej budżet. Wada taka, co do zasady, skutkuje wszczęciem tzw. postępowania nadzorczego przez kolegium ww. regionalnej izby obrachunkowej, a następstwem może być stwierdzenie nieważności w części uchwały budżetowej.

Podsumowując, rozstrzygnięcie nadzorcze regionalnej izby obrachunkowej jest prawnie uzasadnione. Rada gminy powinna we właściwy sposób konstruować zapisy uchwały zmieniającej budżet. W przypadku, gdy występują zwiększone wydatki nad dochodami, należy wykazać realną kwotę deficytu ze źródłami jego pokrycia.

Źródło: https://bip.rzeszow.rio.gov.pl

Rada gminy nie może w deklaracji dot. odpadów komunalnych dla nieruchomości niezamieszkałych wprowadzić zapisu przewidującego roczną opłatę

Z ww przepisów wynika, że rada gminy, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego obliczenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ułatwienia składania deklaracji, określi, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego:

1) wzór deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi składanej przez właścicieli nieruchomości, z uwzględnieniem art. 6m ust. 1a i 1b, obejmujący objaśnienia dotyczące sposobu jej wypełnienia, (….)

2) warunki i tryb składania deklaracji za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w szczególności:

a) ich format elektroniczny oraz układ informacji i powiązań między nimi zgodnie z przepisami o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne,

b) sposób ich przesyłania za pomocą środków komunikacji elektronicznej,

c) rodzaje podpisu elektronicznego, którym powinny być opatrzone.

Ponadto, rada gminy w uchwale, o której mowa w ust. 1, może określić wykaz dokumentów potwierdzających dane zawarte w deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w rozstrzygnięciu nadzorczym Kolegium RIO w Rzeszowie z 8.2.2022 r. (V/383/2022; https://edziennik.rzeszow.uw.gov.pl).

We wskazanym orzeczeniu zakwestionowano zapisy przewidujący ustalenie we wzorze deklaracji sposobu wyliczenia wysokości należnej opłaty, wprowadzając zapis „Łączna kwota miesięcznej/rocznej opłaty – oblicza i wpisuje właściciel”. Opierając się o ten zapis, organ nadzoru zwrócił uwagę na kilka istotnych aspektów prawnych:

1) zgodnie z art. 6m ust. 1a CzystGmU deklaracja zawiera dane niezbędne do określenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Określając sposób obliczania wysokości należnej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, rada gminy jest zobowiązana uwzględnić w treści deklaracji zasady wynikające z postanowień CzystGmU;

2) zgodnie z treścią art. 6i ust. 1 CzystGmU obowiązek ponoszenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi powstaje:

3) obowiązek ponoszenia opłaty w przypadku nieruchomości, na której nie zamieszkują mieszkańcy – powstaje za każdy miesiąc, w którym na danej nieruchomości powstały odpady komunalne. W konsekwencji opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi jest opłatą miesięczną. Brak jest zatem podstaw prawnych do wskazania przez organ stanowiący gminy sposobu jej ustalenia jako opłaty rocznej. Finalnie stwierdzono, że ustalenie przez radę gminy możliwości wyliczenia rocznej wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi wykracza poza treść art. 6m ust. 1a w związku z art. 6i CzystGmU.

Podsumowując, należy uznać, że rozstrzygnięcie nadzorcze jest uzasadnione prawnie. Deklaracja na odpady komunalne czy to z nieruchomości zamieszkałych, czy niezamieszkałych, nie może wprowadzać wymogu podawania danych o opłacie za odpady – w skali roku.

RIO we Wrocławiu: Nie można zawężać kompetencji rady przy dokonywaniu zmian w budżecie

Wyjaśnienia Izby zostały udzielone w odpowiedzi na pytanie Przewodniczącego Rady Gminy Gryfów Śląski. Przede wszystkim RIO podkreśliła, że w procesie uchwalania budżetu należy rozróżnić uprawnienie do podjęcia inicjatywy uchwałodawczej od kompetencji do podjęcia stosownej uchwały.

Stwierdziła, że z jednej strony jest inicjatywa uchwałodawcza, czyli prawo (a niekiedy obowiązek), służące danemu podmiotowi do tego, by przedłożyć uchwałę organowi stanowiącemu. Z drugiej strony jest kompetencja uchwałodawcza, czyli prawo do wyrażenia woli o tym, co ma być uchwalone.

To rada gminy, zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 4 SamGminU ma wyłączne prawo do uchwalania budżetu gminy, a także rozpatrywania sprawozdania z jego wykonania, czy podejmowanie uchwały w sprawie udzielenia lub nieudzielenia absolutorium z tego tytułu.

Jak stwierdziła RIO, w procesie tworzenia i wykonywania budżetu kompetencje organów gminy zostały rozdzielone przez ustawodawcę. Organ stanowiący JST ma wyłączną kompetencję do uchwalenia budżetu, co obejmuje też prawo do dokonywania zmian po jego uchwaleniu. Według Izby kompetencja uchwałodawcza rady gminy do podejmowania uchwał budżetowych (w tym także uchwał dotyczących zmian w budżecie w trakcie roku budżetowego) nie może być interpretowana zawężająco. Zasada, według której rada gminy ma wyłączne prawo do podejmowania uchwał budżetowych, może być ograniczona tylko przez wyraźne wskazanie ustawowe.

Takim przepisem jest art. 240 ust. 2 FinPubU, który zakazuje zmian zawartych w projekcie propozycji wysokości dochodów i wydatków budżetowych w sposób, który prowadziłby do zwiększenia wysokości deficytu budżetowego. Jak stwierdziła RIO a contrario z tego przepisu nie wynika jednak zakaz dokonywania bez zgody organu wykonawczego innych zmian niż wyszczególnione w art. 240 ust. 2 FinPubU. Takie samo stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 19.3.2008 r. (sygn. II GSK 427/07). Analogicznie wypowiedział się też WSA w Olsztynie w wyroku z 28.8.2014 r. (sygn. I SA/Ol 553/14): związanie organu stanowiącego inicjatywą uchwałodawczą organu wykonawczego w sprawie zmiany budżetu nie oznacza braku możliwości decydowania przez ten organ o kształcie zaproponowanych zmian w granicach wynikających z dyspozycji art. 240 ust. 2 FinPubU.

Z kolei WSA w Szczecinie (wyr. z 10.7.2014 r., sygn. 1 SA/Sz 153/14) wskazał, że skoro ustawodawca wyraźnie wymienia przypadki, w których rada gminy nie może podjąć uchwały sprzecznej ze stanowiskiem organu wykonawczego, to należy przyjąć, że w pozostałych sytuacjach, których przepis art. 240 ust. 2 FinPubU nie obejmuje, organ stanowiący może podejmować uchwały niezgodne z wnioskami organu wykonawczego.

Wreszcie NSA w wyroku z 29.9.2011 r. (sygn. II GSK 984/10) orzekł, że organ stanowiący samorządu terytorialnego (rada gminy) może dokonywać zmian w treści przedłożonej mu do uchwalenia uchwały budżetowej, co dotyczy również zmian w budżecie w ciągu roku, o ile nie powodują one zmniejszenia dochodów lub zwiększenia wydatków i jednocześnie zwiększenia deficytu budżetu.

Niepodejmowanie korespondencji z UODO, też świadczy o braku współpracy

Urząd Ochrony Danych Osobowych, aby ustalić stan faktyczny sprawy zainicjowanej skargą, zwrócił się do Spółki o ustosunkowanie się do treści skargi oraz o udzielenie odpowiedzi na szczegółowe pytania dotyczące sprawy. Z czterech wysłanych Spółce wezwań, ta odebrała tylko jedno, na które jednak nie odpowiedziała.

Odpowiedzialność za nieudzielenie na żądanie UODO informacji spoczywa na administratorze, czyli w tym przypadku Spółce. Zdaniem UODO nieudzielenie odpowiedzi na zawarte w odebranym przez Spółkę piśmie pytania, a także nieodbieranie pozostałych wezwań, wskazują na brak woli do współpracy w ustaleniu stanu faktycznego sprawy i prawidłowym jej rozstrzygnięciu. Tymczasem zachowanie Spółki w postaci nieudzielenia wyjaśnień niezbędnych do rozpatrzenia sprawy stanowi naruszenie obowiązku zapewnienia organowi nadzorczemu dostępu do informacji. Takie działanie nie tylko stoi na przeszkodzie wnikliwemu rozpatrzeniu sprawy, ale skutkuje również nadmiernym i nieuzasadnionym przedłużaniem postępowania.

W opinii UODO, Spółka jako podmiot profesjonalnie uczestniczący w obrocie prawno-gospodarczym, miała świadomość, że jej działanie polegające na niepodejmowaniu korespondencji nadanej przez organ nadzorczy stanowi naruszenie podstawowych obowiązków przedsiębiorcy.

Lekceważenie obowiązków związanych ze współpracą z UODO stanowi naruszenie o dużej wadze i jako takie podlega sankcjom finansowym. Dlatego też w tym przypadku, organ nadzorczy nałożył administracyjną karę pieniężną, która będzie nie tylko w tym indywidualnym przypadku skuteczna, proporcjonalna i odstraszająca, ale też będzie sygnałem dla innych podmiotów, jak ważna jest współpraca z UODO.

Decyzja znajduje się pod linkiem https://www.uodo.gov.pl/decyzje/DKE.561.16.2021

Źródło: https://uodo.gov.pl/pl/138/2302

Rada gminy nie może warunkować odpłatnością przyjmowania do PSZOK odpadów budowlanych

Jak zaś podano w art. 3 ust. 2 pkt 6 CzystGmU gminy tworzą w sposób umożliwiający łatwy dostęp wszystkim mieszkańcom gminy PSZOK, które zapewniają przyjmowanie co najmniej odpadów komunalnych wymienionych w pkt 5, odpadów niebezpiecznych, przeterminowanych leków i chemikaliów, odpadów niekwalifikujących się do odpadów medycznych, które powstały w gospodarstwie domowym w wyniku przyjmowania produktów leczniczych w formie iniekcji i prowadzenia monitoringu poziomu substancji we krwi, w szczególności igieł i strzykawek, zużytych baterii i akumulatorów, zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, mebli i innych odpadów wielkogabarytowych, zużytych opon oraz odpadów tekstyliów i odzieży, a także odpadów budowlanych i rozbiórkowych z gospodarstw domowych.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 3 lutego 2022 r. (Nr P-I.4131.39.2022.KN; http://e-dziennik.szczecin.uw.gov.pl).

We wskazanym orzeczeniu zakwestionowano zapis uchwały przewidujący, że: Odpady budowlane i rozbiórkowe przyjmowane są w PSZOK tylko za odpłatnością. W argumentacji prawnej zwrócono uwagę na kilka aspektów:

1) ustawodawca zastrzegł w art. 6r ust. 2d CzystGmU, że w zamian za pobraną opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi gmina zapewnia właścicielom nieruchomości pozbywanie się wszystkich rodzajów odpadów komunalnych, przy czym rozumie się przez to odbieranie odpadów z terenu nieruchomości, o których mowa w art. 6c ust. 1 i 2, przyjmowanie odpadów, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 6, przez punkty selektywnego zbierania odpadów komunalnych oraz zapewnianie przyjmowania tych odpadów przez gminę w inny sposób;

2) wprawdzie, możliwe jest ograniczenie ilości odbieranych lub przyjmowanych przez te punkty odpadów budowlanych i rozbiórkowych na podstawie art. 6r ust. 3a CzystGmU, co nie może być jednak utożsamiane z całkowitym pozbawieniem właścicieli nieruchomości uiszczających opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi prawa do nieodpłatnego pozbycia się tych odpadów.

Dla przypomnienia, z art. 6r ust. 2a CzystGmU wynika m.in, że w uchwale dopuszcza się ograniczenie ilości odpadów budowlanych i rozbiórkowych z gospodarstw domowych, odbieranych lub przyjmowanych przez PSZOK od właścicieli nieruchomości w zamian za pobraną opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Organ nadzoru podał również, że z brzmienia art. 6r ust. 2d wywodzić należy obowiązek ukształtowania kwoty opłaty ponoszonej przez właścicieli nieruchomości na takim poziomie, by – choć ograniczoną – niemniej jednak jakąś określoną ilość odpadów budowlanych i rozbiórkowych mogli się pozbyć w ramach uiszczanej opłaty.

Podsumowując, stanowisko organu nadzoru jest prawnie uzasadnione. Rada gminy nie może wprowadzić wymogu odpłatności za oddawania odpadów budowlanych w PSZOK, może jednak wprowadzić ograniczenia ilościowe w przekazywaniu tych odpadów.

Wskazówki UZP odnośnie do „techniki” wysyłania sprawozdania rocznego o udzielonych zamówieniach

Z Informacji wynika, że w pierwszej kolejności w celu utworzenia sprawozdania rocznego należy wejść na stronę główną platformy e-Zamówienia, następnie po zalogowaniu się wybrać kafelek „Roczne sprawozdanie o udzielonych zamówieniach”. System zaprezentuje wówczas listę sprawozdań rocznych. Aby utworzyć nowe sprawozdanie, należy kliknąć przycisk „Dodaj sprawozdanie”. Po wyświetleniu z prawej strony formularza z wyborem roku sprawozdawczego należy wybrać rok, którego dotyczy sprawozdanie roczne z listy rozwijalnej oraz zatwierdzić wybór klikając przycisk „Dodaj”. System utworzy sprawozdanie roczne o statusie „Roboczy”, a w prawym górnym rogu zostanie wyświetlony komunikat „Dodano nowe sprawozdanie”.

Podkreślenia wymaga, że system prezentuje formularz sprawozdania rocznego składającego się z osiemnastu stron zawierających poszczególne sekcje sprawozdania. Zamawiający wypełnia kolejne sekcje formularza w zakresie, w jakim go dotyczą. Aby przejść do kolejnych stron formularza należy kliknąć przycisk „Przejdź dalej” w dolnej części formularza. Można również użyć nawigacji w górnej części formularza przez kliknięcie prawej strzałki. Ponadto istnieje także funkcja nawigacji wstecz w formularzu poprzez kliknięcie przycisku „Wróć do poprzedniej sekcji” w dolnej części formularza albo użycie nawigacji w górnej części formularza przez kliknięcie lewej strzałki. Co istotne, pola obowiązkowe formularza oznaczone są czerwoną gwiazdką. W przypadku braku wypełnienia pól obowiązkowych system wyświetla odpowiedni komunikat. Niektóre pola formularza są zależne od wcześniejszych wyborów użytkownika i mogą się pojawiać lub nie.

Odnośnie do danych zamawiającego warto zwrócić szczególną uwagę, że na stronie pierwszej: nazwa, oddział, krajowy numer identyfikacyjny, rodzaj zamawiającego oraz dane adresowe są uzupełniane automatycznie na podstawie danych zalogowanego użytkownika i nie podlegają edycji. Na każdej sekcji formularza sprawozdania rocznego istnieje możliwość zapisu formularza oraz anulowanie wprowadzonych zmian w formularzu. Pomocny może być fakt, że dodatkowo, na stronie drugiej formularza, dostępna jest opcja załadowania danych o zakończonych postępowaniach zamawiającego, które były prowadzone na Platformie. Funkcja „Załaduj dane z systemu” jest dostępna z rozwijanego menu dostępnego pod przyciskiem z trzema kropkami obok na górze z prawej strony.

W celu zakończenia rejestracji sprawozdania rocznego należy kliknąć przycisk „Zapisz i zakończ” dostępny na ostatniej stronie formularza. System zweryfikuje poprawność wprowadzonych danych i zakończy rejestrację dla poprawnie wypełnionych wszystkich sekcji formularza. Poprawnie zakończone sprawozdanie robocze będzie możliwe do zatwierdzenia.

W celu zatwierdzenia sprawozdania roboczego należy wybrać z listy sprawozdanie w statusie robocze i uruchomić jego edycję. W sekcji IX sprawozdania rocznego znajduje się przycisk „Zapisz i Zatwierdź”, który weryfikuje poprawność wprowadzonych danych. W przypadku poprawnych danych system zmienia status sprawozdania rocznego na „Zatwierdzone”, co zostanie potwierdzone wyświetlonym komunikatem.

Przekazanie sprawozdania rocznego wymaga, aby w statusie zatwierdzone kliknąć przycisk „Przekaż”, wybierając odpowiednie sprawozdanie z listy. System poprosi o potwierdzenie przekazania wybranego sprawozdania do Prezesa UZP. Po poprawnym przekazaniu sprawozdania rocznego system przesyła potwierdzenie przekazania oraz zmienia status sprawozdania na „Przekazane aktualne” lub „Przekazane skorygowane” w przypadku przekazania do Prezesa UZP korekty sprawozdania.

Na koniec warto przypomnieć, że zgodnie z art. 82 ust. 3 PrZamPubl zamawiający może skorygować sprawozdanie roczne, jeżeli stwierdzi, że zawarte w nim dane są nieaktualne lub niepoprawne. Do tego celu dostępna jest funkcjonalność dla użytkownika posiadającego rolę „Przygotowanie sprawozdań rocznych”. Aby dokonać korekty sprawozdania rocznego w statusie „Przekazane aktualne” zamawiający zaznacza opcję „Utwórz korektę”, wybierając odpowiednie sprawozdanie z listy. System poprosi o potwierdzenie utworzenia korekty sprawozdania rocznego.

PFR planuje przegląd ustawy o pracowniczych planach kapitałowych

Prezes spółki PFR Portal PPK poinformował, że przegląd stosowania przepisów w praktyce ma być zrobiony do końca tego roku. W PPK uczestniczy 2,3 mln osób, które w ciągu 2,5 roku oszczędziły łącznie ponad 8 mld zł. Reforma programu ma zachęcić kolejnych zatrudnionych do partycypacji w PPK.

Każde wprowadzane prawo powinno być skonsultowane z interesariuszami. W przypadku PPK są to przedstawiciele Rady Dialogu Społecznego, a zatem organizacje związków zawodowych i pracodawców, z którymi planowane są rozmowy.

Od uruchomienia programu 1 lipca 2019 roku do końca 2021 roku instytucje finansowe zarobiły dla uczestników PPK ponad 425 mln zł (różnica między wpłatami do PPK a wartością aktywów zgromadzonych w tym programie). Udział w planach oferuje swoim pracownikom prawie 281 tys. podmiotów, a liczba uczestników programu to blisko 2,3 mln osób. To oznacza, że partycypacja w programie jest na poziomie 30,80 % zatrudnionych. Najwyższa charakteryzuje podmioty duże, zatrudniające co najmniej 250 pracowników (44,93 %), które wdrożyły program jako pierwsze, jeszcze w 2019 roku.

Najwięcej uczestników PPK (73,10 % ogółu) to osoby między 30. a 54. rokiem życia. Kolejne prawie 21 % to osoby w wieku między 18 a 29 lat, a z kolei pracownicy powyżej 55. roku życia stanowią jedynie niecałe 6 % ogółu. Oprócz Polaków (95,81 %) uczestnikami PPK są m.in. 51,21 tys. osób narodowości ukraińskiej i 5,98 tys. osób narodowości białoruskiej. Udział pozostałych narodowości nie przekracza 2 tys. osób. W podziale na województwa najwięcej pracowników zdecydowało się przystąpić do PPK w województwie mazowieckim – 41,56 %, a najmniej w świętokrzyskim – 18,92 %.

Źródło:

newseria.pl

Wydłużenie terminu zapewnienia lokalu zamiennego w razie wypowiedzenia umowy najmu ‒ projekt zmian w przepisach

Projekt ma na celu wydłużenie o 3 lata okresu zapewniania przez gminę lokalu zamiennego.

Zgodnie z dotychczasowym brzmieniem nowelizowanego przepisu art. 32 OchrLokU: W razie wypowiedzenia najmu, na podstawie art. 11 ust. 2 pkt 4 (lokal, który wymaga opróżnienia w związku z koniecznością rozbiórki lub remontu budynku), najemcy opłacającemu w dniu poprzedzającym dzień wejścia w życie ustawy czynsz regulowany, obowiązek zapewnienia temu najemcy lokalu zamiennego oraz pokrycia kosztów przeprowadzki spoczywa, do dnia 31 grudnia 2021 r., na właściwej gminie. Po nowelizacji termin, o którym mowa ma zostać wydłużony do dnia 31 grudnia 2024. Jak w uzasadnieniu podnoszą wnioskodawcy projekt dotyczy często osób w złej sytuacji materialnej i życiowej. Państwo zaś, mając możliwości zapewnienia zabezpieczenia społecznego obywatelom, powinno z nich korzystać.

Projekt nie powoduje skutków finansowych dla budżetu państwa. Projektowana zmiana będzie miała wpływ na budżety jednostek samorządu terytorialnego, przy czym nie ma możliwości jego oszacowania, ponieważ nie jest znana liczba budynków stanowiących własność osób fizycznych zasiedlonych przed laty w trybie administracyjnym, nie znany jest również ich stan techniczny.

Projekt skierowany został do opiniowania przez Biuro Legislacyjne, Biuro Analiz Sejmowych.

W kolejnej sprawie o zasiedzenie służebności przesyłu można procedować od początku

Stan faktyczny

Małżonkowie Małgorzata i Andrzej K., byli współwłaścicielami nieruchomości w miejscowości B. (woj. warmińsko-mazurskie). Przez jedną z działek należącą do państwa K. przechodzi, wybudowana w latach 1988–90, linia energetyczna średniego napięcia, której obecnym właścicielem jest spółka energetyczna E. We wrześniu 2011 r. pełnomocnik państwa K. skierował do miejscowego oddziału spółki E. żądanie zapłaty wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości. W odpowiedzi spółka E. zaproponowała ustanowienie służebności przesyłu za wynagrodzeniem w kwocie niespełna 4,1 tys. zł. Właściciele nie zgodzili się na takie warunki i skierowali do sądu wniosek o ustanowienie, za wynagrodzeniem, służebności przesyłu. Wniosek o ustanowienie odpłatnej służebności przesyłu na rzecz państwa K. został prawomocnie oddalony.

Stanowisko sądu I i II instancji

Po tym orzeczeniu spółka E. skierowała z kolei do sądu wniosek o stwierdzenie zasiedzenia tej służebności w dobrej wierze, tj. od 2010 r. (po 20 latach użytkowania linii energetycznej). Jednak i ten wniosek został oddalony. Sąd I instancji stwierdził w uzasadnieniu, że nie jest związany pierwotnym rozstrzygnięciem dotyczącym wniosku państwa K. o ustanowienie służebności (rozstrzygniętym dla nich negatywnie przez sąd). Ponadto – z racji braku zgody właścicieli na posadowienie linii energetycznej na ich terenie, nie ma mowy o zasiedzeniu służebności w dobrej wierze. Apelację złożyła spółka E., ale rozpoznający ją Sąd Okręgowy w O. dostrzegł w sprawie istotne zagadnienie prawne: czy sąd orzekający w sprawie o stwierdzenie nabycia przez zasiedzenie ograniczonego prawa rzeczowego w postaci służebności przesyłu jest związany ustaleniami i oceną prawną, które zdecydowały o wydaniu rozstrzygnięcia przez sąd orzekający w sprawie o ustanowienie służebności przesyłu pomiędzy tymi samymi uczestnikami, w którym to postępowaniu wniosek właścicieli nieruchomości mającej być obciążoną, został prawomocnie oddalony z uwagi na uwzględnienie zarzutu zasiedzenia tej służebności? Takie pytanie prawne przekazał do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu.

Stanowisko Sądu Najwyższego

Sąd Najwyższy odpowiedział uchwałą, zgodnie z którą w sprawie o stwierdzenie zasiedzenia służebności przesyłu sąd nie jest związany ustaleniami i oceną prawną, które zadecydowały o prawomocnym oddaleniu wniosku o ustanowienie tej służebności w sprawie między tymi samymi uczestnikami, z uwagi na uwzględnienie zarzutu jej zasiedzenia.

Wnioski z orzeczenia

Jeżeli w sprawie dotyczącej ustanowienia służebności zapadnie prawomocne rozstrzygnięcie oddalające wniosek o ustanowienie tej służebności, a następnie zostanie wytoczona kolejna sprawa, pomiędzy tymi samymi stronami, ale o ustalenie zasiedzenia tej samej służebności, sąd procedujący nad zasiedzeniem służebności przesyłu nie jest związany rozstrzygnięciem poprzedniej sprawy o tą samą służebność, między tymi samymi stronami. Tak więc kolejna dotycząca zasiedzenia służebności między tymi samymi stronami może być procedowana całkowicie od nowa, nawet z pominięciem wcześniejszych ustaleń w poprzednim postępowaniu. Wynika to z art. 366 KPC, regulującego zakres powagi rzeczy osądzonej – zgodnie z tym przepisem Wyrok prawomocny ma powagę rzeczy osądzonej tylko co do tego, co w związku z podstawą sporu stanowiło przedmiot rozstrzygnięcia, a ponadto tylko między tymi samymi stronami. W tym wypadku zarzut w poprzednim postępowaniu (zasiedzenie) może mieć znaczenie także w rozstrzyganiu kolejnej sprawy, gdzie ustala się stan faktyczny, którego elementem jest właśnie zasiedzenie.