Nowelizacja ustawy o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa

Na stronie internetowej Rządowego Centrum Legislacji pojawił projekt zamiany stawy o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa.

Z uwagi na powyższe proponuje się wprowadzenie do ustawy z 26.10.1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 790 ze zm.) wprowadzenie przepisu o całkowitym zakazie wyodrębniania, pod rygorem nieważności, na własność lokali wybudowanych w ramach programu Społecznego Budownictwa Czynszowego. Jednocześnie w ustawie z 8.12.2006 r. o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 304) proponuje się w niniejszym projekcie ustawy wydłużenie okresu do 25 lat (obecnie 15 lat) po jakim mogą zostać wyodrębnione na własność lokale mieszkalne utworzone z wykorzystaniem finansowego wsparcia udzielonego w ramach programu BSK. Tym samym rozszerzono dotychczasowy zapis, zgodnie z którym zakaz taki dotyczył lokali mieszkalnych utworzonych z udziałem gminy albo związku międzygminnego przy publicznym wsparciu finansowym. Zaproponowano także, aby po upływie tego okresu ewentualna sprzedaż mogła nastąpić wyłącznie po cenie rynkowej (bez bonifikaty), a uzyskane środki przeznaczane były na tworzenie nowego lub modernizację istniejącego zasobu gminy.

Projekt znajduje się na etapie opiniowania.

Źródło: https://legislacja.gov.pl/projekt/12383852/katalog/13050715#13050715

Szefowie MSWiA i MON przedstawili założenia do ustawy o ochronie ludności i obronie cywilnej

Szef MSWiA przypomniał, że ochrona ludności i obrona cywilna dotyczą wszystkich poziomów funkcjonowania kraju. Obejmuje zadania na poziomie gminy, powiatu, województwa i całego kraju.

Minister spraw wewnętrznych i administracji zaznaczył, że poprzedni rząd całkowicie zniszczył procedury łączące instytucje współdziałające ze sobą na rzecz ochrony ludności.

Natomiast wicepremier, minister obrony narodowej Władysław Kosiniak-Kamysz podkreślił, że bezpieczeństwo to jeden z priorytetów rządu.

Szef MON mówił też o ogromnym znaczeniu przygotowywanych rozwiązań. Przypomniał, że działania rządu są dowodem na to, że państwo na najwyższym poziomie angażuje się w ochronę swoich obywateli.

Nowa ustawa będzie kompleksowo regulować kwestie związane z ochroną ludności i obroną cywilną. Uwzględni przy tym współczesne wyzwania i zagrożenia dla ludności. Nowe regulacje zostaną przygotowane w oparciu o dobre praktyki, doświadczenia służb ratowniczych, wnioski z kontroli NIK, analizy rozwiązań systemowych w krajach europejskich oraz wnioski z prac naukowych i badawczych w obszarze ochrony ludności.
Minister spraw wewnętrznych i administracji Marcin Kierwiński podczas konferencji przedstawił główne filary tworzące założenia do ustawy o ochronie ludności i obronie cywilnej.

Główne filary założeń ustawy o ochronie ludności i obronie cywilnej

Bardzo ważnym elementem nowych przepisów będzie system ostrzegania i alarmowania ludności w przypadku zagrożenia. Za utrzymanie systemu będą odpowiedzialne poszczególne szczeble administracji.

Przygotowane przepisy unormują również kwestie, które dotyczą planów ewakuacji ludności na wypadek zagrożenia dla gmin, powiatów, województw i całego kraju. Będą one uzgadniane m.in. z właściwymi organami wojskowymi.

Przygotowywane rozwiązania uregulują także kwestię schronów i ukryć doraźnych na potrzeby ludności. Powstanie system ich ewidencji, utrzymywania i budowania. Zapewnione zostanie też wsparcie finansowe realizacji tych przedsięwzięć. Projekt ustawy określi także odpowiedzialność za utrzymanie systemu na poszczególnych szczeblach administracji.

Istotnym elementem regulacji jest przygotowanie społeczeństwa do właściwych zachowań w sytuacjach zagrożenia. Wiązać się to będzie m.in. z organizowaniem szkoleń i ćwiczeń. W działaniach tych zostanie uwzględniona rola obywateli, organizacji pozarządowych oraz zawodowych służb ratowniczych.

Zdefiniowana zostanie struktura i rola organów ochrony ludności na różnych szczeblach administracyjnych, takich jak gmina, powiat, województwo i kraj. Określone zostaną ich zadania, kompetencje oraz zasady współpracy. Rozwiązania będą zawierać również regulacje dotyczące tworzenia i utrzymywania zasobów ochrony ludności.

Nowe przepisy zaproponują także sposób funkcjonowania systemu ochrony ludności w czasie pokoju, w stanie wojennym oraz w czasie wojny. Podmioty ochrony ludności, które realizują zadania ratownicze i ochronne w czasie pokoju zostaną, w czasie wojny, przekształcone w struktury obrony cywilnej.

Wśród kluczowych elementów nowych rozwiązań znalazło się także finansowanie zadań ochrony ludności. Utworzony zostanie Państwowy Fundusz Ochrony Ludności przeznaczony na finansowanie zadań ochrony ludności. Fundusz będzie składał się z funduszu centralnego (jego dysponentem będzie minister właściwy do spraw wewnętrznych) i funduszy wojewódzkich (jego dysponentami będą wojewodowie).

Źródło: https://www.gov.pl

Wymagania dotyczące pomiarów ilości energii w instalacjach odnawialnego źródła energii

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o odnawialnych źródłach energii (dalej: OdnŹródłaEnU), odnawialne źródło energii to odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otoczenia, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego, biometanu, biopłynów oraz z wodoru odnawialnego.

Z rozporządzenia wynika m.in., że pomiarów ilości energii elektrycznej, ciepła i chłodu wytwarzanych w instalacjach odnawialnego źródła energii wykorzystujących w procesie wytwarzania energii nośniki energii, o których mowa w art. 2 pkt 22 OdnŹródłaEnU, oraz inne paliwa dokonuje się w przypadku:

1. energii elektrycznej – zgodnie z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu MKiŚ z 22.3.2022 r. w sprawie systemu pomiarowego (Dz.U. z 2022 r. poz. 788), z wyjątkiem energii elektrycznej dostarczanej:
   1. za pomocą linii bezpośredniej (art. 3 pkt 11f PrEnerg) – w przypadku której pomiarów dokonuje się w punkcie połączenia linii bezpośredniej z instalacją odbiorcy albo z siecią, urządzeniami lub instalacjami podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną,
   2. bezpośrednio do instalacji odnawialnego źródła energii wytwarzającej wodór odnawialny lub biometan – w przypadku której pomiarów dokonuje się w miejscu połączenia tych instalacji z instalacją odnawialnego źródła energii;
2. ciepła i chłodu – w miejscu przyłączenia źródła ciepła lub chłodu do sieci ciepłowniczej albo chłodniczej na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, a w przypadku lokalnego źródła ciepła lub chłodu – na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych zainstalowanych w źródle ciepła lub chłodu.

W przypadku wytworzenia energii elektrycznej, ciepła lub chłodu w instalacji odnawialnego źródła energii w procesie spalania biomasy, biopłynów, biogazu lub biogazu rolniczego wspólnie z innymi paliwami, w celu obliczenia ilości tej energii elektrycznej, ciepła i chłodu dokonuje się pomiarów ilości (§ 4 rozporządzenia):

Natomiast w przypadku stosowania w instalacji odnawialnego źródła energii do wytworzenia energii elektrycznej, ciepła lub chłodu paliwa będącego mieszanką biomasy, biopłynów, biogazu lub biogazu rolniczego oraz innych paliw, przygotowanego poza tą instalacją, w celu obliczenia ilości energii elektrycznej, ciepła i chłodu wytworzonych w tej instalacji (§ 5 rozporządzenia):

Ilość energii elektrycznej, ciepła i chłodu wytwarzanych w instalacjach odnawialnego źródła energii wykorzystujących w procesie wytwarzania energii nośniki energii, o których mowa w art. 2 pkt 22 OdnŹródłaEnU, oraz inne paliwa oblicza się, sumując wartości uzyskane w wyniku podanych wyżej pomiarów i obliczeń, z uwzględnieniem obliczeń dokonanych w sposób określony w § 9–11 rozporządzenia, tzn. na podstawie wzorów opisanych w tych przepisach.

Dane dotyczące ilości energii elektrycznej, ciepła i chłodu wytwarzanych w instalacjach odnawialnego źródła energii wykorzystujących w procesie wytwarzania energii nośniki energii, o których mowa w art. 2 pkt 22 OdnŹódłaEnU, oraz inne paliwa rejestruje się w książce rejestrowej z ponumerowanymi kartami dziennymi lub z zastosowaniem elektronicznego systemu przetwarzania danych (§ 12 rozporządzenia).

Ponadto, pomiarów ilości energii elektrycznej na potrzeby ustalenia rzeczywistego rozliczenia obowiązku wytworzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii przez wytwórcę, który wygrał aukcję, zgodnie z § 13 pkt 1 rozporządzenia, stosuje się od 1 lipca 2025 r.

Wysokość świadczeń dla rodziny zastępczej i prowadzącego rodzinny dom dziecka ​obowiązująca od 1 czerwca 2024 ​r.

Na podstawie art. 86 ust. 3 w związku z art. 153 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (dalej: WspRodzU) wydano Obwieszczenie MRPiPS z 24.3.2024 r. w sprawie wysokości kwot świadczeń przysługujących rodzinie zastępczej i prowadzącemu rodzinny dom dziecka, wysokości pomocy dla osoby usamodzielnianej oraz wysokości kwot określonych w umowach (Dz.Urz. M.P. z 2024 r. poz. 230).

Zgodnie z obwieszczeniem od 1.6.2024 r. wysokość kwoty, o której mowa w:

1) art. 80 ust. 1 pkt 1 WspRodzU (rodzinie zastępczej oraz prowadzącemu rodzinny dom dziecka, na każde umieszczone dziecko, przysługuje świadczenie na pokrycie kosztów jego utrzymania – w przypadku dziecka umieszczonego w rodzinie zastępczej spokrewnionej) – wynosi nie mniej niż 1002 zł (wcześniej było to 899 zł);

2) art. 80 ust. 1 pkt 2 WspRodzU (rodzinie zastępczej oraz prowadzącemu rodzinny dom dziecka, na każde umieszczone dziecko, przysługuje świadczenie na pokrycie kosztów jego utrzymania – w przypadku dziecka umieszczonego w rodzinie zastępczej zawodowej, rodzinie zastępczej niezawodowej lub rodzinnym domu dziecka) – wynosi nie mniej niż 1517 zł (wcześniej było to 1361 zł);

3) art. 81 ust. 1 WspRodzU (przysługujący rodzinie zastępczej oraz prowadzącemu rodzinny dom dziecka na dziecko legitymujące się orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności dodatek nie niższy niż określona kwota miesięcznie na pokrycie zwiększonych kosztów utrzymania tego dziecka) – wynosi nie mniej niż 306 zł (wcześniej było to 274 zł);

4) art. 81 ust. 2 WspRodzU (przysługujący rodzinie zastępczej zawodowej na dziecko umieszczone na podstawie ustawy o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich przysługuje dodatek nie niższy niż przewidziana kwota miesięcznie na pokrycie zwiększonych kosztów utrzymania tego dziecka) – wynosi nie mniej niż 306 zł(wcześniej było to 274 zł);

5) art. 146 ust. 2 WspRodzU (chodzi o pomoc na kontynuowanie nauki przyznaje się osobie usamodzielnianej, jeżeli kontynuuje naukę, nie mniej niż określona wysokość miesięcznie) – wynosi nie mniej niż 759 zł(wcześniej było to 681 zł);

6) art. 149 ust. 1 pkt 1 WspRodzU (wysokość pomocy na usamodzielnienie w przypadku osoby usamodzielnianej opuszczającej rodzinę zastępczą spokrewnioną, jeżeli przebywała w pieczy zastępczej przez okres co najmniej 3 lat) – wynosi nie mniej niż 4998 zł (wcześniej było to 4486 zł);

7) art. 149 ust. 1 pkt 2 lit. a WspRodzU (w przypadku osoby usamodzielnianej opuszczającej rodzinę zastępczą niezawodową, rodzinę zastępczą zawodową, rodzinny dom dziecka, placówkę opiekuńczo-wychowawczą lub regionalną placówkę opiekuńczo-terapeutyczną, jeżeli przebywała w pieczy zastępczej przez okres powyżej 3 lat) – wynosi nie mniej niż 9991 zł (wcześniej było to 8968 zł);

8) art. 149 ust. 1 pkt 2 lit. b WspRodzU (jw., jeżeli przebywała w pieczy zastępczej przez okres od 2 do 3 lat) – wynosi nie mniej niż 4998 zł (wcześniej było to 4486 zł);

9) art. 149 ust. 1 pkt 2 lit. c WspRodzU (jw., jeżeli przebywała w pieczy zastępczej przez okres poniżej 2 lat, nie krócej jednak niż przez okres roku) – wynosi nie mniej niż 2500 zł (wcześniej było to 2244 zł);

10) art. 150 ust. 1 WspRodzU (pomoc na zagospodarowanie) – wynosi nie mniej niż 2272 zł, a w przypadku osoby legitymującej się orzeczeniem o umiarkowanym albo znacznym stopniu niepełnosprawności wynosi nie mniej niż 4542 zł (wcześniej było to odpowiednio: 2039 zł i 4077 zł).

Wysokość kwoty określonej w umowach, o której mowa w art. 54 ust. 3 pkt 9 i 12a, art. 62 ust. 2 pkt 7, 11 i 14 oraz w art. 75 ust. 2 pkt 6 WspRodzU, podlega waloryzacji o nie mniej niż 11,4%. Chodzi tu o:

1) wysokość wynagrodzenia przysługującego rodzinie zastępczej oraz sposób wypłaty oraz wysokość kosztów utrzymania i eksploatacji, w tym bieżącej konserwacji, lokalu mieszkalnego w budynku wielorodzinnym lub domu jednorodzinnego, w którym ma być pełniona funkcja rodziny zastępcze w umowie o pełnienie funkcji rodziny zastępczej zawodowej;

2) wysokość wynagrodzenia przysługującego prowadzącemu rodzinny dom dziecka oraz sposób wypłaty, wysokość kosztów utrzymania i eksploatacji lokalu mieszkalnego w budynku wielorodzinnym lub domu jednorodzinnego, w którym ma być prowadzony rodzinny dom dziecka oraz wysokość i warunki przyznawania środków finansowych na remonty lub pokrycie kosztów związanych ze zmianą lokalu mieszkalnego w budynku wielorodzinnym lub domu jednorodzinnego, w którym ma być prowadzony rodzinny dom dziecka w umowie z prowadzącym rodzinny dom dziecka;

3) wysokość wynagrodzeń przysługujących rodzinie pomocowej oraz sposób ich wypłaty w umowie z rodzina pomocową.

Nieodpłatne świadczenia spółki komunalnej a przychód podatkowy

W przypadku opisanym w pytaniu macie Państwo możliwość użytkowania – na podstawie umowy nieodpłatnej – urządzenia, które nie stanowi Waszej własności. Co do zasady, w tego rodzaju przypadkach, to po stronie biorącego w użyczenie powstaje przychód.

Faktycznie w odniesieniu do niektórych podmiotów obowiązują regulacje szczególne wyłączające przychód z tytułu nieodpłatnego użytkowania.

Przepis art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zastrzega, że przychodem jest wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe i instytucje gospodarki budżetowej w rozumieniu przepisów FinPubU oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Z przychodów wyłącza się zatem wartość świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych w nieodpłatny zarząd lub używanie m.in. przez spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządy terytorialnego.

Świadczenie, o którym mowa w pytaniu, to możliwość nieodpłatnego używania środka trwałego.

Jesteście Państwo spółką komunalną (z wyłącznym udziałem jednostki samorządu terytorialnego). W Waszym zakresie działania jest zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej. Jest to sfera użyteczności publicznej.

Tak więc świadczenie przez Was otrzymane, które jest związane z otrzymaniem środków trwałych w nieodpłatne używanie, nie generuje przychodu podatkowego.

Nowelizacja rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków

Na stronie internetowej Rządowego Centrum Legislacji pojawił projekt zamiany rozporządzenia u Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii w sprawie w sprawie ewidencji gruntów i budynków.

Zdaniem wnioskodawcy wobec powyższych zmian należy umożliwić także możliwość dokonywania sprostowania zapisów w części opisowej operatu ewidencji gruntów i budynków. Nowelizacja zakłada aktualizację zasad zaliczania gruntów do użytków gruntowych (B – tereny mieszkaniowe, Ba – tereny przemysłowe i Bi – inne tereny zabudowane), w tym użytków stanowiących drogi („dr” -co wynika ze zmiany definicji drogi publicznej), poprzez uwzględnienie w nich gruntów zajętych pod biogazownię. Dodatkowo w ramach obrębów ewidencyjnych będą mogły być tworzone arkusze ewidencyjne, jako pomocnicze jednostki podziału kraju dla celów ewidencji, obejmujące część obrębu ewidencyjnego. Dotychczas podstawową jednostką ewidencyjną był obręb ewidencyjny.

Doprecyzowano działania podejmowane w ramach aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków. Aktualizacja ewidencji następuje poprzez wprowadzanie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych w celu: zastąpienia danych niezgodnych ze stanem faktycznym, stanem prawnym lub obowiązującymi standardami technicznymi odpowiednimi danymi zgodnymi ze stanem faktycznym lub prawnym oraz obowiązującymi standardami technicznymi; ujawnienia nowych danych ewidencyjnych; wyeliminowania danych błędnych.

Projekt znajduje się na etapie opiniowania.

Rząd przyjął projekt ustawy o ochronie sygnalistów

Ochrona interesu wspólnego, dobre imię pracodawcy, ochrona współpracowników – to główne cele ustawy o ochronie sygnalistów. Ustawa ma służyć ludziom ponoszącym ryzyko w imię troski o dobro wspólne.

Sygnalistą, któremu przysługiwać będzie ochrona będzie mógł zostać pracownik, ale też były pracownik, funkcjonariusz, żołnierz zawodowy, zleceniobiorca, stażysta czy wolontariusz.

Sygnalista to osoba zgłaszająca nieprawidłowości w związku z zatrudnieniem. Sygnalista to ktoś, kto alarmuje o naruszeniach prawa i ma do tego uzasadnioną podstawę.

Ochrona sygnalistów przed odwetem

Sygnalista może być narażony na działania odwetowe po dokonaniu zgłoszenia, dlatego konieczne jest zapewnienie ochrony takim osobom. Pozbawienie źródła zarobkowania, mobbing, pozbawienie awansu, nagrody czy premii – to działania odwetowe, przed którymi chronić ma ustawa.

Projekt zakłada, że sygnalista, który doświadczył działań odwetowych, będzie mógł wystąpić o zadośćuczynienie lub odszkodowanie. Tożsamość sygnalisty będzie zachowana w tajemnicy. Ustawa nie wprowadza obowiązku dokonywania zgłoszeń. Każdy sygnalista będzie sam decydował, czy chce dokonać zgłoszenia czy nie – ale jeśli się na to zdecyduje, będzie chroniony.

Od „zwykłego” skarżącego sygnalistę odróżnia działanie w interesie publicznym. Sygnalista dokonuje zgłoszenia, by chronić dobro wspólne, a nie swój interes osobisty lub członków najbliższej rodziny. Ponadto, aby korzystać ze statusu sygnalisty, zgłaszający powinien być przekonany, ze podawane przez niego informacje są prawdziwe.

Obowiązki pracodawcy

Pracodawca będzie musiał opracować procedurę zgłoszeń wewnętrznych, która określi zasady przyjmowania takich zgłoszeń i stworzyć kanały do ich przyjmowania. Wewnętrzne systemy sygnalizowania ułatwią diagnozowanie nieprawidłowości w zakładzie pracy i pomogą eliminować niepokojące zdarzenia.

Dotychczas w polskim systemie prawnym brak było kompleksowej regulacji poświęconej ochronie sygnalistów. Projekt ustawy ma zaimplementować dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady UE w sprawie ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa Unii.

Wejście w życie ustawy nie oznacza końca prac nad system ochrony sygnalistów w Polsce. Za dwa lata Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej przeprowadzi ewaluację systemu ochrony sygnalistów.

Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej udzieli wsparcia w rozwiązywaniu problemów związanych z praktycznym wdrożeniem ustawy.

Źródło: gov.pl

Projektowane zmiany w przepisach Prawa zamówień publicznych

Dokonując analizy projektowanych zmian, należy zwrócić uwagę na przepisy przejściowe. W art. 44 ust. 1 projektu ustawy określono, że do postępowań o udzielenie zamówienia, o których mowa w ustawie zmienianej w art. 34 (tj. w Prawie zamówień publicznych; dalej: PrZamPubl), wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe. Podobnie w art. 44 ust. 2 projektu ustawy wskazano, że do konkursów, o których mowa w ustawie zmienianej w art. 34 (tj. w PrZamPubl), rozpoczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe. Z kolei z art. 44 ust. 3 projektu ustawy wynika, że do umów oraz umów ramowych zawartych z uwzględnieniem art. 11 ust. 1 pkt 8 PrZamPubl przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

W odniesieniu do regulacji dotyczących postępowań odwoławczych przed KIO przewidziano w art. 45 ust. 1 projektu ustawy, że do postępowań odwoławczych prowadzonych na podstawie ustawy zmienianej w art. 34 (tj. PrZamPubl), wszczętych i niezakończonych przed dniem 1.1.2026 r., stosować się będzie przepisy dotychczasowe. Podobnie w art. 45 ust. 2 projektu ustawy określono, że do postępowań odwoławczych prowadzonych na podstawie ustawy zmienianej w art. 34 (tj. PrZamPubl), wszczętych po 31.12.2025 r., dotyczących postępowań o udzielenie zamówienia publicznego wszczętych przed 1.1.2026 r. lub konkursów rozpoczętych przed 1.1.2026 r., zastosowanie znajdą przepisy dotychczasowe. Natomiast – na mocy art. 45 ust. 3 projektu ustawy – do postępowań odwoławczych prowadzonych na podstawie ustawy zmienianej w art. 34, wszczętych po 31.12.2025 r. w następstwie wniesienia odwołania na zaniechanie przeprowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego lub zorganizowania konkursu, stosować się będzie przepisy ustawy zmienianej w art. 34 (PrZamPubl) w brzmieniu nadanym ustawą dokonującą wymienione zmiany, czyli według zmienionych reguł.

Zmiana wyłączenia spod stosowania PrZamPubl w zakresie zamówień na kredyty i pożyczki

W projekcie ustawy przewiduje się zmianę art. 11 w ust. 1 pkt 8 PrZamPubl. Zgodnie z obowiązującym obecnie brzmieniem art. 11 ust. 1 pkt 8, spod stosowania PrZamPubl wyłączone są pożyczki lub kredyty bez względu na to, czy wiążą się one z emisją, sprzedażą, kupnem lub zbyciem papierów wartościowych lub innych instrumentów finansowych w rozumieniu ustawy z 29.7.2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, z wyjątkiem kredytów zaciąganych przez JST w ramach limitów zobowiązań określonych w uchwale budżetowej. Tym samym obecnie przepisy PrZamPubl stosuje się do kredytów udzielanych przez banki na rzecz JST w ramach limitów zobowiązań określonych w uchwale budżetowej, natomiast stosowaniem tym nie są objęte pożyczki zaciągane przez JST, w tym w instytucjach pożyczkowych, finansowane wyłącznie ze środków prywatnych. Takie zróżnicowanie stosowania PrZamPubl do udzielania kredytu jako czynności przewidzianej wyłącznie dla banku a pożyczką możliwą do udzielenia zarówno przez bank, inną instytucję finansową, czy nawet osobę fizyczną, nie znajduje – jak podkreślają projektodawcy – uzasadnienia ani w przepisach unijnych, ani w regulacjach krajowych.

W związku z tym po zmianie art. 11 ust. 1 pkt 8 PrZamPubl wyłączeniem objęte byłyby zamówienia, których przedmiotem są pożyczki lub kredyty, bez względu na to, czy wiążą się one z emisją, sprzedażą, kupnem lub zbyciem papierów wartościowych lub innych instrumentów finansowych w rozumieniu ustawy z 29.7.2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, z wyjątkiem kredytów lub pożyczek zaciąganych przez jednostki samorządu terytorialnego w ramach limitów zobowiązań określonych w uchwale budżetowej, z zastrzeżeniem art. 11 ust. 1 pkt 8a PrZamPubl.

W projekcie przewiduje się więc jednocześnie dodanie w art. 11 ust. 1 pkt 8a PrZamPubl. Jego celem jest pozostawienie wyłączenia spod stosowania PrZamPubl w przypadku pożyczek zaciąganych przez JST w ramach limitów zobowiązań określonych w uchwale budżetowej, finansowanych ze środków publicznych, w tym środków europejskich, a także ze środków pochodzących z europejskich lub międzynarodowych instytucji finansujących (w tym zaciąganych zgodnie z art. 90 FinPubU). Wśród zamówień wyłączonych spod stosowania PrZamPubl wskazano również zamówienia, których przedmiotem są pożyczki finansowane ze środków podmiotów, o których mowa w art. 2 pkt 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1017 z 25.6.2015 r. w sprawie Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych, Europejskiego Centrum Doradztwa Inwestycyjnego i Europejskiego Portalu Projektów Inwestycyjnych oraz zmieniającego rozporządzenia (UE) nr 1291/2013 i (UE) nr 1316/2013. W konsekwencji w nowym stanie prawnym przepisy PrZamPubl będą miały zastosowanie do udzielania zamówień, których przedmiotem są pożyczki nieobjęte zakresem normy uregulowanej w art. 11 ust. 1 pkt 8a PrZamPubl.

Zmiany w zakresie postępowań odwoławczych przed KIO

W projekcie ustawy przewidziano duży zakres zmian mających na celu umożliwienie stronom oraz uczestnikom postępowania odwoławczego przed KIO udziału w rozprawach i posiedzeniach za pośrednictwem środków informatycznych pozwalających na komunikowanie się na odległość (zdalne rozprawy lub zdalne posiedzenia). Tego rodzaju rozwiązanie będzie możliwe, jeżeli nie będzie stał temu na przeszkodzie wzgląd na charakter czynności, które mają być dokonane na rozprawie lub posiedzeniu oraz nie będą występowały inne okoliczności utrudniające przeprowadzenie zdalnej rozprawy lub zdalnego posiedzenia i zostanie zagwarantowana pełna ochrona praw procesowych stron i uczestników postępowania odwoławczego jak również prawidłowy tok tego postępowania.

Dodawany art. 508a ust. 1 PrZamPubl w ramach przepisów ogólnych PrZamPubl odnoszących się do postępowania odwoławczego (tj. Dział IX Środki ochrony prawnej, Rozdział 2 Postępowanie odwoławcze Oddział 1 Przepisy ogólne) ma na celu wprowadzenie generalnej zasady, tj. jeżeli nie będzie przeszkód do przeprowadzenia zdalnej rozprawy i zdalnego posiedzenia jak np. objęcie informacji klauzulą tajności czy duża liczba uczestników postępowania, rozprawy i posiedzenia będą zdalne. Możliwość udziału w rozprawach i posiedzeniach za pośrednictwem środków informatycznych pozwalających na komunikowanie się na odległość będzie dotyczyć:

W związku z powyższym za niezbędne uznano – jak podkreśla się w uzasadnieniu do projektu ustawy – wyposażenie Prezesa KIO w odpowiednie uprawnienie decyzyjne dotyczące wyznaczania rozprawy i posiedzenia jako zdalnych albo jako niemających takiego charakteru. Na mocy dodawanego ust. 3a w art. 544 PrZamPubl Prezes KIO, wyznaczając termin rozpoznania odwołania, będzie mógł zarządzić przeprowadzenie zdalnej rozprawy i zdalnego posiedzenia. Prezes KIO będzie z urzędu każdorazowo oceniał, czy nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 508a ust. 1 PrZamPubl, uniemożliwiające lub utrudniające przeprowadzenie zdalnej rozprawy lub zdalnego posiedzenia, a następnie w zarządzeniu o wyznaczeniu terminu będzie informował strony i uczestników postępowania odwoławczego o możliwości zdalnego udziału w jawnej rozprawie lub posiedzeniu jawnym. Strony i uczestnicy postępowania odwoławczego będą uzyskiwały wiedzę o możliwości wzięcia przez nich udziału w zdalnej rozprawie i zdalnym posiedzeniu przed KIO z chwilą zawiadomienia ich o terminie rozprawy. Informacje o standardach technicznych oprogramowania i wymaganiach sprzętowych niezbędnych do uczestniczenia w zdalnej rozprawie lub zdalnym posiedzeniu będą podawane w drodze obwieszczenia, na stronie podmiotowej BIP przez Prezesa UZP (projektowany art. 508a ust. 3 PrZamPubl). Szczegółowe regulacje wykonawcze dotyczące m.in. sposobu potwierdzania zdalnego udziału w jawnej rozprawie lub posiedzeniu jawnym znalazłyby się w znowelizowanych przepisach rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 30.12.2020 r. w sprawie postępowania przy rozpoznawaniu odwołań przez Krajową Izbę Odwoławczą (Dz.U. z 2020 r. poz. 2453).

Zdalne posiedzenie i rozprawa przed KIO

Przewiduje się w dodawanym art. 508a ust. 2, że w przypadku zdalnej rozprawy lub zdalnego posiedzenia na sali rozpraw musi być obecny skład orzekający KIO i protokolant, natomiast inne osoby uczestniczące w zdalnej rozprawie lub zdalnym posiedzeniu, w szczególności strony i uczestnicy postępowania odwoławczego, mogą być obecne na sali rozpraw albo mogą brać udział w rozprawie i posiedzeniu za pośrednictwem środków informatycznych pozwalających na komunikowanie się na odległość. W przypadku zdalnej rozprawy lub zdalnego posiedzenia zapis obrazu i dźwięku z czynności procesowych odbywających się na sali rozpraw przekazywany byłby do miejsca przebywania osób, które zgłosiły zamiar zdalnego udziału w rozprawie lub posiedzeniu, oraz z miejsca przebywania tych osób do sali rozpraw. Wprowadzenie zdalnego udziału w rozpatrywaniu odwołań w praktyce będzie więc oznaczało, że strona lub uczestnik postępowania odwoławczego będą mieli prawo wyboru, czy uczestniczyć w rozprawie i posiedzeniu za pośrednictwem środków informatycznych pozwalających na komunikowanie się na odległość, czy stawić się na sali rozpraw.

Wykorzystanie urządzeń technicznych umożliwiających uczestniczenie w rozprawie lub posiedzeniu na odległość powinno odbywać się w warunkach, które są odpowiednie do sytuacji, w szczególności respektujących powagę KIO i nie stanowiących przeszkody do dokonywania czynności procesowych. Niezapewnienie takich warunków przez osobę uczestniczącą w rozprawie lub posiedzeniu przed KIO na odległość w celu zachowania sprawnego przebiegu rozprawy i posiedzenia powinno spotkać się z odpowiednią sankcją. Jeżeli warunki w miejscu pobytu osoby biorącej udział w zdalnej rozprawie lub zdalnym posiedzeniu nie będą licowały z powagą KIO lub będą stanowiły przeszkodę do dokonania czynności procesowych lub jeżeli zachowanie osoby uczestniczącej w rozprawie lub posiedzeniu na odległość będzie budziło uzasadnione wątpliwości co do prawidłowego przebiegu czynności dokonanych zdalnie z jej udziałem, KIO będzie mogła odmówić zdalnego udziału tej osoby w posiedzeniu lub rozprawie (projektowany art. 549 ust. 5 PrZamPubl). W takim wypadku uznane zostanie, że osoba ta nie stawiła się na zdalnej rozprawie lub zdalnym posiedzeniu.

Zmiany dotyczące składania i przekazywania pism oraz dokumentów w postępowaniu odwoławczym

Dopuszczenie możliwości zdalnego udziału stron lub uczestników w postępowaniu odwoławczym przed KIO będzie w sposób oczywisty łączyć się z ograniczeniem faktycznej możliwości składania przez te strony i uczestników postępowania pism oraz dokumentów podczas samej rozprawy lub posiedzenia, jak również przekazywania w tym czasie pism przez KIO. W związku z tym w celu utrzymania terminowego rozpatrywania odwołań, w projekcie ustawy przyjęto rozwiązania sprzyjające uzyskaniu koncentracji materiału procesowego na wcześniejszym niż rozprawa i posiedzenie etapie postępowania odwoławczego. Do najistotniejszych z nich należą:

1. zmiana art. 521 ust. 1 i 2 PrZamPubl – obowiązek wniesienia przez zamawiającego odpowiedzi na odwołanie, któremu towarzyszy obowiązek wskazania w treści odpowiedzi na odwołanie twierdzeń oraz przedstawienia i załączenia wszystkich dowodów na uzasadnienie swoich wniosków lub w celu odparcia wniosków lub w celu odparcia wniosków i twierdzeń powołanych w odwołaniu;
2. zmiana art. 525 ust. 1 PrZamPubl – obowiązek przedstawienia przez wykonawcę, który zgłosił przystąpienie do postępowania odwoławczego, twierdzeń oraz dołączenia wszystkich dowodów na uzasadnienie swoich wniosków lub w celu odparcia wniosków i twierdzeń powołanych w odwołaniu lub odpowiedzi na odwołanie;
3. zmiana art. 507 ust. 4 PrZamPubl – obowiązek dołączenia do pisma w postępowaniu odwoławczym dokumentów powołanych w tym piśmie, pod rygorem utraty prawa powoływania ich w toku postępowania odwoławczego, z wyjątkiem dokumentów, które znajdują się w dokumentacji postępowania o udzielenie zamówienia lub aktach sprawy odwoławczej;
4. zmiana art. 535 ust. 1 PrZamPubl – obowiązek przedstawienia wraz z odwołaniem, odpowiedzią na odwołanie lub wraz z innym pismem wniesionym przed rozprawą lub posiedzeniem jawnym poprzedzającym rozprawę, dowodów, pod rygorem utraty prawa powoływania ich w toku postępowania.

Podkreślić należy, że termin na wniesienie odpowiedzi na odwołanie będzie – stosownie do zmienianego art. 521 ust. 1 PrZamPubl – wyznaczany przez Prezesa KIO. Prezes KIO będzie również wyznaczał – zgodnie ze zmienianym art. 525 ust. 1 PrZamPubl – termin na przedstawienie przez wykonawcę, który zgłosił przystąpienie do postępowania odwoławczego, twierdzeń oraz dowodów na uzasadnienie swoich wniosków lub w celu odparcia wniosków i twierdzeń powołanych w odwołaniu lub odpowiedzi na odwołanie.

Co istotne, jak wynika z projektowanego brzmienia art. 535 ust. 1 PrZamPubl, uchybienie terminowi wyznaczonemu przez Prezesa KIO będzie mogło prowadzić do utraty możliwości przedstawienia dowodów, o ile dowody te nie zostaną przedstawione wraz z innym pismem wniesionym przed rozprawą lub posiedzeniem jawnym poprzedzającym rozprawę. W takich okolicznościach uwzględnienie dowodów nieprzedstawionych przed rozprawą lub posiedzeniem jawnym będzie mogło nastąpić jedynie w przypadku, gdy wcześniejsze pozyskanie dowodów na poparcie swoich twierdzeń lub odparcie twierdzeń strony przeciwnej nie było możliwe lub konieczność ich powołania wynikła w toku postępowania odwoławczego albo gdy znajdują się w dokumentacji postępowania o udzielenie zamówienia lub aktach sprawy odwoławczej. Przewiduje się, że te same reguły będą miały zastosowanie do dowodów niepodniesionych w odwołaniu. Izba będzie odmawiała – jak określa się z nowym brzmieniu art. 541 PrZamPubl – przeprowadzenia spóźnionych dowodów.

W konsekwencji, w celu sprawnego przebiegu postępowania odwoławczego uwzględniającego nowe rozwiązania w zakresie koncentracji materiału procesowego, zostają wprowadzone reguły dotyczące wskazywania dowodów przez strony i uczestników postępowania odwoławczego (art. 534 PrZamPubl). W szczególności we wniosku o przeprowadzenie dowodu powinien zostać oznaczony dowód w sposób umożliwiający przeprowadzenie go oraz powinny zostać wyszczególnione fakty, które mają zostać wykazane tym dowodem (projektowany art. 534 ust. 1a PrZamPubl).

Doręczanie pism między stronami i uczestnikami postępowania odwoławczego

Oprócz przepisów dyscyplinujących strony oraz uczestników postępowania odwoławczego do wskazywania twierdzeń i dowodów na możliwie wczesnym etapie postępowania odwoławczego, środkiem realizującym zasadę koncentracji materiału procesowego jest przewidziane w projektowanym art. 507 ust. 1 PrZamPubl wzajemne bezpośrednie doręczanie pism między stronami i uczestnikami postępowania odwoławczego. Wyraźnie określono, że do pisma wniesionego do KIO dołącza się dowód przekazania pisma albo jego kopii stronom lub uczestnikom postępowania odwoławczego.

Wzajemne doręczenia nie będą jednakże dotyczyć pism składanych w toku rozprawy lub posiedzenia (projektowany art. 507 ust. 2 i 3 PrZamPubl), a także wniesienia odwołania oraz zgłoszenia przystąpienia do postępowania odwoławczego, do których stosuje się przepisy szczególne.

Pełnomocnictwa w postępowaniu odwoławczym

W celu zapewnienia sprawnego przebiegu zdalnej rozprawy i zdalnego posiedzenia przed KIO dopuszczona zostanie możliwość udzielenia pełnomocnictwa ustnie na posiedzeniu lub rozprawie przez oświadczenie złożone przez stronę lub uczestnika postępowania odwoławczego i wciągniętego do protokołu (projektowany art. 511 ust. 1a PrZamPubl).

Dyżury w straży miejskiej

Obowiązki pracownicze i odpoczynki strażnika

Według przepisów art. 29a ustawy o strażach gminnych (dalej: StrażGminU) obowiązki pracownicze strażnika powinny być ustalone w sposób pozwalający na ich wykonanie w ramach przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w 4-miesięcznym okresie rozliczeniowym. Tygodniowy czas pracy strażnika, łącznie z pracą w godzinach nadliczbowych, nie może przekraczać przeciętnie 48 godzin w 4-miesięcznym okresie rozliczeniowym.

Regulacje zawarte w art. 29a StrażGminU odnoszą się również do odpoczynków. Strażnikowi przysługuje w każdym tygodniu nieprzerwany odpoczynek w wymiarze nie krótszym niż 35 godzin oraz nieprzerwany odpoczynek dobowy w wymiarze nie krótszym niż 11 godzin.

Powyższe postanowienia nie dotyczą sytuacji, które wymagają podjęcia środków do ochrony życia lub zdrowia obywateli, a także bezpieczeństwa zbiorowości, w szczególności w związku z powszechnym zagrożeniem bezpieczeństwa publicznego, katastrofą, klęską żywiołową lub przestępstwem o charakterze terrorystycznym. W przypadku naruszenia prawa do odpoczynku w konsekwencji zaistnienia tych potrzeb, strażnikowi przysługuje, w okresie rozliczeniowym, równoważny okres odpoczynku.

Dyżur pracowniczy

W opisanej w pytaniu sytuacji strażnicy otrzymali polecenie pełnienia dyżurów w oparciu o art. 151⁵ Kodeksu pracy. Dyżur pracowniczy, niezależnie od miejsca jego pełnienia, polega na pozostawaniu pracownika poza normalnymi godzinami pracy w gotowości do wykonywania pracy wynikającej z umowy o pracę. Zadaniem pracownika jest tutaj samo oczekiwanie na pracę, przy zastrzeżeniu, że pozostaje zdolnym i gotowym do jej podjęcia oraz podjęcie wykonywania pracy w razie zaistnienia takiej konieczności.

Przepisy wprowadzają znaczące w skutkach rozróżnienie miejsc faktycznego pełnienia przez pracownika dyżurów i tym samym dyżurów na:

1) pełnione w zakładzie pracy lub innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę,

2) dyżury domowe.

Obecnie – w dobie przenośnych środków łączności – określenie „dyżury domowe” nabrało szerokiego znaczenia i nie dotyczy jedynie zobowiązania do przebywania w domu (mieszkaniu) pracownika, ale rozumieć je należy jako swoistą swobodę pracownika ograniczoną jedynie koniecznością stawienia się we wskazanym miejscu (siedziba zakładu pracy itp.) lub możliwość podjęcia innych działań w oznaczonym czasie po przekazaniu pracownikowi informacji o takiej konieczności. Wymóg, aby pracownik posiadał przy sobie włączony telefon komórkowy, umożliwia kontakt z pracownikiem i wezwanie go do pracy.

Dyżur, podczas którego pracownik nie wykonywał pracy, nie podlega wliczeniu do czasu pracy. W przypadku dyżuru zakładowego, za jego czas pracownikowi przysługuje czas wolny od pracy w wymiarze równym długości dyżuru. W razie braku możliwości udzielenia mu wolnego należne mu będzie wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną. Jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony, pracownikowi przysługuje 60% wynagrodzenia.

Żadna rekompensata (czas wolny ani wynagrodzenia) nie przysługuje jednak za dyżur domowy. Pracodawca może wprowadzić bardziej korzystne rozwiązanie i np. przyznać jakieś świadczenia (dodatek do wynagrodzenia itp.) za pełnienie tych dyżurów.

Brak rekompensaty odnosi się jednak do samego dyżuru domowego, a nie pracy podjętej podczas niego. W momencie podejmowania pracy pracownik przestaje pełnić dyżur (oczekiwać na pracę), a zaczyna efektywnie pracować. Rekompensata przepracowanego czasu odbywać się będzie na zasadach rozliczenia nadgodzin.

Zmiany w rozporządzeniu o IKE i IKZE

Przesyłka polecona albo doręczenie za potwierdzeniem odbioru

Nowelizowane rozporządzenie zostało wydane na podstawie art. 21 ust. 5 ustawy z 20.4.2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego. Przepis zobowiązuje ministra finansów do określenia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, wzoru informacji, o której mowa w art. 21 ust. 2 ustawy, a także terminu oraz trybu jej przekazywania. Informacje ta obejmują̨ dane, które – wraz z dokonaniem wypłaty transferowej – są̨ przekazywane instytucji finansowej albo zarządzającemu programem emerytalnym przez dotychczasową instytucję finansową w przypadku złożenia przez oszczędzającego dyspozycji wypłaty transferowej do innej instytucji finansowej albo programu emerytalnego.

Obowiązujące rozporządzenie Ministra Finansów z 25.10.2011 r. w sprawie określenia wzorów informacji o środkach zgromadzonych przez oszczędzającego na indywidualnym koncie emerytalnym i na indywidualnym koncie zabezpieczenia emerytalnego oraz terminu i trybu ich przekazywania (Dz.U. z 2011 r. poz. 1427) stanowi, że informacje, o których mowa w art. 21 ust 2 ustawy, są̨ przekazywane z instytucji, z której następuje wypłata transferowa, do innej instytucji finansowej albo do zarządzającego programem emerytalnym przesyłką poleconą albo przez doręczenie za potwierdzeniem odbioru i oznaczeniem daty, nie później niż 14 dni od dnia dokonania wypłaty transferowej.

Elektroniczne przekazywanie informacji

Projektowane rozporządzenie wprowadza elektroniczną postać przekazania informacji. Zaproponowane rozwiązanie pozwoli na szybszą identyfikację klienta, do którego środki należą̨. Usprawni to także kontrolę limitu wysokości wpłat rocznych przez oszczędzającego i wykonanie obowiązku zwrotu nadpłaty, o której mowa w art. 13 ust. 5 i 13a ust. 5 ustawy (roczne wpłaty na konta IKE lub IKZE nie mogą̨ przekroczyć maksymalnego limitu ustalonego przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego).

Wpłaty dokonywane na IKE w danym roku kalendarzowym nie mogą̨ przekroczyć kwoty odpowiadającej trzykrotności przeciętnego (prognozowanego) wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok. Natomiast wpłaty dokonywane na IKZE nie mogą̨ przekroczyć 1,2-krotności wspomnianej kwoty. Od 2021 r. wprowadzone zostały „nowe IKZE” jako nowa możliwość budowania kapitału emerytalnego dla osób prowadzących działalność gospodarczą, które nie mogą uczestniczyć w PPK. IKZE dla osób prowadzących pozarolniczą działalność – mają wyższe limity wynoszące kwoty odpowiadające 1,8-krotności, przeciętnego (prognozowanego) wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok.

Wysokość limitów wpłat na IKZE oraz IKE oraz składek dodatkowych w PPE w 2024 roku:

Do obliczenia limitów na 2024 r. uwzględnione zostało prognozowane przeciętne wynagrodzenie w wysokości 7824 zł.

Informacja nie później niż w dniu następującym po dniu dokonania wypłaty transferowej

W zmienianym § 2 ust. 1 rozporządzenia zaproponowano, żeby informacje były przekazywane przez instytucje finansowe prowadzące indywidualne konta emerytalne oraz instytucje finansowe prowadzące indywidualne konta zabezpieczenia emerytalnego do innej instytucji finansowej albo do zarządzającego programem emerytalnym niezwłocznie, jednak nie później niż w dniu następującym po dniu dokonania wypłaty transferowej. Pozwoli to na szybkie zaksięgowanie wpłaty na rachunku klienta w nowej instytucji i sprawniejszą obsługę̨ klienta.

W ust. 2 określono, że informacje są̨ przekazywane w postaci elektronicznej, za pomocą̨ systemu teleinformatycznego zapewniającego właściwe zabezpieczenie danych objętych informacją, w formacie danych umożliwiającym odczyt danych odbiorcy informacji. Jako właściwe wskazano pliki * XML z uwagi na fakt, że jest to format znany wszystkim instytucjom prowadzącym IKE czy IKZE, a jego zastosowanie nie powinno powodować powstania dodatkowych kosztów czy nakładów finansowych po stronie tych instytucji. Natomiast ust. 3 przewidziano, że informacje będą opatrywane kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym. W przypadku braku możliwości sporządzenia informacji w postaci elektronicznej informacje będą mogły być sporządzone w formie pisemnej.

Ponadto w ust. 5 przewidziano, że w przypadku braku możliwości przekazania informacji w postaci elektronicznej wydruk odzwierciedlający treść informacji sporządzonej w postaci elektronicznej będzie przekazywany przesyłką listową na adres siedziby innej instytucji finansowej albo na adres siedziby zarządzającego programem emerytalnym.

Projektodawca zaproponował, żeby rozporządzenie weszło w życie w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, co umożliwi dostosowanie się̨ instytucji finansowych do zmiany przekazywania informacji w postaci elektronicznej. Projektowana zmiana będzie korzystna dla instytucji finansowych prowadzących IKE lub IKZE także ze względu na możliwość uzyskania oszczędności przez brak kosztów opłat za przesyłki polecone.