Weryfikacja przestrzegania przepisów dotyczących inspektora ochrony danych

Od chwili rozpoczęcia stosowania RODO podczas czynności kontrolnych w podstawowym zakresie sprawdzane były kwestie przestrzegania przepisów dotyczących prawidłowego wyznaczenia i funkcjonowania inspektora. Sprawdzeniu podlegały m.in. kwestie związane z obowiązkiem wyznaczenia inspektora, zgłoszenia organowi nadzorczemu wyznaczenia lub odwołania inspektora, opublikowania imienia i nazwiska inspektora na stronie internetowej administratora, usytuowania inspektora w strukturze organizacji, włączania go w sprawy ochrony danych osobowych, a także ewentualnego występowania konfliktu interesów.

W większości sytuacji weryfikacja ta wypadała pozytywnie i nie dawała podstaw do zastosowania uprawnień naprawczych. Jedynie w kilku przypadkach UODO w toku czynności kontrolnych stwierdził nieprawidłowości w zakresie występowania konfliktu interesów np. pełnienia funkcji IOD przez sekretarza gminy, czy też niekonsultowania z inspektorem podejmowanych operacji przetwarzania danych osobowych.

Kilka przypadków naruszenia przepisów związanych z pełnieniem funkcji inspektora wymagało podjęcia przez organ nadzorczy działań naprawczych określonych w art. 58 ust. 2 RODO, w tym wydania nakazu wyznaczenia inspektora ochrony danych w spółdzielni mieszkaniowej a także nałożenia administracyjnej kary pieniężnej w związku z wypełnianiem przez inspektora swoich zadań bez należytego uwzględnienia ryzyka związanego z operacjami przetwarzania oraz nieangażowania inspektora w prowadzone procesy przetwarzania.

Jeśli chodzi o nieprawidłowości zgłaszane przez inspektorów ochrony danych (a także czasem przez inne podmioty) to dotychczas nie było wiele takich sygnałów i dotyczyły one przede wszystkim:

W każdej zgłaszanej przez inspektorów sytuacji UODO na podstawie art. 58 ust. 1 lit. a i e RODO wzywał administratorów do złożenia wyjaśnień dotyczących przyjętych przez nich rozwiązań w zakresie konkretnego obowiązku wynikającego z przepisów o ochronie danych osobowych wraz z przedstawieniem szczegółowych i popartych dowodami informacji na temat regulacji i praktyk przyjętych w celu prawidłowej realizacji tego obowiązku. We wszystkich tych przypadkach administratorzy wskazali, że podjęli działania w celu dostosowania swojej działalności do przepisów dotyczących inspektorów ochrony danych, przedstawiając zmienione, szczegółowe rozwiązania organizacyjne służące temu celowi. Jedynie w jednej sprawie została wydana decyzja, w której organ nadzorczy udzielił upomnienia stwierdzając naruszenie przez administratora przepisu art. 38 ust. 6 RODO.

Sygnały przekazywane w tym zakresie przez inspektorów – mimo że nieliczne – były bardzo cenne dla organu nadzorczego, który zawsze dużą wagę przywiązywał do wspierania niezależności i prawidłowego wykonywania funkcji inspektora, a także egzekwowania obowiązków administratorów w tym zakresie. Jednocześnie – wraz z pytaniami i wątpliwościami związanych ze statusem i zadaniami IOD, jakie od kilku lat inspektorzy (a wcześniej administratorzy bezpieczeństwa informacji) przedstawiali UODO, stały się one bazą do wypracowania szczegółowego zestawu pytań. Organ nadzorczy- korzystając ze swoich uprawnień – będzie kierował je do administratorów i podmiotów przetwarzających, zarówno z sektora publicznego, jak i prywatnego:

1) Czy u administratora został wyznaczony inspektor ochrony danych (IOD)?

2) Czy na administratorze ciąży obowiązek wyznaczenia IOD (jeżeli tak, to na jakiej podstawie prawnej), czy też IOD został wyznaczony mimo braku takiego obowiązku?

3) Czy administrator opublikował imię i nazwisko oraz kontakt do IOD na swojej stronie internetowej lub – jeżeli nie prowadzi swojej strony internetowej, w sposób ogólnie dostępny w miejscu prowadzenia swojej działalności?

4) Czy ww. informacje znajdują się w ogólnie dostępnym miejscu (proszę wskazać to miejsce, w przypadku strony internetowej proszę wskazać jej adres oraz link do tej informacji) ?

5) Czy Inspektor Ochrony Danych jest pracownikiem administratora, a jeśli nie, to na jakiej podstawie prawnej wykonuje swoje obowiązki?

6) Czy IOD został powołany na wyłączność u administratora, czy wykonuje swoje obowiązki również u innych administratorów?

7) Na podstawie jakich kwalifikacji administrator wyznaczył IOD (np. wykształcenie, doświadczenie, wiedza)?

8) Jakie niezbędne zasoby, o których mowa w art. 38 ust. 2 rozporządzenia 2016/679 administrator zapewnia IOD?

9) W jaki sposób administrator zapewnia zasoby na utrzymanie wiedzy fachowej IOD?

10) Jakie stanowisko zajmuje IOD i komu podlega w strukturze organizacyjnej administratora?

11) Czy administrator powołał zastępcę IOD, jeżeli tak, to kiedy?

12) Czy u administratora funkcjonuje zespół IOD lub inna forma stałego wsparcia IOD w zakresie wykonywania jego zadań?

13) W jaki sposób administrator zapewnia by IOD był właściwie i niezwłocznie włączany we wszystkie sprawy dotyczące ochrony danych osobowych (np. czy zostały opracowane zasady dotyczące tego, jakie sprawy mają być konsultowane z IOD, kto i w jakich sytuacjach powinien zgłaszać się w celu uzyskania konsultacji IOD, czy i na jakich zasadach IOD bierze udział w naradach kierownictwa)

14) W jaki sposób administrator zapewnia IOD dostęp do danych osobowych i operacji przetwarzania?

15) Czy administrator przyjął jakiekolwiek regulacje wewnętrzne dotyczące funkcjonowania IOD (w szczególności w celu zapewnienia poszanowania gwarancji jego niezależności oraz jego uprawnień w zakresie dostępu do danych osobowych i operacji przetwarzania, włączania we wszystkie sprawy dotyczące ochrony danych osobowych, unikania konfliktu interesów), a jeżeli tak, to w jakim akcie wewnętrznym zostały one przewidziane?

16) W jaki sposób administrator zapewnia, aby IOD nie były wydawane instrukcje co do wykonywania zdań przez IOD?

17) W jaki sposób administrator zapewnia, aby IOD nie były karany i odwoływany za wykonywanie swoich zadań?

18) W jaki sposób ADO postępuje w przypadku, gdy nie uwzględnia wskazówek lub rekomendacji IOD, np. czy dokumentuje powody niezastosowania tych wskazówek?

19) W jaki sposób osoby, których dane dotyczą, mogą kontaktować się z inspektorem ochrony danych zgodnie z art. 38 ust. 4 rozporządzenia 2016/679 ?

20) Czy inspektor ochrony danych wykonuje również inne obowiązki lub sprawuje inną funkcję poza obowiązkami związanymi z ochroną danych osobowych, jeżeli tak to:

a) jakie oraz w jakim wymiarze czasu pełni funkcję IOD, a w jakim inne zadania,

b) w jaki sposób administrator ocenił, że w przypadku każdego z tych zadań nie występuje konflikt interesów, o którym mowa w art. 38 ust 6 rozporządzenia 2016/679 ?

c) Czy w zakresie wykonywania innych zadań IOD podlega innym osobom niż najwyższe kierownictwo administratora?

21) Czy administrator opracował politykę zarządzania konfliktem interesów lub wprowadził inny mechanizm zapewniający niewystępowanie konfliktu interesów?

22) Czy IOD wykonuje swoje zadania jedynie w siedzibie administratora, a jeżeli nie, to w jakim miejscu i w jaki sposób zapewniona jest stała dostępność IOD dla kierownictwa i pracowników administratora?

23) Czy IOD opracował (systematycznie opracowuje) plan swojej pracy np. w zakresie szkoleń, audytów?

24) Czy taki plan był prezentowany administratorowi w celu umożliwienia dokonania oceny, czy IOD dysponuje wystarczającymi zasobami i uprawnieniami w obszarach, które IOD obejmuje swoimi zadaniami?

25) Jak często i w jaki sposób IOD przekazuje administratorowi wyniki przeprowadzonych audytów?

26) Czy administrator występował do IOD o udzielenie zaleceń co do oceny skutków dla ochrony danych, a jeśli tak, to w jakich sytuacjach?

27) Czy administrator kontroluje pracę inspektora, jeżeli tak, to w jaki sposób?

Źródło: https://uodo.gov.pl/pl/138/2336

Zmiana przepisów KPA w zakresie instytucji ponaglenia

Projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu uproszczenia procedur administracyjnych dla obywateli i przedsiębiorców ma szeroki i przekrojowy charakter, zmianami objęte zostały różne sfery życia społeczno-gospodarczego.

W zakresie nowelizacji KPA propozycja zakłada zmianę dotyczącą instytucji ponaglenia.

Zgodnie z art. 37 §1 KPA stronie służy prawo do wniesienia ponaglenia, m.in. jeżeli: nie załatwiono sprawy w terminie określonym w art. 35 KPA lub przepisach szczególnych ani w terminie wskazanym zgodnie z art. 36 § 1 KPA (bezczynność). Zgodnie ze zmianą jeżeli ponaglenie zostało wniesione przed upływem terminu określonego w art. 35 KPA albo przepisach szczególnych, organ prowadzący postępowanie pozostawia ponaglenie bez rozpoznania. W tym przypadku organ prowadzący postępowanie nie przekazuje ponaglenie organowi wyższego stopnia.

W praktyce, w przypadku ponagleń wnoszonych przed upływem terminu przewidzianego na rozpatrzenie sprawy, właściwe organy nie stwierdzają bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania. Takie sprawy niepotrzebnie angażują natomiast organy administracji publicznej. Ponaglenie wnoszone przed terminem przewidzianym na rozpatrzenie sprawy jest działaniem, które nie służy ani obywatelom, ani organom administracji.

Projektowane rozwiązanie nie wpływa na prawo strony do wniesienia skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania do sądu administracyjnego, ponieważ nie ulega zmianie brzmienie art. 53 § 2b PostAdmU (https://legislacja.gov.pl/docs//2/12358453/12867802/12867803/dokument549769.pdf).

Projekt skierowany został do opiniowania.

Samorządy będą mogły wykorzystać nowe formy wsparcia dla uchodźców z Ukrainy

Na uwagę zasługuje m.in. proponowana zmiana art. 12 PomocUkrainaU, który dotyczy zasad udzielania pomocy obywatelom Ukrainy, w tym przez jednostki samorządu terytorialnego. Przepis ust. 1 ww. art. 12, który był także podstawą uchwał podejmowanych przez organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego w sprawie pomocy ww. osobom, wg projektu ma przybrać treść uwzględniającą zmiany (modyfikacje) pkt 3 i pkt 4 oraz dodanie nowych jednostek redakcyjnych czyli pkt 6–8. Warto więc przytoczyć treść „nowych” wskazanych norm:

1. Wojewoda może zapewnić pomoc obywatelom Ukrainy, o których mowa w art. 1 ust. 1, polegającą na:

3) zapewnieniu transportu do miejsc zakwaterowania, o których mowa w pkt 1, między nimi lub do ośrodków prowadzonych przez Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub miejsc, w których obywatelom Ukrainy udzielana jest opieka medyczna, albo miejsc pośrednich, z których będzie realizowany dalszy transport do punktu docelowego, w którym obywatelom Ukrainy udzielana będzie opieka medyczna;

4) finansowaniu przejazdów środkami transportu publicznego oraz specjalistycznego transportu umożliwiającego transport osób leżących lub przeznaczonego dla osób z niepełnosprawnością w szczególności do miejsc lub pomiędzy miejscami, o których mowa w pkt 1–3;”,

(…)

6) organizacji miejsc udzielania doraźnej pomocy medycznej;

7) zapewnianiu personelu medycznego realizującego w razie potrzeby wizyty kontrolne w odniesieniu do osób z dodatnim wynikiem testu diagnostycznego w kierunku SARS­­­­­‑CoV­­­­­‑2 – w przypadku organizacji miejsc zakwaterowania, o których mowa w pkt 1, przeznaczonych dla osób z dodatnim wynikiem testu diagnostycznego w kierunku SARS­­­­­‑CoV­­­­­‑2;

8) podjęciu innych działań niezbędnych do realizacji pomocy”.

W praktyce, jednostki samorządu terytorialnego podejmując uchwały w trybie art. 12 ust. 5 PomocUkrainaU, określały zakres pomocy wskazując często m.in. na zadania wymienione w ww. art. 12 ust. 1. Po zmianie tego przepisu, jednostki samorządu terytorialnego będą mogły nadal się wzorować na tych nowych formach pomocy z wykorzystaniem nowych zadań wymienionych wyżej w pkt 6-8.

Jest to ważny „sygnał” m.in. dla samorządów, bowiem zapewne będą dokonywać zmian wspomnianych uchwał w zakresie pomocy dla obywateli Ukrainy. Warto zauważyć, że ustawodawca w zasadzie dopuszcza otwarty katalog działań w ramach ww. pomocy.

Z powyższego należy więc wnioskować, że opisywane zmiany w art. 12 ust. 1 PomocUkrainaU są ważne z punktu widzenia roli także samorządów, pośrednio umożliwiając właśnie samorządom rozszerzenie dotychczasowych form pomocy o te nowe wymienione wyżej w projekcie.

Źródło: https://legislacja.rcl.gov.pl/

Dopłata roczna PPK za 2021 rok już za kilka dni na rachunku uczestników

Każdy uczestnik PPK, który w roku kalendarzowym wpłaci na swój rachunek odpowiednią kwotę, zgodnie z przepisami ustawy o PPK ma prawo otrzymać dopłatę roczną w wysokości 240 zł – ustawa nie przewiduje mechanizmu waloryzacji tego zasilenia ze środków publicznych, chociaż pojawiają się postulaty, żeby kwota ta została zwiększona a nawet żeby został zmieniony mechanizm jej przekazywania. Dopłata roczna nie jest finansowana przez pracodawcę i jej transfer odbywa się bezpośrednio na rachunek uczestnika PPK, pracodawca w tym procesie nie uczestniczy, co oznacza, że w ramach tego procesu aktywny jest PFR i instytucja finansowa.

Mechanizm obliczenia limitu jaki uprawnia do otrzymania dopłaty rocznej jest następujący. Opiera się on na równowartości wpłaty podstawowej uczestnika i pracodawcy (3,5%) od 6-miesięcznej płacy minimalnej. Za 2021 r. dopłatę roczną w wysokości 240 zł otrzymają wszystkie osoby, na koncie których została zaewidencjonowana kwota 588 zł, tj. 6 x (2800 zł x 3,5%).

W przypadku osób, które zdecydowały się obniżyć swoją wpłatę podstawową, próg kwotowy uprawniający do otrzymania dopłaty rocznej był niższy i stanowił 25% wskazanej powyżej kwoty. W 2021 r. było to 147 zł.

Za 2021 rok dopłatę roczną otrzyma ponad 1,67 mln osób

PFR przekazał już instytucjom finansowym, które prowadzą PPK, ponad 400 mln zł w ramach dopłat rocznych dla uczestników PPK za 2021 r. To oznacza, że środki trafią do łącznie ponad 1,67 mln osób, którym dopłata roczna przysługuje za 2021 r. Biorąc pod uwagę, że do uczestnictwa w PPK uprawnionych jest około 11 mln osób zatrudnionych, to w 2021 r. około 15% osób spełniło ustawowe warunki do nabycia dopłaty rocznej. Jest to bardzo niski wynik, biorąc pod uwagę, że w PPK uczestniczy już ponad 20% osób – taki jest obecnie poziom partycypacji. Należy podkreślić, że w pierwszej połowie 2021 r. część pracodawców tworzyła PPK, ale wszystkie osoby, które zapisały się wtedy do PPK, co do zasady miały szanse, żeby nabyć prawo do dopłaty rocznej.

W 2022 roku większy limit do uzyskania dopłaty rocznej

Za 2022 r. dopłatę roczną w wysokości 240 zł otrzymają wszystkie osoby, na koncie których zostanie zaewidencjonowana kwota 632,1 zł, tj. 6 x (3010 zł x 3,5%).

W przypadku osób, które zdecydują się obniżyć swoją wpłatę podstawową, próg kwotowy uprawniający do otrzymania dopłaty rocznej jest niższy i stanowi 25% wskazanej powyżej kwoty. W 2022 r. jest to 158,02 zł.

0111-KDIB3-2.4012.29.2022.3.KK – Interpretacja indywidualna z dnia 06-04-2022

Interpretacja indywidualna z dnia 06-04-2022

Zmiana opłaty miejscowej nie może nastąpić z mocą wsteczną

Skoro omawiana problematyka dotyczy opłaty miejscowej, warto przypomnieć o art. 17 ust. 1 PodLokU. Tamże postanowiono, że rada gminy może wprowadzić opłatę miejscową. Opłatę miejscową pobiera się od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych:

1) w miejscowościach posiadających korzystne właściwości klimatyczne, walory krajobrazowe oraz warunki umożliwiające pobyt osób w tych celach,

2) w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status obszaru ochrony uzdrowiskowej na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1056)

– za każdą rozpoczętą dobę pobytu.

Uzupełnieniem ww. przepisów jest art. 19 pkt 1 lit. b i c ww. ustawy, gdzie postanowiono, że rada gminy, w drodze uchwały, określa zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek opłat określonych w ustawie, z tym że stawki opłaty miejscowej nie mogą przekroczyć odgórnie ustalonych stawek maksymalnych.

Na kanwie ww. regulacji prawnych, regionalna izba obrachunkowa podważyła zapisy ww. uchwały, zmierzające w założeniu do ustalenia nowej, wyższej dziennej stawki opłaty miejscowej do poziomu 2 zł z kwoty 1,3 zł za każdą rozpoczętą dobę pobytu.

Sam fakt podwyższenia opłaty nie byłby niczym szczególnym, gdyby nie fakt, że w kolejnym przepisie podano, że uchwała (z 27.1.2022 r. ) wchodzi w życie po upływie 14 dni od ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Małopolskiego, z mocą obowiązującą od 1.2.2022 roku. W końcowej części rozstrzygnięcia, organ nadzoru wskazał, że rada gminy wprowadzając nowe podwyższone stawki opłaty miejscowej ze wsteczną mocą ich obowiązywania, naruszyła w sposób istotny przywołane powyżej przepisy.

Podsumowując, rozstrzygnięcie regionalnej izby obrachunkowej jest prawnie uzasadnione. Rada gminy co prawda może podwyższać stawki opłat, w tym opłaty miejscowej, przy czym nie może tego robić z mocą wsteczną. Rada gminy musi bowiem uwzględniać ustawowe vacatio legis, wynikające z art. 4 ust. 1 AktyNormU, gdzie postanowiono, że akty prawne zawierające przepisy powszechnie obowiązujące, ogłaszane są w dziennikach urzędowych i wchodzą w życie po upływie 14 dni od ich ogłoszenia, chyba że dany akt normatywny określi termin dłuższy.

Źródło: http://www.krakow.rio.gov.pl/

O ochronie danych osobowych osób przybywających z Ukrainy podczas Forum IOD

Spotkanie było adresowane do inspektorów ochrony danych (IOD) z jednostek samorządowych i dotyczyło między innymi aktualnych problemów związanych z ochroną danych osobowych, z jakimi mierzą się podmioty przetwarzające dane osobowe osób szukających schronienia i pomocy w związku z sytuacją spowodowaną atakiem Federacji Rosyjskiej na Ukrainę. Przedstawicielka UODO omówiła zagadnienia związane ze stosowaniem przepisów RODO do przetwarzania danych osobowych osób przybywających z Ukrainy.

Stosowanie RODO

Monika Kurzajewska z Wydziału Współpracy z Inspektorami Ochrony Danych w Departamencie Orzecznictwa i Legislacji wskazała, że w ostatnim czasie Urzędowi Ochrony Danych Osobowych sygnalizowanych jest wiele wątpliwości i pytań związanych ze stosowaniem przepisów ogólnego rozporządzenia o ochronie danych (RODO) do przetwarzania danych osobowych osób przybywających z Ukrainy. Wyjaśniła, że takie przetwarzanie musi odbywać się z poszanowaniem zasad określonych w przepisach RODO, a obowiązki określone w tych przepisach muszą być wykonywane, tak jak w każdym innym przypadku. Zgodnie z RODO, każdy administrator ma obowiązek wdrożyć odpowiednie środki techniczne i organizacyjne, aby przetwarzanie odbywało się zgodnie z RODO i aby móc to wykazać.

Zasady, warunki i tryb udzielania cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez właściwe organy zostały uregulowane w ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. z 2021r. poz. 1108). Kwestie ochrony czasowej reguluje art. 106 tej ustawy. Natomiast zgodnie z art. 107 ochrony czasowej udziela się na podstawie i w granicach określonych w decyzji Rady Unii Europejskiej, przez okres określony każdorazowo w tej decyzji.

W dniu 4 marca 2022 r. Rada (UE) wydała decyzję wykonawczą 2022/382 stwierdzającą istnienie masowego napływu wysiedleńców z Ukrainy w rozumieniu art. 5 dyrektywy 2001/55/WE i skutkującą wprowadzeniem tymczasowej ochrony.

Ustawa z dnia 12 marca 2021 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (tzw. specustawa) uwzględnia fakt wprowadzenia ochrony czasowej, określonej decyzją wykonawczą Rady (UE) 2022/382.

Niniejsza ustawa przewiduje procedurę uproszczonej legalizacji pobytu określonej w przepisach ustawy grupy osób przybywających z Ukrainy oraz kompleksowo reguluje wszelkie kwestie związane z ich pobytem jak również zakres świadczonej im pomocy.

W stosunku do określonej w specustawie grupy osób przybywających z Ukrainy zastosowanie znajdą przepisy specustawy, a nie przepisów Rozdziału 3 Działu III ustawy o udzieleniu cudzoziemcom ochrony na terytorium RP.

Przesłanki przetwarzania danych osobowych

W przypadku podmiotów publicznych co do zasady przetwarzanie danych osobowych może odbywać się po spełnieniu jednej z przesłanek określonych w art. 6 ust. 1 RODO i art. 9 ust. 2 RODO, w połączeniu z właściwymi przepisami szczególnymi określającymi zadania tych podmiotów. Dlatego wskazanie odpowiedniej przesłanki wymaga szczegółowej analizy konkretnych obowiązków/zdań realizowanych przez taki podmiot oraz przepisów prawa mających zastosowanie w określonej sytuacji. Analizę tę należy przeprowadzić w oparciu o dokładną znajomość wszystkich okoliczności fatycznych dotyczących rodzaju danych i ceków ich przetwarzania. W aspekcie określenia właściwej podstawy przetwarzania danych należy również uwzględnić status osoby przybywającej z Ukrainy (np. czy do niej znajdują zastosowanie przepisy ustawy z dnia 12 marca 2022 r.) – powiedziała Monika Kurzajewska.

Obowiązek informacyjny

W świetle przepisów RODO obowiązek informacyjny należy spełnić, o ile nie zachodzi jedna z przesłanek, która przewiduje możliwość zwolnienia z tego obowiązku. Zgodnie z art. 12 RODO administrator podejmuje odpowiednie środki, aby w zwięzłej, przejrzystej, zrozumiałej i łatwo dostępnej formie, jasnym i prostym językiem, udzielić osobie której dane dotyczą, wszelkich informacji, o których mowa w art. 13 i 14, oraz prowadzić z nią wszelką komunikację na mocy art. 15-22 i 34 w sprawie przetwarzania. Administrator powinien zatem dostosować się do odbiorców tych informacji. Dlatego, jeżeli administrator przetwarza dane osób innej narodowości niż polska, powinien zapewnić, aby informacje były przekazywane w języku dla nich zrozumiałym, a nie w języku, którego nie znają – w przeciwnym przypadku administrator nie będzie w stanie wykazać realizacji zasady przejrzystości i rozliczalności.

Jak wskazała prelegentka, w celu zapewnienia większej przejrzystości, rozważyć także należy warstwowe spełnienie obowiązku informacyjnego. W Wytycznych w sprawie przejrzystości na podstawie rozporządzenia 2016/679 przyjętych dnia 29 listopada 2017 r. można znaleźć przykłady w tym zakresie.

Rejestr czynności przetwarzania

Prelegentka przypomniała również, że nowy proces przetwarzania danych osobowych, np. udzielana pomoc obywatelom Ukrainy, zawsze powinien być poddany analizie administratora i znaleźć swoje odzwierciedlenie w prowadzonym przez niego rejestrze czynności przetwarzania. Właściwie opracowany i przygotowany rejestr czynności przetwarzania danych ułatwia, m.in. przygotowanie klauzuli informacyjnej skierowanej do osób, których dane są przetwarzane.

Zadania IOD

Prelegentka podjęła także temat zadań pełnionych przez inspektorów ochrony danych, którzy powinni na bieżąco reagować na zmieniające się potrzeby administratora związane z zapewnieniem przestrzegania przepisów o ochronie danych osobowych, w tym podejmować działania doradcze lub związane ze szkoleniem osób przetwarzających dane osobowe.

***

Organizatorem Forum Inspektorów Ochrony Danych było Stowarzyszenie Wielkopolski Ośrodek Kształcenia i Studiów Samorządowych (WOKiSS), które zrzesza 275 jednostek lokalnych.

Źródło: https://uodo.gov.pl/pl/138/2338

Polski Ład. Obniżka PIT do 12% i koniec ulgi dla klasy średniej

Zgodnie z założeniami od lipca tego roku stawka PIT na skali podatkowej ulegnie obniżeniu o prawie 1/3, a ulga dla klasy średniej zostanie całkowicie zlikwidowana.

Koniec ulgi dla klasy średniej

Pierwszą z zapowiedzianych zmian jest całkowita likwidacja tzw. ulgi dla klasy średniej. Skorzystanie z ulgi dla klasy średniej możliwe będzie zatem jedynie do czerwca 2022 r. Likwidacja ulgi od połowy roku ma zostać jednak zrekompensowana kolejnymi zmianami w systemie podatkowym.

Obniżka stawki PIT z 17% na 12%

Największą zmianą podatkową, jaka czeka nas jeszcze w tym roku, jest istotna obniżka stawki podatku dochodowego. Od 1 lipca 2022 roku stawka PIT ulegnie bowiem obniżeniu z dotychczasowych 17% do poziomu 12%. Oznacza to zatem obniżkę podatku o prawie 1/3.

Zastosowanie obniżonej stawki PIT nie będzie ograniczone żadnymi dodatkowymi warunkami. Zmiany te nie będą również czasowe. Zgodnie z zapowiedzią,wprowadzane zmiany mają bowiem mieć charakter stały. Obniżona stawka PIT na poziomie 12% dotyczyć będzie wszystkich podatników rozliczających się według skali podatkowej, a więc m.in. pracowników, zleceniobiorców czy emerytów. Nową, obniżoną stawkę PIT zastosują również osoby prowadzące działalność gospodarczą. Nowa stawka PIT będzie mieć jednak zastosowanie jedynie do tych przedsiębiorców, którzy wybrali rozliczenie podatku według skali podatkowej.

Zmiany podatkowe w trakcie roku

Według zapowiedzi, wszystkie pozostałe zmiany wprowadzone wcześniej przepisami Polskiego Ładu zostaną utrzymane w mocy. Pozostawiona zostanie zatem podwyższona kwota wolna od podatku w kwocie 30 tys. zł, jak również wyższy próg podatkowy na poziomie 120 tys. zł. Niższa stawka PIT nie wyklucza również stosowania nowych ulg i zwolnień, w tym zwolnienia podatkowego dla powracających z zagranicy, zwolnienia dla pracujących emerytów czy zwolnienia dla rodzin z dziećmi.

Zapowiedziane zmiany mają wejść w życie już 1 lipca 2022 roku. Oznacza to, że zaliczki na podatek dochodowy od lipca tego roku płacone będą już według nowych stawek.

Przedstawiciel Ministerstwa Finansów zapowiedział, że zapowiadane zmiany będą dla wszystkich podatników korzystne lub co najwyżej neutralne podatkowo. Z tego powodu istnieje możliwość wprowadzenia zmian jeszcze w trakcie roku podatkowego. Rząd poinformował, że koszt wprowadzanych zmian dla budżetu państwa wyniesie ok. 15 mld zł.

Źródło:

zus.pl

Dokonując zmian w budżecie należy pamiętać o określeniu w uchwale kwoty planowanego deficytu oraz źródeł jego pokrycia

Powyższe rozstrzygnięcie nadzorcze dotyczyło zaś uchwały rady gminy w sprawie zmiany w budżecie gminy. W podanej uchwale rada gminy dokonała różnych zmian w parametrach budżetowych, w tym w zakresie dochodów, wydatków oraz planowanego deficytu budżetowego.

Dla przypomnienia, w art. 211 FinPubU podano, że budżet jednostki samorządu terytorialnego jest rocznym planem dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów tej jednostki. Budżet jednostki samorządu terytorialnego jest uchwalany na rok budżetowy. Z kolei, jak wynika z art. 217 ust. 1 FinPubU, różnica między dochodami a wydatkami budżetu jednostki samorządu terytorialnego stanowi odpowiednio nadwyżkę budżetu jednostki samorządu terytorialnego albo deficyt budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Regionalna izba obrachunkowa we wspomnianej na wstępie uchwale – dokonując analizy zapisów w sprawie zmiany budżetu – wskazała, że doszło do naruszenia art. 212 ust. 1 pkt 3 FinPubU. Dla przypomnienia, z podanej regulacji wynika, że uchwała budżetowa określa kwotę planowanego deficytu albo planowanej nadwyżki budżetu jednostki samorządu terytorialnego wraz ze źródłami pokrycia deficytu albo przeznaczenia nadwyżki budżetu jednostki samorządu terytorialnego. W ścisłym związku z ww. przepisem pozostaje art. 217 ust. 2 FinPubU. Tamże postanowiono, że deficyt budżetu jednostki samorządu terytorialnego może być sfinansowany przychodami pochodzącymi z:

1) sprzedaży papierów wartościowych wyemitowanych przez jednostkę samorządu terytorialnego;

2) kredytów;

3) pożyczek;

4) prywatyzacji majątku jednostki samorządu terytorialnego;

5) nadwyżki budżetu jednostki samorządu terytorialnego z lat ubiegłych, pomniejszonej o środki określone w pkt 8;

6) wolnych środków jako nadwyżki środków pieniężnych na rachunku bieżącym budżetu jednostki samorządu terytorialnego, wynikających z rozliczeń wyemitowanych papierów wartościowych, kredytów i pożyczek z lat ubiegłych;

7) spłaty udzielonych pożyczek w latach ubiegłych;

8) niewykorzystanych środków pieniężnych na rachunku bieżącym budżetu, wynikających z rozliczenia dochodów i wydatków nimi finansowanych związanych ze szczególnymi zasadami wykonywania budżetu określonymi w odrębnych ustawach oraz wynikających z rozliczenia środków określonych w art. 5 ust. 1 pkt 2 i dotacji na realizację programu, projektu lub zadania finansowanego z udziałem tych środków.

Podsumowując, rozstrzygniecie nadzorcze regionalnej izby obrachunkowej wydaje się być uzasadnione. Rada gminy, dokonując zmian budżetu skutkujących zmianą poziomu deficytu, powinna jednoznacznie wykazać to w treści uchwały. Uchwala budżetowa nie może zawierać w tym zakresie braków. Chodzi więc w pierwszej kolejności o podanie kwoty (nowego) deficytu, a następnie podanie źródeł pokrycia tegoż deficytu. Takimi źródłami mogą być np. pożyczki, kredyty, czy wolne środki.

Źródło: bip.rio.gdansk.gov.pl

Oskładkowanie umów zleceń od 2023 roku

Krajowe Programy Reform (KPR) były podstawowym instrumentem realizacji, przez państwa członkowskie UE, strategii „Europa 2020”. Okres obowiązywania tej strategii upłynął z końcem poprzedniej dekady. W grudniu 2019 r. Komisja Europejska (KE) przedstawiła nowy dokument, który zawiera wizję długofalowego rozwoju UE – Europejski Zielony Ład. Realizacja reform i inwestycji ma przebiegać w oparciu o cztery wzajemnie uzupełniające się wymiary: transformacja klimatyczna, poprawa produktywności gospodarki, sprawiedliwość społeczna oraz stabilność makroekonomiczna. Zmiana strategicznej podstawy rozwoju gospodarczego UE nie oznacza odejścia od sporządzania KPR. Dokumenty te wciąż będą opracowywane. Wyjątkiem był rok 2021, w którym państwa członkowskie, które przedkładały Krajowy Plan Odbudowy i Zwiększania Odporności (KPO), w tym Polska, nie były zobowiązane do równoległego przygotowania KPR.

W 2022 r. zgodnie z zapisami aktualnej Rocznej Analizy Zrównoważonego Wzrostu Gospodarczego 2022, Semestr europejski, czyli cykl koordynacji polityk gospodarczych i społecznych w UE, ma powrócić do kształtu sprzed pandemii. Oznacza to powrót do przygotowania KPR. Wraz z KPR państwa członkowskie przekazują Komisji Europejskiej aktualizację Programów Stabilności lub Konwergencji, co ma potwierdzić spójność procesów programowania reform strukturalnych i planowania budżetowego.

Ograniczenie segmentacji rynku w ramach KPR

Poprzez ograniczenie segmentacji rynku autorzy KPR rozumieją wyeliminowanie przede wszystkim umów zlecenia, które nie są w pełni oskładkowanego (kiedy jest to kolejna umowa zlecenia z dobrowolnymi składkami na ubezpieczenia społeczne). Dzięki temu zwiększona zostanie ochrona socjalna wszystkich osób pracujących na podstawie umów cywilnoprawnych, poprzez objęcie tych umów składkami na ubezpieczenia społeczne, niezależnie od uzyskiwanych przychodów. Planowane zmiany przyczynią się do uporządkowania systemu ubezpieczeń społecznych, uszczelnienia zasad podlegania ubezpieczeniom, zwiększenia ochrony ubezpieczeniowej czy podwyższenia przyszłych świadczeń długoterminowych. Tego rodzaju zmiana to z jednej strony większy koszt dla pracodawców (obowiązek zapłacenia składek) oraz zleceniobiorców (którzy otrzymają niższe świadczenie), ale finalnie w przyszłości będą mieli większy kapitały wypracowany na emeryturę. Zgodnie z założeniem pisanym w KPR wejście w życie przepisów dotyczących objęcia wszystkich umów zlecenia składkami na ubezpieczenie społeczne, niezależnie od osiąganych przychodów ma mieć miejsce w pierwszym kwartale 2023 r.

Udoskonalanie elastycznych form organizacji pracy i pracy w obniżonym wymiarze czasu

Druga ważna zmiana, która jest obecnie procedowana obejmuje uregulowanie na stałe pracy zdalnej w Kodeksie pracy, w tym obszarze są już przygotowane projekty ustaw, ale są one nadal w konsultacjach międzyresortowych. Zgodnie z KPR wskazano, że zmiany które zastąpią w Kodeksie pracy telepracę, mają ułatwić efektywne wykorzystanie potencjału zasobów ludzkich w gospodarce, i pozwoli na dostosowania do pojawiających się wyzwań rozwojowych, łącznie z niekorzystnymi trendami demograficznymi. Rozwiązanie to wychodzi naprzeciw godzeniu pracy zawodowej z obowiązkami rodzinnymi, w tym w opiece nad dziećmi w wieku do 8 lat czy też krewnymi wymagającymi opieki lub wsparcia z poważnych względów medycznych. Uchwalenie nowelizacji Kodeksu pracy w zakresie pracy zdalnej, z której będą mogli korzystać wszyscy pracownicy oraz uchwalenie nowelizacji Kodeksu pracy wprowadzającej rozwiązania umożliwiające szersze stosowanie elastycznych form organizacji czasu pracy dla rodziców dzieci do lat 8 ma zostać wdrożone jeszcze w trzecim kwartale tego roku.