Gmina nie może decydować o wysokości postąpienia w przypadku ustnego przetargu nieograniczonego na zbycie nieruchomości samorządowej

Skoro mowa o postąpieniach, należy także odnieść się do PrzetargR. Na szczególną uwagę zasługują przepisy ujęte w § 14 ust. 3‒6, gdzie postanowiono:

3. O wysokości postąpienia decydują uczestnicy przetargu, z tym że postąpienie nie może wynosić mniej niż 1% ceny wywoławczej, z zaokrągleniem w górę do pełnych dziesiątek złotych.

4. Uczestnicy przetargu zgłaszają ustnie kolejne postąpienia ceny, dopóki mimo trzykrotnego wywołania nie ma dalszych postąpień.

5. Przetarg jest ważny bez względu na liczbę uczestników przetargu, jeżeli przynajmniej jeden uczestnik zaoferował co najmniej jedno postąpienie powyżej ceny wywoławczej.

6. Po ustaniu zgłaszania postąpień przewodniczący komisji przetargowej wywołuje trzykrotnie ostatnią, najwyższą cenę i zamyka przetarg, a następnie ogłasza imię i nazwisko albo nazwę lub firmę osoby, która przetarg wygrała.

W kontekście podanej problematyki warto odnotować stanowisko zawarte w wystąpieniu pokontrolnym Regionalnej Izby Obrachunkowej we Wrocławiu z 4.4.2022 r. (WK.WR.40.9.2022.P19). W treści tego dokumentu ustalono m.in., że w przypadku sprzedaży w drodze przetargu ustnego nieograniczonego pewnej nieruchomości, w ogłoszeniu ustalono kwotowo wysokość postąpienia wyższą niż 1% ceny wywoławczej, uniemożliwiając uczestnikom przetargu decydowania o jego wysokości. Dalej zaznaczono, że: Stosownie do § 14 ust. 3 powołanego rozporządzenia w sprawie sposobu i trybu przeprowadzania przetargów oraz rokowań na zbycie nieruchomości, o wysokości postąpienia decydują uczestnicy przetargu, z tym że postąpienie nie może wynosić mniej niż 1% ceny wywoławczej, z zaokrągleniem w górę do pełnych dziesiątek złotych.

Natomiast w ramach wniosku pokontrolnego wskazano, że należy umożliwić uczestnikom przetargów ustnych nieograniczonych decydowania o wysokości postąpienia, stosownie do § 14 ust. 3 PrzetargR.

Podsumowując, ustalenia pokontrolne regionalnej izby obrachunkowej są prawnie uzasadnione. Gmina nie może wkraczać w kompetencje uczestników przetargu w zakresie określania wysokości postąpień w toku przetargu.

Planowane uproszczenia procedur administracyjnych dla obywateli i przedsiębiorców

Z zakresu prawa nieruchomości projekt zakłada nowelizację KWU oraz DrPublU.

W zakresie KWU ustawa zakłada poszerzenie kręgu podmiotów uprawnionych do nieograniczonego w czasie wyszukiwania ksiąg wieczystych w centralnej bazie danych ksiąg wieczystych mogą wystąpić na podstawie zgody Ministra Sprawiedliwości o dwa nowe uprawnione podmioty tj. ministra właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa oraz organy uprawnione do wydawania zaświadczeń przekształceniowych na podstawie art. 4 ust. 1 PrzekszUżytkWieczU np. wójt, burmistrz, prezydent miasta, starosta wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej. Ponadto uprawnienia mają także dotyczyć organów działających na podstawie art. 3 ust. 1 PrzekPrUżytWU. Charakter zadań publicznych realizowanych przez te podmioty uzasadnia możliwość dokonywania wielokrotnej i nieograniczonej w czasie kwerendy w księgach wieczystych (https://legislacja.gov.pl/docs//2/12358453/12867802/12867803/dokument549769.pdf).

Odnośnie DrPublU nowelizacja przewiduje jednoinstancyjność postępowania administracyjnego w sprawie przeniesienia decyzji o zezwoleniu na zajęcie pasa drogowego na cele związane z infrastrukturą telekomunikacyjną oraz jednoinstancyjność w postępowaniu w sprawie udostępnienia kanału technologicznego. Propozycja oznacza, że w obu przypadkach nie będzie stronie służyć odwołanie od wskazanych decyzji. Zdaniem wnioskodawcy zmiany w maksymalny sposób ograniczą uznaniowość wydawanych decyzji (https://legislacja.gov.pl/docs//2/12358453/12867802/12867803/dokument549769.pdf).

Projekt skierowany został do opiniowania.

Opłata za wniosek o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi wzrośnie do 100 zł

Duża podwyżka – wniosek o 70 zł droższy

We wspomnianym rozporządzeniu określono stawkę wpłaty wymaganej w związku z oświadczeniem o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi w wysokości 30 zł, po zmianach opłata ma zostać zwiększona i będzie wynosić 100 zł.

W uzasadnieniu wskazano, że podwyższenie wysokości wpłaty wymaganej w związku z wpisem oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi jest podyktowane koniecznością zrekompensowania ubytku dochodów sektora finansów publicznych z tytułu wpłat wnoszonych w związku z wnioskami o udzielenie zezwolenia na pracę i oświadczeniami o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi. Dochody te spadną wskutek przewidzianych w ustawie z 17.12.2021 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r. poz. 91) nowelizacji przepisów dotyczących oświadczeń o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi. Polegają one na wydłużeniu okresu pracy, którego może dotyczyć oświadczenie, z 6 do 24 miesięcy i wprowadzeniu możliwości pracy bez przerwy na podstawie kolejnego oświadczenia po upływie maksymalnego okresu wykonywania pracy na podstawie oświadczenia.

Pracodawcy zamierzający powierzać pracę obywatelom Armenii, Białorusi, Gruzji, Mołdawii, Rosji lub Ukrainy przez okres przekraczający 6 miesięcy nie będą musieli składać wniosków o wydanie dla nich zezwolenia na pracę, będą natomiast mogli składać oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi przez okres do 24 miesięcy. W znacznej części przypadków pracodawcy zdecydują się skorzystać z tej możliwości.

Pomysłodawcy wskazują, że pracodawcy, którzy wnioskują o ten wniosek, będą to robili na dłuższy okres niż w chwili obecnej, w związku z tym finalnie nie będzie to odczuwalna podwyżka. Jedno oświadczenie w okresie 2 lat, dotyczące pracy w całym tym okresie, zamiast co najmniej dwóch oświadczeń w okresie 2 lat, dotyczących pracy wykonywanej łącznie najwyżej przez 1 rok.

W przepisach przewidziano, że oświadczenia złożone przed dniem wejścia rozporządzenia w życie będą podlegały wpłacie w dotychczasowej wysokości 30 zł. Przepis ten niewątpliwie usprawni zakończenie wszczętych już postępowań.

Liczba cudzoziemców w ZUS zbliża się do miliona

Liczba cudzoziemców zgłoszonych w ZUS do ubezpieczeń społecznych według danych na koniec marca 2022 r. przekroczyła już 932 tysiące osób, wobec 875 tysięcy na koniec 2021 r. W porównaniu do grudnia 2020 r. liczba ubezpieczonych cudzoziemców wzrosła o blisko 150 tys. osób (wzrost o 17,1 %). Natomiast liczba ubezpieczonych obywateli Ukrainy wynosiła 666,7 tys., czyli o 25,5 tys. więcej niż w lutym i o 39,7 tys. więcej niż w grudniu ubiegłego roku.

Analizując dane dotyczące osób, które przyjechały do Polski w związku z wybuchem wojny w Ukrainie, można już założyć, że liczba osób zgłoszonych do ubezpieczeń społecznych szybko przekroczy milion osób, zwłaszcza że już ponad 800 tys. osób otrzymało numery PESEL. Co prawda połowa z tych osób to dzieci, ale drugą połowę stanowią kobiety, które zgodnie z informacjami będą chciały uzyskać w Polsce prace.

W ministerstwie pracy i innych resortach trwają również działania mające na celu przygotowanie tak zwanej bazy napływających osób z Ukrainy pod kątem rynku pracy, które obecnie mają być traktowane priorytetowo. To oznacza, że polski rynek pracy przygotowuje się do wyzwań, które czekają nas w najbliższych miesiącach i latach w związku z wojną za wschodnią granicą.

Rada gminy nie może wyłączyć grup najemców lokali samorządowych z prawa do uzyskania obniżek czynszu

Z kolei, w ust. 3 ustawodawca doprecyzował, że zasady wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy powinny określać w szczególności:

1) wysokość dochodu gospodarstwa domowego uzasadniającą oddanie w najem lub podnajem lokalu na czas nieoznaczony i najem socjalny lokalu oraz wysokość dochodu gospodarstwa domowego uzasadniającą stosowanie obniżek czynszu;

2) warunki zamieszkiwania kwalifikujące wnioskodawcę do ich poprawy;

3) kryteria wyboru osób, którym przysługuje pierwszeństwo zawarcia umowy najmu lokalu na czas nieoznaczony i umowy najmu socjalnego lokalu;

4) warunki dokonywania zamiany lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy oraz zamiany pomiędzy najemcami lokali należących do tego zasobu a osobami zajmującymi lokale w innych zasobach;

– oraz inne enumeratywnie wskazane tamże elementy.

Natomiast z art. 7 ust. 2 OchrLokU wynika m.in., że właściciele, o których mowa w ust. 1 (publiczny zasób mieszkaniowy) mogą na wniosek najemcy, w oparciu o postanowienia uchwały organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego lub zarządzenia wojewody, stosować określone obniżki czynszu naliczonego według obowiązujących stawek w stosunku do najemców o niskich dochodach.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z 1.4.2022 r. (Nr 43/2022; źródło: http://edzienniki.bydgoszcz.uw.gov.pl, które ukazało się w Dzienniku Urzędowym Wojewody Kujawsko-Pomorskiego 5.4.2022 r.)

W rozstrzygnięciu tym organ nadzoru zakwestionował zapisy uchwały rady miejskiej, w których przewidziano m.in., że: „obniżki czynszu nie udziela się najemcy:
1) najmu socjalnego lokalu i tymczasowego pomieszczenia,
2) lokatorowi korzystającemu z dodatku mieszkaniowego,
3) który zalega z zapłatą należności za zajmowany lokal, chyba że zostanie z nim zawarta ugoda określająca spłatę zaległości, pod warunkiem terminowego wywiązywania się z tej ugody”.

Na kanwie ww. zapisów organ nadzoru wskazał m.in., że ww. zapis został wydany z istotnym naruszeniem prawa, bowiem z ww. przepisów OchrLokU wynika, że o obniżkę czynszu przewidzianą z tytułu osiągania niskich dochodów mogą ubiegać się najemcy, których dochód nie przekracza poziomu dochodu określonego przez radę miejską. Regulacje te nie dają radzie gminy uprawnienia do ustalania ograniczeń podmiotowych, które faktycznie pozbawiają, konkretną grupę mieszkańców prawa do skorzystania z obniżki czynszu. Jednocześnie przepis obliguje radę gminy do ustalenia podstawowego poziomu dochodów, który uprawnia do obniżek czynszu dla wszystkich osób zakwalifikowanych do otrzymania lokalu, w tym lokalu socjalnego. Ponadto podano, że zgodnie z wolą prawodawcy z art. 7 ust. 2 OchrLokU wójt, może w oparciu o stosowną uchwałę rady gminy, stosować obniżki czynszu wobec najemców o niskich dochodach. W tym kontekście zapisy § 4 ust. 2 uchwały w istocie wprowadzają kolejne konieczne do spełnienia warunki dla najemcy osiągającego niskie kryterium dochodowego ustalone przez radę gminy. Nadto, jak podano, przepisy ustawy nie wykluczają możliwości stosowania obniżek stawek czynszu dla najemców lokali socjalnych.

Podsumowując, rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody jest prawnie uzasadnione. Rada gminy nie może wyłączyć różnych grup najemców komunalnych z prawa do uzyskania obniżki czynszu.

Wójt gminy nie ma kompetencji do zmiany organizacji czasu pracy PSZOK w zakresie dni czy godzin przyjmowania odpadów

Z powyższych regulacji wynika więc, że jednym z obligatoryjnych zagadnień, jakie powinno być unormowane w uchwale rady gminy, jest określenie sposobu świadczenia usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto także odnotować najnowsze stanowisko wyrażone w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Śląskiego z 31.3.2022 r. (NPII.4131.1.306.2022; źródło: http://dzienniki.slask.eu).

W rozstrzygnięciu tym, organ nadzoru podważył zapisy w zakresie:

„§ 7. 1. Punkt selektywnego zbierania odpadów komunalnych (PSZOK) będzie przyjmował, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, odpady komunalne:

1) w każdy niebędący ustawowo dniem wolnym od pracy: poniedziałek, środę i piątek – co najmniej przez 8 godzin (w godzinach pomiędzy 6.00 a 17.00) oraz

2) w każdą sobotę niebędącą ustawowo dniem wolnym od pracy – co najmniej przez 6 godzin (w godzinach pomiędzy 6.00 a 13.00”

(…)

3. Upoważnia się Burmistrza Miasta (…( do zmiany organizacji czasu pracy PSZOK określonej w ust. 1 i 2, obowiązującej nie dłużej niż 60 dni”.

W argumentacji prawnej organ nadzoru zasygnalizował m.in., że wskazanie dni i godzin pracy Punktu Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych jest określeniem sposobu świadczenia usług przez punkty selektywnego zbierania odpadów komunalnych. Dalej podano, że zgodnie z wyraźną wolą ustawodawcy to rada gminy, w drodze uchwały podjętej na podstawie art. 6r ust. 3 CzystGmU, winna określić sposób świadczenia usług przez PSZOK-i. Jednocześnie rada gminy nie została upoważniona do przekazania przyznanej jej przez ustawodawcę kompetencji do unormowania tejże materii jakiemukolwiek innemu podmiotowi, w tym organowi wykonawczemu gminy. W konsekwencji, nie jest zatem dopuszczalne, aby rada gminy upoważniła organ wykonawczy do zmiany organizacji czasu pracy PSZOK. Finalnie zaś podano, że ww. zapis wykracza poza zakres upoważnienia ustawowego, co oznacza, że przyjęty został bez podstawy prawnej i narusza w sposób istotny prawo.

Podsumowując, rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody jest prawnie uzasadnione. Uchwała w sprawie sposobu i zakresu świadczenia usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych nie może przekazywać kompetencji na organ wykonawczy (np. wójta) w zakresie określenia dni i godzin pracy PSZOK.

Stawki opłat za nadanie numeru EIPA od operatora i dostawcy usług z zakresu elektromobilności i paliw alternatywnych

Jak wynika z art. 41b ElektromobPalAltU, operator ogólnodostępnej stacji ładowania, dostawca usługi ładowania, operator stacji gazu ziemnego oraz operator stacji wodoru świadczący usługę tankowania wodoru składa do Prezesa UDT wniosek o:

Za nadanie numeru EIPA, uznanie kodu oraz utrzymanie go w systemie teleinformatycznym Prezes UDT pobiera opłatę miesięczną:

Trzeba jednak pamiętać, że na podstawie delegacji ustawowej z art. 41b ust. 5 ElektromobPalAltU, zgodnie z którą minister energii określa, w drodze rozporządzenia, do 15 grudnia każdego roku na kolejny rok kalendarzowy, wysokość stawek opłaty za nadanie numeru EIPA, uznanie kodu oraz ich utrzymanie w systemie teleinformatycznym oraz termin wnoszenia tej opłaty, uwzględniając konieczność pokrycia niezbędnych kosztów prowadzenia i utrzymania rejestru oraz potrzebę ujednolicenia terminów wnoszenia opłaty, a także mając na uwadze, aby wysokość tej opłaty nie wpływała negatywnie na rozwój sieci stacji ładowania, stacji gazu ziemnego i stacji wodoru.

Stąd, jak wynika z omawianego rozporządzenia wydanego na podstawie tej delegacji ustawowej, wysokość stawki opłaty za nadanie numerem EIPA, uznanie kodu kodem oraz ich utrzymanie w systemie teleinformatycznym wynosi miesięcznie:

WSA w całości oddalił skargę KSSIP na decyzję UODO

WSA w wyroku z 26 stycznia 2022 r.* zgodził się z całą argumentacją, jaką przedstawił organ nadzorczy w decyzji nakładającej administracyjną karę pieniężną w wysokości 100 tys. zł na KSSIP w związku z naruszeniem ochrony danych.

W sprawie tej doszło do ujawnienia danych osobowych związanych z domeną kssip.gov.pl. W wyniku nieupoważnionego dostępu do pliku z kopią bazy danych nieznane osoby ujawniły te dane w Internecie. Kopia bazy danych powstała natomiast w związku z testową migracją do nowej platformy szkoleniowej. W toku postępowania przed organem nadzorczym, jak i przed sądem, KSSIP starała się udowodnić, że odpowiedzialność za wskazany incydent spoczywa na podmiocie przetwarzającym. To pracownik tej firmy wykonał na zlecenie administratora kopię bazy danych i pozostawił ją na serwerze.

WSA podkreślił jednak, że UODO słusznie przyjął, iż skoro administrator podjął decyzję, że wspomniana kopia bazy danych powinna zostać usunięta, to jego obowiązkiem była weryfikacja, czy czynność ta została wykonana. Sąd zwrócił przy tym uwagę, że nawet jak pracownik podmiotu przetwarzającego nie usunął wykonanej kopii, to na administratorze nadal ciążył obowiązek weryfikacji czy wskazana lokalizacja zapewnia bezpieczeństwo przetwarzania danych osobowych. Zaznaczył, że to administrator jest inicjatorem podejmowanych działań, jako podmiot decydujący o celach i sposobach przetwarzania. Sąd zwrócił też uwagę, że z umowy o świadczenie usług między administratorem a podmiotem przetwarzającym wynika odpowiedzialność administratora za bezpieczeństwo, który w razie konieczności korzysta z pomocy podmiotu przetwarzającego.

Zarzuty UODO dotyczące braków kompleksowych postanowień w umowie powierzenia przetwarzania danych również zostały podzielone przez sąd. Organ nadzorczy prawidłowo wskazał więc, że treść umowy powierzenia w sposób niewystarczający określała zakres powierzanych danych. Umowa ta nie zawierała kategorii osób oraz nie doprecyzowała rodzaju danych osobowych przez wskazanie ich kategorii. Ponadto KSSIP nie zawarła w umowie zobowiązania podmiotu przetwarzającego do przetwarzania danych osobowych wyłącznie na udokumentowane polecenie administratora.

WSA nie zgodził się z zarzutem skarżącego, że postępowanie przed UODO powinno być zawieszone do czasu zakończenia postępowania karnego wszczętego w związku z naruszeniem. Sąd zaznaczył, że UODO nie dubluje uprawnień prokuratury i sądu karnego, a ocenia działanie administratora poprzez analizę stanu faktycznego i wykładnię przepisów o ochronie danych osobowych.

*Sygn. Akt II SA/Wa 1384/21

Źródło: https://uodo.gov.pl/pl/138/2342

Jednostki samorządu terytorialnego będą mogły zbierać środki w gotówce i w naturze na pomoc dla Ukrainy

Wskazana ustawa została uchwalona niemal jednogłośnie, co w zasadzie gwarantuje niezmienność jej postanowień na kolejnym etapie legislacyjnym, czyli w Senacie. Wśród regulacji prawnych, istotnych z punktu widzenia samorządów, warto odnotować przepis art. 22 gdzie postanowiono, że:

Jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego lub związek metropolitalny mogą zbierać ofiary w gotówce lub w naturze, w celu pomocy obywatelom Ukrainy lub społecznościom lokalnym lub regionalnym w Ukrainie. Do zbierania tych ofiar nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 14 marca 2014 r. o zasadach prowadzenia zbiórek publicznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1672).

Przepis ten jest bardzo ważny z praktycznego punktu widzenia. Dotąd bowiem z żadnych regulacji prawnych nie wynikała jednoznaczna podstawa prawna dla jednostek samorządu terytorialnego (czyli m.in. gmin, czy powiatów) do zbierania środków pieniężnych w gotówce, czy w naturze. Ten stan rzeczy zmienia właśnie ww. zapis. Jednocześnie warto zauważyć, że do tych zbiórek nie stosuje się przepisów ZbPublU.

Dla przypomnienia, z art. 1 ust. 1 ZbPublU wynika, że zbiórką publiczną jest zbieranie ofiar w gotówce lub w naturze w miejscu publicznym na określony, zgodny z prawem cel pozostający w sferze zadań publicznych, o których mowa w art. 4 ust. 1 PożPubWolontU, oraz na cele religijne. Zgodnie z art. 3 ww. ustawy jak dotąd, uprawnionym do prowadzenia zbiórki publicznej, zwanym „organizatorem zbiórki”, był:

1) organizacja pozarządowa w rozumieniu art. 3 ust. 2 PożPubWolontU;

2) podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 3 PożPubWolontU;

3) komitet społeczny powołany w celu przeprowadzenia zbiórki publicznej.

W każdym razie prowadzenie zbiórek na zasadach określonych we wspomnianej ustawie było obarczone koniecznością zachowaniem procedur, których właśnie nie musi stosować jednostka samorządu terytorialnego na mocy ww. art. 22 ustawy nowelizującej.

Z pewnością takie rozwiązanie legislacyjne przyczyni się do usprawnienia pomocy dla Ukrainy w różnych wymiarach. Warto bowiem zauważyć, że ustawodawca umożliwia zbieranie środków w formie zbiórek niejako z uwzględnieniem dwojakiego rodzaju pomocy, tj. dla obywateli Ukrainy, co może oznaczać pomoc na terytorium RP, jak i dla społeczności lokalnych i regionalnych w Ukrainie, więc mowa w tym zakresie o pomocy poza terytorium RP.

Podsumowując, nowelizacja ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w podanym zakresie jest z korzyścią zarówno dla samorządów, jak i dla odbiorców pomocy. Z perspektywy samorządów jest to rozwiązanie szczególnie ważne, bowiem uchyla niepewność prawną i ryzyko naruszenia zasad gospodarowania środkami przez samorządy.

Źródło: https://www.sejm.gov.pl

Rośnie liczba ubezpieczonych Ukraińców

W lutym 2022 r. do ubezpieczeń emerytalnego i rentowych zostało zgłoszonych 86,4 tys. obywateli Ukrainy (tj. średnio 3,8 tys. dziennie), a w marcu – 103,9 tys. (średnio 4,4 tys. dziennie). Natomiast liczba wyrejestrowywanych z tych ubezpieczeń wyniosła w lutym 71,6 tys. (średnio 3,1 tys. dziennie), a w marcu – 86,4 tys. (3,6 tys. dziennie).

Z danych Centralnego Rejestru Ubezpieczonych wynika, że liczba osób, które podlegały ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym oraz posiadają obywatelstwo inne niż polskie wzrosła z 65 tys. w grudniu 2008 r. do 875,1 tys. w grudniu 2021 r. Oznacza to ponad 13-krotny wzrost. W porównaniu do grudnia 2020 r. liczba ubezpieczonych cudzoziemców wzrosła o blisko 150 tys. osób (wzrost o 17,1 %). Natomiast w marcu 2022 r. ubezpieczonych cudzoziemców było 932,1 tys.

Największa dynamika wzrostu liczby cudzoziemców zgłoszonych do ubezpieczeń emerytalnego i rentowych dotyczy obywateli Ukrainy – w 2021 r. 38,6-krotny wzrost w stosunku do 2008 r. oraz ponad 6-krotny wzrost w stosunku do 2015 r. (w badanym okresie liczba ubezpieczonych wzrosła z 16,2 tys. osób do 627 tys. w grudniu 2021 r. i do 666,7 tys. w marcu 2022 r.).

Udział obywateli z Ukrainy w ogólnej liczbie ubezpieczonych cudzoziemców rósł z 25 % w grudniu 2008 r. do 73,8 % w grudniu 2018 r. Od grudnia 2019 r. następuje nieznaczny spadek do 73,4 % w grudniu 2020 r., 71,7 % w grudniu 2021 r. i 71,5 % w marcu 2022 r.

Źródło:

zus.pl

Nowelizacja PPE oczekuje na podpis Prezydenta

Ustawa z 7.4.2022 r. dokonuje nowelizacji ustawy z 20.4.2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych oraz nowelizacji ustawy z 20.4.2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego.

Brak obowiązku składnia informacji rocznej do KNF przez pracodawcę

Najważniejsza zmiana z perspektywy pracodawcy, to brak obowiązku składania do KNF rocznej informacji dotyczącej prowadzonego programu. Dotychczas pracodawca miał obowiązek co roku składać do KNF roczną informacje, najpóźniej do 1 marca za rok poprzedni. Po zmianach, obowiązek ten zostanie przeniesiony na instytucje finansowe.

To instytucja finansowa prowadząca program będzie miała obowiązek przekazania organowi nadzoru roczną informacje dotyczącą̨ realizacji programów. Roczna informacja, za rok poprzedni będzie przekazywana do 31 stycznia. Nie jest jeszcze określone co dokładnie instytucja będzie musiała przekazać do KNF. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, zakres rocznej informacji dotyczącej realizacji programów, tryb jej przekazywania organowi nadzoru oraz jej wzór, mając na względzie potrzebę̨ dysponowania koniecznymi danymi dotyczącymi realizacji programów przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego oraz organ nadzoru, a także potrzebę̨ zapewnienia właściwej ochrony praw uczestników tych programów.

Zakres obowiązku informacyjnego nie będzie tożsamy z obowiązkiem raportowym obciążającym obecnie pracodawców. Będzie on korespondował z zakresem informacji posiadanych przez te podmioty, co będzie równocześnie pociągać za sobą potrzebę wydania nowego rozporządzenia dotyczącego przekazywania przez zarządzających rocznej informacji dotyczącej realizacji PPE. Dane objęte proponowanym obowiązkiem informacyjnym będą analogiczne do danych przekazywanych corocznie do KNF przez zarządzających.

Nowy obowiązek informacyjny pracodawców – dwa razy w roku

Pracodawca będzie miał obowiązek przekazania Polskiemu Funduszowi Rozwoju SA z siedzibą w Warszawie (czyli spółce, która odpowiada między innymi za nadzór nad PPK) oświadczenia o liczbie pracowników i uczestników zatrudnionych u danego pracodawcy według stanu na 1 stycznia i na 1 lipca w danym roku kalendarzowym.

Jest to powiązane ze zwolnieniem z obowiązku tworzenia PPK przez pracodawców, którzy prowadzą PPE na określonych zasadach (składka podstawowa nie może być niższa niż 3,5% a poziom partycypacji nie może być niższy w PPE niż 25%). Oświadczenie będzie przekazywane w postaci elektronicznej albo postaci papierowej do 31 stycznia i do 31 lipca w danym roku kalendarzowym.

Konieczność przekazywania przez pracodawcę do PFR oświadczenia o liczbie pracowników i uczestników zatrudnionych u danego pracodawcy według stanu na 1 stycznia i na 1 lipca w danym roku kalendarzowym jest skorelowana z przepisem art. 133 ust. 2 pkt 5 ustawy z 4.10.2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych, zgodnie z którym przepisy ustawy o PPK stosuje się do podmiotu zatrudniającego, o którym mowa w ust. 1, począwszy od dnia następującego po 1 stycznia albo 1 lipca danego roku, jeżeli według stanu na ten dzień w PPE uczestniczy mniej niż 25% osób zatrudnionych w tym podmiocie zatrudniającym.

Pracodawcy będą mieli czas do 31.12.2026 r. do dostosowania prowadzonych programów do zmian wprowadzonych komentowaną ustawą. Przez dostosowanie należy rozumieć wpisanie odpowiednich postanowień do umów składających się na PPE i zarejestrowanie tych zmian w KNF. Ustawa zgodnie z poprawką przyjęta przez Senat, a następnie uwzględnioną przez Sejm wejdzie w życie, co do zasady, od 1.7.2022 r. z kilkom wyjątkami, które wejdą w życie od 1.1.2023 r. Ustawa czeka już tylko na podpis Prezydenta i publikację w Dzienniku Ustaw.