Uchwała rady gminy w sprawie wzoru deklaracji na odpady komunalne – wymogi formalne

W kontekście podanej problematyki warto w pierwszej kolejności przytoczyć regulacje zawarte w CzystGmU.

Z art. 6n tej ustawy wynika, że rada gminy, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego obliczenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ułatwienia składania deklaracji, określi, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego:

1) wzór deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi składanej przez właścicieli nieruchomości, z uwzględnieniem art. 6m ust. 1a i 1b, obejmujący objaśnienia dotyczące sposobu jej wypełnienia, (….)

2) warunki i tryb składania deklaracji za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w szczególności:

a) ich format elektroniczny oraz układ informacji i powiązań między nimi zgodnie z przepisami o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne,

b) sposób ich przesyłania za pomocą środków komunikacji elektronicznej,

c) rodzaje podpisu elektronicznego, którym powinny być opatrzone.

Ponadto, jak wynika z art. 6m ust. 2 CzystGmU, w przypadku zmiany danych będących podstawą ustalenia wysokości należnej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi lub określonej w deklaracji ilości odpadów komunalnych powstających na danej nieruchomości, właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć nową deklarację w terminie do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła zmiana. Opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi w zmienionej wysokości uiszcza się za miesiąc, w którym nastąpiła zmiana.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w uchwale Kolegium RIO w Poznaniu z 25.5.2022 r. (Nr 15/764/2022), w której zakwestionowano zapis przewidujący: Część G wzoru deklaracji Rada Miejska w (…) opatrzyła tytułem „Wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi dla właściciela nieruchomości, na której znajdują się domki letniskowe lub nieruchomości wykorzystywane na cele rekreacyjno-wypoczynkowe, wykorzystywane jedynie przez część roku”.

Organ nadzoru wskazał m.in., że użycie sformułowania „wykorzystywane jedynie przez część roku” w odniesieniu do ryczałtowej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w przypadku nieruchomości, na której znajduje się domek letniskowy i innej nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe narusza art. 6i ust. 1 pkt 3 CzystGmU. Z przepisu tego wynika bowiem, że w odniesieniu do tego typu nieruchomości obowiązek ponoszenia opłaty powstaje za rok bez względu na długość okresu korzystania z nieruchomości.

Ponadto organ nadzoru wskazał, że zakres przedmiotowy ww. opłaty określony został w art. 6j ust. 3b CzystGmU w następujący sposób: „W przypadku nieruchomości, na której znajduje się domek letniskowy, lub innej nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe rada gminy uchwala ryczałtową stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi nie wyższą niż 10% przeciętnego miesięcznego dochodu rozporządzalnego na 1 osobę ogółem za rok od domku letniskowego na nieruchomości albo od innej nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe”.

Podsumowując, stanowisko RIO jest prawnie uzasadnione. Nie ma podstaw, aby rada gminy modyfikowała obowiązek ponoszenia opłaty – w stosunku do nieruchomości wykorzystywanej – jedynie przez część roku, bowiem ustawodawca stanowi o całym roku.

Źródło: https://bip.poznan.rio.gov.pl.

Oświadczenie o nieposiadaniu prawa własności do żadnego innego lokalu przy ubieganiu się o lokal z gminnego zasobu

W kontekście podanej problematyki na uwagę zasługują m.in. regulacje zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 2 OchrLokU, z których wynika, że rada gminy uchwala zasady wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy, w tym zasady i kryteria wynajmowania lokali, których najem jest związany ze stosunkiem pracy, jeżeli w mieszkaniowym zasobie gminy wydzielono lokale przeznaczone na ten cel.

Zgodnie zaś z ust. 3 zasady wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy powinny określać w szczególności:

1) wysokość dochodu gospodarstwa domowego uzasadniającą oddanie w najem lub podnajem lokalu na czas nieoznaczony i najem socjalny lokalu oraz wysokość dochodu gospodarstwa domowego uzasadniającą stosowanie obniżek czynszu;

2) warunki zamieszkiwania kwalifikujące wnioskodawcę do ich poprawy;

3) kryteria wyboru osób, którym przysługuje pierwszeństwo zawarcia umowy najmu lokalu na czas nieoznaczony i umowy najmu socjalnego lokalu;

4) warunki dokonywania zamiany lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy oraz zamiany pomiędzy najemcami lokali należących do tego zasobu a osobami zajmującymi lokale w innych zasobach;

5) tryb rozpatrywania i załatwiania wniosków o najem lokali zawierany na czas nieoznaczony i najem socjalny lokali oraz sposób poddania tych spraw kontroli społecznej;

6) zasady postępowania w stosunku do osób, które pozostały w lokalu opuszczonym przez najemcę lub w lokalu, w którego najem nie wstąpiły po śmierci najemcy;

6a) warunki, jakie musi spełniać lokal wskazywany dla osób niepełnosprawnych, z uwzględnieniem rzeczywistych potrzeb wynikających z rodzaju niepełnosprawności;

6b) zasady przeznaczania lokali na realizację zadań, o których mowa w art. 4 ust. 2b.

W kontekście podanej problematyki na szczególną uwagę zasługuje rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Zachodniopomorskiego z 30.5.2022 r. (Nr P-1.4131.194.2022.KD), w którym organ nadzoru zwrócił także uwagę na art. 21b ust. 4 OchrLokU, gdzie postanowiono, że na żądanie gminy najemca lub osoba ubiegająca się o zawarcie umowy najmu lub podnajmu lokalu i najmu socjalnego lokalu wchodzącego w skład mieszkaniowego zasobu gminy jest obowiązana do złożenia oświadczenia o nieposiadaniu tytułu prawnego do innego lokalu położonego w tej samej lub pobliskiej miejscowości. Jak podano w uzasadnieniu, żądanie przez radę gminy oświadczenia o treści: Oświadczam, że nie posiadam prawa własności do żadnego lokalu komunalnego, zakładowego, własnościowego ani domu mieszkalnego lub jego części na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, narusza ww. art. 21b ust. 4 ustawy. Z przepisu tego wynika bowiem wprost, że możliwe jest żądanie przez wójta, jako organu uprawnionego do reprezentowania gminy w stosunkach cywilnoprawnych, wyłącznie oświadczenia o nieposiadaniu tytułu prawnego do innego lokalu położonego w tej samej lub pobliskiej miejscowości, nie zaś ‒ czego wymaga organ stanowiący gminy ‒ o nieposiadaniu żadnego lokalu komunalnego, zakładowego, własnościowego ani domu mieszkalnego lub jego części na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Podsumowując, stanowisko organu nadzoru jest prawnie uzasadnione. Rada gminy nie może zwiększać rygorów prawnych wynikających z ustawy, odnośnie braku posiadaniu przez wnioskodawcę praw do innych lokali na terenie RP.

Źródło: http://e-dziennik.szczecin.uw.gov.pl.

Zmiany w naliczaniu części oświatowej subwencji ogólnej dla JST

W kontekście podanej problematyki na uwagę zasługują zmiany wprowadzone ustawą z 12.5.2022 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r. poz. 1116).

Na podstawie ww. ustawy wprowadzono m.in. nowe brzmienie art. 28 ust. 5 pkt 2 DochSamTerytU. Zgodnie z ww. nowelizacją od 27 maja br. przepis ww. stanowi, że:

5. Po odliczeniu rezerwy, o której mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw oświaty i wychowania dzieli część oświatową subwencji ogólnej między poszczególne jednostki samorządu terytorialnego, biorąc pod uwagę zakres realizowanych przez te jednostki zadań oświatowych, z wyłączeniem zadań związanych z:

1) dowozem uczniów;

2) zapewnieniem kształcenia, wychowania i opieki uczniom, którzy kończą 5 lat lub mniej w roku bazowym, w przedszkolach, oddziałach przedszkolnych w szkołach podstawowych i innych formach wychowania przedszkolnego, niezwiązanych z:

a) wychowaniem i kształceniem specjalnym,

b) zajęciami rewalidacyjno-wychowawczymi,

c) zatrudnieniem nauczycieli, o których mowa w art. 42d ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (Dz.U. z 2021 r. poz. 1762 oraz z 2022 r. poz. 935 i 1116), w łącznej liczbie etatów nauczycieli, o której mowa w art. 42d ust. 3 tej ustawy,

d) finansowaniem świadczenia na start, o którym mowa w art. 53a ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela.

Do czasu nowelizacji ww. przepis stanowił, że:

5. Po odliczeniu rezerwy, o której mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw oświaty i wychowania dzieli część oświatową subwencji ogólnej między poszczególne jednostki samorządu terytorialnego, biorąc pod uwagę zakres realizowanych przez te jednostki zadań oświatowych, z wyłączeniem zadań związanych z:

1) dowozem uczniów;

2) zapewnieniem kształcenia, wychowania i opieki uczniom, którzy kończą 5 lat lub mniej w roku bazowym, w przedszkolach, oddziałach przedszkolnych w szkołach podstawowych i innych formach wychowania przedszkolnego, niezwiązanych z wychowaniem i kształceniem specjalnym, zajęciami rewalidacyjno-wychowawczymi oraz finansowaniem świadczenia na start, o którym mowa w art. 53a ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (Dz.U. z 2019 r. poz. 2215 oraz z 2021 r. poz. 4).

Z porównania ww. regulacji prawnych wynika, że ustawodawca wyszczególnił i rozbudował przesłanki brane pod uwagę przy podziale części oświatowej subwencji ogólnej pomiędzy JST – nowe przepisy oznaczone jako litery od a do d. Kluczowa jest tu jednak przesłanka z lit. c – która nawiązuje do nowego przepisu art. 42d KartaNauczU, który dotyczy zatrudniania nauczycieli pedagogów, pedagogów specjalnych, psychologów, logopedów lub terapeutów pedagogicznych.

Jest to przepis istotny z punktu widzenia samorządów, bowiem finalnie będzie wpływał na wysokość wspomnianej części subwencji, którą otrzyma dana jednostka samorządowa.

Podsumowując, zmiany w ustawie o dochodach jednostek samorządu terytorialnego są uzasadnione, bowiem wpływają na pewność prawa i precyzują sytuację finansową samorządów.

Zmiana przepisów w zakresie rejestru prowadzenia umów – terminy i zakres obowiązków

W kontekście podanej problematyki na uwagę zasługują zapisy ustawy z 12.5.2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw. Ustawa ta wprowadza zmiany m.in. w zakresie tzw. rejestru umów, o którym mowa w art. 34a FinPubU, który miał wejść w życie 1.7.2022 r. Dla przypomnienia, z ww. artykułu wynika, że:

1. Minister Finansów prowadzi rejestr umów zawartych przez jednostki sektora finansów publicznych.

2. Rejestr umów jest systemem teleinformatycznym w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz.U. z 2021 r. poz. 670, 952, 1005 i 1641).

3. Informacje zamieszczone w rejestrze umów dotyczą umów, które mogą podlegać udostępnieniu na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2020 r. poz. 2176 oraz z 2021 r. poz. 1598 i 1641). Przepisy art. 5 ust. 1, 2 i 2a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej stosuje się odpowiednio.

4. W rejestrze umów nie zamieszcza się informacji o umowach zawartych w wyniku rozstrzygnięcia zamówień oraz konkursów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1129, 1598 i 2054).

5. W rejestrze umów zamieszcza się informacje o umowach zawartych w formie pisemnej, dokumentowej, elektronicznej albo innej formie szczególnej, których wartość przedmiotu przekracza 500 zł.

6. Rejestr umów obejmuje:

(…)

9. Dane, o których mowa w ust. 6-8, wprowadzają do rejestru umów kierownicy jednostek sektora finansów publicznych.

10. Informacje w rejestrze umów zamieszcza się bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od daty zawarcia umowy lub zaistnienia okoliczności określonej w ust. 8.

11. Dane w rejestrze umów, o których mowa w ust. 6-8, są powszechnie dostępne.

12. Rejestr umów umożliwia wyszukiwanie umów według informacji, o których mowa w ust. 6-8.

Z kolei art. 34b FinPubU w obecnym kształcie wskazuje, że:

Kto nie wykonuje lub nie dopuszcza do wykonania obowiązku prowadzenia, aktualizacji, udostępnienia lub wprowadzania danych do rejestru umów, o którym mowa w art. 34a ust. 1, albo podaje w nim nieprawdziwe dane, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Wg postanowień ustawy z 12.5.2022 r. zostaną wprowadzone modyfikacje w zakresie ust. 5 art. 34a FinPubU, który otrzyma brzmienie:

5. W rejestrze umów zamieszcza się informacje o umowach zawartych w formie pisemnej, dokumentowej, elektronicznej albo innej formie szczególnej, których wartość przedmiotu przekracza 5000 zł bez podatku od towarów i usług.

Natomiast ust. 9 i 10 w art. 34a FinPubU otrzymają brzmienie:

9. Za wprowadzenie danych, o których mowa w ust. 6-8, do rejestru umów odpowiadają kierownicy jednostek sektora finansów publicznych.

10. Informacje w rejestrze umów zamieszcza się bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od daty zawarcia umowy lub zaistnienia okoliczności określonej w ust. 7.

Jednocześnie ustawa przewiduje uchylenie ww. art. 34b FinPubU.

Ponadto, wprowadzono nowe brzmienie art. 13 ustawy z 14.10.2021 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2054) dotyczące ww. rejestru, w tym zróżnicowane okresy początkowego obowiązywania – w zależności od rodzaju jednostki. Zgodnie z nowymi przepisami:

1. W rejestrze umów, o którym mowa w art. 27a ust. 1 ustawy zmienianej w art. 4, zamieszcza się informacje o umowach zawartych od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Przepis art. 34a ustawy zmienianej w art. 6 stosuje się do umów zawartych od dnia:

1) 1 października 2022 r. – w przypadku jednostek:

a) o których mowa w art. 274 ust. 1 pkt 1–3 ustawy zmienianej w art. 6,

b) w działach w rozumieniu ustawy zmienianej w art. 6;

2) 1 stycznia 2023 r. – w przypadku jednostek samorządu terytorialnego oraz ich związków, związków metropolitalnych i samorządowych jednostek organizacyjnych;

3) 1 kwietnia 2023 r. – w przypadku jednostek sektora finansów publicznych innych niż wymienione w pkt 1 i 2.”;

5) art. 15 otrzymuje brzmienie: „Art. 15. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2022 r., z wyjątkiem:

1) art. 4 i art. 8, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2022 r.;

2) art. 5a i art. 6, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2023 r.”

Podsumowując, z przepisów wprowadzanych na podstawie ustawy z 12.5.2022 r. wynikają korzystne zmiany dla wszystkich jednostek sektora publicznego. Z ważniejszych informacji, to ta, że próg wykazywania danych został zwiększony z poziomu 500 zł do poziomu 5000 zł. Nadto uchylono przepis art. 34b FinPubU, który przewidywał odpowiedzialność karną za niewykonywanie obowiązków związanych z prowadzeniem rejestru. Wreszcie, co najważniejsze, wydłużono terminy na rozpoczęcie stosowania ww. rejestrów do umów zawieranych – począwszy od 1.10.2022 r., od 1.1.2023 r. i od 1.4.2023 r.

Źródło: Senat RP

Polska podpisała z Baliwatem Guernsey protokół w sprawie unikania podwójnego opodatkowania

19 maja br. w Londynie podpisany został Protokół zmieniający Umowę między Polską, a Baliwatem Guernsey w sprawie unikania podwójnego opodatkowania niektórych kategorii dochodów osób fizycznych. Protokół podpisali Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny Rzeczypospolitej Polskiej w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Piotr Wilczek oraz Nicola Forshaw, Dyrektor Służby Podatkowej Guernsey.

Regulacje zawartego Protokołu są efektem prowadzenia przez Polskę aktywnej polityki zwalczania oszustw podatkowych zarówno na gruncie prawa krajowego jak i międzynarodowego. Nasz kraj aktywnie uczestniczy w pracach związanych z projektem OECD BEPS, który zawiera przepisy uszczelniające. Dotyczy to również Konwencji MLI, proponującej rozwiązania w obszarach międzynarodowego opodatkowania i współpracy podatkowej, najbardziej narażonych na negatywne konsekwencje oszustw podatkowych.

Dotychczas obowiązująca Umowa podpisana 8 października 2013 r. w Londynie w sprawie unikania podwójnego opodatkowania niektórych kategorii dochodów osób fizycznych stała w sprzeczności z przepisami konwencji MLI. W tej sytuacji konieczne stało się zawarcie niniejszego Protokołu. Wspomniany dokument uwzględnia zarówno politykę podatkową Polski, dorobek BEPS jak i propozycje zawarte w Konwencji MLI w zakresie uszczelnienia systemu podatkowego i zwalczania oszustw podatkowych.

Źródło: Ministerstwo Finansów

Jak chronić się przed atakami cyberprzestępców?

Bezpieczne hasła – jedna z najważniejszych zasad cyberhigieny

Większość usług internetowych, z których korzystamy wymaga od nas założenia konta, a następnie logowania się do niego za pomocą ustawionego przez nas loginu i hasła. To właśnie hasło jest swego rodzaju szyfrem do naszych danych, dlatego niezwykle ważne jest, aby było one silne i trudne do złamania. Jak zatem stworzyć takie hasło? Przede wszystkim powinno być trudne do odgadnięcia dla osób trzecich, ale łatwe do zapamiętania dla nas i składać się z co najmniej 12 znaków. Powinno być unikalne – jedno hasło do jednej usługi. Zgodnie z zaleceniami ekspertów CERT Polska hasła można budować za pomocą pełnych zdań zawierających co najmniej pięć wyrazów.

Niestety, nawet silne hasło nie zawsze może nas ochronić przed utratą konta lub wyciekiem danych. Żeby zwiększyć nasze bezpieczeństwo warto stosować dodatkową weryfikację podczas logowania. Wieloskładnikowe uwierzytelnianie (z ang. MFA – Multi-Factor Authentication) zapewnia ochronę podczas logowania się, poprzez dodatkową weryfikację tożsamości, np. skanowanie odcisku palca lub wprowadzenie kodu wysłanego do użytkownika na telefon, skrzynkę email. Obecnie najczęściej zastosowanie mają dwuskładnikowe etapy weryfikacji (z ang. 2FA two-factor authentication), z którymi można się spotkać podczas uzyskiwania dostępu do bankowości, poczty email czy kont w portalach społecznościowych.

Weryfikacja dwuetapowa – jak to działa?

Podczas konfigurowania 2FA użytkownik jest proszony o podanie „drugiego składnika weryfikującego”, do którego dostęp ma tylko on. Zazwyczaj są to kody wysyłane na telefon (eksperci zajmujący się cyberbezpieczeństwem uznali, że nie jest już to najbezpieczniejsza metoda) lub jednorazowy kod/hasło wygenerowany przez aplikację zainstalowaną na urządzeniu moblinym (np. Microsoft Authenticator, Google Authenticator). Istnieją różne metody weryfikacji dwuetapowej, a jednym z najskuteczniejszych narzędzi, która może nas chronić przed utratą danych lub tożsamości są klucze U2F. Są to niewielkie urządzenia, które przy pomocy USB możesz podłączyć do smartfona. Dzięki zastosowaniu w kluczach zaawansowanych metod kryptografii asymetrycznej powoduje, że przesyłane informacje nie trafią w ręce oszustów. Klucze U2F chronią nas nawet wtedy, gdy na fałszywej stronie internetowej podamy swoje dane. Na rynku dostępnych jest kilka rodzajów kluczy, warto przed zakupem porozmawiać ze sprzedawcą, który doradzi nam wybór.

Programy antywirusowe – niezbędnik w trosce o naszą cyberhigienę

Jednym z najczęściej stosowanych sposobów, które chronią nasz sprzęt przed zainfekowaniem złośliwym oprogramowaniem są programy antywirusowe. Ważne, aby korzystać z nich w czasie rzeczywistym, używać ich do skanowania dysku, a przede wszystkim pamiętać o ich aktualizowaniu. Dzięki temu nasz antywirus będzie mógł na bieżąco odpowiadać na różne zagrożenia, zwłaszcza te najnowsze. Aby zwiększyć swoje bezpieczeństwo, zachęcamy również do korzystania z zapory sieciowej.

Aktualizuj swoje urządzenia, programy i aplikacje, z których korzystasz

Niestety nie zawsze urządzenia, oprogramowanie lub aplikacje, z których korzystamy są w pełni bezpieczne. Zdarza się, że znajdują się w nich błędy i luki bezpieczeństwa, które bardzo często są wykorzystywane przez cyberprzestępców. Regularna aktualizacja systemu operacyjnego, programów, aplikacji i przeglądarek internetowych z jakich korzystamy może uchronić nas przed atakiem cyberprzestępców. Aktualizacje zawierają poprawki, które chronią przed podatnościami i błędami. Jeśli nie będziemy ich stosować, nasze urządzenia mogą zostać zainfekowane.

Pomyśl zanim klikniesz, czyli zasada ograniczonego zaufania

Jedną z fundamentalnych zasad, o których powinniśmy pamiętać korzystając z internetu, to zasada ograniczonego zaufania. Rozwiązania technologiczne nie wystarczą, aby ustrzec się przed różnymi atakami cyberprzestępców. Musimy pamiętać, że oni stale szukają nowych sposobów i technik, by nas oszukać. Próbują nas zmanipulować, nakłonić do podjęcia działań, które mogą prowadzić do utraty naszych danych lub pieniędzy. Wykorzystują nasze emocje, naiwność oraz brak czasu i życie w biegu. Dlatego jeśli otrzymasz wiadomość, która nakłania Cię do podjęcia natychmiastowych działań, zastanów się czy jest ona prawdziwa. Uważaj również na różnego rodzaju wyjątkowe oferty, wygrane w loterii czy możliwość zainwestowania w kryptowaluty i inne sposoby na szybkie wzbogacenie się. Nie wchodź na strony, które wydają Ci się podejrzane i masz wątpliwości, czy są bezpieczne.

Dbaj o swoją prywatność w sieci

O tym, że anonimowość w sieci nie istnieje, wie już większość z nas. Każda nasza aktywność w internecie, zostawia po nas ślad cyfrowy. Istnieją jednak różne sposoby, by móc zwiększyć swoją prywatność w sieci. Jak to zrobić? Przede wszystkim pomyśl, zanim udostępnisz swoje zdjęcia, filmy lub inne informacje o sobie. Jeśli korzystasz z mediów społecznościowych, ogranicz widoczność swojego konta, sprawdź ustawienia prywatności. Zapoznaj się z regulaminem danego portalu i zastanów się, zanim zaczniesz udostępniać tam materiały. Korzystając z różnych komunikatorów internetowych, staraj się wybierać te, które są szyfrowane. Unikaj połączeń z publicznymi sieciami, a jeśli to konieczne, korzystaj z vpn’a. Pamiętaj, że tryb incognito nie chroni Cię przed wszystkim, nie pokazuje tylko twojej lokalizacji ani nie zapisuje historii. Jeśli chcesz zwiększyć swoją anonimowość, korzystaj z dedykowanych do tego przeglądarek.

Podstawowe zasady cyberhigieny powinniśmy stosować każdego dnia. Dzięki temu zmniejszamy ryzyko, że to właśnie my padniemy ofiarą kolejnego cyberoszustwa. Jeśli natrafisz w sieci na oszustwa internetowe, zgłoś je do zespołu CERT Polska.

Źródło: https://www.gov.pl/web/cyfryzacja/jak-chronic-sie-przed-atakami-cyberprzestepcow

Ustawa o IKE i IKZE znowelizowana

Ustawa z 7.4.2022 r. dokonuje nowelizacji w ustawie z 20.4.2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych oraz nowelizacji ustawy z 20.4.2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego.

Najważniejsze zmiany w ustawie o IKE i IKZE mają na celu przede wszystkim:

W ramach nowelizacji art. 8 w ust. 1 wskazano, że IKE lub IKZE jest prowadzone na podstawie umowy zawartej przez oszczędzającego w postaci elektronicznej pozwalającej na utrwalenie jej treści na trwałym nośniku informacji lub w postaci papierowej, zwanej dalej „umową o prowadzenie IKE lub IKZE”. Zmiana ta jest spowodowana postulatami instytucji finansowych prowadzących IKE i IKZE.

W art. 13a w ust. 2–6 ustawy o IKE i IKZE doprecyzowane kwestie związane z dwoma limitami w ramach IKZE, które zostały wprowadzone w ramach ustawy o pracowniczych planach kapitałowych z 4.10.2018 r. w art. 13a ustawy o IKE i IKZE dodano ust. 1a, w którym określono wyższy limit wpłat dokonywanych na IKZE dla osób prowadzących pozarolniczą działalność w rozumieniu art. 8 ust. 6 ustawy z 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Wpłaty dokonywane przez te osoby na IKZE w roku kalendarzowym nie mogą przekroczyć kwoty odpowiadającej 1,8-krotności przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w ust. 1 ustawy o IKE i IKZE. Z uwagi na to, że w art. 13a ustawy o IKE i IKZE nie zmieniono pozostałych jednostek redakcyjnych, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania przepisów ustawy o IKE i IKZE, konieczne jest wprowadzenie proponowanych zmian. Celem nowelizacji jest dostosowanie pozostałych przepisów art. 13a ustawy o IKE i IKZE do wprowadzonego w art. 13a tej ustawy przepisu ust. 1a, który reguluje limit wpłat na IKZE przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność w rozumieniu art. 8 ust. 6 ustawy z 13.10.1998 o systemie ubezpieczeń społecznych, zwane dalej „osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność”, w następującym zakresie:

  1. w ust. 2 – przez dodanie wyrazów „ust. 1a” zaproponowano przyjęcie rozwiązania, że limit wpłat na IKZE dla osób prowadzących pozarolniczą działalność w kolejnym roku nie może być niższy niż w roku poprzednim;
  2. w ust. 3 – przez dodanie wyrazów „ust. 1a” powoduje, że zasada obowiązująca dla IKZE prowadzonego w ramach umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, stanowiąca, że ustalony maksymalny roczny limit wpłat na IKZE dotyczy części składki ubezpieczeniowej stanowiącej wpłatę na IKZE, będzie dotyczyła również limitu wpłat dokonywanych przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność;
  3. w ust. 4 – przez określenie, że w przypadku braku podstaw (brak ustawy budżetowej, prowizorium budżetowego lub ich projektów) do ustalenia przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej, jako podstawę przyjmuje się przeciętne miesięczne wynagrodzenie z trzeciego kwartału roku poprzedniego. Zasadę przyjmowania przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z trzeciego kwartału roku poprzedniego proponuje się również w przypadku ustalania limitu wpłat na IKZE dla osób prowadzących pozarolniczą działalność;
  4. w ust. 5 – przez zastąpienie wyrazu „kwoty” wyrazem „kwot”, ponieważ zgodnie z przedkładaną propozycją zmiany ust. 8 w obwieszczeniu minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego będzie ogłaszał dwie kwoty maksymalnego rocznego limitu wpłat na IKZE: kwotę wpłat na IKZE, jako limit wpłat na „standardowe” IKZE, i kwotę wpłat jako limit wpłat na IKZE dla osób prowadzących pozarolniczą działalność;
  5. w ust. 6 – przez dodanie wyrazów „ust. 1a”, aby również limit wpłat dla osób prowadzących pozarolniczą działalność nie miał zastosowania do przyjmowanych wypłat transferowych.

Limity w 2022 roku

Zgodnie z ustawą z 20.4.2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego, wpłaty dokonywane na IKE w danym roku kalendarzowym nie mogą̨ przekroczyć kwoty odpowiadającej trzykrotności przeciętnego (prognozowanego) wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok. Natomiast wpłaty dokonywane na IKZE nie mogą̨ przekroczyć́ 1,2-krotności wspomnianej kwoty. Ponadto, podobnie jak w 2021 r. występuje nadal nowa kategoria limitów IKZE dla osób prowadzących pozarolniczą działalność – ich limity będą̨ wyższe i wyniosą̨ 1,8-krotności, a nie 1,2-krotności, jak w przypadku zwykłego IKZE. W przypadku PPE limit składki dodatkowej na PPE (opłacanej przez uczestnika PPE) zgodnie z ustawą z 20.4.2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych wynosi 4,5-krotność przeciętnego (prognozowanego) wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok.

Polski system emerytalny obecnie składa się z następujących elementów:

  1. pierwszy filar emerytalny – ZUS i OFE (jako elementy emerytury podstawowej finansowane z każdej składki emerytalnej – chociaż część ubezpieczonych może posiadać kapitał tylko w ZUS) wypłacanej, co do zasady, każdej osobie po osiągnięciu ustawowego wieku emerytalnego;
  2. drugi filar emerytalny – PPE i PPK, czyli grupowa cześć systemu emerytalnego, w ramach której osoby zatrudnione wraz z pracodawcami współfinansują dodatkowy kapitał na okres po osiągnięciu 60 roku życia; co do zasady każdy pracodawca prowadzi PPK, część z nich może prowadzić PPE albo PPK i PPE;
  3. trzeci filar emerytalny – IKE i IKZE, czyli indywidualne formy budowania dodatkowego kapitału na przyszłość, w której każda osoba zatrudniona może samodzielnie oszczędzać na przyszłość. Zgodnie z zapowiedziami i planami legislacyjnymi w marcu 2022 r. w ramach trzeciego filara emerytalnego miała pojawić się trzecia forma – OIPE – ogólnoeuropejskie indywidualne produkty emerytalne, jednak pracę legislacyjne w tym zakresie nadal trwają.

Wysokość limitów wpłat na IKZE oraz IKE oraz składek dodatkowych w PPE w 2022 r.:

Zmiany w PPE

Komentowana nowelizacja ustawy o PPE, IKE i IKZE wejdzie w życie 1.7.2022 r. Najważniejszą zmianą wynikającą z nowelizacji poza częścią obejmującą IKE i IKZE jest zniesienie obowiązku przekazywania informacji rocznej dotyczącej prowadzenia PPE na rzecz nowego obowiązku informowania przez pracodawców PFR o poziomie partycypacji w prowadzonym PPE. Pracodawca będzie miał obowiązek przekazania do PFR (czyli spółce, która odpowiada między innymi za nadzór nad PPK) oświadczenia o liczbie pracowników i uczestników zatrudnionych u danego pracodawcy według stanu na dzień 1 stycznia i na dzień 1 lipca w danym roku kalendarzowym. Jest to powiązane ze zwolnieniem z obowiązku tworzenia PPK przez pracodawców, którzy prowadzą PPE na określonych zasadach (składka podstawowa nie może być niższa niż 3,5% a poziom partycypacji nie może być niższy w PPE niż 25%). Oświadczenie będzie przekazywane w postaci elektronicznej albo postaci papierowej do 31 stycznia i do 31 lipca w danym roku kalendarzowym.

Projekt nowelizacji ustawy o finansach publicznych – emisja papierów wartościowych jako tytuł dłużny

W kontekście podanej problematyki na uwagę zasługują zapisy projektu ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (numer z wykazu UD 327) oznaczonego datą 5.6.2021 r.

Projekt przewiduje wiele zmian legislacyjnych m.in. w kluczowych dla JST regulacjach art. 72 FinPubU. Aktualne brzmienie przepisu jest następujące:

1. Państwowy dług publiczny obejmuje zobowiązania sektora finansów publicznych z następujących tytułów:

1) wyemitowanych papierów wartościowych opiewających na wierzytelności pieniężne;

2) zaciągniętych kredytów i pożyczek;

3) przyjętych depozytów;

4) wymagalnych zobowiązań:

a) wynikających z odrębnych ustaw oraz prawomocnych orzeczeń sądów lub ostatecznych decyzji administracyjnych,

b) uznanych za bezsporne przez właściwą jednostkę sektora finansów publicznych będącą dłużnikiem.

Projekt nowelizacji przewiduj zaś zmianę w zakresie nowego sformułowania art. 72 ust. 1 pkt 1 FinPubU, który uzyska treść:

1. Państwowy dług publiczny obejmuje zobowiązania sektora finansów publicznych z następujących tytułów:

1) wyemitowanych dłużnych papierów wartościowych;

W uzasadnieniu projektu m.in. wskazano, że do państwowego długu publicznego zaliczane są zobowiązania, ale tylko z tytułów dłużnych określonych w pkt 1–4. Zgodnie z art. 72 ust. 1 pkt 1 FinPubU jednym z takich tytułów dłużnych są papiery wartościowe określone jako papiery wartościowe opiewające na wierzytelności pieniężne. Powyższy termin bazował na terminologii przyjętej rozporządzeniem Rady (WE) nr 2223/96 z 25.6.1996 r. w sprawie europejskiego systemu rachunków narodowych i regionalnych we Wspólnocie (Dz.Urz. L 310 z 30.11.1996, s. 1.). Obecnie w przedmiotowej materii obowiązuje rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 549/2013 z 21.5.2013 r. w sprawie europejskiego systemu rachunków narodowych i regionalnych w Unii Europejskiej (Dz.Urz. UE L 174 z 26.06.2013, str. 1, ze zm.), które posługuje się dla wyżej wskazanego tytułu dłużnego pojęciem „dłużne papiery wartościowe”. Ten termin, zdaniem projektodawców, lepiej oddaje istotę tego tytułu. W związku z powyższym zasadne jest dostosowanie terminologii do funkcjonującej obecnie w prawie unijnym.

Podsumowując, proponowane w projekcie ustawy zmiany są zasadne, skoro istotą emisji papierów wartościowych jest generowanie zadłużenia danej jednostki samorządu terytorialnego.

Źródło: RCL

Aplikacja służąca do ułatwienia nawiązywania kontaktów między pracodawcami a poszukującymi pracy obywatelami Ukrainy

Według ostatnich danych Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej wynika, że w Polsce pracuje ok. 170 tys. ukraińskich uchodźców, najwięcej osób znalazło pracę w województwie mazowieckim, wielkopolskim, dolnośląskim i śląskim. Jednak osoby, którym udało się podjąć pracę, często znalazły ją nie według własnych kwalifikacji tylko często jako prace prostą w ramach sektora usług. Przygotowane rozwiązania mają na celu pomoc w znalezieniu pracy zgodnie z kompetencjami i kwalifikacjami osób uciekających z Ukrainy.

Najważniejsze rozwiązania przygotowane w ramach przyjętej ustawy:

  1. stworzenie systemu, który służył będzie do ułatwienia nawiązywania kontaktów między pracodawcami a poszukującymi pracy obywatelami Ukrainy. System będzie umożliwiał:
    • wprowadzanie, gromadzenie i usuwanie informacji z ofertami pracy, z których mogą skorzystać obywatele Ukrainy;
    • wprowadzanie, gromadzenie i usuwanie informacji opisujących wiedzę i doświadczenie zawodowe obywateli Ukrainy;- dokonywanie analiz wprowadzonych informacji w celu przygotowania rekomendacji dotyczących dostępnych ofert pracy, odpowiednio do danych ujawnionych przez obywatela Ukrainy;
  2. przetwarzanie w systemie teleinformatycznym ofert pracy, które będą mogły być wprowadzane, aktualizowane oraz usuwane z tego systemu przez pracodawców, usługodawców świadczących usługi związane z udostępnieniem ofert pracy oraz usługodawców świadczących usługi pośrednictwa pomiędzy pracodawcami a osobami poszukującymi pracy;
  3. umożliwienie korzystania z funkcjonalności systemu teleinformatycznego przy użyciu usług online dostępnych przez stronę internetową lub w ramach aplikacji mObywatel;
  4. umożliwienie osobie poszukującej pracy zmapowania swoich kompetencji oraz potrzeb i uzyskania informacji zwrotnej dotyczącej ofert pracy i danych kontaktowych do potencjalnych pracodawców.

Ustawa zakłada utworzenie przez ministra właściwego do spraw informatyzacji i zapewnienie funkcjonowania systemu teleinformatycznego służącego do ułatwienia nawiązywania kontaktów między pracodawcami a poszukującymi pracy obywatelami Ukrainy, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z 12.3.2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (Dz. U. z 2022 r. poz. 583 ze zm.), to jest zarówno obywateli Ukrainy, którzy przybyli na terytorium Rzeczpospolitej w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium ich państwa, jak i pozostałych obywateli Ukrainy legalnie przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. To oznacza, że nowa formuła została przewidziana zarówno dla osób, które znalazły się w Polsce w związku z atakiem Rosji w dniu 24.2.2022 r. jak i pozostałych osób z Ukrainy, które są w Polsce.

Procedura korzystania z systemy teleinformatycznego

Osoba, która będzie poszukiwała pracy, będzie musiała w systemie założyć profil użytkownika, stanowiący wydzieloną część systemu, zawierającą zbiór danych identyfikujących pracownika z przyporządkowanymi zasobami systemu. Minister właściwy do spraw informatyzacji umożliwi korzystanie z funkcjonalności systemu teleinformatycznego przy użyciu usług online dostępnych przez stronę internetową lub w ramach aplikacji mObywatel. W celu zapewnienia pewności identyfikacji osób korzystających z systemu użytkownik będzie uwierzytelniany w sposób określony w art. 20a ust. 1 pkt 1 ustawy z 17.2.2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, czyli z wykorzystaniem środka identyfikacji elektronicznej wydanego w systemie identyfikacji elektronicznej przyłączonym do węzła krajowego identyfikacji elektronicznej w rozumieniu art. 21a ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z 5.9.2016 r. o usługach zaufania oraz identyfikacji elektronicznej bądź z wykorzystaniem certyfikatu wydanego mu w publicznej aplikacji mobilnej (tzw. mObywatel) w rozumieniu ustawy z 17.2.2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.

W przypadku obywateli z Ukrainy, którzy przybyli na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium ich państwa, dodatkowym wymogiem korzystania z systemu będzie podanie numeru PESEL. Zgodnie z danymi przekazywanymi przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji już ponad milion osób posiada nr PESEL. W przypadku tej grupy użytkowników w systemie zapewniona będzie funkcjonalność pozwalającą na automatyczną weryfikację, czy taki użytkownik posiada numer PESEL podany podczas tworzenia profilu pracownika. Weryfikacja polegać na porównaniu danych wprowadzanych w procesie tworzenia profilu pracownika (imienia, nazwiska, numeru PESEL) z danymi zawartymi w rejestrze PESEL.

Utworzenie przez obywatela Ukrainy profilu pracownika w systemie teleinformatycznym oraz korzystanie z tego systemu będzie dobrowolne. Obywatel Ukrainy w dowolnym momencie będzie mógł zaktualizować swoje dane albo usunąć z systemu teleinformatycznego swój profil pracownika. W systemie przetwarzane będą następujące dane imię (imiona) i nazwisko, data urodzenia, numer PESEL, wiek, płeć, obywatelstwo, adres poczty elektronicznej, numer telefonu, wykształcenie, kwalifikacje zawodowe i przebieg dotychczasowego zatrudnienia. Konieczność przetwarzania numeru PESEL obejmie oczywiście tylko te osoby, które przyjechały do Polski od 24 lutego i zgodnie ze specustawą mają możliwość jego otrzymania.

Wgląd do danych obejmujących wiek, płeć, wykształcenie, kwalifikacje zawodowe i przebieg zatrudnienia będą posiadać podmioty zamieszczające w systemie oferty pracy, czyli:

Okres przetwarzania danych zostanie ograniczony do 12 miesięcy od dnia ostatniej aktywności użytkownika w systemie. Po upływie tego okresu minister właściwy do spraw informatyzacji powiadomi użytkownika o zamiarze usunięcia jego danych. W przypadku dalszego braku aktywności użytkownika w terminie 30 dni od przesłania powiadomienia jego dane zostaną niezwłocznie usunięte. Dane będą niezwłocznie usuwane również w przypadku osoby, która usunie swój profil pracownika.

Ustawa weszła w życie w dniu następującym po dniu ogłoszenia tej zmiany w Dzienniku Ustaw.

Uchwała rady gminy związana z gospodarowaniem nieruchomościami a postanowienia umowy sprzedaży nieruchomości

W kontekście podanej problematyki przytoczyć warto w pierwszej kolejności art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a SamGminU. Z treści tej normy wynika, że do wyłącznej właściwości rady gminy należy: podejmowanie uchwał w sprawach majątkowych gminy, przekraczających zakres zwykłego zarządu, dotyczących: zasad nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub wynajmowania na czas oznaczony dłuższy niż 3 lata lub na czas nieoznaczony, o ile ustawy szczególne nie stanowią inaczej; uchwała rady gminy jest wymagana również w przypadku, gdy po umowie zawartej na czas oznaczony do 3 lat strony zawierają kolejne umowy, których przedmiotem jest ta sama nieruchomość; do czasu określenia zasad wójt może dokonywać tych czynności wyłącznie za zgodą rady gminy.

Jednocześnie na uwagę zasługują niektóre regulacja GospNierU, które przewidują kompetencje dla organu wykonawczego. Na uwagę w tym zakresie zasługują w szczególności przepisy art. 25, z których wynika, że gminnym zasobem nieruchomości gospodaruje wójt, burmistrz albo prezydent miasta. Gospodarowanie zasobem polega w szczególności na wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 23 ust. 1, a ponadto na sporządzaniu planów wykorzystania zasobu, przygotowywaniu opracowań geodezyjno-prawnych i projektowych, dokonywaniu podziałów oraz scaleń i podziałów nieruchomości, a także wyposażaniu ich, w miarę możliwości, w niezbędne urządzenia infrastruktury technicznej.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z 25.5.2022 r. (Nr PN.4131.247.2022; opubl. 27.5.2022 r.). W rozstrzygnięciu tym organ nadzoru zakwestionował m.in. zapisy przewidujące, że:

– przy sprzedaży bezprzetargowej cena sprzedaży lokalu jest płatna przed zawarciem aktu notarialnego;
– koszty sporządzenia aktu notarialnego ponosi nabywca.

Orzecznictwo

Na kanwie ww. zapisu organ nadzoru wskazał m.in., że rada gminy nie może podejmować czynność, które należą do sfery wykonawczej i zobowiązać wójta do zastosowania konkretnych rozwiązań umownych, gdyż jest to naruszeniem konstytucyjnej zasady podziału organów gminy na stanowiące i wykonawcze. Organ stanowiący nie jest zatem uprawniony do uregulowania w uchwale dotyczącej zasad gospodarowania nieruchomościami kwestii, które mocą przepisów powszechnie obowiązujących zostały powierzone kompetencji organu wykonawczego (por. wyrok WSA we Wrocławiu z 31.1.2008 r., II SA/Wr 554/07).

Rozstrzyganie przez radę o kwestiach związanych z zawarciem umowy cywilnoprawnej stanowi także naruszenie wyrażonej w art. 353¹ KC tzw. zasady swobody umów, zgodnie z którą strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Wobec tego to nabywca oraz organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego, jako równorzędne strony stosunku cywilnoprawnego są władne ustalić w umowie przeniesienia określonych praw do nieruchomości kwestie związane m.in. z obciążeniem stron kosztami związanymi z zawarciem umowy. Rada, nie jest stroną zawieranej umowy sprzedaży nieruchomości, nie jest również władna by narzucić stronom umowy jej treści.

Podsumowując, rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody jest prawnie uzasadnione. Rada gminy nie może ingerować w konstrukcję umowy, którą w imieniu JST zawiera organ wykonawczy, i to on decyduje o kwestiach „kosztowych” dotyczących umowy.

Źródło: http://edzienniki.olsztyn.uw.gov.pl.