Projekt zmian w ustawie o gospodarce nieruchomościami

Zgodnie z art. 124 ust. 1 GospNierU starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, może ograniczyć, w drodze decyzji, sposób korzystania z nieruchomości przez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, jeżeli właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie wyraża na to zgody. Ograniczenie to następuje zgodnie z planem miejscowym, a w przypadku braku planu, zgodnie z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. A w myśl art. 124 ust. 3 GospNierU udzielenie zezwolenia, o którym mowa, powinno być poprzedzone rokowaniami z właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości o uzyskanie zgody na wykonanie prac. Rokowania przeprowadza osoba lub jednostka organizacyjna zamierzająca wystąpić z wnioskiem o zezwolenie. Do wniosku należy dołączyć dokumenty z przeprowadzonych rokowań.

W myśl dotychczasowego brzmienia, przepis ten nie przewidywał czasu trwania negocjacji z właścicielem nieruchomości. W opinii wnioskodawcy konieczność powyższego doszczegółowienia procedury wynika z wielokrotnej praktyki właścicieli nieruchomości, która polega na odwlekaniu, czy unikaniu rzeczywistego i w dobrej wierze przystąpienia do rokowań w sprawie ograniczenia prawa własności na potrzeby niektórych inwestycji.

Dlatego też, proponuje się nadanie nowego brzmienia art. 124 ust. 3 GospNierU, zgodnie z którym udzielenie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, powinno być poprzedzone rokowaniami prowadzonymi w formie dokumentowej, o której mowa w art. 77² KC, z właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości o uzyskanie zgody na wykonanie prac, Rokowania przeprowadza osoba lub jednostka organizacyjna zamierzająca wystąpić z wnioskiem o zezwolenie. Do wniosku należy dołączyć dokumenty z przeprowadzonych rokowań. Rokowania nie mogą trwać dłużej niż 30 dni od dnia złożenia pierwszego oświadczenia przez którąkolwiek ze stron.

Dodatkowo wprowadza się sankcję za niedotrzymanie terminu rokowań. W przypadku przekroczenia terminu, lub gdy rokowania, o których mowa nie zakończyły się uzyskaniem zgody na wykonanie prac, starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, z urzędu albo na wniosek organu wykonawczego jednostki samorządu terytorialnego, innej osoby lub jednostki organizacyjnej, udziela zezwolenia.

Wnioskodawca także poszerza katalog prac budowlanych, o jakim mowa w art. 124b ust. 1 GospNierU (zobowiązanie właściciela, użytkownika wieczystego lub osobę, której przysługują inne prawa rzeczowe do nieruchomości do udostępnienia nieruchomości w celu wykonania czynności związanych z konserwacją, remontami oraz usuwaniem awarii ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń, nienależących do części składowych nieruchomości, służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych). Katalog wskazanych prac zostaje poszerzony o „przebudowę”. Związane to jest ze zmianą definicji legalnej pojęcia przebudowa w PrBud.

Wnioskodawca proponuje także, by stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę nie mogły być osoby, wobec których wydana została decyzja, o której mowa w art. 124 GospNierU.

Ustawa ma wejść w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

Projekt został skierowany do opiniowania.

Źródło: https://legislacja.gov.pl/projekt/12365005/katalog/12918264#12918264.

Zmiany w PrZamPubl związane m.in. z wyłączeniem jej stosowania do zamówień udzielanych przywięziennym zakładom pracy

Przewidziane w art. 11 ust. 5 pkt 8 PrZamPubl wyłączenie spod obowiązku stosowania ustawy po zmianie obejmuje swym zakresem zamówienia udzielane przez Ministra Sprawiedliwości – Prokuratora Generalnego albo jednostki organizacyjne mu podległe lub przez niego nadzorowane przywięziennym zakładom pracy, prowadzonym jako przedsiębiorstwa państwowe albo instytucje gospodarki budżetowej, związane z zatrudnianiem osób pozbawionych wolności, jeżeli zasadnicza część działalności przywięziennego zakładu pracy dotyczy wykonywania zadań powierzonych mu przez Ministra Sprawiedliwości – Prokuratora Generalnego lub jednostki organizacyjne mu podległe, lub przez niego nadzorowane, realizowane samodzielnie lub przy udziale podwykonawców, pod warunkiem, że co najmniej część zamówienia jest realizowana przez osoby pozbawione wolności. Oznacza to, że doprecyzowano, że zamówienie objęte wyłączeniem może być realizowane samodzielnie przez przywięzienne zakłady pracy lub przez podwykonawców, przy czym wprowadzono warunek, że co najmniej część takiego zamówienia realizują osoby pozbawione wolności.

Natomiast dodany w wyniku zmiany w art. 94 ust. 1a stanowi, że w przypadku udzielenia zamówienia przywięziennemu zakładowi pracy, zakładowi pracy chronionej, spółdzielni socjalnej lub innemu wykonawcy, o którym mowa w art. 94 ust. 1 PrZamPubl, wartość procentowego wskaźnika, o którym mowa w art. 94 ust. 1 PrZamPubl, ustala się w odniesieniu do ogólnego zatrudnienia w tym podmiocie osób społecznie marginalizowanych. Dla przypomnienia, zgodnie z art. 94 PrZamPubl zamawiający może zastrzec w ogłoszeniu o zamówieniu, że o udzielenie zamówienia mogą ubiegać się wyłącznie wykonawcy mający status zakładu pracy chronionej, spółdzielnie socjalne oraz inni wykonawcy, których głównym celem lub głównym celem działalności ich wyodrębnionych organizacyjnie jednostek, które będą realizowały zamówienie, jest społeczna i zawodowa integracja osób społecznie marginalizowanych (np. osób pozbawionych wolności lub zwalnianych z zakładów karnych).

Warto zwrócić uwagę na przepis przejściowy zawarty w art. 58 ww. ustawy zmieniającej, z którego wynika, że do postępowań o udzielenie zamówienia, o których mowa w ustawie zmienianej w art. 25 (tj. w PrZamPubl), wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

Komisja ds. weryfikacji wniosków o najem lokali

Nadto, zasady wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy powinny określać w szczególności:

1) wysokość dochodu gospodarstwa domowego uzasadniającą oddanie w najem lub podnajem lokalu na czas nieoznaczony i najem socjalny lokalu oraz wysokość dochodu gospodarstwa domowego uzasadniającą stosowanie obniżek czynszu;

2) warunki zamieszkiwania kwalifikujące wnioskodawcę do ich poprawy;

3) kryteria wyboru osób, którym przysługuje pierwszeństwo zawarcia umowy najmu lokalu na czas nieoznaczony i umowy najmu socjalnego lokalu;

4) warunki dokonywania zamiany lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy oraz zamiany pomiędzy najemcami lokali należących do tego zasobu a osobami zajmującymi lokale w innych zasobach;

5) tryb rozpatrywania i załatwiania wniosków o najem lokali zawierany na czas nieoznaczony i najem socjalny lokali oraz sposób poddania tych spraw kontroli społecznej;

6) zasady postępowania w stosunku do osób, które pozostały w lokalu opuszczonym przez najemcę lub w lokalu, w którego najem nie wstąpiły po śmierci najemcy;

6a) warunki, jakie musi spełniać lokal wskazywany dla osób niepełnosprawnych, z uwzględnieniem rzeczywistych potrzeb wynikających z rodzaju niepełnosprawności;

6b) zasady przeznaczania lokali na realizację zadań, o których mowa w art. 4 ust. 2b.

W kontekście podanej problematyki na szczególną uwagę zasługuje rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Śląskiego z 30.9.2022 r. (Nr NPII.4131.1.781.2022), opublikowane w wojewódzkim dzienniku urzędowym 5.10.2022 r. W podanym orzeczeniu organ nadzoru podważył m.in. zapis o treści:
5. Kwalifikacji wniosków dokonuje Komisja Mieszkaniowa Rady Miejskiej w (…..) w oparciu o kryteria przyjęte w niniejszej uchwale.

Organ nadzoru ustalił dodatkowo, że komisji mieszkaniowej przyznano prawo przydziału lokali z mieszkaniowego zasobu gminy spośród wnioskodawców umieszczonych w wykazie osób zakwalifikowanych do zawarcia umowy najmu lokalu na czas nieoznaczony lub najmu socjalnego.

W uzasadnieniu organ nadzoru wskazał kilka aspektów prawnych:

1) ustawodawca w art. 21 ust. 3 pkt 5 OchrLokU nie określił, w jaki sposób ma być uregulowany tryb rozpatrywania i załatwiania wniosków o najem lokali zawierany na czas nieoznaczony i najem socjalny lokali, pozostawiając organom stanowiącym gminy w tym zakresie swobodę. Powyższe nie oznacza jednak, że rada miejska jest upoważniona do powołania komisji mieszkaniowej, której powierzy dokonywanie oceny wniosków o przydział lokali mieszkalnych oraz podejmowanie decyzji, w zakresie wyboru osób, którym będą one przyznawane;

2) zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. ustawy, tworzenie warunków do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej – a tym samym proces przyznawania lokali mieszkalnych z zasobu mieszkaniowego gminy jej mieszkańcom, należy do zadań własnych tej gminy. Stosownie do treści przepisu art. 30 ust. 1 SamGminU to wójt gminy wykonuje zadania gminy określone przepisami prawa (jak również uchwały rady gminy). Ponadto, zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 3 SamGminU to do zadań wójta należy w szczególności gospodarowanie mieniem komunalnym, jak również zgodnie z art. 25 ust. 1 GospNierU zasobem nieruchomości gospodaruje wójt, burmistrz albo prezydent miasta;

3) to wójt gminy, wykonujący zadanie własne gminy jest uprawniony do przeprowadzenia procesu weryfikacyjnego wniosków mieszkaniowych i będzie decydował o szczegółowych kwestiach organizacyjnych przy wykonywaniu tego zadania – w tym w szczególności o powołaniu komisji mieszkaniowej dokonującej kwalifikacji wniosków lub powierzeniu tych zadań pracownikowi urzędu. Jak zaznaczono, rada gminy nie posiada upoważnienia do powołania komisji mieszkaniowej. Powyższe nie mieści się w ramach upoważnienia ustawowego z art. 21 ust. 3 pkt 5 OchrLokU do określenia trybu rozpatrywania i załatwiania wniosków o najem lokali zawierany na czas nieoznaczony i najem socjalny lokali.

Podsumowując, stanowisko organu nadzoru jest prawnie uzasadnione. Rada gminy nie może w ramach uchwały w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy, wkraczać w sferę przyznaną wójtowi gminy, związaną m.in. z przydziałem lokali i procedury z tym powiązanej.

Źródło: http://dzienniki.slask.eu/actbymonths.

Charakter kary pieniężnej za brak opłaty za parkowanie

Uszczegółowienie ww. zasady następuje w przepisach GospKomU, która z kolei w art. 4 sanowi, że:

1. Jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego postanawiają o:

1) wyborze sposobu prowadzenia i form gospodarki komunalnej;

2) wysokości cen i opłat albo o sposobie ustalania cen i opłat za usługi komunalne o charakterze użyteczności publicznej oraz za korzystanie z obiektów i urządzeń użyteczności publicznej jednostek samorządu terytorialnego.

2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 2, organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego mogą powierzyć organom wykonawczym tych jednostek.

Na kanwie przytoczonych wyżej regulacji prawnych warto odnotować stanowisko wyrażone w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Śląskiego z 30.9.2022 r. (Nr NPII.4131.1.818.2022); opublikowane w wojewódzkim dzienniku urzędowym 5.10.2022 r. W stanie faktycznym ww. sprawy zakwestionowano zapis uchwały rada miasta, w zakresie wyszczególnionym niżej:

1. Ustala się następujące rodzaje opłat za korzystanie z miejsc postojowych, obowiązujące odrębnie dla każdej doby:

1) ryczałtową, tj. (…..) lub postój poza wskazanym czasem rozpoczęcia i zakończenia (…).

W uzasadnieniu swojego stanowiska organ nadzoru wskazał m.in. na orzecznictwo sądowe, w tym na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21.6.2018 r., I FSK 954/16. Wynika z niego, że art. 4 ust. 1 pkt 2 GospKomU, upoważniający organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego do decydowania o „wysokości cen i opłat albo o sposobie ustalania cen i opłat za usługi komunalne o charakterze użyteczności publicznej oraz za korzystanie z obiektów i urządzeń użyteczności publicznej jednostek samorządu terytorialnego”, nie przyznaje tym organom kompetencji do wprowadzania kar pieniężnych za niedozwolone sposoby korzystania z obiektu użyteczności publicznej.

Po wtóre podano, że ww. wyróżniony zapis został podjęty z istotnym naruszeniem art. 40 ust. 2 pkt 4 SamGminU w związku z art. 4 ust. 1 pkt 2 GospKomU w związku z art. 7 Konst. Podkreślono również, że z unormowania art. 4 ust. 1 pkt. 2 GospKomU nie można wywodzić upoważnienia organu stanowiącego gminy do wprowadzania zasad ustalenia opłaty ryczałtowej za postój „poza wskazanym czasem rozpoczęcia i zakończenia”, de facto „opłaty dodatkowej” za parkowanie pojazdów z przekroczeniem opłaconego czasu parkowania.

Upoważnienia rady gminy do określenia tak rozumianej „opłaty dodatkowej” nie można również domniemywać. Organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego mogą zatem sięgnąć po taki instrument tylko wtedy, gdy ustawodawca wprost upoważni je (bez posługiwania się przez organy domniemaniem kompetencji) do wprowadzania unormowań o charakterze represyjnym. Zatem art. 4 ust. 1 pkt 2 GospKomU, upoważniający organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego do stanowienia o wysokości cen i opłat albo o sposobie ustalania cen i opłat za usługi komunalne o charakterze użyteczności publicznej oraz za korzystanie z obiektów i urządzeń użyteczności publicznej jednostek samorządu terytorialnego, nie przyznaje tym organom kompetencji do wprowadzania „opłat dodatkowych” mających charakter kary pieniężnej za niewykonanie obowiązku zapłaty ustanowionych przez te organy opłat.

Podsumowując, rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody ma prawne uzasadnienie. Rada gminy jest uprawniona jedynie do określenia sposobu pobierania opłat za korzystanie z urządzeń użyteczności publicznej, a nie wprowadzania zasad pobierania dodatkowych opłat o charakterze represyjnym.

Źródło: http://dzienniki.slask.eu/actbymonths.

Nowa specustawa umożliwia uzyskanie przez JST środków na zadania dotyczące efektywności energetycznej

W Dzienniku Urzędowym RP w dniu 19.9.2022 r. opublikowano ustawę z 15.9.2022 r. o zmianie ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r. poz. 1964). Ustawa ta wprowadziła różne zmiany do DochSamTerytU. Na szczególną uwagę zasługują regulacje prawne zgrupowane w art. 70j – art. 70m. W art. 70j DochSamTerytU postanowiono, że jednostki samorządu terytorialnego w celu wsparcia realizacji zadań, w tym zadań, o których mowa w art. 70k ust. 1 DochSamTerytU, otrzymują w 2022 r. dodatkowe dochody z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych w łącznej wysokości 13 673 000 000 zł. Kwotę dodatkowych dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości 7 793 172 696 zł rozdziela się między:

1) gminy – w wysokości 5 717 802 281 zł;

2) powiaty – w wysokości 1 640 753 500 zł;

3) województwa – w wysokości 434 616 915 zł.

Podany wyżej przepis odsyła więc do art. 70k ust. 1 DochSamTerytU, gdzie z kolei podano, że w latach 2022–2027 jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do przeznaczenia na zadania z zakresu poprawy efektywności energetycznej, rozwoju odnawialnych źródeł energii w rozumieniu art. 2 pkt 22 OdnŹródłaEnU oraz ograniczenia kosztów zakupu ciepła lub energii ponoszonych przez odbiorców, wydatków w kwocie nie mniejszej niż równowartość 15% kwot otrzymanych w 2022 r. dodatkowych dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, o których mowa w art. 70j DochSamTerytU.

Co istotne, ww. dochody, minister właściwy do spraw finansów publicznych ma przekazać jednostkom samorządu terytorialnego do 31.12.2022 r., przy czym dochody te mogą być przekazane w ratach.

Analizując powyższe warto zauważyć, że z jednej strony – ustawodawca przekazał do dyspozycji JST ww. dodatkowe środki finansowe. Z drugiej jednak strony – ten sam ustawodawca wprowadził mechanizmy obligujące JST do dokonania określonych zadań sprawozdawczo-rozliczeniowych, bądź mechanizmy ograniczające partycypację lub korzyści JST z tytułu innych dochodów, które dotąd JST przysługiwały. W tym zakresie na szczególną uwagę zasługują m.in. przepisy art. 70k ust. 3 i 4 DochSamTerytU.

Regulacje sprawozdawczo-rozliczeniowe (art. 70 ust. 3 i 4)

Po pierwsze z ust. 3 wynika, że jeżeli jednostka samorządu terytorialnego przeznaczyła na finansowanie zadań, o których mowa w ust. 1 (czyli m.in. wspomniane wyżej zadania dotyczące efektywności energetycznej), wydatki w kwocie mniejszej niż równowartość 15% kwoty dodatkowych dochodów, o których mowa w art. 70j DochSamTerytU, to w 2029 r. nie otrzymuje środków z rezerw subwencji ogólnej.

Po drugie, jednostki samorządu terytorialnego składają do właściwego wojewody, w terminie do dnia 31.3.2028 r., informację o wysokości wydatków przeznaczonych na zadania, o których mowa w ust. 1. W przypadku niezłożenia informacji w terminie, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Regulacje ograniczające partycypację lub korzyści JST w innych dochodach (art. 70l i art. 70m)

Po pierwsze, z art. 70l DochSamTerytU wynika, że w 2023 r. jednostki samorządu terytorialnego nie otrzymują części rozwojowej subwencji ogólnej, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 5 DochSamTerytU.

Po drugie, zgodnie z art. 70m DochSamTerytU dodatkowych dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, o których mowa w art. 70j ust. 1, nie uwzględnia się przy ustalaniu na 2024 r. korekty dochodów, o której mowa w art. 9c DochSamTerytU.

Jak więc wynika z przytoczonych przepisów, JST uzyskają dodatkowe środki niejako warunkowo, bowiem muszą, co do zasady, respektować limit wydatkowania środków na poziomie nie mniejszym niż 15% kwot otrzymanych w 2022 r. (dodatkowych dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, o których mowa w art. 70j DochSamTerytU). Niedotrzymanie tego warunku wiążę się z konsekwencją w postaci utraty możliwości uzyskania w 2029 r. środków z rezerwy subwencji ogólnej. Podobny negatywny skutek dla JST wystąpi, gdy nie złożą sprawozdania o wysokości wydatków na ww. zadania w terminie do 31.3.2028 r. Z powyższych przepisów wynikają również negatywne skutki finansowe, w tym utrata w 2023 r. możliwości uzyskania części rozwojowej subwencji ogólnej.

Podsumowanie

Wydaje się, że mimo wprowadzonych warunków w zakresie sprawozdawczym, czy wykluczenia partycypacji JST w niektórych dochodach, to w ogólnym rozrachunku JST powinny zyskać na tych nowych rozwiązaniach legislacyjnych. Zyskać, i to podwójnie, po pierwsze, wspomagając atrakcyjność poprzez poprawę środowiska, po drugie, zyskać finansowo, bowiem limit na zadania dotyczące efektywności energetycznej wynosi tylko 15% kwot otrzymanych w 2022 r. jako dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zmiany w PrZamPubl związane m.in. z wyłączeniem jej stosowania do zamówień udzielanych przywięziennym zakładom pracy

Przewidziane w art. 11 ust. 5 pkt 8 PrZamPubl wyłączenie spod obowiązku stosowania ustawy po zmianie obejmuje swym zakresem zamówienia udzielane przez Ministra Sprawiedliwości – Prokuratora Generalnego albo jednostki organizacyjne mu podległe lub przez niego nadzorowane przywięziennym zakładom pracy, prowadzonym jako przedsiębiorstwa państwowe albo instytucje gospodarki budżetowej, związane z zatrudnianiem osób pozbawionych wolności, jeżeli zasadnicza część działalności przywięziennego zakładu pracy dotyczy wykonywania zadań powierzonych mu przez Ministra Sprawiedliwości – Prokuratora Generalnego lub jednostki organizacyjne mu podległe, lub przez niego nadzorowane, realizowane samodzielnie lub przy udziale podwykonawców, pod warunkiem, że co najmniej część zamówienia jest realizowana przez osoby pozbawione wolności. Oznacza to, że doprecyzowano, że zamówienie objęte wyłączeniem może być realizowane samodzielnie przez przywięzienne zakłady pracy lub przez podwykonawców, przy czym wprowadzono warunek, że co najmniej część takiego zamówienia realizują osoby pozbawione wolności.

Natomiast dodany w wyniku zmiany w art. 94 ust. 1a stanowi, że w przypadku udzielenia zamówienia przywięziennemu zakładowi pracy, zakładowi pracy chronionej, spółdzielni socjalnej lub innemu wykonawcy, o którym mowa w art. 94 ust. 1 PrZamPubl, wartość procentowego wskaźnika, o którym mowa w art. 94 ust. 1 PrZamPubl, ustala się w odniesieniu do ogólnego zatrudnienia w tym podmiocie osób społecznie marginalizowanych. Dla przypomnienia, zgodnie z art. 94 PrZamPubl zamawiający może zastrzec w ogłoszeniu o zamówieniu, że o udzielenie zamówienia mogą ubiegać się wyłącznie wykonawcy mający status zakładu pracy chronionej, spółdzielnie socjalne oraz inni wykonawcy, których głównym celem lub głównym celem działalności ich wyodrębnionych organizacyjnie jednostek, które będą realizowały zamówienie, jest społeczna i zawodowa integracja osób społecznie marginalizowanych (np. osób pozbawionych wolności lub zwalnianych z zakładów karnych).

Warto zwrócić uwagę na przepis przejściowy zawarty w art. 58 ww. ustawy zmieniającej, z którego wynika, że do postępowań o udzielenie zamówienia, o których mowa w ustawie zmienianej w art. 25 (tj. w PrZamPubl), wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

Ogólnopolska Gala Lodołamacze 2022

Konkurs organizowany jest przez Fundację Aktywizacji Zawodowej Osób Niepełnosprawnych FAZON, której założycielem jest Polska Organizacja Pracodawców Osób Niepełnosprawnych. Odbywa się on pod patronatem honorowym Pierwszej Damy RP.

Szefowa resortu pracy wręczyła statuetki w kategorii rehabilitacja społeczno-zawodowa. Podkreśliła, że nagrodzeni w konkursie to ludzie, firmy, instytucje i organizacje, które „przełamują lód stereotypów i różnego rodzaju uprzedzeń”.

Źródło:

gov.pl

Zmiana w sposobie składania wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatków

Na stronie RCL ukazał się projekt rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Warto przypomnieć, że w kwestii wydawania interpretacji indywidualnych podatkowych, ustawodawca przewidział m.in. właściwość samorządowych organów podatkowych. Ma to potwierdzenie w art. 14j OrdPU. Z podanego artykułu wynika m.in., że stosownie do swojej właściwości interpretacje indywidualne wydaje wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa. W zakresie, o którym mowa w § 1, opłata za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej stanowi dochód budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa zmienia wydaną przez ten organ interpretację indywidualną, uchyla ją i stwierdza jej wygaśnięcie oraz zmienia lub uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14b § 5a OrdPU.

Jednak samorządy nie tylko interpretują samodzielnie przepisy podatkowe, bowiem często zwracają się same do ministra właściwego do spraw finansów publicznych o wydanie stosownej interpretacji. Wnioski są składane w oparciu o specjalne formularze przyjmowane w drodze rozporządzenia wydawanego na mocy art. 14b § 7 OrdPU.

Wkrótce ma zostać wydane nowe rozporządzenie przewidujące wzór wniosku i nowe zasady jego składania. W uzasadnieniu ww. projektu wskazano na motywy, które powodują konieczność wprowadzenia nowego wzoru wniosku. Wskazano, w szczególności, że wzór wniosku ORD-IN oparto na dotychczas obowiązującym wzorze tego wniosku. Dostosowując do zmienionych przepisów regulujących doręczenia, zrezygnowano z części B.5. „Wniosek o doręczenie za pomocą środków komunikacji elektronicznej”. Obowiązujący art. 144a § 1 OrdPU nie może bowiem stanowić podstawy do składania wniosku o doręczenie na adres do doręczeń elektronicznych. Takiej podstawy nie ma także w innych przepisach OrdPU ani ustawy o doręczeniach elektronicznych. Stosownie do art. 144a § 1 OrdPU w przypadku doręczenia na adres do doręczeń elektronicznych, pisma doręcza się na:

1) adres do doręczeń elektronicznych wpisany do bazy adresów elektronicznych;

2) adres do doręczeń elektronicznych powiązany z kwalifikowaną usługą rejestrowanego doręczenia elektronicznego, za pomocą której wniesiono podanie, jeżeli adres do doręczeń elektronicznych nie został wpisany do bazy adresów elektronicznych.

Przepisy OrdPU nie zawierają definicji adresu do doręczeń elektronicznych. Definicja legalna tego pojęcia została zawarta w art. 2 pkt 1 DorElektrU. Zgodnie z tym przepisem przez adres do doręczeń elektronicznych należy rozumieć adres elektroniczny, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ŚwiadUsłElektU, podmiotu korzystającego z publicznej usługi rejestrowanego doręczenia elektronicznego lub publicznej usługi hybrydowej albo z kwalifikowanej usługi rejestrowanego doręczenia elektronicznego, umożliwiający jednoznaczną identyfikację nadawcy lub adresata danych przesyłanych w ramach tych usług.

Jednocześnie w części B.4. dodano poz. 32, w której wnioskodawca będzie mógł wskazać adres do doręczeń w systemie ePUAP. Poz. 3.2. będzie podlegała wypełnieniu wyłącznie w przypadku, gdy wniosek ORD-IN zostanie złożony w postaci papierowej, jednakże wnioskodawca, wypełniając poz. 32, wniesie o doręczenie pism w sprawie będącej przedmiotem wniosku za pośrednictwem sytemu ePUAP. Jeżeli jednak wniosek ORD-IN zostanie wniesiony w systemie ePUAP, doręczanie pism w sprawie będącej przedmiotem wniosku będzie się odbywało w systemie ePUAP, bez konieczności wypełnienia poz. 32.

Inna zmiana, związana jest z doręczaniem wniosku z udziałem systemu teleinformatycznego Krajowej Administracji Skarbowej (e-Urząd Skarbowy), który został uregulowany przepisami art. 35b i nast. KASU. Zgodnie z art. 35b ust. 1 pkt 2 lit. a KASU, e-Urząd Skarbowy służy do składania i doręczania pism w sprawach dotyczących wydawania interpretacji ogólnych i interpretacji indywidualnych. Jeżeli więc użytkownik konta w e-Urzędzie Skarbowym wyrazi zgodę na doręczanie na to konto pism wydawanych przez organy Krajowej Administracji Skarbowej w zakresie określonym w art. 35b ust. 1 pkt 2 KASU, to stosownie do art. 35e KASU organ KAS doręczy pisma w sprawie będącej przedmiotem wniosku ORD-IN na konto w e-Urzędzie Skarbowym (art. 35e KASU).

Podsumowując, regulacje przewidziane we wskazanym projekcie rozporządzenia zawierają wiele zmian, które związane są ze składaniem wniosków o interpretacje indywidualne, w tym przez samorządy organy podatkowe. Różnorodność tych rozwiązań może być kłopotliwa w stawaniu ich w praktyce przez JST, abstrahując już od zwykłych podatników.

Źródło: RCL

Gmina uzyska dotację na realizację programu rządowego związanego z materiałami edukacyjnymi

Na stronie RCL ukazał się projekt rozporządzenia Rady Ministrów z 26.9.2022 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy uczniom niepełnosprawnym w formie dofinansowania zakupu podręczników, materiałów edukacyjnych i materiałów ćwiczeniowych w latach 2023–2025.

W latach 2023–2025 pomoc w formie dofinansowania zakupu podręczników do kształcenia ogólnego, w tym podręczników do kształcenia specjalnego, materiałów edukacyjnych do kształcenia ogólnego, materiałów edukacyjnych do zawodowego i materiałów ćwiczeniowych zostanie udzielona uczniom uczęszczającym do szkół ponadpodstawowych oraz szkół artystycznych realizujących kształcenie ogólne w zakresie liceum ogólnokształcącego.

Z punktu widzenia aspektu finansowego warto odnotować m.in. § 8 projektu, z którego wynika, że:

1. Środki finansowe na udzielenie pomocy, o której mowa w § 4, dla uczniów szkoły prowadzonej przez gminę, odpowiednio wójt, burmistrz albo prezydent miasta przekazuje na rachunek bankowy tej szkoły.

2. Środki finansowe na udzielenie pomocy, o której mowa w § 4, dla uczniów szkoły, o której mowa w § 6 ust. 4, minister prowadzący szkołę przekazuje na rachunek bankowy tej szkoły.

Warto także wspomnieć o źródłach finansowania ww. programu. W uzasadnieniu projektu postanowiono, że dotację na dofinansowanie zakupu podręczników, materiałów edukacyjnych lub materiałów ćwiczeniowych dla uczniów objętych programem, z wyłączeniem uczniów szkół prowadzonych przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, ministra właściwego do spraw rolnictwa, ministra właściwego do spraw środowiska, ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej, ministra właściwego do spraw żeglugi śródlądowej, ministra właściwego do spraw rybołówstwa oraz ministrów właściwych do spraw zawodów określonych w klasyfikacji zawodów szkolnictwa branżowego, o których mowa w art. 8 ust. 14a PrOśw, otrzymuje gmina właściwa ze względu na siedzibę szkoły.

Podsumowując, regulacje przewidziane we wskazanym projekcie zawierają korzystne rozwiązania legislacyjne z perspektywy nie tylko samych beneficjentów pomocy (dzieci szkół), ale także z perspektywy gmin, które na realizację rządowego programy dostaną specjalne wsparcie finansowe w postaci dotacji celowej.

Źródło: RCL

Organizacja Red Iberoamericana de Protección de datos z przewodnikiem po wzorcach umownych dotyczących międzynarodowego przekazywania danych osobowych

W przewodniku podkreślono zalety wynikające ze stosowania klauzul umownych. Przede wszystkim ułatwiają one transfer i porozumienie między państwami ze względu na swoją uniwersalność. Powoduje to powstawanie „konwergencji na poziomie umownym”, co przyspiesza proces bezpiecznego przekazywania danych i ogranicza ewentualne nieporozumienia. Jest to szczególnie ważne w przypadku przekazywania danych do państw posiadających niższy niż w krajach Organizacji poziom ochrony. Ponadto, klauzule wyznaczają nowy standard ochrony danych osobowych tworząc mechanizmy rozliczania państw z ewentualnych uchybień. Jest to przyszłość bezpiecznych transferów danych osobowych pomiędzy państwami.

Na początku dokumentu podkreślono rolę państw Ameryki Łacińskiej dla utrzymania ciągłości przepływu danych pomiędzy państwami i ich odpowiedniej ochrony, w szczególności, gdy dane przekazywane są do państwa trzeciego niedysponującego narzędziami wystarczająco skutecznej ochrony. Z dokumentu dowiadujemy się, że w krajach Ameryki Łacińskiej obowiązuje zasada adekwatności. Państwo trzecie może być uznane za „adekwatne”, gdy w jego systemie prawnym znajdują się odpowiednie mechanizmy chroniące dane osobowe w dostateczny sposób. Dla przykładu podano warunki progowe uznania państwa za posiadające adekwatny poziom ochrony danych przez państwa Unii Europejskiej. Są to między innymi wymóg bycia „państwem prawa”, poszanowanie praw człowieka, a także innych praw podstawowych. Zgodnie z zasadą generalną transferu danych osobowych w Ameryce Łacińskiej, w przypadku braku spełnionego przez państwo warunku adekwatności, Administrator danych może dokonać transferu danych do państwa trzeciego wyłącznie wtedy, kiedy zapewniono w nim odpowiednie gwarancje ochrony, a osoby, których dane dotyczą posiadają odpowiednie środki do egzekwowania swoich praw. Obowiązują jednak pewne wyjątki. Kraje należące do Organizacji, w przypadku pojawienia się wątpliwości co do bezpieczeństwa danych osobowych w danym kraju, mogą we własnym zakresie postanowić o utworzeniu pewnych ograniczeń w transferze danych szczególnych kategorii: bezpieczeństwo narodowe, bezpieczeństwo publiczne, zdrowie publiczne, ochrony praw i wolności osób trzecich, prawa i wolności osób trzecich oraz interes publiczny

Co ważne, administrator danych osobowych podczas stosowania wzorów i klauzul umownych nie może zapomnieć o swoich podstawowych obowiązkach wynikających z obowiązującego prawa. Wśród najważniejszych obowiązków wymieniono informowanie osób, których prawa dotyczą o stosowanej polityce prywatności, w tym informowanie o międzynarodowych transferach danych do państw trzecich, w których może nie być zapewniony odpowiedni poziom ochrony. Zawsze należy również pamiętać, że każde państwo może posiadać dodatkowe wymogi uzupełniające, które należy spełnić w przypadku transferu danych. Wymogi takie obowiązują np. w Meksyku.

Przewodnik nie jest aktem prawnym i nie ma mocy wiążącej.

Źródło:

https://www.redipd.org/sites/default/files/2022-09/guia-clausulas-tidp.pdf