Zmiany w przepisach o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa

Nowelizacja poszerza katalog przypadków, do których nie stosuje się obowiązku zawierania umów dzierżawy nieruchomości z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, o którym mowa w art. 39 ust. 2 GospNierRolU o przypadki, gdy nieruchomość jest wydzierżawiana spółkom kapitałowym, o których mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z 18.3.2010 r. o szczególnych uprawnieniach ministra właściwego do spraw aktywów państwowych oraz ich wykonywaniu w niektórych spółkach kapitałowych lub grupach kapitałowych prowadzących działalność w sektorach energii elektrycznej, ropy naftowej oraz paliw gazowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 2173), w celu budowy, modernizacji lub rozbudowy urządzeń lub instalacji związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej, zapewniających bezpieczeństwo i podtrzymujących funkcjonalność mienia ujawnionego w jednolitym wykazie obiektów, instalacji, urządzeń i usług wchodzących w skład infrastruktury krytycznej, o którym mowa w art. 5b ust. 7 pkt 1 ZarządKryzysU.

W omawianym zakresie ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, tj. 30.10.2021 r.

Zmiany w ustawie o dochodach JST zostały już opublikowane

W art. 9 ust. 1 tej ustawy postanowiono, że: W roku 2022 do ustalenia relacji, o której mowa w art. 242 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 305, 1236, 1535, 1773 i 1927), dochody bieżące jednostki samorządu terytorialnego mogą być powiększone także o przychody, o których mowa w art. 217 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych. Znaczenie tej regulacji w praktyce budżetowej jednostek samorządu terytorialnego jest ogromne, bowiem pozwala samorządom na angażowanie wolnych środków jako elementu równoważącego wydatki bieżące – w ramach zasady z art. 242 FinPubU. Warto jednak podkreślić, że jest to rozwiązanie wyjątkowe, bowiem przewidziane tylko na rok budżetowy 2022 r. Dzięki niemu, w projektach uchwał budżetowych (składanych do 15 listopada danego roku budżetowego) jednostki samorządu terytorialnego będą mogły legalnie ujmować wspomniane wolne środki w budżetach.

Ciekawa zmiana dla samorządów została także wprowadzona na podstawie art. 7 ww. ustawy. Mianowicie, w ramach tego przepisu zmianie uległ przepis zawarty w ustawie z 14.12.2018 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2500) tj. art. 9, który zyskał treść: Ustalana na lata 2022–2025 relacja łącznej kwoty przypadających w danym roku budżetowym spłat i wykupów określonych w art. 243 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, do planowanych dochodów bieżących budżetu nie może przekroczyć średniej arytmetycznej z obliczonych dla ostatnich trzech albo siedmiu lat relacji dochodów bieżących powiększonych o dochody ze sprzedaży majątku oraz pomniejszonych o wydatki bieżące do dochodów bieżących budżetu. Wyboru długości okresu stosowanego do wyliczenia relacji dokonuje organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego do dnia 31 grudnia 2021 r. i informuje o wyborze właściwą regionalną izbę obrachunkową oraz organ stanowiący tej jednostki.

Wskazana regulacja prawna daje większą elastyczność w kontekście art. 243 FinPubU, czyli tzw. wskaźnika zadłużenia. Umożliwia bowiem jednostce samorządu terytorialnego wybór okresu 3 lub 7 lat przy obliczaniu ww. wskaźnika. Warto zauważyć, że decyzja w zakresie wyboru jednego z tych okresów ma być podjęta do 31.12.2021 r., co jest w gestii organu wykonawczego jednostki samorządu terytorialnego. Jednocześnie wprowadzono obowiązek poinformowania regionalnej izby obrachunkowej o wskazanym wyborze. 

Kolejna zmiana, wprowadzona w ramach ww. art. 7 ustawy dotyczy wprowadzenia nowego przepisu jako ust. 1a o treści: 1a. W latach 2022–2025 regionalna izba obrachunkowa, wydając opinię o możliwości spłaty zobowiązań, ocenia w szczególności wpływ planowanych zobowiązań na realizację zadań publicznych. Zaciągnięcie zobowiązań nie może zagrażać realizacji zadań publicznych przez jednostkę samorządu terytorialnego w roku budżetowym i latach następnych. Z tej regulacji prawnej należy wnioskować, że regionalna izba obrachunkowa będzie jeszcze wnikliwej analizować możliwość zaciągania zobowiązań w kontekście realizacji zadań publicznych. Ta zmiana wynika zapewne z potrzeby sprawowania szczególnego nadzoru nad zaciąganiem zobowiązań przez samorządy. W tym miejscu dodać należy, że regionalne izby obrachunkowej wydają wspomniane opinie w związku z wymogiem z art. 91 ust. 2 FinPubU, z którego wynika, że zaciągnięcie lub wyemitowanie przez jednostkę samorządu terytorialnego zobowiązania z tytułu:

1) kredytu lub pożyczki na cel, o którym mowa w art. 89 ust. 1 pkt 2-4 i art. 90 FinPubU,

2) innego niż wymienione w pkt 1, zaliczanego do tytułu dłużnego, o którym mowa w art. 72 ust. 1 pkt 2 FinPubU,

3) emisji papierów wartościowych na cel, o którym mowa w art. 89 ust. 1 pkt 2-4 i art. 90 FinPubU

– wymaga uzyskania przez zarząd jednostki samorządu terytorialnego opinii regionalnej izby obrachunkowej o możliwości spłaty zobowiązania.

Podsumowując, wskazać należy, że opisane przykładowo nowe mechanizmy prawne dotyczące gospodarki finansowej jednostek samorządu terytorialnego, z jednej strony wprowadzają większą elastyczność decyzyjną dla tych jednostek w kontekście tej gospodarki, z drugiej jednak strony przewidują zwiększone uprawnienia nadzorcze dla regionalnych izb obrachunkowych. Można więc stwierdzić, że wprowadzenie tych mechanizmów jest wypośrodkowaniem „interesów” samorządu i organu nadzoru i kontroli.

Projekt ustawy o ochotniczych strażach pożarnych przyjęty przez rząd

Najważniejsza zmiana i uhonorowanie ochotników i ochotniczek, to wprowadzenie świadczeń ratowniczych po osiągnięciu wieku emerytalnego w wysokości 200 zł miesięcznie, które będzie przysługiwało członkom i członkiniom OSP a także TOPR i GOPR. 

W szczególności projekt ustawy o OSP przewiduje:

1. że wprowadzone zostanie świadczenie ratownicze dla strażaków ratowników OSP, którzy przez co najmniej 25 lat (w przypadku mężczyzn) oraz 20 lat (w przypadku kobiet) brali czynny udział w działaniach ratowniczych lub akcjach ratowniczych:

2. nowelizację ustawy z 18.8.2011 r. o bezpieczeństwie i ratownictwie w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich; świadczenie w wysokości 200 zł przysługiwać będzie także ratownikowi górskiemu (ochotnikowi z TOPR i GOPR) – po spełnieniu analogicznych warunków dotyczących wieku, jak w przypadku członków OSP: 

Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji wskazuje, że pozostałe rozwiązania, które przewiduje ustawa o OSP to m.in.: wzmocnienie ochrony prawnej druhów-ochotników oraz wprowadzenie legitymacji strażaka ochotnika, która pozwoli na korzystanie ze zniżek. Ponadto szczególnie zasłużeni i wyróżniający się druhowie OSP będą mogli zostać wyróżnieni odznaczeniem – Krzyżem św. Floriana. Będzie je nadawał Prezydent RP. Specjalne wyróżnienie nadawane przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w postaci Odznaki Świętego Floriana „Za Zasługi dla Społeczności Lokalnej” otrzymają strażacy OSP, w tym członkowie młodzieżowej drużyny pożarniczej, którzy wzorowo wykonują swoje obowiązki.

Strażak-ratownik OSP, który będąc dysponowany przez Państwową Straż Pożarną do działań ratowniczych lub akcji ratowniczych dozna uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku, za czas niezdolności do pracy, za który nie zachował prawa do wynagrodzenia, nie otrzymał zasiłku chorobowego albo świadczenia rehabilitacyjnego na podstawie odrębnych przepisów, będzie mógł wnioskować o rekompensatę pieniężną. Projekt ustawy przewiduje też wprowadzenie możliwości pełnienia funkcji kierowcy przez strażaków ¬ ratowników OSP po przekroczeniu przez nich 65. roku życia. Warunkiem jest tutaj posiadanie aktualnych badań lekarskich, dopuszczających do prowadzenia pojazdów uprzywilejowanych.

Starosta powiatu nie może wynajmować nieruchomości SP na okres powyżej 3 lat bez zgody wojewody

W szczególności:

1) ewidencjonują nieruchomości zgodnie z katastrem nieruchomości;

2) zapewniają wycenę tych nieruchomości;

3) (uchylony)

4) zabezpieczają nieruchomości przed uszkodzeniem lub zniszczeniem;

5) wykonują czynności związane z naliczaniem należności za nieruchomości udostępniane z zasobu oraz prowadzą windykację tych należności; 

6) współpracują z innymi organami, które na mocy odrębnych przepisów gospodarują nieruchomościami Skarbu Państwa, a także z właściwymi jednostkami samorządu terytorialnego;

7) zbywają oraz nabywają, za zgodą wojewody, nieruchomości wchodzące w skład zasobu, z zastrzeżeniem art. 17; 

7a) wydzierżawiają, wynajmują, użyczają oraz oddają w użytkowanie nieruchomości wchodzące w skład zasobu, przy czym umowa zawierana na czas oznaczony dłuższy niż 3 lata lub czas nieoznaczony wymaga zgody wojewody; zgoda wojewody jest wymagana również w przypadku, gdy po umowie zawartej na czas oznaczony nie dłuższy niż 3 lata strony zawierają kolejne umowy, których przedmiotem jest ta sama nieruchomość; 

8) podejmują czynności w postępowaniu sądowym, w szczególności w sprawach dotyczących własności lub innych praw rzeczowych na nieruchomości, o zapłatę należności za korzystanie z nieruchomości, o roszczenia ze stosunku najmu, dzierżawy lub użyczenia, o stwierdzenie nabycia spadku, o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie;

9) składają wnioski o założenie księgi wieczystej dla nieruchomości Skarbu Państwa oraz o wpis w księdze wieczystej.

Na kanwie ww. regulacji warto wspomnieć o nieprawidłowości wskazanej w najnowszym wystąpieniu pokontrolnym Regionalnej Izby Obrachunkowej we Wrocławiu z 21.10.2021 r. (WK.WR.40.38.2021.P4; źródło: https://bip.wroclaw.rio.gov.pl).

We wskazanym wystąpieniu pokontrolnym organ kontroli wskazał m.in., że: W przypadku 6 na 8 objętych kontrolą umów najmu nieruchomości Skarbu Państwa (5 umów zawartych z dotychczasowymi najemcami i jedna nowa umowa najmu zawarta na okres powyżej 3 lat), wbrew postanowieniom art. 23 ust. 1 pkt 7a powołanej ustawy o gospodarce nieruchomościami, przed ich zawarciem nie uzyskano wymaganej zgody  Wojewody (…..).

Podsumowując, wskazać należy, że ustalenia organu kontroli są prawidłowe. Należy bowiem podkreślić, że starostowie wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej związane z zasobem nieruchomości, muszą przestrzegać bezwzględnie obowiązujących przepisów dotyczących wydzierżawiania, wynajmowania, użyczania oraz oddawania w użytkowanie nieruchomości wchodzących w skład zasobu. W tych okolicznościach nie uzyskanie zgody wojewody na wynajmowanie nieruchomości SP na okres powyżej 3 lat było działaniem prawnie wadliwym. 

 

Uchwała dotacyjna na zabytki nie powinna zawierać zapisów dotyczących rozliczania i kontroli dotacji

Podstawę materialno-prawną wskazanej uchwały stanowił m.in. art. 81 ust. 1 OchrZabU. Z treści wskazanej regulacji wynika zaś, że w trybie określonym odrębnymi przepisami dotacja na prace konserwatorskie, restauratorskie lub roboty budowlane przy zabytku wpisanym do rejestru lub znajdującym się w gminnej ewidencji zabytków może być udzielona przez organ stanowiący gminy, powiatu lub samorządu województwa, na zasadach określonych w podjętej przez ten organ uchwale.

W uchwale Kolegium RIO Poznań stwierdzono wiele naruszeń w odniesieniu do ww. uchwały dotacyjnej na zabytki. Wśród nich na uwagę zasługują m.in. zapisy dotyczące rozliczenia i kontroli dotacji. 

Zakwestionowany został m.in. zapis przewidujący powinność złożenia przez beneficjenta dotacji, sprawozdania z realizacji zadania w terminie 30 dni od daty jego zakończenia. W tym zakresie podważono także zapisy dotyczące konstrukcji samego sprawozdania, czyli jego elementy składowe w postaci np. zakresu prac, protokołów i innych dokumentów rozliczeniowych. 

Natomiast w zakresie kontroli organ nadzoru zakwestionował zapisy m.in. przewidujące uprawnienia kontrolne burmistrza miasta i gminy do kontroli rzetelności realizowanego zadania zgodnie z projektem oraz zawartą umową o udzieleniu dotacji, zarówno w trakcie jego realizacji, jak i po jego zakończeniu. Podważono tym samym zapisy regulujące metodykę czynności kontrolnych, gdzie m.in. zapisano, że kontrola polega na sprawdzeniu rzeczywistego przebiegu realizacji zadania pod kątem zgodności z przepisami prawa i zawartą umową, czy sprawdzeniu dokumentów związanych z realizacją dotowanego zadania.

W motywach rozstrzygnięcia Kolegium RIO w Poznaniu wskazało m.in., że: (…) w badanej uchwale w zakresie sprawozdania z wykorzystania dotacji oraz kontroli wykonania zadania wykroczyła poza dyspozycję art. 81 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, który uprawnia organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego jedynie do określenia zasad udzielania dotacji.

W dalszych motywach rozstrzygnięcia zwrócono uwagę na fakt, że zakres stosunków normowanych uchwałą podejmowaną na podstawie art. 81 ust. 1 OchrZabU organ stanowiący JST może kształtować wyłącznie na podstawie i w granicach przepisów prawa. Jak podkreślono, zawarta w tym artykule norma kompetencyjna, upoważnia radę gminy do określenia zasad udzielenia dotacji na prace konserwatorskie, restauratorskie lub roboty budowlane przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków. Właściwość rad gmin odnośnie stanowienia w przedmiotowym zakresie, winna być rozumiana jako uprawnienie do określenia ogólnych i generalnych postanowień określających komu mogą być udzielane dotacje, jakie czynności ma wykonać podmiot ubiegający się o dotację, aby mógł ją otrzymać. Przepis kompetencyjny mówi wprost jedynie o „zasadach udzielania dotacji”, a więc nie może stanowić materialno-prawnej podstawy do przyjmowania, iż w zakresie tego pojęcia mieści się uprawnienie do określenia trybu rozliczania czy trybu kontroli.

Podsumowując należy uznać, że rozstrzygnięcie nadzorcze Kolegium RIO Poznań jest jak najbardziej słuszne i uzasadnione. Warto dodać, że elementy słuszności, czy względy praktyczne również nie mogą legalizować ww. zapisów w uchwale dotacyjnej na zabytki. Natomiast podane kwestie rozliczenia, czy kontroli dotacji, mogą być ujęte w samej umowie zawieranej przez gminę z beneficjentem dotacji.

Źródło: https://bip.poznan.rio.gov.pl

Rejestracja transakcji na kasie fiskalnej, następnego dnia po wpłacie na rachunek bankowy!

 W wydanych objaśnieniach podatkowych MF, podzielił stanowisko Rzecznika i wskazał, że:

jeśli podatnik o dokonanych wpłatach na rachunek bankowy dowiaduje się dopiero z chwilą otrzymania informacji z banku to ewidencjonuje na kasie rejestrującej zapłaty dokonane w dniu poprzednim niezwłocznie dnia następnego (w dniu odczytu płatności w banku).

Dopuszczalne jest zaewidencjonowanie przy zastosowaniu kasy rejestrującej, wpłat dokonywanych za pośrednictwem banku, bezpośrednio po uzyskaniu informacji o ich otrzymaniu, tj. bez zbędnej zwłoki w dniu następnym lub pierwszego dnia pracy następującego po dniach, w których ten podatnik nie wykonuje działalności. Użyte w przepisie pojęcie „niezwłocznie” należy rozumieć jako najwcześniejszy realny termin na wystawienie i wydanie klientowi paragonu fiskalnego z uwzględnieniem okoliczności, miejsca i czasu dokonania czynności podlegającej obowiązkowi prowadzenia ewidencji.

W praktyce oznacza to, że jeżeli podatnik wydrukował raport fiskalny i zakończył rejestrację na kasie w danym dniu np. o godzinie 18:00, zaś wpłata na rachunek bankowy została zaksięgowana np. o godzinie 21:00, to powinien on dokonać ewidencji na kasie rejestrującej w dniu następnym. Odpowiednio, w przypadku gdy następny dzień jest dniem wolnym od pracy (np. wpłaty dokonano w piątek o 22.00), a przedsiębiorca nie prowadzi działalności w soboty i w niedziele, to powinien on zaewidencjonować tę wpłatę pierwszego dnia roboczego czyli w poniedziałek.

Źródło: Rzecznik MSP

Osoba oczekująca na lokal komunalny nie może zostać skreślona z listy oczekujących na lokal w razie drugiej odmowy przyjęcia propozycji lokalu

Na szczególną uwagę zasługuje art. 21 ust. 1 pkt 2 z którego wynika, że rada gminy uchwala zasady wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy, w tym zasady i kryteria wynajmowania lokali, których najem jest związany ze stosunkiem pracy, jeżeli w mieszkaniowym zasobie gminy wydzielono lokale przeznaczone na ten cel. Z kolei, w ust. 3 postanowiono, że zasady wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy powinny określać w szczególności:

  1) wysokość dochodu gospodarstwa domowego uzasadniającą oddanie w najem lub podnajem lokalu na czas nieoznaczony i najem socjalny lokalu oraz wysokość dochodu gospodarstwa domowego uzasadniającą stosowanie obniżek czynszu;

  2) warunki zamieszkiwania kwalifikujące wnioskodawcę do ich poprawy;

  3) kryteria wyboru osób, którym przysługuje pierwszeństwo zawarcia umowy najmu lokalu na czas nieoznaczony i umowy najmu socjalnego lokalu; 

  4) warunki dokonywania zamiany lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy oraz zamiany pomiędzy najemcami lokali należących do tego zasobu a osobami zajmującymi lokale w innych zasobach; 

  5) tryb rozpatrywania i załatwiania wniosków o najem lokali zawierany na czas nieoznaczony i najem socjalny lokali oraz sposób poddania tych spraw kontroli społecznej;

  6) zasady postępowania w stosunku do osób, które pozostały w lokalu opuszczonym przez najemcę lub w lokalu, w którego najem nie wstąpiły po śmierci najemcy;

  6a) warunki, jakie musi spełniać lokal wskazywany dla osób niepełnosprawnych, z uwzględnieniem rzeczywistych potrzeb wynikających z rodzaju niepełnosprawności;

  6b) zasady przeznaczania lokali na realizację zadań, o których mowa w art. 4 ust. 2b.

Na kanwie ww. uregulowań i opisanego zapisu przewidującego skreślenie z listy oczekujących na lokal mieszkalny w przypadku ponownej odmowy przyjęcia propozycji lokalu, warto wspomnieć o rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Wielkopolskiego z 18.10.2021 r. (KN-I.4131.1.539.2021.10; http://edziennik.poznan.uw.gov.pl).

W orzeczeniu tym organ nadzoru wskazał m.in., że: Jak określono (….) „Osoba, która otrzymała propozycję zawarcia umowy najmu mieszkania z mieszkaniowego zasobu Gminy (…..) może jeden raz odmówić jego przyjęcia. Druga odmowa powoduje wykreślenie z rejestru osób oczekujących na mieszkanie z zasobu komunalnego”. Zdaniem organu nadzoru zapisy Rozdziału 4 ust. 4 załącznika do uchwały wykraczają poza upoważnienie ustawowe wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy oraz naruszają w stopniu istotnym obowiązki gminy wynikające z art. 4 ust. 1 i 2 ustawy. Tworzenie warunków do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej należy do zadań własnych gminy (art. 4 ust. 1 ustawy). Gmina, na zasadach i w przypadkach określonych w ustawie, zapewnia lokale w ramach najmu socjalnego i lokale zamienne, a także zaspokaja potrzeby mieszkaniowe gospodarstw domowych o niskich dochodach (art. 4 ust. 2 ustawy).

Podsumowując, wskazać należy, że ustalenia organu nadzoru są prawidłowe. Należy bowiem podkreślić, że zakwestionowany zapis pozostaje w sprzeczności z art. 4 OchrLokU, który wyraża obowiązek gminy zaspokajania potrzeb mieszkaniowych członków wspólnoty spełniających kryteria do ubiegania się o lokal (najbardziej odpowiedni) z zasobu mieszkaniowego gminy. 

Projekt zmian w przepisach o scalaniu i wymianie gruntów oraz księgach wieczystych

Nowela rezygnuje z odczytywania na zebraniu uczestników scalenia, zwołanym przez starostę, postanowienia o wszczęciu postępowania scaleniowego. Podanie do wiadomości publicznej ma następować poprzez wywieszenie na okres 14 dni na tablicy ogłoszeń urzędu gminy, na której terenie są położone grunty objęte scaleniem, oraz na tablicy ogłoszeń we wsi, której grunty tworzą obszar scalenia, i zamieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej starostwa powiatowego, a w przypadku postanowienia organu wyższego stopnia – także w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ten organ.

Po wszczęciu postępowania scaleniowego lub wymiennego określa się przebieg granic obszaru scalenia lub wymiany gruntów. Do określania przebiegu granic obszaru scalenia lub wymiany gruntów stosuje się przepisy PrGeodKart dotyczące określania przebiegu granic.

Dodatkowo będzie istniał obowiązek informowania przez starostę właścicieli gruntów przyległych do granic obszaru scalenia o miejscu i terminie wykonywania czynności określania przebiegu granic.

Decyzję o zatwierdzeniu projektu scalenia gruntów, decyzję odmawiającą wszczęcia postępowania scaleniowego, decyzję o umorzeniu postępowania scaleniowego oraz decyzję organu wyższego stopnia w tych sprawach podaje się do publicznej wiadomości przez wywieszenie na okres 14 dni na tablicy ogłoszeń urzędu gminy, na której terenie są położone grunty objęte scaleniem, oraz na tablicy ogłoszeń we wsi, której grunty tworzą obszar scalenia, i zamieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej starostwa powiatowego, a w przypadku decyzji organu wyższego stopnia w tych sprawach – także w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ten organ. Z dniem upływu terminu, o którym mowa wskazane decyzje uważa się za doręczone. 

Nieuregulowany lub nieujawniony stan prawny gruntów tworzących obszar scalenia nie stanowi przeszkody do wszczęcia i prowadzenia postępowania scaleniowego oraz wydania decyzji o zatwierdzeniu projektu scalenia gruntów. Nie stwierdza się nieważności decyzji o zatwierdzeniu projektu scalenia lub wymiany gruntów, jeżeli od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna, upłynęło 5 lat. Nie uchyla się decyzji o zatwierdzeniu projektu scalenia lub wymiany gruntów z przyczyn określonych w art. 145–145b KPA, jeżeli od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna, upłynęły 2 lata.

Starosta ujawnia w ewidencji gruntów i budynków dane wynikające z ostatecznej decyzji o zatwierdzeniu projektu scalenia lub wymiany gruntów oraz wnioskuje do sądu  właściwego do prowadzenia ksiąg wieczystych o dokonanie wpisów w księgach wieczystych. Do wniosku, o którym mowa dołącza się odpis ostatecznej decyzji o zatwierdzeniu projektu scalenia lub wymiany gruntów, wypisy i wyrysy z operatu ewidencyjnego dla poszczególnych działek ewidencyjnych, a gdy jest to niezbędne – inne dokumenty stanowiące podstawę do ujawnienia tych zmian.

Ustawa ma wejść w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia 

Projekt został przesłany do zaopiniowania przez Biuro Legislacyjne.

Projekt uchwały Rady Ministrów w sprawie ustanowienia strategii rozwoju usług społecznych i polityki publicznej na lata 2021–2035

Zgodnie z art. 21d ust. 1 ustawy z 6.12.2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1057; dalej: PolRozwojU), polityka publiczna obejmuje okres niewykraczający poza okres obowiązywania średniookresowej strategii rozwoju kraju.

Z art. 21f PolRozwojU wynika zaś, że właściwy minister opracowuje politykę publiczną w uzgodnieniu z członkami Rady Ministrów. Projekt polityki publicznej podlega zaopiniowaniu przez ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego, który wydaje opinię w ciągu 30 dni od dnia otrzymania projektu polityki publicznej.

Zamieszczony na stronie internetowej projekt uchwały Rady Ministrów w sprawie ustanowienia polityki publicznej pt. „Strategia rozwoju usług społecznych, polityka publiczna na lata 2021–2035” zawiera diagnozę strategiczną obszarów procesu deinstytucjonalizacji obejmującą:

Projekt strategii określa też objaśnienie i charakterystykę deinstytucjinalizacji.

Działania w zakresie deinstytucjonalizacji powinny więc w pierwszej kolejności skupiać się na powszechnym dostępie do usług świadczonych w środowisku zamieszkania, gdyż tylko nieograniczony dostęp do szerokiego spektrum interdyscyplinarnych usług środowiskowych może wpłynąć na zmniejszenie popytu na usługi stacjonarnej opieki długoterminowej. W powszechnym dostępie do usług środowiskowych może pomóc zmiana sposobu działania dzisiejszych instytucji długoterminowych na turnusowe, świadczące wsparcie w społeczności lokalnej.

Projekt strategii wskazuje, że w sytuacji idealnej – zaspokojenie potrzeb społecznych w zakresie realizacji usług w miejscu zamieszkania (w środowisku lokalnym) prowadzić będzie do  ograniczenia zapotrzebowania na instytucjonalne formy usług skierowanych do osób zagrożonych wykluczeniem społecznym, w tym osób starszych, długotrwale i przewlekle chorych.

Podsumowując: definicja procesu deinstytucjonalizacji obejmować będzie szereg działań zmierzających do rozwoju usług w środowisku lokalnym

Projekt strategii opisuje też takie zagadnienia, jak:

Podsumowanie:

Jak wynika z uzasadnienie do projektu strategii zaplanowany w projekcie proces deinstytucjonalizacji ma obejmować działania zmierzające do rozwoju usług społecznych w społeczności lokalnej i uwzględniających następujące założenia:

Strategia zakłada szeroką współpracę podmiotów obejmującą zasięgiem administrację rządową i samorządową oraz sektor pozarządowy. Natomiast w Ministerstwie Rodziny i Polityki Społecznej ma powstać Zespół ds. realizacji Strategii. W jego skład wejdą przedstawiciele podmiotów odpowiedzialnych za realizację opisanych działań. Zespół opracuje szczegółowy sposób monitorowania postępu realizacji działań zaplanowanych w dokumencie oraz cykliczność sprawozdań z ich realizacji. Punktem odniesienia w monitorowaniu realizacji działań ma być opracowany zestaw wskaźników obrazujących oczekiwane rezultaty realizacji Strategii na poziomie celów strategicznych.

Choroba, kwarantanna lub izolacja dziecka. Kiedy przysługuje zasiłek za opiekę nad dzieckiem

Opieka nad chorym dzieckiem

Jeśli rodzic musi zaopiekować się chorym dzieckiem i lekarz wystawi mu zaświadczenie lekarskie, to ma prawo do zasiłku opiekuńczego. Liczba dni, za które przysługuje ten zasiłek zależy od wieku i niepełnosprawności dziecka. Zasiłek opiekuńczy można otrzymać maksymalnie przez:

Opieka w razie kwarantanny lub izolacji dziecka  

Rodzic ma prawo do zasiłku opiekuńczego z powodu konieczności opieki nad dzieckiem, które zostało poddane kwarantannie lub izolacji domowej  (na podstawie ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi).  Konieczność izolacji lub kwarantanny dziecka jest traktowana  jak choroba dziecka.

Zasiłek opiekuńczy w razie konieczności izolacji lub kwarantanny dziecka przysługuje w  takim samym wymiarze jak w przypadku opieki nad chorym dzieckiem (zależy od wieku i niepełnosprawności dziecka).

Opieka nad zdrowym dzieckiem w wieku do 8 lat

Zasiłek opiekuńczy można również otrzymać w razie konieczności opieki nad zdrowym dzieckiem w wieku do 8 lat w sytuacjach ściśle określonych w przepisach, m.in. w przypadku nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub szkoły, do których uczęszcza dziecko. Zamknięcie placówki jest nieprzewidziane, jeśli ubezpieczony dowiedział się o nim w terminie krótszym niż 7 dni przed jej zamknięciem.

Zasiłek opiekuńczy za opiekę nad zdrowym dzieckiem w wieku do 8 przysługuje maksymalnie przez 60 dni w roku kalendarzowym.

Niezbędny warunek wypłaty zasiłku

Zasiłek opiekuńczy przysługuje, jeśli nie ma innych osób, które są we wspólnym gospodarstwie domowym i mogą zapewnić opiekę dziecku. Nie dotyczy to jednak opieki nad chorym dzieckiem w wieku do 2 lat – w takiej sytuacji zasiłek przysługuje nawet wtedy, gdy inni członkowie rodziny mogliby zapewnić dziecku opiekę.

Za członka rodziny, który jest we wspólnym gospodarstwie domowym i może zapewnić opiekę dziecku nie uważa się:

Łączny limit dni zasiłkowych w roku

Łączny okres wypłaty zasiłku opiekuńczego z powodu opieki nad dziećmi i innymi członkami rodziny nie może przekroczyć 60 dni w roku kalendarzowym. Natomiast gdy opieka dotyczy wyłącznie dzieci z niepełnosprawnością (w wieku od 8 do 18 lat, a gdy są chore – od 14 do 18 lat) i innych chorych członków rodziny (w wieku od 14 lat), łączny okres wypłaty zasiłku wynosi maksymalnie 30 dni.

Wymienione limity dni, za które przysługuje zasiłek opiekuńczy, nie zależą od:

Źródło:

zus.pl