Eurostat: w kwietniu stopa bezrobocia w Polsce wyniosła 3 %
W kwietniu 2022 r. stopa bezrobocia w krajach Unii Europejskiej wyniosła 6,2% – wynika z danych Eurostatu. W strefie euro było to 6,8%. Polska – wspólnie z Niemcami – znalazła się na drugim miejscu wśród krajów o najniższej stopie bezrobocia (3%).
Najniższy poziom bezrobocia w krajach UE odnotowano w Czechach (2,4%), w Polsce i w Niemczech (po 3%). Natomiast najwyższe bezrobocie zaobserwowano w Hiszpanii (13,3%), Grecji (12,7%) oraz we Włoszech (8,4%).
Zgodnie z szacunkami Eurostatu, liczba osób bezrobotnych w Polsce w kwietniu wyniosła 526 tys. – to o 97 tys. mniej niż przed rokiem.
Źródło:
gov.pl
Startuje program Mieszkanie bez wkładu własnego
Dnia 26 maja weszły w życie w przepisy ustawy o gwarantowanym kredycie mieszkaniowym. Program zakłada możliwość wzięcia kredytu hipotecznego przez osoby, które nie mają wkładu własnego wymaganego przez banki.
Rozwiązania przygotowane w ustawie adresowane są do osób, które nie mają środków na wymagany wkład własny, ale są w stanie zaciągnąć i spłacać kredyt. Przykładem mogą tu być najemcy, którzy zamiast płacić czynsz, mogą dzięki tej ofercie zdecydować się na zakup mieszkania i płacić raty o zbliżonej wysokości.
Podstawowe założenia programu
Zgodnie z przepisami Bank Gospodarstwa Krajowego zagwarantuje wkład własny od 10 do 20 proc. finansowanej nieruchomości, maksymalnie 100 tys. zł dla osób, które wezmą kredyt na okres nie krótszy niż 15 lat. Spłacający kredyt, będą objęci także wsparciem finansowym w przypadku każdorazowego powiększenia się rodziny (spłaty rodzinne w wysokości 20 tys. zł w przypadku urodzenia drugiego dziecka, 60 tys. zł – trzeciego i każdego kolejnego). Cena metra kwadratowego nabywanego w programie wynosi obecnie 1,3 wartości wskaźnika odtworzeniowego lokalu dla rynku pierwotnego i 1,2 dla rynku wtórnego.
Zgodnie z szacunkami resortu rocznie w kolejnych latach, przy wsparciu z tego programu, może zostać zawartych do 60 tys. umów hipotecznych. Przewidujemy, że większość banków wprowadzi u siebie ten instrument, bo to oczywista korzyść dla nich. I co równie ważne – jego gwarantem jest BGK.
Działania dostosowujące do dynamicznej sytuacji na rynku
Zdajemy sobie jednak sprawę z aktualnej sytuacji na rynku mieszkaniowym i tego, że rosnące koszty kredytów mogą utrudnić podjęcie decyzji o zaciąganiu takich zobowiązań. Aby w pełni wykorzystać potencjał nowego programu, zdecydowaliśmy więc o wprowadzeniu kilku zmian, które uczynią go atrakcyjnym również dla tych, którzy zaoszczędzili środki na wymagany wkład własny.
BGK podpisuje pierwsze umowy
Zawarcie umowy przez BGK z pierwszym bankiem to jeden z najważniejszych etapów na drodze do pełnego wdrożenia programu w sieciach placówek bankowych i w systemach informatycznych banków kredytujących.
BGK a gwarancje wkładu własnego i spłata rodzinna
Rolą BGK jest zabezpieczenie gwarancją części kredytu zaciąganego na cele mieszkaniowe, tj. zakup mieszkania, domu lub budowę domu. Maksymalna kwota gwarancji nie może przekroczyć 100 tys. zł i może wynosić nie mniej niż 10 proc. i nie więcej niż 20 proc. wydatków na cele mieszkaniowe, na które zaciągany jest kredyt. Oznacza to, że gwarancja może objąć część kapitałową kredytu odpowiadającą wkładowi własnemu, który powinien być wniesiony przez kredytobiorcę.
Bank kredytujący, czyli jak to działa?
Decyzję o udzieleniu kredytu i zabezpieczeniu go gwarancją BGK podejmować będzie bank, który udziela bezpośrednio kredytu. Oznacza to, że klient wszystkie formalności związane z kredytem mieszkaniowym i gwarancją oraz spłatą rodzinną zrealizuje bezpośrednio w banku kredytującym.
Źródło: Ministerstwo Rozwoju i Technologii
Wójt gminy nie może pominąć jakiegokolwiek okresu rocznego w planie wykorzystania zasobu nieruchomości
W kontekście podanej problematyki na uwagę zasługują regulacje GospNierU, z których art. 25 ust. 1 i 2 wynika, po pierwsze, że gminnym zasobem nieruchomości gospodaruje wójt, burmistrz albo prezydent miasta. Po drugie, gospodarowanie zasobem polega w szczególności na wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 23 ust. 1, a ponadto na sporządzaniu planów wykorzystania zasobu, przygotowywaniu opracowań geodezyjno-prawnych i projektowych, dokonywaniu podziałów oraz scaleń i podziałów nieruchomości, a także wyposażaniu ich, w miarę możliwości, w niezbędne urządzenia infrastruktury technicznej.
Natomiast w ust. 2a art. 25 GospNierU postanowiono, że plany wykorzystania zasobu, o których mowa w ust. 2, opracowuje się na okres 3 lat. Plany zawierają w szczególności:
1) zestawienie nieruchomości zasobu na podstawie danych zawartych w ewidencji nieruchomości prowadzonej na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 oraz zestawienie nieruchomości oddanych w użytkowanie wieczyste, w tym wskazanie:
a) miejscowości położenia nieruchomości,
b) powierzchni nieruchomości, z uwzględnieniem powierzchni użytkowej budynków lub samodzielnych lokali wykazanej w katastrze nieruchomości,
c) sposobu zagospodarowania nieruchomości;
2) prognozę dotyczącą:
a) udostępniania nieruchomości zasobu oraz nabywania nieruchomości do zasobu,
b) poziomu wydatków związanych z udostępnianiem nieruchomości zasobu oraz nabywaniem nieruchomości do zasobu,
c) wpływów osiąganych z opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości, opłat z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności oraz opłat z tytułu trwałego zarządu nieruchomości,
d) aktualizacji opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości oraz opłat z tytułu trwałego zarządu nieruchomości;
3) program zagospodarowania nieruchomości zasobu.
W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w wystąpieniu pokontrolnym RIO w Poznaniu z 23.5.2022 r. (WK-0911/49/2021), skierowanym do jednej z gmin podlegających właściwości tej izby.
W podanym dokumencie wykazano jako naruszenie ww. przepisów nieopracowanie planu wykorzystania zasobu nieruchomości gminy obejmującego rok 2020 r. W toku kontroli gmina przyznała, że nie sporządzono planu gminnego zasobu nieruchomości na wskazany rok przez przeoczenie. Natomiast we wniosku pokontrolnym nakazano kierownikowi jednostki, aby sporządzał plan wykorzystania gminnego zasobu w sposób zapewniający ciągłość regulacji w tym zakresie.
Podsumowując, nieprawidłowości wykazane przez RIO są prawnie uzasadnione. Wójt gminy powinien przestrzegać regulacji prawnych związanych z czasokresem sporządzenia planu wykorzystania gminnego zasobu nieruchomości.
Źródło: https://bip.poznan.rio.gov.pl.
Jak prawidłowo określić zasady wynajmowania lokali wchodzących w skład zasobu komunalnego?
W kontekście podanej problematyki na uwagę zasługują stosowne regulacje OchrLokU.
I tak, w art. 21 ust. 3 postanowiono, że:
Zasady wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy powinny określać w szczególności:
1) wysokość dochodu gospodarstwa domowego uzasadniającą oddanie w najem lub podnajem lokalu na czas nieoznaczony i najem socjalny lokalu oraz wysokość dochodu gospodarstwa domowego uzasadniającą stosowanie obniżek czynszu;
2) warunki zamieszkiwania kwalifikujące wnioskodawcę do ich poprawy;
3) kryteria wyboru osób, którym przysługuje pierwszeństwo zawarcia umowy najmu lokalu na czas nieoznaczony i umowy najmu socjalnego lokalu;
4) warunki dokonywania zamiany lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy oraz zamiany pomiędzy najemcami lokali należących do tego zasobu a osobami zajmującymi lokale w innych zasobach;
5) tryb rozpatrywania i załatwiania wniosków o najem lokali zawierany na czas nieoznaczony i najem socjalny lokali oraz sposób poddania tych spraw kontroli społecznej;
6) zasady postępowania w stosunku do osób, które pozostały w lokalu opuszczonym przez najemcę lub w lokalu, w którego najem nie wstąpiły po śmierci najemcy;
6a) warunki, jakie musi spełniać lokal wskazywany dla osób niepełnosprawnych, z uwzględnieniem rzeczywistych potrzeb wynikających z rodzaju niepełnosprawności;
6b) zasady przeznaczania lokali na realizację zadań, o których mowa w art. 4 ust. 2b.
Zgodnie zaś z art. 4 ust. 2 OchrLokU, gmina, na zasadach i w przypadkach określonych w ustawie, zapewnia lokale w ramach najmu socjalnego i lokale zamienne, a także zaspokaja potrzeby mieszkaniowe gospodarstw domowych o niskich dochodach. Natomiast w art. 23 ust. 2 postanowiono, że umowa najmu socjalnego lokalu, z uwzględnieniem art. 14 ust. 1, może być zawarta z osobą, która nie ma tytułu prawnego do lokalu i której dochody gospodarstwa domowego nie przekraczają wysokości określonej w uchwale rady gminy podjętej na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2, z uwzględnieniem art. 21b.
W kontekście podanej problematyki na szczególną uwagę zasługuje rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Wielkopolskiego z 25.5.2022 r. (Nr NP-II.4131.1.147.2022.8), w którym organ nadzoru podważył m.in. zapisy przewidujące, że:
Dopuszcza się zawarcie umowy najmu socjalnego lokalu, na okres jednego roku, z osobami zamieszkującymi na terenie gminy, które utraciły dotychczas zajmowane lokale wskutek klęski żywiołowej lub innego zdarzenia losowego bez konieczności spełnienia przez te osoby kryterium dochodowego określonego w § 4 ust. 2.
W uzasadnieniu organ nadzoru wskazał m.in., że możliwość zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu uzależniona jest od wysokości dochodu gospodarstwa domowego, o czym przesądza przepis art. 23 ust. 2 OchrLokU. Finalnie stwierdzono, że ww. zapisy uchwały zostały wydane z przekroczeniem granic upoważnienia ustawowego wynikającego z art. 21 ust. 3 pkt 1 OchrLokU.
Podsumowując, stanowisko organu nadzoru jest prawnie uzasadnione. Rada gminy nie może w ramach zasad wynajmowania lokali, wprowadzać preferencji związanych z zawieraniem umowy najmu socjalnego lokalu, bez konieczności spełnienia podstawowych kryteriów ustawowych.
Źródło: http://edziennik.poznan.uw.gov.pl/GetActPdf.ashx?year=2022&book=0&position=4214.
Rynek usług pracy tymczasowej w ocenie Inspekcji Pracy
Zakres działania Państwowej Inspekcji Pracy, dotyczący kontroli w agencjach zatrudnienia, określają przepisy ustawy z 13.4.2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy. Kontrole w agencjach zatrudnienia, zgodnie z w art. 10 ust. 1 pkt 3 lit. d, e i f cyt. ustawy, obejmują:
- dokonanie wpisu do rejestru agencji zatrudnienia działalności, której prowadzenie jest uzależnione od uzyskania wpisu do tego rejestru;
- prowadzenie agencji zatrudnienia zgodnie z warunkami określonymi w przepisach
o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy; - prowadzenia działalności przez podmioty, o których mowa w art. 18c ustawy
o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zgodnie z warunkami określonymi w art. 19c, art. 19d, art. 19fa, art. 19ga, art. 85 ust. 2 i art. 85a tej ustawy.
Zakres kontroli agencji zatrudnienia
W latach 2019–2021 inspektorzy pracy przeprowadzili 1491 kontroli agencji zatrudnienia. W zakresie przestrzegania przez agencje zatrudnienia przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy skontrolowali łącznie 1433 podmioty. Kontrole prowadzone przez inspektorów pracy obejmowały głównie dwa rodzaje działalności agencji zatrudnienia, tj. świadczenie usług w zakresie pracy tymczasowej oraz pośrednictwa pracy, w tym polegającego na kierowaniu osób do pracy u pracodawców zagranicznych.
W latach 2019–2021 największą liczbę kontroli zrealizowano na terenie województwa śląskiego (215), wielkopolskiego (161) i dolnośląskiego (139).
W porównaniu do roku 2019, w latach 2020–2021 ujawniono niższą liczbę podmiotów świadczących usługi agencji zatrudnienia bez wymaganego wpisu do rejestru, na co niewątpliwie wpływ miały ograniczenia związane z prowadzeniem kontroli w okresie epidemii, szczególnie w odniesieniu do roku 2020.
Nielegalne świadczenie usług agencji zatrudnienia
Nielegalne świadczenie usług agencji zatrudnienia, tj. bez wymaganego certyfikatu marszałka województwa, potwierdzającego dokonanie wpisu do rejestru podmiotów prowadzących agencje zatrudnienia – w tym przypadki kontynuowania działalności pomimo wykreślenia z rejestru lub prowadzenia działalności innej niż potwierdzona certyfikatem – ujawniono w toku 179 kontroli, w tym:
- w 2019 r. – 63 podmiotów (11,5% skontrolowanych),
- w 2020 r. – 35 podmiotów (8,7%),
- w 2021 r. – 49 podmiotów (10,2%).
Wśród nielegalnych usług agencji zatrudnienia od kilku lat zdecydowanie przeważają usługi pracy tymczasowej wykonywane bez wymaganego wpisu do rejestru. Tendencja ta odzwierciedla rosnące zainteresowanie przedsiębiorców poszukiwaniem zewnętrznej obsady kadrowej dla ograniczania kosztów zatrudnienia pracowników w tradycyjnej formie. W efekcie dochodzi do zastępowania pracy tymczasowej usługami outsourcingu, które są oferowane obok pracy tymczasowej, także przez legalnie działające agencje zatrudnienia.
Przestrzeganie zasad prowadzenia agencji zatrudnienia
W zakresie przestrzegania zasad prowadzenia agencji zatrudnienia najczęściej stwierdzanym uchybieniem w latach 2019–2020 było niezamieszczanie w dokumentach, ogłoszeniach i ofertach numeru wpisu do rejestru oraz nieoznaczanie ofert pracy do wykonywania pracy tymczasowej jako „oferty pracy tymczasowej”. Wspomniane nieprawidłowości wykazano w 198 agencjach. Natomiast w 2021 r. najczęściej stwierdzano nieprzestrzeganie przez agencje zatrudnienia obowiązku przedstawienia marszałkowi województwa corocznej informacji o działalności agencji zatrudnienia – 91 podmiotów nie przedstawiło w terminie corocznej informacji o działalności lub informacja ta była nierzetelna (w 2019 r. – 69 podmiotów, w 2020 r. – 51).
O zmianie danych agencji lub zawieszeniu albo wznowieniu działalności gospodarczej nie poinformowało marszałka województwa 156 agencji.
Poza tym w 18 podmiotach inspektorzy pracy stwierdzili nieprzestrzeganie zasady równego traktowania i niedyskryminowania osób, dla których agencje poszukiwały zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Naruszenie zakazu dyskryminacji dotyczyło ofert pracy zawierających głównie kryteria dyskryminujące kandydatów ze względu na płeć, wiek.
W 13 agencjach wykazano pobieranie niezgodnych z prawem opłat od osób, którym oferowały one poszukiwanie zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.
W toku kontroli szczególną uwagę zwracano na egzekwowanie przepisów dotyczących kierowania osób do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych. W analizowanym okresie naruszenia stwierdzono w 133 podmiotach:
- w 2019 r. – w 55 agencjach,
- w 2020 r. – 26,
- w 2021 r. – 52.
A konkretnie:
- w 88 agencjach ujawniono uchybienia w zakresie zawierania pisemnych umów z osobami kierowanymi do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych;
- w 66 agencjach zostało stwierdzone nieprzestrzeganie przepisów dotyczących zawierania pisemnych umów z pracodawcami zagranicznymi, do których kierowano osoby do pracy za granicą;
- 45 agencji nie prowadziło wykazów osób kierowanych do pracy za granicą lub prowadziły je nierzetelnie;
- 35 agencji dopuściło się analogicznych uchybień w kwestii wykazów podmiotów, do których były kierowane osoby do pracy za granicą.
Podsumowanie
Podsumowując prezentowane wyniki działań inspektorów Państwowej Inspekcji Pracy Dariusz Górski Dyrektor Departamentu Legalności Zatrudnienia podkreślił, że na polskim rynku pracy tymczasowej istnieje zapotrzebowanie na elastyczne formy zatrudnienia, którego nie jest w stanie zaspokoić aktualna formuła pracy tymczasowej, również w kształcie nadanym przez nowelizację ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych z czerwca 2017 r. W związku z wyeliminowaniem możliwości wieloletniego korzystania z tego samego pracownika tymczasowego przez danego pracodawcę użytkownika, na znaczeniu zyskały usługi outsourcingowe. Niestety, jak wskazują doświadczenia kontrolne, często noszą one cechy pracy tymczasowej, zatem ich stosowanie uznawane jest za naruszenie prawa poprzez obchodzenia przepisów o zatrudnianiu pracowników tymczasowych.
W ocenie PIP praktykom wadliwego outsourcingu, stanowiącego główny problem zatrudnienia tymczasowego, może przeciwdziałać jedynie wprowadzenie odpowiednich zmian legislacyjnych, które umożliwiłyby inspektorom pracy sankcjonowanie przypadków obchodzenia przepisów powyższej ustawy (wprowadzenie nowych wykroczeń), a dodatkowo w stosunku do zarejestrowanych agencji – dopuszczenie możliwości wykreślenia agencji stosujących tego rodzaju praktyki z rejestru agencji zatrudnienia (np. na wniosek Państwowej Inspekcji Pracy). Ewentualne uregulowanie outsourcingu pracowniczego, jako sposobu udostępniania innym podmiotom personelu niebędącego pracownikami tymczasowymi, może przyczynić się jedynie do utworzenia formy quasi-pracy tymczasowej, jeżeli nie byłaby ona obwarowana regulacjami ochronnymi w takim samym stopniu jak właściwa praca tymczasowa.
Źródło:
pip.gov.pl
Coraz więcej obywateli Ukrainy znajduje pracę w Polsce
Na mocy specustawy obywatele Ukrainy, którzy przybyli do Polski po 24 lutego, mogą podejmować pracę bez konieczności uzyskania specjalnego zezwolenia. W ramach takiej uproszczonej procedury przedsiębiorcy od połowy marca zatrudnili już 185 tys. osób.
Wśród nowo zatrudnianych nadal przeważają kobiety – spośród 185 tys. pracowników niemal 135 tys. to panie.
Najwięcej obywateli Ukrainy w ostatnim czasie znalazło pracę w woj. mazowieckim (41 tys.), dolnośląskim (19,6 tys.), wielkopolskim (18,3 tys.) i śląskim (13,7 tys.). Najmniej zatrudniono w woj. świętokrzyskim (1,5 tys.), podkarpackim (2,2 tys.) i podlaskim (3,5 tys.).
W ramach kolejnych działań wspierających zatrudnienie Ukraińców przewidywane jest wdrożenie nowych rozwiązań ułatwiających dostęp do szkoleń z języka polskiego. Zapewniony zostanie odpowiedni standard ochrony obywateli Ukrainy, związany z wykonywaniem przez nich pracy w Polsce – chodzi także o umożliwienie inspektorom pracy prowadzenia skutecznych działań kontrolnych w tym zakresie.
Źródło:
gov.pl
Wdrożenie rozwiązań technicznych umożliwiających prowadzenie bazy danych wniosków o świadczenie pieniężne za pomoc obywatelom Ukrainy
W Dz.U. z 2022 r. pod poz. 1104 opublikowano komunikat Ministra Cyfryzacji z 23.5.2022 r. w sprawie określenia terminu wdrożenia rozwiązań technicznych umożliwiających prowadzenie bazy danych, o której mowa w art. 13a ust. 1 ustawy z 12.3.2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa.
Z przywołanego art. 13a ust. 1 PomocUkrainaU wynika, że minister właściwy do spraw informatyzacji (obecnie Minister Cyfryzacji) prowadzi w systemie teleinformatycznym bazę danych wniosków o świadczenie pieniężne z tytułu zapewnienia zakwaterowania i wyżywienia przebywającym legalnie w Polsce zgodnie z przepisami PomocUkrainaU obywatelom Ukrainy. Minister jest też administratorem danych zgromadzonych w bazie (art. 13a ust. 2 PomocUkrainaU).
Organ gminy niezwłocznie wprowadza do bazy dane obejmujące:
- imię i nazwisko albo nazwę składającego wniosek;
- PESEL lub NIP składającego wniosek;
- wskazanie okresu, na jaki zapewniono zakwaterowanie, oraz liczby osób przyjętych do zakwaterowania;
- imię i nazwisko osoby przyjętej do zakwaterowania oraz PESEL;
- numer rachunku płatniczego, na który wypłacane będzie świadczenie;
- adres miejsca pobytu osób przyjętych na zakwaterowanie.
Działając na podstawie art. 2 ustawy z 27.4.2022 r. o zmianie ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (Dz.U. z 2022 r. poz. 930), Minister Cyfryzacji ustanowił termin wdrożenia rozwiązań technicznych umożliwiających prowadzenie wspomnianej wyżej bazy danych na 27 maja 2022 r.
Zmiana przepisów ustawy ‒ Prawo o notariacie i niektórych innych ustaw
Celem ustawy jest usprawnienie i przyspieszenie procesu dokonywania wpisów w księgach wieczystych; odciążenie sądów wieczystoksięgowych, do których wpływa coraz więcej wniosków o wpis tego rodzaju praw; ułatwienie obywatelom uzyskiwania wpisów ustanawianej na ich rzecz własności oraz redukcja kosztów kredytów hipotecznych związanych z pobieraniem przez banki dodatkowych opłat w czasie oczekiwania na wpis hipoteki zabezpieczającej spłatę kredytu udzielonego na zakup mieszkania.
Uwagi ogólne
Projektowana ustawa przyznaje notariuszom uprawnienie do dokonywania wpisów w księgach wieczystych własności nieruchomości związanych z ustanowieniem odrębnej własności lokali oraz wpisaniem hipoteki obciążającej odrębną własność lokalu. Chodzi przede wszystkim o zakładanie nowych ksiąg wieczystych poprzez wyodrębnienie nieruchomości lokalowej z zabudowanej nieruchomości gruntowej, gdy zbywcą jest przedsiębiorca. Ponadto proponuje się powierzenie notariuszom, w określonych wypadkach, kompetencji do wydawania notarialnych nakazów zapłaty. (https://legislacja.gov.pl/projekt/12359955/katalog/12881242#12881242).
Nowelizacja wprowadza PrNot nowe uprawnienia dla notariuszy oraz zmienia zapisy m. in. KWU.
Zmiany w PrNot
W zakresie PrNot projekt zakłada, że notariusz zyskuje status funkcjonariusza publicznego (poprzednio notariusz działał, jako osoba zaufania publicznego, korzystająca z ochrony przysługującej funkcjonariuszom publicznym). Notariusze otrzymają uprawnienia w zakresie rozpoznania wniosków o wpis w księdze wieczystej dotyczących ustanowienia i obciążenia odrębnej własności lokalu ograniczonymi prawami rzeczowymi oraz innymi roszczeniami dotyczącymi tego lokalu, jak również wniosków o wpisy w księdze wieczystej związane z ustanowieniem odrębnej własności lokali przyłączenia i odłączenia nieruchomości lub ich części wraz z ujawnieniem w księgach wieczystych ograniczonych praw rzeczowych, ograniczeń w rozporządzaniu oraz innych praw i roszczeń. Te uprawnienia zostaną przyznane na wniosek notariusza przez Ministra Sprawiedliwości. Notariusz będzie musiał spełnić warunek prowadzenia kancelarii przez 3 lata i jeżeli nie wydano przeciwko niemu prawomocnego orzeczenia o nałożeniu kary dyscyplinarnej. Potwierdzenie nadania uprawnień będzie następowało w drodze zaświadczenia Ministra Sprawiedliwości na wniosek notariusza.
Ponadto notariusze zyskają prawo do wydawania notarialnych nakazów zapłaty. Będą one obejmować roszczenia w kwocie do 75 tysięcy złotych, jeżeli zasadność dochodzonego roszczenia nie budzi wątpliwości, w szczególności, gdy dochodzone roszczenie udowodnione jest dołączonym do wniosku:
- dokumentem urzędowym;
- zaakceptowanym przez dłużnika rachunkiem;
- wezwaniem dłużnika do zapłaty i pisemnym oświadczeniem dłużnika o uznaniu długu.
W notarialnym nakazie zapłaty nakazuje się osobie zobowiązanej, żeby w ciągu dwóch tygodni od doręczenia tego nakazu uiściła określone w nakazie zapłaty należności w całości wraz z kosztami za wydanie nakazu albo w tym terminie wniosła sprzeciw do notariusza. Miesięcznie notariusz będzie mógł wydać nie więcej niż 200 notarialnych nakazów zapłaty.
Zmiany w KWU
Projekt wprowadza także zmiany w KWU. Projektodawca w następstwie zmian w PrNot proponuje, by rękojmię wiary publicznej ksiąg wieczystych wyłączała także wzmianka o wniosku, złożona przez notariusza. Dodaje się przepis, zgodnie z którym wniosek o dokonanie wpisu w księdze wieczystej rozpoznaje notariusz, prowadzący kancelarię notarialną w obszarze właściwości sądu rejonowego, w którym prowadzona jest księga wieczysta.
Projekt trafił do opiniowania.
Opłata targowa w postanowieniach regulaminu korzystania z targowiska miejskiego
W kontekście podanej problematyki przytoczyć warto w pierwszej kolejności art. 40 ust. 2 pkt 4 SamGminU, zgodnie z którym na podstawie niniejszej ustawy organy gminy mogą wydawać akty prawa miejscowego w zakresie zasad i trybu korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. Granice przewidzianej prawem swobody rady w zakresie realizacji ww. normy kompetencyjnej wyznacza obowiązujący porządek prawny. Z istoty aktu prawa miejscowego wynika niedopuszczalność takiego działania organu realizującego delegację ustawową, które polega na modyfikacji wiążących go powszechnie obowiązujących przepisów prawa.
Ustawodawca formułując określoną delegację do wydania aktu wykonawczego, przekazuje upoważnienie do uregulowania wyłącznie kwestii nieobjętych dotąd żadną normą o charakterze powszechnie obowiązującym. Jednocześnie wymaga podkreślenia, że art. 40 ust. 2 SamGminU jest normą delegacyjną o charakterze generalnym, która pozostawia gminie względną swobodę odnośnie do możliwości stanowienia przepisów ustrojowo-organizacyjnych.
W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Śląskiego z 27.5.2022 r. (Nr NPII.4131.1.517.2022; opubl. 31.5.2022 r.), w którym organ nadzoru wskazał zakwestionował m.in. zapis:
1. Opłatę targową i eksploatacyjną w obowiązujących wysokościach pobiera administrator, za pośrednictwem inkasentów wydających pokwitowanie będące dowodem uiszczenia opłat według ustalonego wzoru – w tym zakresie stosuje się przepisy aktualnie obowiązującej ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz uchwały Rady Miasta (…) w sprawie określenia wysokości stawek opłaty targowej na terenie Miasta (….), zasad poboru tej opłaty w drodze inkasa oraz określenia inkasentów i wysokości wynagrodzenia za inkaso.
(…)
4. Opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko.
5. Dowód uiszczenia dziennej opłaty targowej i eksploatacyjnej (pokwitowanie) handlujący zobowiązany jest posiadać do chwili opuszczenia placu targowego i okazywać go na żądanie prowadzącego Targowisko lub organów kontrolnych.
6. W przypadku braku opłaty targowej lub innej, w trakcie kontroli pobiera się opłatę powtórnie.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia nadzorczego wskazano m.in., że wszelkie regulacje dotyczące opłaty targowej winny znaleźć się w uchwale podejmowanej na podstawie art. 19 PodLokU, nie zaś w regulaminie targowiska. Ponadto zgodnie z art. 2 § 1 pkt 3 OrdPU, do opłaty skarbowej oraz opłat, o których mowa w przepisach PodLokU stosuje się przepisy OrdPU. Z art. 1c PodLokU wynika, że organem podatkowym właściwym w sprawach opłat uregulowanych w tej ustawie (w tym opłaty targowej) jest wójt (burmistrz, prezydent miasta).
Podsumowując, rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody jest prawnie uzasadnione. Rada gminy nie może w uchwale w sprawie korzystania z mienia samorządowego ujmować kwestii, który rada gminy powinna uregulować w odrębnym akcie normatywnym.
Źródło: http://dzienniki.slask.eu
Uruchomienie elektronicznego formularza do przesyłania zawiadomień o zamiarze ogłoszenia wezwania
Pod linkiem https://www.knf.gov.pl/dla_rynku/regulacje_i_praktyka/wezwaniaotwiera się w nowej karcie dostępny jest elektroniczny formularz umożliwiający składanie do KNF zawiadomień o zamiarze ogłoszenia wezwania do zapisywania się na sprzedaż lub zamianę akcji spółki publicznej (zawiadomienie, o którym mowa w art. 77a ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych – „Ustawa”). Do zawiadomienia, podmiot pośredniczący, załącza wezwanie oraz zaświadczenie, o którym mowa w art. 77 ust. 1 zdanie trzecie Ustawy.
Od teraz podmioty pośredniczące w przeprowadzaniu wezwań zobowiązane są składać zawiadomienia wyłącznie za pośrednictwem elektronicznego formularza, podpisanego kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.
Przekazywanie zawiadomień „w trybie awaryjnym”, określonym w art. 77a ust. 3 Ustawy, odbywać się będzie za pomocą przeznaczonego do tego adresu e-mail: dio@knf.gov.plotwiera się w nowej karcie. Niezwłocznie po ustaniu zdarzeń uniemożliwiających przekazanie zawiadomienia za pomocą systemu teleinformatycznego, należy je przekazać ponownie za pomocą tego systemu.
Źródło: Ministerstwo Finansów