Jedynie w sprawach, w których prawa lub obowiązki stron wynikają z tego samego stanu faktycznego oraz z tej samej podstawy prawnej i w których właściwy jest ten sam organ administracji publicznej, można wszcząć i prowadzić jedno postępowanie.
Odnośnie do przedmiotowego zapytania uznać należy – wobec braku jednakże przedstawienia dalszych danych odnośnie stanu faktycznego sprawy – że z dużą dozą prawdopodobieństwa występuje brak możliwości łącznego rozpoznania złożonych wniosków. Powyższe wynika z faktu, iż pierwszy wniosek dotyczy zmiany decyzji ostatecznej – przyjmując, że – co do zasady – dopuszcza się możliwość zmiany decyzji o wyłączeniu gruntu rolnego z produkcji rolnej w trybie art. 155 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: KPA), zaś drugi ma na celu zainicjowanie nowego postępowania, które zakończone zostanie dopiero wydaniem nowej decyzji w oparciu o przedstawiony przez wnioskodawcę nowy stan faktyczny.
Wskazać zaś należy, iż zgodnie z art. 62 KPA, jedynie w sprawach, w których prawa lub obowiązki stron wynikają z tego samego stanu faktycznego oraz z tej samej podstawy prawnej i w których właściwy jest ten sam organ administracji publicznej, można wszcząć i prowadzić jedno postępowanie dotyczące więcej niż jednej strony. Dotyczy to również wielu wniosków złożonych przez tą samą stronę. Powyższe stanowisko potwierdził przy tym wyrok NSA z 2.6.2016 r., I OSK 2275/14, Legalis, gdzie wskazano, że w sytuacji, gdy w stosunku do jednego podmiotu jego uprawnienia lub obowiązki wynikają z tego samego stanu faktycznego i prawnego, nie można mówić o wielości spraw, a prowadzenie jednego postępowania w stosunku do jednej sprawy jest zasadą, która nie musi być wywodzona wprost z art. 62 KPA. Jednakże, nic nie stoi na przeszkodzie by jednak w jednym postępowaniu można było prowadzić także kilka spraw administracyjnych dotyczących tego samego wnioskodawcy (wyrok NSA z 23.3.2017 r., I OSK 2550/15, Legalis).
W przedstawionym zapytaniu nie będziemy jednak mieli do czynienia z tożsamością stanu faktycznego sprawy. Przez istnienie tego samego stanu faktycznego sprawy należy bowiem rozumieć istnienie identyczności okoliczności sprawy. Co więcej, zwrócić należy uwagę, że z samej treści art. 62 KPA nie wynika jednak bezwzględny obowiązek prowadzenia jednego postępowania przez organ, co podlega uznaniu organu (wyrok NSA z 5.11.2019 r., II OSK 2996/18, Legalis). Nie można wobec tego uznać za wadliwe odrębne rozpoznanie spraw podobnych (lecz nie identycznych) przedmiotowo mimo tożsamości podstawy prawnej, adresata praw lub obowiązków i organu.
Zwrócić należy przy tym dodatkowo uwagę, iż zmiana decyzji o wyłączeniu z produkcji rolnej w trybie art. 155 KPA odnosić się musi także do niezmienionego stanu faktycznego. Jak wyjaśnia się to w orzecznictwie sądowo-administracyjnym, w pierwszej kolejności organ dokonać musi zatem weryfikacji czy ma do czynienia z tą samą sprawą administracyjną, czyli czy nie zmienił się stan faktyczny bądź prawny sprawie, czy donosi się ona do tych samych osób i tożsamych praw bądź obowiązków. Tak też, ustalenie przez organ, że obecny stan faktyczny sprawy zdecydowanie odbiega od stanu sprawy z daty wydawania decyzji (np. inne dane widnieją w ewidencji gruntów i budynków), skutkować winno wydaniem decyzji o odmowie zmiany decyzji ostatecznej (wyrok WSA w Gdańsku z 11.9.2018 r., II SA/Gd 350/18, Legalis).
