Przy założeniach wskazanych w uzasadnieniu właściwym organem będzie wójt, burmistrz lub prezydent gminy miejsca położenia domu pomocy społecznej.
Na wstępie należy zauważyć, że zgodnie z art. 16 ust. 5 ŚwRodzU zasiłek pielęgnacyjny nie przysługuje osobie umieszczonej w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie. Z kolei zgodnie z art. 3 pkt 7 ŚwRodzU dom pomocy społecznej jest wymieniony jako jedna z takich instytucji. W związku z tym, jeżeli osoba została umieszczona w domu pomocy społecznej, to co od zasady, zasiłek nie przysługuje i nie powinien być wypłacany. Kontynuacja wypłaty tego świadczenia wchodzi więc w rachubę w przypadku, gdy dom pomocy społecznej nie zapewnia nieodpłatnie pełnego utrzymania.
Wracając jednak do kwestii zawartej w pytaniu, zgodnie z art. 20 ust. 2 ŚwRodzU postępowanie w sprawie świadczeń rodzinnych (czyli także zasiłku pielęgnacyjnego) prowadzi organ właściwy. Z kolei zgodnie z art. 3 pkt 11 ŚwRodzU oznacza to wójta, burmistrza lub prezydenta miasta właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie rodzinne lub otrzymującej świadczenie rodzinne. Ustawa nie zwiera definicji „miejsca zamieszkania”, więc należy odwołać się do regulacji zawartej w Kodeksie cywilnym. Zgodnie z art. 25 KC miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Przepis ten wskazuje na konieczność spełnienia dwóch przesłanek warunkujących miejsce zamieszkania: fakt przebywania w określonej miejscowości i zamiar stałego pobytu.
Biorąc powyższe pod uwagę, należy ocenić, czy w podanym przypadku mamy do czynienia z sytuacją, kiedy możemy uznać dom pomocy społecznej jako miejsce zamieszkania. Może mieć to miejsce w przypadku, gdy mieszkaniec placówki wyraża chęć stałego pobytu w domu pomocy społecznej, a z okoliczności sprawy wynika, że do miejsca ostatniego zamieszkania nie może powrócić. Zakładając, że tak jest, organem właściwym będzie wójt, burmistrz lub prezydent gminy miejsca położenia domu pomocy społecznej.
