Dyrektor Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie zatrudniany jest na podstawie umowy o pracę, a zatem nie można mówić o odwołaniu, a o rozwiązaniu umowy. W związku z przedłużającą się nieobecnością można rozwiązać umowę w oparciu o art. 53 ustawy Kodeks pracy (dalej: KP) (także w okresie ochrony przedemerytalnej).
W zakresie nieuregulowanym w ustawy o pomocy społecznej stosuje są przepisy ustawy o pracownikach samorządowych (dalej: PracSamU). Art. 4 PracSamU wymienia podstawy nawiązania stosunku pracy z pracownikami samorządowymi, wskazując, że na podstawie powołania zatrudniony jest zastępca wójta (burmistrza, prezydenta miasta), skarbnik gminy, skarbnik powiatu, skarbnik województwa. Jest to katalog zamknięty. Pozostali pracownicy samorządowi (poza osobami zatrudnionymi z wyboru) zatrudniani są w oparciu o umowy o pracę. Dyrektor PCPR zatrudniany jest na podstawie umowy o pracę, a zatem nie można m owić o odwołaniu w kontekście zakończenia zatrudnienia ale o rozwiązaniu umowy o pracę.
Przepisy art. 39 KP chronią osoby, którym brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego przed wypowiedzeniem umowy o pracę.
Ochrona z art. 39 KP aktualizuje się w następujących okolicznościach:
- pracownikowi brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego,
- okres zatrudnienia tej osoby umożliwi jej uzyskanie prawa do emerytury z chwilą osiągnięcia tego wieku.
Ochrona przedemerytalna obejmuje jedynie zakaz wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę. Nie wyklucza rozwiązania stosunku pracy w drodze innej czynności niż wypowiedzenie, czyli na skutek:
1) porozumienia stron,
2) zwolnienia bez wypowiedzenia z winy pracownika (zwolnienie dyscyplinarne),
3) niezawinionego zwolnienia bez wypowiedzenia na skutek upływu określonego w art. 53 KP okresu usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy,
4) wypowiedzenia dokonanego przez pracownika,
5) upływy okresu, na który została zawarta umowa na czas określony.
Pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia, jeżeli:
- niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby trwa dłużej niż 3 miesiące (gdy pracownik jest zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy), bądź dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące (gdy pracownik jest zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy lub, jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową),
- usprawiedliwiona nieobecność pracownika w pracy z innych przyczyn trwa dłużej niż 1 miesiąc.
Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z wyżej wskazanych przyczyn, nie może nastąpić po stawieniu się pracownika do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności. Ciężar udowodnienia niezdolności do pracy pracownika stawiającego się do niej po wyczerpaniu okresu pobierania zasiłku chorobowego spoczywa na pracodawcy, który powinien skierować pracownika na odpowiednie badania lekarskie (wyrok SN z 25.11.2005 r., I PK 89/05, Legalis).
Jeżeli minęły te okresy, możliwe jest rozwiązanie umowy w drodze art. 53 KP zarówno po osiągnięciu wieku emerytalnego, jak i przed.
Jeżeli okresy te nie upłynęły, to obecnie osoba ta jest chroniona przed wypowiedzeniem. Przy nadal trwającej nieobecności wypowiedzenie będzie niemożliwe również po osiągnięciu tego wieku, gdyż zgodnie z art. 41 KP, pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu pracownika, a także w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.
Na czas nieobecności należy wyznaczyć osobę zastępującą.
