Zmiana kryteriów dochodowych w pomocy społecznej ​i wysokości świadczeń ​z pomocy społecznej – projekt

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej (dalej: PomSpołU) kryteria dochodowe podlegają weryfikacji co 3 lata, z uwzględnieniem wyniku badań progu interwencji socjalnej. Badania progu interwencji socjalnej dokonuje Instytut Pracy i Spraw Socjalnych. Rada Dialogu Społecznego uzgadnia kryteria dochodowe do 15 czerwca danego roku kalendarzowego. Jeżeli Rada Dialogu Społecznego nie uzgodni w przewidzianym terminie kryteriów dochodowych, Rada Ministrów ustala nie niższe niż w przedstawionej propozycji kryteria dochodowe oraz kwoty świadczeń pieniężnych w drodze rozporządzenia, w terminie do 15 lipca danego roku (art. 9 ust. 8 PomSpołU).

Zgodnie z art. 9 ust. 8a PomSpołU zweryfikowane kryteria dochodowe oraz kwoty, o których mowa w art. 9 ust. 5 i ust. 6 PomSpołU, obowiązują od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym jest przeprowadzana weryfikacja.

Z opublikowanego projektu rozporządzenia wynika, że kryteria dochodowe z pomocy społecznej od 1.1.2025 r. wynosić będą:

1. dla osoby samotnie gospodarującej – 1010 zł (obecnie 776 zł);
2. dla osoby w rodzinie – 823 zł (obecnie 600 zł).

Ustalone w projekcie rozporządzeniu kwoty świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej wynoszą:

1. kwota stanowiąca podstawę ustalenia wysokości pomocy pieniężnej na usamodzielnienie, na kontynuowanie nauki i pomocy na zagospodarowanie w formie rzeczowej – 2066 zł (obecnie 1837 zł);
2. minimalna kwota świadczenia pieniężnego na utrzymanie i pokrycie wydatków związanych z nauką języka polskiego dla cudzoziemców, którzy uzyskali w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy, ochronę uzupełniającą lub zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d CudzU – 950 zł (obecnie 721 zł);
3. maksymalna kwota świadczenia pieniężnego na utrzymanie i pokrycie wydatków związanych z nauką języka polskiego dla cudzoziemców, którzy uzyskali w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy, ochronę uzupełniającą lub zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d CudzU – 1679 zł (obecnie 1450 zł);
4. maksymalna kwota zasiłku stałego – 1229 zł (obecnie 1000 zł).

Kwota dochodu z 1 ha przeliczeniowego ustalono w wysokości 459 zł (obecnie 345 zł).

 

Informacja roczna z działalności KIO w 2023 r. – główne problemy orzecznicze

Z punktu widzenia zamawiających oraz wykonawców kluczowe znaczenie ma część III ww. Informacji przedstawiająca problemy wynikające z orzecznictwa KIO w 2023 r. Warto je przybliżyć, ponieważ są to problemy obejmujące zagadnienia związane z:

Przedmiotowe środki dowodowe

Z informacji rocznej KIO wynika, że nierzadkie były przypadki wymagające rozstrzygnięcia, czy wymagany przez zamawiającego dokument jest w ogóle przedmiotowym środkiem dowodowym. Przykładowo w wyroku z 11.12.2023 r., KIO 3558/23, dotyczyło to żądanego dokumentu w postaci opinii Instytutu Matki i Dziecka dla preparatu do dezynfekcji inkubatorów. Zamawiający zamieścił bowiem wymóg przedłożenia tego dokumentu wraz z ofertą w opisie przedmiotu zamówienia, nie zaś w części SWZ dotyczącej przedmiotowych środków dowodowych. Izba stwierdziła, że ustawodawca nie zdefiniował przedmiotowych środków dowodowych przez miejsce ich wskazania w dokumentach zamówienia, ale przez cel, jakiemu ma służyć ich złożenie w postępowaniu. Celem tym jest potwierdzenie zgodności oferowanych dostaw, usług lub robót budowlanych z wymaganiami, cechami lub kryteriami określonymi w opisie przedmiotu zamówienia lub opisie kryteriów oceny ofert, lub wymaganiami związanymi z realizacją zamówienia. Oznacza to, że niezależnie od tego, w którym miejscu SWZ (lub innych dokumentów zamówienia) zamawiający zażąda złożenia środka służącego potwierdzeniu zgodności oferowanych dostaw, usług lub robót budowlanych z wymaganiami określonymi np. w opisie przedmiotu zamówienia, środek ten należy uznać za przedmiotowy środek dowodowy. Dodatkowo Izba odniosła się także do kwestii charakteru ww. dokumentu z uwagi na jego zbędność lub niezbędność w postępowaniu. Izba stwierdziła, że nie można zgodzić się z tezą, jakoby ww. opinia IMiDz była dokumentem zbędnym, co w świetle art. 106 PrZamPubl miałoby świadczyć o tym, że nie jest ona przedmiotowym środkiem dowodowym. Dla kwalifikacji danego dokumentu jako przedmiotowego środka dowodowego decydujące znaczenie ma jego charakter w świetle definicji z art. 7 pkt 20 PrZamPubl. Zatem ewentualna zbędność danego dokumentu w danym postępowaniu powoduje jedynie, że zamawiający nie może żądać od wykonawców jego złożenia, natomiast nie wpływa na charakter tego dokumentu, który – jeśli odpowiada definicji z art. 7 pkt 20 PrZamPubl – jest przedmiotowym środkiem dowodowym. Izba zauważyła także, że zamawiający nie przewidział zastosowania art. 107 ust. 2 PrZamPubl, co oznacza, że zakwalifikowanie ww. dokumentu jako przedmiotowego środka dowodowego i brak złożenia go wraz z ofertą powoduje, że niedopuszczalne było jego uzupełnienie na podstawie art. 107 ust. 2 PrZamPubl, jak też na podstawie art. 223 ust. 1 PrZamPubl zakazującego dokonywania zmian w ofercie, również poprzez jej uzupełnianie.

Izba stwierdziła przy tym, że ustawodawca w art. 226 ust. 1 PrZamPubl odróżnił podstawę odrzucenia oferty z powodu jej niezgodności z warunkami zamówienia (art. 226 ust. 1 pkt 5 PrZamPubl) od odrzucenia oferty z powodu niezłożenia m.in. przedmiotowego środka dowodowego (art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. c PrZamPubl). Tym samym konieczność odrzucenia oferty przystępującego z powodu nieprzedłożenia opinii IMiDz będącej przedmiotowym środkiem dowodowym nie jest formalizmem (zwłaszcza nadmiernym), ale obowiązkiem zamawiającego wynikającym wprost z art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. c PrZamPubl, a także z faktu, że zamawiający nie przewidział zastosowania art. 107 ust. 2 PrZamPubl. Obowiązek ten wynika także z zasad, o których mowa w art. 16 pkt 1 i 2 PrZamPubl, gdyż te same wymagania kierowane są do wszystkich wykonawców i fakt ich niespełnienia musi pociągać za sobą dla wszystkich wykonawców te same konsekwencje, w tym wypadku wprost przewidziane w art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. c PrZamPubl.

W orzecznictwie Izby w innych sprawach pojawiała się też kwestia uzupełniania przedmiotowych środków dowodowych na podstawie art. 107 ust. 2 PrZamPubl. W wyroku z 11.7.2023 r., KIO 1788/23, Izba wyraziła stanowisko dotyczące zakresu stosowania art. 107 ust. 2 PrZamPubl i stwierdziła, że na gruncie art. 107 ust. 2 PrZamPubl możliwe jest wezwanie wykonawcy do uzupełnienia przedmiotowych środków dowodowych wyłącznie w dwóch sytuacjach, tj. gdy dany przedmiotowy środek dowodowy w ogóle nie został złożony, z zastrzeżeniem art. 107 ust. 3 PrZamPubl, lub gdy został on złożony, lecz jest niekompletny. Brzmienie art. 107 ust. 2 PrZamPubl, wyklucza wezwanie wykonawcy do uzupełnienia przedmiotowych środków dowodowych, w sytuacji gdy przedmiotowe środki dowodowe zostały wprawdzie złożone i są kompletne, ale ich treść nie potwierdza zgodności oferowanego zamówienia z wymaganiami zamawiającego. Innymi słowy, jeżeli przedmiotowy środek dowodowy, który został złożony wraz z ofertą, zawiera błędy, nie będzie możliwym wezwanie do jego uzupełnienia. W okolicznościach sprawy Izba stwierdziła zatem, że złożony wraz z ofertą przedmiotowy środek dowodowy był kompletny w tym znaczeniu, że zawierał wymagane przez zamawiającego informacje umożliwiające ocenę zgodności oferowanego dysku z parametrami określonymi w dokumentach zamówienia, przy czym jego treść należało ocenić negatywnie, bowiem nie potwierdzał on zgodności parametru dysku z wymogami opisu przedmiotu zamówienia. Oferta powinna zostać odrzucona jako niezgodna z warunkami zamówienia na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 5 PrZamPubl, bez możliwości uprzedniego wezwania Wykonawcy do uzupełnienia przedmiotowego środka dowodowego dotyczącego oferowanego dysku. Tym samym Izba potwierdziła kształtującą się już od dłuższego czasu linię orzeczniczą, zgodnie z którą niekompletności przedmiotowego środka dowodowego nie należy utożsamiać z brakiem w jego treści informacji potwierdzających zgodność oferowanych dostaw, usług lub robót budowlanych z wymaganiami, cechami lub kryteriami określonymi w opisie przedmiotu zamówienia lub opisie kryteriów oceny ofert, lub wymaganiami związanymi z realizacją zamówienia.

Analogiczne stanowisko zajęła Izba w wyroku z 28.3.2023 r., KIO 695/23, dodatkowo zwracając uwagę, że uzupełnianie przedmiotowych środków dowodowych, których treść nie potwierdza spełnienia wymogów zamawiającego, prowadziłoby do złamania zakazu zmiany oferty. Izba stwierdziła, że omawiane karty katalogowe zawierają wady merytoryczne, których nie można sanować w trybie art. 107 ust. 2 PrZamPubl, ponieważ skutkowałoby to de facto zmianą złożonej oferty, co koresponduje z linią orzeczniczą, gdzie przyjmuje się, że uzupełnieniu mogą podlegać takie dokumenty, które nie powodują zmiany oferowanego przedmiotu oferty. Złożone karty katalogowe dotyczące klimatyzatorów są niezgodne z OPZ – w zakresie parametrów poboru mocy chłodzenia, poboru mocy ogrzewania oraz wagi – a ewentualne ich uzupełnienie wiązałoby się ze zmianą w merytorycznej sferze dokumentów, które miały potwierdzać zgodność cech oferowanych urządzeń z wymaganiami zamawiającego, co jest niedopuszczalne w trybie art. 107 ust. 2 PrZamPubl. Takiej wady karty katalogowej nie można konwalidować, oznaczałoby to bowiem uzupełnienie przedmiotu oferty po upływie terminu na składanie ofert, kiedy tryb uzupełnienia przedmiotowych środków dowodowych nie może pomijać zasady niezmienności treści oferty. Z wyroku tego wynika zatem, że zakaz uzupełniania przedmiotowych środków dowodowych dotkniętych błędami merytorycznymi jest konsekwencją nie tylko treści art. 107 ust. 2 PrZamPubl, który nie przewiduje możliwości uzupełniania w takim przypadku, ale jest także skorelowany z art. 223 ust. 1 PrZamPubl, zgodnie z którym niedopuszczalne jest dokonywanie jakiejkolwiek zmiany treści oferty.

Podobny problem pojawił się także w wyroku z 12.5.2023 r., KIO 1162/23, w którym Izba stwierdziła, że załącznik pn. tabela doboru urządzeń wraz z obliczeniami fotometrycznymi, jako przedmiotowy środek dowodowy mający potwierdzać zgodność oferowanych produktów z wymaganiami zamawiającego, pełnił także funkcję identyfikującą treść oferty. Odnosząc się do kwestii dopuszczalności uzupełnienia tego załącznika Izba stwierdziła, że bez znaczenia jest okoliczność, iż zamawiający wymagał podania typu oprawy/wkładu oraz mocy jednostkowej oprawy/wkładu w dokumencie, który zaklasyfikował do przedmiotowych środków dowodowych w rozumieniu art. 107 PrZamPubl. Kluczowe znaczenie ma to, jaki jest charakter informacji zawartych w tym dokumencie, a nie to, jak ten dokument został sklasyfikowany przez zamawiającego. Zdaniem Izby niewątpliwie ww. dokument w zakresie, w jakim dotyczył informacji na temat typu oprawy/wkładu oraz mocy jednostkowej oprawy/wkładu stanowił treść oferty, a informacje te nie podlegały uzupełnieniu po upływie terminu składania ofert. Oceny tej nie zmienia okoliczność, że zamawiający przewidział w ogłoszeniu o zamówieniu możliwość uzupełnienia przedmiotowych środków dowodowych na podstawie art. 107 ust. 2 PrZamPubl, bowiem wskazany przepis nie dotyczy informacji tworzących treść oferty. Postanowienia dokumentów zamówienia przewidujące wezwanie do uzupełnienia przedmiotowych środków dowodowych w sytuacji, gdy nie zostały one złożone wraz z ofertą, należy interpretować z uwzględnieniem zasady niezmienności treści oferty. Zamawiający nie ma podstaw wezwać wykonawcy do uzupełnienia przedmiotowych środków dowodowych, jeżeli z treści oferty nie wynika, jaki sprzęt czy produkt wykonawca zaoferował.

Na jeszcze inną kwestię Izba zwróciła uwagę w wyroku z 23.1.2023 r., KIO 70/23, który dotyczył m.in. uzupełniania przedmiotowych środków dowodowych w toku postępowania odwoławczego. Zamawiający żądał złożenia przedmiotowych środków dowodowych m.in. w celu potwierdzenia określonych funkcjonalności modułu PV, które były dodatkowo punktowane przez zamawiającego w ramach kryterium oceny ofert. Odwołujący złożył przedmiotowe środki dowodowe, które nie potwierdzały spełnienia wymagań opisanych w SWZ, w tym w kryterium oceny ofert. Izba wskazała na treść art. 107 ust. 3 PrZamPubl, który przewiduje zakaz uzupełniania przedmiotowych środków dowodowych w celu potwierdzania zgodności z kryteriami oceny ofert i stwierdziła, że konsekwencją powyższego jest brak podstaw do przyznania ofercie odwołującego 15 pkt w tymże kryterium. Jednocześnie Izba podkreśliła, że uchybień odwołującego nie mogą sanować załączone do odwołania oraz złożone w toku rozprawy wnioski dowodowe. Podkreślono, że art. 107 ust. PrZamPubl wprowadza zasadę, zgodnie z którą przedmiotowe środki dowodowe wykonawca obowiązany jest złożyć wraz z ofertą. Tym samym to na moment złożenia oferty wykonawca powinien dołożyć należytej staranności i przedstawić zamawiającemu kompletne dokumenty umożliwiające weryfikację oferty w ramach kryterium oceny ofert. To na podstawie złożonych wraz z ofertą przedmiotowych środków dowodowych zamawiający podejmuje decyzję w przedmiocie zasadności przyznania punktów ofercie danego wykonawcy lub nie. Uchybienia wykonawcy w powyższym zakresie w zależności od rodzaju błędu skutkować będą brakiem możliwości przyznania punktów w ocenianym kryterium, względnie odrzuceniem oferty i nie mogą być sanowane na etapie postępowania odwoławczego przed Izbą, której zadaniem jest ocena prawidłowości dokonanych przez zamawiającego w toku postępowania o udzielenie zamówienia czynności.

Wykluczenie wykonawcy z postępowania na podstawie art. 108 ust. 1 pkt 5 PrZamPubl

W 2023 r. pod rozstrzygnięcie KIO poddane zostały (wskazane za jeden z głównych problemów w orzecznictwie) sprawy dotyczące zastosowania bądź zaniechania zastosowania przez zamawiającego podstawy wykluczenia z postępowania, o której mowa w art. 108 ust. 1 pkt 5 PrZamPubl. W znaczącej liczbie spraw z tego zakresu Izba dokonała oceny, czy zostało wykazane występowanie wiarygodnych przesłanek potwierdzających zawarcie porozumienia mającego na celu zakłócenie konkurencji. Podkreślała przy tym, że dla wykazania twierdzenia o zawarciu niedozwolonego porozumienia, o którym mowa w art. 108 ust. 1 pkt 5 PrZamPubl, nie jest konieczne przedstawienie dowodu bezpośredniego. W praktyce przedstawienie takiego dowodu jest wręcz niemożliwe. W związku z tym za wystarczające uznaje się poparcie twierdzenia o zawarciu porozumienia mającego na celu zakłócenie konkurencji dowodami pośrednimi i domniemaniami faktycznymi.

Do tego aspektu odnoszono się w orzecznictwie KIO m.in. w następujących sprawach:

Z kolei w wyroku KIO z 4.4.2023 r., KIO 599/23, KIO 619/23, KIO 622/23, Izba oceniła kwestię przynależności do tej samej grupy kapitałowej (na gruncie art. 108 ust. 1 pkt 5 PrZamPubl) dwóch wykonawców C i D, prowadzących jednoosobowe działalności gospodarcze. Uznała, że okoliczności, na które powoływali się odwołujący, nie potwierdzają przynależności do tej samej grupy kapitałowej. W ocenie KIO zostało wykazane, że wykonawcy C i D współpracują ze sobą, ale są to legalne formy współpracy, przy wykorzystaniu m.in. narzędzi wynikających z PrZamPubl. Nie zostało wykazane, aby fakt posiadania przez D 5% udziałów w spółce z o.o. (w której 95% udziałów posiada wykonawca C, będąc jednocześnie prezesem zarządu tej spółki), był źródłem uprawnień dla wykonawcy C do wywierania wpływu na prowadzenie działalności gospodarczej przez wykonawcę D.

Wśród argumentów przedstawionych w uzasadnieniu wyroku przywołano, że :

1. okoliczność występowania przez przedsiębiorców w relacji wykonawca-podwykonawca i w konsekwencji fakt wystawiania przez wykonawcę na rzecz podwykonawcy referencji nie przesądzają o kontroli jednego przedsiębiorcy nad drugim;
2. wzajemne korzystanie z zasobów wiedzy czy doświadczenia, jak również wzajemne udostępnianie sprzętu, stanowią powszechne praktyki w ramach współpracy pomiędzy wykonawcami, które nie mogą być uznane za niezgodne z przepisami PrZamPubl;
3. wspólne miejsce prowadzenia działalności nie stanowi wystarczającej przesłanki do stwierdzenia, że mamy do czynienia z grupą kapitałową;
4. powiązania rodzinne między wykonawcami nie przesądzają o występowaniu pomiędzy nimi kontroli w rozumieniu art. 4 pkt 4 ZNKU.

Rozpoznając w 2023 r. zarzuty dotyczące naruszenia przez zamawiającego art. 108 ust. 1 pkt 5 PrZamPubl, Izba dokonywała również analizy takich zagadnień jak:

1. wystąpienie zmowy przetargowej w innym postępowaniu niż to, w którym następuje wykluczenie wykonawcy:
   • wyr. KIO z 28.7.2023 r., KIO 1203/23 – z brzmienia przepisów PrZamPubl nie wynika, aby zamawiający nie mógł wykluczyć wykonawcy na podstawie art. 108 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 111 pkt 4 PrZamPubl za porozumienia mające na celu zakłócenie konkurencji, które zostały zawarte w związku z innymi niż aktualnie prowadzone przez tego zamawiającego postępowanie, w tym za zmowy dotyczące przetargów poza reżimem zamówień publicznych;
   • wyr. KIO z 15.1.2024 r., KIO 3849/23 – przy ocenianiu rzetelności oferenta w ramach toczącego się postępowania instytucja zamawiająca może wziąć pod uwagę wcześniejszą decyzję innej instytucji zamawiającej o wykluczeniu wykonawcy z postępowania o udzielenie zamówienia lub decyzję organu ochrony konkurencji, bądź wyrok sądu krajowego, na mocy których wykonawca lub członek jego zarządu lub jego pracownik zostali uznani za winnych zmowy w kontekście wcześniejszych postępowań o udzielenie zamówienia;
2. pojęcie zdarzenia będącego podstawą wykluczenia i w konsekwencji sposób liczenia okresu, na który następuje wykluczenie wykonawcy:
   • wyr. KIO z 15.1.2024 r., KIO 3849/23 – pojęcie „data odnośnego zdarzenia” odpowiada dacie, w której właściwy organ wydał decyzję dotyczącą niezgodnego z prawem zachowania wykonawcy; liczenie okresu wykluczenia musi następować od dnia wydania decyzji właściwego organu z uwagi na troskę o przewidywalność i pewność prawa;
3. obowiązek wykonawcy poinformowania zamawiającego o wydaniu w stosunku do niego decyzji potwierdzającej fakt zawarcia porozumienia mającego na celu zakłócenie konkurencję:
   • wyr. KIO z 15.1.2024 r., KIO 3849/23 – w sytuacji wydania względem wykonawcy decyzji potwierdzających zawarcie porozumienia zakłócającego konkurencję na wykonawcy spoczywa obowiązek poinformowania o tym fakcie zamawiającego; zaniechanie przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia przekazania zamawiającemu informacji o wydaniu wobec jednego z nich dwóch decyzji potwierdzających, że ten wykonawca dopuścił się praktyk ograniczających konkurencję i naruszających zakaz, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 7 ZNKU; zatajenie powyższej informacji odbiega w sposób znaczący od właściwego modelu postępowania w przetargach publicznych; zarówno stanowisko wykonawców w wyjaśnieniach złożonych na wezwanie zamawiającego dotyczące zaniechania przekazania w dokumencie JEDZ informacji o dwóch decyzjach Prezesa UOKiK, jak również argumentacja zamawiającego o odmiennej interpretacji przepisów PrZamPubl i intencjach ustawodawcy, w żaden sposób nie niweluje stopnia naganności zachowania wykonawców.

Zmiany dotyczące polegania na zasobach podmiotu trzeciego

W 2023 r. w orzecznictwie zauważono także problemy dotyczące powoływania się na zasoby podmiotu trzeciego w postępowaniu o udzielenie zamówienia. Stwierdzono, że problematyka w tym zakresie jest złożona i budzi wątpliwości uczestników rynku, wobec czego niejednokrotnie jest przedmiotem sporów przed KIO, czego dowodem są m.in. następujące sprawy:

Izba podniosła w Informacji rocznej, że szczególnego podkreślenia wymaga okoliczność zmiany dokonywanej przez wykonawcę w następstwie wezwania z art. 122 PrZamPubl. Nie może ona stanowić ingerencji w zadeklarowany na etapie składania ofert zakres polegania na zasobach podmiotu trzeciego, na co wskazano w wyroku KIO z 15.2.2023 r., KIO 281/23, KIO 282/23. Podkreślono w nim, że art. 122 PrZamPubl ma zastosowanie jedynie wówczas, gdy konieczne staje się zastąpienie podmiotu trzeciego innym z tej przyczyny, że ten udostępniający swoje zasoby nie spełnia warunku udziału w postępowaniu; nie można go czytać w sposób rozszerzający, tj. że daje on możliwość nie tylko zmiany w zakresie podmiotu udostępniającego swoje zasoby, ale też w zakresie przedmiotu deklarowanego udostępnienia (w tym wypadku rozszerzenia zakresu, w jakim podmiot trzeci zadeklarował udostępnienie swoich zasobów).

Z kolei wykładni art. 123 PrZamPubl dokonano m.in. w wyroku z 23.6.2023 r., KIO 1627/23, w którym Izba wskazała, że przepis ten zakazuje powoływania się na zdolności lub sytuację innych podmiotów po upływie terminu składania ofert, jeżeli na etapie składania ofert wykonawca nie polegał w danym zakresie na zdolnościach lub sytuacji podmiotów udostępniających zasoby. Co to są zdolności, a co to jest sytuacja, wyjaśnia art. 118 ust. 1 PrZamPubl, bo przez zdolności rozumie się tam zdolności techniczne lub zawodowe, a przez sytuację – sytuację ekonomiczną lub finansową. Zdolności i sytuacje są to zasoby, które mogą być udostępniane przez podmioty trzecie.

Z kolei czym jest dany zakres zdolności w ocenie Izby wyjaśnia art. 118 ust. 4 PrZamPubl określający elementy, jakie powinno zawierać zobowiązanie podmiotu udostępniającego zasób i są to:

1. zakres dostępnych wykonawcy zasobów podmiotu udostępniającego zasoby, czyli w tym przypadku zakres udostępnianego doświadczenia zawodowego,
2. sposób i okres udostępnienia wykonawcy i wykorzystania przez niego zasobów podmiotu udostępniającego te zasoby przy wykonywaniu zamówienia,
3. czy i w jakim zakresie podmiot udostępniający zasoby, na zdolnościach którego wykonawca polega w odniesieniu do warunków udziału w postępowaniu, dotyczących wykształcenia, kwalifikacji zawodowych lub doświadczenia, zrealizuje roboty budowlane lub usługi, których wskazane zdolności dotyczą.

Z przywołania art. 118 ust. 4 PrZamPubl wynika, że zakres zasobu to tylko art. 118 ust. 4 pkt 1 PrZamPubl, zaś art. 118 ust. 4 pkt 2 i 3 PrZamPubl dotyczą sposobu wykorzystania zasobu przy wykonywaniu zamówienia. Oznacza to, że granice niezmienności udostępnienia wyznacza zakres zdolności, a nie zakres wykorzystania zasobu przy realizacji zamówienia, choć dla realnego przekazania zasobu zakres zasobu i zakres udziału w realizacji zamówienia powinny sobie odpowiadać.

W wyroku KIO z 12.5.2023 r., KIO 1189/23, Izba dokonała oceny sytuacji, w której odwołujący w załączonym do oferty dokumencie JEDZ na pytanie „Czy wykonawca polega na zdolnościach innych podmiotów w celu spełnienia kryteriów kwalifikacji (…)” udzielił odpowiedzi „Nie” i nie dołączył do oferty zobowiązania podmiotu trzeciego do udostępnienia zasobów, a następnie w celu wykazania spełnienia warunku udziału w postępowaniu dotyczącego zdolności technicznej i zawodowej przedłożył wykaz usług, w którym wskazał własne doświadczenie oraz usługę zrealizowaną przez podmiot trzeci. W takich okolicznościach Izba stwierdziła, iż powodem wezwania odwołującego do uzupełnienia podmiotowych środków dowodowych na podstawie art. 128 ust. 1 PrZamPubl było to, że odwołujący celem wykazania spełnienia warunku udziału w postępowaniu powołał się na doświadczenie podmiotu trzeciego, w sytuacji gdy zgodnie ze złożoną wraz z ofertą deklaracją zamierzał zrealizować zamówienie samodzielnie i nie zamierzał polegać na zasobach podmiotu trzeciego. W takiej sytuacji nie ma znaczenia okoliczność, że łączne doświadczenie odwołującego i podmiotu trzeciego spełniać mogło warunek udziału w postępowaniu. Odwołujący składając ofertę oświadczył, iż nie polega na zdolnościach podmiotów udostępniających zasoby, a deklaracja ta była dla niego wiążąca. Tym samym nie mógł on na dalszym etapie postępowania powoływać się na zasoby podmiotu trzeciego w celu wykazania spełnienia ww. warunku udziału w postępowaniu. Zakaz taki wynika wprost z art. 123 PrZamPubl. Nawet jeśli deklaracja złożona przez odwołującego wraz z ofertą była wynikiem błędu, to wyłącznie odwołującego obciążają negatywne konsekwencje niedochowania należytej staranności podczas składania oferty. To wykonawca – jako podmiot profesjonalny – jest odpowiedzialny za prawidłowe i odpowiadające wymaganiom SWZ i PrZamPubl złożenie wymaganych w postępowaniu oświadczeń i dokumentów, w tym ich jednoznaczność i precyzyjność.

Z kolei w wyroku KIO z 15.2.2023 r., KIO 284/23 dokonano oceny, czy w odpowiedzi na wezwanie z art. 128 ust. 1 PrZamPubl doszło do rozszerzenia zakresu powołania się przez wykonawcę na zasoby podmiotu trzeciego względem zadeklarowanego w ofercie. Zamawiający uznał dokumenty dotyczące podwykonawcy (podmiotu udostępniającego zasoby) za nieprawidłowe i wezwał wykonawcę do uzupełnienia, a wezwanie to nie zostało zaskarżone. Izba stwierdziła, że w odpowiedzi na wezwanie zamawiającego wykonawca znacząco rozszerzył zakres robót, które miałby wykonywać jako podwykonawca podmiot udostępniający zasoby, w stosunku do tych wskazanych w ofercie, zmieniając pierwotnie wskazane prace wykończeniowe na roboty budowlane polegające na wymianie stolarki w ścianach zewnętrznych, dociepleniu ścian zewnętrznych, wykonaniu rozbiórki, wykonaniu ścian wewnętrznych, wymianie stolarki drzwiowej wewnętrznej, wykończeniu wnętrz, co w ocenie Izby doprowadziło do istotnej zmiany zakresu robót, nie było bowiem wątpliwości, że nowe roboty nie mieszczą się w kategorii prac wykończeniowych.

Podobne stanowisko zaprezentowane zostało w wyroku z 15.2.2023 r., KIO 281/23, KIO 282/23, gdzie ocenie Izby podlegała sytuacja, w której odwołujący w formularzu oferty oraz dokumentach złożonych wraz z ofertą skonkretyzował zakres, w jakim zamierza korzystać z zasobów podmiotu trzeciego, przy czym zakres ten ograniczył w stosunku do tego, jaki wynikał z brzmienia warunku udziału w postępowaniu. W uzasadnieniu orzeczenia Izba nie podzieliła stanowiska odwołującego, który zdawał się bagatelizować treść formularza oferty, w tym złożone w nim jednoznaczne w swej treści oświadczenia co do zakresu, w jakim zamierza polegać na zasobach podmiotu trzeciego, i spójny z tym oświadczeniem w swojej treści, złożony wraz z ofertą, dokument w postaci zobowiązania określającego w sposób precyzyjny i niebudzący wątpliwości, w jaki sposób wykonawca zamierza zrealizować prace objęte przedmiotem zamówienia. Za trafne uznano spostrzeżenia i wywód zamawiającego, zawarty w piśmie informującym o odrzuceniu jego oferty, który wskazywał, że skoro odwołujący deklaruje, że wykona swoje zamówienie z udziałem podwykonawcy, który będzie udostępniał mu swoje zasoby w takim zakresie, w jakim zostało to wskazane w treści formularza oferty, a zakres ten ogranicza się wyłącznie do uruchomienia, to nie jest możliwe późniejsze rozszerzenie zakresu tego podwykonawstwa, a w konsekwencji zadeklarowanie, że inny podmiot, którym ma zamiar zastąpić ten wskazany przez niego w ofercie, zrealizuje większą niż pierwotnie deklarowana część zamówienia.

Jeszcze w innym aspekcie kwestię dopuszczalności zmian w zakresie powoływania się na zasoby podmiotu trzeciego rozstrzygnęła Izba w wyroku z 7.4.2023 r., KIO 827/23. W tej sprawie wykonawca składając ofertę powołał się na zdolności dwóch podmiotów, niemniej uczynił to w zakresie zdolności zawodowej (doświadczenia), a nie zdolności technicznej (dysponowania odpowiednim sprzętem), której dotyczył jeden z warunków udziału w postępowaniu. Następnie zaś, w odpowiedzi na wezwanie do złożenia podmiotowego środka dowodowego w postaci wykazu sprzętu, wykonawca wykazywał spełnienie warunku udziału w postępowaniu, dotyczącego dysponowania odpowiednim sprzętem, powołując się na zasoby jeszcze innego podmiotu. Izba wskazała, że zgodnie z art. 125 ust. 3 i art. 123 PrZamPubl wykonawca składa oświadczenie z art. 125 ust. 1 PrZamPubl potwierdzające, że spełnia warunki udziału w postępowaniu na dzień składania ofert i nie może powoływać się na zasoby udostępniane przez inne podmioty, jeżeli w danym zakresie nie polegał na ich zdolnościach w chwili składania ofert. Innymi słowy wykonawca musi spełniać warunki udziału w postępowaniu już w dniu składania ofert (zupełnie inną kwestią jest to, że dokumenty to potwierdzające muszą być aktualne również w późniejszym terminie), a ponadto – jeżeli składając ofertę wykonawca nie wskazał na to, że w danym zakresie będzie korzystał z zasobów udostępnionych przez inny podmiot, to nie może następnie w celu wykazania spełnienia warunków udziału w postępowaniu w tym zakresie powołać się na korzystanie z zasobów takich podmiotów.

Z kolei w wyroku z 18.1.2024 r., KIO 3909/23, Izba wskazała na różnice pomiędzy dopuszczalnością zmian w zakresie polegania na zasobach podmiotu trzeciego a dopuszczalnością zmian w zakresie podwykonawstwa podmiotu, który nie jest podmiotem udostępniającym zasoby. W okolicznościach stanu faktycznego tej sprawy doszło do zmian zakresu podwykonawstwa podmiotu, na którego zasoby się powołano, niemniej zakres ten został rozszerzony o inne niż objęte warunkiem udziału w postępowaniu, dodatkowe prace. Odwołanie zostało oparte m.in. na okoliczności, iż doszło do niedopuszczalnej zmiany treści oferty przystępującego po upływie terminu składania ofert w zakresie dotyczącym podwykonawstwa, a ponadto ze zmian zakresu podwykonawstwa dotyczących podmiotu wskazanego w ofercie jako udostępniający zasoby odwołujący wywodził również niespełnienie przez przystępującego warunków udziału w postępowaniu. W orzeczeniu tym Izba omówiła szerzej kwestie dotyczące podwykonawstwa w zamówieniach publicznych, w tym charakteru deklaracji składanych przez wykonawcę w ofercie oraz wymagań związanych z realizacją zamówienia z udziałem podmiotów trzecich, na których zdolności się powołano.

Istotna część składowa ceny lub kosztu

W 2023 r. KIO w licznych wyrokach wypowiadała się na temat charakteru i znaczenia istotnej części składowej, uwzględniając dorobek Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu Zamówień Publicznych. Przykładowo odwoływała się w swoich orzeczeniach do wyroku SO z 4.1.2023 r., XXIII Zs 147/22, XXII Zs 148/22, w którym podniesiono, że niewątpliwie cena rażąco niska odnosi się do całego świadczenia, tj. przedmiotu zamówienia. Orzecznictwo, jak i doktryna, wskazują także, że o rażąco niskiej cenie można mówić wówczas, gdy element świadczenia ceny jest oderwany od realnych cen rynkowych. Jeśli wielkość taka zostaje następnie skompensowana cenami za inne elementy świadczenia i w całości cena nie nabiera charakteru rażąco niskiego, zamawiający nie powinien ingerować w zasady przeprowadzania kalkulacji wewnętrznej (w obrębie przedmiotu zamówienia) dokonanej przez wykonawcę.

W podobny sposób ujmuje te kwestie orzecznictwo Izby, która zajęła stanowisko m.in. w sprawach:

Izba zwróciła uwagę, że również w przypadku opcji może pojawić się zarzut rażącego zaniżenia wyceny. Taki problem prawny był przedmiotem oceny przez Izbę w wyroku z 12.12.2023 r., KIO 3540/23, gdzie odwołujący zakwestionował jedynie wycenę zakresu zamówienia objętego opcją rozszerzenia zamówienia. Izba zauważyła, że instytucja prawa opcji zakłada, że zamawiający każdorazowo określa minimalny poziom zamówienia, który zostanie na pewno zrealizowany, co pozwala wykonawcom na rzetelne i właściwe dokonanie wyceny oferty, wskazując jednocześnie dodatkowy zakres, którego realizacja jest uzależniona od wskazanych w kontrakcie okoliczności i stanowi uprawnienie zamawiającego, z którego może, ale nie musi on skorzystać. Izba doszła do przekonania, że w rozpoznawanym przypadku okoliczności takie nie zachodzą. Udział ceny zakresu prawa opcji w ogólnej cenie oferty każdej ze złożonych ofert nie przekracza kilku procent. Brak jest zatem podstaw do stwierdzenia, że ta część zamówienia ma decydujący wpływ na powstanie kosztów u wykonawcy. Jednocześnie podkreślono, że o istotności części składowej ceny oferty nie decyduje fakt, iż konieczność wskazania ceny za tę część zamówienia wynika z wyodrębnienia jej w formularzu ofertowym. Zamawiający jest uprawniony do tego, by żądać podania takich informacji, co podyktowane jest specyfiką prawa opcji. Z istoty prawa opcji wynika dopuszczalność nałożenia na wykonawców obowiązku wycenienia i przewidzenia w ramach ich ofert pewnego zakresu ryzyk związanego z niepewnością co do kształtu przyszłego przedmiotu zamówienia, a zamawiający ma prawo wiedzieć, w jaki sposób wykonawca takiej wyceny dokonał. Ma to bowiem wpływ na późniejsze zobowiązania zamawiającego względem wykonawcy, w sytuacji gdy zamawiający zdecyduje się na skorzystanie ze swego uprawnienia do opcji w toku realizacji umowy. Okoliczność ta nie przesądza sama w sobie o tym, że cena opcji stanowi istotną część ceny oferty.

Źródło: https://www.gov.pl/web/uzp/informacja-o-dzialalnosci-krajowej-izby-odwolawczej-za-2023-r

Obowiązek publikowania planu działalności w BIP przez dyrektora PUP

Zgodnie z art. 33 ustawy o samorządzie powiatowym (dalej: SamPowiatU) zarząd wykonuje zadania powiatu przy pomocy starostwa powiatowego oraz jednostek organizacyjnych powiatu, w tym powiatowego urzędu pracy.

Dodatkowo, stosownie do art. 33b SamPowiatU powiatową administrację zespoloną stanowią:

1. starostwo powiatowe,
2. powiatowy urząd pracy, będący jednostką organizacyjną powiatu,
3. jednostki organizacyjne stanowiące aparat pomocniczy kierowników powiatowych służb, inspekcji i straży.

Zatem, ustawodawca włączył powiatowy urząd pracy w skład powiatowej administracji zespolonej – tak samo jak jednostki organizacyjne stanowiące aparat pomocniczy kierowników powiatowych służb, inspekcji i straży, które to jednostki mają status administracji rządowej, w zakresie urzędu pracy zaznaczył jednak, że jest on jednostką organizacyjną powiatu.

Powiatowy urząd pracy nie może być zatem uznany za jednostkę administracji rządowej, a w konsekwencji w żadnym zakresie nie dotyczą go uregulowania zawarte w art. 70 FinPubU, w tym art. 70 ust. 5 ustawy, stosownie do którego – plan działalności, sprawozdanie z wykonania planu działalności oraz oświadczenie o stanie kontroli zarządczej podlegają publikacji w BIP.

Z uwagi na okoliczność, że powiatowy urząd pracy jest jednostką administracji samorządowej, określone obowiązki związane z kontrolą zarządczą (np. sporządzenie planu działalności, czy też innych dokumentów) wynikają z wewnętrznych uregulowań wprowadzanych przez dyrektora urzędu albo starostę (jako podmiot odpowiedzialny za funkcjonowanie kontroli zarządczej na II poziomie).

Kto podpisuje projekt budowlany i składa oświadczenia – interpretacja GUNB

Interpretację podzielono na trzy zagadnienia:

Projektant sam podpisuje projekt tylko wówczas, gdy posiada uprawnienia do opracowania projektu lub jego części w całości tzn.: projektu zagospodarowania działki lub terenu (PZT), projektu architektoniczno-budowlanego (PAB) lub projektu technicznego (PT). Jeden podpis wystarczy jeśli nie występuje obowiązek zapewnienia udziału innych osób, które posiadają uprawnienia budowlane w opracowaniu tego projektu (lub jego części). Podpisy wszystkich autorów projektu (oraz ewentualnie projektantów sprawdzających) są niezbędne przy sporządzaniu projektów wielobranżowych.

Projektant odpowiada, w niektórych przypadkach, za wzajemne skoordynowanie techniczne wykonanych przez ww. osoby opracowań projektowych. Musi zapewnić uwzględnienie zawartych w przepisach zasad bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w procesie budowy, jak również specyfiki projektu budowlanego. Do jego obowiązków należy również zapewnienie zgodności projektu technicznego z projektem zagospodarowania działki lub terenu i projektem architektoniczno-budowlanym.

W przypadku, gdy projekt sporządzony jest w wersji papierowej podpis/podpisy (własnoręczne) umieszcza się na jego stronie tytułowej (oprócz imienia i nazwiska, specjalności i numeru uprawnień oraz daty sporządzenia projektu). W przypadku projektów sporządzanych w postaci elektronicznej plik/pliki .pdf opatruje się: kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem osobistym albo podpisem zaufanym projektanta/projektantów.

Dodatkowo, jeżeli projekt architektoniczno-budowlany lub projekt techniczny podlega sprawdzeniu, na stronie tytułowej wersji papierowej zamieszcza się imię i nazwisko, specjalność, numer uprawnień budowlanych i datę sprawdzenia oraz podpis (własnoręczny) projektanta sprawdzającego, a wersję elektroniczną projektant sprawdzający opatruje którymś z podpisów elektronicznych: kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem osobistym albo podpisem zaufanym.

Nie jest konieczne, aby oświadczenia o sporządzeniu projektu zgodnie z obowiązującymi przepisami i zasadami wiedzy technicznej składał każdy z autorów wielobranżowego projektu budowlanego. Oświadczenie takie składa tylko projektant, który podjął się koordynacji sporządzenia takiego projektu (czyli ten, który zapewnia, w razie potrzeby, udział w opracowaniu projektu budowlanego osób z uprawnieniami budowlanymi do projektowania w odpowiedniej specjalności). W oświadczeniu tym natomiast należy jedynie wskazać imiona, nazwiska, numer uprawnień budowlanych lub numer decyzji o nadaniu uprawnień budowlanych osób, które wzięły udział w opracowaniu projektu.

Wzór oświadczenia projektanta/projektanta sprawdzającego o sporządzeniu projektu technicznego, dotyczącego zamierzenia budowlanego zgodnie z obowiązującymi przepisami, zasadami wiedzy technicznej, projektem zagospodarowania działki lub terenu oraz projektem architektoniczno-budowlanym oraz rozstrzygnięciami dotyczącymi zamierzenia budowlanego nie jest ustalony ani Prawem budowlanym, ani żadnym rozporządzeniem wykonawczym. Zatem, zgodnie z zaleceniami GUNB, powinny w tych oświadczeniach znaleźć się dane zamierzenia budowlanego, które pozwolą na prawidłowe jego zidentyfikowanie (wystarczające jest podanie wydanego pozwolenia na budowę lub znak dokonanego zgłoszenia).

Źródło: https://www.gunb.gov.pl/aktualnosc/ciekawe-interpretacje-gunb-sporzadzanie-projektu-budowlanego (dostęp: 27.6.2024 r.)

Dotacje dla przedsiębiorców z przeznaczeniem na wdrażanie technologii środowiskowych

Celem dofinansowania jest ułatwienie transformacji przedsiębiorstw w kierunku gospodarki o obiegu zamkniętym (GOZ) poprzez wsparcie projektów wpisujących się w regulacje unijne (CEAP 2020) i krajowe („Mapa drogowa transformacji w kierunku gospodarki obiegu zamkniętego”). Wsparciem mogą zostać objęte przedsięwzięcia mające na celu wdrożenie w przedsiębiorstwie technologii środowiskowych związanych z GOZ, których efektem będzie lepsza gospodarka materiałowa, zwiększenie efektywności energetycznej oraz transformacja przedsiębiorstwa w kierunku eliminacji odpadów.

Z informacji wynika, że:

Dofinansowanie można przeznaczyć na:

Zasady składania wniosku i niezbędne dokumenty są dostępne na stronie:

https://www.parp.gov.pl/component/grants/grants/inwestycje-we-wdrazanie-technologii-i-innowacji-srodowiskowych-w-tym-zwiazanych-z-goz

Raportowanie informacji o sprzedawcach na platformach cyfrowych

Od 1 lipca 2024 roku podwyżka płacy minimalnej do 4300 zł

Podwójna podwyżka płacy minimalnej w 2024 r.

Zgodnie z art. 3 ustawy z 10.10.2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, jeżeli prognozowany na rok następny wskaźnik cen, o którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 3 ustawy (tj. przyjęty do opracowania projektu ustawy budżetowej średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem) wynosi co najmniej 105%, to ustala się dwa terminy zmiany wysokości minimalnego wynagrodzenia oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2024 r., tj. od 1 stycznia i od 1 lipca. W związku z tym w 2024 r. mamy podwójną podwyżkę płacy minimalnej, ponieważ prognozowana inflacja na 2024 r. przekraczała 6%.

Do 4300 zł od lipca 2024 roku

W rozporządzeniu o minimalnym wynagrodzeniu Rada Ministrów wskazała, że:

Kwota minimalnego wynagrodzenia za pracę od 1.1.2024 r., tj. 4242 zł, oznacza wzrost o 752 zł w stosunku do kwoty obowiązującej od 1.1.2023 r. (3490 zł), czyli o 21,5 %. Podwyższenie płacy minimalnej od 1.7.2024 roku do 4300 zł oznacza wzrost o 700 zł w stosunku do kwoty z 1.7.2023 r. (3600 zł), czyli o 19,4 %. Przeciętna wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2024 r. wynosi 4271 zł.

Minimalna stawka godzinowa dla określonych umów cywilnoprawnych od 1.1.2024 r. w wysokości 27,70 zł, oznacza wzrost o 4,9 zł w stosunku do kwoty obowiązującej od 1.1.2023 r., czyli o 21,5%. Podwyższenie minimalnej stawki godzinowej od 1.7.2024 r. do 28,10 zł oznacza wzrost o 4,6 zł w stosunku do kwoty z 1.7.2023 r., czyli o 19,5%.

Projektowane zmiany w przepisach oświatowych dotyczą również wybranych aspektów „finansowych”

Na stronie internetowej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów ukazały się założenia projektu nowelizacji różnych aktów prawnych związanych z szeroko pojmowaną oświatą. Według podanych tam danych projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw ma obejmować zmiany m.in. w ustawie o systemie oświaty, ustawie – Prawo oświatowe (dalej: PrOśw) oraz w ustawie o systemie informacji oświatowej.

Zmiana sposobu określenia kwoty dofinansowania kosztów kształcenia młodocianych pracowników

Pierwsza zmiana miałaby związek z wątpliwościami samorządów (gmin) związanymi ze sposobem waloryzacji dofinansowań w skali danego roku, określonym w art. 122 PrOśw. W założeniach do ww. projektu podano, że kwoty dofinansowania podlegają waloryzacji wskaźnikiem cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, jeżeli ten wskaźnik w roku kalendarzowym poprzedzającym rok, w którym następuje wypłata dofinansowania, wynosi co najmniej 105%. Wysokość wskaźnika Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej ,,Monitor Polski” na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Pierwszy raz od wielu lat waloryzacja wystąpiła w 2022 r., kiedy to wskaźnik za 2021 r. został określony na poziomie 5,1%. W 2023 r. za 2022 r. wskaźnik ten wyniósł 14,4%, a w 2024 r. za 2023 r. wskaźnik wynosi 11,4%. Biorąc po uwagę zgłaszane problemy z naliczaniem wysokości kwoty dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika, związane z różnym interpretowaniem przez organy przyznające to dofinansowanie (odmienne podejście gmin co do sposobu jego wyliczenia), konieczna jest zmiana ww. przepisów.

Dostosowanie podstawy prawnej dotyczącej pomocy de minimis, związanej z dofinansowaniem kosztów kształcenia młodocianego pracownik

Projektowane zmiany pozostawałyby w związku ze zmianą stanu prawnego i nowym rozporządzeniem Komisji (UE) z 13.12.2023 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (rozporządzenie 2023/2831). W obecnym stanie prawnym art. 122 ust. 11 PrOśw odwołuje się do art. 2 pkt 17 PostPomPubU, który stanowi, że działalność gospodarcza oznacza działalność gospodarczą, do której mają zastosowanie reguły konkurencji określone w przepisach części trzeciej tytułu VII rozdziału 1 TFUE.

W założeniach do omawianego projektu podano, że konieczne jest dostosowanie podstawy prawnej, o której mowa w art. 122 PrOśw. Jak podkreślono, w dniu 1.1.2024 r. weszło w życie rozporządzenie Komisji (UE) 2023/2831 z 13.12.2023 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (rozporządzenie 2023/2831), które zastąpiło obowiązujące do 31.12.2023 r. rozporządzenie Komisji (UE) nr 1407/2013 z 18.12.2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (rozporządzenie 1407/2013). Zgodnie z informacją przekazaną przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w dniu 30.6.2024 r. wygasa możliwość udzielania pomocy de minimis na zasadach określonych w rozporządzeniu 1407/2013. Tym samym, niezbędna jest aktualizacja przepisów (wskazujących właściwe rozporządzenie unijne), tak aby pomoc de minimis mogła być udzielana przedsiębiorcom na zasadach określonych w rozporządzeniu nr 2023/2831.

Rozszerzenie katalogu kosztów finansowanych ze środków Funduszu Pracy (FP)

Kolejna propozycja zmian ma związek z rozszerzeniem katalogu kosztów dofinansowywanych ze środków Funduszu Pracy związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem egzaminu zawodowego lub egzaminu potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie i zwiększeniem wysokości kwoty przeznaczonej na to dofinansowanie za jednorazowe przystąpienie do egzaminu z każdej kwalifikacji wyodrębnionej w danym zawodzie.

W założeniach do ww. projektu podano motywy planowanego rozszerzenia katalogu kosztów. W tym zakresie podkreślono, że od wielu lat ze środków Funduszu Pracy dofinansowuje się koszty przygotowania i przeprowadzenia egzaminu zawodowego i egzaminu potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie. Jednocześnie, w związku z wprowadzeniem proponowanych rozwiązań dotyczących wynagradzania egzaminatorów-weryfikatorów i operatorów pracowni informatycznej istnieje konieczność rozszerzenia katalogu kosztów dofinansowywanych ze środków Funduszu Pracy związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem egzaminu zawodowego lub egzaminu potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie o koszty związane z wynagradzaniem wskazanych osób. Dalej autorzy założeń wskazują, że wprowadzenie ww. propozycji jak i inne czynniki (np. inflacja) spowodowały ponad dwukrotny wzrost kosztów przeprowadzania części praktycznej egzaminów zawodowych i egzaminów potwierdzających kwalifikacje w zawodzie w modelu „w” (z wykonaniem). Stąd konieczność zwiększenia, od 2024 r., wysokości kwoty przeznaczonej na dofinansowanie z Funduszu Pracy za jednorazowe przystąpienie do egzaminu z każdej kwalifikacji wyodrębnionej w danym zawodzie.

Kontrola problemowa w jednostkach pomocy społecznej także w siedzibie kontrolującego

W Dz.U. z 2024 r. pod poz. 912 opublikowano rozporządzenie MRPiPS z 17.6.2024 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadzoru i kontroli w pomocy społecznej. Zgodnie z § 4 rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej w sprawie nadzoru i kontroli w pomocy społecznej (dalej: KontrPomSpołR) w jednostkach podlegających kontroli przeprowadza się kontrole: kompleksowe, problemowe oraz kontrole doraźne.

Jednostka podlegająca kontroli to m.in. jednostka organizacyjna pomocy społecznej, noclegownia, ogrzewalnia, dodano, że także mieszkanie treningowe lub wspomagane, rodzinny dom pomocy, placówka zapewniająca całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, o których mowa w ustawie o pomocy społecznej (§ 2 KontrPomSpołR), ale też:

1) urząd gminy, starostwo powiatowe i urząd marszałkowski, w zakresie zadań pomocy społecznej;

2) podmiot niepubliczny wykonujący zadanie z zakresu pomocy społecznej na podstawie umowy z organami administracji rządowej lub samorządowej.

Z § 6 KontrSpołR wynika, że kontrola problemowa (przeprowadza się ją według planu kontroli) polega na sprawdzaniu wybranych obszarów organizacji i funkcjonowania jednostki podlegającej kontroli wiążących się z realizacją zadania określonego w ustawie o pomocy społecznej. Dodano przepis, zgodnie z którym kontrola problemowa może być prowadzona w siedzibie kontrolującego, na podstawie dokumentów udostępnionych przez jednostkę podlegającą kontroli. Przed zmianą w siedzibie organu kontrolującego można było prowadzić kontrolę doraźną.

Zakres kontroli kompleksowej może obejmować sprawdzenie zrealizowania zaleceń pokontrolnych wydanych po poprzedniej kontroli kompleksowej, problemowej lub doraźnej. Przed zmianą zalecenia te dotyczyły tylko kontroli kompleksowej.

Ponadto kierownik jednostki kontrolowanej zapewni kontrolującym warunki i środki niezbędne do sprawnego przeprowadzenia kontroli – dodano, że w miarę możliwości oddzielne pomieszczenie z odpowiednim wyposażeniem.

 

Stosowanie przepisów Prawa zamówień publicznych przez fundacje oraz stowarzyszenia – opinia UZP

W odniesieniu do pierwszej z ww. kategorii UZP podnosi, że dla zakwalifikowania fundacji oraz stowarzyszeń do podmiotów prawa publicznego konieczne jest spełnienie warunku posiadania osobowości prawnej, warunku szczególnego celu działalności oraz co najmniej jednego z warunków określonych w art. 4 pkt 3 ppkt a–d ustawy – Prawo zamówień publicznych (dalej: PrZamPubl), czyli przesłanki dotyczącej wywierania wpływu na podmioty prawa publicznego przez inne podmioty prawa publicznego lub jednostki sektora finansów publicznych, lub inne niż jednostki sektora finansów publicznych państwowe jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej. Wpływ ten może przybrać formę wpływu:

Zdaniem UZP fundacje oraz zasadniczo stowarzyszenia spełniają przesłankę posiadania osobowości prawnej, która łącznie z pozostałymi przesłankami wyróżnionymi w art. 4 pkt 3 PrZamPubl pozwala zaliczyć dany podmiot do kategorii zamawiających z art. 4 pkt 3 PrZamPubl. Przy dokonywaniu analizy w zakresie obowiązku stosowania PrZamPubl przez stowarzyszenie należy więc zbadać, czy stowarzyszenie posiada osobowość prawną. Zauważa się przy tym, że aby podmiot został zakwalifikowany jako podmiot prawa publicznego, musi spełniać również przesłankę utworzenia w szczególnym celu zaspokajania potrzeb o charakterze powszechnym niemających charakteru przemysłowego ani handlowego. W odniesieniu do tej okoliczności – zdaniem UZP – fundacje oraz stowarzyszenia, będące jednocześnie organizacjami pożytku publicznego z racji swojego statusu, wypełniają zadania o charakterze publicznym na rzecz ogółu społeczeństwa bądź określonej, szczególnej jego grupy. Rola ta szczególnie wyraźnie przedstawia się w okolicznościach, gdy na realizację tych zadań fundacje lub stowarzyszenia otrzymują środki publiczne, które przeznaczone mogą być wyłącznie na realizację zadań o takim właśnie charakterze. Jednocześnie uzasadnione jest stwierdzenie, że działania o charakterze publicznym są co do zasady działaniami powszechnymi. Podmioty realizujące te zadania zasadniczo nie decydują, w oparciu o subiektywne przesłanki, kto zostanie beneficjentem ich pomocy, są zobowiązane do prowadzenia działalności, której efekty wywierają wpływ na wszystkie osoby, na rzecz których działają.

Przy analizie statusu fundacji oraz stowarzyszenia zwraca się również uwagę, że jedną z form wywierania wpływu na podmioty prawa publicznego jest pojedyncze lub wspólne, bezpośrednie lub pośrednie ich finansowanie w ponad 50% przez JSFP lub przez inne państwowe jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, a także przez inne podmioty prawa publicznego (art. 4 pkt 3 lit. a PrZamPubl). Finansowanie, o którym mowa w tym przepisie, nie może być jednak utożsamiane z przekazywaniem środków w zamian za konkretne świadczenie do jakiego zobowiązuje się beneficjent na podstawie np. umowy o wykonywanie zadań publicznych. Organizacje pożytku publicznego, w celu realizacji określonych zadań mogą otrzymywać dotacje pochodzące z budżetu państwa bądź z budżetu JST. Jak wynika z art. 112 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 127 ust. 1 pkt 1 lit. e oraz art. 221 ust. 1 ustawy o finansach publicznych (dalej: FinPubU), odpowiednio w budżecie państwa oraz budżecie JST mogą być zabezpieczane sumy na dotacje przeznaczone m.in. dla organizacji pozarządowych posiadających status organizacji pożytku publicznego, a zatem również fundacji i stowarzyszeń. Zatem przyznanie środków finansowych w postaci dotacji pochodzących z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego uzależnione jest od przeznaczenia ich wyłącznie na cele wskazane w ustawie o finansach publicznych – tj. wyłącznie na cele publiczne. Jeżeli zatem określona instytucja otrzymuje ww. środki finansowe, to można wnioskować, że jest zobowiązana do prowadzenia działalności o charakterze społecznie użytecznym – publicznym.

Z kolei odnośnie do przesłanki, o której mowa w art. 4 pkt 3 lit. c PrZamPubl, tj. sprawowania nadzoru nad organem nadzorczym lub zarządzającym, UZP wskazuje, że należy ją oceniać z zastosowaniem kryterium możliwości wywierania wpływu na decyzje danego podmiotu przy użyciu określonych środków oddziaływania przysługujących innym zamawiającym, o których mowa w art. 4 pkt 1 i 2 PrZamPubl, jak również innym podmiotom prawa publicznego. Co istotne, nie wystarczy tu nadzór, o którym mowa w art. 8 ust. 5 Prawa o stowarzyszeniach oraz w art. 12 ustawy o fundacjach.

W opinii UZP podkreśla się ponadto, że obowiązek stosowania PrZamPubl przez podmioty, które co do zasady nie są zobowiązane do stosowania PrZamPubl przy odpłatnym nabywaniu dostaw, usług lub robót budowlanych, w tym przez fundacje i stowarzyszenia, może powstać w okolicznościach określonych w art. 6 PrZamPubl. Zamawiający subsydiowani to kategoria podmiotów, które nie mają na stałe statusu zamawiających (nie są ani zamawiającymi publicznymi, ani sektorowymi), ale okazjonalnie stają się zamawiającymi ze względu na udzielanie konkretnych zamówień i ich sfinansowanie lub dofinansowanie ze środków publicznych lub przez zamawiających publicznych.

W tym zakresie w pierwszej kolejności UZP wskazuje się, że pojęcie „finansowania zamówienia” w rozumieniu art. 6 PrZamPubl oznacza okoliczność przekazywania środków na konkretne świadczenie, nie zaś ogólnie na funkcjonowanie danego podmiotu. Środki publiczne lub też środki finansowe pochodzące od wskazanych ustawą podmiotów publicznych podlegają rozliczeniu w ramach wsparcia realizacji konkretnego przedsięwzięcia. Dla objęcia obowiązkiem stosowania przepisów PrZamPubl, oprócz finansowania zamówienia w ponad 50% ze środków publicznych, w rozumieniu art. 5 ust. 1 FinPubU lub przez podmioty zobowiązane do stosowania PrZamPubl przy udzielaniu zamówień, określone w art. 4 i art. 5 ust. 1 pkt 1 PrZamPubl, ustawodawca wymaga, aby wartość zamówienia była równa lub przekraczała progi unijne. Jeżeli wartość udzielanego zamówienia jest mniejsza niż progi unijne, podmiot nie będzie miał obowiązku stosowania PrZamPubl na podstawie art. 6 PrZamPubl, nawet jeżeli pozostałe przesłanki określone tym przepisem są spełnione. Poza tym określony podmiot będzie zobowiązany do stosowania PrZamPubl jedynie w sytuacji, gdy przedmiotem zamówienia będą roboty budowlane, o których mowa w art. 6 pkt 3 PrZamPubl lub usługi związane z tymi robotami budowlanymi. W konsekwencji, aby zakwalifikować dany podmiot jako zamawiającego subsydiowanego, konieczne jest jednoczesne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 6 PrZamPubl.

Źródło: https://www.gov.pl/web/uzp/obowiazek-stosowania-ustawy-prawo-zamowien-publicznych-przez-fundacje-oraz-stowarzyszenia-w-kontekscie-art-4-pkt-3-i-art-6-pzp)