- Zmiany w zamówieniach publicznych uchwalone w 2016 r. są istotne dla systemu zamówień publicznych w instytucjach kultury.
- Poradnik odpowiada, m.in.: jak poprawnie określić przedmiot zamówienia, czy dana dostawa lub usługa może zostać zakwalifikowana do zakresu działalności kulturalnej, jak poprawnie oszacować wartość przedmiotu zamówienia, aby nie spotkać się z zarzutem zaniżenia wartości zamówienia, jaka zmieniła się odpowiedzialność dyrektora i pracowników instytucji kultury za udzielanie zamówień publicznych.
- Pozycja zawiera ponad 30 wzorów dokumentów niezbędnych w postępowaniu przetargowym.
1.2. Określoność czynu stanowiącego naruszenie i zawinienieZobacz także:
Do podstawowych zasad odpowiedzialności za naruszenie finansów publicznych należą określoność czynu stanowiącego naruszenie oraz odpowiedzialność za czyn zawiniony. Są to warunki przypisania odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Może ją ponieść osoba, która popełniła czyn naruszający dyscyplinę finansów publicznych określony przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia.
Aby przypisać odpowiedzialność, nie wystarczy zatem wykazanie, że określone działanie lub zaniechanie narusza odpowiednie przepisy prawa. Konieczne jest również, aby zachowanie takie było określone jako czyn stanowiący naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Wina stanowi natomiast subiektywną podstawę odpowiedzialności. O winie sprawcy naruszenia dyscypliny finansów publicznych można mówić wówczas, gdy możliwe jest postawienie zarzutu, że nie dał on posłuchu normie prawnej określającej zasady gospodarowania groszem publicznym, choć miał obiektywnie możliwość postąpienia zgodnie z tą normą. Ustalenie faktu, iż poprzez wyłączenie winy sprawcy nie doszło do wypełnienia przesłanek naruszenia dyscypliny, powoduje w konsekwencji wyłączenie odpowiedzialności.
Ustawą z 19.8.2011 r. o zmianie ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 240, poz. 1429 ze zm.) doprecyzowano pojęcie winy. Ustawodawca dodał bowiem drugie zdanie do art. 19 ust. 2 DyscypFinPubU, które brzmi: „Nie można przypisać winy, jeżeli naruszenia nie można było uniknąć mimo dołożenia staranności wymaganej od osoby odpowiedzialnej za wykonanie obowiązku, którego niewykonanie lub nienależyte wykonanie stanowi czyn naruszający dyscyplinę finansów publicznych”. W konsekwencji organ orzekający powinien wskazać właściwy sposób postępowania obwinionego, aby przypisać mu odpowiedzialność. Tu z kolei warto zwrócić uwagę na dodatkowy walor edukacyjny.
Niemożliwe jest również poniesienie odpowiedzialności za naruszenie, na którego zaistnienie nie ma się wpływu. W znowelizowanym art. 19 ust. 2 DyscypFinPubU ustawodawca kładzie nacisk na zindywidualizowanie staranności (ostrożności) wymaganej od osób wykonujących różne obowiązki w zakresie szeroko rozumianej gospodarki finansowej. W szczególności uzasadnione jest odmienne podejście do osób kierujących określonymi jednostkami (uzależniając wymaganą staranność od rodzaju jednostki) oraz innych osób, które wykonują tylko poszczególne czynności w tym zakresie.
- Przetarg na usługi cateringowe w instytucji kultury
- Sporządzanie planów postępowań o udzielenie zamówień publicznych
Ustalenie wartości szacunkowej zamówienia i podział zamówienia na części - Błędy związane z zatrzymaniem wadium w sytuacji unieważnienia postępowania
Więcej o procedurach w zamówieniach publicznych znajdziesz w module Zamówienia publiczne >>
