Na stronie internetowej Sejmu ukazał się rządowy projekt ustawy o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2023 (druk nr 2654). Na mocy podanego aktu prawnego wprowadzono różne rozwiązania związane z nowym rokiem budżetowym. Wśród wielu rozwiązań są mechanizmy prawne wspierające różne podmioty, w tym pracodawców o statusie jednostki samorządu terytorialnego.
Takim rozwiązaniem jest projektowany art. 39, który ma wprowadzić do FundŚwSocjU nowy przepis, a mianowicie – art. 5l o treści:
W roku 2023 przez przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej, o którym mowa w art. 5 ust. 2, należy rozumieć przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej w drugim półroczu 2019 r. ogłoszone przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 5 ust. 7.
Skoro zaś mowa o tzw. zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, warto wspomnieć, że większość pracodawców, w tym samorządowych, ma obowiązek jego posiadania. Co do samorządów zastosowanie ma m.in. art. 3 ust. 2 FundŚwSocjU, gdzie postanowiono, że
pracodawcy prowadzący działalność w formie jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych tworzą Fundusz, bez względu na liczbę zatrudnianych pracowników. Ponadto, zgodnie z art. 8 ust. 2 tej ustawy – zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu, z uwzględnieniem ust. 1–1b, oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo art. 30 ust. 6 ZwZawU. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów.
Natomiast z punktu widzenia odpisów na ww. fundusz, znaczenie ma art. 5, gdzie m.in. postanowiono:
1. Fundusz tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych.
2. Wysokość odpisu podstawowego, o którym mowa w ust. 1, wynosi na jednego zatrudnionego, z zastrzeżeniem ust. 2a i 3, 37,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim lub w drugim półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego okresu stanowiło kwotę wyższą.
Jak więc z przytoczonych regulacji prawnych wynika, na wysokość dokonywanego odpisu, bezpośredni wpływ ma punkt odniesienia w postaci – przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej. Wskazane wynagrodzenie rokrocznie wzrasta, co powodowałoby ciągłe zwiększania odpisów przez pracodawców, w tym samorządowych. Tymczasem projektodawca wprowadzając podane rozwiązanie chce „zamrozić” wspomniany poziom przeciętnego wynagrodzenia do poziomu z drugiego półrocza 2019 r.
Podsumowując, zmiany w podanym wyżej zakresie ukierunkowane są zasadniczo na wsparcie pracodawców posiadających zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Przepis specjalny umożliwia zaś dokonywanie odpisów m.in. przez samorządy na niższym poziomie, dzięki odniesieniu do przelicznika w postaci przeciętnego wynagrodzenia z 2019 r.
Źródło: Sejm
