Dodatkowe wynagrodzenie roczne, zwane także trzynastką oraz nagrodą roczną, to przywilej pracowników jednostek sfery budżetowej. Przywilej ten po stronie pracodawcy rodzi obowiązki polegające na prawidłowym ustaleniu prawa do tego świadczenia oraz ustalenia podstawy jego wymiaru.
- Książka szczegółowo prezentuje zasady przyznawania trzynastki. Czytelnik dowie się, kto jest uprawniony do otrzymania dodatkowego wynagrodzenia rocznego, jak prawidłowo ustalić wysokość trzynastki, jakie są przesłanki jej pozbawienia oraz czy istnieje możliwość dokonywania potrąceń z dodatkowego wynagrodzenia rocznego.
- Dzięki lekturze pracodawca bez problemu będzie mógł obliczyć wysokość trzynastki oraz wypłacić ją w narzuconym ustawowo terminie. Wsparciem jest bogaty zestaw orzeczeń sądowych oraz stanowiska urzędowe, pokazujące sposoby interpretacji przepisów dotyczących zasad przyznawania i naliczania dodatkowego wynagrodzenia rocznego. Zapozna także z licznymi praktycznymi komentarzami ekspertów i konkretnymi przykładami wziętymi z praktyki.
- Poradnik zaznajomi pracowników, jakich zachowań należy unikać, aby nie zostało im odebrane prawo do trzynastej pensji, a także zapozna z kwestiami stosowania ustawy o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników podlegajacych ustawie kominowej oraz możliwościami przyznania trzynastej pensji pracownikom spoza sfery budżetowej na podstawie wewnętrznych regulacji w firmie.
Fragment tekstu z poradnika:
„Trzynastka” w wysokości pełnej albo proporcjonalnej Ustawa o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym przewiduje w art. 2 możliwość uzyskania „trzynastki” w dwóch wysokościach:1) w pełnej albo2) proporcjonalnej. Zgodnie z art. 2 ust. 1 RoczWynDodU, pracownik nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w pełnej wysokości po przepracowaniu u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego. W ust. 2 ustawa wskazuje, że w przypadku gdy pracownik nie przepracował u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego, nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego. Warunkiem nabycia prawa do „trzynastki” w wysokości proporcjonalnej jest jednak to, aby okres ten wynosił co najmniej 6 miesięcy.Zobacz także:
Ważne Pracownik, który przepracuje w jednym roku pięć i pół miesiąca u jednego pracodawcy budżetowego, a następnie podobny okres u drugiego, nie dostanie „trzynastki”.
Przykład Jan Z. rozpoczął w urzędzie B. pracę 1.2.2016 r. i pracował do końca tego roku. Wcześniej Jan Z. pracował u pracodawcy A., z którym rozwiązał umowę o pracę za porozumieniem stron 31.1.2016 r. Pracownikowi takiemu nie będzie przysługiwało prawo do trzynastej pensji za 2016 r. w pełnej wysokości u pracodawcy B., gdyż nie przepracował u tego pracodawcy całego roku kalendarzowego. Ustawa o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym wskazuje bowiem przepracowanie całego roku kalendarzowego u danego pracodawcy, jako warunek konieczny dla uzyskania od tego pracodawcy dodatkowego wynagrodzenia rocznego w pełnej wysokości. Pracownik ten uzyska prawo do „trzynastki” w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego u pracodawcy B., a więc w wysokości 11/12.
Jan Z. nie uzyska prawa do trzynastej pensji za przepracowany okres w styczniu 2016 r. u pracodawcy A. Ustawa o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym wskazuje bowiem, że warunkiem nabycia prawa do „trzynastki” w wysokości proporcjonalnej jest to, aby okres przepracowany wynosił co najmniej 6 miesięcy. W opisanym przypadku jest to okres jednego miesiąca.
Więcej o zasadach przyznawania dodatkowego wynagrodzenia rocznego znajdziesz w module Kadry i płace >>
