Polityka rachunkowości 2016

Od 1.1.2016 r. obowiązują ważne zmiany w rozporządzeniu w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Rozszerzone zostają opisy kont 760 „Pozostałe przychody operacyjne” i 761 „Pozostałe koszty operacyjne” oraz zaktualizowane opisy kont 840 „Rezerwy i rozliczenia międzyokresowe przychodów” i 860 „Wynik finansowy”.
Poradnik szczegółowo opisuje funkcjonowanie wszystkich kont dla jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych.
Zmian zasad (polityki) rachunkowości dokonuje kierownik jednostki w formie pisemnej. Dzięki poradnikowi będzie mógł on właściwie zaktualizować dokumentację, o której mowa w art. 10 ustawy o rachunkowości. Książka przedstawia aktualne oraz praktyczne wskazówki, jak tego dokonać.
W poradniku znajduje się wzór zarządzenia w sprawie ustalenia dokumentacji przyjętych zasad rachunkowości wraz z załącznikami.

Fragment tekstu z poradnika:

1. Wskaźniki istotności

Granicę istotności każda jednostka powinna określić indywidualnie. Istotność można wyrazić w odniesieniu do sumy bilansowej, sumy przychodów ze sprzedaży, kapitału (funduszu) własnego, wyniku finansowego – w kontekście sprawozdania finansowego jako całości bądź jego poszczególnych pozycji lub ich grup. W praktyce stosuje się na przykład ilościowe (ustalone procentowo) poziomy istotności oparte na poniższych kryteriach:

1) 0,5–1% sumy bilansowej lub
2) 5–10% wyniku działalności gospodarczej brutto, lub
3) 1–2% kapitałów (funduszy) własnych, lub
4) 0,1–1% przychodów ze sprzedaży.

Wskaźniki przyjmowane w jednostkach biznesowych nie zawsze są odpowiednie dla jednostek budżetowych, jak chociażby wynik finansowy. W jednostkach budżetowych można przyjąć wskaźnik istotności na przykład w odniesieniu do sumy bilansowej czy kwoty wydatków budżetowych.

Każdorazowo ocena tego, co jest istotne, powinna wynikać z profesjonalnego osądu osoby odpowiedzialnej za wykonywanie obowiązków w zakresie rachunkowości. Decyzja w sprawie wskaźnika istotności powinna zostać poprzedzona kompleksową analizą wszystkich informacji, zdarzeń i operacji gospodarczych występujących w danej jednostce w danym okresie sprawozdawczym. Informacja dotycząca wskaźników istotności musi być zapisana w zasadach (polityce) rachunkowości przyjętych przez jednostkę i stosowana w sposób ciągły.

2. Metody wyceny aktywów i pasywów oraz ustalania wyniku finansowego

Następnym obligatoryjnym elementem, który musi zostać uregulowany w dokumentacji przyjętych zasad rachunkowości, wyszczególnionym w art. 10 ust. 1 pkt 2 RachunkU, jest opisanie stosowanych metod wyceny aktywów i pasywów oraz ustalania wyniku finansowego. W zakresie wyceny jednostka powinna odnieść się tylko do tych aktywów i pasywów, które w niej występują lub w najbliższym okresie mogą wystąpić. W dokumentacji rachunkowości należy podać zasady wyceny stosowane w ciągu roku obrotowego, jak również na dzień bilansowy. Jeżeli zasady wyceny są określone w RachunkU w sposób obligatoryjny i nie pozostawiają wyboru, można w polityce rachunkowości przywołać odpowiedni artykuł RachunkU, bez powtarzania jego treści. W przypadku dopuszczenia wyboru przez RachunkU należy w dokumentacji dotyczącej prowadzenia ksiąg rachunkowych ustalić, jakie rozwiązanie jednostka przyjęła.

Ważne. Podstawą do ustalenia metod wyceny aktywów i pasywów powinny być przepisy rozdziału 4 RachunkU „Wycena aktywów i pasywów oraz ustalenie wyniku finansowego”, z tym że jednostki budżetowe oraz samorządowe zakłady budżetowe muszą uwzględniać także przepisy szczególne, zawarte zarówno w FinPubU, jak i w SzczegZasRachR. Przepisy szczególne będą miały pierwszeństwo zastosowania przy wyborze metod wyceny.

Zobacz także:

Więcej o klasyfikacji budżetowej znajdziesz w module Finanse publiczne, księgowość i podatki.

Wypróbuj System Legalis