Zarządzenie wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej 2025 – kalendarz wyborczy

Kalendarz wyborczy dla wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 18 maja 2025 r.

Data	Czynność wyborcza
do 24 marca 2025 r.	Zawiadomienie Państwowej Komisji Wyborczej o utworzeniu komitetu wyborczego kandydata na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
do 31 marca 2025 r.	Powołanie okręgowych komisji wyborczych.
do 4 kwietnia 2025 r. do godz. 16:00	Zgłaszanie kandydatów na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do Państwowej Komisji Wyborczej.
od 4 kwietnia 2025 r. do 15 maja 2025 r.	1) składanie przez wyborców wniosków o: a) wydanie zaświadczenia o prawie do głosowania w miejscu pobytu w dniu wyborów, b) zmianę miejsca głosowania; 2) składanie przez żołnierzy pełniących zasadniczą służbę wojskową albo odbywających ćwiczenia wojskowe oraz policjantów z jednostek skoszarowanych, funkcjonariuszy Służby Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej oraz Służby Więziennej pełniących służbę w systemie skoszarowanym wniosków o zmianę miejsca głosowania.
do 14 kwietnia 2025 r.	Utworzenie odrębnych obwodów głosowania w zakładach leczniczych, domach pomocy społecznej, zakładach karnych i aresztach śledczych oraz oddziałach zewnętrznych takich zakładów i aresztów, domach studenckich i zespołach tych domów, a także ustalenie ich numerów, granic oraz siedzib obwodowych komisji wyborczych.
do 18 kwietnia 2025 r.	1) podanie do publicznej wiadomości informacji o numerach i granicach obwodów głosowania oraz o siedzibach obwodowych komisji wyborczych, w tym o lokalach przystosowanych do potrzeb osób niepełnosprawnych, a także o możliwości głosowania korespondencyjnego i głosowania przez pełnomocnika, 2) zgłaszanie przez kapitanów statków wniosków o utworzenie obwodów głosowania na polskich statkach morskich, 3) zgłaszanie kandydatów na członków obwodowych komisji wyborczych przez pełnomocników komitetów wyborczych.
do 28 kwietnia 2025 r.	1) podanie do wiadomości wyborców danych o kandydatach na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, 2) powołanie obwodowych komisji wyborczych, 3) podanie do publicznej wiadomości informacji o numerach i granicach obwodów głosowania utworzonych za granicą oraz o siedzibach obwodowych komisji wyborczych.
od 3 maja 2025 r. do 16 maja 2025 r. do godz. 24:00	Nieodpłatne rozpowszechnianie w programach publicznych nadawców radiowych i telewizyjnych audycji wyborczych przygotowanych przez komitety wyborcze.
do 5 maja 2025 r.	1) zgłaszanie zamiaru głosowania korespondencyjnego przez wyborców niepełnosprawnych, w tym za pomocą nakładek na karty do głosowania sporządzonych w alfabecie Braille’a, oraz przez wyborców, którzy najpóźniej w dniu głosowania kończą 60 lat, 2) zgłaszanie zamiaru skorzystania z prawa do bezpłatnego transportu do lokalu wyborczego lub bezpłatnego transportu powrotnego przez wyborców niepełnosprawnych oraz przez wyborców, którzy najpóźniej w dniu głosowania kończą 60 lat, w gminie, w której w dniu wyborów nie funkcjonuje gminny przewóz pasażerski.
do 8 maja 2025 r.	Podanie do publicznej wiadomości informacji o organizacji w gminach wiejskich lub miejsko-wiejskich bezpłatnego gminnego przewozu pasażerskiego w dniu wyborów, o którym mowa w art. 37f § 1 Kodeksu wyborczego.
do 9 maja 2025 r.	Składanie wniosków o sporządzenie aktu pełnomocnictwa do głosowania przez wyborców niepełnosprawnych oraz przez wyborców, którzy najpóźniej w dniu głosowania kończą 60 lat.
do 13 maja 2025 r.	1) składanie przez wyborców przebywających za granicą wniosków o ujęcie ich w spisie wyborców w obwodach głosowania utworzonych za granicą, 2) składanie przez wyborców przebywających na polskich statkach morskich wniosków o ujęcie ich w spisach wyborców w obwodach głosowania utworzonych na tych statkach.
do 15 maja 2025 r.	Poinformowanie wyborców niepełnosprawnych oraz wyborców, którzy najpóźniej w dniu głosowania kończą 60 lat, którzy zgłosili zamiar skorzystania z prawa transportu do lokalu wyborczego, o godzinie transportu w dniu głosowania.
w dniu 16 maja 2025 r. o godz. 24:00	Zakończenie kampanii wyborczej.
18 maja 2025 r.	Głosowanie w godzinach 7:00–21:00.

Należy podkreślić, że przestrzeganie powyższych terminów jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego i zgodnego z prawem przebiegu procesu wyborczego. Wszelkie opóźnienia lub uchybienia mogą skutkować konsekwencjami prawnymi oraz wpływać na ważność poszczególnych etapów wyborów.

W związku z powyższym, zarówno organy odpowiedzialne za organizację wyborów, jak i uczestnicy procesu wyborczego, powinni dołożyć wszelkich starań, aby realizować swoje obowiązki zgodnie z ustalonym harmonogramem oraz obowiązującymi przepisami prawa.

Budowa małego domu jednorodzinnego wbrew ustaleniom MPZP – brak możliwości legalizacji

Budowa wolno stojących, nie więcej niż dwukondygnacyjnych budynków mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni zabudowy do 70 m², których obszar oddziaływania mieści się w całości na działce lub działkach, na których zostały zaprojektowane, a budowa jest prowadzona w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych inwestora (dalej: małego domu mieszkalnego), zwolniona została z obowiązku uzyskiwania pozwolenia na budowę na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1a ustawy Prawo budowlanego (dalej: PrBud). Ten przepis prawa zawiera właściwie wszystkie przesłanki określające przedmiot inwestycji, pozwalające na zastosowanie uproszczonej procedury zgłoszenia budowy małego domu mieszkalnego. Spełnienie ich musi wynikać wprost z projektu budowlanego, sporządzonego przez uprawnionego projektanta (art. 34 ust. 2c PrBud) oraz zgodnie z ogólnymi zasadami z PrBud, określonymi w zdaniu pierwszym art. 30 ust. 4b PrBud. Zasady te stanowią przede wszystkim, że projekt taki musi odpowiadać ustaleniom obowiązującego MPZP, a w sytuacji jego braku – być zgodny z decyzją o warunkach zabudowy. Przepisy prawa w art. 30 ust. 5j PrBud zwalniają jedynie organy administracji architektoniczno-budowlanej z dokonywania analizy i sprawdzenia zgłoszenia budowy małego domu mieszkalnego wraz załączonym do niego projektem budowlanym oraz ewentualnego wniesienia sprzeciwu.

Działanie niezgodne z ustaleniami obowiązującego MPZP podlega art. 35a ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym dotyczącemu tzw. samowoli urbanistycznej, w brzmieniu: „W przypadku zmiany zagospodarowania terenu w sposób sprzeczny z obowiązującym planem miejscowym wójt, burmistrz albo prezydent miasta może, w drodze decyzji, zakazać właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu nieruchomości zagospodarowania terenu w sposób sprzeczny z obowiązującym planem miejscowym”. Przyjmuje się, że procedura ta dotyczy takich działań w przestrzeni, które nie wymagają pozwolenia na budowę ani zgłoszenia budowy lub wykonania innych robót budowlanych.

Organy nadzoru budowlanego posiadają natomiast, na podstawie art. 48 i nast. PrBud, kompetencję do sprawdzenia legalności robót budowlanych prowadzonych bez wymaganego zgłoszenia. Pod pojęciem „wymagane zgłoszenie” należy rozumieć zgłoszenie spełniające wszystkie warunki PrBud, a więc m.in. obejmujące projekt budowlany zgodny z ustaleniami MPZP. Wstrzymanie wykonywanych robót budowlanych może zapoczątkować postępowanie legalizacyjne, lecz co do zasady legalizacja obiektu niezgodnego z ustaleniami MPZP jest niemożliwa. Wśród dokumentów legalizacyjnych wymagane jest bowiem zaświadczenie wójta, burmistrza lub prezydenta miasta o zgodności budowy z ustaleniami MPZP i innymi aktami prawa miejscowego (art. 48b ust. 2 pkt 1 PrBud).

Zakończenie budowy małego domu jednorodzinnego wymaga zawiadomienia organu nadzoru budowlanego w trybie art. 54 ust. 1 PrBud. Do takiego zawiadomienia należy dołączyć m.in.:

Organ nadzoru budowlanego ma 14 dni na ewentualne wniesienie sprzeciwu wobec budzącego wątpliwości zawiadomienia o zakończeniu budowy.

Przystąpienie do użytkowania małego domu mieszkalnego bez dokonania ww. zawiadomienia jest nielegalne i może podlegać karze, ewentualnie postępowaniu legalizacyjnemu. Należy w tym miejscu podkreślić, że co do zasady legalizacja obiektu niezgodnego z ustaleniami MPZP jest niemożliwa.

Udokumentowanie sprzedaży samochodu będącego własnością gminy

Analiza stanu faktycznego wskazanego w pytaniu oraz regulacji ustawy o podatku od towarów i usług skłania do wniosku, że jednostka samorządu terytorialnego może przybierać dwojaki podmiotowy charakter:

1) podatnika VAT – w zakresie czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych,

2) podmiotu nieuznawanego za podatnika VAT – w zakresie realizacji nałożonych na niego zadań właściwymi przepisami prawa (zadania publiczne).

W kontekście analizowanego zagadnienia niewątpliwym jest, że czynność sprzedaży rzeczy ruchomych (samochodu) ma charakter czynności cywilnoprawnych. Zauważenia jednakże wymaga, że wskazany rzeczowy składnik majątku (jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego) nie był wykorzystywany do czynności opodatkowanych VAT. Sprzedaż rzeczowych składników majątku nabytych i wykorzystywanych poza zakresem regulacji ustawy o podatku od towarów i usług stanowi czynność nieobjętą VAT. W sytuacji takiej JST nie działa bowiem w charakterze podatnika tego podatku. Samorząd nie występuje w tej sytuacji jako podatnik VAT. Faktura dokumentująca sprzedaż nie powinna zostać wystawiona (nie będą miały zastosowania przepisy dotycząc wystawiania faktur), sprzedaż nie powinna zostać wykazana w deklaracji VAT. Autor uważa, że strony powinny zawrzeć umowę cywilnoprawną.

Nowe uprawnienia dla rodziców wcześniaków. Wyjaśnienia PIP

Uprawnienia dla rodziców dzieci urodzonych przedwcześnie

Zgodnie z nowym przepisem (art. 180² Kodeksu pracy) pracownica albo pracownik-ojciec wychowujący dziecko będą uprawnieni – bezpośrednio po wykorzystaniu urlopu macierzyńskiego – do uzupełniającego urlopu macierzyńskiego w przypadku urodzenia dziecka:

– przed ukończeniem 28. tygodnia ciąży lub z masą urodzeniową nie większą niż 1000 g – w wymiarze tygodnia uzupełniającego urlopu macierzyńskiego za każdy tydzień pobytu dziecka w szpitalu, do upływu 15. tygodnia po porodzie;

– po ukończeniu 28. tygodnia ciąży i przed ukończeniem 37. tygodnia ciąży i z masą urodzeniową większą niż 1000 g – w wymiarze tygodnia uzupełniającego urlopu macierzyńskiego za każdy tydzień pobytu dziecka w szpitalu do upływu 8. tygodnia po porodzie;

– po ukończeniu 37. tygodnia ciąży i jego pobytu w szpitalu – pod warunkiem że pobyt dziecka w szpitalu po porodzie będzie wynosił co najmniej 2 kolejne dni, przy czym pierwszy z tych dni będzie przypadał w okresie od 5. do 28. dnia po porodzie – w wymiarze tygodnia uzupełniającego urlopu macierzyńskiego za każdy tydzień pobytu dziecka w szpitalu w okresie od 5. dnia do upływu 8. tygodnia po porodzie.

W przypadku urodzenia więcej niż jednego dziecka przy jednym porodzie przy ustalaniu wymiaru uzupełniającego urlopu macierzyńskiego będzie brana pod uwagę waga dziecka o najniższej masie urodzeniowej oraz okres pobytu w szpitalu dziecka najdłużej hospitalizowanego.

Uzupełniający urlop macierzyński będzie udzielany jednorazowo, a pracodawca będzie zobowiązany do jego uwzględnienia. Wniosek ma być składany w postaci papierowej lub elektronicznej przez pracownicę albo pracownika-ojca wychowującego dziecko w terminie nie krótszym niż 21 dni przed zakończeniem korzystania z urlopu macierzyńskiego.

Zgodnie z art. 180 § 1 Kodeksu pracy pracownicy przysługuje urlop macierzyński w wymiarze:

Ochrona z Kodeksu pracy

Rodzic korzystający z uzupełniającego urlopu będzie podlegał ochronie. Zgodnie z nowymi przepisami do uzupełniającego urlopu macierzyńskiego będzie miał zastosowanie przepis art. 177 Kodeksu pracy – tak, aby również od dnia złożenia przez pracownicę lub pracownika wniosku o udzielenie uzupełniającego urlopu macierzyńskiego do dnia zakończenia tego urlopu pracodawca nie mógł:

W przypadku złożenia wniosku o uzupełniający urlop macierzyński wcześniej niż w terminie 21 dni przed zakończeniem korzystania z urlopu macierzyńskiego ww. zakaz zacznie obowiązywać na 21 dni przed rozpoczęciem korzystania z uzupełniającego urlopu macierzyńskiego.

Do uzupełniającego urlopu macierzyńskiego będą stosowane odpowiednio przepisy ochronne związane z korzystaniem z uprawnień rodzicielskich (tj. art. 45 § 3, art. 47, art. 57 § 2, art. 163 § 3, art. 165 pkt 4, art. 166 pkt 4, art. 180 § 6–17, art. 180¹ § 2, art. 182 zd. pierwsze i art. 183¹ § 1 Kodeksu pracy).

Nie tylko rodzic biologiczny

Także pracownik, który przyjął dziecko na wychowanie jako rodzina zastępcza, z wyjątkiem rodziny zastępczej zawodowej, a także pracownik, który przyjął dziecko na wychowanie i wystąpił do sądu opiekuńczego z wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie przysposobienia dziecka, będą mieli prawo do uzupełniającego urlopu macierzyńskiego na ogólnych zasadach, jeżeli pobyt dziecka w szpitalu będzie miał miejsce po przyjęciu dziecka na wychowanie. Warunkiem uzyskania uprawnienia będzie to, aby pobyt dziecka w szpitalu nastąpił po jego przyjęciu na wychowanie.

Po zakończeniu uzupełniającego urlopu macierzyńskiego pracodawca będzie zobowiązany do dopuszczenia pracownika do pracy na dotychczasowym stanowisku, a jeżeli nie będzie to możliwe – na stanowisku równorzędnym z zajmowanym przed rozpoczęciem urlopu na warunkach nie mniej korzystnych od tych, które obowiązywałyby, gdyby nie korzystał z urlopu.

Pracownicy oraz ubezpieczeni, którzy w dniu wejścia w życie ustawy będą uprawnieni do korzystania lub będą korzystać z urlopu macierzyńskiego albo urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego (z zasiłku macierzyńskiego za okres odpowiadający okresowi urlopu macierzyńskiego albo urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego), będą mieć prawo do uzupełniającego urlopu macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie i do zasiłku macierzyńskiego za okres odpowiadający okresowi uzupełniającego urlopu macierzyńskiego.

Ustawą nowelizującą Kodeks pracy wprowadzono również zmiany o charakterze dostosowującym, m.in. w ustawie z 26.1.1982 r. – Karta Nauczyciela (Dz.U. z 2024 r. poz. 986), ustawie z 12.12.1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz.U. z 2023 r. poz. 1690), ustawie z 13.3.2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. z 2024 r. poz. 61), ustawie z 9.7.2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1110), ustawie z 20.4.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2024 r. poz. 475, 742, 858, 863, 1089 i 1572) oraz w ustawie z 25.6.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2023 r. poz. 2780).

Źródło: pip.gov.pl

Zasady prowadzenia procedury „Niebieskiej Karty” przy wzajemnych zgłoszeniach przemocy domowników

W przypadku opisanym w pytaniu, tj. gdy tego samego dnia zostały zainicjowane dwie procedury „Niebieskie Karty” dotyczące tego samego małżeństwa, w których każda ze stron małżeństwa zgłasza siebie jako osobę doznającą przemocy, a drugą stronę jako osobę stosującą przemoc, właściwy zespół interdyscyplinarny powinien powołać jedną grupę diagnostyczno-pomocową. Decyzja ta wynikać powinna z faktu, że sytuacja dotyczy jednej rodziny i jednej relacji interpersonalnej, choć w zgłoszeniach strony występują niemal równocześnie w odmiennych rolach (osoby doznającej przemocy oraz osoby stosującej przemoc). Taka organizacja pracy grupy diagnostyczno-pomocowej pozwala na kompleksową analizę sytuacji rodzinnej, unikając zbędnego powielenia działań oraz możliwego chaosu proceduralnego. Pamiętać należy jednak, że każde ze zgłoszeń powinno być rozpatrywane indywidualnie.

Grupa w pierwszej kolejności powinna dokonać analizy faktów przedstawionych w obu zgłoszeniach i dokonać oceny sytuacji osób doznających przemocy domowej oraz osób stosujących przemoc domową zawartej w formularzach „Niebieska Karta – A”. Ocena ta powinna odbyć się przede wszystkim przez pryzmat zawartej w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie definicji przemocy domowej, tj. w szczególności, czy spełniona jest przesłanka wykorzystywania przewagi fizycznej, psychicznej lub ekonomicznej którejś ze stron oraz czy wykorzystanie tej przewagi narusza jednocześnie prawa lub dobra osobiste osoby doznającej przemocy. Pomimo faktu, iż każde ze zgłoszeń udokumentowane jest odrębnie, decyzje dotyczące dalszych kroków podejmowane w ramach jednej grupy zapewnią właściwą koordynację działań.

Wezwanie nauczyciela do sądu a rozliczenie wynagrodzenia za pracę

W związku z tym, że stawiennictwo w sądzie związane jest z pracownikiem, tzn. pracownik jest stroną w sprawie (pozwanym lub powodem), nie ma potrzeby wystawiania zaświadczenia o utraconym wynagrodzeniu, gdyż tylko świadkowi przysługuje zwrot zarobku lub dochodu utraconego z powodu stawiennictwa na wezwanie sądu. Aby dokonać potrącenia za nieobecność nauczyciela w pracy w ciągu np. 2 godzin należy dokonać następujących obliczeń. Przyjmując, że nauczyciel jest zatrudniony w wymiarze 18/18 etatu, więc miesięcznie jest to 75 godzin, i otrzymuje:

1) wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 5915,00 zł,

2) dodatek za wysługę lat w wysokości 1183,00 zł,

3) dodatek motywacyjny w wysokości 177,45 zł

– co daje łącznie 7275,45 zł.

Kwotę wynagrodzenia brutto 7275,45 zł/75 godzin x 2 godziny nieobecności = 194,01 zł – kwota do potrącenia za 2 godziny nieobecności w związku z wyjściem do sądu w czasie dnia pracy. Kwotę 194,01 zł należy potrącić z najbliższej wypłaty.

Zgodnie z § 6 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (dalej: rozporządzenie), pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika od pracy na czas niezbędny do stawienia się na wezwanie organu administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, sądu, prokuratury, policji albo organu prowadzącego postępowanie w sprawach o wykroczenia. Natomiast § 16 ust. 2 rozporządzenia wskazuje, że w razie skorzystania przez pracownika ze zwolnienia od pracy, o którym mowa w § 6 rozporządzenia, pracodawca wydaje zaświadczenie określające wysokość utraconego wynagrodzenia za czas tego zwolnienia w celu uzyskania przez pracownika od właściwego organu rekompensaty pieniężnej z tego tytułu – w wysokości i na warunkach przewidzianych w odrębnych przepisach, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują zachowanie przez pracownika prawa do wynagrodzenia za czas zwolnienia.

Data rejestracji w dzienniku korespondencji pisma, które wpłynęło do urzędu za pomocą skrzynki e-mail po godzinach pracy urzędu

Z § 40 (załącznik 1 – Instrukcja kancelaryjna) do rozporządzenia z 18.1.2011 r. Prezesa Rady Ministrów w sprawie instrukcji kancelaryjnej, jednolitych rzeczowych wykazów akt oraz instrukcji w sprawie organizacji i zakresu działania archiwów zakładowych wynika m.in.:

§ 40.

3. Rejestrowanie przesyłek wpływających w systemie tradycyjnym polega na umieszczeniu w dowolnej kolejności w rejestrze prowadzonym na nośniku papierowym lub w postaci elektronicznej:

1) liczby porządkowej;

2) daty wpływu przesyłki do podmiotu;

(….)

Zatem, z powyższego należy wnioskować, że wpływ pisma po godzinach urzędowania nie może być utożsamiony z datą wpływu w rozumieniu przepisów Instrukcji kancelaryjnej. Dniem wpływu będzie w tym przypadku pierwszy dzień w którym funkcjonuje urząd.

Nowe rozporządzenie w sprawie wniosków o dopłaty z Funduszu Rozwoju Przewozów Autobusowych

W dniu 14.1.2025 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 7.1.2025 r. w sprawie wniosków o objęcie w danym roku budżetowym dopłatą z Funduszu rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej (Dz.U. z 2025 r. poz. 35). Wskazane rozporządzenie stanowi wykonanie upoważnienia zawartego w art. 11c ustawy o Funduszu rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej. Warto przypomnieć, że Fundusz rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej jest państwowym funduszem celowym. Fundusz gromadzi środki finansowe w celu dofinansowania realizacji zadań własnych organizatorów dotyczących zapewnienia funkcjonowania publicznego transportu zbiorowego w zakresie przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej.

Wspomniane rozporządzenie określa szczegółowy sposób oceny i wyboru wniosków o objęcie w danym roku budżetowym dopłatą składanych do wojewody przez organizatora. Wiodąca rola przypada wojewodzie.

Z przepisów rozporządzenia wynika m.in., że wojewoda dokonuje uszeregowania wniosków złożonych przez organizatorów według gęstości zaludnienia obszaru właściwości organizatora. Najwyższą wartość punktową przyznaje się wnioskowi organizatora o najmniejszej gęstości zaludnienia na jego obszarze. Kolejne uszeregowane wnioski otrzymują wartość mniejszą odpowiednio o 1 wartość punktową. Wojewoda przyznaje punkty w skali od 0 pkt do liczby punktów odpowiadającej liczbie złożonych wniosków w ramach każdej grupy organizatorów.

Wojewoda dokonuje uszeregowania wniosków o objęcie w danym roku budżetowym dopłatą w ramach każdej grupy organizatorów w kolejności od wniosku o najwyższej do najniższej wartości punktowej.

Nadto, wojewoda obejmuje dopłatą wnioski o objęcie w danym roku budżetowym dopłatą w ramach poszczególnych grup organizatorów w kolejności ich uszeregowania, do wyczerpania dostępnych środków finansowych przewidzianych na województwo. Wnioski o objęcie w danym roku budżetowym dopłatą, które obejmują więcej niż jeden rok budżetowy i których realizacja w całości przekroczy poziom zaangażowania środków, w którymkolwiek z lat budżetowych, których dotyczy wniosek, uznaje się za wnioski o objęcie dopłatą wyłącznie w danym roku budżetowym i szereguje się je w odniesieniu do danych dotyczących wyłącznie danego roku budżetowego.

Wadliwa decyzja przyznająca świadczenie z pomocy społecznej

Tytułem wstępu udzielający odpowiedzi przyjmuje, że chodzi o zasiłek celowy na podstawie przepisów ustawy o pomocy społecznej (dalej: PomSpołU).

Przepisy PomSpołU nie regulują wprost kwestii ustalenia (przyznania) przez organ w drodze decyzji świadczenia, które od początku nie przysługiwało w związku z niespełnianiem przez stronę przesłanek ustawowych przyznania danego świadczenia. Jednakże zgodnie z przepisem art. 14 PomSpołU w sprawach nieuregulowanych w PomSpołU stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: KPA), jeżeli PomSpołU nie stanowi inaczej.

Okoliczność wskazana w zapytaniu jest przesłanka stwierdzenia nieważności decyzji. Zgodnie bowiem z przepisem art. 156 § 1 pkt 2 KPA organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa.

Co jednak istotne – zgodnie z przepisem art. 157 § 1 KPA właściwym do stwierdzenia nieważności decyzji w przypadkach wymienionych w art. 156 KPA jest organ wyższego stopnia, a gdy decyzja wydana została przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze – ten organ. W okolicznościach podanych w zapytaniu należy zatem wystąpić do organu wyższego stopnia, w warunkach decyzji przyznającej świadczenie z pomocy społecznej będzie to samorządowe kolegium odwoławcze i oczekiwać, aż decyzja taka zostanie wydana. Po jej wydaniu wadliwa decyzja organu I instancji (organu, który wydał wadliwą decyzję) zostaje wyeliminowana z obrotu prawnego.

Tu przechodzimy do kwestii zwrotu świadczenia. Otóż organ, który wydał wadliwą decyzję przyznającą świadczenie z pomocy społecznej, nie ma żadnych prawnych możliwości odzyskania wypłaconych świadczeń w wyniku własnej pomyłki. Nie są to bowiem świadczenia nienależne w rozumieniu przepisów PomSpołU. Zgodnie bowiem z przepisem art. 6 pkt 16 PomSpołU świadczenie nienależnie pobrane to świadczenie pieniężne uzyskane na podstawie przedstawionych nieprawdziwych informacji lub niepoinformowania o zmianie sytuacji materialnej lub osobistej, a żadna z tych okoliczności nie zachodzi jeżeli błąd popełnił organ. Organ może jedynie dochodzić zwrotu świadczeń od pracownika na ogólnych zasadach wynikających z prawa cywilnego na podstawie przepisów o naprawieniu szkody.

Wydatki na imprezy integracyjne pracowników a obowiązek sprawozdawczy

Podkreślić należy, że obowiązkowi sprawozdawczemu podlegają wyłącznie te wydatki, które są dokonywane przez zamawiającego na podstawie umów będących zamówieniami publicznymi, tj. umowami odpłatnymi zawieranymi między zamawiającymi a wykonawcami, których przedmiotem jest nabycie przez zamawiającego od wybranego wykonawcy robót budowlanych, dostaw lub usług (art. 7 pkt 32 Prawa zamówień publicznych).

Jak wynika ze stanowisk UZP, stwierdzenie obowiązku sprawozdawczego nie jest uzależnione od źródła finansowania wydatków (środki europejskie czy krajowe, bądź środki z funduszu socjalnego czy inwestycyjnego), lecz od tego, czy w danym przypadku mamy do czynienia z zamówieniem publicznym. W ślad za tym przyjmuje się, że wydatkowanie środków funduszu socjalnego w celu nabycia usługi zorganizowania wycieczki dla pracowników zamawiającego bądź organizacji imprezy integracyjnej co do zasady łączy się z udzieleniem zamówienia publicznego, a zatem zamówienie to podlega ujawnieniu w treści rocznego sprawozdania o udzielonych zamówieniach.