Tak uznał Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 27.7.2020 r., 0115-KDWT.4011.26.2020.2.BK.

Z art. 21 ust. 2a ustawy z 20.11.1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 43 ze zm.; dalej: RyczałtU) wynika wprost, że jeżeli podatnik, obliczając podatek należny, dokonał odliczeń od przychodu lub ryczałtu, a następnie otrzymał zwrot odliczonych kwot (w całości lub w części), w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot, dolicza odpowiednio kwoty poprzednio odliczone.

Dyrektor KIS w omawianej interpretacji stwierdził więc, że mając na uwadze treść art. 21 ust. 2a RyczłtU, zwrot składek ZUS, które podatnik odliczył w latach poprzednich, powinien on rozliczyć w zeznaniu podatkowym (PIT-28) składanym za rok, w którym otrzymał zwrot składek ubezpieczeniowych. Nie ma przy tym znaczenia, za jaki okres składki zostały wcześniej zapłacone.

W omawianej sprawie podatnik w momencie zwrotu składek ubezpieczeniowych nie prowadził już działalności gospodarczej, mimo to zwrócone składki musiał opodatkować stawką ryczałtu według zasad sprzed dnia zakończenia działalności gospodarczej. W związku z tym, że podatnik prowadził działalność gospodarczą opodatkowaną stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 5% i przychód opodatkowany tą stawką pomniejszał w latach poprzednich składkami ZUS, zwrócone składki powinien opodatkować stawką 5%.

Ważne

Zwrócone kwoty składek na ubezpieczenie społeczne oraz na ubezpieczenie zdrowotne za lata poprzednie, które podatnik odliczał odpowiednio od osiągniętego przychodu i zryczałtowanego podatku dochodowego, należy wykazać w rozliczeniu rocznym PIT-28 za rok faktycznego otrzymania zwrotu nadpłaty na konto bankowe i doliczyć je do przychodu oraz do ryczałtu za ten rok.

Co istotne, Dyrektor KIS przypomniał, że w omawianym przypadku podatnik nie musiał składać korekt zeznań PIT-28 za lata, w których dokonywał odliczenia składek ubezpieczeniowych. Trzeba pamiętać, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m. in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.

W tym przypadku podatnik nie powinien korygować zeznań (deklaracji) za poprzednie lata, ponieważ były one sporządzone prawidłowo i odzwierciedlały zaistniały w tamtym czasie (latach) stan faktyczny, a więc wysokość zapłaconych przez podatnika składek na ubezpieczenia, a nie wysokość składek należnych. W związku z tym nie było podstaw prawnych do ich korygowania.