Wprowadzając wymóg wytworzenia energii na zaspokajanie własnych potrzeb objęto regulacją możliwie szeroki zakres podmiotów, w tym małych i średnich przedsiębiorców. Odstąpiono od dotychczasowego systemu wsparcia w postaci stałych taryf gwarantowanych dla najmniejszych wytwórców w mikroinstalacjach na rzecz rozliczania przez prosumenta nadwyżki energii elektrycznej wytworzonej przez daną mikroinstalację.
Nowelizacja wprowadziła ponadto:
- zmianę definicji instalacji OZE i nową definicję hybrydowej instalacji OZE;
- instytucję mikro- i makroklastra energii ;
- podział aukcji na koszyki technologiczne;
- możliwość wykorzystywania lokalnie dostępnych zasobów (przede wszystkim biomasy) oraz budowy nowych dedykowanych instalacji spalania wielopaliwowego oraz procedurę badania tzw. efektu zachęty dla wytwórców biogazu rolniczego;
- zlikwidowano zbędne elementy w oświadczeniach i deklaracjach składanych przez wytwórców energii;
- doprecyzowano dopuszczalną wartość pomocy publicznej;
- zastąpiono Operatora Rozliczeń Energii Odnawialnej S.A. przez Zarządcę Rozliczeń S.A.