Ustawa z 26.1.2022 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym, ustawy o czasie pracy kierowców oraz niektórych innych ustaw (Dz.Uz Z 2022 r., poz. 209) jest efektem wejścia w życie 2.2.2022 r. kolejnej odsłony unijnego pakietu mobilności. Od tego dnia kierowcy wykonujący przewozy na terenie UE będą musieli – z pewnymi wyjątkami – otrzymywać wynagrodzenie nie niższe niż obowiązujące w kraju, w którym realizują usługę przewozową bez możliwości zaliczania przez pracodawcę do tego wynagrodzenia świadczeń otrzymywanych w związku z podróżami służbowymi (diet oraz ryczałtów noclegowych). Spod obowiązku wypłaty wynagrodzenia minimalnego kraju, w którym kierowca realizuje usługę przewozową wyłączone są przewozy bilateralne i tranzyt. Art. 1 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1057 z 15.7.2020 r. ustanawiającej przepisy szczególne w odniesieniu do dyrektywy 96/71/we i dyrektywy 2014/67/ue dotyczące delegowania kierowców w sektorze transportu drogowego oraz zmieniająca dyrektywę 2006/22/we w odniesieniu do wymogów w zakresie egzekwowania przepisów oraz rozporządzenie (ue) nr 1024/2012 (Dz.Urz.UE.L Nr 249, str. 49) wyłącza bowiem kierowców wykonujących te przewozy spod pojęcia pracownika delegowanego. To wiąże się z najważniejszą w skutkach zmianą wprowadzoną w ustawie o czasie pracy kierowców, czyli wyłączeniem przewozów międzynarodowych spod pojęcia podróży służbowej wraz z wyłączeniem prawa do świadczeń delegacyjnych za ich okresy.
Ustawa o czasie pracy kierowców odnosi się w zakresie nią uregulowanym do wszystkich kierowców wykonujących przewozy drogowe. Nie ogranicza się jedynie do transportu drogowego. Obejmuje zarówno kierowcę zatrudnionego np. w firmie transportowej kierującego „tirem”, jak i kierowcę samochodu osobowego będącego pracownikiem urzędu gminy.
