Poselski projekt ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych przewiduje, że lokalizacja elektrowni wiatrowej następuje wyłącznie na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ustawy z 27.3.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 199 ze zm.; dalej: PlanZagospU).
Odległość, w której mogą być lokalizowane i budowane elektrownie wiatrowe mają określać:
1) organy gminy – przy sporządzaniu oraz uchwalaniu studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy albo jego zmiany;
2) organy gminy oraz wojewoda – przy:
– sporządzaniu oraz uchwalaniu albo przyjmowaniu planu miejscowego albo jego zmiany;
– wydawaniu decyzji o warunkach zabudowy;
3) organy administracji architektoniczno-budowlanej – przy wydawaniu pozwolenia na budowę oraz ocenie zasadności wniesienia sprzeciwu wobec zgłoszenia;
4) organy związku metropolitalnego – przy sporządzaniu oraz uchwalaniu studium ramowego uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego związku metropolitalnego albo jego zmiany.
Omawiany projekt określa, że studia uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz plany zagospodarowania przestrzennego województwa uchwalone przed dniem wejścia w życie ustawy zachowają ważność. Plany miejscowe obowiązujące w dniu wejścia w życie omawianej ustawy zachowają swoją moc.
Omawiany projekt ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych trafi teraz do pierwszego czytania w Sejmie.