Rozwiązania korzystne dla podatnika

Wśród tych pierwszych zasadnym staje się wskazanie na wzrost stosowanych w treści obu ustaw podatkowych szeregu istotnych dla procesu amortyzacji wskaźników kwotowych z dotychczasowej wartości 3500 zł. do kwoty 10 000 zł, co m.in. umożliwi bezpośrednie zaliczenie w ciężar podatkowych kosztów uzyskania przychodów bądź amortyzacje jednorazową składników majątku o wartości początkowej nie przekraczającej 10 000 zł, ale też brak konieczności rozpoznawania ulepszenia gdy nakłady na środek trwałych kwalifikowane jako ulepszenie nie przekroczą tej wartości. W konsekwencji w wielu przypadkach, w których jeszcze do końca roku 2017 podatnicy musieli dokonać podwyższenia wartości początkowej środka trwałego na skutek ulepszenia w aktualnym stanie prawnym nakłady takie, na skutek podniesienia z kwoty 3500 do 10 000 zł wskaźnika determinującego ich uznanie za ulepszenie, będą mogły zostać bezpośrednio zaliczone w ciężar podatkowych kosztów uzyskania przychodów

Rozwiązania niekorzystne dla podatnika

Drugą grupę, a zatem rozwiązań niekorzystnych dla podatników stanowią z kolei niewątpliwie:

1) wyłączenie amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych jeżeli te nie zostały nabyte od innego podmiotu,

2) wyłączenie w obszarze regulacji ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 poz. 200; dalej PDOFizU) amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli ich nabycie nastąpiło w drodze spadku albo darowizny, a na gruncie regulacji ustawy o podatku od spadków i darowizn nabycie to korzystało ze zwolnienia z podatku,

3) ograniczenie w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów – art. 16 ust. 1 pkt 64a i 73 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 poz. 2343; dalej PDOPrU), odpowiednio art. 23 ust. 1 pkt 45c i 64 PDOFizU – odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych, bądź opłat za korzystanie z wartości niematerialnych i prawnych takich jak – autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, licencje, prawa określone w ustawie prawo własności przemysłowej, czy know-how – w sytuacji, w której wartości te zostały nabyte lub wytworzone przez podatnika i zbyte. Dodać warto, iż powyższe ograniczenia stosuje się z uwzględnieniem kwot zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów przed dniem wejścia w życie nowelizacji (a zatem przed 1.1.2018 r.).

Konsekwencję powyższych zmian stanowi zatem konieczność bieżącej analizy zaistniałego w danym przypadku stanu faktycznego pod kątem stosowania nowych regulacji odnoszących się do procesu amortyzacji podatkowej. Zwrócić uwagę tutaj także należy, iż rozwiązania odnoszące się do wzrostu wskaźników amortyzacyjnych (z dotychczasowej wartości 3500 zł do 10 000 zł) mogą być stosowane wyłącznie w odniesieniu do składników majątku przyjętych do używania po 31.12.2017 r. Istotną zmianą w zakresie amortyzacji podatkowej, na którą także należy zwrócić uwagę, stanowi zmiana załączników nr 1 do PDOPrU i PDOFizU. Zmiana ta wynika z zastosowania od 1.1.2018 r. się dla celów podatkowych Klasyfikacji Środków Trwałych wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z 3.10.2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz.U 2016 poz. 1864) – KŚT 2016.