Chodzi o nowelizację ustawy z 19.7.2016 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2016 r. poz. 1336) – dalej: RehZawU.

Zmiany wprowadzone na jej podstawie dotyczą między innymi nowych zasad rozkładania na raty lub odroczenia terminu płatności. Pracodawcy zatrudniający osoby niepełnosprawne, zobowiązani do zwrotu nienależnie uzyskanych dofinansowań do wynagrodzeń tych pracowników na skutek naruszenia reguł przyznawania dofinansowań, zawartych w art. 26a-26c RehZawU.

Rozłożenie na raty spłaty lub odroczenie terminu płatności nastąpi w umowie, zawartej na wniosek pracodawcy z prezesem Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Pracodawca powinien złożyć wniosek o rozłożenie na raty części lub całości kwoty zobowiązania lub odroczenie terminu jej płatności.

Pracodawca może otrzymać jeden raz ulgę w postaci rozłożenia na raty części lub całości kwoty zobowiązania lub odroczenia terminu jej płatności. Okres spłaty należności nie może być dłuższy niż dziesięć lat od dnia zawarcia umowy. W razie niedotrzymania jakiemukolwiek terminowi zapłaty należności określonych w umowie lub dokonywaniu wpłat w niepełnej wysokości ulega ona rozwiązaniu, a należność staje się natychmiast wymagalna wraz z odsetkami naliczonymi w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych.

Co ważne, rozłożenie na raty lub odroczenia terminu płatności potwierdzony umową zawartą między pracodawcą a Prezesem PFRON nie będzie wykluczał pracodawcy – z uwagi na zapis w art. 26a ust. 8 RehZawU i z możliwości ubiegania się o dofinansowanie za bieżące okresy, do czasu powstania dalszych zaległości w zobowiązaniach wobec Funduszu przekraczających ogółem kwotę 100 zł.

Pracodawca ma również możliwość starania się o umorzenie odsetek od należności głównej, pod warunkiem że kwota główna zostanie spłacona nie później niż w ciągu trzech miesięcy od otrzymania wezwania do zwrotu.

Umorzenie, rozłożenie na raty oraz odroczenie terminu płatności może nastąpić jedynie w przypadku uzasadnionym ważnym interesem dłużnika, interesem publicznym, względami gospodarczymi lub społecznymi, lub innymi przyczynami zasługującymi na uwzględnienie, w szczególności w razie całkowitej nieściągalności, o której jest mowa w art. 49 ust. 5b RehZawU.