W 1994 r. została założona przez Józef D. i Wojciech Z. Wyższa Szkoła Techniczna w Legnicy. Uczelnia działała krótko – na działalność edukacyjną otrzymała 5-letnie zezwolenie Ministerstwa Edukacji Narodowej (które wówczas zawiadywało także szkolnictwem wyższym). Nie zostało ono jednak przedłużone i w 1999 r. założyciele zdecydowali o likwidacji szkoły. Wystąpili wówczas do sądu o ustanowienie kuratora dla likwidowanej uczelni jako osoby prawnej na podstawie art. 42 ustawy z 23.4.1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm., dalej: KC). Przepis ten stanowi, że gdy osoba prawna nie może prowadzić swoich spraw z braku powołanych do tego organów, sąd ustanawia dla niej kuratora, kurator powinien postarać się niezwłocznie o powołanie organów osoby prawnej, a w razie potrzeby o jej likwidację.

Na kuratora powołano Grażynę K., która rozprzedała składniki majątku uczelni, w tym prawo użytkowania wieczystego gruntu, na którym znajdowały się budynki uczelni. Użytkowanie wieczyste gruntu i własność budynków uczelni nabyła spółka L. Po spłacie wierzycieli pozostałe nadwyżki finansowe podzieliła między założycieli po połowie. Procedura likwidacyjna zakończyła się w 2014 r. wykreśleniem uczelni z rejestru.

Jednak w trakcie likwidacji doszło do konfliktu między założycielami uczelni, w wyniku którego pierwszy z założycieli – Józef D. – wytoczył przeciwko kuratorce szkoły oraz spółce L. powództwo żądając ustalenia nieważności umowy, której przedmiotem była sprzedaż wspomnianego wcześniej prawa użytkowania wieczystego nieruchomości i własności budynków.

Józef D. twierdził, że kurator działała bezprawnie, samodzielnie zbywając majątek uczelni, powinna natomiast najpierw powołać organy uczelni ewentualnie likwidatora i im przekazać sprawy związane z likwidacją.

Rozpoznający skargę kasacyjną założyciela uczelni SN oddalił ją w całości. Sąd Najwyższy wskazał, że powództwo opierało się na art. 189 ustawy z 17.11.1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1822 ze zm.), zgodnie z którym powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny. Tego interesu prawnego powód nie wykazał. Zdaniem SN nie jest interesem prawnym fakt, że na gruncie oddanym szkole w użytkowanie wieczyste prowadzono jakieś nakłady, jeżeli tak było, to należy kierować powództwo raczej przeciwko właścicielowi nieruchomości, a nie przeciwko kuratorowi, czy nabywcy niebędącym właścicielem.

W sytuacji, gdy prawa rzeczowe do nieruchomości (własność, użytkowanie wieczyste, użytkowanie, służebności itp.) przysługują osobie prawnej (szkole), to ewentualnie powodowi (założycielowi tej osoby prawnej) mogłoby przysługiwać co najwyżej odszkodowanie, ale już nie żądanie przeniesienia praw rzeczowych do nieruchomości , wcześniej należącej do zlikwidowanej osoby prawnej. Nie ma bowiem możliwości unieważnienia prawidłowo i skutecznie zawartych umów w toku likwidacji osoby prawnej.